มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 13

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

แต่ใจกลับนิ่งสงบจนไม่อยากเชื่อ..ถ้าหากนี่คือความเร้นลับแห่งไสยศาสตร์ถือว่าพระลักษมณ์ได้สัมผัสด้วยตนเองแล้วเช่นกัน  ประสบการณ์สำหรับชายหนุ่มที่เติบโตมากับเทคโนโลยี ถือเป็นครั้งแรกที่ควรค่าแห่งการเรียนรู้และจดจำ  โดยที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าต้องใช้หัวใจทั้งดวงพลีให้กับเหตุการณ์นี้อย่างไม่มีวันไถ่ถอนคืนได้อีกแล้ว.....?Part 13
ล้างอาถรรพ์มาร...2.
                   หลังจูงพระลักษมณ์มายืนริมอ่าง  ปาจาก็หยุดมองพระลักษมณ์นิ่ง  ร่างโปร่งสมส่วน
งงตัวเองเหมือนกัน  ดันแหงนหน้าจ้องตาสู้ไม่มีหลบ  ไม่รู้ทำไมถึงกล้าสู้ตาไม่ถอย เอาดิเพ่งกระแสจิตใส่
กันเลย  ให้ชนะกันไปข้างเหอะ  
                   ตากลมใสคล้ายลูกแก้วรัตติกาล  ประสานตาคมซึ้งดำสนิทดุจนิลกาฬ  ก่อนที่ร่างสูงใหญ่
จะเคลื่อนศรีษะบังรัศมีจันทร์เพ็ญ  ก้มหัวต่ำประกบจูบอ่อนโยนนุ่มนวล  พระลักษมณ์พริ้มตารับจูบยินยอมพร้อมใจ  มือแกร่งประคองหน้าใสด้วยสองมือ  บังคับองศาให้ร่างโปร่งรับจูบหวานได้ลึกล้ำยิ่งขึ้น  
                   แขนยาวได้ส่วนของพระลักษมณ์เคลื่อนคล้องคอหนาอัตโนมัติ   สัมผัสลิ้นชื้นรุกไล่เกี่ยวกระหวัด
หยอกดุนลิ้นนุ่ม   จนร่างโปร่งต้องดันลิ้นสู้เพื่อให้มีพื้นที่ของตนเอง   การโต้ลิ้นกลับไปนั้น   ทำให้จูบท่ามกลางจันทร์กระจ่างซ่านถึงทรวงเข้ากับบรรยากาศได้ดียิ่งนัก
                   จูบหวานซึ้ง เติมเต็มความรู้สึกหวิวโหวงจนน่าทึ่ง พระลักษมณ์เพิ่งซึมเศร้าทานข้าวไม่ลง  
เพียงได้เจอชายคนนี้รับสัมผัสคุ้นเคยกับเติมเต็มหัวใจจนอุ่นอก  ไม่อยากยอมรับว่ากำลังรู้สึกผูกพันคนตรงหน้าเข้าแล้ว  แต่ไม่รู้จะหาเหตุผลใดอธิบายความรู้สึกนี้ได้
                   ปาจาถอนจูบอย่างเสียไม่ได้ ตาคมไม่ละจากปากบาง หน้าพระลักษมณ์แดงก่ำเพราะรสจูบ   
ตากลมโตจ้องตอบอย่างอึนๆมึนๆ   นิ่งกันไปพักใหญ่   ปาจาจึงพูดขึ้นว่า
                   “จันทร์เพ็ญใกล้ลอยสูงกลางกระหม่อม   ถึงเวลาเราต้องรวมเป็นหนึ่ง  คุณพร้อมหรือยัง?”
บรรยากาศโรแมนติคหายวับทันตา  เพราะคำถามงี่เง่าที่หลุดปากเจ้าคุ้มรูปหล่อ  สติพระลักษมณ์แจ่มชัดทันที
เสียอารมณ์จนนึกโมโห   อยากกระโดดกัดคอปาจาให้จมเขี้ยว  
                   ถามมาได้..ไอ้บ้า! ถ้าบอกไม่พร้อมโว้ย! จะยอมปล่อยไปหรือไง  จนปานนี้เพิ่งนึกออก  ไม่พร้อม
จะล้างไส้รอทำไม  น่าโมโหจริงๆ พระลักษมณ์หงุดหงิดประชดกลับทันที
                   “หึ! ไม่พร้อม ไม่ทำห่าไรทั้งนั้น  คุณยอมปล่อยไปหรือเปล่าหละ?” น้ำเสียงกึ่งประชดของ
พระลักษมณ์  เรียกอารมณ์ขำจากปาจาซะงั้น  แต่เจ้าตัวยังคงปั้นหน้านิ่งไม่มีหลุดฟอร์ม   เพียงแต่สายตาวิบวับให้รู้กำลังกลั้นขำเต็มกลืน
                   “ไม่ปล่อย!  ปล่อยได้ไงผมรอวันนี้มาทั้งชีวิต  รอปลดแอกมาตั้งแต่เกิด  กลับกันหากคุณเป็นผม
จะยอมปล่อยผมไปไหม?”  ปาจาลองเชิง  ไม่ว่าคำตอบจะเป็นยังไงก็ไม่สำคัญ  เพียงแต่อยากรู้ความคิด
พระลักษมณ์เท่านั้น
               “ถ้าเป็นภาระที่ผมต้องแบก  เดือดร้อนแค่ผมคนเดียวยอมแบกจนตาย  จะไม่บังคับขืนใจใครเด็ดขาด  
แต่ถ้าต้องทำเพื่อคนหมู่มาก  ยังต้องปลดปล่อยดวงวิญญาณที่ทนทุกข์ทรมานอีก  รักษาชีวิตผู้บริสุทธิ์เอาไว้
ได้ด้วย  ผมคงทำเหมือนคุณ”  พระลักษมณ์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย   อย่างคนเข้าใจเหตุผลปาจาซะงั้น
                  เรียกรอยยิ้มบาดจิตสว่างจ้าดั่งตะวันยามเที่ยงจากใบหน้าหล่อเข้มอีกครั้ง ครั้งนี้ดวงตาสีนิลสะท้อน
แสงเทียนเป็นประกายวิบวับ  ทำเอาพระลักษมณ์ใจเต้นรัวกระหน่ำหน้าร้อนยังกะไฟจะลุก  จนต้องรีบเบือนหลบตาทันที  
                   คงเพราะบรรยากาศผ่อนคลายลง  พระลักษมณ์ถึงรู้สึกสติแจ่มใสเต็มที่  ไม่เหมือนตอนเข้ามาทีแรก
แม้จะมีสติรับรู้ทุกอย่างแต่อึนๆงงๆ  ปาจาเห็นท่าทางเขินอายของร่างโปร่งตรงหน้า   แก้มขึ้นสีกลับรู้สึกอุ่นวาบในอกพิลึก   กว่าจะสงบลงได้ใช้เวลาพักใหญ่  แล้วจึงพูดขึ้นว่า
                   “จากนี้ไม่ว่าคุณเห็นอะไรอย่าวิตก ผมจะเริ่มพิธีแล้ว  มาเถอะ”  พูดจบ  จูงมือพระลักษมณ์
พาก้าวลงอ่างทันที   น้ำในอ่างเย็นสบายดอกไม้ส่งกลิ่นฟุ้งกระจายรู้สึกสดชื่นได้อีก  ทั้งคู่ลงไปทั้งชุดคลุม
ระดับน้ำสูงเกือบถึงเข่าชายเสื้อคลุมเปียกนิดหน่อย
                  ปาจาจูงมาหยุดกลางอ่าง พระลักษมณ์ถึงรู้ว่าอ่างใบนี้  มีขนาดไม่เล็กเลย  เมื่อปาจากับตนสามารถ
ยืนด้วยกันยังเหลือที่ว่างอีกเป็นวา  ปาจาปล่อยมือพระลักษมณ์พร้อมพูดขึ้นมาว่า
                “ช่วยพนมมือด้วยผมจะเริ่มพิธีแล้ว สิ่งที่อาจเห็นเป็นร่างแฝงของเราทั้งสอง ถ้าอยากเห็นชัดให้มอง
เงาในน้ำ  ห้ามถามระหว่างผมร่ายคาถาเด็ดขาด  เสร็จแล้วถึงคุยกับผมได้”  พูดจบปาจาพนมมือทันที  
พระลักษมณ์จึงต้องทำตาม  สายตาคอยจ้องหน้าคมเข้มไม่กระพริบ  ก่อนปากหนาได้รูปจะเริ่มบริกรรมคาถาชุมนุมเทวดาเสียงทุ้มนุ่มกังวานก้องทั้งห้อง  พาให้ขนลุกเกรียวไม่รู้สาเหตุ   
                   “สะรัชชัง   สะเสนัง  สะพันธุง  นะรินทัง   ปะริตตานุภาโว  สะทา  รักขะตูติ    ผะริต์วา  นะเมตตัง  
สะเมตตา  ภะทันตา   อะวิกขิตตะจิตตา   ปะริตตัง   ภะณันตุ ฯลฯ?
                  สัคเค  กาเม   จะรูเป  คิริสิขะระตะเฏ  จันตะลิเข   วิมาเน   ทีเป  รัฎเฐ  จะ  คาเม  ตะรุวะนะคะหะเน    เคหะวัตถุมหิเขตเต  ฯลฯ”  จบคาถาบาลี กลับสวดบทแปลเป็นภาษาไทยด้วยทำนองเสนาะไพเราะ
จับใจ  บรรยากาศที่สงบเงียบเริ่มมีลมพัดโชยมาตลอด  จันทร์เพ็ญลอยเด่นเหนือหัวกระจ่างนวลงามตายิ่งนัก
                  “พอจบสัคเค  ธรรมคต                ตามบทบาท   ทั้งคำอรรถ  คำแปล  และคาถา
ขออัญเชิญ  เทพยาดาเจ้า   ท้าวเทวา               เชิญเสด็จลงมา จากสรวงสวรรค์  ชั้นวิมานบน   
ทั้งสิบหกห้อง   ช่องบน  และ  ชั้นฟ้า            ขอเชิญ  เสด็จ    ลงมา  ทุกแห่งหน   
เพื่อ  มาเป็นมิ่งขวัญ   ในงานมงคล                ตามยุบล  แบบ  โบราณ  มีนานมา   
ทั้งรูปภพ    กามภพ   จบลำเนา                      บนยอดเขา  ท้องทะเล  บนเวหา
ทั้งเกาะแก่ง เกี๋ยน น้อยใหญ่ใต้พระสุธา        ในเคหา อารามราช จรดหลวงกระทรวงคลัง         
ทั้งพญา  วาสุกรี  ผู้มีฤทธิ์                             ตั้งแต่ทิศ  บูรพา   มา  อีสาน
ตลอดทั้ง  พ่อปู่  ฤาษี  ผู้มีฌาน                     จงดลบันดาล   มาช่วย  ด้วยเถิด  หน๋า
ครานั้น  เทพยาเจ้า  เมื่อได้ยิน เขาอัญเชิญ    ที่อยู่ตาม  ลำเนา  เขาเขิน  เนินภูผา
พรางค่อยเสด็จ  เหาะลง   แล้วตรงมา          สู่ยังพื้น   พสุธา   ปฐพี
แล้วเสด็จ  คอยประทับ  ค่อยยับยั้ง              เสด็จลง  ตรงที่นั่ง   ประทับที่
เพื่อให้ฤกษ์   ให้ชัย   ในพิธี                         เนื่อง  ในงานวันนี้  จะมีการฯ  เจริญพระพุทธมนต์”  
(หมายเหตุ: พระคาถาชุมนุมเทวดาบทแปลเป็นของแท้ดั้งเดิม  คนอ่านสามารถคัดลอกไปท่องก่อนนอน   
จักเกิดพุทธคุณกับตัวเองเอนกอนันต์  จากใจคนเขียน)
คนอ่านหลายคนที่เพิ่งสมัคร   ดันกดเป็ดไม่เป็น   บ๊ะเจ้า! ช่วยกล้วยทอดไม่สุก..ท่านทั้งหลายก็แค่ลากเม้าท์ไปกดคลิกที่เป็ดเหลืองก็จบ  ไม่เกี่ยวกับคะแนนเลยเหอะแล้วอย่าอ่านนิยายจนเบลอ  เผลอกดเป็ดดำใส่หัวข้าพเจ้าเข้าให้หละ   แช่งแม่งเลย!ล้อเล่นนะเอ่อ     พูดมากหมั่นไส้ไม่กดให้   ก็รออ่านไปนานๆ แล้วกัน  หัวมึนตันเป็นเหอะไม่ใช่เทพนิยาย
                    ปาจาสวดคาถาด้วยเสียงทุ้มไพเราะ   กอปรกับมีลมพัดเอื่อยตลอดเวลา  พระลักษมณ์รู้สึกเหมือนตัวพองอย่างไม่ทราบสาเหตุ   ก่อนจะสวดคาถาอีกไม่น้อย ใช้เวลาเกือบร่วมชั่วโมง   ทั้งที่ยืนกลางน้ำกลับไม่รู้สึกหนาวเลย  ตัวเบายังกะจะลอยได้  แสงจันทร์สว่างงามที่ส่องลงทั้งคู่เหมือนสปอตไลท์บนเวทีคอนเสิร์ต  
ก่อนบรรยากาศโดยรอบจะเริ่มเปลี่ยนแปลงขึ้น  
                     จู่ๆ เกิดกลุ่มควันขาวลอยตลบอบอวลปกคลุมทั่วอ่างจนมองไม่เห็นผิวน้ำ  เทียนที่จุดรอบอ่างต่าง
พร้อมใจกันดับเมื่อลมกรรโชกผ่านเพียงวูบ  พระลักษมณ์ชำเลืองตามองปาจาอีกครั้ง   ถึงกับตาโตตะลึงลานอ้าปากค้างไปทันที
                     ข้างหลังปาจาเกิดภาพซ้อนเป็นเงาดำสยายปีกกว้างคับห้อง   แถมมีเขาบนหัวสองข้างคล้ายปีศาจ
ในหนังที่เคยดูไม่ผิดเพี้ยน   จนพระลักษมณ์เผลอกลืนน้ำลายไม่รู้ตัว   
                     นี่คงเป็นร่างแฝงที่ปาจาบอก   แล้วตนหละร่างแฝงเป็นอะไร   คิดได้ดังนั้นหลุบตามองเงาในน้ำทันที   กลุ่มควันขาวเหมือนรู้ความต้องการของพระลักษมณ์   พากันจางลงเฉพาะบริเวณที่มองเงาสะท้อนในน้ำเท่านั้น   
                     ผิวน้ำบริเวณดังกล่าวไม่มีกลีบดอกไม้บดบังสายตา   ต่างพร้อมใจแหวกหลบปานกระจกเงา   
พระลักษมณ์ถึงกับอ้าปากค้าง  เมื่อเห็นเงาตัวเอง  ปรากฎเด่นชัด   ไม่คลุมเครือดำมืดเหมือนมองปาจาเลยแม้
แต่น้อย
                      ที่เห็นคือหน้าตนเองในชุดคลุมสีขาว  ดันมีแขนงอกเพิ่มมาอีกสี่แขน   แถมมีอาวุธพระนารายณ์
ครบมือ  ทั้งตรี  สังข์    จักร  คทา   พอก้มมองมือจริงๆก็ไม่เห็นอะไร  ที่สำคัญบนศรีษะเกิดรัศมีวงกลมขึ้นหลังหัวอีก   พระลักษมณ์ลองหยิกแขนอย่างแรงเพื่อพิสูจน์    กลับรู้สึกเจ็บแสดงว่าไม่ได้ฝันหรือตาฝาด   
ลองชำเลืองมองเงาปาจาดูบ้าง   
                       เหมือนทุกสิ่งเป็นใจ ทั้งกลุ่มควันกลีบดอกไม้เปิดทางให้เหมือนเคย  เงาในน้ำปรากฏใบหน้า
ปาจาเช่นเดียวกัน  สวมชุดคลุมสีดำ   บนหัวมีเขางอกยาวเฟื้อยคดเคี้ยวอย่างสวยงามทั้งสองข้าง  แถมกลางหลังมีปีกขนาดใหญ่สีดำสนิทคล้ายขนนกสยายกว้างสง่างามยิ่งนัก    ไอ้หย๋า!  เจอกับตัวจนปัญญาหาคำอธิบาย   
                         เมื่อปาจาเงียบเสียงลงจนสนิท  พร้อมกับจ้องตาพระลักษมณ์นิ่งๆ  ร่างโปร่งแหงนหน้า
จ้องกลับเช่นกัน  ตากลมโตประสานตาคมสีดำ บัดนี้กลับแวววาวประหนึ่งเหมือนมีชีวิตเข้าอย่างจัง  
พระลักษมณ์หน้าร้อนผ่าวทันที   ปาจาเหมือนจะรู้ว่าพระลักษมณ์กำลังเขินตนอยู่   สังเกตจากหน้าแดงก่ำลาม
ถึงหู  จึงชวนคุยขึ้นว่า
                      “ส่วนของคาถาจบลงแล้ว  จากนี้เราต้องร่วมรักกันต่อ”  ปาจาพูดหน้าอมยิ้ม  แถมส่งสายตาวิบวับ
มาให้อีก เล่นเอาพระลักษมณ์แทบอยากดำน้ำในอ่างให้หน้าหายร้อนลงหน่อย  เมื่อทำอย่างที่คิดไม่ได้
เลยเฉพูดเปลี่ยนเรื่องไปว่า
                      “คุณให้เลขเด็ดผมได้หรือเปล่า  สามตัวตรงเลยนะ”  พระลักษมณ์พูดจบพาเอาความโรแมนติก
กลายเป็นตลกคาเฟ่ทันที  เสียดายบรรยากาศแบล็คกราวน์ดีดี มีทั้งควันสีขาวมาจากไหนไม่รู้  แสงจันทร์
สว่างนวลที่โอบล้อมทั้งคู่  กลับเป็นตลกชวนหัวเราะไปในพริบตา  จนปาจาหลุดขำพรืดหมดมู๊ดไปเลย
                     “ฮ่าๆ!..คิดไงถึงขอหวยจากผม?” แม้ขำอยู่ก็อดถามไม่ได้  อยากรู้ความคิดของร่างโปร่งตรงหน้าชะมัด  อารมณ์ไหนถึงตั้งคำถามพิฆาตบรรยากาศขึ้นได้
                    “อ้าว!  ผมเห็นเงาคุณคล้ายปีศาจมีทั้งเขาทั้งปีก   เก่งกล้าปานนั้นน่าจะให้หวยผมได้สิ?”  
พระลักษมณ์ตอบหน้าซื่อตาใส   ยิ่งทำให้ปาจาขำไปใหญ่  ก่อนจะตอบกลับมาว่า
                    “งั้นคุณคงต้องขอตัวเองแล้วแหละ  คุณมีสี่กรอาวุธครบมือ  แถมรัศมีหลังหัวนั่นอีก เป็นถึงหนึ่ง
ในสามเทพยิ่งใหญ่ คงแม่นกว่าผมที่เป็นปีศาจด้วยซ้ำ”   พระลักษมณ์หน้ามุ่ยเมื่อโดนย้อน   ถ้าขอกับเทพที่ว่าได้คงไม่ลองขอจากปาจาหรอก  จิ๊!  บ้าชะมัด  ท่าทางกำลังบ่นทำปากมุบมิบทำให้ปาจาขำซะงั้น
                    “หึหึหึ!  เอาน๊าอยากได้เงินจากหวยผมจัดให้เองก็ได้  แต่ตอนนี้ถึงเวลาสำคัญต้องเริ่มกันแล้ว   
เลยเที่ยงคืนไปก็ไม่มีประโยชน์  ที่คุณบอกถูกบังคับฝืนใจ  ผมอยาก  ‘ขอโทษ’  ถ้าหากมีเวลามากกว่านี้  ผมอาจทำให้คุณรู้สึกดีได้โดยไม่ต้องฝืน  แต่เพราะเวลามีน้อยไม่อยากให้คืนพระจันทร์ดับที่จะถึง  ต้องสังเวยชีวิตบริสุทธิ์อีก  ผมเลยต้องรวบรัดแบบนี้  
                       สำหรับตัวผมสามารถพูดได้เต็มปากเลยว่า ‘ผมไม่ฝืนใจสักนิด’  รู้สึกดีอย่างที่ไม่เคยรู้สึก
มาก่อน”   พระลักษมณ์แทบทรุด  หลังฟังคำพูดที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากปาจา  ดีที่ไม่ปวกเปียกขายหน้าเข้าให้   เจ้าคุ้มน้ำแข็ง   ผีดิบเย็นชา  สารพัดที่พระลักษมณ์ตั้งฉายาให้ประจำ  
                       คงต้องคิดใหม่แล้วหละ  คนๆนี้บทจะซึ้งใส่ก็เล่นเอาตนแทบละลายได้เหมือนกัน   ให้ตายเหอะ
ใครจะคิดถึงคำขอโทษ  ที่ไม่นึกว่าจะมีโอกาสได้ยิน  ออกจากปากปาจามาได้  ที่สำคัญคำพูดคล้ายคำสารภาพรักกลายๆ ซึ่งเจ้าตัวเพิ่งพูดมาตะกี้  เล่นเอาหัวใจพระลักษมณ์พองคับอกได้อีก
                        เอาหวะ! เมื่อปีศาจรูปหล่อแมนมาซะขนาดนี้  พระเอกอย่างพระลักษมณ์มัวน้อยหน้าอยู่ใย  
คิดดังนั้นเลยส่งยิ้มหล่อกระชากใจน้อยครั้งใครจะได้เห็น  ปาจาถึงกับตาค้าง    ขนาดผิวเข้มยังมองออกว่า
หน้าแดงได้  แถมพระลักษมณ์ยังพูดต่ออีกว่า
                      “เอาเถอะ  เมื่อคุณพูดถึงขนาดนี้   ผมจะใจดำเล่นตัวก็ใช่ที่  ไม่ใช่ผู้หญิงด้วยสิ   ตามใจคุณ
จะลากผมขึ้นเขาลงห้วยก็สุดแล้วแต่   ขออย่างเดียวเบาๆหน่อย  นี่ครั้งแรกของผมนะ  รู้จักไว้หน้าผมด้วย
อย่าให้ต้องเดินลำบากเป็นพอ  ไม่งั้นต้องอุ้มผมแล้วหละ  บอกตามตรงผมไม่กล้าเดินด้วยท่าประหลาด
ตามตูดเลขาคุณกลับห้องเด็ดขาด”   และก็เป็นพระลักษมณ์อีกเช่นเคย   ที่ทำลายบรรยากาศโรแมนติค
ซึ่งปาจาอุตส่าห์ปูทางซะดิบดี   กลายเป็นตลกคาเฟ่ไปอีกรอบตามระเบียบ   แม้แต่ปาจายังขำตามจนได้
                     “ฮ่าๆๆ...ผมรับปากจะพยายามสุดความสามารถ  แต่เชื่อเถอะต่อให้ผมทะนุถนอมคุณแค่ไหน  
คุณคงเดินไม่เหมือนปกติหรอก  แต่ผมสัญญาจะอุ้มคุณกลับห้องเองคุณยอมเสียสละขนาดนี้  ผมไม่รู้จะขอบคุณยังไงด้วยซ้ำ”  ปาจาพูดด้วยสายตาซาบซึ้ง  เล่นเอาพระลักษมณ์อยากดำน้ำซ่อนตัวอีกรอบ   
                    ก่อนบรรยกาศจะกลายเป็นตลกโจ๊กแตกไปกว่านี้  ปาจาไม่ปล่อยให้พระลักษมณ์ได้พร่ำอีก   
ตวัดรัดร่างโปร่งเข้าหาตัว  พร้อมจับคางมนขึ้นรับจูบท่ามกลางแสงจันทร์นวลสาดส่องมายังทั้งคู่   เมื่อปากหนาสัมผัสปากบางรู้สึกเหมือนมีกระแสไฟวิ่งผ่านไปทั่ว   กระตุ้นความรู้สึกทางเพศอย่างไม่ทราบสาเหตุ   จากจูบ
ที่อ่อนหวานนุ่มนวล  กลับเร่าร้อนขึ้นตามลำดับ
                      พระลักษมณ์เองก็ไม่สามารถต้านทานความรู้สึกตนได้ แขนเรียวยกคล้องคอหนา  ก่อนนิ้วสวย
จะสอดเข้าผมดำปานขนนกกาน้ำ  คลึงนวดบดจูบเร่าร้อนคืนให้ไม่แพ้กัน   
                     ลิ้นชื้นเกี่ยวกระหวัดไล่ต้อนลิ้นนุ่มของพระลักษมณ์อย่างดูดดื่ม   ร่างโปร่งพระลักษมณ์ใช่จะยอม
ดุนลิ้นสู้โต้กลับไม่น้อยหน้า  แสงจันทร์อาบร่างสูงใหญ่และร่างโปร่งซึ่งกอดกระหวัดบดจูบอย่างเร่าร้อน  
เล่นเอาทั้งเทพทั้งปีศาจ  แม้แต่มนุษย์ที่มีโอกาสได้มาเห็น   คงหน้าร้อนฉ่าใจเต้นตามเป็นแถว
                     ปาจาถอนจูบซุกไซร้แก้มใสก่อนไล่ไปยังใบหู ดูดเม้มให้อย่างแผ่วเบา   ลากลิ้นแยงกระหวัด
จนร่างโปร่งเผลอซู๊ดปากไม่ตั้งใจ
                  “ซี๊ดๆ   อ่าzzzz”
เสียงครางทุ้มหวานหูจากลำคอขาวกระตุ้นอารมณ์ปาจาขึ้นอีก   มือหนากระตุกปมคลายเสื้อคลุมของ
พระลักษมณ์ทันที   ก่อนจะถอดจากไหล่เนียนขาว   แล้วโยนทิ้งริมอ่างอย่างไม่สนใจ
                       ร่างโปร่งเจิดจ้ากลางแสงจันทร์งดงามปานเทวดาน้อย ไหล่ผึ่งผายสมรูปร่าง หน้าอกนูนกล้าม
พองาม ประดับเม็ดทับทิมสีชมพูสวย  กล้ามหน้าท้องไร้ที่ติ   ขนรอบสะดือแผ่ขยายเหนือองคชาติ  ตั้งเด่นประหนึ่งพระขรรค์ขององค์นารายณ์   หัวแดงสวยขนาดกำลังดี   ขาแกร่งปกคลุมด้วยขนอ่อนอย่างเป็นระเบียบ   หากจับพระลักษมณ์ถ่ายนู๊ดเซ็กซี่รับรองนิตยสารชื่อดังคงเสนอค่าตัวแข่งกันกระจาย
                        พระลักษมณ์ก็ไม่ยอมแพ้  มือเรียวกระตุกคล้ายปมเสื้อคลุมปาจาบ้าง   ก่อนจะเลียนแบบถอดเสื้อ
จากไหล่กว้างแล้วโยนทิ้งขอบอ่าง  รูปร่างสมบูรณ์แบบของชายผิวเข้มตรงหน้า  ทำให้พระลักษมณ์ลอบกลืนน้ำลายอย่างอิจฉา นี่คือแบบอย่างสรีระของชายชาติอาชาไนย  ที่พระลักษมณ์อยากมีนักหนา  ไม่นับองคาพยัพบนหน้าหล่อร้ายกาจอีกตะหาก  ถ้าปาจาคือปีศาจละก็กล้าพูดได้เต็มปาก  ปีศาจตนนี้หล่อลากไส้กันเลย
เชียวแหละ
                          จู่ๆพระลักษมณ์ตาเหลือกขึ้นมาซะงั้น  เมื่อสายตาหลุบต่ำเจอกระบองเพชรเข้าให้   ทั้งที่
ไล่สายตาผ่านกล้ามท้องแกร่งซิคแพ็คสวย   กลุมขนสีดำขึ้นตั้งแต่หน้าอกไล่ลงต่ำก่อนขยายกว้างบริเวณ
ฐานกระบองเพชรใหญ่ยักษ์โดยรอบ  
                          นี่ตะหากคือเหตุผลที่ทำให้ลมหายใจพระลักษมณ์สะดุด  ทั้งชีวิตไม่เคยกลัวมีด  
ปืน  ระเบิดเลยด้วยซ้ำ  แต่ครั้งนี้พ่อแก้วแม่แก้ว  ลูกช้างบนไข่เล้าเป็ดร้อยฟอง  ขอของคนอ่านนั่นแหละเชียร์กันดีนัก  หากลูกช้างไม่เดี้ยงก่อนจะกลับมาแก้บนให้ทีหลัง
                         ปาจาเห็นสีหน้าพระลักษมณ์ซีดจนผิดสังเกตุ  จากหน้าแดงระเรื่อด้วยอารมณ์พิศวาสอยู่ดีๆ  
กลับซีดเป็นไก่ต้มภายในพริบตา  เมื่อจับสายตาตามพระลักษมณ์จึงได้คำตอบอะไรคือสาเหตุ ทำให้คนตรงหน้าเกิดอาการเช่นนั้น
                        ปาจาเข้าใจความรู้สึกของพระลักษมณ์  ขนาดผู้หญิงที่เคยผ่านยังร้องกันมาแล้ว  พระลักษมณ์
เพิ่งครั้งแรกแถมยังเป็นช่องทางพิเศษอีก   ถึงตนจะมั่นใจว่าคงผ่านไปได้   ในเมื่อช่องทางดังกล่าวเปรียบขากรรไกรงู  สามารถขยายได้หากเปิดทางถูกวิธี   
                        แม้ไม่รับประกันความเจ็บ  แต่ปาจาก็มั่นใจว่าพระลักษมณ์จะไม่ทรมานนาน   อ่านจากอินเตอร์เน็ทในช่องทางนั้นมีจุดจีสปอตทำให้เกิดความรู้สึกเสียวซ่าน   เมื่อเป็นเช่นนั้นปาจาจะใช้จุดนี้พา
พระลักษมณ์ไปถึงฝั่งฝันร่วมกัน  ก่อนอื่นต้องสร้างความมั่นใจให้คนตรงหน้า  จึงปลอบไปว่า
                       “ไม่ต้องกังวลนะ   ผมบอกแล้วนี่   ต่อให้ผมมือใหม่หัดขับ  รับปากจะไปอย่างนิ่มๆ  
ไม่เหยียบคันเร่งจนมิด  หรือขับกระตุกให้คุณรู้สึกแย่แน่นอน”  คำปลอบโยนที่ออกจากปากปีศาจรูปหล่อตรงหน้า  แทนที่จะสร้างความมั่นใจให้พระลักษมณ์คลายกังวลกับขนาดที่เกินมาตรฐานไกลโข   
                     ตรงข้ามนอกจากจะไม่หายแล้ว   ยังนึกโมโหคำพูดติดตลกของปาจาคนหน้าตายขึ้นมาซะงั้น   
ดันเปรียบเทียบบ้าๆ บอๆ หน้านิ่งได้อีก  สวนกลับทันควัน
                    “ให้ตายเถอะเริ่มต้นซะดิบดี  อุ่นเครื่องจนผมคิดว่าพอได้  ผมเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันไหม?   
คุณพูดบ้าไรเนี่ยะ?   ผมเป็นคนมีเลือดเนื้อรู้สึกเจ็บเป็น  ไม่ใช่รถกระป๋อง  หากจะเปรียบเทียบขอที่มันใกล้เคียง
ความจริงหน่อย   ขับนิ่มไม่นิ่มรถมันไม่รู้สึกหรอก  คนนั่งตะหากพลอยลุ้นไปกับคุณด้วย  จะถึงปลายทาง
โดยสวัสดิภาพหรือเปล่า”  ปิดท้ายจิปากอย่างไม่พอใจ   แต่ปาจากลับยิ้มขำคำพูดพระลักษมณ์ซะงั้น   
พาลหงุดหงิดตัวเอง ที่สื่อสารแล้วคนตรงหน้าไม่เข้าใจ  คิดเมื่อไหร่กันเปรียบพระลักษมณ์เป็นรถ   ให้เป็น
คนนั่งข้างตะหากถึงได้พูดแบบนั่น  ว่าจะขับอย่างระมัดระวังไม่ต้องกังวลฝีมือการขับของตน   
                       ถ้าเปรียบเป็นรถหรือจะสน   ตีนผีเรียกพ่ออย่างปาจาคงเหยียบจมตีนวิ่งฉิวตั้งแต่ออกตัว
สตาร์ทแล้ว  เพื่อไม่ให้คนฟังเข้าใจผิดเลยชิงอธิบายทั้งที่ยังกลั้นขำไม่หาย   บรรยากาศโรแมนติควอร์มเครื่องก่อนหน้าหายหมด  กลายเป็นชายหนุ่มสองคนยืนแก้ผ้าท้าแสงจันทร์   อธิบายเรื่องขับรถแทนซะงั้น  ให้มันได้
งี้สิน่า
                      “ผมไม่ได้พูดสักคำว่าคุณเป็นรถ  ทำไมถึงชอบคิดไปเอง  ผมหมายถึงให้ไว้ใจผมตะหาก  
ไม่ต้องกลัว”  ปาจาพูดจบ  พระลักษมณ์หน้าแดงทันที   หลงด่าเค้าไปแล้ว  ทั้งที่ตนผิด  แต่เพราะนิสัยรั้นไม่ยอมง่ายๆ   จึงแย้งกลับจนได้
                       “สิ่งที่ช่วยให้ผมทรมานน้อยลง  มันคือเจลหล่อลื่นเข้าใจไหม?  เตรียมมาด้วยหรือเปล่า  
อย่าบอกว่าไม่มีเชียวนะโว้ย!  ต่อให้ตายผมไม่ยอมคุณหรอก   ขืนให้ทำไม่ตายก็มีค่าเท่ากันแหละหว้า!  คุณมันม้าเรียกพี่เหอะ ไม่รู้เอามาทำไมนักหนา”  บ่นเป็นหมีกินผึ้งไปเลย ใครที่คิดว่าพิธีล้างอาถรรพ์จะหวานชื่น  หรือไม่ก็เร่าร้อน  ตอนนี้ยังเปลี่ยนใจทัน   ดูทั้งคู่ยังไปไม่ถึงไหนกันเลย
                     “ใครบอกว่าผมไม่เตรียม  บอกแล้วนี่ ว่าผมศึกษามาแล้ว  เพราะงั้นตัดไปได้เลย  แต่ที่ผมเตรียมมา
ไม่ใช่เจล  เพราะน้ำในอ่างจะมีสารเคมีปนเปื้อนไม่ได้เด็ดขาด  ไม่งั้นก็ไม่สามารถล้างอาถรรพ์มนต์มารได้สำเร็จ   ผมจึงเตรียมเจ้านี่มาแทน  สามารถใช้แทนกันได้  และไม่ทำให้น้ำในอ่างเสื่อมความขลังไปด้วย”  
                      พูดพร้อมกับก้าวไปหยิบขวดบรรจุน้ำมันสีเหลืองวางริมอ่างมาให้พระลักษมณ์ดู  เพื่อยืนยันว่าตน
ได้เตรียมสารล่อลื่นมาแล้วเรียบร้อย   พระลักษมณ์จ้องมองพลางคิดว่ามันคืออะไร  แต่ก็ไม่รู้จักอยู่ดี   อดไม่ได้จึงถามให้แน่ใจ
                     “มันคือน้ำอะไร  แน่ใจว่าใช้แทนกันได้”   ถามพร้อมรอคำตอบ
                    “คุณไม่รู้จริงๆ หรือ   เออ!  ผมลืมไปไม่ได้ติดฉลากไว้ด้วยสิ   ผมเปลี่ยนขวดด้วยแหละ  
ขวดเดิมดูแย่เกินไป  มันคือ ‘น้ำมันมะกอก’   สามารถใช้แทนเจลหล่อลื่นได้ไม่ทำให้น้ำในอ่างเสื่อมความขลังลงด้วย”  พูดได้หน้าตายเหมือนเดิม  หากตลกชื่อดังจ้างปีศาจรูปงามตรงหน้าไปร่วมคณะ   พระลักษมณ์คิดว่าคงมีดาวตลกรูปหล่อ กวนส้นมากๆ  ประดับวงการตลกแน่นอน   แต่พระลักษมณ์กลับไม่รู้สึกเช่นนั้น  
เพราะอารมณ์ตอนนี้อยากถีบปาจาให้จมน้ำตายไปซะเลย
                         “แม่งเอร้ย!  คุณมีปัญญาหาได้น้ำมันมะกอกเนี่ยะนะ  ผมอยากเอาหัวโขกอ่างให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยจริงๆ   นี่มันโคดของโคดเน่าพอกับขวดมันนั่นแหละ  ต่อให้อยู่ในแก้วคริสตัลสุดหรู  มันก็ไม่ทำให้น้ำมันมะกอกของคุณกลายเป็นน้ำมันอโรมาเธอรอปี้ไปได้หรอก  บรรยากาศก็โอ   สถานที่ถึงแปลกไปหน่อย  ไม่ใช่เตียงแต่เป็นในอ่างแทน  แถมมีดรายไอซ์ปกคลุมยังกะสวรรค์  ดอกไม้หอมตลบอบอวล  แสงจันทร์นวลบิ้วอารมณ์ได้ไม่ยาก   
                      ทั้งหมดที่พูดมา  ผมยอมทำใจพลีร่างถวายคุณอย่างไม่อิดออด  เสียอารมณ์หมดจนอยากกัดลิ้นตาย
เพราะไอ้น้ำมันมะกอกคุณนี่แหละ   ไม่อยากเชื่อว่าด๊อกเตอร์ปาจา  จะเปิดซิงหนุ่มหล่อเลือกได้อย่างผม  
ด้วยน้ำมันมะกอก”  พระลักษมณ์กำปั้นทุบหน้าผากบ่นเป็นหางว่าว   ออกอาการจนปาจาซึ่งพยายามกลั้นขำ   หลุดหัวเราะออกมาอีกครั้งจนได้    ก่อนเฉลยให้สบายใจไปว่า
                    “ฮ่าๆๆ...คุณนี่ตลกชะมัด  เวลาแบบนี้ยังทำผมขำแล้วขำอีก เอาหละ!  สบายใจได้แล้วผมล้อเล่น   
นี่คือน้ำมันจัสมิน (กลิ่นมะลิ)   พอใจหรือยังความลื่นไหลของมันพอโดนน้ำดียิ่งกว่าเจลวิทยาศาสตร์เสียอีก   
ที่สำคัญผมบอกไปแล้วน้ำในอ่างนี้ต้องไม่มีสิ่งอื่นเจือปนนอกจากธรรมชาติ  ไม่งั้นจะทำให้ความขลัง
เสื่อมได้”   พอปาจาพูดจบ   พระลักษมณ์นึกอยากขบหัวคนตรงหน้าซะจริง  ให้ตายเหอะโกหกหน้าตายเนียนจนเชื่อว่าเป็นน้ำมันมะกอก ลูกเล่นแพรวพราวเสียจนพระลักษมณ์ต้องยอม
                      “คุณจาผมถามหน่อยเหอะ ยังมีอารมณ์มาล้อเล่นอีกหรือ  รู้ไหมว่าผมเกือบจะจับคุณกดน้ำ
ไปแล้ว”  พูดยังกะสามารถทำได้   แค่น้ำหนักส่วนสูงก็ผิดกันลิบ   ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าจะโดนเขาเอาทำเมีย
อยู่ร่อมร่อ  แต่ปาจาก็ยังอารมณ์ดียิ้มมีเสน่ห์ส่งให้  ก่อนตอบว่า
                     “แล้วได้ผลไหมหละ  ทำให้ความกังวลคุณหายไปเลย  ผมชอบหน้าตาคุณในตอนนี้มากกว่า  
ไม่อยากเห็นซีดเป็นไก่ต้มหรอก   ตอนนี้คุณสบายใจแล้วเรามาเริ่มกันเถอะ”  เหตุผลลึกๆ  เพิ่งถูกเฉลยออกมา  
ที่แท้เพราะปาจาอยากให้พระลักษมณ์ไม่อยู่ในโหมดกลัว   ไม่งั้นปาจาคงหมดอารมณ์เช่นกัน   
                    ถึงแม้ลึกๆ พระลักษมณ์จะยังระแวงเรื่องขนาดของปาจาอยู่บ้างก็ตาม   อย่างน้อยก็รู้สึกอุ่นใจขึ้น
มาได้  เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าแคร์ความรู้สึกตนมากแค่ไหน  ถึงกับลงทุนทำเรื่องบ้าบอคอแตกยอมโดนด่าเป็นคุ้งเป็นแคว   คงต้องยอมเค้าหละ เอาหวะ! โดนก็โดนลูกผู้ชายโดนแค่นี้จะเท่าไหร่เชียว   ขอให้ปาจาอ่อนโยนอย่างที่พูด   ว่าแล้วพระลักษมณ์ก็พริ้มตาหลุบ ผ่อนลมหายใจรับสัมผัสจากร่างใหญ่นำทางเถอะ  ในเมื่อจันทร์เพ็ญลอยเด่นอยู่ตรงกลางกระหม่อม  ได้เวลาฤกษ์งามยามดียืดเยื้อต่อไปไม่ได้อีกแล้ว
                         ปาจายกสองมือจับปลายคางพระลักษมณ์เงยรับจูบหวาน  เมื่อริมฝีปากทั้งสองประกบกัน   
พลังบางอย่างส่งผลให้หัวใจทั้งคู่เต้นรัวกระหน่ำ   การเสพสังวาสของเทพและปีศาจคือการก้าวข้ามกฎ  แต่ก็มักมีให้เห็นในตำนานเรื่องเล่าไม่น้อย  นั่นย่อมแสดงว่าสิ่งนี้มิใช่เพิ่งเกิดขึ้น   
                         ในขณะมนุษย์เพศชายสองคน   กำลังเป็นตัวแทนของทั้งสามภพ   สวรรค์   มนุษย์  และนรกอเวจี  เพื่อล้างอาถรรพ์มนต์มารในอดีต  ที่คนอวดดีเปิดผนึกใช้มนต์ต้องห้ามสมสู่กับสัตว์เดรัจฉานปลิดชีพ
ดื่มเลือดเพื่อยืมพลังหลอมรวมจิตวิญญาณโดยควบคุมไม่ได้  
                         การก้าวข้ามวิถีทางที่ผิด  จึงต้องอาศัยเทพ  ปีศาจ  และมนุษย์   ซึ่งฟ้าลิขิตให้ถือกำเนิด
เพื่อการนี้   บัดนี้ถึงเวลาแล้วที่ทั้งสามภพจะปิดผนึกมารคืนกลับด้วยการหลอมรวมเป็นหนึ่งแห่งจิตวิญญาณเทพผู้ยิ่งใหญ่   จ้าวแห่งปีศาจในนรกภูมิ   และมนุษย์ผู้เสียสละ  จะได้เข้าสู่ศาสตร์แห่งไสยขาว  ล้างมนต์ไสยดำให้หมดสิ้น
                       พระลักษมณ์รู้สึกเหมือนมีความต้องการทางเพศจนยากควบคุม  เหมือนกินยาปลุกเซ็กส์ก็
ไม่ปาน   ขณะที่ปาจาย่ำแย่ไม่ต่างกัน  ไม่คิดมาก่อนว่าพลังซ่อนเร้นแห่งมนต์คาถาที่อัญเชิญเทพไทย
เทวา   ประสาทพรในการล้างมนต์อาถรรพ์แห่งมารจะกระตุ้นความรู้สึกเร่าร้อนจนแทบเผาไหม้   
                       แล้วที่สัญญาว่าจะอ่อนโยนต่อพระลักษมณ์ตนจะควบคุมได้หรือนี่   ขืนเป็นเช่นนี้ต้องเผลอรุนแรงต่อร่างโปร่งตรงหน้าเป็นแน่
                    “เดี๋ยว!  ผมควบคุมความต้องการไม่ได้ หยุดเถอะไม่งั้นผมไม่ไหวแล้วนะ  อาจทำให้คุณเจ็บ
เอาได้”  ปาจาพยายามดันไหล่บางให้ออกห่างตน  ก่อนจะร้องห้ามด้วยเสียงสั่นพร่า  ในขณะที่พระลักษมณ์
เนื้อตัวอมชมพูไปหมด   แถมปากเจ่อมันวาวจากรสจูบช่างดูยั่วยวนยิ่งนัก   แต่สิ่งที่ทำให้ปาจาเลิกคิดที่จะหยุด  เพราะคำพูดของพระลักษมณ์ที่ตอบกลับด้วยเสียงทุ้มสั่นพร่าไม่แพ้กัน
                   “ไม่!  ไม่ต้องหยุด ช่างหัวการควบคุมมันเถอะ ขืนหยุดตอนนี้ฆ่ากันดีกว่า  เห็นป่าว! ผมไม่ไหวแล้วเหมือนกัน  จะรับจะรุกจัดเต็มเลย”  สิ้นเสียงของพระลักษมณ์   ทั้งคู่กระโจนเข้าหากันจนล้มลงในอ่าง  
พัวพันรัดก่ายคล้ายมังกรสองตัวกำลังเริงรักในสระอโนดาต แวดล้อมด้วยกลีบดอกไม้นานาพันธุ์     
                     มังกรดำตัวใหญ่กว่าสีตาคล้ายลูกแก้วนิลกาฬ   เกล็ดสะท้อนแสงจันทร์แวววาวทรงอำนาจยิ่ง  
อุ้งเท้าแดงเล็บแหลมแข็งแกร่ง  เขาโง้งงามสง่าปานราชามังกรในมิติมืด   กอดรัดม้วนพันมังกรขาวราวไข่มุก   
ตากลมโตปานลูกแก้วรัตติกาลแวววาววิบวับ   เขากลางหน้าผากเด่นสง่ายังกะม้าเปกาซัส   ตัวยาวเกล็ดสีขาวสะท้อนแสงจันทร์กลายเป็นสีมณีแก้วระยิบระยับ   ตัดกับมังกรดำชัดเจนยิ่งนัก
                      ปาก   ลิ้น  มือของทั้งคู่  ต่างโลมไล้ลูบขยำอยู่บนร่างกายของกันและกันอย่างเร่าร้อน   พระขรรค์กลางลำตัวของพระลักษมณ์ตั้งสง่าส่วนหัวแดงเรื่อยังกะทับทิมสีสด  ในขณะกระบองเพชรของปาจาใหญ่โตแข็งแกร่งจนน่าระทึก  ส่วนปลายบานใหญ่แดงก่ำชวนให้ตื่นตะลึง   
                      ทั้งสองฝ่ายตะโบมจูบลูบไล้เกี่ยวกระหวัดกอดรัดจนน้ำกระเพื่อมไหวตามแรงพลิกไปมาของ
ทั้งคู่    อารมณ์พิศวาสที่โหมกระพือเข้าครอบงำทำให้ต่างฝ่ายต่างไม่เหลือความยับยั้งชั่งใจแม้สติยังอยู่ก็ตาม   
                    แต่กลับไม่สามารถทานแรงอารมณ์อำนาจดำกฤษณาที่กระพือโหมเข้าใส่อย่างรวดเร็ว   
พระลักษมณ์ครางเสียงทุ้มเรียกร้องให้ปาจาเดินหน้าอย่างเร่งเร้า
                     “เอาเลยคุณจา  ผมไม่ไหวแล้ว”  สิ้นเสียงร้องขอ   ปาจาพลิกตัวยื่นแขนหยิบขวดน้ำมันกลิ่นมะลิ
เทบนฝ่ามือ  ก่อนจะยกร่างพระลักษมณ์ขึ้นให้บั้นท้ายพ้นเหนือนำ   ป่ายแปะน้ำมันมะลิหอมจรุงใจลงไปช่องทางปิดสนิท   พร้อมสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทันที  ทำเอาร่างที่ยืนเข่าตรงหน้าสะดุ้งเฮือก  ก่อนกระชากปากหนาเข้าบดจูบอย่างเร่าร้อนเพื่อลดทานการบีบรัดของตน
                      ปาจาเข้าใจถึงความรัดแน่นของพระลักษมณ์ดี   เมื่อสัมผัสต่อต้านหดแกร่งของกล้ามเนื้อ
จากช่องทางดังกล่าว  นอกจากช่วยบดจูบเร่าร้อนลึกล้ำที่ตอบโต้ไปอย่างถึงใจ   ปาจายังใช้มือว่างข้างที่เหลือ
กอบกุมพระขรรค์ขาว  รูดรั้งให้อย่างชำนาญงานจนเรียกเสียงครางทุ้มในคอพระลักษมณ์อย่างพึงพอใจ
                    “อ่าๆ!”  สัญญาณมาช่องทางผ่อนคลายลง  ส่งผลให้นิ้วแกร่งดันเข้าจนสุดก่อนจะถอยกลับ   
ปากที่บดจูบอย่างเร่าร้อน  มือกำลังรูดรั้งพระขรรค์อย่างต่อเนื่อง   และนิ้วขยับรัวถี่ขยายช่องทางด้านหลัง   
แทบทำให้พระลักษมณ์ถึงฝั่งฝันหากไม่สะดุดเมื่อปาจาเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก  จากหนึ่งเป็นสอง สาม  จนวางนิ้วทแยงเข้าออก  คว้านหาจนเจอจุดที่ทำให้พระลักษมณ์ร่างกระตุกหลุดเสียงซี๊ดปากออกมาอย่างทนไม่ไหว
                   “ซี๊ดดดzzz  อ่า!  ตรงนั้น”  การบอกใบ้ทำให้ปาจากระหน่ำรัวนิ้วเข้าใส่จนพระลักษมณ์แทบทรุด
เพราะไร้แรงทรงตัว   ปาจารู้ถอนมือออกทั้งข้างหน้าข้างหลัง   ทำให้สวรรค์ที่เห็นอยู่รำไรของพระลักษมณ์
หายวับทันควัน  หน้าหล่อใสพราวหยดน้ำและเหงื่อย้อย   เม้มปากเน้นตากลมปรือมองเหมือนตัดพ้อ   
แต่สุภาพบุรุษอย่างปาจาก็ไม่ทำให้พระลักษมณ์เสียอารมณ์นาน  
                 มือหนาจับเอวโปร่งยกเข้าซ้อนหน้าตัก  กลายเป็นพระลักษมณ์กำลังนั่งทับหน้าท้องปาจา
ที่ขยับเอนหลังพิงขอบอ่าง  ชันเข่าแทรกกลางหว่างขาขาวก่อนพูดขึ้นว่า
                “เพื่อให้คุณไม่เจ็บมาก  ค่อยๆนำผมเข้าไปในตัวคุณเถอะ มันจะดีกว่าผมทำ”  เสียงพูดสั่นพร่า
เพราะสะกดกลั้นอารมณ์อย่างยิ่งยวด   แววตาคมเข้มจ้องพระลักษมณ์อ้อนวอน   ถึงวินาทีนี้ปาจาก็ยังห่วงใยความรู้สึกของพระลักษมณ์ได้อีก   ทำให้หัวใจของพระลักษมณ์รัวกระหน่ำ   
                ก่อนจะค่อยดันตัวขึ้นเอื้อมจับกระบองเพชรของปาจาเป็นครั้งแรก   ช่างเต็มไม้เต็มมือและทรงพลัง
ในความรู้สึกพระลักษมณ์   การเต้นของชีพจรในมือแสดงถึงอารมณ์กรุ่นได้ที่ไม่ต่างกันของร่างใหญ่   นี่คงอดทนให้ตนมากจริงๆ  คิดได้ดังนั้น  ตากลมโตก็จ้องลึกเข้าไปในตาคมเข้มของปาจา  ก่อนจะตัดสินใจหย่อนบั้นท้ายขาวเนียนลงครอบครองกระบองเพชรทันที  
                “อึย..เจ็บ..เจ็บชะมัด”  แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว  แม้จะกรุยทางไว้ดิบดี   แต่ความรู้สึกเหมือนโดนม้า
แยกร่าง  คล้ายตกจากที่สูงจนจุกเจ็บ  หน้าหล่อใสเหยเก   ทำให้ปาจารู้สึกสงสารเห็นใจ   กัดกรามอดทนมากที่สุดกับแรงบีบรัดรุนแรงแน่นเปรี๊ยะ  ก่อนจะเอื้อมมือหนามาคว้าจับพระขรรค์งามตรงหน้าท้อง  แล้วรูดรั้งปรนเปรอให้อย่างเต็มใจ
                เจ็บมากมาย   จุกจนแน่น  น้ำตาไหลจากตาสวย  ถึงกับแหงนหน้าหลับตาผ่อนลมหายใจ   แม้จะรู้สึกดี
ที่คนร่างใหญ่พยายามช่วยปลุกเร้าอารมณ์ให้ผ่อนคลายมากขึ้น   แต่ความรู้สึกทรมานที่ได้รับก็ใช่จะลดน้อยลงไปง่ายๆ   การฝึกภาคสนามของหน่วยรบพิเศษ  แม้จะบาดเจ็บทรมานไม่น้อย  แต่กลับผ่านมันมาได้ด้วยดี  
นับประสาอะไรกับกระบองเพชรฆาตแค่อันเดียว   
                 คิดได้ดังนั้น  พระลักษมณ์ตัดสินใจกดน้ำหนักดิ่งลงทันที  การกระทำครั้งนี้เหนือความคาดหมาย
ของปาจายิ่งนัก   ไม่รู้คนหน้าหล่อร่างขาวคิดยังไง  ส่วนตัวต้องเผลอซู๊ดปากด้วยความเสียวซ่านถึงกระดูก  
เพราะผนังนุ่มครูดตามความยาวแรงบีบรัดแน่นมาก   จนเผลอกระดกเอวขึ้นรับอัตโนมัติ
                  “ชู๊ด..ซี๊ดzzz...โอว!..”   เสียงครางของปาจา
                   “โอ๊ะ!   อื้อๆ”  เสียงครวญของพระลักษมณ์  ก่อนทุกอย่างจะหยุดนิ่งในท่าเติมเต็มแน่นปึ๊ก
ซึ่งสอดประสานจนไม่เหลือช่องว่าง  ร่างโปร่งขาวสั่นเป็นเจ้าเข้า  ก้มกัดบ่าแกร่งจนจมเขี้ยวเพื่อบรรเทา
ความเจ็บ แม้น้ำตาจะไหลอาบแก้ม  แม้อารมณ์กำหนัดจะกระตุ้นเร่งเร้าตลอด  แต่ร่างกายที่ต้องแบกรับความอลังการและเป็นครั้งแรกย่อมทำให้สติที่มีอยู่ครบ  รับรู้ถึงความเจ็บปวดได้อย่างไม่ต้องสงสัย   กลายเป็นปาจาที่คอยกอดกระชับมือลูบไล้หลังไหล่พร้อมกัดกรามขบฟันแน่น  เพื่อช่วยผ่อนปรนความเจ็บจากแรงกัดของร่างโปร่งในอ้อมแขน   
                      อย่างน้อยก็รู้ว่าคนข้างบนเจ็บปวดกว่าหลายเท่านัก   สัมผัสรู้จากน้ำใสในอ่างที่เจือจาง
ด้วยสีเลือดให้เห็นอย่างบางเบา   ใครจะไปคิดว่าคนใจเด็ดจะบ้าดีเดือดกดทับพรวดเดียวจมมิดแบบนี้   ในมุมกลับกันความคิดของพระลักษมณ์ไม่อยากทนทรมานในการขยับกลืนทีละนิด   ไหนๆ ต้องทนเจ็บแล้วขอแบบทีเดียวไปเลยเจ็บจริงไรจริงยากสรรหาคำบรรยาย   แต่ก็เริ่มชินและชาเมื่อร่างทั้งคู่จมอยู่ในน้ำ   
                      น้ำเย็นช่วยให้คล้ายเจ็บลงมาก  ก่อนร่างโปร่งจะรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม การบีบรัดก็ผ่อนคลายลงพอสมควร เมื่อเริ่มรับรู้ถึงท่อนเนื้อที่มีขนาดใหญ่ในพื้นที่ของตน  การปรับตัวของร่างกายเริ่มคุ้นเคยในที่สุด  พระลักษมณ์จึงพูดขึ้นว่า
                     “ผะ..ผม...ไม่มีแรงขยับแล้ว   คุณดำเนินการต่อที”  ปาจาหัวใจพองโต  กับน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
ที่พูดงุ๊งงิ่งให้ได้ยิน   ก่อนจะค่อยๆ ประคองอุ้มร่างโปร่งให้ขยับนั่งอย่างได้องศาถนัด  แล้วเคลื่อนมือมายึดจับสะโพกขาวแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเต็มมือ   จัดการไล้จูบปลุกอารมณ์ให้ร่างโปร่งอีกครั้งอย่างสุดฝีมือ  
                     ตั้งแต่ลำคอขาว  ลาดไหล่เนียน   ใบหู   และปิดท้ายด้วยจูบอ่อนโยนนุ่มนวล  ในขณะที่สะโพกแกร่งก็บดเบียดเคลื่อนคลึงให้คุ้นเคย   เมื่อช่องด้านหลังเริ่มรับสภาพได้   จังหวะการดึงรั้งสะโพกให้ขยับโดยการกระชากเข้าหาตัวจากพละกำลังของแขนแกร่งก็เริ่มต้นขึ้น   เสียงครางระงมของทั้งคู่ต่างหลุดไล่
ตามกัน   ความเร่าร้อนแห่งอารมณ์กำหนัดโหมกระหน่ำปานพายุคลั่ง   
                      ความเจ็บปวดของร่างกายจางหายเปลี่ยนเป็นความเสียวกระสันทุกรูขุมขนเข้ามาแทนที่   
พลังของนักเดินทางเพื่อมุ่งสู่แดนฉิมพลีของทั้งสองจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
                      ไม่มีใครต้องร้องร่ำด้วยความเจ็บปวด   กลับกลายเป็นเทวดา  นางฟ้า  แม้แต่ปีศาจ  หรือมนุษย์
ที่เผลอเข้ามาได้ยิน  ต่างหน้าร้อนแทบไหม้ไปตามๆ กัน  เพราะกิจกรรมซ่านเสียวท่ามกลางแสงจันทร์ที่เปล่งประกายเจิดจรัสร่วมยินดีกับบทรักล้างอาถรรพ์ในครั้งนี้   
                          “อ๊า!  ซี๊ดzzz   โอว!   อ่าๆ.. อืม!..”  เสียงร้องครางประสานแข่งควบคู่กับแรงอัดกระแทกของร่างหนา  ในขณะที่ร่างโปร่งหาได้ยอมแพ้  สวนรับไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
                          “พั่บๆ!  ปัป!...อ่าzzz..”  เสียงหนั่นเนื้อแน่นกระทบใส่กันใต้น้ำดังสนั่น จนน้ำกระฉอกล้น
ขอบอ่าง อารมณ์ที่พือโหมต่างไม่มีใครยั้งไว้ปล่อยตามความรู้สึกล้วนๆ  พระขรรค์ขาวยาวตรงเสียดสีกับ
หน้าท้องแกร่งอุดมด้วยซิคแพ็ค  เพิ่มความเสียวเข้ากระดูกด้วยไรขนนุ่มบริเวณหน้าท้องแกร่งที่สีครูดพระขรรค์ตลอดเวลาหนักหนาสาหัสเข้าไปใหญ่เมื่อความเสียวด้านหลังกระพือพัดจนต้องส่งเสียงครางยาวกระตุกเกร็งแหงนหน้าพริ้มตาหลับรับแสงจันทร์ทรงกลดที่สว่างจ้าในวินาทีนี้  ส่องกระทบทั้งสองร่างอาบไล้ประกายวิบวับจนเกิดพราวน้ำระยิบสวยดังเกล็ดแก้วเจียระไน   
                          น้ำทิพย์ขุ่นขาวพุ่งกระฉูดทะลักล้นออกจากปลายพระขรรค์งาม  กระเซ็นลงในน้ำใสเกิด
กลุ่มควันสีขาวพวยพุ่งขึ้นอีกครั้งอย่างมหัศจรรย์ยิ่ง  ในขณะที่ช่องทางตอดรัดรัวกระหน่ำ  จนทำให้ร่างหนา
ข้างใต้ต้องอัดกระแทกจมมิดต่อเนื่องไม่ยั้ง
                          “ปัป!  อ่าๆ  ซี๊ดzzzz..”  เสียงครางยาวแหงนหน้ารับแสงจันทร์นวล  กัดกรามกรอดเอ็นคอปูนจนเห็นชัด   ปลดปล่อยน้ำอัมฤตเข้าไปในผนังนุ่มมากมายจนล้นลงอ่าง   ยิ่งกระตุกเกร็งผนังยิ่งตอดรัดซ่านเสียวถึงขั้วหัวใจ   ทำเอาปาจาแทบหมดก๊อก    ที่หนักยิ่งกว่าคือร่างโปร่งข้างบนฟุบซบปวกเปียกไร้กระดูกไปแล้ว   
                        ทั้งคู่เสียพลังงานในการเสพสังวาสครั้งนี้มากมาย   เหมือนกับการปลดปล่อยได้ดูดพลังชีวิตออกไปด้วย   แม้จะสุขจนล้นอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน  แต่ก็เพลียจนแทบอยากหลับ   
                       ปาจาจะพักหลับตอนนี้ไม่ได้ไม่งั้นได้เปื่อยแน่  ลืมตามองจันทร์เพ็ญกระจ่างฟ้าทรงกลดงาม
จับตา  ดังจะยิ้มให้กับเพลงรักลั่นภพ  ที่ทั้งสองเพิ่งบรรเลงจบไปหมาดๆ  ด้วยซะงั้น
                      ก่อนจะค่อยยกร่างขาวโปร่งออกจากตัก  เพื่อถอดถอนส่วนเชื่อมต่อให้แยกออกจากกัน   
พระลักษมณ์สะดุ้งเฮือกหลังส่วนหัวกระบองเพชรฆาตของปาจาหลุดจากร่างไป   
                     รู้สึกตัวทุกอย่าง  ทุกการกระทำ   แต่ไม่มีเรี่ยวแรง   พลังงานเหมือนถูกใช้ไปกับการนี้จนหมด  
ยิ่งกว่าฝึกหฤโหดของหน่วยพิเศษอีก    ปล่อยให้ปาจาจับพลิกชำระล้างให้อย่างอ่อนโยนด้วยน้ำในอ่าง
นั่นแหละ   สุดหล่อหน้านิ่งทั้งควักทั้งล้างจนหมดไส้หมดพุง  ก่อนจะหันกับมาล้างให้ตนเองบ้าง   แล้วค่อยอุ้มพระลักษมณ์ซึ่งไม่มีแรงแม้แต่จะยืน  หยิบเสื้อคลุมมาสวมทับให้ทั้งของตนและของร่างโปร่ง   จากนี้ต้องรออีกสามราตรีน้ำในอ่างถึงจะสามารถใช้ชำระหัวใจมารและล้างอาถรรพ์ให้กายัตน์ได้   ก่อนจะจัดการกระซิบบอกพระลักษมณ์ว่า
                   “ผมพาคุณกลับนะ”   พูดจบก็เบี่ยงตัวให้พระลักษมณ์ขี่หลัง   ตอนนี้ปาจาชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้  
ตาพระลักษมณ์จะปิดอยู่แล้ว  จึงโอนอ่อนว่าง่ายประกบหลังปาจากระเตงกันเดินออกจากห้องไปอย่างเรียบร้อย
                  คนบนหลังหลับพับไปแล้ว   คนแบกกับอมยิ้มอาการแทบหมดแรงกลับกระชุมกระชวย
มีพลังขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ   หัวใจสูบฉีดแรงจนรู้สึกได้เลย  ไม่รู้เพราะอะไรทำไมถึงได้สุขใจนัก   
สุขสมกับบทรักเร่าร้อนครั้งนี้อย่างมากมายเกินบรรยายได้
                 ร่างโปร่งตัวใช่จะเล็กแต่กลับไม่หนักเลย  ปาจาสามารถแบกเดินตามทางลดเลี้ยวเคี้ยวคด
อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย  จุดหมายปลายทางคือห้องนอนของตนตะหาก  บนเรือนไทยไม่ใช่ห้องใต้ดินที่พระลักษมณ์เคยอยู่  รอเจ้าตัวตื่นคงได้รู้                พระลักษมณ์เป็นคนแรกที่ได้นอนบนเตียงของปาจา   ดงพญา   เจ้าคุ้มรูปงามที่ครองตน
เป็นโสดมาเนิ่นนาน  ทั้งหัวใจและร่างกาย บัดนี้ไม่แน่ว่าจะยังเหมือนเดิมได้หรือเปล่า  แค่พฤติกรรมที่พาคนๆนี้กลับไปยังเตียงนุ่มในห้องก็เป็นสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งแล้ว.....?

dung

ขอบคุณนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

rubthai

ขอบคุนมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mammal007

โอ้ ฟินๆมากๆคับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

natapong

ขอบคุณครับ

natapong

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ

milon101

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

tiffanyxo

ขอบคุณครับ

toochi001

ขอบคุณมากๆครับ

paepaeii

ขอบคุณครับ

tonone

ขอบคุณนะครับ