มนต์มาร ปาจา เจ้าคุ้มสุดหล่อ VS พระลัก - 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"ที่ผมสารภาพเพราะเห็นแก่ความจริงทั้งหมดที่คุณเล่า

ให้ฟัง   แล้วตอนนี้ทุกเหตุการณ์ผมได้รู้ความจริงหมดแล้ว  ผมกับหน่วยคงต้องดำเนินการเรื่องนี้เสียใหม่   ผมคงต้องไปรายงานตัวกับทางหน่วย  ขอบคุณสำหรับข้อมูลทั้งหมดที่กรุณาบอกกับผม”  พูดจบไม่ทันได้
ระวังตัว   ปาจาพ่นเสปรย์บางอย่างใส่หน้ารพินทร์ทันที ก่อนที่สติสุดท้ายจะดับวูบลงไม่รู้ตัวอีกเลย......?
Part 11
รุกยังยากทำใจ..ไหงเป็นซะงั้น?.
                “อึม....อือ!...”  พระลักษมณ์ค่อยลืมตาขึ้น  ก่อนจะกระพริบปริบๆ  สองสามครั้งปรับโฟกัส
ให้หายมึนเล็กน้อย   สัญชาติญาณส่วนตัวทำให้ลองขยับแขนขา  แต่มันถูกยึดชำเลืองดูถึงรู้  ตอนนี้แขนขากางอ้าซ่าตรึงด้วยเหล็กอยู่กลางเตียงใหญ่   
                  แปลกใจตรงที่ไม่ได้อยู่ในรถจิ๊ป  และไม่ได้อยู่กลางป่า  แต่ดันอยู่ในห้อง   ที่แปลกตาไม่ได้ทำ
ด้วยไม้เหมือนเรือนไทยที่เคยนอน   มันเป็นห้องปูนดิบไม่ทาสีคลาสสิคไปอีกแบบ   เครื่องอำนวยความสะดวกครบทั้งตู้เย็น  ทีวี   ห้องน้ำ  ตู้เสื้อผ้าฝังผนัง    แต่ไม่ยักกะมีหน้าต่างมันเป็นห้องทึบ   ระบายอากาศทางเพดานด้วยเครื่องดูดอากาศเก็บเสียงอย่างดี   อาศัยแอร์ตัวใหญ่ภายในห้องไม่รู้สึกร้อนกลับเย็นสบายไม่อึดอัดด้วยเหะ...ออกแบบไม่เลว
                     ทั้งหมดทั้งมวล  ไม่ทำให้พระลักษมณ์รู้สึกดีสักนิด  ตรงข้ามคำถามมากมายผุดในหัวต่อเนื่อง   
ลำดับเหตุการณ์เร็วจี๋   ปาจาฉีดเสปรย์ทำให้วูบไปดื้อๆ   รู้สึกตัวก็โดนตรึงอยู่บนเตียงที่ไหนไม่รู้  ไม่เห็นใครแสดงตัวสักคน เสื้อผ้ายังสวมชุดเดิม
                    ก่อนความคิดจะเตลิดไปไกลประตูห้องก็เปิดออก    ผู้ที่เดินเข้ามาคือเลขาเย็นชา   ถือถาดอาหาร
ควันยังกรุ่นอยู่เลย   เหลือบมองพระลักษมณ์นิ่งๆ  ไม่เอ่ยปากทักสักคำ  เดินเอาถาดมาวางลงตรงหัวเตียง         
                    พระลักษมณ์จำเป็นต้องเปิดบทสนทนาขึ้นก่อน   ถือเป็นครั้งแรกในรอบสี่วันที่ย้ายเข้ามาอยู่
ในคุ้มดงพญา  ที่พระลักษมณ์เป็นฝ่ายพูดกับธรรมตรัยผู้เย็นชาอย่างเป็นทางการ
                      “ฉันต้องการคำอธิบาย  หวังว่าคุณเลขาคงมีคำตอบให้” สวมบทรพินทร์   ไม่แน่ใจว่าธรรมตรัย
รู้เรื่องที่ตนปลอมตัวหรือยัง
                      “หึ...เป็นตัวตนของคุณเถอะคุณพระลักษมณ์...ไม่ต้องแปลกใจผมรู้เรื่องคุณหมดแล้ว”   
ถึงจะอึ้งไปบ้าง แต่ก็ไม่แปลกที่ปาจาจะไว้ใจเลขาผู้กุมความลับมากมายได้รับรู้เรื่องราวของตนเอง
                     “ตกลง...คุณช่วยอธิบายผมหน่อยทำไมผมถูกมัด...ที่นี่ที่ไหนปล่อยผมได้ไหม?”   
ธรรมตรัยเหลือบสายตาดุจเหยี่ยวจ้องหน้าพระลักษมณ์  ก่อนพูดขึ้นว่า
                     “คุณยังอยู่ในคุ้มดงพญา เราจำเป็นต้องเสียมารยาท  เพราะผมไม่แน่ใจว่าจะรับมือคุณได้   
ส่วนคุณจะได้รับอิสระภาพหรือไม่ขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง” น้ำเสียงเย็นเยือกไม่รู้ร้อนรู้หนาวของธรรมตรัย   ทำให้พระลักษมณ์หงุดหงิดไม่น้อย  แต่เพราะได้รับการฝึกมาดีจึงสามารถควบคุมอารมณ์ไว้ได้
                     “ผมอยากเจอเจ้านายคุณ   ขอพบเค้าหน่อยได้ไหม?”  เปลี่ยนใจขอคุยกับจอมเผด็จการ
ที่มีอำนาจดีกว่า   ยังไงเลขาผีดิบก็คงรับคำสั่งมาอีกทีอำนาจเด็ดขาดก็ต้องเจ้าคุ้มนั่นแหละ
                    “คุณได้เจอแน่แต่ไม่ใช่เวลานี้   ตอนนี้ผมจะให้คุณทานข้าว  และเช็ดตัวเสียก่อน
ถึงเวลาคุณจาจะมาพบคุณเอง”  พระลักษมณ์ขมวดคิ้วมุน    รู้สึกไม่พอใจในคำตอบที่ได้รับ
                    “ฟังนะคุณเลขา   ผมไม่ใช่นักโทษพวกคุณ  จะมากักขังผมแบบนี้ไม่ได้   ที่สำคัญผมไม่ได้ป่วย
ไม่ต้องให้คุณมาดูแลเรื่องทานข้าวเช็ดตัวบ้าบอนั่น   ถ้าจะกรุณารบกวนปลดพันธนาการเหล่านี้ออกให้ผมดีกว่า  ผมจัดการตัวเองได้   อ๋อ!...ไม่ต้องกลัวผมจะทำร้ายคุณหรอก  ด้วยเกียรติผมสัญญาจะทำตัวดีดี  ไม่สร้างภาระยุ่งยากให้คุณเป็นอันขาด”  พระลักษมณ์ยังต่อรอง   
                   “เสียใจจริงๆ  ผมไม่มีอำนาจตัดสินใจเรื่องที่คุณร้องขอ”  เลขาผีดิบยังไม่ทุกข์ไม่ร้อน  
ตอบหน้าตายได้อีก
                   “ฟังนะคุณธรรมตรัย   แค่คุณติดต่อเจ้านายแจ้งความต้องการของผมให้เค้าทราบก็พอ   ผมรอได้”  
พระลักษมณ์บอกอย่างใจเย็น
                   “เห็นทีคุณคงรอนาน   เพราะคุณจาไม่อยู่ในภาวะที่จะรับแจ้งข้อมูลใดๆ ในตอนนี้”  ธรรมตรัยยัง
ตอบแบบหน้ามึน  แต่น้ำเสียงไม่ได้บ่ายเบี่ยงทำให้พระลักษมณ์อดตั้งคำถามไม่ได้   ไม่รอเสียเวลาถามเลยดีกว่า
                 “ทำไม   คุณจาเค้าไม่อยู่ที่นี่หรือไง?”   
                “คุณจาอยู่ที่นี่  แต่เพราะพาคุณออกจากเขตมนต์ดำ   ทำให้ได้รับบาดเจ็บตอนนี้พักรักษาตัวอยู่   
กว่าจะตื่นคงเป็นพรุ่งนี้”   พระลักษมณ์ขมวดคิ้วเข้าไปใหญ่   หลังได้ฟังธรรมตรัยบอกมา
               “ขอรายละเอียดหน่อยได้ไหม  เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่ผมไม่รู้สึกตัว”  ธรรมตรัยเลิกคิ้วขึ้น  
ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ริมผนัง   จ้องพระลักษมณ์นิ่งๆ   แล้วพูดขึ้นว่า
               “หึ!...คุณควรขอบคุณด้วยซ้ำ  หากไม่สลบไปก่อนคงได้ฝันร้ายไปตลอดชีวิต  ที่คุณจาทำให้คุณหลับ
นับเป็นบุญคุณควรตอบแทน”   พระลักษมณ์งงหนักเข้าไปอีกบุญคุณควรตอบแทนเรื่องอะไรกัน  ตนไปติดหนี้บุญคุณเจ้าคุ้มน้ำแข็งเมื่อไหร่   ที่จับมามัดไว้กับเตียงแบบนี้สมควรขอบคุณแล้วสินะ   
                   กำลังอ้าปากจะถามประตูห้องดันเปิดเสียก่อน  บุคคลที่กำลังเป็นหัวข้อสนทนาเดินเข้ามา
ด้วยใบหน้าอิดโรย  สวมเสื้อคลุมสีดำทับชุดนอน  ยกมือห้ามไม่ให้เลขาเย็นชาพูดไรอีก  ก่อนจะเดินมายืน
จ้องพระลักษมณ์นิ่งๆ  ใบหน้าคมเข้มดูเนือย ชอบกลแต่แววตาที่มองกับคมวาวได้อีก
                      “ไหนเมื่อกี้คุณบอกว่าเจ้านายคุณจะไม่ฟื้นจนกว่าจะถึงพรุ่งนี้ไง”  พระลักษมณ์หันไปจ้อง
ธรรมตรัยไล่เบี้ยโกหกอย่างเอาเรื่อง
                      “ไม่ต้องไปว่าธรรมตรัยเค้าหรอก  เค้าไม่ได้พูดโกหกยาที่ผมทานเข้าไปกำหนดต้องตื่นพรุ่งนี้
อย่างที่เขาพูดนั่นแหละ  แต่ผมต้องการตื่นก่อน  ผมเลยตื่นก็แค่นั่น  ดูท่าคุณอยากคุยกับผมสินะ”  พูดจบเจ้าตัวเดินไปนั่งเก้าอี้ติดกับธรรมตรัย   ทั้งคู่ต่างจ้องพระลักษมณ์นิ่งๆ  รอฟังเจ้าตัวจะพูดอะไร
                          “ผมไม่เข้าใจ  ทำไมใช้เสปรย์สลบฉีดใส่ผมแล้วมัดไว้แบบนี้   ขอเหตุผลหน่อย”
พระลักษมณ์ถามทันที  ในเมื่อต่างคนต่างเปิดใจคุยกันแล้ว  ปาจาน่าจะปล่อยให้ตนกลับไปรายงานที่หน่วยสิ   
จะได้หาทางแก้ไข  ไม่ใช่จับมามัดไว้กับเตียงแบบนี้
                            “เหตุผลง่ายๆ คุณต้องช่วยผมล้างอาถรรพ์มนต์มาร  ผมจำเป็นต้องใช้เสปรย์กับคุณ   
เพราะมันง่ายสำหรับผมที่จะนำตัวคุณกลับมา   แน่ใจหรือถ้าผมไม่ทำคุณจะยอมมาโดยดี”   พระลักษมณ์จนคำพูด   แน่ละสิเรื่องอะไรจะต้องแต่งงานกับผู้ชาย   บอกตรงๆรับไม่ได้   อาการอึ้งเงียบของพระลักษมณ์ทำให้ปาจาพูดต่อ
                           “ผมเช็คประวัติคุณแล้ว  ที่ต้องมัดไว้บอกตามตรงฝีมือระดับคุณในขณะที่สภาพผมไม่พร้อม  
คงไม่มีใครรั้งคุณได้แน่  เพราะงั้นจำเป็นต้องทำ”  พอปาจาพูดจบ   พระลักษมณ์ยกยิ้มมุมปากกวนใส่  
สมแล้วที่ปาจาเป็นตำรวจสากล    เคลียร์ข้อมูลได้รวดเร็วมาก   แต่ก็อดถามไม่ได้
                           “คุณรู้แล้วผมเป็นผู้ชาย   ยังจะรั้งผมทำพิธีล้างอาถรรพ์แก้คำสาปมนต์มารอะไรของคุณนั่น  
ผมคงช่วยไม่ได้หรอกคงต้องไปหาผู้หญิงเอาแล้วหละ  หรือไม่ก็ผู้ชายที่เค้านิยมตุ๋ยตูด  คนที่เกิดวันเดียวเวลาเดียวกับผมน่าจะมีอยู่มั้ง   แล้วไงผมจะลองให้ฝ่ายข้อมูลของหน่วยผมช่วยหาอีกแรง  ทางที่ดีคุณปล่อยผมไปดีกว่า   ก่อนเรื่องราวจะลุกลามไปมากกว่านี้”   พระลักษมณ์คิดว่าการพูดโน้มน้าวของตนน่าจะได้ผล   
แต่ผิดคาดเมื่อปาจาหันไปมองหน้าธรรมตรัยแล้วพยักหน้าเชิงอนุญาตให้ธรรมตรัยเป็นคนอธิบาย   แล้วเลขาผีดิบก็พูดขึ้นช้าๆ ว่า
                    “คุณฟังผมให้ดี  พวกผมจะไม่ปิดบังคุณอีก  อย่าเพิ่งทำหน้าแบบนั้น   สิ่งที่คุณจาเล่าให้คุณฟัง
เป็นความจริงทุกอย่างแต่ยังไม่หมด   ผมในฐานะทายาทคนสุดท้ายที่สานต่อเรื่องนี้จะให้คุณรู้ส่วนที่เหลือ   
เมื่อรับรู้แล้วคุณไม่มีทางเลือก  นอกเสียจากให้ความร่วมมือกับเรา   หากยังเห็นแก่ชีวิตบริสุทธิ์ที่อาจล้มตายไม่รู้อีกเท่าไหร่แล้วหละก็  มีทางแก้เพียงวิธีเดียวคือคุณกับคุณจาต้องเข้าหอในคืนพระจันทร์เต็มดวงที่จะถึงนี้”  
พระลักษมณ์อ้าปากค้าง จ้องหน้าธรรมตรัยนิ่งๆ  กระพริบตาปริบๆ  ไม่ใช่ว่าเค้าไม่เคยรู้เรื่องของชาย
รักชาย   ข้อมูลเหล่านี้ย่อมได้รับการถ่ายทอดเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว   สำหรับหน่วยพิเศษที่เข้ารับการฝึกฝน  
                         แต่นั่นมันเชิงทฤษฎี   ไม่เคยคิดว่าตนจะต้องฝึกภาคปฏิบัติ  ที่สำคัญพระลักษมณ์ฝืนไม่ได้   
ต่อให้เคยมีพวกหลงผิดเข้ามาจีบก็เถอะ   อย่าได้หวังว่าพระลักษมณ์จะเปลี่ยนรสนิยม   พอฟังแบบนี้แล้วขนหัวลุกไปหมด
                       “เดี๋ยว!  นี่พวกคุณไม่เข้าใจหรือไง  ผมช่วยเรื่องนี้ไม่ได้   ทำไมยังต้องการให้ผมทำพิธี
บ้าบอคอแตกนั้นอีกเล่า”  เสียงตวาดดังลั่นไปทั่งห้อง   เพราะเวลานี้พระลักษมณ์ฉุนจนทนไม่ไหวแล้ว
                      “ไม่ทันแล้วหละคุณพระลักษมณ์   ชั่วโมงนี้ต่อให้ยินยอมหรือไม่คุณไม่มีสิทธิ์เลือก   
ก่อนที่จะปฏิเสธหัวชนฝาฟังผมเล่าให้จบก่อนดีกว่าไหม?” ธรรมตรัยลุกขึ้นยืน  พร้อมกับเดินเข้ามาหยุดอยู่
ข้างเตียง  จ้องหน้าพระลักษมณ์นิ่ง สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง  สายตาดุจเหยี่ยวหรี่นิดๆ สบตาพระลักษมณ์ตรงๆ  ผมยาวระบ่าใบหน้าสวยได้รูปขาวจนซีด  แม้จะน่ามองเพียงใด  แต่ความคิดพระลักษมณ์ขณะนี้  มันช่างเย็นเยือกไปถึงกระดูก  ในที่สุดธรรมตรัยก็พูดขึ้นว่า
                      “เลขตอง 6 คือเลขแห่งซาตาน  การฝืนให้คนๆ หนึ่งต้องคลอดในช่วงวันเวลานี้  คือการตั้งใจ
เพื่อจะล้างอาถรรพ์มนต์มารที่เกิดจากความผิดพลาดในการใช้วิชาต้องห้ามของปู่ผม   คุณจาเล่ายังไม่หมด   ความลับที่ผมจะบอกคุณต่อไปนี้   คือความจริงส่วนที่เหลือ
                        การเกิดของคุณจา  เป็นเจตนาที่ผู้ใหญ่รุ่นก่อนต้องการ  ดังนั้นคุณจาจึงคลอดก่อนกำหนด   
เพื่อให้ได้เวลาตกฟากตามศาสตร์แก้อาถรรพ์  ทุกคนฝากความหวังไว้กับคุณจา   ยอมแลกกับอีกหลายชีวิตในตระกูล  เพราะการถือกำเนิดของคุณจา  คืออาถรรพ์ที่ทำให้ญาติพี่น้องทางสายเลือดตกตายตามกัน  เหมือนทำสัญญากับซาตานนั่นแหละ   ไม่ว่าสาเหตุการตายจะเกิดจากอะไร  ล้วนเป็นคำสาปทั้งสิ้น
                        เพราะฉะนั้นทายาทของคุ้มดงพญาจึงแทบไม่เหลืออย่างที่คุณเห็น   ถ้าไม่นับกายันต์ซึ่งเกิดจาก
มนต์มารและต้องทนทุกข์ทรมานทุกคืนวันพระจันทร์ดับ   เราต้องมัดเขาไว้กับโซ่เหล็กในห้องใต้ดิน  คุณยันต์ไม่สามารถมีทายาทผู้ชายเด็ดขาด   เพราะนั่นยิ่งเลวร้ายไม่จบไม่สิ้น   
                           ส่วนคุณจาเกิดมาพร้อมอาถรรพ์ซาตาน   จึงไม่แปลกที่จะสมบูรณ์ด้วยรูปลักษณ์  สติปัญญา  
ความสามารถ   แต่อาถรรพ์ซาตานก็ตามติดเช่นกันจนกว่าจะได้เข้าพิธีล้างอาถรรพ์ที่ว่าเสียก่อน   นั่นคือสาเหตุที่คุณจาไม่สามารถแต่งงานกับใครได้ต่อให้รักมากแค่ไหน   ก็ไม่กล้าสร้างครอบครัว   
                         คุณจาแบกภาระต้องล้างอาถรรพ์ให้สำเร็จ   เมื่อแก้ได้แล้วทุกคนถึงจะกลับมาใช้ชีวิต
อย่างสามัญชนเสียที  ที่สำคัญจิตมารซึ่งออกอาละวาด   มันคือตัวอันตรายหากไม่กำจัดให้สิ้นซาก   รู้หรือไม่จะมีคนล้มตายอีกแค่ไหน
                        วันเดือนปีเกิดของคุณ   เมื่อเข้าคู่กับคุณจาแล้ว  จะได้เลข 13 ซึ่งเป็นลัคกี้นัมเบอร์  
เลขนำโชคของซาตานเป็นดาวข่มใช้แก้อาถรรพ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น   ต้องอาศัยผลิตผลแห่งน้ำรักที่พวกคุณเข้าหอในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงที่เราเรียกว่าจันทร์เพ็ญ    นำมารดลงหัวใจมารต้นแบบคือหัวใจของปู่ที่ผมเก็บไว้อย่างดี   ก่อนเอาไปผสมน้ำให้กายันต์อาบ  พร้อมกับแช่ลูกปืนตะกั่ว  ใช้สังหารจิตมารอาถรรพ์นี้จึงจะหมดสิ้นไปซะที   
                        คนที่ล้างอาถรรพ์ท่านปู่เคยบอกไว้  ไม่จำกัดเพศว่าจะเป็นหญิงหรือชาย   สังเกตุจาก
เดรัจฉานมนต์มารมันไม่เลือกสมสู่ไม่ว่าจะกับเพศไหน  ศพที่ตายทั้งหญิงทั้งชายทุกคนล้วนแต่ถูกกระทำทั้งสิ้น   เพราะฉะนั้นเรื่องเพศไม่ใช่ข้อจำกัดในการล้างอาถรรพ์   
                        คุณจาต้องอาศัยธรรมมะเป็นตัวขัดเกลาพลังมารที่อาจครอบงำเอาได้มาตั้งแต่เด็ก   จนแตกฉาน
พระคาถาพุทธคุณมากมาย    แต่ก็ใช่ว่าจะสามารถล้างอาถรรพ์มนต์มารได้  หากสามารถทำได้พวกเราทำไปนานแล้ว
                        ที่คุณมีชีวิตรอดมานอนอยู่ที่นี่   นั่นเพราะคุณจาต้องสู้กับจิตมารจนได้รับบาดเจ็บถึงพาคุณรอด
ออกมาจากเหตุการณ์นั่น   หากไม่ทำให้คุณสลบไปเสียก่อน   ก็คงไม่มีสมาธิต่อสู้กับจิตมาร  ยังดีที่จิตมารพลังมันไม่แข็งแกร่งเหมือนคืนพระจันทร์ดับ เพราะมันกลายร่างเดรัจฉานไม่ได้  มันอาศัยไสยดำที่มีเข้าสู้หรอก  ไม่เช่นนั้นอย่าหวังว่าพวกคุณจะรอดมาได้   
                        ตอนนี้จิตมารมันรู้ว่าคุณสองคนเจอกันแล้ว   และเป็นตัวอันตรายสำหรับมัน   ต่อให้เราปล่อยคุณไป ชีวิตคุณไม่มีทางเป็นปกติสุขเหมือนเดิม   รับรองได้มันตามฆ่าคุณแน่  นอกจากคุ้มดงพญาในเรือนไทย
นี้แล้ว  ไม่มีที่ไหนปลอดภัยสำหรับคุณอีกรู้ไว้ด้วย  ที่นี้เข้าใจหรือยังว่าทำไม ผมถึงบอกว่าคุณไม่เหลือทางเลือก”  ถือเป็นการพูดเยอะที่สุดของธรรมตรัย   การเล่าด้วยโทนเสียงเรียบเรื่อย   
                        สลับมองหน้าพระลักษมณ์บ้าง  มองเหม่อไร้จุดหมายบ้าง  ยากจะคาดเดา  แต่ที่แน่ๆ สิ่งหนึ่ง
ที่ทำให้พระลักษมณ์รับรู้คือ   ทั้งปาจาและธรรมตรัยแบกรับภาระหนักอึ้งมานานจนทำให้ทั้งคู่ดูเย็นชา   การเกิดของปาจาไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเพราะต้องแลกกับการสูญเสียญาติที่มีไม่เหลือ   นี่คงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เจ้าคุ้มดูเย็นชาซะงั้น
                           “เฮ้อ!  ฟังแล้วยังกะผมหลุดเข้ามาสมัยขอมรามัญมนต์ดำไสยศาสตร์    ให้ตายเหอะ
ขอให้ผมฟัดกับคุณจาเนี่ยะนะ    ผมไม่เคยเอาผู้ชายมาก่อนฟัดแต่ผู้หญิง  ถึงจะพอรู้มาบ้างว่าผู้ชายเค้าเอากันยังไง   แต่น้องชายผมคงไม่แข็งแยงก้นคุณจาไม่ได้หรอกเชื่อเหอะ...ถามจริงผมเหลือเวลาอีกกี่วันก่อนถึงคืนพระจันทร์เต็มดวง?”  พระลักษมณ์บ่นเสียยืดยาว   ก่อนจะถามออกไปในเมื่อธรรมตรัยบอกเองว่า  การเข้าหอกับปาจาต้องคืนพระจันทร์เต็มดวง   นั่นสิมีเวลาเหลือกี่วันเล่าเนี่ยะ  
                                  “คุณเข้าใจผิด   ผมต้องแก้ความเข้าใจคุณเสียใหม่  คนที่จะเป็นฝ่ายรุกนะคุณจาไม่ใช่คุณ...
เพราะฉะนั้นคุณตะหากที่ต้องให้คุณจาทำ   สบายใจได้ที่นี้ไม่ต้องกลัวว่าน้องชายคุณจะไม่แข็ง   ส่วนน้ำรักที่หลั่งในตัวคุณรวมกับน้ำคัดหลั่งทางช่องข้างหลังแค่นั้นพอแล้วสำหรับใช้ในพิธีกรรม  เพราะคุณทั้งคู่ได้หลอมรวมเป็นหนึ่งแล้วไม่ต้องกังวลไปนับจากนี้อีกสี่ราตรีตรงคืนจันทร์เพ็ญ   ก่อนจะข้ามไปอีกสองอาทิตย์ถึงคืนพระจันทร์ดับ   จิตมารจะกลายร่างเดรัจฉานออกอาละวาดอีกครั้ง  เราต้องล้างอาถรรพ์ให้กายันต์ก่อน  แล้วกำจัดจิตมารทีหลังคุณมีเวลาสี่วัน”
ธรรมตรัยพูดหน้านิ่ง  แต่พระลักษมณ์อ้าปากค้าง   ตาโตเท่าไข่ห่าน   อีตอนแรกยังนึกว่าตนต้องอัดถั่วดำเจ้าคุ้มน้ำแข็งร่างใหญ่แค่คิดก็ไม่สู้แล้ว   สูงใหญ่กล้ามแน่นขนาดนั้น  จะกอดจะกดมันจะบลิ้วอารมณ์ได้ที่ไหน    แค่คิดก็ขนพองสยองเกล้า  แต่สุดท้ายความจริงที่เพิ่งทราบหนักกว่าเดิมอีก  อุแม่เจ้า!  กลายเป็นตนเองตะหากจะโดนตุ๋ย...โอว!..ไม่เด็ดขาดศักดิ์ศรีลูกผู้ชายยี่สิบแปดปี  
ต้องโดนย่ำยีในอีกสี่วันข้างหน้า  ให้ตายก็ไม่ยอม.....อร๊าก!.......   

tumlove

แซบเวอร์

dung

ขอบคุณนะครับ

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

rubthai

ขอบคุนมากคับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

mammal007

อ๊ากส์ เกือบไคล์แมก แล้วค๊าบ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

natapong

ขอบคุณครับ

manza555

ขอบคุณครับ

Ninemadx

ขอบคุณครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

wi2

ขอบคุณครับ

milon101

ขอบคุณครับ

imboon

ขอบคุณครับ

tiffanyxo

ขอบคุณครับ

toochi001

ขอบคุณมากๆครับ

paepaeii

ขอบคุณครับ

Dajim

ขอบคุณมากครับ