อะไรกันว้ามีป๊ะป๋าบ้าSEX (77)

bosskrubza

ผมกำลังยืนมองเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่นอนอยู่บนเตียง มีรอยน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง ขาข้างหนึ่งหักและกำลังเข้าเฝือกอยู่ แต่อีกข้างมีผ้าพันแผลพันไว้แน่น ซึ่งเกิดจากฝีมือผมเองที่เอามีดจิ่มๆขาเล็กๆนั่นเล่น …..
เมื่อวันก่อน ยูนิกเทค ชุปเปอร์คอมพิวเตอร์ที่ทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยรายงานว่ามีเครื่องบินลึกลับกำลังบินผ่าน คฤหาสน์ ที่ผมกำลังพักอยู่ จากนั้นคอมพิวเตอร์ก็แสดงภาพ โฮโลแกม ที่มีเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ กำลังเกาะเก้าอี้ที่ล่วงลงจากฟ้าอยู่ หน้าตาที่แสดงออกมาบ่งบอกว่ากำลังตื่นตกใจอย่างเห็นได้ชัด เว็บแรกที่เห็นผมก็รู้สึกแปลกๆพยายามลุ้นว่าให้เด็กคนนั้นลงพื้นอย่างปลอดภัย
แต่ภาพที่เห็นทำเอาผมตกใจไม่น้อยเมื่อร่มถุกกางออกจากเก้าอี้มันฉุดร่างเล็กๆนั้นจนพลัดตกจากเก้าอี้ล่วงลงสู่พื้น โชคดี ที่น้องเขาเกาะลงมาจนอยู่สูงจากพื้นไม่มาก ผมให้คนออกตามหาจากจุดที่คอมพิวเตอร์แสดงอยู่บนหน้าจอ ถ้าหากเวลาปกติ ผมจะสั่งยูนิกเทคใช้ปีนสอยให้ล่วงจากท้องฟ้าเหมือนสายลับคนอื่นๆไปแล้ว แต่ภาพตรงหน้าผมทำร้ายเด็กคนนี้ไม่ลงจริงๆผมบอกกับตัวเองว่า อย่างน้อยก็ขอคุยด้วยหน่อยแล้วกันผมก็อยากรู้ใครมันบ้าสิ้นคิดส่งเด็กตัวแค่นี้มาล้วงความลับหรือมาสังหารผมกันแน่ ขนาดสายลับมือดีเก่งๆยังเข้ามาได้แค่ไม่ถึง สามเมตรจากเขตแดนของผมด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับเด็กตัวแค่นี้ 2 วินาทียังช้าเกินไปด้วยซ้ำที่จะมีชีวิตอยู่ ในพื้นที่คฤหาสน์ของผม ที่มี ยูนิกเทค และบอดี้การด์นับไม่ถ้วนคอยป้องกันภัยให้ หลังจากที่ลูกน้องผมรายงานมาว่าเด็กยังไม่ตายแต่ขาหักผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก รีบบอกให้ลูกน้องพาเด็กคนนั้นมารักษาตัวโดนด่วน   หนึ่งวันเต็มๆกว่าที่เด็กคนนั้นจะฟื้นขึ้นมา
“ไง ฟื้นแล้วหรอคุณสายลับ รู้สึกว่าองค์กรของนายนี้ จะตกต่ำจริงๆนะ รอบนี้ส่งเด็กตัวแค่นี้มา บอกมาสิว่าต้องการอะไร”
นั่นเป็นคำแรกที่ผมถามเด็กคนนั้นไป พลางเดินไปบีบปากเด็กคนนั้นไว้แน่น ที่จริงผมอยากมองหน้าเด็กคนนี้ให้ชัดๆเท่านั้นเอง โดยมี ยูนิกเทค ชุปเปอร์คอมพิวเตอร์กำลังตรวจสอบและวิเคราะห์เด็กคนนี้อย่างใกล้ชิด จากน้ำเสียง แววตา และการแสดงออก แม้กระทั้งอัตราการเต้นของหัวใจ เพื่อพิสูจน์ว่าเด็กคนนี้เป็นสายลับระดับไหน สายลับเก่งๆมักทำตัวแนบเนียนแทบจับไม่ได้ แต่สำหรับ ยูนิกเทค ชุปเปอร์คอมพิวเตอร์ของผมนั้นเรื่องพวกนี้มันเรื่องเด็กๆ ที่จะตรวจสอบพวกสายลับจากองค์กรต่างๆ
เสียงร้อง “โอ้ย” ออกมาด้วยความเจ็บแล้วเด็กคนนั้นก็ร้องให้ ผมตกใจหมดเลย เกิดมาไม่เคยเห็นสายลับร้องให้ เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็น ส่วนมากสายลับที่ผมจับตัวได้ พวกนั้นไม่ร้องให้ให้ใครเห็นหรอก แค่รู้ตัวว่าจะโดนจับได้พวกมันก็ฆ่าตัวตายจนหมดแล้วสายลับตัวจิ๋วนี้มันยังไงกัน
“หึทำเป็นร้อง นะคุณสายลับ กลัวหรอ ถ้ากลัวก็บอกมาให้หมดว่าใครส่งมาแล้วต้องการอะไรก่อนที่จะไม่มีลมหายใจ”
ผมทำใจแข็งพูดขู่ออกไปอีกพร้อมทั้งหยิบมีดเล่มเล็กๆขึ้นมาถือไว้  ใจจริงก็ไม่อยากได้ยินน้องเขาพูดหรอกว่าใครส่งมาและส่งมาทำอะไรเพราะทันที่ที่น้องเขาพูดนั้นหมายถึงลมหายใจของน้องเขาก็จะหมดไปทันทีที่พูดจบประโยค
“น้องต้นไม่รู้ น้องต้นแค่มาตามหาพี่เอง น้องต้นไม่ได้เป็นสายลับสักหน่อย”  นั่นเป็นคำตอบที่ออกมาจากปากเล็กๆของเด็กคนนั้น น้องเขาพูดทำหน้าตาซื่อๆ เหมือนไม่กลัวเลยว่าตัวเองโดนจับได้แล้วและกำลังจะถูกฆ่าตาย สายลับส่วนมากไม่ค่อยชอบชักเท่าไรหรอกที่จะโดนจับได้ทั้งๆที่มีชีวิตอยู่เพราะนั้นหมายถึง นรกดีๆสำหรับพวกสายลับมันนั่นเอง  ผมเกิดอารมฉุนกึกกับท่าทีของเด็กคนนี้ อะไรจะถูกฝึกมาดีขนาดนี้ ทำหน้าตาชื่อๆไร้เดียงสาได้ขนาดนี้นี้มันตัวอันตรายชัดๆ ปล่อยไว่ไม่ได้แล้ว แล้วผมก้ทำลงไป ผมแทงมีดลงบนขาเล็กๆของเด็กนั้น
“อ๊ากกก” เสียงร้องออกมาจากปากเล็กๆนั้น ทำเอาผมตกใจจนสะดุ้ง ตามปกติสายลับที่โดนจับได้ ต่อให้โดนเอามีแทง ทุบต่อยตียังไงมันแทบไม่ร้องสักแอ๊ะ แล้วสายลับตัวเล็กๆของผมตรงนี้กลับร้องออกมาซะมองไม่เห็นมาดของสายลับเอง งง เหมือนกันนะเนี้ย
“ว่าไงจะบอกไม่บอก” ผมขู่เด็กอีกแล้วครับ รอบนี้ยกมีดขึ้นขู่ให้เห็นชัดๆจ๊ะๆกันไปเลย  สายลับของผมทำหน้าตกอกตกใจน้ำตาไหลพรากๆร้องให้สะอึกสะอื้น จนผมแทบจะสงสารไม่ได้ สายลับยังไงก็เป็นสายลับวันยังค่ำ ผมจะไว้ใจไม่ได้หรอก แม้จะตัวแค่นี้ แค่ทำมาเป็นร้องห่มร้องให้แค่นี้ทำให้ผมสงสารไม่ได้หรอก
“อึก อือ น้องต้นไม่รู้ แค่มาตามหาพี่เอง อือน้องต้นกลัวแล้วอย่าทำน้องต้นเลยนะครับ น้องต้นเจ็บ”
เด็กนั้นตอบผมมาน้ำตาอาบใบหน้า แต่คำตอบที่ได้รับ ยังทำให้ผม่ไม่ค่อยพอใจ อย่างน้อยก็บอกมาเถอะว่าใครส่งมา ตอนนี้บางทีผมอาจจะไม่ฆ่าน้องเขาแล้วก็ได้ยังไงก็ยังเด็กเดียวส่งไปล้างสมองสักหน่อยเลี้ยงไว้ดูเล่นแก้เบื่อก็คงจะดีไม่น้อย
“จะพูดไม่พูดบอกมาว่าใครส่งแกมา” ผมพูดแล้วก็แทงมีดลงบนขาเล็กๆนั่นอีกเล่ม ผมไม่รู้ว่าจะมีความกล้าพอที่จะแทงมีดเล่มต่อไปรึไม่ ภาพที่ผมเห็นมันเหมือนผมกำลังทำร้ายเด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งไม่ใช่ทำกับสายลับทั่วไปเหมือนที่ผมเคยทำ สายลับพวกนั้นไม่เคยร้องขอ ไม่เคยบอกว่าเจ็บ และไม่ได้ร้องให้เหมือนอย่างนี้
“อึก อือ ผมขอโทษ ผมไม่รู้ผมแค่หนีออกจากบ้านมาหาพี่เอง อือ อย่าทำผมเลยผมกลัวแล้วอือ” น้องเขายังคงตอบแบบนั้นยืนยันว่าตัวเองไม่ใช่สายลับแต่บอกผมว่าตัวเองหนีออกจากบ้าน ใครเชื้อก็บ้าแล้ว แต่ว่าตอนนี้ผมอยากจะเชื้อน้องเขาจริงๆ  ผมมองดูน้องเขาด้วยความสงสารไม่รู้สิทุกครั้งที่แทงมีดลงไปเหมือนผมแทงมีดใส่หัวใจของผมเองยังไงยังงั้น มันบอกไม่ถูก
“บอกมาว่าเข้ามาที่นี้ได้ยังไง” ถ้าผมจะถามมันว่าใครส่งมันมามันก็คงจะตอบแบบเดิม ผมเลยลองเปลี่ยนคำถามกับมันดู ตอนนี้ไม่อยากแทงมีดลงบนขามันแล้วสิ แม้ว่าจะแทงไม่ให้โดนที่สำคัญๆ ไม่งั้นมันพิการแน่ แต่ดูท่าคงจะเจ็บไม่น้อยผมยังไม่อยากเห็นมันพิกงพิการหรอกนะ  ถ้าเจอกันที่อื่นผมคงชอบและรักมันไปแล้วแน่ๆ แต่นี้มันมาที่นี้เพื่อมาล้วงความลับหรือมาฆ่าผมกันแน่ผมก็ยังไม่รู้เลยแล้วจะให้ผมเห็นใจสงสาร ศัตรู  ก็คงไม่ใช่ที
“อย่าทำ น้องต้นบอกแล้ว อือ บอกแล้ว น้องต้นหนีออกจากบ้านเพราะคุณพ่อโกรธที่น้องต้นขโมยเงินคุร่อ 1000 บาท น้องต้นเลยหนีมาหาพี่โยที่เรียนหนังสืออยู่ที่กรุงเทพ แต่ยังไม่ได้เจอพี่โย ก้มีคนพาน้องต้นมาขึ้นเครื่องบิน แล้วเขาก็ทิ้งน้องต้นลงมาจากเครื่อง แล้วน้องต้นก็มาอยู่ที่นี้”
ไอ้เด็กนี้ มัน  ผมฟังคำตอบของมันแล้วคิ้วกระตุก อะไรวะอยู่ดีๆจะมีแมวที่ไหนพามันไปขึ้นเครื่องบิน นี้มันโกหกเก่งรึมันโง่กันแน่วะ ถ้าไม่ใช่เครื่องบินของสายลับ หรือองค์กรสายลับอะไรของมัน ส่งมาจะมีเครื่องบินที่ไหนกล้าบินเข้ามาแถวนี้กันละ ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเป็นเขตห้ามบิน ประกาศให้รู้กันทั่วประเทศ
“ เหลวไหล ไอ้โกหกแกคิดว่าฉันจะเชื่อเรื่องเหลวไหลของแกหรอ”  ผมตวาดมันไป มันคงคิดว่าผมโง่ ที่จะหลงเชื่อสายลับอย่างมัน แล้วผมก็แทงมีดลงบนขามันอีกแผล พูดกับไอ้เด็กนี้ผมละมีอารม คันไม้คันมืออย่างบอกไม่ถูก แล้วก็ต้องตกใจกับเสียงร้องแปดหลอดของมัน ภาพที่ผมกำลังมองคือเด็กผู้ชายตัวเล็กๆถ้าดูผิวเผินคงจะไม่มีพิษมีภัย แต่ว่านั่นนะมันงูพิษชัดๆ กำลังกดขาตัวเองที่มีมีดปักอยู่ด้วยสองมือที่สั่นเทา บนใบหน้ามีทั้งน้ำตาน้ำมูลไหลอาบใบหน้า และยังส่งเสียงร้องให้อย่างเจ็บปวด
“อึก อือ น้องต้นไม่ได้โกหก อึก น้องต้นอยากกลับบ้าน ไปหาคุณพ่อ อึกอือ ” น้องเขาส่งเสียงพูดออกมาเบาๆจ้องมองผมด้วยสายตาที่หวาดกลัวจนผมเห็นยังแทบใจหาย ผมจะเชื่อคำพูดของน้องเขาดีรึเปล่านะ รึว่าผมควรจะทำยังไงดี ตอนนี้ผมทนที่จะดูภาพตรงหน้าไม่ไหวแล้วสิ ผมหยิบมีดขึ้นมาอีกแล่ม กำลังมองอย่างพิจารณา ผมจะทำยังไงดีจะหยุดหรือจะแค้นเอาคำตอบต่อไปดี ขณะที่ผมกำลังใช้ความคิด เสียงของ ยูนิกเทค ก็ดังขึ้น
“พบอัตตราการเต้นของหัวใจผิดปกติ ติดต่อทีมแพทย์ ฉุกเฉิน”
ผมหันไปมองภาพตรงหน้า เด็กคนนั้นนอนนิ่งไปแล้ว หัวใจผมกระตุกเพราะความตกใจ นี้ผมฆ่าเด็กคนนี้งั้นหรอ คงไม่ อย่าเป็นอะไรเลยนะขอร้องละ ผมมองดู หมอประจำคฤหาสน์ กำลังช่วยเด็กคนนั้น ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง ที่ผมใช้ทำร้ายสายลับเด็กคนนั้น  ทำมัยกันละ ปกติทุกทีจะฆ่าจะแกงสายลับที่บุกเข้ามาผมยังไม่ลังเลใจเลย แต่ทำมัยคราวนี้ผมกลับกลัวกลัวว่าเด็กคนนั้นจะตายจริงๆ
ทันที่ที่ผมกลับเข้ามาในห้องทำงาน ยูนิกเทคก็รายงานให้ผมทราบทันทีว่า
“จากการวิเคราะห์ ข้อมูล ยืนยันว่าบุคคลต้องสงสัยไม่สามารถระบุได้ว่าเป็นสายลับระดับใด”
“การวิเคราะห์ ด้วย สายตา ยืนยันว่าพูดความจริง 100 % “
“การวิเคราะห์ด้วยเสียง ยืนยันว่า พูดความจริง 100”
“การวิเคราะห์ อุณหภูมิร่างกาย และอัตตราการเต้นของหัวใจ ระบุว่าสอดคล้องกับน้ำเสียงและท่าทางที่แสดงออก ยืนยันว่าพูดความจริง 100%”   
“วิเคราะห์ คุณสมบัติของสายลับ ได้ 0 คะแนน”
“การวิเคราะห์ทักษะการใช้อุปกรณ์สายลับ ได้ 0 คะแนน”
“การวิเคราะห์ ความสามารถด้านทักษะการต่อสู้ ได้ 0 คะแนน”
“มีความเป็นไปได้สูงถึง 100% ว่าเป็นเพียงเด็กผู้ชายธรรมดา”
ผมนั่งฟังยูนิกเทค รายงานผลการวิเคราะห์ เด็กคนนั้นจนต้องอ้าปากค้าง ก่อนเผลออุทานออกมาดังๆ
“เอ้ย จริงนะ เอ้ย นี้กูทำไรเด้กไปวะนั้น”
“ยูนิกเทต รายงานสถาณะภาพ ของเด็กคนนั้นด่วน” ผมร้องสั่งการ ยูนิกเทคทันที ก่อนจะไดยินเสียงตอบรับว่า “รับทราบกำลังดำเนินการ” จากนั้นประมาณ 30 วิ ยูนิกเทคก็รายงานมาว่า
“จากการตรวจสอบ พบว่าเด็ก เป็นโรคหัวใจ ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว และมีการเสียเลือดจำนวนมาก ตอนนี้กำลังทำการให้เลือดอยู่ สถานะทั่วไปปกติ จะสามารถพื้นคืนสติได้อีกครั้งประมาณ 24 ชั่วโมงต่อจากนี้ไป อาการบาดเจ็บจากขาหักปกติ อาการบาดเจ็บจากการโดนแทงที่ขาปกติ ไม่มีการติดเชื้อจบการรายงาน”
ทันทีที่ผมได้ฟังก็รู้สึกโล่งใจ ดีนะที่ไม่เป็นอะไรไปมากกว่านี้ แล้วเด็กคนนี้ ถ้าไม่ใช่สายลับแล้วเป็นใครละ
“ยูนิกเทค ค้นหาประวัติ ของเด็กคนนั้นได้รึเปล่า” ผมถามยูนิกเทคไป บางทีมันอาจรู้ ชีวิตผมฝากไว้กับมันมาตลอดหลายปี ถ้าไม่มีมันผมคงตายไปนานแล้ว
“กรุณารอสักครู กำลังดาวโหลดข้อมูลจากระบบ Net work “
ผมนั่งรอประมาณ 10 นาทีได้ ปกติเวลาสั่งอะไรมันไม่เคยนานมากขนาดนี้นี้น่า
“ รายงานการสืบค้น ข้อมูลของเด็ก
จากการตรวจสอบประวัติ จากระบบคอมพิวเตอร์ ขององค์กรสายลับต่างไม่พบข้อมูล
สืบพบว่า เด็กชื่อ เด็กชาย เสกสรรค์ แสงจันทร์
สืบพบประวัติการเปลี่ยนชื่อเป็น  เด็กชาย ต้นตระการ ยอดรัก ปัจจุบัน  อายุ 11 ปี
จากการตรวจสอบ ดีเอ็นเอ  พบว่า ดีเอ็นเอ จับคู่ได้กับ บุคคลต่อไปนี้
1.   นาย ศราวุฒิ บัวเรือง ระบุว่าเป็นบิดา
2.   นางสาว เกศริน แสงจันทร์ ระบุว่า เป็นมารดา
ประวัติโดยทั่วไปถูกค้นพบครั้งแรกที่ โรงพยาบาล ..............................  เกิดเมื่อ วันจันทร์ที่ 19 เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2542
และถูกเคลื่อนย้ายไปยังสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า..................................เมื่ออายุได้ 180 วัน
และถูกเคลื่อนย้ายอีกครั้งเมื่อ วันที่ 20 สิงหาคม  พ.ศ. 2551 จากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าไปยัง บ้านเลขที่ 255/2 ...จังหวัดยโสธร สืบพบ บิดาชื่อ นายอรรถพล ยอดรัก
และสืบพบประวัติ การเช้ารักษาที่โรงพยาบาล ............จำนวน 3 ครั้ง
ครั้งที่1 ไม่ระบบสาเหตุ สืบพบ นอนโรงพยาบาล 7 วัน
ครั้งที่ 2 ไม่ระบบสาเหตุ สืบพบ นอนโรงบาล 15 วัน
ครั้งที่ 3 สืบพบการเข้ารักษาโรคหัวใจและ นอนโรงพยาบาล 15 วัน
สืบพบประวัติ การกระทำความผิดทางกฎหมาย 1 ครั้ง เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน 2553 จากการแจ้งความของนาย อรรถพล ผู้เป็นบิดา ว่า เด็กชาย   ต้นตระการ ยอดรัก  หายออกจากบ้าน
สืบพบประวัติการศึกษา ชั้นปีที่ 1 – 3 ศึกษาที่โรงเรียน วัดสะแกวนารามศึกษา
ชั้น ป.4 – ปัจจุบัน กำลังศึกษาชั้น ป.5 ที่โรงเรียนอนุบาลยโสธร
สิ้นสุดการสืบค้น “
ผมนั่งอ้าปากค้างตั้งแต่ ยูนิกเทครายงานว่า เด้กนั้นมันเป็นลูกใคร
ชื่อของ ศราวุฒิ บัวเรือง เพื่อนที่ผมรักที่สุดในชีวิต และมันจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ เมื่อ 11 ปีก่อนผุดขึ้นมาในวันที่มันจะจากผมไปมันโทรมาขอโทษผมให้ยกโทษให้มันที่มันหนีผมไปหา ชู้ของมัน ที่ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าคือใครและอยู่ที่ไหน ตอนนั้นผมรู้แต่ว่า ผมทั้งโกรธและเสียใจมากที่คนรักผมนอกใจและหักหลังผม แต่สุดท้ายผมได้ข่าวว่ามันเกิดอุบัติเหตุรถชนเสียชีวิต และชู้ของมันก็ฆ่าตัวตายตามมันไป ในวันที่มันตาย แต่ผมไม่เคยรู้ว่ามันมีลูกเลย  ถ้าผมรู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นใครผมจะไม่ทำอย่างนี้เด็ดขาด เด็กคนนั้นสมควรที่จะได้รับการดูแลและเอาใจใส่จากผม คนที่สมควรจะได้กลายเป็นพ่อของเด็กคนนี้ ถ้าหากวันนั้น ศราวุฒิ ไม่หนีผมไป และบอกกับผมดีๆ บางทีเราสี่คนอาจจะยังอยู่ด้วยกัน ที่นี้ ผมรักมันมากและยอมให้อภัยมันทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่าผมเองจะไม่อยากมีลูกแต่มันเป็นผู้ชายมีลูกไม่ได้ แต่ตอนนี้มันก็มีแล้วและผมสมควรที่จะได้เป็นพ่อสิ ใช่ เด็กนั้น ต้องเป็นลูกของผม ผมจะดูแล น้องต้นเอง ดูแลลูกชายของผมแทนแม่ของเขา แทนศราวุฒิ คนรักของผม ผมจะดูแลน้องต้นให้ดีที่สุดผมสัญญา
“ยูนิกเทค ฉันจะให้เด็กคนนั้นเป็นลูกชายของฉัน นับแต่ตอนนี้เป็นต้นไป เพิ่มระดับการดูแลรักษาความปลอดภัยของที่นี้ขึ้นเป็นระดับสูงสุด สืบค้นและติดตามให้ได้ว่าใครส่งเด็กคนนั้นมา แจ้งกองกำลังทั้งหมด ของตะกูล เทพสิรินท์  ที่อยู่ภายใต้การดูแลของฉันให้เตรียมพร้อมรบ ฉันจะโจมตีเป้าหมายทันที ที่นายสืบพบว่าใครส่งน้องต้นมาทำงานนี้ พวกมันจะต้องตายที่บังอาจส่งลูกฉันไปเสี่ยงตาย”
“รับทราบ กำลังปฏิบัติตามคำสั่ง บรรจุข้อมูลของ เด็กชาย ต้นตะการ ลงฐานข้อมูล ทำการปรับระดับการรักษาความปลอดภัยเป็นระดับสูงสุด ทำการแจ้งกองกำลังทั้งหมดให้ทราบ กำลังตรวจสอบข้อมูลและสืบค้น หาองค๋กรที่ส่งคุณหนูมาทำงาน”
“ระบบยูนิกเทคจะทำการอัพโหลดข้อมูลเครือข่าย จะหยุดให้บริการการสั่งการทั้งหมดเป็นเวลา 12 ชั่วโมง เพื่อปรับเพิ่มและติดตั้งระบบการทำสงครามตามคำสั่งรักษาความปลอดภัยสูงสุด เพื่อรองรับการโจมตีและป้องกันภัยทั้งหมดใหม่ เป็นเวลา 12 ชั่วโมง โปรดเรียกใช้ ระบบ บริการฉุกเฉิน อัลฟาบริดจ์  เมื่อต้องการสั่งการ   ระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติเริ่มทำงาน โปรดติดตั้ง เครื่องส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค เพื่อยืนยันสถานภาพและสิทธิ์ในการคงอยู่ของคุณ ขอย้ำกรุณาติดตั้ง  เครื่องส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค เพื่อยืนยันสถานภาพและสิทธิ์ในการคงอยู่ของคุณ ให้เสร็จภายใน 3 นาที ก่อนทีระบบป้องกันภัยอัตโนมัติจะทำงานอย่างเต็มรูปแบบ ระบบยูนิกเทค จะทำการอัพโหลดข้อมูลและเปิดใช้ระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติ ภายใน อีก 2 นาที โปรดติดตั้ง เครื่องส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค เพื่อยืนยันสถานภาพและสิทธิ์ในการคงอยู่ของคุณ ระบบยูนิกเทค จะทำการอัพโหลดข้อมูลและเปิดใช้ระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติ ภายใน อีก 1 นาที โปรดติดตั้ง เครื่องส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค เพื่อยืนยันสถานภาพและสิทธิ์ในการคงอยู่ของคุณ ระบบยูนิกเทค ทำการอัพโหลดข้อมูล ระบบรักษาความปลอดภัยอัตโนมัติเริ่มทำงาน ชอย้ำ โปรดเรียกใช้ระบบอัลฟาบริดจ์ ในการสั่งการฉุกเฉิน “
ผมรีบติดตั้ง เครื่องส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค ทันทีที่ยูนิกเทคประกาศให้ได้ยิน การที่ยูนิคเทคเข้าสู่ระบบการอัพโหลดข้อมูล และเปิดใช้ระบบป้องกันภัยอัตโนมัติ นั้น ถ้าคุณไม่มีเครื่อง ส่งสัญญาณ เอ็มเอ็มเค ละก็ ขอบอกว่าตายอย่างเขียด
แต่ “เอ้ย “  แล้วมีใครติดตั้งให้น้องต้นรึยังเนี้ย...........

tyuioplkjh

ขอบคุณครับผม

love56

ขอบคุณนะฮะ

gigusa

ขอบคุนมากครับ

notNutty

ขอบคุณครับ

doltae

ขอบคุณครับ

kiwwy

ขอบคุณมากๆค่ะ อิอิ น่ารัก

phzaa

ขอขอบคุณ

mooman

ขอบคุณครับผม

shota_jp

ขอบคุนมากครับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

SpecialLoveU

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากครับ ชอบๆ

dekratisri

ขอบคุณครับ

thanwasamsri

ขอบคุณนะครับ

duangjampen

thank..........................................................................

teeinter2517

ใกล้จบแล้วคาบบบบ

NookNicky

ขอบคุนครับ

gudasza

ขอบคุณครับ