ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 15

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

                      สิบกว่าชีวิตเท่าที่นับได้ สองในนั้นคือพี่น้องตระกูล‘อ.อุ’ ไอ้อุเทนพี่ชายและอุทัศน์น้องสุดท้องต่างนอนตายด้วยสภาพเปลือยเปล่าอุจาดตาเกยทับกันจนไม่ต้องเดาว่าทั้งคู่อยู่ในอารมณ์ไหนก่อนดับชีวิตศพทุกศพมีรอยเล็กๆเท่าเส้นด้ายพาดตัดหลอดลมเหมือนกันทุกคนพลังฝีมือช่างเฉียบคมรวดเร็ว เป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่สายลมที่ยากจับต้อง สายลมที่รวดเร็วเกินคาดเดาสายลมผู้ลึกลับเป็นปริศนา เจ้าของฉายาเพชฌฆาตเทพพระกาฬผู้ซึ่งกำลังแบกร่างไร้สติของประธานวิริยะทรัพย์เดินจากไปโดยไม่คิดจะชายตาแลเศษสวะที่นอนตายกลาดเลยแม้แต่น้อย..รามูนช่างน่ากลัวจริงๆ?
Part  15
อ่อน?   
                  “โอ๊ะ!” สีหน้าแสดงอาการทรมานของมังกร หลังรู้สึกตัวตื่นในสายของวันถัดมา คิ้วเข้มขมวดมุ่นสายตาปรับโฟกัสรวบรวมสติก่อนจะสำรวจความคุ้นเคยภายในห้อง ทำให้รู้ว่านี่คือห้องนอนของตน คำถามผุดขึ้นในหัวทันทีว่าตนกลับมายังคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ได้อย่างไร? กระทั่งลำดับเหตุการณ์ที่ได้รับความช่วยเหลือจากรามูนแจ่มชัดในความทรงจำ หน้าหล่อซีด
เป็นไก่ต้มถึงกับไร้สีเลือดโดยไม่ต้องเดาก็พอรู้ ว่ามังกรเดียวดายผู้ถูกจับตามองในแวดวงนักธุรกิจเกิดความรู้สึกแบบไหน
                    หลักฐานตั้งแต่ช่วงสะโพกปวดหนึบฟ้องชัดจนไม่มีทางปฏิเสธได้เลยว่าที่ผ่านมามันคือความฝัน ลมหายใจก้อนโตซึ่งเจ้าตัวเผลอถอนออกมาบ่งบอกได้ว่าเจ้าของกำลังลำบากใจกับความจริงมากแค่ไหน
พานอดคิดไปถึงอีกคนที่ยอมเสียสละตัวเองเพื่อปกป้องตนไว้ไม่ให้ถูกทำลายศักดิ์ศรี ลงทุนยอมเป็นคนโดนทำลายเสียเอง ความคิดสะดุดถึงตรงนี้ตาคมสวยถึงกลับฉายความกังวลให้เห็นอย่างชัดเจน ถึงกับเผลอหลุดครางเรียกชื่อขึ้นมาเลยทีเดียว
                    “ลูกแก้ว”  ก่อนจะตัดสินใจดันตัวลุกจากเตียงจนลืมระวัง เพราะมัวกังวลถึงเจ้าหลานโข่งไม่รู้เป็นตายร้ายดีอย่างไร ความรู้สึกของมังกรขณะนี้คือความปลอดภัยของลูกแก้วเท่านั้น ใบหน้าหล่อพยายามข่มความเจ็บปวดไว้เต็มกลืน ค่อยก้าวลงจากเตียงยืนปรับความสมดุลของร่างกายอยู่ชั่วครู่ ถอนหายใจอีกครั้งก่อนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย หลังจากนั้นคงไม่ต้องบอกว่ามังกรจะทำอะไรต่อ
         หน้าหล่อคมกลับมามีชีวิตชีวาขึ้นหน่อย แม้จะยังดูไม่สดชื่นเท่าที่ควรสาเหตุมาจากความกังวลที่ยังไม่ได้รับคำตอบ ร่างสูงดูดีทุกกระเบียดนิ้วก้าวขายาวเดินออกประตูด้วยท่วงท่าที่เจ้าตัวต้องควบคุมให้ปกติมากที่สุดแม้จะดูขัดๆ แต่ไม่ใช่ปัญหาสำหรับผู้ผ่านการฝึกมาตั้งแต่เด็กที่จะสามารถควบคุมความเจ็บปวดทางร่างกายไม่ให้ออกอาการพิรุธโดยเฉพาะคนผู้นั้นคือมังกรเดียวดายอีกต่างหาก
       จุดหมายแรกที่มังกรมุ่งหน้าไปคือห้องที่อยู่ติดกัน ไม่ต้องนึกถึงมารยาทกันแล้วประตูถูกจับหมุนผลักเปิดเข้าไปอย่างถือวิสาสะด้วยอาการร้อนใจของคนเปิดโดยเก็บงำความรู้สึกไว้ไม่แสดงอาการให้เห็นแม้แต่น้อย กลับผิดความคาดหมายของมังกรเมื่อภายในห้องว่างเปล่าไร้วี่แววเจ้าของ เตียงนอนใหญ่เรียบตึงรู้ได้เลยว่า
ไม่ผ่านการใช้งานสักนิด ไม่รอช้าจุดหมายต่อไปคือหาใครสักคนที่พอจะสอบถามได้ ร่างสูงตรงไปยัง
ชั้นล่าง  การก้าวเดินในครั้งนี้กลับเร่งฝีเท้าจนลืมความเจ็บของสะโพกไปอย่างไม่รู้ตัวจิตใจของมังกรมุ่งไปที่ลูกแก้วอย่างกระวนกระวาย
      ชั้นล่างบริเวณโถงทางเข้าคฤหาสน์หลังงาม มังกรพบอาคมการ์ดอาวุโสคนเดียวของตระกูล  คนเก่าแก่ผู้ซื่อสัตย์กำลังยืนหน้าเครียดในมือกำโทรศัพท์แนบหูสั่งงานอย่างเร่งด่วน
                 “อืม..ดูแลให้เรียบร้อย ตามข่าวด้วย”  มังกรไม่รอช้าตรงเข้าไปหาทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่อาคมคุยโทรศัพท์เสร็จพอดี  หันมาเจอนายใหญ่รุ่นลูกที่เดินตรงมายังตน พร้อมกับคำถามหลุดจากปากแบบไม่ต้องรอให้ถึงตัวก่อนด้วยซ้ำ
                “เห็นคุณลูกแก้วไหม?” อาคมต้องรีบตอบ เมื่อสัมผัสได้ว่าเจ้านายแสดงอาการกังวลออกมาอย่างเห็นชัด ซึ่งคนตอบเองไม่ทราบเรื่องราวที่มาที่ไปในส่วนของมังกรกับลูกแก้วเลยแม้แต่น้อย
                 “คุณลูกแก้วอยู่โรงพยาบาลครับ” คำตอบที่ได้ยินจากปากของอาคม ทำให้มังกรถึงกับชะงักไปเลย ก่อนจะตั้งสติถามกลับไปว่า
                  “บอกรายละเอียดผมด่วน”  ไม่ต้องรอให้เสียเวลา  ชั่วโมงนี้อาคมรู้ว่ามังกรต้องการรายละเอียดอย่างไม่ตกหล่น  เป็นเรื่องปกติที่คนใกล้ชิดรับใช้กันมาตั้งแต่ตีนเท่าฝ่าหอยรู้ถึงอุปนิสัยส่วนตัวของเจ้านายหนุ่มคนนี้เป็นอย่างดี  ดังนั้นอาคมจึงเล่าให้มังกรฟังได้ความว่า
                   ลูกแก้วมีชายชุดดำแบกมาวางทิ้งไว้ที่สนามหน้าตึก ในสภาพที่สลบไม่ได้สติ โดยชายดังกล่าวบอกให้ตนนำส่งโรงพยาบาลด่วน อาคมจึงไม่รอช้านำลูกแก้วถึงมือหมอตามที่ชายชุดดำบอกอย่างไม่รอคำอธิบาย เพราะดูแล้วบุรุษลึกลับชุดดำเองไม่ต้องการจะเปิดปากเล่าอะไรไปมากกว่านี้  ขณะนี้ลูกแก้วพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลปลอดภัยแล้ว  ส่วนได้รับบาดเจ็บอะไรมานั่นตนก็ยังไม่ทราบรายละเอียด ถามจากคุณหมอได้ความว่าเป็นการบอบช้ำทางสภาพจิตใจมากกว่าทางร่างกาย  ซึ่งเรื่องนี้หมอบอกว่าคนไข้ต้องได้รับการเยียวยาให้คืนกลับมา โดยคนที่มีอิทธิพลกับเจ้าตัวเท่านั้น หมอเองก็ไม่ได้ให้รายละเอียดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะหมอบอกเป็นความลับของคนไข้ขึ้นอยู่กับคนไข้จะยอมเปิดใจเล่าให้กับคนที่ไว้ใจด้วยตนเองเท่านั้น ฟังดูเหมือนคนไข้จะขอร้องหมอเป็นการส่วนตัวด้วยเช่นกัน  อาคมบอกกับมังกรไปแบบไม่ปิดบัง
                       ฟังถึงตรงนี้  หน้าหล่อคมฉายแวววิตกจนอาคมเองยังสัมผัสได้ แต่ก็ไม่กล้าถามหากมังกรไม่เป็นคนเปิดปากบอกเองแล้วละก็ ถึงแม้ตนจะเป็นคนเก่าแก่แต่อาคมรู้จักวางตัวว่าตนกับพยัคฆ์อยู่ในฐานะไหน ขึ้นอยู่กับมังกรจะขอคำปรึกษาเท่านั้นถึงจะแสดงความคิดเห็น หากเจ้านายหนุ่มไม่พูดก็ต้องหุบปากไม่ละลาบละล้วง  เดาจากสถานการณ์ที่เห็นจากสีหน้าของมังกรในขณะนี้  แสดงว่าคงไม่ใช่เรื่องราวธรรมดาเสียแล้ว
                           “พยัคฆ์กับคนอื่นละ เป็นไงบ้าง?” มังกรเพิ่งจะนึกถึงลูกน้องกับทีมการ์ดที่เปิดทางให้ตนหนี ตั้งแต่บ่ายวานจนขณะนี้ครบ 24 ชั่วโมง ยังไม่ได้รับรายงานเลยว่าเป็นอย่างไรกันบ้าง
                           “พยัคฆ์ คงคา และการ์ดทั้ง 5 คน ได้รับบาดเจ็บขณะนี้พักฟื้นอยู่ในห้องพักอยู่ครบครับ” คำตอบของอาคมทำเอามังกรหันมาสบตาเพื่อขอรายละเอียดเพิ่ม ตาคมสวยจ้องหน้าอาคมนิ่งโดยไม่จำเป็นต้องพูด แต่อาวุโสกระดูกแข็งก็เข้าใจความหมาย
                          “พยัคฆ์กระดูกหัวเข่าหลุด  คงคาไหล่ซ้ายหลุดกระดูกร้าว การ์ดทั้ง 5 บอบช้ำสาหัสหมดทุกคน แต่ยังโชคดีที่ไม่มีใครตายหรือสาหัสถึงขั้นพิการยังสามารถดูแลรักษาได้ อาจต้องใช้เวลาพอสมควร คุณหมอใส่เฝือกอ่อนและจัดยาให้เรียบร้อยแล้ว พยัคฆ์เล่าให้ฟังว่าฝีมือนักฆ่าที่ปะทะด้วยเกินกำลังที่พวกเขาจะต้านไหว จู่ๆก็มีกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจกว่าห้าสิบนาย เข้ามาแก้ไขสถานการณ์ไว้ได้ทันในภาวะวิกฤตเกือบต้องสูญเสียใครไปแล้วด้วยซ้ำ หากเจ้าหน้าที่มาช้ากว่านี้ ทราบภายหลังว่ามีพลเมืองดีโทรไปแจ้งกองปราบให้รีบมาระงับเหตุมีคนกำลังถูกฆ่า ทำให้พวกเขารอดตายกันมาได้อย่างหวุดหวิด คงคาเองก็บอกด้วยเช่นกันว่าคงมีใครยื่นมือช่วยพวกเขาโดยไม่ประสงค์แสดงตัว เพราะเหตุการณ์มันดูประจวบเหมาะเหลือเกินไม่ว่าจะเป็นใคร พวกเขาติดหนี้บุญคุณคนผู้นั้น” อาคมพูดจบ  มังกรไม่แสดงอาการสงสัยให้เห็นแม้แต่น้อย คล้ายกับเจ้านายจะรู้ว่าใครที่ยื่นมือให้ความช่วยเหลือในครั้งนี้ ทำให้อาคมพานคิดไปถึงบุรุษชุดดำที่แบกลูกแก้วมาส่งยังคฤหาสน์ ใช่จะเป็นคนเดียวกับที่ช่วยคลี่คลายสถานการณ์เลวร้ายให้พยัคฆ์และพรรคพวกด้วยหรือไม่? อาคมเพียงแต่คาดเดาในหัว ไม่ได้แสดงความคิดเห็นออกมายังคงปิดปากรอฟังว่ามังกรจะพูดหรือซักถามอะไรอีกหรือไม่
                            “ผมกลับมาที่บ้านตอนไหน อารู้ไหม?” คำถามของมังกรที่จู่ๆ ก็ถามอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ทำเอาคนฟังถึงกับขมวดคิ้วงุนงงไปชั่วขณะ ก่อนจะตอบไปตามความจริงว่า
                           “ข้อนี้ผมไม่ทราบครับ ไม่มีใครติดต่อคุณได้ผมสั่งลูกน้องตามหาคุณจนกระทั่งเห็นคุณมายืนตรงหน้านี่แหละ ก่อนจะมีคนนำคุณลูกแก้วมาส่งให้ ผมได้เข้าไปดูคุณที่ห้องนอนก็ไม่เจอ หลังจากนั้นก็ไม่ได้เข้าไปอีกเลย   ผมเป็นกังวลเรื่องนี้ที่สุด กระจายกำลังตามหาคุณจนทั่ว ที่แย่คือภายในอาคารที่เกิดเหตุ ข่าววงในแจ้งมาว่าตระกูลคลังสมบัติคุณอุเทนกับคุณอุทัศน์ตายพร้อมสมุนอีกนับสิบอย่างเป็นปริศนา ทางนั้นปิดข่าวเงียบแต่ในแวดวงมาเฟียหูตากว้างขวางพวกเขากำลังเกาะติดข่าวนี้กันอย่างบ้าคลั่ง ฝ่ายตรงข้ามก็ปิดปากสนิทหากเป็นความจริงมันมีผลต่อหุ้นในตลาดที่คลังสมบัติถือครองไม่น้อยเลยล่ะ พอจะบอกได้ไหมครับคุณไปอยู่ไหนมา?” อาคมถึงกลับหลุดถามออกไปอย่างอดใจไม่ได้ เพราะตนแปลกใจจริงๆ ก่อนเกิดเรื่องก็ได้เข้าไปดูในห้องเจ้านายแล้วไม่เจอเจ้าตัวแม้แต่เงา วันนี้ดันกลับมายืนอยู่นี่แถมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียเรียบร้อยอีกต่างหาก เห็นชัดว่าคนที่ยืนตรงหน้าเพิ่งจะออกมาจากห้องนอนของเจ้าตัว
                             “ผมไม่รู้ว่ากลับมาได้อย่างไร เรื่องมันยาวเอาเป็นว่าจัดคนขับรถพาผมไปหาลูกแก้วด่วน  ส่วนพยัคฆ์กับคนที่เหลือกลับมาแล้วผมจะไปเยี่ยมพวกเขาทีหลัง ตกลงตามนี้”  มังกรตัดบท เพราะตอนนี้จิตใจพะวงแต่ลูกแก้วทำให้ไม่มีเวลาอธิบาย ที่สำคัญตนก็ไม่รู้ความเป็นไปของเหตุการณ์ทั้งหมดคนที่รู้ดีที่สุดน่าจะเป็น ‘รามูน’ หากสองพี่น้องตระกูลคลังสมบัติพร้อมสมุนตายเป็นสิบอย่างที่อาคมรายงาน คงเป็นฝีมือใครไม่ได้นอกจากนักฆ่าเทพพระกาฬ บุรุษลึกลับไปมาไร้ร่องรอยไม่มีช่องทางติดต่อ แล้วจะไปถามความจริงได้ที่ไหน มีแต่รอเจ้าตัวโผล่มาเองเท่านั้นแหละ นึกถึงตรงนี้มังกรหน้าร้อนขึ้นมาทันทีเมื่อคิดว่าตนต้องเจอกับรามูนอีก พอรู้สึกตัวว่าอาคมกำลังมองอยู่ประธานหนุ่มของวิริยะทรัพย์จึงทำเป็นเลี่ยงหันหลังเดินหนีมาเตรียมตัวขึ้นรถไปหาลูกแก้ว ก่อนจะถูกผู้โชกโชนประสบการณ์จับสังเกตให้วางหน้าลำบาก
                              หนุ่มหล่อสมาร์ทรูปร่างสูงสง่า ดูดีจนใครที่ได้พบเห็นถึงกับเผลอมองตามอย่างอดใจไม่อยู่ ขนาบข้างด้วยชายสวมสูทดำอีกสี่คนที่อาคมขอร้องแกมบังคับให้มังกรพาพวกเขาตามมาด้วย แทนการ์ดที่พักรักษาตัวอยู่ขณะนี้ ทั้งหมดตรงไปขึ้นลิฟท์ เป้าหมายสุดท้ายคือห้องพิเศษที่ลูกแก้วรักษาตัวอยู่
                                  มาถึงหน้าห้องมังกรสั่งการ์ดคอยดูแลอยู่ด้านนอกห้ามใครรบกวนเป็นอันขาดแม้แต่หมอหรือพยาบาลจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากตนเท่านั้น ทุกคนรับคำหนักแน่น จากนั้นร่างสูงจึงเปิดประตูเข้าไปโดยไม่มีการเคาะบอกล่วงหน้า ใครจะรู้ดีว่าขณะนี้หัวใจของมังกรเต้นตึกตักหวาดหวั่นไปกับความจริงจนหัวหมุน ภาวนาอย่าให้เป็นไปอย่างที่คิดด้วยซ้ำ ภาพที่เห็นทำให้มังกรชะงักขาที่กำลังจะก้าวหยุดอยู่กับที่ เมื่อเห็นแผ่นหลังกว้างคุ้นตา ร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานในชุดคนป่วยยืนหันหลังมองออกไปด้านนอกระเบียงของโรงบาล เจ้าของร่างไม่รู้สึกด้วยซ้ำว่าตนเปิดประตูเข้ามา  ลูกแก้วกำลังจมอยู่กับความคิดของตัวเองจิตหลุดจากภวังค์ไปแล้ว
                                     มังกรตัดสินใจค่อยๆ ก้าวเข้าไปใกล้อย่างเงียบกริบ จนไปยืนตีคู่อยู่ข้างกันลูกแก้วก็ยังไม่มีทีท่าจะขยับตัวหรือหันมามองแม้แต่น้อย ตาคมเข้มยังคงมองตรงไปอย่างเลื่อนลอยแสดงให้เห็นว่าเจ้าของร่างจิตหลุดไม่อยู่กับตัวแววตาไร้ชีวิตชีวาดูว่างเปล่าไร้ความรู้สึกไม่ไหวระริกเช่นเคย ไม่มีความซุกซนอยู่ในตาคมเข้มที่มีเสน่ห์คู่นี้ จนคนมองยังอดใจหายไม่ได้ หลังจากนิ่งสำรวจใบหน้าคมคายหล่ออย่างไร้ที่ตินานพอสมควร โดยเจ้าของร่างยังคงไม่แสดงอาการรับรู้ว่ามีตนยืนอยู่ด้วย ยังกับมังกรกลายเป็นอากาศธาตุไปแล้วเรียบร้อย
ผิดกับลูกแก้วเจ้าเด็กแสบคนเดิมที่คอยกวนใจลิบลับ ถึงตรงนี้มังกรตัดสินใจเรียกชื่อ เพื่อดึงความสนใจของเจ้าหลานร่างยักษ์ให้กลับสู่ภวังค์
                                       “ลูกแก้ว”  เสียงขานเรียกทุ้มนุ่มไม่ได้ผลเลยสักนิด  เพราะเจ้าของชื่อยังคงไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ จนมังกรเริ่มรู้สึกไม่วางใจมือหนายกขึ้นจับไหล่ของหลานรูปหล่อบีบเบาๆ เป็นการส่งสัญญาณให้เจ้าของร่างรับรู้ว่าตนยืนอยู่ตรงนี้ พร้อมกับเรียกสำทับไปด้วย
                                   “ลูกแก้วได้ยินอาไหม?” ครั้งนี้ได้ผล  คงเพราะน้ำเสียงที่เพิ่มความดังกอปรกับแรงบีบเนื้อหนุ่มตึงแน่นภายใต้อุ้งมือหนา ทำให้ร่างที่ยืนเป็นหินหันกลับมามองช้าๆ สายตาคมเข้มที่จ้องสบเข้ามาในตามังกรเริ่มไหวระริกก่อนจะเป็นน้ำแวววาวไหลออกมา ทั้งที่ดวงตาไม่กะพริบเลยสักครั้ง  
                                อาการที่เกิดขึ้นทำเอามังกรถึงกับปวดหนึบไปทั้งใจ มือหนายังคาอยู่บนไหล่เผลอบีบลงไปแทนคำพูดที่ไม่สามารถเปล่งจากปากได้รูปสวย  มีคำพูดมากมายที่มังกรไม่สามารถกล่าวออกมาได้  ทั้งที่ใจอยากจะขอบใจอยากขอโทษ หลากหลายสารพัดอารมณ์ความรู้สึกที่ประเดประดังไหลทะลักจนท่วมท้นอยู่ในอกด้านซ้ายของเจ้าตัว ยังไม่นับที่จุกอยู่ในคออีกต่างหาก  สายตาคมสวยของผู้เป็นอาถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆที่เกิดขึ้นแทนคำพูดเหล่านั้น โดยไม่สามารถรู้ว่าลูกแก้วรับรู้ถึงความหมายของมันหรือเปล่า ก่อนที่ปากหนาได้รูปจะขยับพูดเสียงทุ้มแหบให้ได้ยินว่า
                         “อาปลอดภัยใช่ไหม?”  เป็นสิ่งที่มังกรตื้อขึ้นในอกอย่างยากหาคำบรรยาย ดูเอาเถอะถึงขนาดนี้แล้วประโยคแรกที่ออกจากปากเจ้าหลานร่างยักษ์ยังคงแสดงออกชัดเจนว่าห่วงความปลอดภัยของตนก่อนสิ่งอื่น กว่าคำพูดจะหลุดจากปากของมังกรได้  ก็ใช้เวลาพอสมควรเพราะมันจุกจนเค้นเสียงตอบกลับลำบาก
                    “อืม..อาปลอดภัย” ถึงจะเป็นคำตอบที่มีความจริงไม่ครบ แต่ตอนนี้ตนปลอดภัยดี มังกรจึงเลี่ยงที่จะบอกตรงๆ เพราะไม่ต้องการพูดปดและไม่ต้องการให้ลูกแก้วรู้ถึงสิ่งที่ตนเผชิญมา
                  “ดีแล้วครับ ผมดีใจที่อาปลอดภัย” คำพูดเอ่ยซ้ำได้หน้านิ่ง หนำซ้ำรูปประโยคยังซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกแบบไม่ต้องมีคำอธิบาย ทำเอามังกรรู้สึกละอายใจจนไม่สามารถตอบกลับไปได้นอกจากพยักหน้า
ให้แทน ความเงียบเข้าปกคลุมรอบกายของสองหนุ่มต่างวัยอีกครั้ง รูปร่างซึ่งแตกต่างกันพอสมควร คนวัยมากกว่าดูสมส่วนความสูงแตะ 180 แบบไม่ต้องวัด ในขณะอีกคนหน้าตาดูเยาว์วัยกว่า ดันมีรูปร่างสูงใหญ่หนาล้ำเฉียดสองเมตร มีเพียงสิ่งเดียวที่ทั้งคู่ไม่ด้อยไปกว่ากัน นั่นคือใบหน้าที่ติดตัวมาเหมือนกับเทพเจ้าท่านปั้นให้ก็คงไม่เกินจริง
                     “เราเป็นอะไรหรือเปล่า?”  มังกรถามกลับไป น้ำตาที่แห้งไปแล้วก่อนหน้าเริ่มวาวรื้นขึ้นอีกครั้งหลังได้ยินคำถามของมังกร ก่อนคนถูกถามจะพูดขึ้นว่า
                   “อาห่วงผมหรือครับ?”  คำถามซื่อๆที่เอ่ยออกมา ทำเอามังกรนึกโมโหจนอยากเขกกบาลคนตั้งคำถามยิ่งนัก คิดได้ยังไงถึงถามแบบนี้ ที่ผ่านมามังกรแน่ใจว่าไม่เคยแสดงท่าทางรังเกียจอะไร แล้วทำไมลูกแก้วถึงคิดว่าตนไม่ห่วง ไม่ติดว่าขณะนี้คนที่ทำให้โมโหอยู่ในสถานภาพคนป่วย ทั้งร่างกายและจิตใจจะตบกบาลอบรมสักที
                           ตอนนี้มังกรหมั้นใจไปแล้วว่าลูกแก้วเสียสละตามข้อตกลงไปเรียบร้อยแล้วรามูนมาช้าไปหากมาเร็วกว่านี้ลูกแก้วคงไม่ถูกไอ้พวกระยำนั่นทำลายศักดิ์ศรี ถึงตรงนี้มังกรไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อยว่าทำไม
รามูนถึงไม่ไว้ชีวิตใครเลยสักคน กล้าทำกับลูกชายคนเดียวของเขาถึงเพียงนี้ คนเป็นพ่อย่อมระบายความโกรธเป็นทับทวี  โทษตายที่พวกนั้นได้รับสมกันแล้วกับการที่ทำลายศักดิ์ศรีของลูกแก้วอย่างไม่น่าให้อภัย
                               “อาขอโทษที่ดูแลเราไม่ได้ ทำให้เราต้อง..”  ไม่ทันจบประโยคนิ้วแข็งแรงก็มาแตะที่ปากเป็นการห้ามไม่ให้พูดต่อ ทำให้ประโยคที่เหลือพลอยหยุดลงไปโดยปริยาย
                             “ไม่ต้องขอโทษมันคือหน้าที่ของผม สิ่งที่ผมเลือกผมตัดสินใจดีแล้ว อาจำไว้นะครับ..คนที่ผมรักจะเป็นอันตรายไม่ได้เด็ดขาด ถึงจะต้องแลกด้วยชีวิตก็เถอะ” จบประโยคกลายเป็นมือหนาของมังกรที่วางบนไหล่คนพูด บัดนี้มันไปปิดปากได้รูปของคนพูดเช่นกัน
                            “ไม่ต้องพูดแล้ว” สายตาของทั้งคู่สบกันนิ่งไม่มีใครพูดอะไรอีก  ก่อนที่ลูกแก้วจะค่อยเอามือจับลงบนมือของมังกรที่ยังปิดปากตนอยู่ แล้วปากหนาได้รูปสวยก็จุมพิตลงไปบนกลางฝ่ามือในขณะที่สายตายังคงไม่ละไปจากใบหน้าหล่อของมังกรแม้แต่น้อย ชีพจรของคนที่ถูกจูบเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ แม้แต่ลูกแก้วก็น่าจะรู้ด้วยเช่นกัน
                         มังกรหน้าขับสี แต่ก็ไม่ชักมือหนีปล่อยให้หลานสุดหล่อประทับรอยจูบไว้กลางฝ่ามือเต็มๆ
ปากหนาละออกในขณะที่สายตาของทั้งคู่ยังคงมองสบกันไม่กะพริบ มังกรนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับตัวแม้แต่น้อย
ทั้งที่หน้าหล่อคมเข้มของหลานตัวสูงได้ย่นระยะห่างใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนปลายจมูกแตะกันแล้วก็ยังไม่หลบ
ลมหายใจรดใส่ร้อนผ่าวสายตาคมยังคงประสานกันนิ่ง เสียงแผ่วทุ้มหวานหูพูดให้ได้ยินเบาๆแทบกระซิบ แต่ก็ชัดในโสตประสาทของมังกรจนสะท้อนก้องไปมา ชัดกว่าทุกครั้งที่ได้ยิน ผลของประโยคนี้ในเวลาและสถานการณ์แบบนี้ ดันกระแทกเข้าอกซ้ายของมังกรอย่างจัง
                          “ผม..รัก..อา”  
                                    ปากหนาประกบปิดอ่อนโยน ก่อนจะแนบสนิทและซอกซอนลิ้นร้อนแตะแผ่วกระตุ้นขอให้มังกรเปิดทาง ตาคมสวยหลับลงก่อนจะเผยอเปิดปากอนุญาตให้ลิ้นชื้นได้เข้าไปกวาดต้อนดูดกลืนเป็นส่วนหนึ่งกับตน ทั้งพลิกไหวเกี่ยวกระหวัดถอยหลบให้รุกไล่ ไม่รู้ว่าเพราะการเสียสละของลูกแก้ว หรือเป็นเพราะความรู้สึกซ้อนเร้นในหัวใจของประธานวิริยะทรัพย์ก็สุดจะคาดเดา เจ้าตัวดันโต้ตอบสนองรับกับจูบในครั้งนี้อย่างเต็มใจให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี จนคนที่เริ่มถึงกับเปรมปรีด์คับแน่นไปทั้งอกที่ได้รับการตอบรับเกินความคาดหมาย
                                      จูบหวานแสนดูดดื่มยิ่งได้รสชาติอย่างไม่สามารถบรรยายได้ทั้งคู่ยืนแลกจูบอ่อนโยนปลอบประโลมให้กัน ไม่ได้จาบจ้วงดุดันแม้แต่น้อยตรงข้ามกับถ่ายทอดความรู้สึกห่วงใยปลอบประโลมให้กับความเลวร้ายที่ได้ร่วมชะตากรรมกันมาถ้าหากคิดแทนลูกแก้วได้ก็ถือว่าการเสียสละครั้งนี้ถึงกับทำให้หัวใจมังกรหนุ่มเปิดรับลูกแก้วดวงกลมให้มีโอกาสเข้าไปหลอมรวมกับหัวใจมังกรได้อย่างไม่น่าเชื่อใครจะรู้ว่าอนาคตจะเกิดอะไรขึ้น คงต้องรอดูกันต่อไปแต่วินาทีนี้รู้เพียงอย่างเดียวว่า ลูกแก้วได้ก้าวหน้าขยับรุกกินพื้นที่ของมังกรเข้าไปอย่างเหนือความคาดหมาย....?

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

x2_man

ขอบคุณครับ สนุกมาก

nun221033

ขอบคุณมากๆ  ครับ

auto101

ขอบคุณครับ

titat

ขอบคุณครับ

titat

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ

waww_1

ขอบคุณครับ