ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 11

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ดะ..เดี๋ยว..เดี๋ยวสิอา” ให้ตายไม่ฟังเลยพากันเดินไม่เหลียวหลัง
   “แหะๆ ลุงอาคม เราค่อยฝึกวันหลังได้ป่ะ?” หันมาเจอหน้านิ่งจ้องผมอยู่ เนียนขอเลี่ยงก่อนได้ไหมอ่ะ
   “คงจะไม่ได้ครับ  คุณลูกแก้วได้ยินคำสั่งคุณมังกรแล้วนี่ครับไปกันเถอะจะได้เริ่มพื้นฐานให้แน่น” ซวยจริงตรูต้องไปฝึกอีกแล้วหรือนี่..?
Part  11
งานวัดกระชับใจ?   
              “ไม่ได้นะคะคุณดลภัทร” เสียงเอะอะของคุณสมรดังตามหลังร่างสูงชายวัยกลางคนอายุประมาณห้าสิบต้นๆ ซึ่งเจ้าตัวหาได้สนใจเสียงทัดทานของคุณเลขาแม้แต่น้อย ซ้ำยังถือวิสาสะเปิดประตูห้องทำงานของประธานวิริยะทรัพย์ เดินเข้าไปโดยไม่มีการบอกกล่าวอีกต่างหาก
      มังกรมองดลภัทรผู้มีศักดิ์เป็นอาด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่ออกอาการแปลกใจให้เห็นแม้แต่น้อย โดยมีอีกสองหนุ่มมองตามเช่นกัน ต่างกันตรงที่ทั้งคู่ฉายแววตำหนิชัดเจนที่คนระดับนี้ลืมมารยาทขั้นต้นในการเข้าห้องทำงานผู้อื่นได้หน้าตาเฉย ส่วนคุณสมรเลขาคนเก่งเธอกำลังยืนปั้นหน้าลำบากอยู่ด้านหลังของดลภัทรซึ่งหน้าแดงก่ำบอกอารมณ์ของเจ้าตัวได้อย่างดีว่าอยู่ในภาวะไหน คุณสมรเธอฝืนยิ้มแห้งๆเพื่อแสดงให้รู้ว่าเธอทัดทานเขาสุดความสามารถแล้วแต่ไม่เป็นผล มังกรเห็นเช่นนั้นจึงพูดให้เธอสบายใจไปว่า
   “ไม่มีอะไรแล้วครับ เชิญคุณสมรตามสะดวกไม่ต้องกังวลไปทำงานต่อเถอะครับ” คำพูดห่วงความรู้สึกจากปากเจ้านายผู้เปี่ยมเสน่ห์ของบุรุษเพศอย่างร้ายกาจ ทำเอาคุณสมรอดยิ้มรับไม่ได้ก่อนจะปิดประตูคืนกลับให้เรียบร้อยถอนตัวกลับออกไปทำหน้าที่ของตนต่อ มังกรจึงหันมาพูดกับดลภัทรหลังคุณสมรพ้นประตูไปแล้วว่า
   “อาคงมีธุระสำคัญ ถึงมาพบผมด้วยตนเองเชิญพูดได้เลยครับ”  มังกรใช้น้ำเสียงเรียบนิ่ง ส่วนดลภัทรควบคุมอารมณ์ได้พอสมควรแล้ว ถึงกระนั้นยังอดปรายตามองพยัคฆ์กับคงคาประมาณบอกเป็นนัยๆว่านี่เป็นธุระส่วนตัวไม่ควรมีบุคคลอื่นร่วมการสนทนาครั้งนี้ มังกรจำต้องหันไปส่งสัญญาณให้พยัคฆ์ ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันเดินเลี่ยงออกประตูห้องไปด้วยท่าทางองอาจผึ่งผาย แต่หางตาของคงคาที่ตวัดมองดลภัทรนั่นทำเอาคนถูกมองรู้สึกเสียวสันหลังลึกๆ โดยไม่รู้สาเหตุ
   “เพิ่งรู้หลานรับการ์ดหน้าใหม่” ถามเชิงตำหนิที่มังกรไม่เห็นบอกเกี่ยวกับคงคา ซึ่งดลภัทรเพิ่งเห็นหน้าครั้งแรกด้วยศักดิ์ของตนเป็นอาแท้ๆซ้ำยังเป็นรองประธานบริหารด้วย มังกรทำเหมือนไม่เห็นหัวตนเลย ดลภัทรคล้ายจะบอกเป็นนัยๆ ประมาณนั้น
   “เพื่อนของพยัคฆ์เค้าครับ ผมเห็นว่าหน่วยก้านดีเลยรับเอาไว้ช่วยงาน ที่อาต้องการคุยกับผมคือเรื่องนี้หรือไงครับ?” มังกรหน้านิ่งถามคล้ายกับตอกกลับดลภัทรไปกลายๆ ว่าไม่ควรเอามาเป็นประเด็นสำคัญด้วยซ้ำที่ตนจะรับใครมาช่วยงาน เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัว ท่าทางของมังกรข่มดลภัทรจนรู้สึกกดดัน ยามเมื่อยืนประจันหน้ากับหลานรูปหล่อซึ่งนั่งอย่างสง่าพิงพนักเก้าอี้ไม่สามารถคาดเดาความคิดได้แม้แต่น้อย
   “เปล่าเลย?  ที่อามาแค่ต้องการคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้น หลานถึงยกเลิกการจัดส่งสินค้าที่ท่าเรือ พออารู้ว่าหลานยกเลิกด้วยตนเองก็เลยรีบมาคุยทันที”  มังกรยังคงมีสีหน้าปกติ นั่นยิ่งทำให้ดลภัทรอึดอัดเข้าไปใหญ่  ก่อนปากสวยได้รูปจะเอ่ยเสียงทุ้มกลับมาว่า
   “อานั่งลงก่อนดีกว่าไหมครับ?”  คำเชิญของมังกรซึ่งพูดจบก็ปรายตาไปยังเก้าอี้ตรงข้ามโต๊ะของตัวเอง ให้ดลภัทรรู้ว่าสมควรนั่งคุยดีกว่าไหม  กับการที่อีกฝ่ายมายืนล้วงกระเป๋าคุยแบบนี้ เป็นการออกคำสั่งกลายๆ เล่นเอาดลภัทรต้องยอมนั่งแต่ยังไม่หงอให้ง่ายๆ มียกขาไขว้ห้างอีกต่างหาก
   “ที่อาต้องการคำตอบความจริงไม่มีอะไร ผมเพิ่งได้รับบาดเจ็บเมื่อสามวันก่อนเพราะจะไปตรวจสินค้าชุดนี้ ทั้งที่ยังไม่ได้ขึ้นเรือไปตรวจเลยแม้แต่น้อย  เลยรู้สึกไม่สบายใจตัดสินใจยกเลิกก่อนจะมีการนำเรือออกจากท่าก็เท่านั้น”  พอมังกรอธิบายจบ ดลภัทรรีบพูดแย้งขึ้นมาทันทีว่า
   “แต่นี้มันเป็นสินค้าชุดใหญ่ ที่สำคัญลูกค้ายังเป็นคู่ค้าเก่าของบริษัทฯ เราด้วย อาเป็นคนดูแลเรื่องนี้อย่างน้อยหลานควรจะปรึกษาอาก่อนที่จะสั่งยกเลิกโดยที่อาไม่รู้ ไม่นับรายได้อีกไม่น้อยที่สูญไปกับการบอกยกเลิก หลานน่าจะมีคำอธิบายที่ดีมีน้ำหนักต่อบอร์ดบริหาร ไม่อย่างนั้นอาจโดนตำหนิเกี่ยวกับการตัดสินใจในครั้งนี้” คำพูดของดลภัทรแสดงความเป็นห่วงมังกร แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้สึกดีใจเลยสักนิด ใบหน้ายังคงเฉย ก่อนจะตอบกลับไปว่า
   “ต้องขอโทษที่ทำให้อากังวลเรื่องนี้ สบายใจได้ไว้เป็นหน้าที่ผมเองที่จะชี้แจงกับบอร์ด นอกจากเรื่องนี้อามีอะไรอีกไหมครับ?” มังกรตัดบท  ทำเอาดลภัทรหน้าตึงไปทันที  ที่หลานในไส้ยังมีท่าทีทระนงไม่เปลี่ยน
   “บางเรื่องหลานควรให้เกียรติอาบ้าง  โดยเฉพาะเรื่องนี้ซึ่งอาเป็นคนดูแลโดยตรง ไม่ใช่ประธานจะตัดสินใจเองหมดทุกเรื่อง ข้อนี้อาอยากให้หลานพึงระลึกไว้หน่อย” คราวนี้ดลภัทรไม่เก็บความรู้สึกอีกต่อไป ตำหนิออกมาชัดเจนอย่างไม่ปกปิด แต่กลับเรียกรอยยิ้มมุมปากของมังกรขึ้นมาซะงั้น ก่อนเจ้าตัวจะตอบกลับไปว่า
   “ความจริงผมชอบพูดตรงๆ แบบนี้มากกว่า นี่สินะที่เป็นสาเหตุทำให้อาเสียเวลามาพบผม ความจริงที่ผมไม่ได้แจ้งให้ทราบก่อนล่วงหน้าเพราะผมก็เพิ่งตัดสินใจยกเลิกกระชันชิด เกรงว่าถ้าหากมัวแต่ประสานกับอาก่อนจะไม่ทันเรือออกจากท่า ผมจึงเลือกที่จะยกเลิกคิดว่าเรื่องคงถึงหูอาแน่นอน ถึงเวลานั้นค่อยชี้แจงให้ทราบก็คงไม่สาย หวังว่าอาจะเข้าใจเพราะที่ผมคิดไว้ก็เป็นตามนั้น อาถึงได้ตรงมาพบผมภายเพียงไม่กี่นาที  อาว่าจริงไหมละครับ?” คำพูดเจือรอยยิ้มของมังกร ไม่ได้ทำให้ดลภัทรรู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้ามกับยอมรับไม่ได้ว่าหลานชายของตัวเอง ไม่ใช่มังกรตัวเล็กที่เคยอยู่ในโอวาทอีกต่อไป วันนี้มังกรตัวนี้ดูสุขุมลุ่มลึกแถมความคิดยังร้ายกาจเกินคาดเดาอีกด้วย เมื่อเจอคำตอบแบบนี้ดลภัทรตัดสินใจลุกขึ้นยืนพร้อมกับพูดทิ้งทวนไปว่า
   “อาคิดว่าหลานคงพร้อมรับผลในการตัดสินใจครั้งนี้ อาขอตัวก่อน  ลาเลยแล้วกัน” พูดจบไม่ชักช้าเดินหน้าแดงก่ำออกประตูไปไม่เหลียวหลัง เหตุการณ์นี้อยู่ในความคาดหมายของมังกรมาก่อนแล้ว สินค้าบนเรือจะปล่อยออกไปไม่ได้เด็ดขาด เพราะสอดไส้สิ่งผิดกฎหมายมูลค่ามหาศาล เบื้องหน้าเบื้องหลังจะมีใครรู้เห็นแค่ไหนมังกรไม่อาจคาดเดา คงต้องอาศัยการสืบลับๆ เพราะเรื่องนี้ทั้งศึกนอกศึกในเป็นเรื่องอ่อนไหวให้เกิดความระส่ำระสายไม่ได้เป็นอันขาด
   พ้นหลังดลภัทรได้ไม่นาน พยัคฆ์กับคงคาก็พากันกลับเข้าห้องมาเหมือนรู้หน้าที่  ก่อนจะแยกย้ายกันนั่งตรงข้ามมังกรโดยยังไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ต่างฝ่ายต่างพากันเงียบจ้องมังกรที่ยังคงนั่งนิ่งเช่นกัน ผ่านไปกว่าห้านาทีเป็นมังกรที่หันมาสบตาพยัคฆ์และคงคา แล้วพูดขึ้นว่า
   “คงคา ผมอยากรู้ว่าพี่สาวผมถูกจับไปขังไว้ที่ไหน คุณพอจะนำผมไปช่วยเธอออกมาได้ไหม?” คงคาจ้องตอบเช่นกัน ก่อนนักฆ่าหน้าสวยที่แปรพักตร์มาอยู่กับเป้าหมายจะเอ่ยปากพูดขึ้นว่า
   “ตอนนี้ผมว่าคุณยังไม่พร้อมหรอก การป้องกันภายในองค์กรใช่ใครจะเข้าออกได้ตามใจชอบ ต่อให้คุณมีคนเป็นร้อยก็ใช่จะสามารถช่วยพี่สาวคุณออกมาได้  ที่สำคัญคุณหงส์ฟ้าเธอไม่ได้ลำบาก เพียงแค่ไม่มีอิสระติดต่อกับใครก็เท่านั้น ด้านชีวิตและความเป็นอยู่เธอยังคงสุขสบายดี ผมบอกแล้วนี่ว่าหัวหน้าคือเพื่อนรักเพื่อนสนิทครอบครัวเธอเอง ที่เขาต้องนำตัวเธอไปอยู่ในองค์กรเพื่อใช้ต่อรองรุ่นพี่รามูนเสียมากกว่า ตราบใดทั้งสองฝ่ายยังไม่ประจันหน้ากันรับประกันได้ว่าเธอปลอดภัยแน่นอน” คงคาบอกอย่างจริงจัง เขาต้องการให้มังกรคลายความกังวลเรื่องหงส์ฟ้า เพราะปัญหาตรงนั้นไม่ใช่เรื่องที่ต้องสะสางเร่งด่วน  สำคัญปัญหาตรงหน้าที่มีอยู่รอบด้านนี่ต่างหาก ที่มังกรต้องให้ความสำคัญวางแผนรับมือให้รัดกุม
   “คงคาพูดมาผมเห็นด้วยนะ คุณควรทุ่มความสำคัญให้กับปัญหาตรงหน้ามากกว่า ยิ่งเรายกเลิกสินค้าชุดนี้พวกมันต้องไม่นิ่งดูดายแน่นอน  พวกมันเสียหายหลายร้อยล้านทีเดียว ทางทีดีคุณจะตั้งรับอย่างไรควรรีบสั่งการเนิ่นๆนะครับ” พยัคฆ์สนับสนุนคำพูดของคงคาอีกแรง  เพราะเจ้าตัวรู้ดีว่าสำหรับมังกรแล้วหงส์ฟ้าคือพี่สาวเพียงคนเดียวที่ทั้งรักและผูกพัน หลายปีมานี้เขาพยายามติดตามข่าวคราวของหงส์ฟ้าไม่เคยรามือ เมื่อมีเบาะแสเจ้าตัวจึงคาดหวังที่จะนำพี่สาวออกมาจากองค์กรมหาหิงส์ให้ได้  แต่หนักที่สุดคือมังกรเพิ่งจะยกเลิกการนำเรือสินค้าออกจากท่าสดๆร้อนๆ
               แม้แต่ดลภัทรยังนั่งไม่ติดถึงกับร้อนเป็นไฟตรงมาพบเจ้าตัวอย่างที่เห็น  แล้วแบบนี้ต้นสังกัดของสินค้าจะเป็นใครไม่ได้นอกจากคู่แข่งธุรกิจ  ถึงแม้จะยืมมือคนอื่นเป็นตัวเดินเกมส์แต่ไม่รอดพ้นสายตาแหล่งข่าวของมังกรที่ใช้เวลาสองวันระหว่างที่พักรักษาอาการบาดเจ็บอยู่ในคฤหาสน์  ก่อนได้รับแจ้งถึงข้อมูลและต้นตอความไม่โปร่งใสของสินค้า จนทำให้ตนต้องออกมายกเลิกการขนส่งดังกล่าว งานนี้พวกมันคงไม่นิ่งเฉยรับรองต้องมีการแก้มือคืนชัวร์ นี้ต่างหากที่มังกรควรให้ความสำคัญเร่งด่วน
   “อืม..ตกลงผมจะพับเรื่องพี่หงส์ไว้ก่อน ส่วนเรื่องนี้คิดว่าคนของเราคงมีส่วนทำกันเป็นขบวนการไว้ค่อยลากตัวออกมาทีหลัง ประเด็นสำคัญตอนนี้คุณอุเทนคงรู้เรื่องแล้ว พวกคุณคิดว่าเราควรจะรับมือยังไง?”  มังกร
พูดจบ รอฟังข้อคิดเห็นของพยัคฆ์และคงคาทันที
   “รายนั้นนอกจากจะแก้แค้นแล้ว ผมคิดว่าเป้าหมายส่วนตัวที่เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษคือคุณมังกร แทนที่เราจะตั้งรับสู้ล่อเสือออกจากถ้ำง่ายกว่าว่าไหม หากเขาติดเหยื่อที่เราล่อจะได้ปิดบัญชีไปเลยทีเดียว”  พยัคฆ์ตอบมา คงคายกยิ้มสนับสนุนความคิดของคนลึกซึ้งอย่างไม่โต้แย้ง มังกรพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นทั้งสามก็ร่วมปรึกษาวางแผนกันเลยทันที
   เสียงริงโทนโทรศัพท์มังกรดัง ขณะที่เจ้าตัวเซ็นเอกสารบนโต๊ะ  โดยมีพยัคฆ์และคงคานั่งคุยงานกันสองคนตรงโซฟามุมห้อง มีชำเลืองมองมังกรแวบหนึ่งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ ส่วนเจ้าของตัดสินใจวางปากกา ก่อนจะหยิบขึ้นมาดูเบอร์มุมปากกระตุกยิ้มนิดหนึ่งอย่างไม่รู้ตัว ทำเอาทั้งพยัคฆ์และคงคาต่างพากันกระดิกหูให้ความสนใจคนโทรมาทันทีคือใคร ถึงกับรอฟังคำสนทนาอย่างเนียนกันเลย ทำเป็นเนียนคุยกันเหมือนเดิม ทั้งที่สนใจใคร่รู้ว่าใครกันที่สามารถทำให้เจ้านายสุดหล่อซึ่งกำลังคร่ำเคร่งกับเอกสารบนโต๊ะเผลอหลุดยิ้มออกมาได้แบบนี้
   “อืม..ว่าไง?”  มังกรกรอกเสียงทุ้มหลังรับสาย
   “อาอยู่ที่ไหนครับ?”  น้ำเสียงติดอ้อนแบบนี้มีคนเดียว
   “ถามทำไมหืม?”  แม้น้ำเสียงจะทุ้มเรียบ  แต่มุมปากของคนพูดก็เผลอยิ้มออกมาอีกจนได้ ยามเมื่อนึกถึง
เด็กโข่งร่างยักษ์คงกำลังปั้นหน้ากระเง้ากระงอดตามคำพูดทำให้หน้าหล่อดูยุ่งเหยิงอย่างมีเสน่ห์ไปอีกมุมทำให้มังกรอดขำปนเอ็นดูไม่ได้จริงๆ เชื่อเค้าเลยคงมีแต่ลูกแก้วเท่านั้นที่กล้าออกอาการแบบนี้กับมังกร โดยไม่แคร์สายตาคนรอบข้าง  
   “อ้าว!พูดแบบนี้ได้ไงมันคิดถึงนี่ ผมไปหาอานะ?” ในที่สุดมุมปากที่แค่กระตุกยิ้มอดยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว
ถ้าคนพูดอยู่ที่นี่มังกรคงปั้นหน้าดุเข้าใส่ความลูกซื่อตาใสของลูกแก้วเช่นเคย แต่พอคุยผ่านโทรศัพท์เจ้าตัวไม่จำเป็นตั้งทำแบบนั้น จึงอดยิ้มตามท่าทางของลูกแก้วที่ผุดขึ้นในหัวไม่ได้ เหมือนคนพูดกำลังอ้อนตนอยู่ตรงหน้าซะงั้น มังกรไม่รู้ตัวเลยสินะว่าคุ้นชินกับท่าทางของลูกแก้วมากแค่ไหน  ถึงได้จินตนาการโดยไม่
ตกหล่น ทำเอาคงคากับพยัคฆ์สบตากันอย่างเงียบๆ ตั้งใจฟังบทสนทนาจับประเด็นกันต่อ
   “เราซ้อมเสร็จแล้วเหรอ เป็นไงบ้างก้าวหน้าขึ้นไหม? ล้มการ์ดได้บ้างหรือยัง?”  มังกรผ่อนคลายทันทีหลังได้คุยกับลูกแก้ว แม้หัวข้อจะเป็นเรื่องการฝึกทักษะป้องกันตัวที่ไม่เอาอ่าวของคู่สนทนาต่างวัย  แต่กลับเป็นเรื่องโจ๊กที่มังกรนึกขำกับท่าทางกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อตนบอกให้เจ้าตัวไปฝึกการป้องกันตัวจนเกือบหลุดหัวเราะ ดีที่เดินหนีออกมาเสียก่อน
   “ง่ะ! ผมฝึกเสร็จแล้วครับ ก้าวหน้าขึ้นเยอะเลยไม่เชื่ออาถามคุณอาคมดูก็ได้ วันนี้เขาชมผมด้วยสิ บอกว่าพัฒนาขึ้นเยอะจากที่เคยล้มเป็นร้อยลดลงมากเหลือห้าสิบแล้ว ไม่นานต้องล้มไม่ถึงสิบแน่อาว่าเจ๋งป่ะล่ะ?”
พอฟังคำตอบจากปลายสาย มังกรรีบเบือนหน้าออกห่างโทรศัพท์ทันที เผลอหัวเราะในคออย่างอดไม่อยู่ คิดได้ยังไงล้มไม่เป็นท่าลดจากร้อยเหลือห้าสิบกล้าบอกว่าก้าวหน้าได้อีก  มังกรเผลอหัวเราะจนได้แต่ไม่อยากให้เจ้าหลานตัวโตได้ใจ  จึงไม่ให้ปลายสายรู้ว่าตนกำลังกลั้นขำหน้าแดง
   “อืมดีใจด้วย แล้วเราไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่ไหม?” พอควบคุมน้ำเสียงได้ อดถามไม่ได้ว่าเจ้าตัวบาดเจ็บจากการฝึกซ้อมหรือเปล่า นี่เป็นการแสดงความรู้สึกตามธรรมชาติ โดยคนถามไม่รู้ตัวเช่นกันว่าห่วงเจ้าหลานรูปหล่อกล้ามโตเข้าให้ ซึ่งความรู้สึกนี้กำลังคืบคลานเข้ามากินพื้นที่ในความรู้สึกของตนอย่างช้าๆ
   “ใครว่าไม่เจ็บเล่าผมระบมไปหมดแล้ว ถ้าไม่เพราะอยากปกป้องอาแล้วละก็ผมไม่ลงทุนหรอก เห็นยังว่าผมพยายามฝึกเพื่อปกป้องคนรักของผมมากแค่ไหน?” คราวนี้คนฟังหน้าแดงก่ำไปทันที นอกจากยิ้มไม่ออกยังหูแดงอีกต่างหาก คงคากับพยัคฆ์ที่แอบฟังอยู่เผลอสบตาอมยิ้มกลั้นขำไปตามกัน ถึงทั้งคู่จะดูออกว่าเจ้าหนูลูกแก้วมันแสดงความรู้สึกกับมังกรทางการกระทำและสายตาอย่างเปิดเผย  แต่ไม่คิดว่าเจ้าตัวจะกล้าหยอดมังกรหน้ามึนได้ขนาดนี้
   “เงียบทำไมครับอา..ฟังอยู่หรือเปล่า?” ปลายสายร้องท้วงขึ้น เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งไป มังกรไม่ต้องการให้พิรุธ
จึงตอบไปว่า
   “อืม..ถ้าระบมก็ไม่ต้องมาพักผ่อนที่บ้านนั่นแหละ เดี๋ยวก็เลิกแล้ว  อยากทานอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า?” เจ้าตัวเปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากให้หลานตัวแสบพาวกเข้าหาเรื่องนี้อีก ที่สำคัญมังกรหงุดหงิดตนเองพิลึกฟังแบบนี้ทีไร หัวใจดันเต้นตามไม่เป็นจังหวะไปได้นี่สิ
   “ไม่เอา..วันนี้อาต้องให้รางวัลผมสิ ผมอุตส่าห์ตั้งใจฝึกจนก้าวหน้า เราหาอะไรทานกันข้างนอกนะครับ
นะอานะ”  เสียงทุ้มนุ่มที่อ้อนมาของปลายสายทำเอามังกรอดขำอีกไม่ได้  ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่ไม่นึกรำคาญกับท่าทางไม่รู้จักโตของลูกแก้วสักนิด  แต่กลับตลกเพราะหลานร่างยักษ์ทำกิริยาแบบนี้ได้ไม่ขัดกับรูปร่างหน้าตาเลย  ถึงจะดูหมั่นไส้พิลึกจนบางครั้งอยากถีบซะวันละหลายรอบ  แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าใบหน้าหล่อกระชากใจสาวๆ ของลูกแก้วทำได้ดูดีจริงๆ
   “จะเอาอย่างนั้นหรือ  งั้นเดี๋ยวให้คนไปรับ”  สุดท้ายมังกรก็อดตามใจคนอ้อนไม่ได้   
   “ว้าว! ยอดเยี่ยมเลยครับ  ไม่ต้องให้ใครมารับก็ได้  ผมเรียกแท็กซี่ไปเองดีกว่า อารอผมด้วยนา”  น้ำเสียงดีใจจนออกนอกหน้า ทำเอามังกรอมยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง แม้รู้ว่าลูกแก้วรู้สึกอย่างไรส่วนตัวกลับไม่นึกรังเกียจ  
กลับรู้สึกขำปนเอ็นดูที่หลานร่างโข่งไม่ปิดบังความรู้สึกแม้แต่น้อย หนำซ้ำยังขยันหยอดอีกต่างหาก ถือเป็นปรากฎการณ์ใหม่ในชีวิตที่เจอผู้ชายมาชอบ ซ้ำยังเป็นเด็กหนุ่มมีศักดิ์เป็นหลานอีกต่างหาก คิดว่าเรื่องรักใคร่เดี๋ยวลูกแก้วคงเข้าใจได้เอง  แต่ที่ปฏิเสธไม่ได้คือความสดใสของเจ้าตัวแสบทำให้ชีวิตมีสีสันสนุกสดชื่นตามไปด้วยต่างหาก  
   “อืมเอาอย่างนั้นก็ได้ ไม่หลงใช่ไหม?” ถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม  
   “อ่ะ..ระดับไหนแล้วครับ ลูกแก้วนะไม่ใช่ลูกหลง ถ้าจะหลงมีอย่างเดียวเท่านั้นแหละ  ลูกแก้วหลงมังกรไงครับ”  สิ้นเสียงทุ้มนุ่มที่ดังมาจากอีกฝั่ง  มังกรหน้าแดงหูแดงอีกรอบ  ให้ตายไอ้เด็กบ้านี่มันพูดได้หน้ามึนจริงๆ ขยันหยอดได้ตลอดสิท่า  ก่อนจะโมโหตัวเองที่หน้าร้อนมังกรตัดบทกลับไปกลัวเนื้อตัวถลอกไปกว่านี้
   “แค่นี้ก่อนนะขออาทำงานต่อ” พูดจบตัดสายวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ หันมาจับปากกาเตรียมเซ็นเอกสารที่ค้างไว้ทันที  รู้สึกปลอดโปร่งกว่าเดิม แต่แล้วเสียงข้อความก็ดังขึ้น จำต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดอ่านเมสเซส
   “รักนะครับ มังกรของลูกแก้ว”  มังกรถึงกับหน้าร้อนไปเลย นี่โดนหลานรุกหนักแล้วใช่ไหม  ทั้งตลก
ทั้งแปลกพิลึก แต่ก็ผ่อนคลายจากความรู้สึกหน่วงเกี่ยวกับปัญหาที่กำลังตั้งรับอยู่ตอนนี้  หากเรื่องนี้เป็นตัวช่วยคลายเครียดแล้วละก็ได้ผลมากเลยทีเดียว..?
            การแสดงออกเล็กน้อยของเจ้านาย อยู่ในสายตาองครักษ์ทั้งสองอย่างไม่ตกหล่นในรายละเอียด  แต่ทั้งคู่ก็ไม่มีใครพูดอะไรกันเพียงส่งสายตาให้กันแทนการสื่อสาร ก่อนต่างฝ่ายต่างทำงานของตนเองต่อ
   ลูกแก้วมาถึงสำนักงานใหญ่ของวิริยะทรัพย์ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง  มีแวะทักทายคุณสมรพอหอมปากหอมคอ เพราะไม่ได้เจอกันกว่าสามวัน  ใบหน้าหล่อกระชากใจยังคงปล่อยฟีโรโมนให้สาวๆเคลิ้มตามร่างสูงกำยำสมาร์ทอย่างหาตัวจับยาก ที่กำลังตรงไปยังห้องท่านประธาน
   “ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตู ก่อนจะถูกผลักเข้าด้านใน
   “เร็วทันใจไหมอา ดีครับพี่ๆ” ใบหน้าหล่อยิ้มร่าส่งมาให้มังกรที่เงยหน้าขึ้นมองอย่างประจวบเหมาะหลังได้ยินเสียงเคาะประตู พอทักทายมังกรเสร็จหันไปส่งยิ้มให้พยัคฆ์กับคงคาต่อ สองคนพากันยิ้มรับ คงคาเองถึงกับยอมรับในใจด้านความหล่อร้ายกาจของลูกแก้ว  เสน่ห์แบบนี้มันวายร้ายชัดๆ มาด้วยกางเกงยีนส์รัดท่อนขาเน้นกล้ามเนื้อแกร่ง  เสื้อโปโลสีขาวรองเท้าผ้าใบสีดำเซอร์ แต่เมื่อสวมบนร่างที่สมบูรณ์สูงใหญ่บวกใบหน้าหล่อขั้นเทพเข้าแล้ว เรียกได้ว่าดูดีเสียจนคนมองเหลียวหลังตามกันเลย
   “อืมเร็วดี”  มังกรบอกเสียงเรียบ ก่อนจะหันไปทำงานต่อ แต่เจ้าหลานตัวแสบดันเดินอ้อมโต๊ะเข้าไปคล่อมตัวชะโงกหน้ามองเอกสารที่มังกรกำลังจ้องอยู่จนจมูกโด่งเฉียดแก้มสากของเจ้าตัวเข้าให้ เจ้าของโต๊ะหันมาถลึงตาดุใส่ลูกแก้วทันที  แต่เจ้าตัวไม่ยักสนใจตรงข้ามกับดึงปากกาออกจากมือมังกรเฉยเลย  พร้อมกับยิ้มหล่อส่งให้ส่งสายตาวิบวับทะเล้นใส่อย่างตีมึนอีก ก่อนจะพูดว่า
   “ไม่เอาดิ  ผมมาถึงอาก็ต้องหยุดมือสิ  นี่เป็นรางวัลของผมนะจะทำงานต่อให้พระเอกนั่งรอได้ไง  ไปกันเถอะผมเลือกสถานที่ไว้แล้ว” พูดจบคว้าข้อมือของมังกรดึงให้ลุกหน้าตาย ประธานวิริยะทรัพย์อึ้งไปเหมือนกัน  จะดุก็ดันเห็นสายตาของคงคากับพยัคฆ์ที่พากันมองมา จึงทำเนียนหันไปพยักหน้าให้พยัคฆ์แล้วลุกตามลูกแก้วออกไป  สองหนุ่มสบตากันก่อนจะอมยิ้มกลั้นขำกับท่าทางพูดไม่ออกของมังกร  ที่เจ้าตัวแสบตีมึนดึงแขนพาเดินออกห้องไปหน้าตาเฉย  สงสัยมังกรจะแพ้ทางลูกแก้วเข้าแล้วจริงๆ  
        พยัคฆ์กับคงคาแทบจะปล่อยก๊ากออกมา  เมื่อสถานที่ซึ่งลูกแก้วเล็งเอาไว้คืองานวัด  ซึ่งเค้าจัดงานปิดทองพระประธานมีพ่อค้าแม่ค้าออกร้านเต็มไปหมด  ผู้คนพลุกพล่านทำเอามังกรที่มาด้วยชุดเต็มยศถึงกับอึ้งไป
อีกรอบ  แต่เจ้าตัวแสบก็จัดการเปลี่ยนลุคให้ประธานสุดหล่ออย่างง่ายๆ  ถอดสูทออกปลดเน็กไทค์พับแขนเสื้อประมาณศอกดูสบายๆ แค่นี้มังกรสุดหล่อก็กลายเป็นหนุ่มออฟฟิศสุดเท่กระชากใจสาวๆ ให้มองตามจนคอเคล็ด สี่หนุ่มเดินเข้างานวัดเพื่อไหว้พระปิดทองหลวงพ่อโดยไกด์คือลูกแก้วที่ดูกระตือรือร้นนำเสนอเสียเหลือเกิน มังกรยอมรับว่าตนมีความสุขมากเพราะงานวัดแบบนี้คือสิ่งที่มังกรไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน  นี่ถือเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ได้มาสัมผัสจึงกลายเป็นความสนุกจนลืมวัยไปเลย  ไม่ว่าลูกแก้วจะจูงไปไหนมังกรผงาดฟ้า
ก็อมยิ้มไปกับความน่ารักของหลานสุดหล่อที่พาเอาคนมองตาค้าง คงไม่ได้รู้ตัวเลยมั้งว่าทั้งรูปร่างหน้าตา
ของตนเด่นจนใครต่อใครต่างสะดุดมองตามเป็นพรวน  ยิ่งมีพยัคฆ์และคงคาเดินตามมาด้วยอีก ทั้งสี่หนุ่มหล่อจึงเป็นจุดสนใจของคนผ่านไปมาโดยปริยาย  
                    ลูกแก้วพามังกรแวะซื้อของกินอย่างละนิดละหน่อย บางอย่างมังกรก็รู้จัก  บางอย่างมังกรก็เพิ่งเคยลองทาน  ไม่นับเครื่องเล่นวัดฝีมืออีกไม่น้อยที่พาเอาผ่อนคลายกันไปเลย มีทั้งยิงปืน ปาเป้า  ขว้างลูกดอก
ซึ่งลูกแก้วเล่นอะไรก็ห่วยแตกไม่ได้เรื่องสักกะอย่าง อาศัยอ้อนมังกรเอารางวัลให้อีกต่างหาก เพราะงั้นตุ๊กตารวมทั้งอะไรต่อมิอะไรที่มังกรโชว์ฝีมือได้มาไอ้ตัวแสบหัวเราะดีใจมีความสุขเสียเต็มที่ สุดท้ายกลับเลือกเพียงหมอนกำมะหยี่รูปหัวใจสองใบติดกัน  ส่วนของอื่นๆไอ้ตัวแสบยกให้เด็กๆ ที่มายืนลุ้นกันด้วยแจกจ่ายซะทั่วถึงกันเลย  ส่วนเจ้าของร้านหน้าบอกบุญไม่รับเมื่อของรางวัลออกกระจุย  มังกรจึงกระซิบบอกพยัคฆ์ให้จ่ายเงิน
ให้เค้า คงสงสารที่เค้าลงทุนแล้วต้องขาดทุนแน่หากคิดเพียงค่าลูกดอกอย่างเดียว
   ความน่ารักมีน้ำใจรวมทั้งรอยยิ้มสดใสของลูกแก้วทำเอามังกรมีความสุขตามไปด้วย  เจ้าตัวเดินอมยิ้มเหมือนย้อนวัยกลับไปอีกหลายปี  กระทั่งดึกพอสมควรก็พากันกลับ ใบหน้าที่เหงื่อซึมตีนผมเพราะอากาศร้อนแถมยังเป็นครั้งแรกที่มังกรเดินซะทั่วงาน  พอมานั่งในรถลูกแก้วก็ล้วงผ้าเช็ดหน้ามาซับให้หน้าตาเฉย ทำเอามังกรชะงักไปอีกรอบแต่ก็ห้ามไม่ทัน
ทั้งคู่เผลอสบตากันนิ่งสายตาลูกแก้วที่จ้องสบมังกรหวานฉ่ำระยิบระยับ  ในขณะที่มังกรทำเฉมองออกไปนอกรถ  อันตรายจริงๆที่อยู่ใกล้แบบนี้นับวันคงต้องระวังมากขึ้นไอ้หลานสุดแสบขยันพาเอาอาสุดหล่อสับสนเหลือเกิน จนมังกรเริ่มจะโมโหตัวเองเพราะควบคุมความรู้สึกไม่ค่อยได้เข้าไปทุกที  ตรงข้ามกับคนที่นั่งข้างๆกลับยิ้มกว้างจนปากจะฉีกไปถึงหูแล้วมั้ง...?

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

auto101

ขอบคุณครับ

Soyu

ขอบคุณนะครับ