ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม ??? 2

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

มังกรเองก็ยืนอึ้งเหมือนต้องมนต์สะกด สายตาของทั้งคู่ที่สบกันนิ่งระหว่างชายลึกลับชุดดำที่
ไม่มีข้อมูลใดๆไม่แม้แต่จะแนะนำตัว  รู้เพียงฉายาจากปากไอ้นักฆ่าว่า‘เทพพระกาฬ’ หรือชื่อที่ไอ้นั่นมันเรียกว่า‘รามูน’   นี่คือข้อมูลเพียงสิ่งเดียวของชายผู้นี้  และดวงตาคมโตที่เบิกค้างมองอย่างอึนๆ งงๆของมังกรที่เหมือนถูกสายตาคมเข้มดึงดูดให้ไม่อาจละสายตาจากใบหน้าที่ปกปิดด้วยผ้าคลุมสีดำสนิท โผล่ให้เห็นแต่ดวงตาดังกล่าวเท่านั้นก่อนที่เงาร่างกำยำสูงใหญ่จะหายวับไปกับตาทิ้งให้มังกรกับพยัคฆ์ยืนอึ้งเป็นใบ้ไปกับความน่าทึ่งและน่าเหลือเชื่ออย่างมึนงงกันสองคน?ลูกแก้วมังกร
Part  2
ลูกแก้ว!
             ระหว่างเดินทางกลับเข้ากรุงเทพฯ บนเส้นทางโทลเวย์ที่มีพยัคฆ์ทำหน้าที่สารถีและมังกรนั่งตีคู่มาด้วย
โดยครั้งนี้เจ้านายรูปหล่อไม่ยอมไปนั่งเบาะหลังเหมือนเช่นเคยเพียงเพราะต้องการอยู่เป็นเพื่อนคนขับ ซึ่งเพิ่งผ่านประสบการณ์
เฉียดตายกันมาสดๆร้อนๆ  แถมยังได้พบกับชายชุดดำอดีตนักฆ่ามือขั้นเทพขององค์กรรับจ้างที่ตามปลิดชีวิตเจ้าตัวอีกต่างหาก ในจังหวะที่สายตากำลังมองฝ่าแสงไฟหน้ารถไปยังถนนข้างหน้า มังกรดันสะดุดเข้ากับร่างใครบางคนสวมเสื้อสีขาวนอนฟุบอยู่ข้างทางไม่ไกลนัก  จนต้องสั่งให้พยัคฆ์หยุดรถกะทันหัน
“พยัคฆ์จอดริมทางที่คนนอนตรงนั้นหน่อยสิ” คำสั่งของมังกรทำเอาพยัคฆ์ถึงกับเผลอขมวดคิ้วทันที
ก่อนจะเตือนสติเจ้านายกลับไปว่า
“คุณมังกรครับ ผมว่าเราอย่าไปยุ่งดีกว่าจะเป็นใครก็ช่างเถอะเกิดมันเป็นกับดักล่อให้เราจอดรถแล้วมัน
หันมาทำร้ายคุณเข้าจะทำยังไง?”  เหตุผลของพยัคฆ์ที่พูดมาใช่ว่ามังกรจะไม่คิดเผื่อเอาไว้ แต่ก็อดสงสารไม่ได้หากไม่เป็นไป
ดังที่คาดแล้วคนผู้นั้นกำลังรอความช่วยเหลืออยู่ละก็  คงแย่แน่ๆถ้าหากตนนิ่งดูดายโดยไม่ทำอะไรสักอย่าง
“พยัคฆ์เชื่อผม ถ้าพวกมันคิดจะทำร้ายเราคงไม่ต้องรอให้เราจอดรถหรอกมันแค่ปาระเบิดใส่รถ
ก็สิ้นเรื่อง เหมือนที่เคยทำกับแม่ผมยังไงล่ะ”  ข้อโต้แย้งของเจ้านายทำให้พยัคฆ์จำต้องหักพวงมาลัย ตรงเข้าไปชิดไหล่ทาง
พร้อมกับเปิดไฟกระพริบทิ้งไว้  ก่อนที่ประตูฝั่งเจ้านายจะเปิดออกทันที  จนพยัคฆ์จำต้องรีบปลดสายคาดเข็มขัดก้าวตามมังกรไปติดๆ ในใจพรางนึกตำหนิมังกรอยู่ลึกๆ ที่ไม่รู้จักระวังตัวเสียเลยทั้งที่ก็รู้ดีว่าตนตกเป็นเป้าสังหารขององค์กรนักฆ่า
มืออาชีพแท้ๆ
พอลงมาถึงมังกรไม่รอช้านั่งยองๆก้มสำรวจคนที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราวตรงริมทาง ด้วยสภาพปากแตกเลือด
ซึมริมฝีปากโหนกแก้มขวาเขียวช้ำหางคิ้วบวมแดงเหมือนถูกรุมซ้อมมาหมาดๆ แต่ร่องรอยของการบาดเจ็บเหล่านั้นกลับไม่
สามารถปิดบังใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาจนสาวเหลียวของเด็กหนุ่มได้เลย  มังกรตัดสินใจยื่นมือไปจับหัวไหล่ของเด็กหนุ่มนิรนามที่นอนตะแคงข้างก่อนจะเขย่าเรียกคนเจ็บให้ได้ยิน
“คุณๆเป็นยังไงบ้าง?” เสียงทุ้มนุ่มที่เรียกไปได้รับการตอบสนองกลับมาคือเสียงครางเบาๆ ให้รู้ว่า
ผู้บาดเจ็บรับรู้กับการกระทำของตนอยู่
“อือ! ชะ..ช่วยด้วย” ก่อนปากได้รูปจะขยับพูดเสียงแหบพร่าจนแทบไม่ได้ยินถ้าไม่ตั้งใจฟังให้ดี
“เจ็บตรงไหน พอลุกไหวไหม?” มังกรรีบถามกลับไป หลังจับประเด็นคำพูดของคนเจ็บพอได้ใจความ
“มะ..ไม่ไหว” เจ้าตัวตอบมาเสียงเบา ทำให้มังกรไม่รอช้าหันมาพยักหน้าเชิงสั่งกับพยัคฆ์ที่ยืน
มองอยู่ด้วย พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“พยัคฆ์ช่วยผมพยุงเค้าไปขึ้นรถหน่อย” คำสั่งของมังกรคือประกาศิตแม้ว่าภายในใจของพยัคฆ์จะแอบ
ค้านอยู่ก็เถอะ มังกรมักใจดีกับคนแปลกหน้าซึ่งไม่รู้หัวนอนปลายเท้าและต้นสายปลายเหตุเลยด้วยซ้ำ แต่เพราะรู้ว่าต่อให้ตนค้านหัวชนฝาใช่ว่ามังกรจะฟัง ดีไม่ดีอาจโดนตำหนิเอาอีก จำต้องก้มลงช่วยกันพลิกร่างใหญ่โตของหนุ่มเคราะห์ร้ายเพื่อช่วยกันหิ้วปีกคนละข้างไปวางตรงเบาะหลังรถทั้งมังกรและพยัคฆ์ทุลักทุเลพอสมควร ในการนำร่างของชายหนุ่มที่มีน้ำหนักยังกะแบกช้างเล่นเอาเหงื่อซึมกันเลยทีเดียว กว่าจะจัดท่าทางให้คนเจ็บนอนสบายขึ้น เพราะร่างกายสูงใหญ่แข้งขายาวเก้งก้างทำให้พื้นที่ของรถเบนท์กันกระสุนคันหรูที่ภายในกว้างขวางแคบลงไปถนัดตาเมื่อมีร่างหนุ่มผู้เคราะห์ร้ายนอนขดตัวอยู่ตรงเบาะหลัง
                            “พ่อแม่คงลูกผสม ตัวหนายังกับตึกหนักชะมัดยาด” อดไม่ได้พยัคฆ์แอบแขวะเปรยออกมาเบาๆ แต่มังกร
ก็ทำเป็นไม่ได้ยินก่อนที่สารถีหน้าตาดีเข้าขั้นหล่อจะออกรถมุ่งหน้าเข้ากรุงเทพฯ ทันที
“คุณจะเอายังไงกับไอ้หนุ่มคนนี้ ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆทำไมต้องไปรับภาระคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักหัว
นอนปลายเท้าติดรถมาด้วย แค่พามันไปส่งโรงบาลก็สิ้นเรื่อง”  พยัคฆ์บ่นเจ้านาย ระหว่างที่ทั้งคู่ตรงกลับคฤหาสน์ของวิริยะทรัพย์
“ตอนนี้เค้าไม่รู้ตัว พูดยังจับใจความไม่ได้ทิ้งไว้ที่โรงบาลก็เหมือนคนไม่มีญาติ เอากลับไปที่บ้าน
นั่นแหละโทรสั่งให้หมออุดมรอตรวจอาการเค้าเลย”  เป็นน้ำเสียงเรียบนิ่งตัดบท  ที่พยัคฆ์ไม่สามารถจะต่อปากได้อีก  ต้องยอม
รับว่าพยัคฆ์ถือเป็นคนสนิทเพียงคนเดียวที่สามารถแสดงความคิดเห็นหรือคัดค้านมังกรได้อย่างออกอาการเช่นนี้ยามที่ทั้งคู่อยู่กันเพียงลำพัง  นั่นเป็นเพราะความสัมพันธ์ที่ตามกันมาตั้งแต่เด็ก  แต่ถ้าเป็นคนอื่นไม่มีใครกล้าคัดค้านหรือแสดงความคิดเห็นในสิ่งที่มังกรไม่ได้ร้องขอเป็นอันขาด  ยกเว้นคุณอาดลภัทรน้องชายต่างมารดาของพ่อที่นั่งตำแหน่งรองประธานวิริยะทรัพย์และเป็นญาติผู้ใหญ่เพียงคนเดียวของมังกรที่เหลืออยู่ ณ ตอนนี้พยัคฆ์จำต้องหุบปากสนิทตลอดทางที่เข้ากรุงเทพฯ จนนำรถเข้ามาจอดภายในอาณาเขตของคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ ด้วยพื้นที่กว่า10 ไร่ใจกลางกรุงฯ ย่านคนมีอันจะกินที่ดินแพงยิ่งกว่าทอง คฤหาสน์หลังนี้มีบอดี้การ์ดคุมเข้มตลอด 24 ชั่วโมง แต่ละคนผ่านการคัดกรองมาอย่างดีจากพ่อของพยัคฆ์ ซึ่งเป็นคนรับใช้ใกล้ชิดพ่อของมังกรมาก่อน โดยผันตัวเองมาเป็นครูฝึกการ์ดและดูแลความปลอดภัยภายในคฤหาสน์ในฐานะหัวหน้าพ่อบ้าน พร้อมกับมอบหน้าที่ให้พยัคฆ์เป็นคนดูแลมังกรแทนตน ซึ่งวางมือหลังจากพ่อของมังกรถูกลอบสังหารไปในครั้งนั้น
เมื่อการ์ดหน้าประตูแจ้งให้อาคมพ่อของพยัคฆ์ทราบว่าคุณมังกรเจ้านายกลับมาแล้ว  อาคมจึงรุดมา
ต้อนรับด้วยตนเองโดยรู้ล่วงหน้าแล้วว่ามังกรได้เก็บหนุ่มเคราะห์ร้ายมาจากข้างทางซึ่งได้รับบาดเจ็บติดรถมาด้วย  ยังสั่งให้ตนตามหมออุดมมารอตรวจอาการด้วยเรียบร้อย  
เมื่อรถจอดสนิทหลังทักทายกันนิดหน่อย  จัดแจงให้การ์ดช่วยกันแบกร่างกำยำของหนุ่มนิรนามไป
ยังห้องรับรองภายในคฤหาสน์หลังงาม  ทั้งหมดก็มุ่งความสนใจไปยังหนุ่มร่างใหญ่ที่นอนหมดสติอยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซส์
โดยขณะนี้คุณหมออุดมกำลังตรวจดูอาการและทำการรักษาให้กับผู้บาดเจ็บ  ใช้เวลาไปไม่นานหมอก็รักษาเสร็จก่อนจะเก็บ
เครื่องมือแพทย์ลงกระเป๋า แล้วหันหน้ามารายงานผลการรักษาให้กับเจ้านายของคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ว่า
สบายใจได้ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ดูจากอาการทั่วไปคล้ายกับโดนรุมซ้อมมา ส่วนอาการบอบช้ำ
ภายในก็ไม่มีร่างกายคนป่วยแข็งแรงมาก ที่ยังไม่ได้สติคงเพราะเพลียจัดจึงหลับไม่รู้เรื่องคิดว่าพรุ่งนี้เช้าคงดีขึ้น ส่วนยาแก้ฟกช้ำและยาแก้อักเสบผมเตรียมไว้ให้แล้วครับ” หมออุดมแพทย์ประจำตระกูลซึ่งรับใช้กันมานาน รายงานผลการตรวจอาการบาดเจ็บของหนุ่มนิรนามให้มังกรฟัง ก่อนเจ้านายจะหันไปบอกอาคมว่า
“คุณอารบกวนจัดคนไปส่งอาหมอด้วยครับ ขอบคุณอาหมอมากที่แวะมาดูคนเจ็บให้ผม พรุ่งนี้เช้า
ผมจะให้คนนำเช็คไปให้เป็นน้ำใจพิเศษจากผมนะครับ” คำพูดเกรงใจที่เอ่ยจากปากมังกร ทำเอาหมออุดมถึงกับยิ้มไม่หุบ
เพราะความอ่อนน้อมเป็นกันเองของมังกรทำให้ใครต่อใครที่ทำงานด้วยรู้สึกอบอุ่นและสบายใจกว่าสมัยที่ทำงานกับอินทรีย์
พ่อของมังกร ซึ่งเจ้าตัวทั้งดุทั้งนิ่งแตกต่างกันมากทีเดียว เพราะฉะนั้นลูกน้องภายใต้การดูแลของมังกรจึงไม่ค่อยเกร็งกัน
เท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้หละหลวม แถมกลับรักและเอ็นดูนายใหญ่ผู้มากน้ำใจคนนี้เสียอีก
“มันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วคุณมังกร ไม่ต้องเอาสินน้ำใจอะไรไปให้ผมหรอก แค่บุญคุณตั้งแต่รุ่น
พ่อของคุณผมก็คงตอบแทนไม่หมด ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายอีกมากมายที่คุณให้ผมในแต่ละเดือน อย่าเกรงใจผมเลย”  หมออุดม
พูดออกมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น มังกรก็ส่งยิ้มให้ รอยยิ้มของมังกรจัดเป็นรอยยิ้มที่สามารถทำให้สาวๆละลายได้ เมื่อปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อที่มีเครื่องหน้าลงตัวอย่างไร้ที่ติ ยกให้เป็นหนุ่มในฝันของสาวๆกันเลยก็ว่าได้
หลังจากหมออุดมและอาคมออกจากห้องกันไปแล้ว คงเหลือแต่พยัคฆ์กับมังกรที่ยังอยู่  มังกรก็มอบหมายงานให้พยัคฆ์ทันที
“พยัคฆ์พรุ่งนี้จัดคนมาเช็ดตัวให้เค้าด้วย  ดูแลเรื่องอาหารคนป่วยให้เรียบร้อย ตอนนี้คุณกลับไปพัก
ก่อนเถอะ ผมเองก็จะไปเหมือนกันเหนื่อยมามากแล้ว เสียดายอย่างเดียวที่การไปครั้งนี้เกือบเอาชีวิตไปทิ้ง  หนำซ้ำกลับไม่ได้
เบาะแสของพี่หงส์อีก” พยัคฆ์รู้สึกสะเทือนใจกับคำพูดประโยคสุดท้ายของมังกรไปด้วย ทำไมตนจะไม่รู้ว่ามังกรรักและคิดถึงพี่สาวมากแค่ไหน ที่เจ้าตัวตั้งปณิธานวางตัวเป็นโสดไม่ยอมตกร่องปลงชิ้นกับสาวๆคนไหน  ก็เพราะความตั้งใจที่พูดเอาไว้ว่าหากยังไม่รู้ข่าวความเป็นไปของหงส์ฟ้าก็จะไม่ยอมแต่งงาน  ดังนั้นช่วงชีวิตที่ผ่านมาของหนุ่มหล่ออย่างมังกร แม้จะมีสาวสวยมากหน้าหลายตาผ่านเข้ามาในชีวิต กลับไม่มีใครที่สามารถครอบครองหัวใจของประธานวิริยะทรัพย์ได้สักคน
“เอ๊ะ! ผมเห็นอะไรแวบๆ” ไม่พูดเปล่ามังกรตรงเข้าไปยังร่างที่นอนหลับอยู่บนเตียงทันที  ก่อนจะยื่นมือไป
แหวกสาบเสื้อออก ซึ่งหมออุดมให้คนเอามาเปลี่ยนเพื่อที่คนป่วยจะได้นอนสบาย แล้วถือวิสาสะหยิบเอาจี้ห้อยคอของไอ้หนุ่มนิรนามผู้เก็บตกได้ข้างทางขึ้นมาพินิจดูอย่างละเอียด  ก่อนจะพูดออกมาว่า
“นี่มันจี้ห้อยคอของพี่หงส์นี่” คำพูดของมังกร ทำเอาพยัคฆ์ถึงกับตรงเข้าไป ก่อนจะฉวยโอกาสก้มลงไป
ปลดตะคอสร้อยคอทองคำขาวออกจากคอของไอ้หนุ่มหน้าหล่อที่หลับไม่รู้เรื่องตรงหน้าออกมาดูกันชัดๆอีกที
“คุณแน่ใจว่าเป็นของคุณหงส์ฟ้า มันอาจจะทำเลียนแบบกันก็ได้”  พยัคฆ์บอกกับมังกร
“ผมแน่ใจ ลองเทียบกับของผมดู” พูดจบมังกรก็ล้วงเข้าไปในคอเสื้อหยิบเอาจี้ลักษณะเดียวกันออกมา
มันคือจี้ลูกแก้วขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางแค่เซนเดียว มีมังกรตัวเล็กอยู่ด้านในเกร็ดฝังเพชรเม็ดเล็กๆระยิบระยับทั่วทั้งตัว แต่ที่เป็นจุดเด่นคือลูกตามังกรซึ่งฝังทับทิมสยามสีแดงสด ในปากของมังกรคาบลูกแก้วกลมๆซึ่งทำจากโอปอส่องประกายเป็นสีรุ้งเจ็ดสีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางไม่ถึงมิลไว้ด้วย และจี้สองอันนี้เหมือนกันไม่มีผิดหาความแตกต่างไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
“จริงด้วยครับ เหมือนจี้ที่คุณมังกรห้อยติดตัวไว้เลย” พยัคฆ์หลุดปากออกมาตามที่เห็น
“เรื่องนี้ต้องมีที่มาที่ไปแน่นอน  ผมว่าเจ้าหนุ่มนี่ต้องรู้จักกับพี่หงส์หรือไม่คงต้องถามว่าได้จี้พร้อมสร้อย
เส้นนี้มาอย่างไร เป็นไปไม่ได้แน่ถ้าหากเค้าไม่มีความสัมพันธ์กับพี่หงส์แล้วจะมีของสิ่งนี้ห้อยที่คอ เพราะจี้กับสร้อยชุดนี้ทำขึ้นมาเฉพาะผมและพี่หงส์เท่านั้น เป็นข้อสัญญาของเราพี่น้องว่าจะดูแลกันตลอดไป”  มังกรเปรยมาเบาๆ พอให้ได้ยินกันสองคนกับพยัคฆ์  ซึ่งคนฟังก็พยักหน้าตามกลายเป็นว่าเด็กหนุ่มนิรนามที่บาดเจ็บอยู่ข้างทาง  ซึ่งมังกรตัดสินใจนำมารักษากลับเป็นเบาะแสสำคัญในการที่จะติดตามหาหงส์ฟ้า พี่สาวที่ตนเฝ้าสืบหาร่องรอยไม่เคยขาด  
มังกรแทบจะรอให้ถึงพรุ่งนี้เช้าไม่ไหว ที่จะให้ชายหนุ่มร่างโข่งตื่นขึ้นมาให้ปากคำเกี่ยวกับที่มาที่ไปของจี้พร้อมสร้อยที่ห้อยคอเจ้าตัว แต่ยังไงความเหนื่อยล้าและความเพลียก็ทำให้หนุ่มใหญ่หน้าหล่อเผลอหลับไปในที่สุดภายในห้องส่วนตัวบนเตียงใหญ่ ภายใต้อาณาเขตของคฤหาสน์วิริยะทรัพย์ ที่แวดล้อมไปด้วยบริวารและบอดี้การ์ดกว่าครึ่งร้อยกว่าสิบโมงเช้าที่มังกรตื่นจากการนอน ก่อนจะลุกอาบน้ำแต่งตัวสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จก็เดินออกจากห้องตรงไปยังห้องรับรองชั้นล่างเป็นจุดหมายแรกกันเลย
                              “อย่านึกว่าช่วยเหลือผมแล้วจะมาขโมยของผมไปง่ายๆนะ รีบไปเอามาคืนผมเดี๋ยวนี้ อะไรกันหน้าตาก็ดี
ฐานะไม่ได้ลำบาก กลับทำตัวเป็นขโมยหน้าตาเฉย”  เสียงโวยวายภายในห้องคนป่วยเก็บตก ทำให้มังกรต้องรีบสาวเท้าเร็วขึ้น ก่อนจะโผล่พ้นประตูเข้าไปภายในซึ่งเปิดประตูค้างไว้  พบกับภาพชายหนุ่มที่เดาเอาว่าอายุคงราวๆ 19 หรือ 20 ประมาณนี้ กำลังยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นออกท่าทางกร่างใส่พยัคฆ์อย่างไม่เกรงกลัว  ในขณะที่บอดี้การ์ดหน้าหล่อยังคงไม่โต้ตอบ  ได้แต่ยืนปั้นหน้าขรึมมองไอ้หนุ่มนั่นโหวกเหวกอยู่ฝ่ายเดียว
“เกิดอะไรขึ้นพยัคฆ์?” คำถามของมังกร  ดึงความสนใจให้คู่กรณีทั้งสองคนหันมาจ้องคนถามอย่างพร้อมเพรียง
ก่อนที่หนุ่มโข่งจะรีบถามมังกรกลับอย่างเร็ว
-  2  -
                      “คุณเป็นใคร?” นั่นสินะ เมื่อคืนสติเจ้าหมอนี่เลือนรางเต็มทีคงจำตนไม่ได้ มังกรจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียง
ทุ้มนุ่มแต่เรียบนิ่ง แฝงแววมีอำนาจไปในตัว
“ผมชื่อมังกร เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้” พอได้ยินการแนะนำตัวจากมังกร  ไอ้หนุ่มร่างยักษ์ก็รีบฟ้องเจ้าตัวทันที
“คุณมาก็ดีแล้ว สร้อยกับจี้ผมถูกขโมยไป ไม่รู้ว่าชายคนนี้เป็นอะไรกับคุณ  ผมคิดว่าเค้าเอาของผมไปแน่นอน”
หนุ่มนิรนามหันหน้ามารายงานมังกรอย่างต้องการความช่วยเหลือ
“ถ้าคุณหมายถึงสร้อยเส้นนี้ละก็ผมเป็นคนเก็บไว้เอง” พูดพร้อมกับล้วงเอาสร้อยออกมาโชว์ให้คนขี้โวยวายดูไปด้วย
“อ้าว!เป็นคุณเองหรือที่ขโมยสร้อยผมไป เอาคืนผมมาซะดีดี”ตอนนี้กลับเป็นมังกรที่ตกเป็นผู้ต้องหาไปเรียบร้อยแล้ว
“ผมไม่ได้ขโมย ยอมรับว่าเป็นคนเอามา แต่ก่อนที่จะคืนให้ผมว่าเราคงต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ นั่งลงก่อนสิ” มังกร
ยังคงใช้น้ำเสียงทุ้มนุ่ม  สร้างความเป็นมิตรเพื่อที่จะได้สอบถามในสิ่งที่ตนต้องการรู้จากหนุ่มร่างยักษ์ตรงหน้าพร้อมกับเดินนำไปนั่งตรงชุดรับรองก่อนเพื่อน
“คุยเรื่องอะไร?” หลังจากที่นั่งกันเรียบร้อยแล้ว ไม่ยอมเสียเวลาหนุ่มนิรนามเปิดประเด็นทันที
“จะไม่แนะนำตัวคุณสักหน่อยเหรอ ทั้งที่ผมเพิ่งแนะนำตัวไป ส่วนคนที่คุณกำลังโวยวายว่าเค้าเป็นขโมยนั้น
คือคนสนิทของผมเองชื่อพยัคฆ์”  มังกรถือโอกาสแนะนำพยัคฆ์ไปด้วย ซึ่งคนถูกแนะนำก็ยังคงหน้านิ่งจ้องหน้าหล่ออย่าง
ร้ายกาจของไอ้หนุ่มนิรนามที่นั่งฝั่งตรงข้ามตาไม่กะพริบ  โดยไม่มีการพูดอะไรออกมาแม้แต่น้อย ในขณะที่หนุ่มนิรนามแค่
ชำเลืองมองหน้าพยัคฆ์ก่อนจะยักคิ้วให้นิดเดียวอย่างกวนๆ แล้วหันไปหามังกรต่อ  พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ผมชื่อ ‘ลูกแก้ว’  ถึงตาคุณบอกเหตุผลผมมาได้แล้วว่าทำไมถึงถอดสร้อยผมไปโดยที่ไม่ขออนุญาต” ยังไง
สร้อยพร้อมจี้เส้นนี้ก็ยังเป็นสิ่งที่หนุ่มนิรนามให้ความสนใจไม่เลิก นั่นแสดงว่ามังกรเริ่มมีความหวังขึ้นแล้ว  อย่างน้อยพี่หงส์ต้องมีความสัมพันธ์กับหนุ่มคนนี้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
“คุณบอกผมมาก่อนว่าคุณได้สร้อยและจี้นี้มายังไง?” นอกจากจะไม่ตอบคำถามแล้ว มังกรยังกลับเป็นฝ่ายซัก
ฟอกโจทย์อีก ทำเอาหนุ่มหล่อร่างใหญ่เริ่มชักสีหน้าไม่พอใจโดยไม่ปิดบังอาการ ทั้งที่ใบหน้ายังมีรอยช้ำให้เห็นอยู่ก็เถอะ หาได้ลดทอนความหล่ออย่างเหลือร้ายของเจ้าตัวลงแม้แต่น้อย  ถึงมังกรเองที่ใครๆต่างชมเป็นประจำว่าหน้าตาหล่อเหลาไร้ที่ติ
ยังอดยอมรับเครื่องหน้าของชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้
“จำเป็นที่ผมต้องบอกคุณ ไหนลองบอกเหตุผลดีดีมาให้ฟังสักข้อสิว่าทำไมผมต้องบอกคุณด้วย ในเมื่อ
สร้อยเส้นนั้นมันเป็นของผม” หนุ่มรูปหล่อที่แนะนำตัวว่าชื่อลูกแก้ว กลับพูดจากวนจนพยัคฆ์ที่นั่งฟังอยู่เริ่มคิ้วขมวดเพราะชักทนมองท่าทางยียวนกวนบาทาของไอ้หนุ่มคนนี้ไม่ไหว
“งั้นคุณดูนี่ก่อน” พูดจบ มังกรก็ล้วงคอเสื้อดึงเอาสร้อยพร้อมจี้ที่ห้อยคอตนขึ้นมาโชว์ให้ลูกแก้วดู พอเจ้าตัว
เห็นก็เบิ่งตาโตอย่างอึ้งๆ ก่อนจะถามกลับมาเร็วจี๋ว่า
“ทำไมคุณมีสร้อยกับจี้เหมือนของผมเดี๊ยะเลยเล่า?” คำถามเร่งรีบอย่างร้อนรนปนแปลกใจ จนไม่เก็บ
อาการแม้แต่น้อยของหนุ่มร่างใหญ่ตรงหน้า ทำให้มังกรอดพิจารณาไม่ได้ว่าไอ้หนุ่มคนนี้นิสัยเหมือนเด็กชะมัด
หรืออายุมันยังเด็กโตแต่ตัว
“ก็เพราะสร้อยกับจี้แบบนี้มันทำขึ้นมาคู่กันตั้งแต่แรก โดยเส้นหนึ่งเป็นของผม และอีกเส้นเป็นของพี่สาวผม
ชื่อหงส์ฟ้าเพียงแต่ตอนนี้มันกลับอยู่ที่คุณ ผมจึงต้องการฟังความจริงทั้งหมดว่าคุณได้มันมาอย่างไร?”  มังกรพูดจบ ไอ้หนุ่ม
หน้าหล่อยิ่งตาโตยังกะไข่ห่าน ก่อนจะละล่ำละลักถามกลับมาว่า
“หนะ..ไหนว่าไงนะ คุณบอกว่าเจ้าของสร้อยอีกเส้นเป็นของพี่สาวคุณอย่างนั้นใช่ไหม?”  ท่าทางที่ออกอาการ
ตื่นเต้นจนเห็นได้ชัดของหนุ่มลูกแก้ว ทำเอามังกรเริ่มมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเจ้าหนุ่มลูกแก้วคนนี้ต้องรู้จักกับพี่สาวตนแน่นอน
“ใช่!ผมบอกว่าพี่สาวชื่อหงส์ฟ้าเป็นเจ้าของสร้อยอีกเส้น ซึ่งตอนนี้มันมาอยู่กับคุณ ถึงเวลาที่คุณจะบอกผมได้
แล้วว่าคุณได้มันมายังไง ขอแบบละเอียดนะ”  มังกรยังคงพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม
“เธอเป็นแม่ผมเอง” คำตอบที่ออกจากปากของหนุ่มตรงหน้า ทำเอามังกรและพยัคฆ์กลับเป็นฝ่ายอึ้งตาค้างไป
แล้วเหมือนกัน มังกรถึงกับต้องถามย้ำให้แน่ใจ
“คุณคือลูกของพี่หงส์ฟ้า?”
“ใช่ผมเป็นลูกแม่” เมื่อได้รับคำยืนยันจากเจ้าตัวเสียหนักแน่น มังกรจำต้องซักถึงความเป็นมาแล้วว่าอะไร
เป็นยังไง ก่อนที่หนุ่มหล่อร่างใหญ่จะเล่าให้ฟังว่า
“แม่ผมหนีไปอยู่กับพ่อ โดยที่แม่เล่าให้ฟังว่า เมื่อยี่สิบสองปีก่อน พ่อถูกส่งให้มาฆ่าคุณตา แต่แม่ไปเจอเข้า
เสียก่อนทั้งสองจึงได้ต่อสู้กัน แม่รู้ว่าสู้พ่อไม่ได้เพราะฝีมือของพ่อเกินกว่าที่แม่จะรับมือไหว จึงยื่นข้อเสนอและอ้อนวอนพ่อ
ไปว่า ให้ละเว้นคุณตาโดยแม่จะยอมเป็นทาสรับใช้ของพ่อไปตลอดชีวิต พ่อผมตกหลุมรักแม่ตั้งแต่แรก บวกกับความใจเด็ดของแม่ที่ไม่กลัวตายยอมเอาชีวิตเข้าเสี่ยงสู้กับพ่อทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้ พ่อจึงรับข้อเสนอของแม่ ปัญหามันอยู่ที่ว่าเมื่อพ่อละเว้นไม่ทำตามกฎขององค์กรจะกลายเป็นคนทรยศและถูกตามฆ่าแทน พ่อจึงตัดสินใจพาแม่หนีไปอยู่ด้วยกันบนดอย อาศัยในหมู่บ้านเล็กๆของชาวเขาเผ่าเหย้า ซึ่งพ่อสนิทกับผู้นำเผ่าเป็นอย่างดี จนกระทั่งแม่ตั้งท้องผม
ขณะนั้นพ่อต้องคอยลงมาคุ้มครองตาเพราะทางองค์กรไม่ยอมละเว้นท่าน ยังคงจัดส่งนักฆ่ามาสังหารตา
ไม่หยุด แต่ก็ถูกพ่อขัดขวางทุกครั้ง  ในขณะที่แม่ก็เก็บตัวเลี้ยงดูผมไปด้วย โดยแม่ปิดบังชื่อจริงใช้ชีวิตเยี่ยงชาวเผ่าเหย้าทั่วไป เราสามคนพ่อแม่ลูกอยู่กันอย่างมีความสุข วันหนึ่งขณะที่พ่อไปคุ้มกันตา ผมกับแม่ต่างสวดมนต์ขอให้คุณตาปลอดภัย แม่ไม่เคยบอกว่าตาชื่ออะไรและผมมีญาติเป็นใครบ้าง  
พ่อเองก็ไม่เคยบอกเช่นกัน จนกระทั่งผมอายุได้สิบหกหมู่บ้านเผ่าเหย้าถูกคนกลุ่มหนึ่งบุกขึ้นทำลายล้าง
ชาวเผ่าต่างบาดเจ็บล้มตายแทบไม่เหลือ ผมกลับมาจากโรงเรียนก็เห็นแต่สภาพหมู่บ้านถูกไฟไหม้ แม้แต่แม่ก็ไม่รู้ไปไหน
ซึ่งตอนนั้นพ่อไปคุ้มครองตาเพราะได้ข่าวว่าตาจะถูกลอบสังหาร  จวบกับจังหวะผมไปเรียนจึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แต่รู้จากคนที่รอดชีวิตหนีเข้าไปหลบในป่า เค้าบอกผมว่าแม่ฝากสิ่งนี้มาให้นั่นคือสร้อยที่คุณถอดเอาของผมไป จนถึงบัดนี้ผมไม่รู้ว่าแม่กับพ่อเป็นตายร้ายดียังไง เพราะผมไม่เจอพวกท่านอีกเลยหกปีแล้ว”  
พอลูกแก้วเล่าจบ  มังกรกำหมัดแน่นความหวังที่จะได้เจอพี่สาวกลับว่างเปล่าอีกครั้ง  แต่ก็ฉุกคิดได้ว่า
ชายนิรนามชุดดำที่ช่วยตนไว้คืนที่ผ่านมา คงเป็นพ่อของเจ้าหนุ่มตรงหน้าที่มีศักดิ์เป็นหลานตนแล้วสินะ
“พ่อเธอชื่ออะไร บอกอาได้ไหม?” สรรพนามแทนตัวเริ่มเปลี่ยนไปทันที  หลังรู้ความจริงว่าเจ้าหนุ่มที่ตน
ช่วยเอาไว้เป็นหลานแท้ๆของตัวเอง
“พ่อผมชื่อ ‘รามูน’ “ เมื่อได้รับคำยืนยันเรื่องชื่อของพี่เขยจากปากของลูกแก้ว ทำให้มังกรมีความหวังขึ้น
มาทันตา หากรามูนยังมีชีวิตอยู่แสดงว่าพี่หงส์ฟ้าก็ต้องมีชีวิตอยู่เช่นกัน เพียงแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมทั้งสองคนถึงไม่ติดต่อตน
ทำไมต้องทำตัวลึกลับเป็นบุคคลสูญหายเช่นนี้ด้วย
“เอาล่ะ อาพอเข้าใจแล้วที่นี้บอกได้ไหม ทำไมเราถึงไปนอนอยู่ริมทางโดนใครรุมทำร้ายมาหรือ?”  มังกร
วกกลับมาถามถึงสาเหตุที่ตนไปพบกับลูกแก้วเข้าโดยบังเอิญ
“ผมทำงานที่บาร์แถวชลบุรี หลังจากบ้านแตกผมก็ร่อนเร่ทำงานไปทั่วล่าสุดก็ทำที่บาร์ คืนนั้นโชคร้ายผม
เจอพวกอันธพาลกำลังฉุดฝรั่งผู้หญิงเลยเข้าไปช่วย แต่สู้พวกมันไม่ไหวก็เลยโดนซ้อมจนน่วม แล้วมันก็ลากผมใส่รถเอามาทิ้งไว้ข้างทางอย่างที่คุณอาไปเจอนั่นแหละ” ลูกแก้วเล่าถึงสาเหตุที่ได้รับบาดเจ็บและถูกพามาทิ้งให้มังกรฟัง พยัคฆ์ซึ่งนั่งฟังนิ่งไม่แสดงความคิดเห็นใดๆ อดถามขึ้นบ้างไม่ได้ว่า
“ถามหน่อยเถอะ ทั้งพ่อทั้งแม่เราต่างก็รู้ทักษะการต่อสู้ แถมพ่อจัดเป็นมือระดับเทพเลยก็ว่าได้  เค้าไม่เคยสอนอะไรให้เราบ้างเลยเหรอ?" เป็นครั้งแรกที่มังกรเห็นด้วยกับคำถามของพยัคฆ์
“ไม่เลยครับ แม่ไม่ต้องการให้ผมใช้ชีวิตเสี่ยง แม่พูดเสมออยากให้ผมมีชีวิตเหมือนคนทั่วไป ส่วนพ่อก็ไม่
เคยคิดจะสอนอะไรให้ผมเช่นกัน ท่านทั้งสองเห็นตรงกันว่าจะให้ผมเรียนสูงๆ จบออกมามีงานทำแต่งงานมีครอบครัวเหมือนคนปกติ  ผมเลยไม่มีความรู้เรื่องนี้สักนิด” ลูกแก้วพูดจบ มังกรพอเข้าใจเหตุผลของหงส์ฟ้าว่าทำไมถึงคิดแบบนี้ นั่นก็เพราะชีวิตของตนกับหงส์ฟ้าถูกกำหนดมาตั้งแต่เด็ก ต้องเดินเข้าสู่เส้นทางของมาเฟียทำให้เสียโอกาสในการใช้ชีวิตเหมือนเด็กปกติทั่วไป
เพราะงั้นในส่วนนี้ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมหงส์ฟ้าถึงต้องการให้ลูกแก้วลูกชายเพียงคนเดียวได้ใช้ชีวิตในส่วนที่พวกตนไม่มี
โอกาสมาก่อน
                        “อืมเอาล่ะต่อไปเราไม่ต้องไปไหนอีกแล้ว อยุ่กับอาที่นี่แหละ แล้วเรื่องเรียนเราเรียนจบอะไรมา?” มังกรถามลูกแก้ว
“ผมจบ ปวส. หลังจากที่บ้านแตกผมก็ไม่ได้หยุดเรียน รับจ้างเค้าทำงานไปทั่วและก็เรียนไปด้วยจนจบ
ปวส. แต่ก็ไม่ได้เรียนต่ออีก” ลูกแก้วตอบกลับด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ แสดงว่าเด็กคนนี้รักเรียนแต่จังหวะชีวิตที่พลิกผันทำให้ไม่
สามารถไปถึงฝันได้
“แล้วเราต้องการเรียนต่อไหมอาจะจัดการให้ ตอนนี้เราอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ?”  มังกรถือโอกาสสอบถามข้อมูลส่วนตัวของหลานชายเล็กน้อย  เพราะเท่าที่ฟังยังไม่แน่ใจว่าอายุที่ตนคำนวณจะถูกหรือเปล่า
                    “ตอนนี้ผมอายุ 22 แล้วครับ  ขอพักเรื่องเรียนเอาไว้ก่อนดีกว่า  ผมอยากทำงานกับอามังกรได้หรือเปล่า ผมจบ ปวส.การบัญชี คิดว่าคงพอช่วยงานอาได้  อามังกรมีงานให้ผมทำไหมละ?” กลับเป็นลูกแก้วส่งสายตาปริบๆ อ้อนขอทำงานกับมังกรแทน
ซะงั้น
                   “งานนะไม่ยากหรอก  แน่ใจว่าเราไม่อยากเรียนอาว่าเรียนให้จบ ป.ตรี ก่อนดีไหมค่อยคิดเรื่องทำงาน” มังกรยังคงไม่เห็นด้วยเท่าไหร่ ที่ลูกแก้วคิดจะทำงานมากกว่าเรียน
                   “ไม่ดีกว่าครับตอนนี้ผมอยากทำงาน นะอานะให้ผมทำงานช่วยอานะครับ”  พูดไม่พูดเปล่า มือหนาแข็งแรง ถือโอกาสรวบจับมือของมังกรไปบีบเบาๆอ้อนขอเป็นเด็กๆ ช่างไม่สมกับตัวซึ่งโข่งยังกะยักษ์ ดูไม่เข้ากับอายุ 22 เลยแม้แต่น้อย  มังกรซึ่งถูกจู่โจมกะทันหันกับรู้สึกพิลึกที่มีเด็กหนุ่มร่างยักษ์มาทำท่าทางอ้อนใส่ตน พานรู้สึกอิหลักอิเหลื่อบอกไม่ถูกจนต้องยอมรับปากออกไป
                  “อืมตกลงไว้เราดีขึ้นค่อยไปช่วยงานอาที่บริษัทฯ แต่ตอนนี้ต้องรักษาตัวให้หายก่อน ส่วนเรื่องอื่นค่อยว่าทีหลัง”
คำตอบของมังกร ทำเอารอยยิ้มกว้างผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อของลูกแก้วทันตา แม้แต่มังกรกับพยัคฆ์เองยังอดนึกชมในใจไม่ได้ ไอ้เด็กตัวใหญ่ท่าทางไม่รู้จักโตคนนี้มันได้เชื้อหล่อมาจากใคร  จะว่าไปพินิจพิจารณาดีๆ ขนตายาวเป็นแพรหนาของมันก็
เหมือนพี่หงส์ จมูกโด่งเป็นสันคมรับกับใบหน้าเข้มซึ่งมีไรหนวดที่ไม่ได้โกนจนขึ้นเขียวขับให้ใบหน้าหล่อคมเข้มเข้าไปใหญ่ ไม่นับดวงตาที่ฉายแววเหมือนกับชายชุดดำเมื่อคืนไม่มีผิด ปากหนาได้รูปสวยผิวสีแทนไม่ออกขาวตัดกันเหลือเกินกับผิวของมังกรซึ่งขาวจัดเพราะมีเชื่อจีนของพ่อเป็นทุนเดิม จะว่าไปลูกแก้วกลับได้แม่มาเพียงเล็กน้อย ที่เหลือน่าจะเป็นทางพ่อเสียมากกว่า เพราะความคมเข้มหล่ออย่างร้ายกาจนี่คงจะได้มาจาก ‘รามูน’  ผู้ซึ่งได้ฉายาว่านักฆ่าเทพพระกาฬ  
ไม่คิดไม่ฝันเพียงคืนเดียว ได้เจอทั้งพี่เขยที่ไม่เคยพบหน้าและหลานชายซึ่งโตเป็นหนุ่มห่างจากตน 12 ปี แต่อย่างน้อยมังกรก็รู้สึกเต็มตื้นอยู่ในอกที่ได้มีโอกาสดูแลลูกของพี่หงส์ฟ้า ตอบแทนพี่สาวที่เคยดูแลตนมา
                        “ต่อไปนี้เรียกอานะ ส่วนอาจะเรียกเราลูกแก้ว แล้วเรามีชื่อจริงหรือเปล่า นามสกุลล่ะใช้ของใคร?” คำถามของมังกร
ดึงความสนใจของพยัคฆ์ด้วยเช่นกัน
                       “มีครับชื่อจริงผมก็ชื่อ ลูกแก้ว ส่วนนามสกุลผมใช้ ขจัดภัย เป็นนามสกุลของพ่อครับ” คำตอบของลูกแก้วทำให้มังกรย่นหัวคิ้วอย่างสงสัยก่อนจะถามกลับไปว่า
                       “ทำไมชื่อจริงกับชื่อเล่นใช้ชื่อเดียวกันเลยล่ะใครตั้งชื่อนี้ให้เหรอ?”มังกรพูดจบ  ลูกแก้วชิงตอบทันที
                      “แม่ตั้งให้ครับ ความจริงแม่จะให้ชื่อว่า ‘ลูกแก้วมังกร’ แต่พ่อบอกว่ามันยาวไป เลยเหลือแค่ลูกแก้ว”
พอลูกแก้วบอกมา ยิ่งชวนให้สงสัยหนักเข้าไปใหญ่ จนมังกรอดถามต่ออีกไม่ได้
                     “หืมทำไมถึงเป็นลูกแก้วมังกร  พอจะบอกได้ไหมว่าแม่คิดยังไงถึงตั้งชื่อนี้?” มังกรถามจบ ลูกแก้วก็ยิ้มร่าอย่างอารมณ์ดี
แล้วตอบมาด้วยใบหน้าขึ้นสีเรื่อ แต่เห็นได้ชัดทั้งที่ผิวคนพูดก็ไม่ได้ขาวกลับชวนน่ามองไปอีกแบบ  ดูมีเสน่ห์ไม่น้อย
เลยทีเดียว
                    “แม่บอกว่าความหมายตรงตัวเลย ลูกแก้วมังกรแปลว่าลูกแก้วเกิดมาเพื่อมังกร และมังกรก็คือคนที่ได้ครอบครองลูกแก้ว” ท้ายประโยคเสียงเบาหวิว แถมคนพูดยังอายม้วนก้มหน้าจนค้างแทบชิดอกเข้าไปแล้ว  ทำเอาคนฟังถึงกับสำลักน้ำลายไปทันที
“แค่กๆ!” มังกรบอกความรู้สึกไม่ถูกเมื่อได้ฟังคำพูดนี้จากปากหลานชายตัวโตยังกับยักษ์  นี่พี่หงส์คิดอะไรถึงได้
ให้ความหมายกับลูกชายตัวเองแบบนี้พิลึกคนแล้วพี่เรา ในขณะที่พยัคฆ์ถึงกับหน้าแดงอย่างไม่มีสาเหตุ เมื่อนั่งฟังลูกแก้วพูดจบ เอ่อสิความหมายมันช่างพิลึกจริงๆ
                 “เออ!เอาเป็นว่าเดี๋ยวอาจะสั่งให้เค้าจัดห้องให้เราใหม่ ย้ายขึ้นไปนอนชั้นบนห้องติดกับอานั่นแหละ เป็นห้องเก่า
ของแม่เราซึ่งไม่เคยเปิดให้ใครใช้มาก่อน นับตั้งแต่แม่เราหายไปจากบ้าน แล้วเราทานข้าวหรือยัง?”  มังกรตัดบท
เปลี่ยนหัวข้อสนทนาขึ้นมาดื้อๆ ก่อนลูกแก้วจะยอมเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้ามังกร ในขณะที่อาการเขินยังไม่หายไปจากหนุ่มหน้าหล่อเลยแม้แต่น้อย  ก่อนจะตอบกลับมาเสียงเบาว่า
                      “ยังครับ ผมกำลังหิวอยู่พอดี” มีทำตาวิ้งค์ๆ ให้มังกรอีก กลับเป็นมังกรเสียเองงงกับท่าทางประหลาดของหลานชายหมาดๆ เมื่อเจอสายตาคมวาวของหลานตัวโข่งมองแบบนี้  เลยรีบลุกขึ้นแล้วตอบไปว่า
                     “งั้นเดี๋ยวไปทานพร้อมอาเลยสิ ยังไม่ได้ทานเหมือนกัน อ่ะอาคืนจี้ลูกแก้วให้เราตามสัญญา” พูดจบตัดบท
ลุกเดินออกไปดื้อๆเฉยเลย  ทำเอาพยัคฆ์ต้องรีบลุกตามออกไปทันที ในขณะที่ลูกแก้วยังคงนั่งอมยิ้มแก้มตุ่ยมองตามแผ่นหลัง
ของผู้เป็นอาไปอย่างขำๆ  ก่อนจะหยิบเอาสร้อยที่มีจี้ลูกแก้วกลมเกลี้ยงภายในมีมังกรตัวน้อยตาสีแดงก่ำ คามลูกแก้ว
สีขาวนวลที่ส่องแสงเจ็ดสีเพราะเป็นโอปอ  ในขณะที่เกร็ดก็ส่องประกายระยิบระยับเพราะฝังจากเพชร  แลดูสวยงามไร้ที่ติเป็นงานที่ต้องใช้ความสามารถมากที่จะทำลูกแก้วลูกนี้ขึ้นมาได้

“น่ารักจริงเว้ย!” ลูกแก้วนั่งอมยิ้ม ในขณะที่สายตาจ้องมองมังกรที่ถูกขังอยู่ในลูกแก้วทั้งที่ปากมังกรก็คาบลูกแก้วอีกลูก ก่อนจะตัดสินใจห้อยสร้อยลงที่คอไว้ดังเดิม และลุกออกจากห้องตามไปร่วมทานข้าวกับมังกรด้วยใบหน้าระรื่นจนเก็บอาการไม่อยู่..?

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

auto101

ขอบคุณครับ

4_NAY

อากะหลานหรือนี่

tazman

สนุกๆ

Soyu

ขอบคุณนะครับ