ลูกแก้วมังกร รามูนจ้าวแห่งสายลม??? 1

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
Part  1
บุรุษชุดดำ!
“ทางนี้ครับคุณมังกร  เร็วครับ ตึกๆ!”   
“ปังๆ!”  เสียงปืนยิงไล่ตามหลังมาติดๆ โดยที่ร่างสูงได้สัดส่วนกำลังวิ่งหลบกระสุน
อย่างทุลักทุเลอาศัยตู้คอนเทนเนอร์โกดังท่าเรือเป็นที่กำบังไปในตัวพร้อมด้วยบอดี้การ์ดคนสนิทรั้งท้ายระวังหลังและยิงโต้กลับไปเป็นระยะ
“ปังๆ! เปรี้ยง! ชิ้ง! ฟิ้ว!”
นาคภัทร วิริยะทรัพย์ หรือ ‘มังกร’ หนุ่มใหญ่วัย 34 ปี นั่งแท่นประธานใหญ่ในเครือ ‘วิริยะทรัพย์’
ซึ่งดำเนินธุรกิจบนดินและใต้ดินติดอันดับเศรษฐีต้นๆของเมืองไทย และยังเป็นที่รู้จักในแวดวงธุรกิจทั้งใน
และต่างประเทศ มีทั้งธุรกิจท่าเรือโกดังสินค้า พืชผลการเกษตร โรงแรม รีสอร์ท คาสิโน ผับ บาร์ และอาบอบนวด ฯลฯ แทบทุกวงการเลยก็ว่าได้ที่วิริยะทรัพย์เข้าไปเป็นผู้ถือหุ้นเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์
“มันมากันกี่คน?”  เสียงทุ้มนุ่มถามบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวในขณะที่ทั้งสองซุ่มหลบอยู่ในตู้คอนเทนเนอร์
ใบหนึ่งในจำนวนหลายร้อยตู้ที่วางเรียงกันอยู่เต็มพื้นที่ลานโกดังท่าเทียบเรือแหลมฉบัง
“ห้าคนครับ”  พยัคฆ์บอดี้การ์ดมือหนึ่งวัย 32 ปี ผู้รับใช้ใกล้ชิดมังกร มาตั้งแต่เด็ก และยังรู้ว่าผู้รับ
ตำแหน่งรุ่นต่อไปต้องเป็นหนุ่มหล่อหน้าใสยากแก่การคาดเดาอายุคนนี้
“หึผมประมาทไป ไม่คิดว่าจะเป็นกับดัก”  มังกรสบถเสียงขึ้นจมูก   คนของตนที่ตามมาด้วยสามคน
พากันสังเวยชีวิตไปเรียบร้อยแล้ว เหลือตนกับพยัคฆ์ยังต้องหลบกันหัวซุกหัวซุน  อีกฝ่ายเป็นนักฆ่ามือดีซึ่งถูกสั่งให้มาสังหารตนตามใบสั่ง    วันนี้ต้องยอมรับว่าตนพลาดไปแล้วจริงๆ หลังได้รับข่าวว่ามีคนทราบเบาะแสของพี่สาวเพียงคนเดียวซึ่งหายสาบสูญไปเกือบยี่สิบปี โดยข่าวที่ได้จากสายข่าวแจ้งว่ามีคนพบหญิงวัยกลางคนรูปร่างหน้าตาคล้ายคุณหงส์ฟ้าเดินอยู่แถวท่าเรือแหลมฉบัง  ซึ่งเป็นเขตการดูแลของคู่แข่ง  แม้จะรู้ว่าเสี่ยงเกินไปที่จะมาแบบกะทันหันโดยไม่ตรวจสอบให้แน่ชัดเสียก่อน แต่ข่าวที่ได้รับก็ล่อใจจนไม่สามารถหักห้ามความต้องการที่จะมาดูด้วยตาตัวเองได้
‘หงส์ฟ้า’ พี่สาวซึ่งมีอายุห่างจากตนถึง 15 ปี เรามีกันสองคนพี่น้องหลังจากแม่ของทั้งคู่ถูกระเบิด
ลอบสังหารในขณะที่มังกรอายุได้เพียง 5 ขวบ นับตั้งแต่นั้นมังกรก็มีเพียงพี่สาวคนเดียวที่คอยเป็นพี่เป็นเพื่อนให้กำลังใจดูแลเอาใจใส่ทำหน้าที่ประหนึ่งแม่มาโดยตลอด  สองพี่น้องจึงรักและผูกพันกันมาก  พ่อซึ่งเป็นประธานใหญ่ของวิริยะทรัพย์ แทบไม่มีเวลาให้กับสองพี่น้องเลย แทบจะนับครั้งได้กับการเจอหน้าพ่อ  ทุกครั้งที่เจอกันพ่อต้องห้อมล้อมไปด้วยบอดี้การ์ด เหมือนพวกมาเฟียที่เห็นกันในหนัง  
หลายครั้งที่มังกร ถามพี่สาวเมื่อตนเริ่มโตจนย่างเข้าสู่วัยรุ่นว่าธุรกิจของพ่อคืออะไร?  คำตอบที่ได้รับ
จากหงส์ฟ้าก็คือ พ่อทำธุรกิจหลายอย่างสักวันหนึ่งมังกรก็ต้องสืบทอดในฐานะทายาทของวิริยะทรัพย์ พออายุได้ 9 ขวบ ในขณะที่หงส์ฟ้าอายุได้ 24  ทั้งสองพี่น้องก็ถูกส่งไปอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่  พร้อมกับต้องเข้ารับการฝึกศิลปะการต่อสู้และการใช้อาวุธ โดยแบ่งเวลาควบคู่ไปกับการเรียนปกติ ตั้งแต่นั้นความเป็นอิสระอย่างคนทั่วไปก็หายไปจากชีวิตตน
จนไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคนนอกจากพยัคฆ์ลูกชายคนเดียวของการ์ดมือหนึ่งของพ่อที่คอยเป็นบัดดี้กับตน
ไปเรียนมีคนไปส่งเลิกมีคนมารับ ทุกก้าวย่างอยู่ภายใต้การอารักษ์ขาของบอดี้การ์ดนับตั้งแต่นั้นเป็นตนมา
โดยตนไม่เคยได้คำตอบชัดเจนเลย
สักครั้งว่าทำไมถึงต้องมีแต่คนล้อมหน้าล้อมหลังและต้องเข้ารับการฝึกทักษะการต่อสู้เช่นนี้ แต่พ่อก็ไม่เคยให้ความกระจ่างนอกจากบอกแต่เพียงว่าเป็นการปูพื้นฐานให้ตนและพี่สาว เพื่อวันข้างหน้าจะได้บริหารธุรกิจที่พ่อสร้างมาอย่างไม่เป็นปัญหา เมื่อถึงเวลาตนได้รู้แน่ว่าพ่อมีธุรกิจอะไรบ้าง?
ความคลางแคลงใจและความสงสัยถูกเก็บไว้มาโดยตลอด เมื่อพี่หงส์ฟ้าไม่ขัดคำสั่งของพ่อ  หนำซ้ำ
ยังเป็นคนคอยให้กำลังใจตนด้วย และยังบอกกับมังกรอีกว่าทุกอย่างที่พ่อทำไปเพื่อพวกเรา พ่อเหนื่อยมากที่ต้องทุ่มเททำงานอย่างหนักเพื่อครอบครัวของเรา เพราะฉะนั้นเราต้องเชื่อฟังในสิ่งที่พ่อพูด ทำให้มังกรไม่มี
ข้อคัดค้านก้มหน้าก้มตาฝึกกับพี่สาวไปโดยไม่มีคำถามอีกเลย
ความรักความผูกพันที่สองพี่น้องมีให้แก่กันไม่มีใครดูไม่รู้ว่ามังกรติดพี่สาวมาก  เพราะหงส์ฟ้าคือคน
เดียวที่มังกรคุยได้ทุกเรื่องปรึกษาได้ทุกอย่างและมักได้รับคำปลอบโยนจากพี่สาวตลอดมายามที่ตนเหงา  เจ็บป่วยก็ได้รับการดูแลเอาใจใส่จากหงส์ฟ้าอยู่เสมอ ความรักที่มังกรได้จากหงส์ฟ้านั้นเหมือนชดเชยความอบอุ่นที่เสียแม่ไปก็ว่าได้
แต่แล้วในคืนวันหนึ่ง หงส์ฟ้ากลับหายสาบสูญไปโดยไร้ร่องรอยและไม่เคยมีใครได้รับการติดต่อจากพี่สาว
อีกเลย ไม่รู้ข่าวแม้แต่น้อยไม่มีหลักฐานใดๆ ทิ้งไว้เลยสักอย่างว่าหงส์ฟ้ามีเหตุผลอะไรถึงหายเข้ากลีบเมฆ
อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเงื่อนงำตรงนี้แม้ตนจะขอให้พ่อช่วยตามหาก็ไม่เคยได้รับคำตอบกลับมาว่าหงส์ฟ้าไปอยู่
ที่ไหน เกิดอะไรขึ้น?
กระทั่งตนอายุ 29  เรียนจบ ป.โท  ก็ต้องเข้ามารับตำแหน่งประธานของวิริยะทรัพย์ตามพินัยกรรมของพ่อ
หลังจากพ่อถูกฆ่าตายอย่างปริศนาหาตัวผู้ร้ายไม่เจอด้วยซ้ำ  การถูกลอบสังหารภายใต้การอารักษ์ขาของ
บอดี้การ์ดนับสิบคน แสดงถึงศักยภาพของฝีมือนักฆ่าที่ถูกส่งมา  แม้จะเคยมีมาก่อนหน้าแล้วหลายครั้งแต่พวกมันก็ทำไม่เคยสำเร็จ  เมื่อนักฆ่าที่ถูกส่งมาเป็นฝ่ายถูกฆ่าตายด้วยบุรุษนิรนามซึ่งไม่มีใครเคยเห็นหน้าค่าตา
มาก่อน แต่หลังจากบุรุษนิรนามผู้เคยยื่นมือเข้าช่วยพ่อในภาวะฉุกเฉินได้หายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอย
ไม่ถึงปี พ่อก็ถูกลอบสังหารจนได้ โดยกลุ่มนักฆ่ามืออาชีพพวกมันมีชื่อตามข้อมูลที่รู้มาว่าองค์กรมันชื่อ ‘มหาหิงค์’  นักฆ่าพวกนี้ เมื่อฆ่าเป้าหมายแล้วจะราดน้ำยามหาหิงคุ์ที่มีกลิ่นแรงลงบนศพของเหยื่อไว้เป็นหลักฐานว่าทำงานเรียบ
ร้อยแล้ว  ฝีมือแต่ละคนระดับแถวหน้า แม้แต่การ์ดมือดีที่ถูกฝึกมายังต่อกรกับพวกมันไม่ได้ พวกนี้ไม่ใช่แค่อัมหิตอย่างเดียวแต่มันคือนักฆ่ามืออาชีพเป็นองค์กรรับจ้างฆ่าตามใบสั่ง ตนเคยพยายามติดต่อกับพวกมันหลายครั้งยังไม่สามารถเจาะลึกเข้าไปยังองค์กรพวกมันได้ ทั้งที่ได้ยื่นข้อเสนอมหาศาลแลกกับการที่จะให้พวกมันยุติการตามจองล้างตระกูลวิริยะทรัพย์  มันกลับปฏิเสธอย่างไม่ใยดีเพราะเหตุผลง่ายๆ  ‘จะไม่รับจ้างให้ฝ่ายที่เป็นปรปักษ์กับผู้ว่าจ้างรายแรก’ นี่คืออุดมการณ์ของพวกมัน  
                    แม้ว่าพ่อจะจบชีวิตลงไปแล้วมันก็ยังไม่ละเว้นมังกรซึ่งคือประธานคนใหม่ของวิริยะทรัพย์  
กลับตกเป็นเป้าหมาย ที่พวกมันตามฆ่า ทุกครั้งที่รอดมาได้ต้องอาศัยฝีมือและความสามารถเฉพาะตัวบวกกับการ์ดมือดีและคนสนิทอย่างพยัคฆ์ที่เป็น ลูกหม้อกันมาตั้งแต่เด็ก  ช่วยให้ผ่านวิกฤตเลวร้ายมาได้ แต่นั่นหมายความว่าตนต้องไม่ประมาทด้วยเช่นกัน ต่างจากครั้งนี้เหตุการณ์เลวร้ายเกินที่คิด  การ์ดสามคนตายเรียบซ้ำขณะนี้ตนกับพยัคฆ์ก็ตกที่นั่งลำบาก  ฝีมือ พวกมันทั้งห้าคนไม่ธรรมดาอย่าว่าแต่จะจัดการกับพวกมันเลย  แค่หาทางรอดไปจากสถานการณ์เลวร้ายนี้ให้ได้ยังหืดขึ้นคอ
                  ขณะนี้เวลาปาเข้าไปตีหนึ่งกว่า ตนกับพยัคฆ์พยายามหนีเอาตัวรอดมาได้เกือบสองชั่วโมงทั้งที่เสียงปืนสาดใส่กัน ดังสนั่นขนาดนี้ กลับไม่มีเจ้าหน้าที่หรือใครโผล่หัวมาสักรายแสดงว่าพวกมันเคลียร์ต้นทางไว้หมดแล้ว นั่นย่อมการันตีได้ถึงอิทธิพลของพวกมันว่าไม่ธรรมดา  
                   ตอนนี้ถูกมันไล่ต้อนจนมังกรต้องหลบเข้ามายังส่วนโกดังเก็บตู้คอนเทนเนอร์  เหมือนหมาจนตรอกเพราะโดนบีบให้หนีมายังเส้นทางนี้ทางเดียว ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างหลบกันอยู่เงียบกริบ คำนวณผลได้ผลเสียดูแล้วมังกรรู้ว่าฝ่ายตนเสียเปรียบอย่างมาก แม้แต่การ์ดมือดีสามคนยังถูกเก็บเรียบ นับประสาอะไรเหลือแค่สองคนในขณะที่พวกมันมากันถึงห้า ถ้าเป็นพวกปลายแถวก็ยังพอทำเนาแต่นี่มือระดับพระกาฬทั้งนั้น
                      “เอาไงดีครับคุณมังกร เราคงหลบได้ไม่นานที่พวกมันเงียบไปไม่ได้แปลว่ามันจะยอมรามือให้เรา ผมว่าตอนนี้ พวกมันคงตีวงล้อมใกล้เรามาแล้ว”  พยัคฆ์บอกกับเจ้านาย
“ฉันรู้ แต่ตอนนี้ยังคิดหาทางไม่ออก เอาอย่างนี้เราช่วยกันล่อพวกมันไปคนละทาง เพื่อจะได้แยกกลุ่มพวกมันออกจากกัน โอกาสรอดน่าจะคงพอมี”  มังกรบอกกับลูกน้องคนสนิท
                         “ทำแบบนั้นไม่ได้นะครับ พวกมันคงไม่หลงกลตามผมไปหรอก กลัวแต่พวกมันจะหันไปเล่นงานคุณยิ่งเลวร้ายเข้าไปใหญ่ อย่าลืมสิครับเป้าหมายพวกมันคือคุณไม่ใช่ผม”  พยัคฆ์เตือนสติเจ้านาย ซึ่งมังกรก็อึ้งไปเหมือนกันใช่ว่าตนจะไม่คิดถึงเหตุผลนี้  แต่อย่างน้อยพยัคฆ์รอดออกไปก็ยังดีกว่าจะมาจบชีวิตกัน
เสียหมด  ฝีมือของพยัคฆ์และตนนั่นถ้าหากปะทะกับพวกมันตัวต่อตัวก็ยังพอไหว  แต่นี่มากันขนาดนี้เกินแรงต้านจริงๆ
                           “งั้นก็ไม่มีทางเลือก หลังชนฝาแล้วนี่คงต้องวัดไปเลยลูกผีลูกคน พร้อมไหม?”  มังกรตัดสินใจสู้เพราะไม่ว่าจะสู้หรือถอยก็ไม่มีทางเลือกอยู่ดี อย่างน้อยถ้าสู้ถึงจะมีโอกาสไม่มากแต่ก็ยังดีกว่าไม่มีโอกาสเลยด้วยซ้ำ
                           “ถ้างั้นผมจะออกไปลุยกับมันก่อน  คุณมังกรหาทางเอาตัวรอดหนีไปให้ได้ตกลงไหม?” พยัคฆ์ก็ยังคงเป็นฮีโร่  ผู้ซึ่งไม่ว่าจะเผชิญหน้ากับเหตุการณ์เลวร้ายแค่ไหน  ก็เลือกที่จะปกป้องมังกรจนวินาทีสุดท้าย
                          “พยัคฆ์ฟังผมนะ  ตอนนี้ไม่มีลูกน้องกับเจ้านายมีแค่เพื่อนตายคือคุณกับผม  เพราะฉะนั้นถ้าเลือกจะสู้ก็ต้องสู้ด้วยกัน ถ้าจะตายก็ตายด้วยกัน  ผมจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ต่อให้ผมหนีใช่ว่าจะรอดเรามาจับมือสู้ด้วยกันดีกว่า” มังกรเอามือจับบ่าของบอดี้การ์ดคนสนิทบีบย้ำยืนยันคำพูดไปด้วย เพราะในสายตาของมังกรพยัคฆ์เป็นเหมือนน้องชายและเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่ตนเหลืออยู่ ทั้งสองต่างจ้องสบตากันนิ่ง  ก่อนพยัคฆ์จะโผล่เข้ารวบกอดมังกรไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างแน่นตึ๊บ สองหนุ่มใหญ่ต่างตบหลังแสดงความรู้สึกของเพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย ไม่มีคำว่าเจ้านายกับลูกน้องมาเป็นเส้นแบ่งกั้นฐานะกันแล้วในภาวะแห่งความเป็นความตายรออยู่ข้างหน้า
                “หึ!จะกอดกันอีกนานไหม?”  เสียงสบถขึ้นจมูกของบุรุษนิรนามก็มีอันทำให้ทั้งคู่ต่างผละออกจากกันอย่างรวดเร็ว พร้อมกับปืนที่ยกจ่อไปยังชายร่างกำยำสูงใหญ่สวมชุดดำคลุมหน้าด้วยผ้าสีเดียวกันโผล่ให้เห็นเพียงดวงตาคมเข้มสีดำสนิทที่จ้องมองทั้งคู่ไม่กะพริบ  
               “เก็บปืนลงซะ ใครสอนจ่อปืนใส่คนแปลกหน้าแล้วไม่ยิง ถ้าผมต้องการทำร้ายพวกคุณ คงเป็นผีตั้งแต่แสดงบทรักกอดกันกลมไปแล้ว” คำพูดแดกดันที่หลุดจากปากชายชุดดำ ทำเอาทั้งพยัคฆ์และมังกรหน้าแดงกันไปเลย ทั้งกระอักกระอวนกับสิ่งที่ได้ยิน และรู้สึกอายไปด้วยเพราะทั้งคู่ดันไม่ระวังสักนิดปล่อยให้ชายแปลกหน้าที่ยังไม่รู้จุดประสงค์แน่ชัดมาดีหรือร้าย เข้ามาประชิดตัวอยู่ในระยะที่สามารถสังหารพวกตนได้อย่างง่ายดายเพียงนี้
                    “หยุดพูดจาดูถูกเจ้านายผมได้แล้ว คุณต้องการอะไร?” กลับเป็นพยัคฆ์ที่ตั้งสติได้ก่อน โต้กลับไปด้วยน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจทันที
                    “ไม่ต้องถาม ตามมาก็พอถ้ายังอยากจะกลับไปแบบมีลมหายใจละก็”  พูดจบไม่รอให้ทั้งคู่ได้ซักอะไรต่อ ชายชุดดำรูปร่างสูงใหญ่หันหลังเดินออกนำออกจากตู้คอนเทนเนอร์ด้วยฝีเท้าที่เงียบกริบ แม้แต่พยัคฆ์ยังอดทึ่งไม่ได้คนที่สามารถไปมาไร้
สุ่มเสียงขนาดนี้ฝีมือไม่ธรรมดาเสียแล้ว อดหันมาสบตากับมังกรที่จ้องตนอยู่ก่อนเช่นกัน ก่อนที่เจ้านายจะพยักหน้าให้เดินตามชายร่างใหญ่ไปโดยไม่มีใครพูดอะไรกันอีก
                    แต่สิ่งที่ทั้งคู่คิดตรงกันคือ ชายคนนี้คงไม่ประสงค์ร้าย เพราะหากหมายชีวิตของพวกตนแล้วคงไม่ต้องทำอะไรให้ยุ่งยาก
ดังนั้นตอนนี้ทางเลือกที่มีคือเดินตามไปอย่างที่หมอนั่นบอก แล้วคงได้คำตอบในไม่ช้าว่าหมอนี่มาช่วยพวกตนเพื่ออะไรกัน
                      ส่วนมังกร นอกจากจะคิดไม่แตกต่างกับพยัคฆ์แล้ว เจ้าตัวยังรู้สึกแปลกใจไม่น้อย  พานคิดไปว่าถ้าชายนิรนามที่เคยช่วยพ่อของตนไว้หลายต่อหลายครั้งให้รอดจากมือสังหารคือคนๆเดียวกับชายคนนี้แล้วละก็  แสดงว่าหมอนี่มาดีเพียงแต่อยากรู้จริงๆว่าหมอนี่เป็นใคร  ทำไมก่อนหน้าถึงหายไปเป็นปีปล่อยให้พ่อของตนถูกลอบสังหาร  ที่สำคัญตอนนี้กลับมาช่วยตน
เพื่ออะไร เงื่อนงำความสงสัยทั้งหมดผุดขึ้นเป็นคำถามในหัวมังกรตลอดเวลาที่เดินตามหลังร่างสูงใหญ่ โดยมีพยัคฆ์รั้งท้ายให้เช่นเคย
                       มังกรอดยอมรับไม่ได้ว่า ชายชุดดำคนนี้รูปร่างกำยำสูงใหญ่จริงๆ ทั้งที่ตนสูงตั้ง 182  นับว่า
ความสูงไม่ธรรมดา แต่พอเดินตามหลังชายผู้นี้กลับดูเตี้ยลงไปถนัด  แสดงว่าชายคนนี้คงสูงไม่ต่ำกว่า 190
เป็นแน่ บวกช่วงไหล่กว้างเอวสอบสะโพกแกร่งช่วงขายาวที่ย่างก้าวแต่ละทีไร้เสียงใดๆ ออกมาให้ได้ยินเหมือนกับเป็นเรื่องปกติธรรมดาในการเดินของเจ้าตัวก็ไม่ปาน ต่างกับมังกรและพยัคฆ์ที่แต่ละก้าวต้องพยายามจรดปลายเท้าคอยระวังไม่ให้เกิดเสียงฝีเท้าทุกย่างก้าวกันเลยก็ว่าได้
                       ทั้งสามต่างเดินตามกันเงียบๆ โดยคนนำก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเช่นกัน  ทั้งที่มังกรมีข้อสงสัยมากมายอยากจะถามแต่ก็อดกลั้นเก็บคำพูดและความคลางแคลงใจเอาไว้ เพราะสถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมาะ
ที่จะตั้งคำถาม จึงเลือกที่จะเดินลัดเลาะตามช่องว่างของตู้คอนเทนเนอร์ตามหลังร่างสูงใหญ่ไปเงียบๆ ก่อนที่คนนำจะยกมือขึ้นให้สัญญาณพวกตนหยุดทำให้ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างชะงักฝีเท้าหยุดนิ่งตามสัญชาติญาณทันที
                    จากนั้นคนส่งสัญญาณยังหันมาชี้นิ้วสั่งให้ทั้งคู่แนบหลังเข้ากับผนังของตู้คอนเทนเนอร์ และส่งสัญญาณให้หลบกันอยู่ตรงนี้นิ่งๆห้ามเคลื่อนไหว ก่อนที่เจ้าตัวจะก้าวเท้าอย่างเงียบกริบตรงต่อไปข้างหน้าจนโผล่ออกยังช่องรอยต่อของทางเดิน
                    “หายไปเสียนานนะ ‘รามูน’ นึกว่ามึงตายไปตั้งแต่ตอนนั้นซะอีก นี่คงไปรักษาตัวจนหายดีแล้วสินะ ถึงได้โผล่หัวออกมาปกป้องเป้าหมายของพวกกู” เสียงทุ้มกังวานของใครสักคน  ถามขึ้นทำให้มังกรเกิดความสงสัยจนอดไม่ได้ค่อยๆ ย่องตามไปดูให้เห็นกับตา ทำให้พยัคฆ์ต้องตามประกบเจ้านายเช่นกัน
                     “อย่านึกว่าที่มึงไม่พูด แล้วกูจะไม่รู้ว่าเป็นมึงนะรามูน คนของกูที่นอนตายสี่คนนั่น  ฝีมือมึงสินะสมแล้วที่เป็นอันดับหนึ่งขององค์กร แต่คนทรยศอย่างมึงก็ไม่มีทางรอดเงื้อมมือขององค์กรไปได้หรอก  หัวหน้าออกคำสั่งชัดเจนมึงคือหายนะขององค์กรซึ่งใครก็ตามสามารถเก็บมึงได้  จะมีค่าหัวให้อย่างงามถึงขั้นเป็นเศรษฐีได้ในพริบตาเชียวล่ะ”  พูดจบปืนพกรุ่น Beretta 92 (อีตาลี) ความจุกระสุน 20 นัดก็อยู่ในมือของไอ้นักฆ่าหน้าโหด  โดยมองแทบไม่ทันว่ามันดึงออกมาตอนไหนรวดเร็วมาก  แต่ที่ทำให้มังกรอึ้งและทึ่งยิ่งกว่าคงเป็นปืนพกสั้น 11 มม.ในมือชายชุดดำเสียมากกว่าว่ามันปล่อยกระสุนออกไป
ตั้งแต่เมื่อไหร่
                   “ปัง! เปรี้ยงๆ!” เสียงปืนของนักฆ่าสาดกระสุนออกมา แต่กลับส่ายอย่างไร้ทิศทางก่อนที่ปืนจะกระเด็นหลุดออกไปตกยังพื้นห่างไปกว่าสามก้าว ในขณะที่เจ้าของปืนยืนมือกุมฝ่ามือซึ่งมีเลือดไหลเปรอะออกมาเต็มง่ามนิ้ว  ความรวดเร็วของฝีมือต่างหากที่ทำให้มังกรและพยัคฆ์ผู้ช่ำชองอาวุธและทักษะการต่อสู้ถึงกับอึ้งตาค้างกันไปเลย นี่มันฝีมือระดับไหนกันถึงกับสายตาที่จ้องอยู่ยังจับความเร็วไม่ได้  ทั้งที่อีกฝ่ายอาวุธสุดจะไฮเทคแต่กลับเสียท่าให้กับปืนพกสั้น 11 มม. รุ่นไทยประดิษฐ์ด้วยกระสุนเพียงนัดเดียวเจาะเข้าที่มือข้างที่จับด้ามปืนได้อย่างแม่นยำปานจับวาง
                    “สมแล้วกับฉายาเทพพระกาฬ ไม่เสียทีที่กูได้เจอกับตัว ได้ยินแต่ตำนานของมึงมานาน แม้ตาย
กูก็ไม่เสียดาย ฮ่าๆ”  ไอ้นักฆ่ามันยืนกุมมือที่โชกไปด้วยเลือดแหงนหน้าหัวเราะหน้าตาเฉย  หนำซ้ำทุกคำพูดยังยกย่องชายชุดดำอีกต่างหาก  ทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างสนใจฟังกันเงียบๆ
                    “ไปซะ!”  เสียงทุ้มเรียบแต่มีอำนาจเอ่ยจากปากชายชุดดำเป็นครั้งแรก  นับตั้งแต่สองคนนี้เผชิญหน้ากัน
                     “มึงคิดอะไรถึงปล่อยกูไป  รู้ใช่ไหมต่อให้มึงปล่อยกูวันนี้ไม่ได้แปลว่ากูจะติดหนี้บุญคุณมึง เจอกันครั้งหน้ากูไม่คิดจะปล่อยมึงแน่” แต่ไอ้นักฆ่าหน้า`สวย`กลับตอบมาแบบสมควรยิงทิ้งจริงๆ ในความคิดของมังกร
                 “แล้วแต่มึง”  ชายชุดดำกับพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่สนใจคำพูดอาฆาตของไอ้นักฆ่านั่นเลย
แม้แต่น้อย
                “มึงรู้ดีนี่ว่าองค์กรไม่ปล่อยมึงแน่  เมื่อหัวหน้ารู้ว่ามึงยังมีชีวิตอยู่ต้องส่งมือดีขององค์กรออกมาเก็บมึง
เหมือนคราวทีแล้ว ทั้งที่หัวหน้าเข้าใจว่ามึงตายไปแล้ว ทำไมมึงถึงออกมาแสดงตัวเพื่อปกป้องทายาทของวิริยะทรัพย์อีก พ่อมันเองก็ไปเมืองผีเรียบร้อยแล้วด้วย  มึงไม่จำเป็นต้องมาดูแลลูกมันเลยด้วยซ้ำ” ไอ้นักฆ่าตั้งคำถามที่มังกรก็ต้องการคำตอบเหมือนกัน  ปมปริศนาต่างๆ ที่มันถามมังกรเองก็ต้องการความกระจ่างไปด้วย  
                    “กูไม่จำเป็นต้องตอบ  ฝากมึงไปบอกหัวหน้าด้วยต่อไปนี้กูไม่รอให้เป็นฝ่ายตามเก็บกูเหมือนที่
ผ่านมา แต่กูจะเป็นฝ่ายตามล้างองค์กรระยำนี่เอง”  เสียงที่ลงท้ายแสดงถึงความเคียดแค้นในคำพูด จนขนฟังที่ได้ยินยังอดสะท้านเข้าไปในใจไม่ได้  นอกจากจะไม่ได้คำตอบในสิ่งที่ตนอยากรู้แล้ว  กลับยิ่งเพิ่มความสงสัยในความสัมพันธ์ของชายชุดดำและองค์กรมหาหิงค์อีกต่างหาก ว่าความเป็นมาดั้งเดิมของทั้งสองฝ่ายต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้คนซึ่งเคยเป็นพวกเดียวกันกลับมายืนคนละฝั่ง
                     “ได้!กูจะนำคำพูดมึงไปบอกหัวหน้าให้  มึงยังคงยโสไม่เปลี่ยนสมกับที่รุ่นแรกเค้าพูดกันจริงๆ ได้มาเจอกับตัวไม่ผิดไปจากที่เค้าพูดกันเลย โอหังมาก ทั้งที่มึงเองก็รู้ดีว่าองค์กรไม่ใช่ลูกไก่ที่มึงนึกจะบีบก็ตายจะคลายก็รอด  ตรงข้ามมึงในตอนนี้ดันเปิดเผยตัวออกมาคงไม่มีชีวิตที่สงบสุขอีกต่อไป นักฆ่ารุ่นแรกมือดีต้องถูกส่งมาจัดการกับมึงแน่ แต่ละคนต่างต้องการวัดกับมึงกันทั้งนั้น ใครๆต่างอยากล้มตำแหน่งอันดับหนึ่งแห่งตำนานกันทุกคน กูอยากรู้ว่านักฆ่าหน้าเทพจะเทพสมกับคำร่ำลือหรือไม่วันนี้กูสมกับที่รอคอยแล้ว แต่อย่าลืมกูมันฝีมือระดับสองห่างชั้นกับมึงมาก เพราะงั้นไม่แปลกใจที่แพ้ให้กับมึงไม่เป็นท่า”   มังกรถึงกับคิ้วขมวดในขณะที่พยัคฆ์เองก็ไม่ต่างกัน นี่ขนาดไอ้นักฆ่ามันกล้ายอมรับว่ามันมือระดับสองพวกตนยังแทบ
เอาชีวิตไม่รอด  แล้วมือระดับหนึ่งของพวกมันจะฝีมือขนาดไหน  แต่ถ้าเทียบกับชายชุดดำก็จริงอย่างที่
มันพูด  องค์กรนี่มีนักฆ่าฝีมือดีขนาดนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ สำหรับเป้าหมายที่พวกมันหมายหัว
                      “มึงไปได้แล้ว”  และก็เป็นการตัดบทของชายชุดดำ ที่สั่งให้คนที่เพิ่งไว้ชีวิตไปจากที่นี่  ซึ่งไอ้นักฆ่ามันก็จ้องมองชายชุดดำนิ่งก่อนจะหันหลังกุมมือที่โชกไปด้วยเลือดเดินออกไปทันที  
                           “ออกมาได้แล้ว จะแอบฟังอีกนานไหม?”  เสียงทุ้มห้าว  ทำเอาทั้งมังกรและพยัคฆ์ต่างมองหน้ากันแบบยากบรรยายความรู้สึก  ก่อนจะค่อยเดินกันออกไปสมทบกับชายชุดดำ  ที่บัดนี้เดินไปก้มหยิบเอาปืนของไอ้นักฆ่าที่ตกอยู่ตรงพื้นขึ้นมา แล้วเดินกลับมายืนตรงหน้าของมังกร โดยที่ไม่มีใครคาดคิด ปืนดังกล่าวก็จ่อตรงหน้าผากมังกรห่างไม่ถึงนิ้ว  
                          “ควับ! อย่าขยับไม่งั้นคุณก็ไม่รอด” เสียงสั่งของพยัคฆ์ที่ยกปืนพกส่วนตัวจ่อไปยังศีรษะชาย
ชุดดำเช่นกัน  
                          “คุณทำอะไรผมไม่ได้หรอก เก็บปืนซะ”  เสียงทุ้มที่เอ่ยมาอย่างไม่ทุกข์ร้อนแสดงถึง
ความมั่นใจของคนพูดยิ่งนัก ว่าต่อให้ปืนที่พยัคฆ์ถือจ่อกบาลอยู่ขณะนี้ก็ไม่สามารถทำร้ายเจ้าตัวได้  ทำให้มังกรจำตั้งหันไปสบตากับพยัคฆ์แล้วพยักหน้าให้เก็บปืนลง  ทั้งที่คนรับคำสั่งยังมีออกอาการไม่เห็นด้วยอย่างแรง  แต่ก็ต้องยอมฟังเจ้านายโดยดีเมื่อเจ้าตัวสั่งเองเช่นนี้
                 พอพยัคฆ์ลดปืนลงแนบลำตัว  ชายชุดดำก็อาศัยความรวดเร็วเคลื่อนไหวร่างกายอ้อมมาอยู่ข้าง
หลังมังกร  พร้อมกับรวบกอดเจ้าตัวโดยในมือหนาข้างที่วางอยู่ยังถือโอกาสจับมือมังกรกุมไว้  ก่อนจะยัดปืนที่ถือใส่มือคนที่ยังตั้งตัวไม่ทันเพราะยังงงและอึ้งที่ชั่วพริบตาตนก็ตกไปอยู่ในวงกอดของชายชุดดำเข้าให้  ท่ามกลางสายตาที่แสดงความรู้สึกตกตะลึงไม่แพ้กันของพยัคฆ์เพราะในชีวิตของบอดี้การ์ดมือหนึ่ง  
ผ่านการต่อสู้มาไม่น้อยยังไม่เห็นใครเคลื่อนไหวท่าร่างได้รวดเร็วถึงเพียงนี้มาก่อน
                    “อ่ะ! คุณ?”  มังกรได้แต่หลุดคำพูดค้างไว้แค่นั้น  เมื่อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่ริมหู
ถึงตอนนี้ยิ่งตอกย้ำชัดเจนว่าตนนั้นตัวเล็กกว่าร่างกำยำจริงๆทั้งที่ความจริงแล้ว ทั้งรูปร่างส่วนสูงของมังกรออกจะสมส่วนสมาร์ทและเป็นที่ถูกตาต้องใจของทั้งสาวแก่แม่หม้ายหรือทุกรุ่นทุกวัยไม่มีใครจะไม่สยบกับใบหน้าที่หล่อเหลา และรูปร่างสมาร์ทปานนายแบบของตนเลยสักคน แต่พอมายืนเทียบกับชายชุดดำแล้ว ไม่ว่าจะเป็นทั้งความหนา ความแข็งแรงกำยำของกล้ามเนื้อที่สัมผัสปะทะแผ่นหลังทำให้รู้เลยว่าบุรุษคนนี้ แข็งแรงมากแค่ไหนเพราะสามารถกักตนไว้จนดิ้นบิดตัวไม่ได้สักองศาเลยก็ว่าได้
                       “เก็บปืนนี้ไว้ใช้ คุณเหมาะกับปืนนี่มากกว่าปืน Heckler & Koch Mark 23 (เยอรมัน, สหรัฐอเมริกา) ที่ใช้อยู่เสียอีก ทั้งน้ำหนักก็เบากว่า ความจุกระสุนก็มากกว่า ผมให้เอาไปฝึกยิงให้คล่อง”  พูดจบเจ้าตัวก็ถอยฉากออกไปยืนจ้องหน้าตนนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะที่มังกรยังคงรู้สึกอุ่นด้านหลังไม่หาย ทั้งน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่กระซิบใส่หูระยะประชิดจนสัมผัสได้ถึงลมร้อนเป่าใส่หูนั่นอีก หรือนี่เป็นวิธีแนะนำปืนของนักฆ่าหรือไง  เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่มังกรคิดออกในหัวตอนนี้
                          “เก็บปืนซะ! นี่หรือฝีมือบอดี้การ์ดมือหนึ่ง ช่างเถอะพวกคุณคงมีปัญญาหาได้เท่านี้ อย่างน้อย
ก็ยังรู้ว่าหมอนี่รักและห่วงคุณมากจริงๆ”  ก่อนที่ชายชุดดำจะหันไปแขวะเอากับพยัคฆ์หน้าตาเฉย ในขณะที่คนถูกแขวะทั้งหน้าแดงหูแดงก่ำ จนปัญญาที่จะโต้แย้งจริงๆ เพราะทุกการกระทำของคนพูดก็เนื้อกว่าตนแทบทั้งสิ้น ในขณะที่ตนได้แต่จ้องปืนค้างไว้ซึ่งช้าไปกว่าคนพูดเสียทุกครั้ง
                      ตอนนี้จำต้องเก็บปืนเข้าเหน็บเอวด้านหลังตามคำแนะนำเมื่อเห็นแล้วว่าชายชุดดำที่ยืนเก๊กเป็นพระเอกหมาดเท่ไม่ได้คิดทำร้ายเจ้านายตนตามที่พูดจริงๆ
                       “คุณเป็นใคร และช่วยผมไว้ทำไม?”  เป็นครั้งแรกที่มังกรมีจังหวะถามในสิ่งที่ตนอยากรู้
                        “อย่ารู้อะไรเกี่ยวกับผมดีกว่า  เอาเป็นว่าผมมาเพื่อช่วยคุณ  และไม่ต้องถามอะไรผมอีก พวกคุณ
กลับกันไปได้แล้วก่อนที่ตำรวจจะแห่กันมาตอนนี้พวกมันไม่มีใครเหลือรอทำร้ายคุณหรอก มีโอกาสคุณได้เจอผมแน่  ตราบใดที่พวกมันยังไม่สามารถฆ่าคุณได้คงไม่หยุดส่งนักฆ่ามาปิดบัญชีคุณแน่  
                                 ที่สำคัญพวกมันรู้แล้วว่าผมปรากฏตัวออกหน้าปกป้องคุณ คงส่งมือดีอันดับต้นๆมาแน่นอน  ดังนั้นดูแลตัวเองให้ดีอย่าประมาทหรือชะล่าใจเหมือนครั้งนี้  หัดไตร่ตรองให้เยอะแล้วเราคงได้เจอ
กันอีก”  พูดจบ ทำเอาทั้งมังกรและพยัคฆ์อึ้งตาค้างกันไปอีกรอบ เมื่อร่างสูงใหญ่ทะยานราวกับไม่มีน้ำหนักกระโดดทีเดียวขึ้นไปยืนอยู่บนหลังตู้คอนเทนเนอร์ที่มีความสูงกว่าสี่เมตร  นี่คือวิชาตัวเบาที่ได้ฟังมาจนได้เห็นกับตาแล้วสินะ ให้ตายมีคนฝึกขั้นใช้วิชาตัวเบาได้จริงๆ
                              ถึงตอนนี้พยัคฆ์เองยังต้องลอบกลืนน้ำลาย อดยอมรับไม่ได้ว่าตนกลายเป็นเด็กอนุบาลไป
เลยเมื่อเทียบขั้นกับฝีมือชายชุดดำตรงหน้า ร่างสูงใหญ่ยืดเด่นเป็นสง่าอยู่บนหลังตู้คอนเทนเนอร์  จ้องมองลงมาด้วยสายตาคมเข้มเห็นภาพซ้อนด้านหลังมีดวงจันทร์เปล่งแสงนวลตาซ้อนเงาร่างของเจ้าตัวช่วยให้แลดูลึกลับและองอาจจนน่าเกรงขาม เหมือนเทพเจ้าที่ยืนอยู่เหนือมนุษย์ตัวกระจ่อยร่อยทั้งสองคนประมาณนั้น
มังกรเองก็ยืนอึ้งเหมือนต้องมนต์สะกด สายตาของทั้งคู่ที่สบกันนิ่งระหว่างชายลึกลับชุดดำที่ไม่มีข้อมูลใดๆไม่แม้แต่จะแนะนำตัว  รู้เพียงฉายาจากปากไอ้นักฆ่าว่า‘เทพพระกาฬ’ หรือชื่อที่ไอ้นั่นมันเรียกว่า‘รามูน’   นี่คือข้อมูลเพียงสิ่งเดียวของชายผู้นี้  และดวงตาคมโตที่เบิกค้างมองอย่างอึนๆ งงๆ ของมังกรที่เหมือนถูกสายตาคมเข้มดึงดูดให้ไม่อาจละสายตาจากใบหน้าที่ปกปิดด้วยผ้าคลุมสีดำสนิท โผล่ให้เห็นแต่ดวงตาดังกล่าวเท่านั้นก่อนที่เงาร่างกำยำสูงใหญ่จะหายวับไปกับตาทิ้งให้มังกรกับพยัคฆ์ยืนอึ้งเป็นใบ้ไปกับความน่าทึ่งและน่าเหลือเชื่ออย่างมึนงงกันสองคน? ลูกแก้วมังกร

dung

ขอบคุณครับผม

Klong

ขอบคุนครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

kamaji

ขอบคุนคราบ

cawee

ขอบคุนคราฟ

xiah01

ขอบคุนคราฟ

manza555

ขอบคุณครับ

auto101

สนุกดีครับ

4_NAY

อะไรคือลูกแก้ว

Deer651

ขอบคุณครับ

tazman

สนุกคับ