OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 122

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
" เนม เป็นไง......."
ประโยคนี้มาจากพี่โตไม่ผิดแน่และมันก็เงียบเสียงลงเมื่อมองเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างหลังผมชัดถนัดตา...พี่โตกวาดตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า เท้าจรดหัวอีกครั้งด้วยสายตาสำรวจตรวจตราอย่างเคร่งเครียดว่ามีส่วนไหนหรือจุดไหนของร่างกายบกพร่อง
และเมื่อไม่พบ ก็หันไปจ้องผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างหลังผมแทน..
" พี่โต...เอ้อ...." ผมเดินไปหาพี่โตที่ยืนนิ่งจ้องหน้าพัศดีเขม็ง ผมเอื้อมมือแตะแขนคนตรงหน้าแล้วบีบเบาๆ
ให้ดวงตาและใบหน้าคู่นั้นละออกจากร่างของพัศดีปรมัตถ์ที่ยืนอยู่ตรงทางเชื่อมไปสำนักงานของเจ้าหน้าที่ในเรือนจำ นัยน์ตาคูนั้นละออกจากคู่กรณี ก่อนจะตวัดมาหาผมแบบขวางๆแปลกๆ
           "...เป็นอะไรไหม? "ถึงน้ำเสียงนั้นจะยังเข้ม..ออกแนวห้วนๆ แต่ก็ยังแฝงความห่วงใยอย่างเห็นได้ชัด
           " ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ไปเซ็นเอกสาร " ผมตอบรับคำพี่โตสั้นๆ
           "...เอกสาร ? "พี่โตทวนคำ ขมวดคิ้ว..
           " ....เซ็นรับรู้....ว่าไม่มีความผิด "พัศดีปรมัตถ์ที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมทนโท่ตอบสั้นๆ ด้วยสีหน้าเรียบเฉยผิดกับอาการยิ้มกริ่มดีใจที่ผ่านมาไม่กี่วินาทีแบบคนละคน
           " อ้อ....รู้แล้วสินะว่าจับคนผิด " พี่โต...รายนี้ก็ยังอ้าปากเถียงกับพัศดีแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว ผมล่ะกลัวแทนว่าจะถูกลากไปขังสักคืนจริงๆ..
            "....ก็ขอให้ระวังตัวได้ตลอดแล้วกันนะครับ " พัศดีเหยียดยิ้ม หันหลังกลับไปยังสำนักงานเจ้าหน้าที่พร้อมกับเสียงปิดประตูทางเชื่อมดังปังใหญ่...ผมถอนหายใจพรู ไม่ปวดหัวเพราะเรื่องที่รับมาทำก็คงไม่ได้ปวดหัวเพราะท่าทีของพัศดีกับพี่โตแหงเเซะ..
           "...มันว่ายังไงบ้าง " พี่โตจับเเขนผมลากออกมาจากทางนั้นและพาเดินดุ่มๆเข้าไปยังบริเวณของเรือนจำที่มีนักโทษหลายคนกำลังทำงานโหวกเหวกอยู่..
            " ก็ บอกว่าให้เซนเอกสารแหละ ...ท่าทางจะไม่พอใจ บ่นเรื่องอิทธิพลอะไรพวกนั้น " ผมบอกไปสั้นๆ ทำหน้ารำคาญอย่างที่ควรจะเป็น ปากก็พูดถึงเรื่องที่เป็นและควรจะเป็นปฏิกริยาที่พัศดีจะทำเมื่อเจอเรื่องแบบนี้..ก็คงหงุดหงิดแหงแซะ
          "...หึ...ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าต้องเจอกับอะไร " พี่โตหัวเราะหึ เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆด้วยท่าทีพอใจ...ก่อนจะขมวดคิ้วฉับ ชะงักฝีเท้า หมุนตัวมามองหน้าผมแบบกะทันหันจนคนตามหลังเบรกแทบไม่ทัน!
           " เหวอ อะ....." ผมชะงัก อ้าปากร้องบ่น ทว่าก็เป็นฝ่ายต้องเงียบ เมื่อได้สบนัยน์ตาพี่โตที่จ้องมองมา สางตาเข้มๆถลึงมองอย่างหงุดหงิด
           "...ไม่ต้องมาบ่น...เมื่อกี้มันอะไร ไอ้พัศดีมันคิดจะทำอะไรมึง? " ชะอุ่ย...พี่โตออกปากถามเสียงเข้ม มือหนาวางลงบนหัวผมแล้วโยกเบาๆดวงตาจ้องมองมาอย่างจับผิด..และไม่พอใจ
           " ...จะไปรู้เหรอพี่ก็...สนใจทำไมเล่า " ผมออกปากบ่น ไม่เข้าใจจริงๆนั่นแหละว่าท่าทีเมื่อกี้ของพัศดีคืออะไร ต้องการจะวางแผนอะไรหรือแกล้งใครรึเปล่า
            " สนสิ...ชิ...มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วยังคิดจะไปอ่อยชาวบ้านนะมึง "หา?...นี่ความผิดผมเรอะ?ว่าแล้วคนพูดก็ฟาดก้นไอ้เนมเบาๆเชิงหมั่นเขี้ยว ทำเอาอ้าปากหวอ
           " ผมไม่เกี่ยวเว้ย " ผมร้องว้ากออกมาทันควัน พี่โตหัวเราะออกมาเบาๆมือหนาจัดการกำแขนผมแน่นแล้วลากๆ
ไปยังทางเข้าห้องพยาบาลทันที
           " ไม่รู้ไม่สน ออกไปเจอผู้ชายคนอื่นสองต่อสองมันต้องเช็คสักหน่อย เฮ้ย ! เปิดประตูซิ ! " พี่โตหัวเราะในลำคอเอ่ยปากอย่างเริงร่าปนขบขัน ท่าทีที่ลดความเครียดสะสมในช่วงเวลาอาทิตย์ที่ผ่านมาลดได้นั้นทำให้ผมยิ้มรับในใจอย่างดีใจไม่น้อย  แต่ไอ้การลากชาวบ้านมาทำมิดีมิร้ายในห้องพยาบาล ท่ามกลางสายตานักโทษหลายสิบมันหมายความว่าไงเนี่ย!
     ปัง
        เรียกแล้วไม่ขาน บอกแล้วไม่ยอมทำตาม พี่โตเลยใช้ฝ่าเท้าถีบประตูห้องพยาบาลให้เปิดออกด้วยแรงวัวแรงควายอย่างผู้ที่ชินกับการใช้กำลังแทนมารยาท ไอ้เนมถอนใจอย่างไม่รู้จะฉุนหรือขำดี ผมหันไปมองด้านในห้องพยาบาลด้วยหวังให้มีแต่คนป่วยและคนป่วย เผื่อจะได้ดับอาการกระหายหื่นของพี่โตได้บ้าง...แต่ใบหน้าที่ยิ้มเหวอๆของผมกลับต้องชักงัก...ดวงตาเบิกค้างด้วยความงวยงงกึ่งตกใจกับภาพเบื้องหน้า..
     ...นี่มัน..!?
Improbable 25 :  แผนซ้อนแผน
    "นั่นสินะ"...
    ปิดแฟ้มเอกสารสีเข้มเขียนรายงานประจำวันลง แล้วจ้องมองร่างของชายหนุ่มคนหนึ่งที่มายืนอยู่ต่อหน้า  กันย์หรี่ตาลงช้าๆจ้องมองชายหนุ่มเบื้องหน้าด้วยแววตาครุ่นคิด สมองไพล่คิดถึงเหตุการณ์เมื่อาทิตย์ที่แล้ว และคำตอบรับ อันไม่รู้
จะระบุความต้องการของตนว่าเป็นเช่นใด
    วางปากกาลงบนที่เสียบ ถอนหายใจอย่างนึกหน่ายระอา บาดแผลที่ศรีษะค่อยทุเลาลงเหลือเพียงอาการตกสะเก็ดเล็กน้อย  ทว่ากลับรู้สึกไม่ต่างกับมันเจ็บขึ้นมาอีกครั้ง ปวดแปลบราวกับเลือดไหลออกมาจากร่าง..
    ....นับอาทิตย์แล้วที่เรื่องราวทั้งหลายไม่ได้สานต่อ น้องชายที่เขารักนั้นหายหน้า จากไปราวกับไม่มีตัวตน แม้จะเห็นและรับรู้อยู่ให้ชื่นใจว่าเมฆไม่เป็นอะไร ยังคงอยู่ดี...และ...ยังคงมีความสุขโดยที่ไม่หันหน้ามามองสบตากันสักนิด
คำประกาศเกลียดชังนั้นเหมือนดั่งคำประกาษิตที่บอกว่าเจ้าตัวจะไม่มีวันหันหลังกลับมามอง  ภาพน้องชายที่รักยังคงเคียงข้างมันที่ทำตัวไม่ต่างจากเขาชวนให้เลือดในกายเดือดเร่าอย่างนึกอดสูนัก
        กันย์มองหน้าเจ้าเด็กใหม่ที่มาไม่เท่าไหร่ก็เริ่มป่วนแดนนี้ด้วยอิทธิพลของคนที่คุ้มครองตนอยู่  เขาจ้องมองมันพร้อมกับคิดประเมินถึงแผนการและสิ่งที่มันพูดถึง
   คำตอบรับของตนเพียงเท่านั้นมันไม่เพียงพอจะให้ไอ้เป้เชื่อหรือรู้ได้ว่าจะร่วมมือด้วย..
แผนอะไร?
กันย์อยากจะหัวเราะขำให้ลั่น...กับแผนการณ์ที่มันพ่นออกมา
อ่อนแอ ไร้สาระ โง่เง่า เป็นแค่แผนหลอกพวกสิ้นหวังกับชีวิตจนไม่มีสิ่งใดแล้วให้ทำตาม แผนการที่รังแต่จะสร้างความวิบัติและฉิบหายให้ชีวิตตัวเองมากขึ้นเท่านั้น
แต่ก็สมกับพวกป๋าดี แผนที่ล่อให้คนออกมาวิวาทกันเอง มันคงนึกว่าเขาจะเป็นเช่นเดิม คนที่คอยฟังคำสั่งและทำตาม
ที่ต้องการทุกครั้ง
ไม่นึกเสียบ้างว่าการกระทำของตัวเองเป็นแบบไหน ทียอมรับฟังคำสั่ง ที่ยอมทำเหมือนจงรักภักดีอยู่ได้ เป็นเพราะอิทธิพลเท่านั้น
บอกให้เขาร่วมมือในแผนสำรองหากพวกมันทำพลาด แผนสำรอง...หรือแผนสำหรับเก็บพวกเดียวกัน  อยากจะรู้นัก...
....แต่ตอนนี้....ตัวเขามันเหมือนคนมีสิ่งใดยึดเหนี่ยวนักหรือ?
    ลอบถอนหายใจช้าๆ นิ่งฟังคำพูดของไอ้เป้ที่บอกออกมาคร่าวๆ และลองสังเกตอัปกริยามันไปพลางๆ กันย์ลอบขมวดคิ้วและนิ่วหน้ากับช่องโหว่ที่โผล่ออกมามากมายในแผนนั้น ยิ่งคิดตามและมองเท่าไหร่ ก็ยิ่งเจอแต่หนทางไม่สำเร็จมากขึ้นทุกที
       " เอาความแน่ใจมาจากไหน ว่าผมจะร่วมมือ ? " ที่สุดก็ฟังจบ...กันย์เหยียดยิ้ม สีหน้าขบขัน..
        " หา? " คนฟังชะงัก เหวอไปกับคำตอบนั้น กันย์คิดว่าไอ้เป้มันคงจะทำหน้าตกใจแล้วเงียบนิ่ง หากแต่มันกลับหัวเราะออกมาด้วยท่าทีขบขันราวกับจะล้อเลียนสีหน้าของตน
       " คิดว่าตอนนี้พี่มีทางอื่นด้วยรึไง ?"
      " ทางอื่น...." กันย์ทวนคำ มองหน้าเจ้าคนพูด
"ลืมไปแล้วรึไงว่าผมก็เป็นคนระดับหัวหน้าแกงค์ "
     " ใช่...มีคนของตัวเอง มีลูกน้อง มีทางเลือก...แต่ไม่มีปัญญารั้งตัวคนที่รักไว้ ....."
  ครืด....
       " อย่ายุ่งเรื่องชาวบ้าน " ฝ่ามือของกันย์กำคอเสื้อเจ้าคนปากดีไว้มั่น กระชากแล้วจ้องหน้ามันเขม็งด้วยความไม่พอใจ เขาผุดลุกขึ้นตอบรับคำหาเรื่องของไอ้เป้นับแต่ที่มันพ่นคำๆนั้นออกมาให้แสลงหู กริยาของมันชวนให้นึกโกรธเคือง
และคลั่งแค้นด้วยความไม่พอใจนัก
       " คร้าบๆ....พี่นี่รู้สึกจะจุดเดืดต่ำนะ " เป้ยกมือยอมแพ้ ขยับตัวออกจากรัศมีปฏิบัติการของชายหนุ่มตรงหน้า น้องใหม่หรี่ตาลงแล้วมองดูท่าทีของชายผู้ได้ชื่อว่าเป็นคนสุภาพและรู้จักเก็บอารมณ์ที่สุด แต่วันนี้มันเริ่มต่างออกไป
        "............"
        " กลายเป็นคนโมโหง่ายตั้งแต่เมื่อไหร่? "
        " ..คุณรู้จักผมดีแค่ไหน ถึงมาวิจารณ์ว่าผมเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ " กันย์กอดอกจ้องมองคนที่วิจารณ์การกระทำของเขาหน้าตาเฉยทั้งที่ตัวมันก็ไม่ได้ดีมากกว่าเขาสักเท่าไหร่นักอย่างท้าทาย เข้ามาได้ไม่เท่าไหร่ก็รังแต่จะก่อเรื่อง เพราะเห็นว่ามีพวกป๋าเป็นแบ๊คหลังค่อยช่วยเหลือเลยออกมากร่างเต็มกำลังจนน่าหมั่นไส้ มาตอนนี้ยังกล้าจะมาวิจารณ์ว่าคนอื่นเป็นแบบนั้นแบบนี้...คนประเภทนี้มันน่ารังเกียจน้อยไปเสียเมื่อไหร่
      " ...คร้าบ...กูไม่เถียงแล้ว ถ้าพี่ยังไม่รับปากจะทำไม่ทำ พี่ก็บอกมาสิ จะได้ไม่เสียเวลาอีก แผนการพี่ก็ฟังจนเปราะแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรติดค้าง " เป้ยักไหล่ออกปากเข้าเรื่องอย่างยอมแพ้ ถึงจะปากดีแต่เขาก็รู้ดีว่าตอนไหนควรจะหยุด..
     " แผนการโง่ๆ...ร่วมมือด้วยไม่ต่างกับไปตาย " กันย์พ่นลมหายใจช้าๆ พลางส่ายหน้า
    " เห็นด้วย..." แทนที่คนพูดมันจะออกปากท้วง ทำหน้าตาขัดเคืองใจเสียหน่อย ไอ้เป้มันยังพยักหน้ารับทำอือออ
ชวนให้เส้นกระตุก
" แผนง่ายๆนี่ ช่องโหว่เพียบใช่ไหม? แต่ถึงเวลาแล้วมันจัดการได้ง่ายและรวดเร็วที่สุดว่ะ...หรือพี่ไม่คิดงั้น "
      "............"
         คำพูดนั้นทำให้กันย์นิ่งคิด... ใช่ แผนการง่ายๆโง่ๆเต็มไปด้วยช่องโหว่ก็จริง แต่ก็เป็นอย่างที่ไอ้เป้ว่ามาเหมือนกัน...มันจัดการได้ง่าย เร็ว และมีโอกาสสำเร็จได้มากกว่าแผนการซับซ้อนของไอ้โตและพวกป๋าที่วางไว้ด้วยซ้ำ...
      "....ป๋ารู้รึยัง เรื่องแผนนี้ ?" กันย์ขมวดคิ้ว ออกปากถาม ถ้าให้ทำตามแผนนี้ จะบอกว่ามันเป็นแผนที่ใช้ร่วมกับแผนใหญ่ของไอ้โตและพรรคพวกยังจะดีกว่า..
       " แผนนี้ป๋าเป็นคนคิด " เป้เอ่ยปากตอบสีหน้าระรื่น ทว่าใจความนั้นยิ่งทำให้กันย์ขมวดคิ้วมุ่น...จ้องมองเจ้าคนพูดที่ยังคงมองมาด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจ...แผนการนี้มันโง่และง่ายเกินกว่าที่ป๋าจะเป็นคนคิด...แต่หากคิดอีกแง่ หากมันเป็นแผน ซ้อนแผนเล่า...
      ป่ามันวางแผนให้พวกไอ้โตและพวกแดนสิบที่อยู่ใกล้ๆร่วมกันก่อจลาจล สร้างความวุ่นวายย่อมๆ จากนั้นจะลอบหนีไปกับความวุ่นวายนั้น
      นักโทษที่หนีไปจากเรือนจำปรกติก็ต้องถูกตามและลงโทษหนักกว่าเดิม แต่การวางคนของป๋า มันทำให้เรื่องนี้สามารถผ่านไปได้ โดยการใช้อำนาจของเงินและอิทธิพลของตนเอง ให้พรรคพวกที่รออยู่ข้างนอกคอยดูลาดเลา... ควบคุม ดุแลให้นายใหญ่ออกมาได้ในที่สุด
     ส่วนแผนที่ไอ้เป้เสนอมา ก็เป็นแผนที่เขาและมันต้องคอยซุ่มเงียบ จัดการพวกที่แตกแถว จัดการพวกผู้คุมหรือคนที่จะมาขัดขวางป๋าและคนอื่นๆในการหลบหนี และคอย"เก็บ"พวกหัวโจกที่เป็นลูกมือ พวกที่รู้มากเกินไป พวกที่ไม่ได้ออกไปแต่อาจจะเป็นพยานปากสำคัญ...ต้องกำจัดมันให้เรียบร้อยด้วย ป๋ามันเล่นวิธี`ตัวเงินตัวทอง`ม...กันย์รู้ดี
    จะเก็บเรื่องการหายตัวไปของตนให้เป็นความลับ จะติดคุกแต่ชื่อจริงๆก็ต้องปิดปากคนให้หมด ทั้งผู้คุม ทั้งนักโทษ หรือกระทั่งพวกที่ร่วมก่อการกับป๋าก็ตาม..
    นั่นหมายถึงเขาอาจจะมีโอกาสจัดการกับมัน ให้ตายๆไปเสีย และพาเมฆหนีออกมาได้... การตายของไอ้วิทย์มันก็
ไม่ต่างกับนักโทษคนอื่นๆ มันไม่ได้เป็นรองหัวหน้าหรือเป็นคนช่วยไอ้โตอีกแล้ว ป๋ามันรับปากแต่จะให้พวกสมุนตัวเอ้ออกมาด้วย นั่นก็ไม่ได้หมายถึงไอ้วิทย์...ที่นอกจากจะสร้างปัญหาแล้วยังไม่ทำอะไรเลย..
   แต่.....ถ้าหากพวกป๋ามันใช้วิธีช้อนเก็บ มีแผนตามจัดการนักโทษที่เป็นลูกมืออย่างพวกเขาเล่า...จะเป็นเช่นไร?
      กันย์ขมวดคิ้ว จ้องมองใบหน้าของไอ้เป้ มองแววตาวาววับของมันอย่างชั่งใจ ครู่หนึ่งสัญชาติญาณและความระวังตัวบอกให้รู้ว่าไม่ควรจะไว้ใจคนเหล่านี้ ทว่าความต้องการและแรงผลักดันจากการกระทำของคนที่เขารักนักรักหนากลับกลายเป็นเหตุผลหลักไปเสียแล้ว.... ใครจะถูกเก็บก็ช่างมัน ใครจะถูกหักหลัง ไม่สนใจ ก็ช่างมัน ขอแค่เมฆยังอยู่ ขอแค่เมฆไม่เป็นไร ขอแค่นั้นก็พอ คนอื่นจะเป็นหรือตายไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปสน..
       " ก็สมเป็นป๋า "กันย์พ่นลมหายใจช้าๆ ก่อนจะจ้องมองเจ้าคนรอคำตอบที่ยังคงทำท่าทีเรื่อยเฉื่อยไม่รู้สึกรู้สาด้วยท่าทีใคร่ครวญ
       " แล้วจะแน่ใจได้ยังไงว่าผมจะไม่ถูกเก็บด้วย "
       " มันก็อยู่ในมือพี่นี่...ความมั่นใจน่ะ" คำตอบนั้นทำให้กันย์จ้องหน้าคนพูดเขม็ง...
     ก็จริงอย่างที่มันว่า ความมั่นใจอยู่ในมือของเขา ถ้าไม่ยอมร่วม ก็ต้องไปก่อจลาจลกับคนพวกนั้นมีเพียงอาวุธเป็นมีดผ่าตัดอันเล็กเอาไว้ป้องกันตัวจะสู้ได้มากน้อยแค่ไหนก็ไม่อาจจะรู้

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมากครับ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ติดตามๆฮ่าๆคับผม

tarsii

ขอบคุณมากนะ

manza555

ขอบคุณรับเด

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ขอให้โตรอดนะ

pt200

ขอบคุณครับ