OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 83

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
"..................." พวกเราในนี้ต่างก็นิ่งเงียบ
จ้องมองเด็กใหม่ที่นั่งอึ้ง มันจ้องหน้าพี่โตอย่างตกตะลึงสลับกับจ้องหน้าพี่ทินอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี
              " โหดไปมั้ยมึง?"ผมได้ยินเสียงนักโทษด้วยกันกระซิบออกมาเบาๆ
ไอ้เนมหรี่ตาลงน้อยๆมองภาพตรงหน้า นั่นสินะ โหดไปรึเปล่า?
" แบบนี้ล่ะปกติแล้ว เด็กใหม่มาห้องมันทีไรไอ้โตแล่นเกือบตายทุกที มาดีๆมีที่ไหน" เสียงกระซิบตอบนั่นทำ
ให้ผมขมวดคิ้ว ก่อนจะหันไปมองนักโทษสองคนนั้น ที่กำลังกระซิบคำว่า"ยกเว้น....." และกำลังหันมามองหน้าผมอยู่...
     สองคนนั่นหลบตาและหันไปทางอื่นทันที ผมขมวดคิ้วน้อยๆ พลางคิดว่า ถ้าผมไม่โชคดี(เหรอ?)ถูกป๋ากับผู้พันเลือกมาเป็นตัวพนันในเกมส์งี่เง่าเมื่อสามปีก่อนแล้ว ผมจะมีสภาพแบบนี้ไหม? หนักกว่า? รึเบากว่า? หรือต้องผูกคอตาย
ในห้องขังแบบที่โดนว่าไว้จริงๆ
             "..มีอะไร?..." น้ำเสียงเรียบๆที่แสนคุ้นหูทำให้ผมหันขวับไปมอง เด็กหนุ่มร่างผอมและใบหน้าน่ารักที่เดินมา
ข้างตัว เมฆที่น่าจะทำงานของวันนี้เสร็จแล้วเดินเข้ามาใกล้ผม พร้อมกับมองภาพตรงหน้าไปด้วย พร้อมกับทำสีหน้าเย็นชา
              "..เด็กใหม่เหรอ? " มันถามเรียบๆ พร้อมกับหันมามองหน้าผม
" มาแดนมึงรึไง.."
             " อือ มาแทนลุงเก่งที่เพิ่งพ้นโทษไปเมื่อวาน " ผมตอบสั้นๆ พลางมองภาพตรงหน้าเด็กใหม่ยังไม่ยอมขยับไป
ทางไหน ส่วนพี่โตก็ยืนกอดอกมองด้วยสีหน้ารื่นรมย์อย่างยิ่ง เหมือนว่าพี่แกจะมีที่ระบายหลังจากอดหลับอดนอนและอารมณ์เสียจากการถูกเรียกปลุกแล้วสินะ..
            "..ไอ้โง่เอ๊ย....ซวยมาอยู่แดนไหนไม่ว่า เสือกมาอยู่แดนสิบสอง" เมฆมันบ่นพร้อมกับถอนหายใจเฮือกราวกับเวทนาภาพของเด็กใหม่ผู้กำลังอึ้งไม่หายกับท่าทีของชายสองคนตรงหน้า
" มาอยู่ที่เดียวกับพวกพญามารซะได้ "
          "................." ผมหันไปมองหน้าเมฆด้วยสีหน้าบอกไม่ถูก นี่จะรู้มั้ยว่ากำลังว่าผม ว่าพี่โต พี่วิทย์สุดที่รัก พี่กันย์ รวมทั้งตัวเอ็งด้วยน่ะ !
            " อะไร...ดูทำหน้าเข้า " เมฆหันมาบ่นใส่ผม
          " เปล่า แค่เพิ่งเห็นคนด่าตัวเอง.." ผมรับคำด้วยสีหน้าเรียบๆ แต่เมฆแทบจะพ่นไฟออกมาแล้ว ฮ่าๆ...
ปึก..
         "...ทะเลาะไรกันพวกมึง.." ข้อศอกและท่อนแขนที่พาดลงมาบนหัวผมกับเมฆไม่เบานัก พร้อมกับกลิ่นจั๊กกะแร้ เอ๊ย..กลิ่นเหงื่อโชยมาบางๆ ก็คือพี่วิทย์ซึ่งอยู่ในสภาพกรรมกรขุดดินถางหญ้า เหงื่อทั่วตัวเช่นเคย..
       " เปล่าคร้าบ..ใครจะกล้าหาเรื่องสุดที่รักของพี่ได้ล่ะ.." ผมว่าพลางหัวเราะหึหึๆเมื่อเห็นเมฆโดนพี่วิทย์คว้าคอไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง โดยที่เจ้าตัวพยายามแงะแขนคู่นั้นออกจากคอตัวเอง ปากก็บ่นอู้ว่าเหม็นกลิ่นเหงื่อ แต่หน้างี้แดงก่ำเชียว
        "...แล้วนั่นไอ้โตลองตีนเด็กใหม่ไม่เสร็จอีกเหรอว่ะ?.. " พี่วิทย์ถาม หลังจากปล้ำจูบ...เอ้ย!หอม....เอ่อ...กอด เมฆกลางฝูงชนได้สำเร็จแล้ว..
        "..ยังพี่...กำลังตกลงกันอยู่..." ผมตอบ พร้อมกับหันไปมองภาพเบื้องหน้าอีกครั้ง..
        " ตกลงอะไร?..เฮ้ย...ไอ้โต..มึงยังไม่เสร็จเรื่องอีกเหรอ?มาได้แล้วเว้ย เมียมึงบ่นหา.....โอ๊ย!" พี่วิทย์ร้องเรียกพี่โตด้วยข้อความอันไม่น่าพึงประสงค์ ทำเอาผมแทบจะประทับฝ่าเท้าบนหลังตีนพี่แกไม่ทัน..แล้วก็ไม่ทันจริงๆเสียด้วย เมื่อพี่วิทย์แกเอ่ยประโยคนั้นเรียบร้อยแล้ว พร้อมกับพี่โตที่หันมามองทันควัน..
        "..รอแปปนะเมียจ๋า..เดี๋ยวกูขอจัดการไอ้พวกกวนตีนให้เสร็จก่อน..." ไอ้$@#%$@$ ... ไอ้พี่โตบ้าเอ๊ย...จะตะโกนขึ้นมาหาอะไรครับ ! ทำอย่างกับตอนนี้คนเขารู้กันไม่มากพอว่าผมกับพี่เป็นอะไรกัน ไอ้พี่ ###@#@ โว้ย ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว !
   ผมหันขวับ ไม่ได้หันกลับไปหน้างอใส่หรือตวัดตาค้อนลมค้อนแล้งเหมือนตอนอยู่กันสองคน แค่นี้ก็โดนชาวบ้านเขาแซวมากพอแล้ว จะทำตัวเป็นสาวน้อยให้ชาวบ้านลือเพื่ออะไรล่ะครับ ที่ทำได้ก็มีแต่หน้าบึ้งๆด้วยความไม่พอใจ ชิ..
         "...อย่าเขินน่า ไอ้เนม...ไม่เห็นเป็นไรเลย....เน้อ..." พี่วิทย์ว่าพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ทำเอาผมชักสีหน้าหงุดหงิด ก่อนจะยิ้มออกเมื่อเมฆหันไปทุบหลังพี่แกเสียอั๊กหนึ่ง ตอบแทนที่โดนลวนลามกลางฝูงชนเมื่อครู่..
         "...อย่าให้ถึงทีผมบ้างแล้วกัน..." ไอ้เนมอาฆาตแรงน่ะเฟ้ย..
        " โหย กลัวตาย.." พี่วิทย์หัวเราะร่า ก่อนจะละมือออกจากคอเมฆแล้วเดินไปหาพี่โตที่ยินอยู่ตรงกลางวงด้วยสีหน้าสะอกสะใจบ้าง..
         "..มึงจะให้มันทำอะไร?.." พี่วิทย์เลิกคิ้ว  ออกปากถาม
         " กราบตีนไอ้ทิน.." พี่โตตอบออกไปห้วนๆ นัยต์ตายังจ้องเขม็งมองเด็กใหม่คนนั้นต่อไป..
          "..หือ?...ทำไม " ว่าแล้วก็หันไปมองหน้าพี่ทินที่ยืนรอท่าอยู่..
          "..มันด่ากูว่าหมาว่ะ พี่วิทย์.." พี่ทินตอบสั้นๆ คนฟังเลยพยักหน้าหงึกๆ...
         "..อ้อ...งั้นก็ทำไปสิ.." พี่วิทย์ว่า ทำเอาเด็กใหม่ที่มีสีหน้าอ้อนวอน แทบจะคุกเข้ามาซบฝ่าเท้าพี่วิทย์ชะงัก มันทำหน้าเหวอๆได้อีก ทำเอาคนมองอย่างผมได้แต่ถอนหายใจ..อย่าเลยว่ะ..อย่าคิดไปหวังอะไรกับคนที่เข้ามาถามเลย กี่รายๆก็อีหรอบเดียวกันแหละครับ..เพราะ แดนนี้ถูกควบคุมไว้แล้วโดยพี่โตและพรรคพวก..
        "..ทำไมว่ะ...กลัวไรมึง...ทำหน้าเบ้เชียว.." พี่วิทย์เลิกคิ้ว ก้มมองหน้าเด็กใหม่ด้วยท่าทีงงๆปนสงสัย..
        "...อึก.......ผะ....." ไอ้เด็กใหม่จะอ้าปากพูดด้วยนัยน์ตาสั่นระริกใกล้จะร้องไห้เต็มที แต่พี่วิทย์แกบีบมือลงบนปลายคางที่จับอยู่ซะก่อน แรงซะจนเจ้านั่นหน้าเหยเก...ดูๆไปก็น่าสงสารนะนั่น..
         "..มีปัญญาด่าคนอื่นว่าหมา แล้วทำไมไม่มีปัญญาขอโทษล่ะว่า ทีเห่ามาก็ยังเห่ามาได้ แบบนี้ต่างกับหมาตรงไหน?.." พี่วิทย์ถามพร้อมกับหัวเราะหึหึ แล้วสะบัดมืออกจากคางเด็กใหม่แรงๆ จะว่าไปแล้วพี่วิทย์เคยทำหน้าโหดๆให้ผมดูไม่บ่อยนัก..เพิ่งได้มาเห็นอีกครั้งก็คราวนี้ ถือว่าเป็นของแชร์เลยนะครับ..หายากๆ..    แต่ไปๆมาๆ ดูเหมือนจะมีคนไม่อยากเห็นมากกว่า
    ผมเหลือบมองเมฆที่เม้มปากแล้วหันไปมองทางอื่น โดยที่มีฝ่ามือกำแน่น คราวแรกผมเลิกคิ้ว ไม่เข้าใจว่าเมฆเป็นอะไร แต่พอมองไปก็นึกได้ คงเพราะเมฆไม่อยากเห็นพี่วิทย์เป็นแบบนี้ล่ะมั้ง? หรือไม่ก็ไม่อยากให้พี่วิทย์ทำหน้าตาแบบนี้กับใคร จะเก็บไว้ซาดิสต์กันสองคน..เอ่อ...เหมือนยิ่งคิดไปเรื่อยเปื่อยยิ่งพล่ามไร้สาระไปเรื่อยแฮะ..
       "...เป็นอะไร?.." ผมออกปากถามเบาๆ ทำให้เมฆชะงัก เหมือนจะรู้ตัวว่าถูกมอง เลยรีบทำสีหน้าปกติ...
       "...เปล่า..." เมฆบอกสั้นๆพลางถอนใจเบาๆ...ผมมองแล้วหรี่ตาลงน้อยๆ..
       "..ไม่อยากเห็นพี่วิทย์ทำตัวแบบนั้นรึไง?.. " ผมถามออกไปเรียบๆ..ได้ยินเสียงลมหายใจอีกฝ่ายสะดุดลงพร้อมกับอาการถอนใจเบาๆอีกรอบ..
     "..แล้วไง...พูดอย่างกับมึงชอบ.." เมฆตอบกลับมาเบาๆ ทำให้ผมหันไปมองหน้าพี่โตอีกครั้ง สีหน้าเยาะเย้ย เหยียดหยามคนอื่นที่ได้เห็น มันดูไม่น่ามองแบบที่เมฆว่านั่นแหละ แน่นอนว่าจริงๆแล้วผมก็ไม่อยากจะมองเห็น..ใครอยากจะมองคน..เอ่อ...หมายถึงคนข้างๆตัวเองมีสีหน้าแบบนั้นล่ะครับนอกจากจะไม่เจริญหูเจริญตาแล้วยังชวนประสาทเสียอีกต่างหาก...     ...แต่ว่า..
       "..ก็เปล่า..แต่แค่ไม่ทำหน้าแบบนั้นกับเราก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่รึไง?.." ผมถามาเมฆกลับเบาๆ ไอ้การทำตัวเป็นคนดีมีศีลธรรมโอบอ้อมอารีกับเพื่อนมนุษย์น่ะ ใครๆก็อยากทำและอยากให้คนที่ตนรักเป็นกันทั้งนั้น แต่ในคุก ในที่แบบนี้ ทำตัวแบบนั้นจะอยู่รอดรึไง? สามปีที่ผ่านมามันสอนผมมามากแล้ว
อาจจะเห็นแก่ตัว แต่ในที่แบบนี้ แค่คนๆนั้นไม่ทำสีหน้าอย่างนั้นให้เห็น ก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ?
       "..กูรู้..แต่ก็ไม่อยากเห็นอยุ่ดี..มองแล้วประสาทเสียว่ะ.." เมฆบ่นออกมาเบาๆ ทำให้ผมเหล่มองช้าๆ เมื่อสามปีก่อนผมเข้ามาโดยไม่รู้เรื่องราวอะไรระหว่างพี่วิทย์กับเมฆเลย เมื่อเวลาผ่านไปถึงได้รู้อะไรมาจากพี่โตบ้าง ก็แค่คร่าวๆว่าเมฆเคยเจออะไรเหมือนกับผม และอาจจะมากกว่าผมด้วยซ้ำ เลยกลายเป็นคนแข็งกร้าวไม่ยอมเชื่อใคร ความทรงจำที่เมฆมี..ก็ย่อมเลวร้ายและฝังใจกว่าที่ผมเจออยู่แล้ว..
        "..คิดมะ........"
       "..คุยอะไรกัน..?  " ฝ่ามือหนาโยกหัวเมฆเบาๆพร้อมกับเสียงทักนิ่มๆทำให้ผมกับเมฆหันกลับไปมอง แน่นอนว่าคนๆนั้นคือพี่กันย์..ซึ่งกำลังถือเอกสารอะไรบางอย่างในมืออยู่..
        "...เรื่องเด็กใหม่พี่.." ผมตอบพี่กันย์ ทำให้พี่เขาหันไปมองคนที่อยู่กลางวง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันน้อยๆ..
        "..พอดีเลย..ผู้คุมฝากเอกสารให้เด็กนั่นไปกรอก.." พี่กันย์ว่า ขณะที่กอดคอเมฆไว้หลวมๆด้วยท่าทีสนิทชิดเชื้อ ทำเอาผมหัวเราะแหะ ขยับห่างออกมาด้วยกลัวว่าบางทีลูกระเบิดอาจจะถล่มลงมาใส่กบาลได้..
       "..มีอะไร..? " ว่าแล้วไง...ไม่เกินสิบวินาทีที่พี่กันย์เริ่มเข้ามานัวเนียเมฆ พี่วิทย์ก็เดินออกมาจากกลุ่มพิพากษานั้นแล้วส่งเสียงเข้มๆแหวกผู้คนมาก่อนตัวเสียอีก..
        "..เปล่านี่ครับ..ทำไมเหรอ? พี่ชายน้องชายทักทายกันไม่ได้รึไง?.." อ่า..เหอะๆ...มองแล้วชักประสาทเสียครับ..พี่กันย์กับพี่วิทย์ เริ่มคู่มวยชุมชน เอ๊ย..มวยประจำแดนสิบสองอีกแล้ว..
        ".....ไม่ว่าหรอก ถ้าไอ้พี่มันคิดแค่นั้นจริงๆ " พี่วิทย์ส่งเสียงฮึ่มฮั่มแล้วเดินเข้ามาคว้าแขนเมฆมาหาตัว ได้ยินเสียงเมฆบ่นออกมา แต่ก็ต้องเงียบลงเพราะพี่วิทย์ทำตาดุใส่.
        "..เฮ้อ..ช่างเถอะ... " พี่กันย์ถอนใจด้วยสีหน้าระอากับพฤติกรรมเยี่ยงเด็กหวงของอย่างพี่วิทย์..และยิ้มให้ " ดูแลกันดีๆแล้วกัน"
        "..........." พี่วิทย์เงียบครับ ไม่พูดอะไรนอกจากจะจ้องตาพี่กันย์ที่ฉายแววอมหิตไม่เงียบออกมาเด่นชัด..บอกตามตรงว่าถึงผมจะเห็นบ่อย แต่ก็ยังไม่ชินครับ ไม่ชินจริงๆกับเรื่องแบบนี้
       ".....เอ่อ...พี่ ไหนบอกจะให้เด็กใหม่กรอกอะไร.. " ผมออกปากถามพี่กันย์ที่ยืนมองพี่วิทย์และเมฆที่เดินออกปากจากตรงนี้แล้ว..ทักให้เขารู้ว่า เด็กใหม่ต่างหากเฟ้ย ! ที่เอ็งควรจะสนใจน่ะ..
      "..อ้อ.....แล้วดูทำเข้า.." พี่กันย์บ่นออกมาเมื่อหันไปเห็นภาพพี่โตเอาฝ่าเท้าไปกดแผ่นหลังเด็กใหม่ให้หมอบแนบอยู่กับพื้น..ด้วยสีหน้าแสนมีความสุข..
       "....เรียกให้หน่อยสิ.." พี่กันย์สะกิดเเรียกใช้ผมเบาๆ...เอ่..พี่ครับ..เรื่องอื่นไม่ว่า แต่ทำไมต้องให้ผมทำตอนนี้เล่า..
      " พี่ไม่เรียกเองล่ะครับ?.." ผมหันไปโบ้ยกลับทันควัน ไม่อยากจะขัดขวางความสุขพี่ท่าน เดี๋ยวได้ลำบากอีก..
      "....เดี๋ยวโดนหาว่ามาขัดคออีกน่ะสิ.." พี่กันย์ว่า ทำให้ผมได้แต่ทำหน้าเหยเก..สุดท้ายแล้วก็ต้องมาลงที่ไอ้เนมคนนี้สินะ...เวรเอ๊ย...
      "....เอ่อ........พี่โต.! ..."  เรียกแล้วนะ...ผมออกปากเรียกให้แล้ว ถึงเสียงมันจะไม่ดังนัก แต่ก็พอจะได้ยินล่ะ อย่ามาว่าผมไม่เรียก เรียกตามที่ขอแล้วครับพี่กันย์ ถ้ารายนั้นไม่ได้ยินก็เชิญเรียกใหม่เอง.. ผมทำหน้าตาไม่รู้สึกรู้สากับสีหน้าอ่อนใจที่พี่กันย์ส่งมาให้ อย่าหาว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลยครับพี่กันย์ ไอ้ท่าทางมีความสุขที่ได้กดขี่ชาวบ้านเยี่ยงได้ขึ้นสวรรค์แบบนั่นน่ะ ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนะครับ เพราะงั้นต่อให้ผมไปขัดคอก็อาจจะมีสิทธิม่องได้ง่ายๆ เข้าใจไอ้เนมนะพี่..
       "..อะไร..." อ้าว...ได้ยินซะงั้น.. แถมหันมามองด้วยนัยน์ตาเขียวๆอีก..
      ".........." ผมไม่ตอบแต่ชี้ไปที่พี่กันย์ที่ยืนข้างๆเป็นเชิงบอกว่าไอ้นี่ต่างหากที่กวน..
      "..มีเอกสารให้เด็กใหม่ทำน่ะครับ.."พี่กันย์ตอบ พลางเดินฝ่าฝูงชนเข้าไปกลางวง
      "..........เหรอ..." พี่โตรับคำสั้นๆ ขณะที่พี่กันย์ก้มมองเด็กใหม่ที่มองตนเองเยี่ยงพระมาโปรดแล้วหันมามองหน้าพี่โต พลางกระซิบบอกอะไรซักอย่าง..ซึ่งทำให้พี่โตถอนใจเฮือก..
      "....ถือว่ามึงรอดไปแล้วกัน..." พี่โตชี้หน้าเด็กใหม่ด้วยสีหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด..
        "..ไปไหนล่ะพี่.." พี่ทินออกปากถามสีหน้างงๆ..
        "..ไปหาไอ้ชาติ.." พี่โตตอบสั้นๆพร้อมกับละฝ่าเท้าออกจากศพ(?)ของเด็กใหม่รายนั้น แล้วเดินมาทางผม..
       "..ไปอาบน้ำก่อนไป..เดี๋ยวกูไปหาไอ้ชาติก่อน แล้วจะมากินข้าวด้วย.." พี่โตลูบหัวผมพลางสั่งสั้นๆ...ก่อนจะละแขนออกแล้วเดินไปพร้อมกับพี่กันย์  ส่วนศพเด็กใหม่นั้นก็ทิ้งไว้ให้พี่ทินและเหล่าพลพรรคในเรือนจำแดนสิบสองยำตีนกันตามสะดวก
ส่วนผมที่รู้สึกว่าการดูคนโดนกระทืบไม่ได้เป็นอะไรที่น่ามองนักก็เดินเข้าไปในเรือนนอน คว้าข้าวของออกมาอาบน้ำไปกินข้าวตามที่พี่โตบอกไว้..
ที่นอนหน้าส้วมซึ่งถือเป็นจุดต้อนรับเด็กใหม่จุดที่สอง ได้รับการจับจ้องแล้วโดยไอ้เวรที่เคยเลื้อยผมไปเมื่อชาติที่แล้ว(หวังว่ายังคงจำได้นะครับ) ตอนนี้หมอนั่นดูจะดีใจมากๆที่ได้ย้ายที่เสียที ทำให้ตอนนี้ที่นอนของเด็กใหม่ก็กลายเป็นหน้าส้วมนั่นเอง..
    พวกเราในเรือนนอนบ่นกันอู้ที่ต้องแบ่งที่นอนให้คนใหม่ หลังจากเบียดกันเป็นปลากระป๋องแล้วแม้ผมจะไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมายนักกับพื้นที่ซึ่งถูกเบียดอัดกันมากขึ้น แต่เห็นในห้องที่แทบไม่มีที่เดินแล้วก็น่าอึดอัดจริงๆนะครับ ขนาดพี่โตที่นอนแผ่หราบนคอนโดของตัวเองยังออกปากบ่นเลย
    เด็กใหม่หลังจากโดนรุมสกรัมอย่างดุเดือดไปเมื่อเย็น ตอนนี้เหมือนจะเริ่มสำนึกได้ว่าควรสงบเสงี่ยม เลยเข้ามาปูผ้าปูที่นอนนั่งเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ในมุมอับหน้าส้วมซึ่งส่งกลิ่นโชยออกมาอย่างปลงในชีวิต มองแล้วก็นึกสงสารไม่น้อยนะครับ
       " พี่โต..."ผมจิ้มแขนพี่โตที่นั่งคุยอะไรไร้สาระกับพี่ทินและพี่กิตเบาๆทำให้รายนั้นหันมามอง
        "..แล้วเด็กใหม่นี่..มันจะอยู่แกงค์เรารึเปล่า?.."คำถามผมทำให้คนฟังชะงักส่วนพี่ๆในแกงค์ก็หันมามองหน้าพี่โตเช่นกัน..

manza555

ขอบคุณครับ

wsdonin

ขอบคุณมากคับ

mario401

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza

ขอบคุณมมากนะครับ

GunGuy

ขอบคุณมากครับ

Klong

ขอบคุนครับ

snooperio

ขอบใจมากมากมากคับ

KillTi

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

wi2

ขอบคุณครับ

iamalegend

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

4_NAY

ได้น้องแล้วเนม

pt200

ขอบคุณครับ

sugarxxx

เขาตอนรับเด็กใหม่กันได้เจ็บแสบมาก

kingkarn007

ขอบคุนมากๆคับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ

Ohmkungz123

ข่อมคับ