ก็คนมันรักทำไงได้ @@@@@ 58

tanya

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ซี๊ด มึงนิ”มันร้องก่อนจะดึงหัวผมให้เงยขึ้นผมยังไม่ปล่อยดึงอีก
“ฝิ่น”สัญญาณเตือน
“ไอ้ฝิ่น”มันเรียกชื่อผมเน้นๆเลย
“ไอ้ อ้อย อูด เอ๊าะๆ อ่อน” (ไม่ปล่อยพูดเพราะๆก่อน)ผมบอกเสียงอู้อี้ ตาก็เหลือบมองมันที่เหมือนจะเคลิ้มเหรอ
“จะปล่อยมั้ย”มันไม่พูดแต่ถามกลับ ผมส่ายหน้า มันแสยะยิ้มก่อนจะ
“ฮะๆๆ ฮ่าๆๆ พอแล้ว”มันจี๋เอวผม จนผมหัวเราะน้ำตาน้ำลายไหลไปหมด
“สกปรกว่ะมึง ทุเรศ”มันบ่นผมก่อนจะจับเสื้อผมไปเช็ดหน้ามัน
“ก็มึงจี๋กูทำไมเล่า สมน้ำหน้า นี่ๆๆ”ผมว่ามันก่อนจะเอาลิ้นเลียปากเลียหน้ามัน
“ไอ้กาก หยุดเลยมึงเดี๋ยวเจออีก”มันดึงคอเสื้อผมเงยขึ้น “มึงยังไม่บอกเลยยกโทษให้กูเรื่องอะไร”
“เรื่องแครอท”ผมบอกมัน จะลุกแต่มันกอดเอาไว้ จ้องหน้าเลิกคิ้วใส่
“มึงใส่บ๊อกเซอร์กระต่ายทำไมเล่า”ผมพูดกับมันที่อึ้งไป ก่อนจะทำหน้าเซ็งด๋อย”อย่าทำหน้าเบื่อนะ”ผมแว็ดใส่
“ไอ้เสื่อม มึงซื้อเองนะ สิบสองสี”มันบอกก่อนจะจิ้มหน้าผม”พอกูไม่ใส่ ก็บังสุกุลกูทุกที”มันพูดต่ออีก เงียบเลยกู
“แล้วไง ก็ตอนนี้ไม่ชอบ”ผมยื่นหน้าไปพูดใส่มัน ก่อนจะกอดมันอีก สูดดมไปด้วยเริ่มจิตและ ได้กลิ่นอาฟเตอร์เซฟอ่อนๆที่ผมเป็นคนซื้อและโกนให้ด้วย
“หึหึ”มันหัวเราะกับความง็องแง็งของผม
  “เดี๋ยวกูซื้อให้ใหม่ ทิ้งไปเลย”ผมบอก มันเลยตบก้นอีกที
“หาเรื่องช้อบสิมึง”มันพูดยิ้มๆ อย่างรู้ทัน
“พาน้องไปนะ ไปซื้อของให้ปู่ด้วย”ผมอ้อนทันที ที่มันจับได้ แต่ขัดตาเรื่องจริง ที่จริง (นัง) กระต่ายก็ไม่ได้มาทำอะไรให้ผมหรอกแค่ไม่ชอบที่เอาหน้าอกชี้หน้าผัวผมนี่แหละ เข้าใจใช้ส่วนสำคัญให้เป็นประโยชน์
“แล้วพูดดีๆไม่เป็น”มันบอกอีก เอามือเคาะหัว
“พูดดีๆก็ไม่มีเรื่องสิ เป็นเมียพี่ต้องไม่ธรรมดา ฮ่าๆๆ”ผมบอกมันก่อนจะแกล้งหัวเราะปากกว้างงับปากมัน ๆ ส่ายหน้าแต่อมยิ้ม
“กวนตีนนะครับคุณน้อง”มันว่าก่อนจะกัดจมูกผมบ้าง ก่อนจะลุกเดินไปดูต้นไม้และรดน้ำพรวนดินใส่ปุ๋ยด้วยกัน มันสอนให้ผมทำ แรกๆผมก็หงุดหงิดทำไม่ได้สักที จับทีก็ช้ำมันก็บอกใจเย็นๆ ตอนที่สอนผมดูมันใจเย็นมากไม่มีดุเลย จับมือสอนด้วยนะ เชอะ ทำเป็นหลอกแต๊ะอั๋ง หุหุ ก่อนจะรู้สึกกลิ่นหอมข้างหู มันเด็ดดอกมะลิซ้อนมาทัดให้
“ยังไม่วันแม่เลยรีบให้ทำไม”ผมแหย่มันยิ้มๆ คือผมเขินอ่ะ เลยโดนโบ้หัวอีกที
“กูจะโรแมนติคก็ชอบขัด และก็บ่นอยู่นั่นแหละว่าทำพูดเป็นสาก หน้าเป็นตอหม้อ นิสัย”มันลุกขึ้นว่าก่อนจะเตะก้นผมอีกที หันหลังเดินหนี อุ้ย เดี๋ยวนี้มีงอน
“โอ๋ๆๆ อย่างอนนะ เมียล้อเล่น”ผมกอดเอวมันข้างหลัง ปลอบใจมัน
“กูไม่ใช่มึง”มันย้อนผมที่ชอบงอนมัน
“งอนเถอะ น่ารักอ่ะ”ผมบอกพร้อมทำเสียงใส่
”แรด”คำที่มันชอบเรียกผมแต่หนนี้เสียงผมเอง มันอ้าปากค้าง”ฮ่าๆๆๆๆ ไม่ทันกู”ผมหัวเราะที่ดักคอมันจนเหวอ
“จวย”สั้นๆที่มันให้
“โอย โดนเยอะแล้ว”ผมทำเสียงเลียนแบบนักมวยดัง มันหัวเราะหันมาอุ้มผมเข้าเอว
“เอาไปอีก กูแจกฟรี”มันยักคิ้วแถมพูดได้หน้าตาหื่นมาก ผมจะพูดมันก็จูบปิดปากจนไปถึงห้อง อยากบอกว่าฟรีแบบนี้ไม่เอาโว้ย
“ไปไหนก่อน”มันถามผมที่ตอนนี้เดินเกาะแขนมันอยู่  อยู่ห้างแล้วครับวันนี้มารถไฟฟ้าสะดวกดี
“ไปร้าน xxxx ก่อน”ผมบอกชื่อร้านนาฬิการ้านประจำร้านหนึ่งที่ปู่กับผมใช้บริการบ่อย เชื่อถือได้ในเรื่องคุณภาพ
“ไม่ได้บอกนะว่าจะซื้อ”มันท้วงผม เพราะมันเพิ่งซื้อให้เมื่อเดือนก่อน ผมยิ้มแป้นเหมือนงานจะเข้ากูเลย
“ปู่สั่งให้ รุ่นล่าสุดน้องชอบอ่ะ”ผมบอกมัน ๆ ส่ายหน้า
“มึงขอ”มันถามผมอีก ผมพยักหน้าหงึกๆๆ
“ราคาไม่แพงหรอก อย่าบ่นสิ”ผมเกาะมันพร้อมกับบอก
“รู้ว่าไม่แพง ทำไมต้องรบกวนปู่”มันพูดเรียบๆ มันไม่อยากให้ผมเคยตัว พออยากได้อะไรบางครั้งต้องได้เดี๋ยวนั้น โดยเฉพาะเรื่องนาฬิกาปู่ผมไม่ค่อยขัดเท่าไร
“เปลี่ยนมารบกวนผัวแทนน่ะเหรอ”ผมแกล้งแหย่มัน อุ้ย หน้ามาเฟียมาก
“ไม่ขำ” ผมยิ้มแหยๆ แม่งไม่ยิ้มเลย เตรียมตัวโดนได้เลยดอกฝิ่น ประเด็นเด็ด
“เท่าไร”มันไม่พูดแต่ถามราคาแทน ผมเลยบอก มันหยิบกระเป๋าตังค์ส่งให้
“เอ้า กูมีเท่านั้นแหละ”ผมเปิดดูแล้วนับ แม่งไม่พอเศษเลย เงยหน้าไปมันแอบหัวเราะ
“ไอ้เชี้ย แกล้งกูเหรอ”ผมตีมัน ที่ขำตอนผมหงอย
“มึงยังแกล้งกูเรื่องแครอทเลย”มันยักคิ้วใส่ ผมด่ามันทำปากหมุบหมิบ มันบิดแก้มเข้าให้ ก่อนจะกอดคอเดินต่อ วันนี้ชิวๆเสื้อยืด กางเกงขาสั้น แต่ของมันแค่เข่า ของผมเหนือเข่ามาหน่อย รองเท้าลอนๆๆ ใส่สบายตีนดี และแว่นกันแดดจะแต่งตัวมีสกุลยันสถุลยังไง ต้องใส่แว่น คาดนาฬิกา แอนด์ ตังค์ติดตัวด้วย
“นิสัย ว่าแต่กู”ผมอุบอิบ
“พูดจริงๆ เพลามั่งจะทับมึงตายอยู่แล้ว”มันบอกอีกก่อนจะก้มมากระซิบอีกแล้ว”ส่วนผัวอยากรบกวนก็จัดให้”
“โดยเฉพาะเรื่องนั้นละสิ ไอ้หอย”ผมหยิกจมูกมันที่ยักคิ้วกวนๆให้
“แล้วปู่จ่ายไปหรือยัง”มันถามผมอีก มือก็กอดคอพาเดินไปจนเกือบจะถึงร้านแล้ว
“เรียบร้อยแล้ว”ผมบอกมัน
“คราวหน้าไม่ต้องแล้วนะ”มันกำชับผม
“ก็ไปบอกปู่สิ”ผมลอยหน้าใส่มัน
“ท้าเหรอ”มันยกยิ้มใส่ผม
“เปล่า แค่บอก”ผมก็อมยิ้มใส่มันบ้าง
“กูไม่ไปหรอก”มันบอกหน้าตาเฉย
“อ้าว แล้วพูดทำไม”ผมจิกหลังมัน จะดึงหัวก็ไม่ค่อยจะถึง จิกได้ตอนนั่งกับตอนนอนยิ่งถนัดใหญ่
“กูอยากพูด มีไรมั้ย”กวนตีนกูอีก
“จวย”ผมให้มันบ้าง
“ให้ไปเยอะแล้ว”มันพูดเลียนแบบมั่ง โคตรตลกเลย มันพูดเองก็หันหนีด้วยความอาย
“ฮ่าๆๆ พูดใหม่ดิ๊ คริคริ”ผมหัวเราะชอบใจ มันเลยเขกหัวเข้าให้ เดินจนถึงร้านพอดี มันรอข้างนอกบอกให้เข้าไปคนเดียว ด้วยเวลาที่มันบอกด้วยสายตา ให้ไว ผมเลยต้องแปลงร่างเป็นสิบล้อเมายาม้าเข้าเกียร์พุ่งเข้าร้านไปทันที
“น้องฝิ่น มาไวจังคะ ไหนคุณปู่บอกจะมาวันมะรืน”เจ้าของร้านยิ้มมาต้อนรับ
“มาซื้อของก็แลยแวะมารับด้วยเลย พี่แคทสบายดีนะครับ”ผมบอกแกยิ้มๆ
“สบายดีคะ แล้วไม่ชวนเพื่อนเข้ามาด้วยล่ะคะ”พี่แคทบอกก่อนจะพยักเพยิดไปข้างนอก แกยิ้มล้อๆ ผมว่าแกดูออก แต่ไม่พูดออกมาตรงๆ ผมหันไปมอง ตอนนั้นที่มันพามาซื้อ พี่แคทแกไม่อยู่ไปเมืองนอกเลยไม่ได้เจอ คงเป็นเด็กในร้านเล่าให้ฟัง
“ชวนแล้วไม่เข้า โทษทีวันนี้ชิวๆไปหน่อย”ผมบอกก่อนจะขอโทษที่แต่งตัวสบายๆ เพราะปู่โทรมาบอกกะทันหันด้วยความที่เห่ออยากเห็นของไวไว ก็ดิ่งมาเลย ปกติผมก็ไม่ได้แต่งตัวมากนักหรอก ถ้ามารับของวันที่มีเรียนก็ชุดนักศึกษา วันหยุดปกติจะกางเกงขายาว เสื้อยืดบ้าง เชิ้ตบ้าง รองเท้าผ้าใบหรือไม่ก็บู้ท
“น่ารักออก เพื่อนไม่หวงแย่เหรอคะ”แกไม่ถือสาชมจากใจจริง แถมแซวอีก
“แค่เพื่อนจะหวงทำไมล่ะครับ”ผมตอบแกยิ้มๆ เป็นการหยอกแก
“แหม ก็ตอนเดินเข้ามาหนุ่มๆมองตาม คุณเพื่อนนี่มองซะ ยังไงล่ะ ถ้าตาเป็นมีดคงแทงตาย”แกบอกยิ้มๆ พอดีกับพนักงานเอาของมาให้ ยกมือไหว้ผมด้วย ผมก็รับไหว้เหมือนทุกครั้ง
“ดูก่อนนะคะว่าใช่ตามที่สั่งหรือเปล่า ถ้ามีปัญหาอะไรโทรมานะคะพี่จะให้เด็กไปรับที่บ้าน”พี่แคทบอกให้ผมดูของ แกจะละเอียดรอบครอบทุกครั้ง ผมไม่ต้องดูก็ได้เพราะทุกครั้งไม่เคยเกิดปัญหาเลย แกน่ารักมาก นิสัยดี ต้อนรับลูกค้าทุกระดับไม่เคยแบ่งเกรดเข้ามาดูไม่ซื้อก็ไม่ว่า  แกเคยพูดว่าคนเราอย่าตัดสินคนที่ภายนอกคนที่มีฐานะบางคนเขาก็ไม่ได้โอ้อวดและตัวแกเองก็ไม่ใช่ผู้ดีมาจากไหน เป็นเด็กต่างจังหวัดคนหนึ่ง แกจบเมืองนอกนะครับเป็นนักเรียนทุน ทำให้เจอสามีที่มีฐานะดีเลยล่ะ ปู่ผมก็รู้จักเคยค้าขายที่ดินให้กัน
“ฝิ่นไว้ใจพี่แคทอยู่แล้ว”ผมบอกจากใจจริง
“ขอบคุณคะ แล้วจะไปไหนต่อคะ”แกขอบคุณก่อนจะถามต่อ
“ก็ว่าจะซื้อของให้ปู่หน่อยครับ”ผมบอกไป ปู่ผมชอบดื่มชาไม่เน้นยี่ห้อขอให้มีรสกลมกล่อมเป็นใช้ได้ ผมสั่งไว้แล้วเป็นร้านคนจีนไม่ได้อยู่ในห้างหรอก อยู่อีกที่หนึ่งตอนอยู่กรุงเทพซื้อประจำ บางทีผมก็ส่งไปให้เรื่อยๆ และจะแวะไปรับชุดที่สั่งตัดไว้ด้วยเป็นร้านเก่าแก่เปิดตั้งแต่สมัยปู่ยังหนุ่มอยู่เลยจนปัจจุบันถึงรุ่นหลานแล้ว ฝีมือเนี้ยบมากทั้งสูท และทั่วไป
“พี่ฝากของให้ท่านด้วยนะคะ พอดีญาติที่ฮ่องกงเขาเอารังนกมาให้ พี่ก็เลยจัดไว้ให้ท่านด้วย”พี่แคทบอกก่อนจะบอกเด็กให้ไปหยิบมาให้
“ขอบคุณแทนปู่ด้วยนะครับ”ผมยกมือไหว้บอกแก ก่อนจะคุยอีกนิดหน่อยและลา เดินออกมาก็เจอมันคุยกับผู้หญิงสามคน ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ นึกว่าใครแม่ชะเอมนี่เอง ตั้งแต่วันงานมหาลัยผมก็ได้เจอบ่อยๆ ที่คณะไอ้ไผ่นั่นแหละเอาขนมมาให้บ้างไม่เจาะจงแต่ส่งสายตาว่าให้ใคร บางทีก็สนามบาส แต่ไอ้ไผ่มันไม่ค่อยเล่นหรอกส่วนใหญ่นั่งเล่นเกมกับผมซะมากกว่าระหว่างที่รอพวกเพื่อนมันถ้ามีนัดไปไหนด้วยกัน แต่ยังไม่ค่อยเยอะกับผมเท่าไรยังทักทายตามปกติ
“กำลังถามพี่ไผ่อยู่เลย ว่าฝิ่นไปไหน แล้วไปไหนมาเหรอ”หันมาทักผมยิ้มๆ เพื่อนอีกสองคนของเอมก็มองผมด้วย แต่สายตาแปลกปากอมยิ้มบอกไม่ถูกจะว่าเยาะก็ไม่เชิง ไอ้ไผ่ยื่นมือมารับของไปถือเอง สามสาวเขาก็มองอีก
“ไปร้าน”ผมบอกชื่อร้านไป เอมทำหน้าเหมือนแปลกใจทันทีที่ผมบอก เหมือนไม่เชื่อว่าผมจะเข้าไปร้านนั้น หน้าตากูดูไม่ผู้ดีตรงไหน
“ร้านพี่แคทนะเหรอ”เอมย้ำอีก
“ร้านประจำพวกเราเลยนะเอม”เพื่อนเอมพูดมั่ง
“นั่นสิ ร้านพี่แคทมีแต่นาฬิกายี่ห้อดีๆและก็แพงๆ ทั้งนั้นเลยนะ”อีกคนพูดยิ้มๆ ปรายตามองผม
“เลเวลความจำถดถอยเหรอ ถึงได้พูดตอกย้ำตัวเองกันอยู่ได้ว่าร้านเขาขายอะไร”ผมยกยิ้มตอบนิ่งๆ เล่นเอาหุบยิ้มและหุบปากทันที ไอ้ไผ่โอบไหล่ผมให้ใจเย็นๆ เอมมองตามมือนั้นเม้มปากหน่อยๆ เพื่อนเธอเตรียมจะอ้าปาก เอมหันไปมองเพื่อนให้หยุดพูด ก่อนจะพูดและถามด้วยรอยยิ้มต่อ”
ขอโทษที่พูดเหมือนแปลกใจ ไม่มีอะไรหรอก คือเอมกับคุณแม่มาบ่อยเพราะสนิทกับพี่แคทเหมือนกัน แต่ไม่เคยเจอฝิ่นคิดว่าน่าจะได้เจอกันบ้าง แล้วนี่ไปไหนกันต่อคะ”ก็ให้ไม่มีอะไรตามที่ปากพูดก็แล้วกัน ทำเป็นเงียบๆแต่มาเสียบของกูก็โดนเหมือนกัน
“ไปไหนต่อ”มันไม่ตอบหันมาถามผมแทน มือก็ยังโอบกระชับเหมือนเดิมเป็นการแสดงออกทางการกระทำที่ไม่ต้องอาศัยคำพูดมาบอก ว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ถ้ายังทำเป็นไม่รู้ ค่อยว่ากันอีกที  เซ็งจริงๆ มีผัวเป็นตัวเป็นตนทั้งทีก็มีชะนีมาเป็นมาร ผมก็เลยคิดซะว่าไม่มีชะนีสามีก็ไม่เกิดมาเป็นของกู หึหึ
“ก็ซื้อของเข้าห้องไง ของใช้หมดแล้วและก็จะได้ไปเอาของให้ปู่ด้วย”ผมก็ตอบตามความจริงไม่ได้ประชดหรือจงใจแต่อย่างใดนะ แถมยิ้มหวานๆมือก็กอดเอวมันด้วย
“อืม ก็ตามนั้น”มันก็เออออตามผม ลองมึงไม่สิกูจะวีนแตกแม่งกลางห้างนี่แหละ
“งั้นเอมไม่รบกวน  ไปแล้วนะคะ”เอมยังพูดด้วยรอยยิ้มเหมือนเดิม ก่อนจะลาเพื่อนอีกสองคนจิกตามองผมก่อนจะเดินตามไปอย่างหัวเสียที่โดนผมเหน็บเข้าให้  
“หัวสงสัยเอาไว้จัดแต่งทรงผม กับเก็บสมองไม่ให้ไหลออก คิดอยู่เรื่องแค่นั้น”ผมพูดตามหลังอย่างไม่ชอบจริงๆ ถ้าเมื่อกี้ไม่หยุดจะจัดให้หนักเลย
“ก็คน แต่คนไม่ทั่ว”มันพูดกับผม มือก็กอดกระชับไหล่ “ช่างเถอะ ไปกินข้าวดีกว่า”มันพูดขึ้นมาก่อนจะพาเดินไป ผมก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินกันไปกินข้าวในห้างนั่นแหละ มันมองหน้าผมหลังจากกินไปนิดหน่อยผมเลยจัดเก็บเข้าท้องซะเสียดาย
“มีอะไร”ผมถามมันที่ตอนนี้มองแต่ไม่ใช่แบบแกล้งให้เขินอาย เหมือนมีอะไรจะพูดแต่ไม่พูด ผมเห็นมันกดดูข้อความแต่หน้ามันก็นิ่งเหมือนเดิม
“ไปส่งก็ไม่เห็นเป็นไรเลยในเมื่อไม่ได้เกลียดนี่นา”ผมพูดไปตามที่คิดว่าต้องเป็นเรื่องนี้แน่มันมองหน้าผมก่อนจะยกยิ้มเอามือโอบไหล่ให้เข้าไปหามันอีกไม่ได้จะแสดงฉากสวีทหรอกแต่เหมือนเป็นความอุ่นใจที่มีคนอยู่ข้างๆ
“น้องไม่ได้ประชด บางทีพี่เอริธ์เขาก็คงไม่อยากรู้สึกติดค้างน้องว่าเขาคงคิดได้แล้วมั้ง”ผมพูดกับมันเพราะๆไม่ใช่อ้อนแต่ตอนนี้อยากพูดด้วยความรู้สึกที่มีให้

imanaji

ขอบคุณมากๆๆครับ

peemakung

ขอบคุณครับ

bluelove

ขอบคุนมากมายคัฟ

Klong

ขอบคุนครับ

llMAGz

ขอบคุณครับ

1712

ขอบคุณครับ

kamaji

ขอบคุนคราบ

ton521

ขอบคุนครับ

kiwwy

ขอบคุณค่ะ อิอิ น่ารักมากๆ

dung

ขอบคุณมากๆครับ

GBOMK

ขอบคุนคับ

cawee

ขอบคุนคราฟ

tarsii

ขอบคุณมากนะ

4_NAY

สุขดีนะ

sugarxxx

เวลามีผัวแล้ว  มีชะนีมายุ่งนี้มัน แย่จริงๆ

sugarxxx

น่ารักกันจัง

OoPoomoO

ขอบคุณครับ

areen

ขอบคุณมาก

krittamm

ขอบคุณครับ