ภิกษุทัั้งหลาย ! สมมติว่ามหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้ มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด;
บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอก (ไม้ไผ่ ? ) ซึ้งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้น;
ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก; ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก;
ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้; ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนือ อยู่ดังนี้
ในน้ำนั้นมีเต่าตัวหนึ่งตาบอด ล่องไปร้อย ๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึง ๆ.
ภิกษุทั้งหลาย ! เธอทั้งหลาย จะสำคัญข้อความนี้ว่าอย่างไร
จะเป็นไปได้ไหมที่เต่าตาบอด ร้อยปีจึงจะผุดขึ้นมาสักครั้งหนึ่ง
จะพึงยื่นคอ เข้าไปในรู ซึ่งอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น ?
" ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ยาก พระเจ้าข้า ! ที่เต่าตาบอดนั้น
ร้อยปีผุดขึ้นเพียงครั้งเดียว จะพึงยื่นคอเข้าไปในรู ซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น "
ภิกษุทั้งหลาย ! ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ใครๆจะพึงได้ความเป็นมนุษย์;
ยากที่จะเป็นไปได้เช่นก้น ที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลก;
ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกัน ที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว จะรุ่งเรือไปทั่งโลก.
ภิกษุทั้งหลาย ! แต่บัดนี้ความเป็นมนุษย์ก็ได้แล้ว; ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
ก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว; และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว.
ภิกษุทั้งหลาย ! เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้ พวกเธอพึงกระทำโยคกรรมเพื่อให้รู้ว่า
" นี้ ทุกข์,
นี้ เหตุให้เกิดทุกข์,
นี้ ความดับแห่งทุกข์,
นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ " ดังนี้เถิด.
มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๖๘/๑๗๔๔.
ฉบับ ๑ ตามรอยธรรม
|