ความทรงจำที่ไม่ลืมเลือน(coppyมาครับ)

xray1

เป้งเข้ามากอด แล้ว ก็หอมแก้มผม “จริงๆเหรอว่ะน็อต...อย่าหลอกให้กูดีใจนะเว้ย” “เออ...อย่าถามมากได้มั๊ยกูอายนะเว้ย” เป้งกอดแล้วก็หอมแก้มผมใหญ่ “พอได้แล้วเว้ย” “มีรมณ์เหรอน็อต...กูขอจูบมึงได้มั๊ย” ไม่พูดเปล่ามันเอาปากบดลงมาที่ปากผม แล้วเอาน้องชายมันมาบดกับขาผมมันน้องชายมันแข็งมาก มือมันก็จับแล้วก็ลูบเป้าผม ผมเสียวจนทำอะไรไม่ถูกกับผู้หญิงผมผ่านมาเยอะแต่ว่ากับเป้งเหมือนผมทำอะไรไม่เป็นเลย “น็อต...แม่งใหญ่จริงๆว่ะ” “พูดมากว่ะ” แล้วมันก็จูบผมต่อแล้วขึ้นมานอนทับบนตัวผม ผมก็กอดแล้วก็จูบมันกลับ แล้วผมก็ต้องผลักมันออกอย่างเร็วเพราะมีเสียงแม่เคาะประตูแล้วก็เรียกให้ไปทานข้าว หายไปหมด อารงอารมณ์ ไม่มีเหลือน้องชายกลับสู่สภาพปกติทั้งสองคน เพราะว่าตกใจ นี่ถ้าประตูไม่ได้ล็อคแล้วแม่เข้ามาเจอผมคิดภาพไม่ออกว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับผมบ้าง “น็อตกู...” “ไปทานข้าวเหอะ...แล้วเอาเสื้อผ้ามาด้วยเดี๋ยวกูใส่เครื่องให้” “ครับครับ”


มันรับคำแล้วก็คว้าเสื้อผ้าตามผมออกมา “มีไรกินมั่งครับแม่” ผมเดินออกมาพ้อมตะโกนถามทั้งๆที่ตัวยังไม่ถึง “น้ำพริกกะปิ.....ชะอมทอด....ปลาทูทอด....แล้วก็ต้มจืดฟัก” “โห...ทำไมวันนี้แม่ทำหลายอย่างอ่ะครับ....ทุกทีเห็นมีอย่างเดียวรึไม่ก็สองอย่างมากอ่ะ” “ก็วันนี้มีเพื่อนลูกมาด้วยนี่” เออจริงแฮะวันนี้มีคนกินข้าวเพิ่มเพราะปกติเวลาอยู่บ้านจะมีแต่ผมกับแม่ที่ทานข้าวด้วยกันเลยทานกันง่ายๆอะไรก็ได้ผมเองก็ไม่เลือกกินอยู่แล้ว “ผมขอโทษที่มารบกวนนะครับแม่” “ไม่เป็นไรลูกเพื่อนน็อตก็เหมือนลูกแม่นั่นล่ะ” “แม่นี่สวยแล้วยังใจดีอีกนะครับ” “แหม...พูดดีนะเราน่ะมาเอาเสื้อมาเดี๋ยวแม่ซักให้” “เออ...ไม่เป็นไรครับแม่เดี๋ยวผมซักเอง” “เอามาเหอะน่าไม่เป็นไร” แล้วเป้งก็ยื่นเสื้อให้แม่ไปซัก ผมกับมันเลยนั่งทานข้าว “ทำเป็นตีซี้กะแม่กู” “เออดิ...อยากได้ลูกเค้านี่” “ไอ้บ้า...พูดพล่อยๆเดี๋ยวใครมาได้ยินก็ซวยกันหมด….เออเมื่อเช้าไอ้เด่นมันโทรมากูบอกว่ามึงไม่ได้มาหากูนะ…มึงก็บอกมันไปตามนั้นแล้วกันบอกว่ามึงไปไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้านกูอ่ะ” “อ้าว...ไมว่ะ..ไมต้องโกหกมันด้วย” “ไอ้เอี้ย...แล้วมึงอยากให้มันสงสัยไปมากกว่านี้เหรอเดี๋ยวมันก็รู้เรื่องเราพอดี”


“เออว่ะ....ลำบากว่ะไมมึงต้องเข้ามาในชีวิตกูด้วยว่ะไอ้น็อต” “อ้าวไอ้เอี้ย...กูผิดเหรอนี่...ใครจะไปรู้ว่ามึงจะมาคิดแบบนี้กะกูอ่ะ” “กูก็ไม่เคยเป็นกะใครนะเว้ย...แต่มึงอ่ะมันน่าดูแลยังไงไม่รู้ว่ะกูบอกไม่ถูก....กู...” มันพูดไม่ทันเสร็จแล้วมันก็หยุดไปเฉยๆ “กู...อะไรพูดมาดิ” “กู...กู...เผ็ดว่ะ.ขอน้ำหน่อย..น้ำๆๆๆๆ” ผมก็ตาลีตาเหลือกรีบวิ่งหาน้ำให้มัน “ว๊ากกกก...เผ็ดๆๆๆๆๆๆ” เออ...ผมก็ลืมมันไม่กินเผ็ด “มีอะไรเหรอลูก”สงสัยแม่ได้ยินเสียงเดินเข้ามาถามอย่างตกใจ “ไม่มีไรครับแม่...ไอ้เป้งมันไม่กินเผ็ดน่ะครับ”



“อ้าวเหรอลูก...แม่ขอโทษลูกแม่ไม่รู้ ปกติที่บ้านแม่กินเผ็ดกันหมดนี่แม่ว่ายังไม่เผ็ดดีด้วยซ้ำนะ” “ม่ะ...ไม่เป็นไรครับแม่...ผมอยากหัดกินเผ็ดบ้างเหมือนกัน....วันหลังผมจะมากินที่บ้านแม่บ่อยๆนะครับ” “จะมาก็มาได้นะไม่เป็นไร” มันกะตีซี้กะแม่ทั้งๆที่บ้านมันกะบ้านผมห่างกันตั้งเกือบๆ 40 โล ทำอย่างกะเดินข้ามมาสองสามบ้านถึง “เออน็อตแม่เอารถไปทำธุระนะลูก” “ไปไหนอ่ะครับแม่” “ไปธนาคารพ่อบอกฝากเงินมาให้แล้วต้องไปดูหน่อย” “ครับแม่” “เป้งอย่าเพิ่งกลับนะลูกอยู่ทานข้าวเย็นก่อนเดี๋ยวแม่จะหาอะไรเข้ามาทำกับข้าวให้”


“คร๊าบบบบแม่” แม่ติดกับดักมันซะแล้ว “แล้วมึงอิ่มยังอ่ะไอ้เป้ง....อิ่มกูจะได้เก็บ” “เออ...ขออิ่มก่อนแล้วกัน..เผ็ดว่ะ” “ไอ้อ่อนเอ้ย” “เออตอนนี้กูอ่อน...แต่ถ้ากูแข็งขึ้นมาแล้วมึงจะหนาว” “ไอ้บ้า” ผมเก็บสำรับกับข้าวไว้ในตู้แล้วล้างมือเดินกลับห้อง “มึงทำอะไรอยู่ว่ะ” “ไอ้เอี้ย...กูตกใจหมดอย่ามาข้างหลังเงียบๆอย่างนี้ดิว่ะ...แปรงฟันดิว่ะถามได้กินชะอมมาเมื่อกี้....ไม่แปรงเดี๋ยวก็เหม็นตาย” “กลัวกูเหม็นตอนจูบมึงเหรอ” “ไอ้เอี้ยมึงออกไปก่อนเลยไป” ไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันอะไรทำไมผมถึงรู้สึกสุขใจจนยิ้มได้ตลอดเวลาขนาดนี้....ผมไม่นึกเสียดายเลยที่วันนี้ไม่ได้ไปเรียน พอผมออกมาจาห้องน้ำหลังแปรงฟันเสร็จมันก็เดินสวนเข้ามา “มึงจะทำอะไรว่ะ” “เอ้า..กูก็แปรงฟันมั่งอ่ะดิเมื่อกี้กูก็กิน” “แต่กูไม่มีแปรงใหม่น่ะเว้ยเดี๋ยวออกไปดูข้างนอกให้เผื่อแม่ยังเหลือเก็บไว้” “ไม่ต้องกูใช้ของมึงนี่แหละ...มึงรังเกียจกูเหรอ” “เปล่าๆตามใจมึงเหอะ...กูขี้เกียจเถียงกะมึงแล้ว...กูเหนื่อย” ผมพูดแล้วก็เดินออกมาแล้วก็นอนอ่านหนังสือการ์ตูนแล้วก็ฟังเพลงไป



“ไอ้เอี้ย...มึงจะกระโดดมาทับกูไมว่ะ...กูจุกหมดเพิ่งกินข้าวมานะเว้ย” มันกระโดดมาทับตัวผมจนผมแทบอ้วกเพราะเพิ่งอิ่มจากกินข้าวมา “โทษทีว่ะ...กูอยากมากอดมึงไวไวอ่ะ” มันพูดแล้วมันก็กอดผมแล้วก็เอาหน้ามาวางไว้บนอกผม “กูไม่นึกเลยนะเว้ย...ว่ากูจะมีวันนี้อ่ะ....วันที่กูได้นอนกอดมึงอ่ะ” “เออ...กูก็เหมือนกัน” “น็อต” “หือ...ไรว่ะ” “กูมีความสุขว่ะ...กูอยากอยู่อย่างนี้นานๆ...นอนเอาหูแนบอกมึง...ฟังเสียงหัวใจมึงเต้น…ได้หายใจร่วมกับมึง...ใกล้ๆ” ผมไม่พูดอะไรปล่อยมันพล่ามของมันไป แต่ผมก็รู้สึกไม่แตกต่างจากมันเลย ผมมีความสุข อิ่มใจ อย่างบอกไม่ถูกมันเหมือนสิ่งที่ผมต้องการมาตลอดแล้วก็ได้มาตามความต้องการ   เป้งลุกขึ้นจากอกผม แล้วก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้หน้าผม “มึงจะทำไรว่ะ”


“กูอยากมองมึงหน้ามึงใกล้ๆโดยไม่ต้องกลัวใครเห็น...กูว่า...กูว่ากูรักมึงแล้วว่ะน็อต” ผมมองหน้ามันแล้วยิ้มให้มันแทนคำพูดว่าผมเองก็ไม่แตกต่าง แล้วมันก็ก้มลงมาจูบผมซึ่งความรู้สึกของผมเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ ผมจูบตอบแล้วเป้งก็ไซร็ซอกคอ ติ่งหู แล้วก็ดึงเสื้อผมขึ้นแล้วก็กัด ดูด หัวนมผม มันทำให้ผมเสียวมาก ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ทำให้ผมเสียวมากขนาดนี้มาก่อน “อ่าซ์...เป้ง ...กูเสียว” เป้งถอดเสื้อผมออกแล้วก็ทั้งดูดทั้งเลียหัวนมผมจนผมร้องครางแล้วก็บิดไปมา มือมันก็ทั้งถูทั้งบีบเล่นกะน้องชายจนน้องชายผมแข็ง ซึ่งของมันเองก็ไม่แตกต่างมันเอาน้องชายของมันมาดันที่ขาผมแล้วก็ถูขึ้นถูลง แล้วมันก็เอามือล้วงเข้าไปในกางเกงผมมืออุ่นๆของมันสัมผัสน้องชายผม ทำให้ผมเสียวมากขึ้นกว่าเดิม


“อ่าซ์...เป้ง” เป้งไซร์ต่ำลงเรื่อย “อ่าซ์” ผมเสียวอย่างสุดๆเมื่อมันเอาปากครอบลงกับน้องชายผม ผมครางแล้วบิดไปบิดมาหลังแทบจะไม่ติดกับพื้น มันอมของ สลับกับการรูดขึ้นรูดลง ไม่นานผมก็ใกล้จะถึงจุดสุดยอด “อ่าซ์..เป้ง..น้ำกูจะออกแล้ว” ผมพยายามดันหัวมันออกเพราะน้ำผมใกล้จะแตกออกมาแล้ว แต่มันกลับไม่ยอมกลับจับสะโพกผมไว้แน่นแล้วเอาลิ้นวนวนที่หัวผมแล้วก็อมรูดขึ้นลงอย่างเร็วแล้วน้ำผมก็แตกเข้าไปในปากมัน พอน้ำผมออกหมดแล้วผมก็นอนหอบเพราะความเสียวผมผงกหัวขึ้นมาดูนึกว่ามันจะอมน้ำไว้แล้วเอาไปทิ้ง

แต่มันกลับกลืนลงไปจนหมดแล้วยังก้มลงมาอมและเลียของผมต่ออีก ผมเสียวมากเลยผลักหัวมันออกไป มันนอนหงายแล้วก็รูดน้องชายมันขึ้นลง “น็อตครับ” “หือ” “ดูดนมให้หน่อย” ผมก้มลงเลียแล้วก็ดูดหัวนมให้มันตามมที่มันขอ มันก็รูดน้องชายของมันขึ้นลงเร็วขึ้น แล้วก็คราง บิดตัวไปมา ผมก็ทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งกัด หัวนมให้มันอีกมือก็คลึงไข่ให้มัน ตัวเกร็งแล้วน้ำมันก็แตกพุ่งมาติดหน้าผมที่ดูดนมให้มันอยู่ แล้วผมก็ลุกขึ้นไปล้างตัว ผมเดินออกมาเห็นมันนอนยิ้มแล้วมองมาทางผม “มองเอี้ยไรว่ะ...ลุกไปล้างตัวเลยมึง”


มันลุกขึ้นไปล้างตัวผมก็ใส่เสื้อผ้าแล้วก็นอนลงที่นอนอย่างเพลียๆแล้วมันก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วมานอนข้างๆผม “ใส่เสื้อผ้าก่อนดิว่ะเดี๋ยวแม่มา” “ครับ” มันรับแล้วหอมแก้มผมแล้วเดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วก็กลับมานอนกอดผมเหมือนเดิม “เป้ง...มึงเคยทำแบบนี้กับใครมารึยังว่ะ” “ยัง...มึงอ่ะคนแรกเลย” “แล้ว...เออ...แล้วมึงกินน้ำกูทำไม...มันไม่เป็นไรเหรอ” “กูไม่รู้กูแค่อยากให้มึงมีความสุข...กูไม่ได้รังเกียจไรมึง...กูรักทุกอย่างที่เป็นมึง...เป็นไปได้กูอยากกินมึงด้วยซ้ำ” “ไอ้บ้า” ผมกับมันนอนกอดกัน ฟังเพลงแล้วหลับไป มาตื่นอีกทีเกือบ 6 โมงเย็นผมตื่นขึ้นมาแห็นมันยังนอนกอดผมแล้วหลับอยู่ ผมมองมันด้วยความรักและมีความสุขอย่างยิ่งที่มีมันใกล้ๆ แล้วผมก็คิดถึงเหตุการณ์ในวันข้างหน้าไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรบ้างอยู่แบบนี้ผมมีความสุขมาก


แต่ว่าถ้ามีใครรู้เข้า ผมกับเป้ง เราสองคนจะเป็นอย่างไร ทั้งครอบครัว เพื่อนฝูง ญาติมิตร อีกทั้งคนที่รู้จักเราทั้งคู่อีก ผมนอนคิด คิดยังไงก็ไม่มีหนทาง จนต้องบอกตัวเองว่า อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดตอนนี้คิดมากไปก็ไม่ได้อะไรปล่อยมันไปก่อนแล้วกัน คิดได้แบบนั้นแล้วผมก็ปลุกมันบอกว่าเย็นแล้วกลับบ้านได้แล้ว “กูยังไม่กลับไม่ได้เหรอว่ะ”


“ไม่ได้เดี๋ยวเย็นกว่านี้ทางบ้านมึงจะเป็นห่วง” “กูยังอยากอยู่กะมึงอยู่เลย” “มึงอย่าพูดยากได้ป่ะ....วันนี้กลับบ้านได้แล้ว” “เออๆ...กูกลับก่อนก็ได้” “แล้วพรุ่งนี้กูจะเอาเสื้อผ้าไปให้” “กูขอหอมแก้มทีดิก่อนจะไปอ่ะ” แล้วมันก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มผม “ชื่นใจว่ะ...กูรักมึงนะเว้ยน็อต...และขอบใจที่มึงรักกู...กูดีใจว่ะ” ผมไม่พูดอะไรตอบนอกจากบอกให้มันรีบๆกลับบ้าน “แม่ยังไม่กลับอีกเหรอว่ะน็อต” “เออว่ะ สงสัยซื้อกับข้าวอยู่” “กูฝากหวัดดีแม่มึงด้วยะเว้ย” “เออเดี๋ยวกูบอกให้”  “งั้นกูไปละถึงบ้านแล้วเดี๋ยวกูโทรหามึงนะ” มันพูดแล้วขึ้นคร่อมรถก่อนไปมันยังโบกมือบ๊ายบายผมอีก


ผมก็ยิ้มแล้วโบกมือตอบ ผมมองมันจนหายไปกับตาเดินเข้ามาในห้องแล้วก็คิดถึงมันมากกว่าปกติ มากกว่าทุกวัน มากกว่าทุกๆครั้ง มากกว่าที่ผ่านมา  และ มากกว่าใครทั้งหมด ผมนอนคิดถึงเป้ง แล้วก็ไม่วายคิดเรื่องวันข้างหน้ายิ่งห้ามยิ่งคิด ถ้าวันไหนมีคนรู้ เราจะเป็นอย่างไร แล้วถ้าวันไหนไม่มีเป้ง ผมจะทำยังไง ผมนอนคิดอยู่อย่างนั้นวนไปวนมา หาทางออกไม่ได้ สุดท้ายก็ปล่อยให้มันเป็นไปตามเดิมเพราะคิดอะไรไม่ออก

tavan

ขอบคุณครับ

mbamint

ขอบคุณครับ

waroot2

ขอบคุณครับ

HRHPrince

อ่