รุ่นพี่ครับ

mm123456

ในที่สุด ผมก็ต้องขึ้นไปยืนบนขอบอ่างจนได้ เพื่อนคนอื่นๆต่างอมยิ้มอย่างขบขัน บางคนก็โห่อย่างสนุกสนาน ผมหลับตาลง พยายามไม่มองให้มันสะเทือนใจไปอีก พี่เอ็กส์ยังไม่หยุด เค้าหันไปสั่งให้ เพื่อนอีกคนถือสบู่เข้ามาและฟอกไปตามตัวผม เพื่อนคนนั้นคงจะไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก เค้าเอ่ยขอโทษเสียงเบาๆก่อนลงมือลูบไล้ไปตามร่างกายเปล่าเปลือยของผม

"เฮ้ย..พอแล้ว น้องลงมาแล้วไปรวมกับเพื่อนซะ" เสียงพี่ลือดังขึ้นราวเสียงสวรรค์ ผมหันไปมองอย่างนึกขอบคุณ แววตาอ่อนโยนคู่นั้นมองกลับ พี่เอ็กส์ พี่เมธา มองหน้าพี่ลืออย่างขัดใจ แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร ผมรีบกระโดดลงมาอย่างลิงโลด แล้วไปรวมกับเพื่อนๆ การอาบน้ำจึงเริ่มขึ้นโดยที่มีกติกาว่า ให้อาบตามเสียงนกหวีดที่เป่าเป็นจังหวะ โดยพี่ลือ สรุปแล้ววันนั้นเราได้อาบน้ำประมาณคนละ 6 ขัน อย่างว่าแหล่ะครับการรวมกับคนหมู่มาก มันต้องมีกฎกติกา ก่อนจะออกไป พี่ลือบอกให้ผมอยู่ก่อนแล้วคนอื่นให้รีบขึ้นห้องไปแต่งตัว ผมมองหน้าเค้าอย่างสงสัย แล้วจึงบางอ้อเมื่อเค้าบอกว่าให้ผมอาบน้ำได้ต่ออีก 6 ขัน เพราะถูกแกล้ง ผมยิ้มอย่างดีใจ พี่ลือยิ้มตอบกลับ เป็นยิ้มแรกทีเดียวนับแต่วันที่ผมเข้ามา

หลังจากอาบน้ำทุกคนแล้ว พวกเราจะต้องเข้ามานั่งรวมกันที่ห้องประชุมเพื่อพูดคุย และฟังคำชี้แจงต่างๆ กระทั่ง 3 ทุ่มเป็นเวลานอน จึงเดินเข้าแถว(อีกแล้ว) ขึ้นไปนอน เต๋อ บัดดี้ผมคงจะนอนไม่หลับเช่นกัน เราเลยหันมาพูดเรื่องราวของกันและกัน เต๋อ เล่าว่าเค้าอยู่ชลบุรี พ่อแม่ฐานะดี ทำค้าขาย แต่เค้าคงไม่รักดีเพราะเพิ่งออกจากคุกมา เนื่องจากไปเสพยาบ้า ผมเลยปลอบว่าอย่าไปคิดมากเรื่องที่ผ่านไปแล้ว เริ่มต้นใหม่ดีกว่า เต๋อยิ้มแล้วค่อยๆหลับไป ผมก็เคลิ้มๆจะหลับเช่นเดียวกัน มาสะดุ้งตื่นเมื่อที่นอนข้างๆผมยวบลงหันไปมองก็เป็นพี่เอ็กส์นั่นเอง กลิ่นเหล้าอ่อนโชยมา พี่เอ็กส์กระซิบข้างหูผมว่าให้อยู่เฉยๆ ผมไม่ใช่คนไร้เดียงสานี่ครับจะได้ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ในสถานที่แบบนี้ไม่มีทางหรอกครับ ผมขืนตัวจะลุกขึ้นแต่พี่เอ็กส์ไวกว่า กระเด้งตัวมานอนทับผมไว้ผมดิ้นเต็มแรงแต่ไม่มีทางต้านได้เลย

"พี่รู้นะว่าเราเป็นอะไร ช่วยพี่หน่อยดิ"

โห พูดตรงๆเลยนะ ผมคิด ถ้าในสถานการณ์ปกติ พี่เอ็กส์ไม่รอดแน่ อย่างที่เล่าให้ฟังหล่ะครับว่าพี่เอ็กส์เป็นคนที่หล่อที่สุดในคณะรุ่นพี่ แต่ไม่รู้สิ ผมเป็นคนถือเรื่องสถานที่มั้ง ผมว่ายังไงในโรงนอนที่มีคนไม่ต่ำกว่า 50 คนนอนรวมกัน ผมไม่มีทางสร้างอารมณ์บรรเจิดได้แน่

"พี่ครับเห็นใจเถอะนะ ผมทำไม่ได้หรอก" ผมอ้อนวอน พี่เอ็กส์กลับตอบกลับมาด้วยริมฝีปากที่บดอย่างแรง ผมสะดุ้งทันที ไม่คิดว่าพี่เค้าจะกล้าทำ พี่เอ็กส์พยายามให้ผมไปกำเป้าเค้าให้ได้ ผมขืนตัวเต็มที่ พี่เอ็กส์ฮึดฮัดอย่างขัดใจ สุดท้ายเค้าคงยอมแพ้ผมมั้งครับ เลยหยุดปฏิบัติการแล้วมานอนหอบ แฮ่กๆ อยู่ข้างผม ผมก็เหนื่อยไม่แพ้กัน ตกใจด้วย ก็ไม่คิดว่าพี่เอ็กส์จะมีรสนิยมแบบนี้นิครับ

"เราน่ะแปลกกว่าคนอื่นรู้มั้ย" พี่เอ็กส์หันมาพูดเป็นประโยคแรก

"แปลกยังไงครับ" ผมสงสัยครามครัน พี่เอ็กส์เลยว่าถ้าเป็นคนอื่นไม่เห็นมีใครปัดป้องสักคน กลับดีใจซะอีก มีผมคนแรกนี่แหล่ะที่ทำราว สาวพรหมจรรย์ ต่อสู้สุดฤทธิ์สุดเดช ผมเลยถามพี่เค้าว่าแล้วรู้ว่าผมเป็นได้ยังไง

"ก็ตอนที่พี่แกล้งเราน่ะแหล่ะ ตัวเองน้ำตาจะหยดแหม่ะอยู่แล้ว เลยรู้งัย" ผมเลยถามต่ออีกว่าแล้วพี่เอ็กส์เป็นเกย์เหรอ พี่เอ็กส์ยิ้มอย่างขำๆ

"เฮ้ย บ้าดิ เค้าเรียกแก้~คัน~โว้ย พี่ก็มีแฟนอยู่แล้ว แต่ไม่ค่อยเจอกัน เลยต้องให้น้องๆที่เป็นแบบเราน่ะช่วย ก็พอหายบ้างแต่พี่ไม่เคยล่อประตูหลังใครนะ แค่ใช้มือกับปาก" พี่เอ็กส์บอก ผมเลยบางอ้อ เดี๋ยวนี้ผู้ชายที่คิดแบบพี่เอ็กส์มีเยอะ คือเห็น เกย์หรือกระเทย เป็นเพียงเครื่องบำบัด(ความ~คัน~)เท่านั้น

"เออ นอนเถอะ พี่ขอโทษว่ะ ต่อไปมีใครมากวนอีกบอกนะ ได้ยินว่าหลายคนมันจ้องเราอยู่" พี่เอ็กส์พูดเป็นปริศนา ก่อนเดินออกไปอย่างเงียบๆ ผมค่อยๆหลับอย่างเหนื่อยล้า ถ้อยคำสุดท้ายที่พี่เอ็กส์บอกยังดังก้องชวนให้ติดตาม

เช้าตรู่ราวๆ 5 นาฬิกา เสียงนกหวีดกรีดร้องเช่นเคย ผมเองค่อนข้างปรับตัวได้ง่าย เลยไม่มีอาการงัวเงียเช่นคนอื่น เต๋อยังคงหลับอุตุ ไม่รู้เมื่อคืนจะได้เห็นได้ยินอะไรหรือเปล่า ผมรีบสะกิดให้ลุก เต๋อก็กุลีกุจอขอบอกขอบใจแล้วลุกทันที

ไม่นานพวกเราก็ลงมาเข้าแถวข้างล่าง หลังจากได้ไปล้างหน้าแปรงฟัน ด้วยเวลาคนละ 2 นาที (รวมเข้าห้องน้ำด้วยนะครับ) เพื่อเตรียมไปออกกำลังกาย แต่ได้ยินรุ่นพี่บอกว่ายังมีอีกคนยังไม่เสร็จ พวกเราได้รับคำสั่งให้นั่งรอเพื่อนคนนั้น สายตาทุกคู่จับจ้องไปทางบันได เพื่อดูหน้าคนที่ช้าที่สุด

ไม่นานเด็กหนุ่มคนนึงก็ค่อยๆ ย่างก้าวลงมา ตัวสูงเพรียวจนเก้งก้าง ผิวสีแทน ใบหน้าค่อนข้างเหลี่ยม อากับกิริยาหลายอย่างทำให้ผมรู้ทันทีว่าเป็นพวกเดียวกับเรานั่นหล่ะครับ (ใครไม่รู้ช่างเปรียบว่าผีย่อมเห็นผีด้วยกัน ) แน่นอนครับ คนอื่นก้อต้องเห็นเหมือนผม เสียงล้อเลียนจึงดังขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

"ตุ้ดซี่รีบๆหน่อยเด่ะ"

"มัวทาแป้งอยู่เหรอวะ ช้าจริงๆ"

"สวยแล้วน้อง ลงมาได้แล้ว"

ฯลฯ ที่ล้วนแล้วแต่เจ็บๆคันๆ เจ้าตัวได้แต่ก้มหน้าเดินกระมิดกระเมี้ยน ผมสงสารมากเพราะไม่ชอบเห็นใครโดนรังแก อารมณ์ประมาณนั้นจึงพุ่งขึ้นแรงจนเผลอตัวตะโกนออกไป

"เฮ้ย พวกมึงก็ดีแต่ว่าคนอื่น แล้วตัวเองดีแค่ไหนวะ พวกชายกระโปรง" ได้ผลครับ เสียงล้อเลียนเงียบกริบอย่างตะลึง เจ้าตัวต้นเสียงมองมาทางผมแล้วเห่าต่อไปอีก

"แหมตัวเอง พวกเดียวกันปกป้องล่ะสิ" แล้วมันก็หันไปหัวเราะกับกลุ่มมันอย่างเมามัน ผมเองค่อนไปทางบู๊เลยกะจะเดินไปซัดสักหมัด เสียงเป่านกหวีดของสิบเวรที่อยู่แถวนั้นจึงดังขึ้น เราสามคน อันประกอบด้วยผม เจ้าตัวต้นเสียง และคุณเชื่องช้าที่ทราบชื่อภายหลังว่า เอ๋ ถูกเรียกไปสอบสวนทันที สรุปคือพวกเราผิดเท่ากัน เอ๋ผิดที่ช้า ผมผิดที่ไม่ให้เกียรติสิบเวรและพูดหยาบคาย แล้วเจ้าตัวดีผิดที่ล้อเลียนเพื่อน พวกเราเลยต้องโดนลงโทษด้วยการวิดพื้นคนละ 50 ครั้ง "สวยๆ" คำว่าสวยๆก็คือการวิดพื้นที่ขึ้นลงให้สุดๆ ขณะขึ้นแขนต้องเหยียดตรง เมื่อลงข้อศอกต้องสัมผัสข้างลำตัว นึกเอาเองแล้วกันครับว่าความยากลำบากจะเกิดขึ้นแค่ไหน กว่าจะเสร็จแขนอ่อนเลยทีเดียว

"ขอบคุณมากนะ"

เอ๋พูดกับผม ในความรู้สึกนะผมว่าเค้าค่อนข้างพยายามเก็บมากทีเดียว แต่ยังไงซะมันก็ยังง่ายต่อการสังเกตอยู่ดี ผมยิ้มตอบ จากวันนั้นเราทั้งสองคนก็กลายเป็นเพื่อนสนิทกัน ไปไหนไปด้วยกัน อาบน้ำอาบพร้อมกัน จนทุกคนต่างก็รู้ว่าเราเป็นเกย์ทั้งคู่ อะไรก็ไม่บังเอิญเท่ากับการที่เอ๋คือคนที่ฟอกสบู่ให้ผมในวันที่โดนพี่เอ็กส์แกล้งไงครับ ผมยัง งง เลยว่าอะไรที่ทำให้ผม "ออก" ได้มากขนาดนี้ คงเป็นเพราะมีเพื่อนด้วยมัง ผมคิด ดังนั้นความคิดที่คิดจะปิดเลยเริ่มหายไป นี่แหล่ะครับหลายคนคงรู้ดีว่าการเก็บอาการของชาวเรามันยากขนาดไหน สุดท้ายก้อหลุด..

pattara2536

ชอบมากๆครับ

zombi

ขอบคุณครับ
อยากอ่านต่อ

soupkung

งงนิสแต่ก็โอเค

anorio

ขอบคุณครับ

sixjung

ขอบคุณครับ

Intra

ขอบคุณครับ

jimmy12

ขอบคุณครับ

tonclub

มาให้กำลังนะครับ

pipi1

ขอบคุนครับ

ฮารุ

ขอบคุณครับ