แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย chokond เมื่อ 2024-3-23 22:57
"นีโอ!!!" ตอนที่ปากกำลังจ่อที่หัวบานพร้อมเม็ดมุกนั้น มีเสียงเรียกชื่อเขาดังมาจากทางประตู พร้อมกับเสียงโวยวาย ผู้คนในบ้านแตกฮือมุ่งหน้ามาทางที่นายของบ้านอยู่ "เห้ย เกิดอะไรขึ้นวะ" เจ้างานหัวเสียลุกขึ้นสวมกางเกงมองไปยังทางที่เอะอะโวยวาย ทันใดนั้นเอง ก็มีคนฝ่าวงล้อมเข้ามา และคนนั้นไม่ใช่ใคร "อัคคี!" "เออ กูเอง" "มึงมาทำไมวะ" อัคคีมองมายังนีโอที่หมอบคลานที่พื้นด้วยสายตาคมนิ่ง นีโอที่เห็นยังรู้สึกขนลุก "กูขอคุยด้วยหน่อย" ละสายตาจากนีโอหันไปพูดกับเจ้าบ้าน ทางนั้นยกยิ้มมุมปาก เดินไปยังหน้าบ้าน ตามด้วยอัคคีที่ถอนหายใจให้นีโอแล้วเดินตามเจ้าบ้านออกไป สถานการณ์คลี่คลาย คนอื่นกลับไปจอยปกติ นีโอมองทอดสายตาออกไปเห็นชายหนุ่มสองคนกำลังยืนคุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด ไม่นานก็กลับเข้ามา "ไป…" อัคคีพูดแค่นั้น ก็ดึงข้อมือนีโอให้ลุกขึ้น ไม่วายหยิบเสื้อผ้าหอบถือตามไปด้วย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่สิ่งที่ต้องการคือออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เลยรีบปรี่ไปยังรถเก๋งคันดำที่จอดหน้าบ้าน "เกิดอะไรขึ้นครับคุณอัคคี" แม้จะอยากถามเรื่องพี่ไฟ แต่อยากรู้เรื่องตรงหน้านี้ก่อน "ใส่เสื้อผ้าก่อน" ว่าจบก็ทำการสตาร์ทรถและขับออกจากบ้านหลังนั้นโดยทันที พอแต่งตัวเสร็จกำลังจะถามอีกครั้ง อัคคีก็จ้วงขึ้นมาก่อน "กริชเตือนแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่ให้มา ทำไมมึงดื้องี้วะ!" "ทำไมพูดแบบนี้ล่ะครับ" "ถ้ากูไม่มาช่วยจะเกิดอะไรขึ้นมึงนี่แม่ง" "ขอบคุณนะครับที่ช่วย แต่ผมไม่ได้ขอนี่" "ยังปากดีอีกนะ" "ชิ ก็ที่ผมมาเพราะคุณนั่นแหละ" "เพราะกู?" "ใช่!" "กูทำไม" "พี่ซีบอกว่าคุณจะมางานนี้ด้วย ผมอยากเจอเลยมานี่ไง" "อยากเจอกูทำไมนักหนา" "ผมอยากถามเรื่องคน ๆ นึงมีคนบอกว่าคุณอาจจะรู้จัก พี่เขาชื่อไฟ…." เอี๊ยด!!! รถเบรกกะทันหัน คราวนี้นีโอไม่โชคดีเหมือนคราวก่อนที่คาดเข็มขัดนิรภัย แต่ครั้งนี้ไม่ ปึก! "โอ๊ย!" หัวของนีโอพุ่งไปชนกับกระจกรถจนเกิดเสียงดัง เจ้าตัวร้องเจ็บ อัคคีที่เห็นรีบเข้ามาดูอาการ "เป็นไงบ้าง พี่ขอโทษ!!" มือของนีโอโบกปัดป่ายส่ายไปมาเป็นการห้าม "ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่…เบรกทำไมครับ" ‘ทำไมต้องเยรกรถตอนพูดชื่อพี่ไฟด้วย มีพิรุธนะนายอัคคี’ นีโอสบตาเค้นจ้องหาคำตอบ อัคคีเลิกลักเบือนหน้าหนี "หมา หมามันตัดหน้ารถ" ชะเง้อหน้ามองไปยังสองข้างถนน ฝั่งหนึ่งเป็นป่ายาง อีกฝ่างเป็นทุ่งร้าง "ไม่เห็นมีหมาสักตัวเลย" "ช่างเถอะ นีโอ…" อัคคีเปลี่ยนเป็นท่าทางจริงจัง น้ำเสียงเย็นเฉียบ "เลิกทำงานนี้ได้แล้ว ถ้าเงินไม่พอใช้ก็หางานอื่นทำ" "ผมไม่ได้ทำเพราะเงิน" "แล้วทำทำไม?" อัคคีเลิกคิ้วถาม "ผมทำเพราะกำลังตามหาพี่ชาย "ตามหาทำไม" "พี่รู้จักพี่ไฟใช่ไหม ตอนนี้พี่ไฟอยู่ไหน พาผมไปเจอพี่เขาหน่อย" นีโอร้องขอด้วยความจริงใจ จนคนฟังสงสาร "เลิกทำงานนี้ซะ แล้วตั้งใจเรียน เรียนจบจะได้ทำงาน ใช้ชีวตอย่างมีความสุข" อัคคีมองไปยังท้องถนนเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย แล้วสอนอีกคนที่นั่งมาด้วย ทว่าอีกคนกลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย "ไม่ครับ จนกว่าจะเจอพี่ไฟ ผมจะไม่หยุด…ขอบคุณที่มาช่วยผมวันนี้ แต่ถ้ามีคนบอกว่าเจอพี่ไฟ ผมก็ไม่ปฏิเสธที่จะตอบตกลง" "ทำไมมึงต้องทำขนาดนี้ เพราะมันมึงถึงต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ ถ้ากริชไม่โทรบอกกูแล้วกูมาช่วยมึงไม่ทัน มึงอาจจะโดนรุมเอาไปแล้ว! ดีไม่ดีมึงจะโดนบังคับเสพยาด้วย!!" อัคคีแผดเสียงกร้าว ใบหน้าสั่นโกรธ นีโอที่ฟังถึงกับช็อค ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเลยเถิดไปขนาดนั้นหากไม่ถูกอัคคีช่วยเอาไว้ ภายในรถเงียบสนิทจนได้ยินเสียงแอร์ทำงาน ทั้งสองคนสูดหายใจเข้าลึก อัคคีลดกระจกลงปล่อยให้สายลมพัดเอาบรรยากาศเสียออกไป รับอากาศบริสุทธิ์เข้ามา จากนั้นก็เคลื่อนรถออกช้า ๆ กินลมชมวิว ให้ธรรมชาติบำบัดเรื่องช็อคเมื่อครู่ "เพราะว่าเป็นคนสำคัญ…" อยู่ ๆ นีโอก็พูดขึ้นมาโดยที่สายตายังจับจ้องไปที่ท้องถนนด้านหน้า อัคคีหันมามองหน้านีโอแว้บหนึ่งแล้วหันกลับ "พี่ไฟ เป็นคนสำคัญของผม ผมกับพี่ไฟ เติบโตมาด้วยกัน พี่ไฟดูแลผมเป็นอย่างดี แม้พี่เขาจะต้องเสียอะไรหลายอย่างเพื่อผมพี่เขาก็พร้อมจะทำ…นี่แหละ คือเหตุผลของผม ผมอยากจะทำอะไรให้กับพี่ไฟบ้าง อย่างน้อยก็ตามหาให้เจอ แล้วบอกกับพี่ไฟว่า…พี่หยุดทำอะไรเพื่อผมได้แล้ว ทำเพื่อตัวเองบ้าง" พูดจบน้ำตาของนีโอไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง พร้อมสะอึกกลั้นอารมณ์ไว้ "พอเถอะ…หยุดได้แล้วนีโอ ไม่ต้องสนใจพี่ แล้วใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป…." "อะ…อะไรนะครับ!!!" นีโอชะงักนิ่ง ทันทีที่ฟังประโยคนั้นจบ รีบยกแขนขึ้นปาดน้ำตาหันไปมองคนที่ขับรถอยู่ข้างกาย "มะ หมายความว่ายังไง" อัคคีไม่ตอบอะไร พร้อมเปลี่ยนเส้นทาง นีโอได้แต่นั่งอึ้งแบบนั้นรอให้อีกฝ่ายอธิบาย ไม่นานนัก รถก็มาจอดอยู่ที่ริมชายหาดแห่งหนึ่ง อัคคีเปิดประตูรถลงไปเดินบนหาดทราย นีโอเดินตามไปในทันที "ที่พูดก่อนหน้านี้ หมายความว่ายังไง มะ ไม่จริงใช่ไหม พะ…พี่ไฟ" "นั่งลงก่อนสิ" "มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ผมงงไปหมดแล้ว" นีโอทิ้งก้นนั่งบนชายหาดใกล้กัน ส่งสายตาเคลือบแคลงมองไม่ลดละ "พี่ขอโทษ…." "พี่ไฟ พี่ไฟ ฮึก เป็นพี่จริง ๆ หรอ อึก ฮือออออ" "นีโอ พี่ขอโทษ" สิ้นคำพูดนั้น ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก มีเพียงเสียงสะอื้นไห้ของสองพี่น้องที่พากันร้องโฮอยู่เป็นชั่วโมง . . หลังจากน้ำตาแห้งผากจนไม่มีของเหลวไหลออกมาแล้ว ดวงตาทั้งคู่ระบบแดงช้ำเนื่องจากร้องไห้นาน "มันเกิดอะไร อึก ขึ้นกันแน่ อึก พี่ไฟ" สุดท้าย ไฟยอมเปิดใจเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง ตั้งแต่จนถึงปัจจุบัน นีโอพอได้ฟังก็สะอื้นร้องอีกครั้งเพราะสงสารพี่ชายที่ต้องเจอกับอะไรมากมายเพราะตัวเขาเอง กว่าจะเล่าจบ เวลาก็ผ่านมานาน ท้องฟ้าในยามนี้กำลังสวยเมื่อมองไปยังทะเลที่กว้างใหญ่ สองพี่น้องนั่งมองดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน "พี่ไฟครับ…" "ว่าไง" "ผมชอบพี่…ไม่สิ ผมรักพี่ เป็นแฟนกับผมนะครับ แล้วหลังจากนี้ ผมจะเป็นคนดูแลพี่เอง" นีโอตัดสินใจสารภาพความในใจออกมา พร้อมสัญญากับตัวเองว่าหลังจากนี้จะไม่ร้องไห้อีกแล้ว และจะเข้มแข็งเพื่อดูแลพี่ไฟนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป "นีโอ พี่…" จบ
__________
จบไปแล้วนะครับกับภาค 1 มีตอนพิเศษด้วยนะครับแต่ว่าไม่ได้เอามาลงให้อ่านที่ในเว็บนี้ เรื่องต่อไปเดี๋ยวผมจะเปิดโหวตให้เลือกเร็ว ๆ นี้ครับ
แถมนิดนึงครับ สำหรับคนที่อยากอ่านตอนพิเศษผมลงขายเป็นอีบุ๊คกับทางแพลตฟอร์มอื่นไม่ซื้อไม่ว่ากันครับ >_<
ซึ่งส่วนของตอนพิเศษจะไม่มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับเนื้อหาหลัก
ตอนที่ 1
นีโอข่มขืนไฟ
ตอนที่ 2
นีโอตัดใจ ด้วยการไปมั่วที่ซาวน่าจนรูบาน
ตอนที่ 3
นีโอโทรหาซีแล้วกลับไปยังบ้านหลังนั้น ซึ่งเป็นหลังที่ไฟย้ำและห้ามเด็ดขาด (นีโอโดนรุม)
| 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2024-3-23 22:49:59
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2024-3-31 19:25:56
เจ้าของ
โพสต์ 2024-3-26 18:28:26
โพสต์ 2024-3-24 10:13:24