บันทึกความทรงจำ My Beautiful Man 【美しい彼】

NOOFONG

บันทึกความทรงจำ

My Beautiful Man 【美しい彼】

เรื่องนี้เป็นสปอยล์ที่อ่านมาจากนิยาย

หากอยากอ่านเรื่องเสียวสามารถไปหาหนังสือมาอ่านได้

บทนิยายสุดโรแมนติก ของความรักที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ ความต่างชั้นในระดับสังคม

หากพูดถึงในมุมมองของความเป็นจริงก็คงจะเป็นเรื่องการบูลลี่ในสังคมที่ถูกพบได้บ่อยจนชินชา และฮิระก็เป็นเด็กชายที่ถูกสังคมรอบข้างประเมินให้อยู่ในระดับต่ำเพราะความผิดปกติในการพูด(ติดอ่าง) และตัวเขาเองก็ยอมรับการตัดสินอย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น

ฮิระรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่า เขาเพียงแต่อยากกลายเป็นบุคคลโปร่งแสง ไม่ต้องถูกพบ ไม่ต้องมีตัวตนในสายตาใคร และเขาคิดว่าการใช้ชีวิตแบบนี้มันดีต่อตัวเขา การพยายามกลืนหายไปกับสิ่งรอบตัวคือทางที่ดีที่สุด หลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่เสี่ยง ปกป้องตัวเองจากสิ่งรอบข้าง

แต่แล้วจู่ๆโลกใบเดิมของเขากลับสดใสขึ้น ดั่งมีแสงสว่างทอดยาวลงมาจากท้องฟ้า เหมือนมีเทพองค์ใหม่จุติลงมาเพื่อเขา ฮิระได้เจอกับคิโยอิที่เรียนอยู่ห้องเดียวกัน

เพราะฮิระประหม่าในการแนะนำตัวหน้าชั้นเรียน กลับกลายเป็นว่าโรคติดอ่างของเขากำเริบอีกแล้ว คิโยอิก็เข้ามาแก้ไขสถาณการณ์ได้อย่างฉิวเฉียด อาจเพราะบังเอิญหรือไม่ก็ตาม แต่ฮิระกลับคิดว่าคิโยอิคือพระเจ้าอย่างไม่ต้องสงสัย

ในสายตาของฮิระมองเห็นเพียงแค่คิโยอิคนเดียวเท่านั้น ไม่ใช่ว่าเขาชอบผู้ชาย แต่เป็นเพราะชอบคิโยอิคนเดียวต่างหาก จะมีที่ไหนสดใสกว่าตอนที่มีคิโยอิ ไม่มีอีกแล้ว

คิโยอิเป็นผู้ชายที่มีสเน่ห์มาก น่าดึงดูดไม่ว่าจะชายหรือหญิงต่างชื่นชอบในตัวเขา ทั้งหล่อ เท่ แถมยังเล่นกีฬาเก่ง ฮิระไม่คิดว่าคนระดับล่างอย่างเขาจะคู่ควรกับคิโยอิ เพียงแต่ได้แอบมองอยู่ห่างๆ ก็พอใจแล้ว

แต่เพราะถูกสถานการณ์ตัดสินไปตั้งแต่ตอนแรกแล้ว ฮิระเลยกลายเป็นเบ๊ที่ถูกกลุ่มระดับพระเจ้าใช้งาน แต่เพราะมีคิโยอิคนเดียวเท่านั้น ฮิระก็ไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะถูกมองอย่างไร เพื่อคิโยอิแล้วต่อให้เป็นเบ๊ก็จะยอมจำนนแต่โดยดี

คิโยอิมีความฝันว่าสักวันเขาจะได้เขาไปโลดแล่นอยู่ในจอทีวี และการจะก้าวไปถึงจุดนั้นเขาจะต้องเดินสายประกวดไอดอลตามเวทีต่างๆ ฮิระได้เข้าไปรู้ความลับของคิโยอิ และสัญญาว่าจะปิดปากเงียบ คิโยอิเองก็เริ่มหวั่นไหว เพราะสายตาที่แน่วแน่ของฮิระ

หลังจากจบการประกวด คิโยอิผ่านเข้ารอบแต่ไม่ใช่ผู้ชนะ แม้ภายนอกจะแสดงออกว่าไม่เป็นไร แต่ภายในใจกลับรู้สึกผิดหวังมากๆ ฮิระที่ตามดูอยู่ห่างๆ ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

หลังจากจบจากงานเลี้ยง คิโยอิก็เป็นฝ่ายขอตัวกลับก่อน ฮิระเลยได้วิ่งตามออกไป คิโยอิคิดว่าฮิระก็คงจะเหมือนกับคนอื่นๆที่ผิดหวังในตัวเขา แต่ฮิระกลับสารภาพอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบคิโยอิ นั่นแทบทำให้คิโยอิไม่อยากจะเชื่อ เขารีบสบัดแขนแล้วเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ฮิระจมอยู่กับความรู้สึกของตัวเอง

ฮิระมีงานอดิเรกอยู่หนึ่งอย่างนั่นคือการถ่ายภาพ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาสนใจคิโยอิ เขาก็จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองได้กดชัตเตอร์ถ่ายภาพคนที่ตัวเองชื่นชอบไปกี่ครั้งแล้ว ภาพของคิโยอิลอยเกลื่อนไปทั่วห้อง ห้องที่มีแต่เพียงภาพของคิโยอิคนเดียวเท่านั้น

พอประกวดไม่ชนะ คิโยอิก็ถูกคนรอบตัวมองว่าเขาไม่มีอะไรพิเศษ และถูกกลั่นแกล้งจากเพื่อนในกลุ่ม รวมไปถึงสายตาที่มองเขาอย่างเหยียด มีเพียงฮิระเท่านั้นที่ยังคงปฏิบัติกับเขาเหมือนเดิม มองแต่เพียงเขาคนเดียวเท่านั้น คิโยอิคิดว่าเขาคงขาดฮิระไม่ได้แน่ๆ

ในวันนั้นเองคิโยอิก็ถามฮิระอย่างตรงไปตรงมาว่าชอบผู้ชายหรือเปล่า ฮิระกลับตอบว่าเขาไม่รู้ เพียงแต่ชอบคิโยอิเท่านั้น นั่นทำให้คิโยอิรู้สึกหัวเสียเล็กน้อย แต่ก็ยื่นมือออกไปให้ฮิระจูบ ฮิระแทบบ้าตรงนั้น แต่ก็ต้องระงับอารมณ์เอาไว้พร้อมทั้งบรรจงจูบลงไปที่หลังมือแบบอ่อนโยน ราวกับเจ้าชายจุมพิตเจ้าหญิงประมาณนั้น

คิโยอิแอบอมยิ้มนิดๆ เขาเริ่มจะมีความรู้สึกดีๆให้กับเจ้าฮิระ คนที่เขามักจะบอกว่าน่าขยะแขยง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาเองเริ่มชอบฮิระทีละนิด ทีละนิด

และแทบทุกวันหลังจากนั้น เขากับฮิระก็ตัวติดกันตลอด และมักเป็นฝ่ายไปค้างที่บ้านของฮิระเป็นประจำ คิโยอิเป็นคนปากแข็ง มักจะพูดอะไรที่ไม่ค่อยตรงกับใจตัวเอง ส่วนฮิระก็ไม่ชอบที่จะเดาความคิดของใคร คิโยอิคิดว่ารอให้ฮิระเป็นฝ่ายขอตัวเองเป็นแฟน ก็จะตกลงให้ก็ได้ แต่รอแล้วรอเล่าฮิระก็ไม่เอ่ยปากพูดสักที

จนวันที่จบการศึกษามอปลาย คิโยอิเองก็เป็นฝ่ายเข้าไปจูบฮิระก่อน แต่เพราะคิดว่าตัวเองทำเรื่องน่าขายหน้า เลยผละออกก่อนจะรีบชิ่งหนี ทำให้ฮิระคิดไปก่อนแล้วว่า คิโยอิคงไม่ต้องการให้ตัวเองเข้าไปวุ่นวายด้วยอีก และนี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่เขาจะได้เจอคิโยอิ แม้ว่ามันจะเจ็บปวด แม้ว่ามันจะทรมานมากแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วก็เป็นสิ่งที่เขาจะต้องเจอในสักวัน เพราะคิโยอิอยู่สูงเกินไปกว่าก้อนหินอย่างเขาจะเอื้อมถึง

คิโยอิหลังจากเป็นฝ่ายเดินจากไป เขาก็รอแล้วรอเล่าว่าฮิระจะเป็นฝ่ายวิ่งตามเขาเหมือนอย่างที่เคย แต่กลับกลายเป็นว่าฮิระไม่ได้ติดต่อมาเลย ซ้ำยังเปลี่ยนเบอร์ เปลี่ยนเมล์ เปลี่ยนทุกอย่าง หากจะไปตามถึงที่บ้านนั่นก็ไม่ใช่นิสัยคนอย่างเขา

ช่วงเวลาได้ล่วงเลยมาจนเขาเข้ามหาลัย คิโยอิได้เดินตามฝัน มีผลงานเป็นนายแบบ และได้แสดงโฆษนา เพราะหลังจากจบการประกวดไอดอลก็มีแมวมองมาทาบทามให้ไปอยู่ในสังกัด และคิโยอิก็ชื่นชอบการแสดงละครเวทีเป็นอย่างมาก

หลังจากห่างหายจากฮิระไปนาน จู่ๆคิโยอิก็ได้ยินข่าวว่าฮิระกำลังคบหาอยู่กับเด็กผู้ชายที่เป็นน้องของรุ่นพี่ในคณะละคร คิโยอิรู้สึกโมโหมาก ไม่คิดว่าฮิระคนน่าขยะแขยงจะมีคนมาชอบ และดูเหมือนว่าพวกเขาจะเหมาะสมกันจริงๆ เพื่อให้มั่นใจและตัดใจได้ คิโยอิเลยวางแผนให้ฮิระมาดูการแสดงของเขา

แต่พอเอาเข้าใจคิโยอิเองกลับเป็นฝ่ายที่ทำตัวไม่ถูก การพบหน้ากันในรอบปีทำให้คิโยอิหวั่นไหวมากๆ เขาคิดว่าตัวเองเหนือว่าเด็กผู้ชายคนนั้น ยังไงฮิระก็ต้องมาวิ่งตามเขาต้อยๆอย่างแน่นอน แต่ผิดคาด ฮิระเลือกที่จะไปทำเด็กคนนั้น คิโยอิจึงคิดว่าตัวเองควรตัดใจเสียที แต่ฮิระกลับยังมาวนเวียนอยู่ใกล้ๆ เขาไม่เข้าใจเลยสักนิด ทั้งที่คบกับเด็กคนนั้นอยู่แท้ๆ

คิโยอิตัดสินใจที่จะถามไปตรงๆว่าตกลงฮิระชอบใครกันแน่ ฮิระยังคงยืนยันว่าเขามองคิโยอิเปรียบสเมือนพระเจ้า เขาเทิดทูนและบูชาคิโยอิเสมอ คิโยอิรู้สึกโกรธมากกว่าเดิมเสียอีก หลังจากวันนั้นคิโยอิก็คิดว่าสมควรจะตัดใจจากฮิระแล้วจริงๆ เขายอมที่จะเสียฮิระให้กับเด็กนั่น หากฮิระไม่ได้มองเขาเพียงคนเดียวแล้วจริงๆ

ฮิระมักจะปฏิบัติกับคิโยอิแตกต่างจากคนอื่น เหมือนทาสรับใช้ที่จงรักภักดีกับพระเจ้า แต่คิโยอิไม่ได้ต้องการแบบนั้น คิโยอิเพียงแต่ต้องการความรัก สัมผัสกันและกันด้วยหัวใจจริงๆ อยากเป็นแค่คนธรรมดาที่สามารถรักใครสักคน และได้มีใครสักคนที่รักในตัวเขาจริงๆ เขาชอบฮิระ ชอบจนจะเป็นบ้า ชอบจนไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่ฮิระกลับไม่เคยรับรู้ถึงความรู้สึกของคิโยอิเลย ฮิระเอาแต่ปิดกั้นตัวเอง แม้จะพยายามแทรกเข้าไปมากแค่ไหน แต่ฮิระก็ดันตัวเองออกไปไกลมากแค่นั้น

ในวันสุดท้ายคิโยอิก็ระเบิดอารมณ์ความรู้สึกออกมาทั้งหมด ถ้าจะพังก็ขอให้มันจบลงที่ตรงนี้ ความรู้สึกทั้งหมดที่มีมันฝืนเก็บต่อไปไม่ไหวแล้ว ในที่สุดคำที่ยากที่สุดก็ถูกพ่นออกไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้คนฟังแทบไม่เชื่อหูตัวเอง “ชอบ” คำง่ายๆแต่กลับพูดยากจัง

ฮิระเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เหมือนฝันที่ว่าได้เจอพระเจ้า คิโยอิสารภาพออกไปทั้งน้ำตา เขาอยากให้ฮิระสัมผัสเขาในฐานะคนรัก ไม่อยากให้มองว่าตัวเองเป็นทาสรับใช้กับพระเจ้า เขารักฮิระมากจริงๆนะ แม้ว่าคนอื่นจะมองยังไงก็ตาม แต่เขาก็ชอบที่จะอยู่กับผู้ชายที่น่าขยะแขยงคนนี้ ฮิระคือรักแรกของเขา คือจูบแรกของเขา และจะเป็นอนาคตของเขาเช่นกัน

ฮิระก็ไม่อาจจะฝืนกับความรู้สึกอีกต่อไป ความต้องการที่จะสัมผัสพระเจ้ามันมากพอที่จะไม่สนว่าผิดบาปเป็นอย่างไร ขอเพียงได้อยู่กับคิโยอิ ไม่ว่าจะสถานะไหนก็ยอมทั้งนั้น แค่คิโยอิเอ่ยปาก เขาจะทำโดยไม่ลังเล เขาจะเป็นความสุขให้คิโยอิเอง… รักนายพระเจ้าของฉัน

ได้ข้อคิดประมาณหนึ่งคือ ฮิระยังคงยึดมั่นในตัวเองอย่างดื้อรั้น ในขณะที่คิโยอิเองก็รู้สึกเหนื่อยกับความสัมพันธ์ เพราะเป็นคนประเภทปากไม่ตรงกับใจ แต่สำหรับฮิระแล้วก็ไม่เคยเข้าใจในความปากไม่ตรงกับใจของคิโยอิเลย นับถือใจคิโยอิที่มั่นคงกับความรักมากๆ เพราะฮิระคนเดียวที่คิโยอิยอมลดอีโก้ ยอมลดทุกอย่างเพื่อที่จะได้อยู่กับฮิระ ทั้งที่มันขัดกับความรู้สึก แต่ก็ขาดฮิระไม่ได้ สักวันก็หวังว่าพวกเขาจะได้เข้ามาอยู่ในโลกใบเดียวกัน หวังว่าคิโยอิจะสามารถพาฮิระออกมาจากโลกที่มืดมน หวังว่าคิโยอิจะไม่ท้อแล้วเดินหน้าความสัมพันธ์ต่อไปได้ และหวังว่าฮิระจะเข้าใจคิโยอิในแบบที่เขาเป็น

อ่านแล้วรู้สึกยังไง มาแชร์กันหน่อยนะ

lekthai

ขอบคุณครับ มันเหมือนเรื่องเล่าระบายอารมณ์มากกว่า ประสบการณ์เสียว

nuangnut1996

สนุกมากครับ

abc55

เหมือนอ่านนิยายนิดๆครับ
ละก็ตัวหนังสือติดกันเกินไป ต้องแบ่งย่อหน้าบ้างอะไรบ้าง

nuy_1980

ขอบคุณมากครับ ชอบมาก ๆ