โจรกระจอก ตอนที่ 9 ตอนจบ

Muchiikun

หมอแก่ลงมาจากรถคันเก่า พร้อมไม้เบสบอลที่เปื้อนเลือดของชายหนุ่มที่ฟุบหลับไปตรงเบาะหน้าคนขับ เขาถอนหายใจเหือกใหญ่ก่อนจะใช้มือบีบนวดบ่าขวาที่เขาเพิ่งออกแรงหวดไม้ไปเมื่อครู่ ชายแก่ออกแรงเกินตัวไปหน่อย ทำให้เขารู้สึกปวดร้าวตั้งแต่บ่ายาวไปถึงหลัง



หมอแก่จ้องมองที่ร่างของเอ็มที่นอนหมดสภาพดูไม่จืดอยู่บนพื้น เขาจ้องมองผลงานของเขาอย่างภาคภูมิใจ



“เด็กซนแบบเธอต้องทำยังไงดีน้า” ชายแก่พูดก่อนจะเอื้อมมือไปจับใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเอ็มที่กำลังหมดสติอยู่




ผ่านไปหลายวัน ทุกคนในอำเภออันห่างไกลต่างใช้ชีวิตกันอย่างสงบสุข เด็กไปโรงเรียน หนุ่มสาวนั่งสองแถวไปทำงาน ตายายเปิดร้านขายขนม ประสาวิถีชีวิตชาวบ้านที่เรียบง่ายอย่างมีความสุขเหมือนทุกวัน ไม่มีใครนึกถึงเลยว่ามีชายฉกรรจ์ 3 คนหายตัวไปจากหมู่บ้านชายที่เป็นพวกกุ้ยขยะสังคม เป็นโจรที่มีจิตมุ่งร้ายและสร้างแต่ความเสื่อมโทรมให้กับสังคม เผลอๆ แล้วการที่พวกเขาหายไปนั้นจะช่วยยกระดับแผ่นดินให้สูงขึ้นเสียด้วยซ้ำ



ไม่มีใครรู้เลยว่าพวกเขานั้นหายไปจากสังคมแล้ว



ไม่สิ



ไม่มีใครสนใจเลยต่างหาก






ณ บ้านหลังใหญ่กลางป่าแห่งหนึ่ง บ้านที่เมื่อหลายปีก่อนเป็นที่อยู่ของ พ่อที่เป็นหมอ ภรรยา และลูกชายสองคน พวกเขาอยู่กันอย่างมีความสุข จนกระทั่งวันนึง มีกลุ่มโจรร้ายบุกเข้ามาปล้นและทำร้ายครอบครัวนี้ คนแม่ถูกฆ่าตายอย่างโหดร้าย ส่วนคนพ่อนั้นโชคดีขึ้นมาหน่อยที่เพียงแค่สลบและอยู่ในอาการโคม่าหลายปี ส่วนลูกชายที่น่าสงสารทั้งสองที่พยายามขัดขืนและต่อสู้ จึงทำให้ถูกพวกโจรร้ายทำร้ายร่างกายและย่ำยีจนไม่เหลือคน แฝดคนพี่นั้นถูกกลุ่มโจรโหดข่มขืนและบังคับให้ชักว่าวและน้ำแตกจนกว่าพวกมันจะพอใจ เขาถูกพวกมันทำให้แตกรอบแล้วรอบเล่า น้ำว่าวที่ไหลออกมาจากควยมากเท่าไร ทำให้เขารู้สึกด้อยค่าในตัวเองเท่านั้น เขารู้สึกรังเกียจตัวเองที่เป็นได้แค่ของเล่นของพวกคนชั่วพวกนี้ จนกระทั่งเขาเสียสติและเป็นบ้าไป ส่วนแฝดคนน้องเขาเลือกจะต่อสู้กับโจรร้าย เขาถูกพวกมันต่อย ทุบ แทงและฟาดด้วยของแข็งจนท้ายที่สุด ทำให้ร่างกายพิการท่อนล่างตั้งแต่แขนลงไป แต่ถึงแม้ร่างกายจะสูญเสียความสามารถไปบ้าง แต่จิตใจที่คลั่งแค้นและอยากลงทัณฑ์พวกโจรชาติชั่ว ลุกโชนเหมือนไฟโหมจากนรก โชคดีที่ในท้ายที่สุดตำรวจก็เข้าควบคุมสถานการณ์ได้ แต่ถึงกระนั้นทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว



ผู้เป็นพ่อฟื้นคืนสติหลังจากผ่านไปหลายเดือนก่อนที่ต้องมาพบความจริงว่าภรรยาของเขาจากไปแล้ว และลูกชายของเขาทั้งสองคนก็เสียอนาคตอันสดใสไปทั้งคู่ ความจริงทั้งหมดนั้นมันรุนแรงมาก มากเสียจนทำให้เขาเกือบเสียสติ เขาทั้งสับซนความโกรธ ความแค้น และความสิ้นหวังปนเปอยู่ในอก เขาไม่มีอำนาจอะไรเลยในการจัดการหรือลงโทษพวกโจรชั่วพวกนั้น จนกระทั่งวันหนึ่งเพื่อนร่วมอาชีพที่เห็นสภาพเหมือนตายทั้งเป็นของเขานั้นเห็นและเกิดสงสารขึ้นมา



เพื่อนของชายผู้นั้นบอกเขาว่าเขากำลังทดลองเรื่องเกี่ยวกับระบบประสาทบางอย่างที่ซับซ้อนมากๆ ในคนอยู่ เขาเล่าคร่าวๆ ว่าถ้าเขาทำสำเร็จเขาจะสามารถควบคุมและออกคำสั่งให้กับมนุษย์ได้



เขาเล่าต่อว่าในวงการการแพทย์ทั่วไปคงอยากให้เขาใช้มันเพื่อรักษาคนป่วยหรือใช้ในทางที่ดีเท่านั้น แต่เขาไม่คิดอย่างงั้น เขามีความคิดที่แปลกและแตกต่างออกไป หากงานวิจัยนี้สำเร็จออกมาจริงๆ มันจะไม่ดีกว่าหรอ ถ้าเราทำให้ไอ้พวกเดนมนุษย์ชั่วได้ชดใช้สิ่งที่พวกมันทำลงไปบ้าง มีอีกหลายคน หลายครอบครัวที่ไม่ได้ทำอะไรผิดและถูกไอ้พวกชั่วพวกนี้มาย่ำยี และเขาทำคนเดียวไม่ได้ เขาต้องการผู้ที่เจ็บปวดมาร่วมอุดมการณ์ด้วยกันกับเขา



ชายที่สับซนตัดสินใจช่วยเหลือเพื่อนของเขาโดยทันที



พวกเขาใช้เวลาอยู่หลายเดือนในการออกแบบ ทดลอง และพัฒนาตัวยาที่ทรงพลังมากพอในการทำให้อุดมการณ์ของเขาเป็นจริง



ในที่สุดเขาก็ทำสำเร็จ



พวกเขาได้ยาที่สามารถควบคุม ออกคำสั่ง และเปลี่ยนความทรงจำแบบเบ็ดเสร็จได้ โดยมีตั้งแต่แก๊สที่ควบคุมความรู้สึก ยาฉีดเข้าเส้นที่เปลี่ยนความทรงจำและความต้องการ และที่สำคัญยากินระยะยาวที่ถ้าให้เป้าหมายกินต่อเนื่องจะทำให้สามารถออกคำสั่งด้วยเสียงได้



ทั้งสองเลือกใช้ยาและสารเคมีที่พวกเขาคิดค้นขึ้นมาได้ในการลงโทษพวกโจร กุ้ย และเหล่าขยะสังคมให้เข้ารูปเข้ารอย ตอนแรกพวกเขาทำได้แค่ในละแวกใกล้ๆ เท่านั้น และต่อมาพวกเขาจึงคิดอะไรออก ถ้าพวกเขาสามารถให้ไอ้พวกชั่วนี่ทำตัวเป็นประโยชน์ได้จริงๆ ละ แล้วจะมีอะไรดีไปกว่าการขายทั้งร่างกายของพวกนี้ให้กับเศรษฐีขี้เหงาได้เล่นสนุกกับร่างกายของพวกมันเพื่อหารายได้มาจัดการกับไอ้พวกชั่วนี้ต่อไป






กลับมา ณ ปัจจุบัน



ณ บ้านหลังเก่าที่ตอนนี้ภายในถูกปรับปรุงไปบ้างแล้ว ที่ชั้นบนของบ้านมีประตูเหล็กบานใหญ่ที่ด้านหลังมีห้องลับอีกสองห้องที่ถูกล็อคแน่นหนา ไม่มีเสียงหรือแม้แต่แรงกระแทกใดๆ สามารถผ่านออกจากห้องไปได้ ณ ประตูเหล็กบานใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มใบหน้าคุ้นเคยที่พวกเรารู้จักดี อินชายหนุ่มกำยำผิวสีแทนออกขาวนั่งมาในรถเข็นในสภาพอิดโรย และร่างกายที่เปลือยเปล่า พร้อมท่อสายยางที่ถูกต่อและห้อยแขวนไว้สูงเหนือหัวและมีสายน้ำเกลือ แต่นั้นมันไม่ใช่น้ำเกลือที่อยู่ในขวดจตรงปลาย แต่กลับเป็นน้ำว่าวที่ถูกสูบออกจากร่างที่อิดโรยช้าๆ



ส่วนคนที่เข็นมาคือโด่ง ชายหนุ่มกำยำร่างหนา ผิวเข้มใบหน้าหล่อคมแบบคนใต้ ไว้เครานิดหน่อยพร้อมส่วนสูงที่เตี้ยกว่าอินเล็กน้อย เป็นคนเข็นร่างของอินมาด้วยกัน



ทั้งสองเข้ามายังห้องที่บรรยากาศเงียบเชียบและวังเวง ก่อนที่จะหยุดอยู่ที่หน้าประตูสองบานที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกัน

โด่งเปิดประตูทางด้านขวาและส่งตัวอินเข้าไปพร้อมปิดประตูแน่นก่อนที่ตนเองจะเปิดทางซ้ายและเข้าไปก่อนจะปิดประตูเช่นเดียวกันกับเมื่อครู่



อิน ที่เข้ามาถึงในห้องในสภาพอิดโรยมองจ้องไปยังชายหนุ่มที่นั่งขดตัวตรงหน้า ชายหนุ่มผิวขาวซีดราวกับผีในชุดผู้ป่วยที่ดูหลวมเป็นพิเศษ แสดงให้เห็นถึงร่างกายที่ผอมและโทรมจนเห็นไปถึงกระดูก เขานั่งก้มหน้าตัวสั่นไม่แม้แต่จะทักทายหรือสบตากับอินที่เพิ่งเข้ามาในสภาพอิดโรดแม้แต่น้อย



“นายน้อย ผมเอาของขวัญมาให้ครับ” อินพูดด้วยน้ำเสียที่อิดโรยก่อนจะค่อยๆ ประคองขวดน้ำว่าวของเขาออกมาจากที่แขวนและค่อยๆ ยื่นมันช้าๆ ให้กับชายหนุ่ม



“หืมม ฟุดๆๆๆ หื้มมมมมมม” เสียของชายหนุ่มร่างผอมบางที่ค่อยๆ ยื่นหน้ามาดมของในขวดก่อนจะส่งเสียงดัง และกระโจนเข้ามาแย่งมันไปจากมือของอิน



“แหกๆๆๆ น้ำว่าว อยากกินน้ำว่าว” ชายหนุ่มกระโจนเข้ามาใช้ลิ้นตวัดดูดน้ำว่าวขาวขุ่นในขวดที่อินถูกรีดออกมาอย่างรวดเร็ว เขากินดื่มมันอย่างหิวกระหาย รสคาว เค็มของน้ำว่าวถูกชายใยร่างผอมดูดกินอย่างเอร็ดอร่อย ไม่ใช่เพราะหิว แต่เพราะปมในใจที่ถูกทำร้ายและบังคับให้ชักว่าวไปเรื่อยๆ มันทำให้เขารู้สึกว่ายิ่งเสียน้ำว่าวมาก ทำให้เขารู้สึกไร้ค่าและกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะงั้นยิ่งได้น้ำว่าวมากเท่าไร มันยิ่งทำให้เขารู้สึกดี รู้สึกปลอดภัยและมีคุณค่ามากขึ้นเรื่อยๆ ชายหนุ่มตรงหน้าหรือแฝดพี่ เลียกินน้ำว่าวของอินในขวดจนหมดหยดสุดท้าย



“แหกๆ อยากกินอีก เอามาอีก” แฝดพี่ตาเหลือกโผล่ก่อนจะพุ่งไปเอามือดึงท่อดูดน้ำว่าวจากควยของอินออกอย่างรวดเร็ว



“อ้ากกกกกกกกกกกกกกกก” อินร้องลั่นอย่างทรมานพร้อมกับท่อยาวที่ภายในมีอุปกรณ์หน้าตาประหลาดคล้ายหนวดระยาง แผ่นแปะและลูกกลมๆ กลายจุดถูกดึงพรวดออกมาเต็มแรงจากควยของชายหนุ่ม จากสีหน้าของเขามันคงเจ็บสุดๆ ในชีวิต



ไม่ทันให้ตั้งตัว แฝดพี่เอาปากงับควยพร้อมดูดน้ำว่าวที่ไหลค้างอยู่จากเครื่องดูดน้ำว่าวและในลำควยของอินอย่างหิวกระหาย



“จ้วบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงดูดควยของชายร่างผอมที่กำลังสนุกกับการได้รู้สึกถึงคุณค่าชีวิตอีกครั้ง



“อ้าห์ ผมเจ็บควย ไม่ไหวแล้ว ได้โปรดให้ผมพักก่อน” อินพยายามใช้มือที่อ่อนแรงดันหัวของแฝดพี่ออก



“ปั่วะ” มือเย็นๆ แข็งๆ ฝาดที่หน้าของอินสุดแรงก่อนที่มือยาวแห้งเก้งก้างอันนั้นจะจับที่ท้ายทอยของอินและกดหัวลงให้หงายหลังไปพร้อมกับรถเข็น



“โคร่มมมมมม” อินที่หงายหลังหัวฝาดพื้นจนไม่ได้สติ เขารู้สึกเจ็บที่หัวมากแต่ก็ไร้เรี้ยวแรงในการขยับตัว ตอนนี้นอกจากความเจ็บปวดที่หัวเขารู้สึกเพียงความเจ็บแสบที่ควยของเขาที่กำลังถูกดูดอย่างสนุกสนานเท่านั้น



“โอ้ยย ปล่อยกู ไอ้เหี้ย” อินเริ่มพูดอีกครั้งถึงแม้มันจะเบามากเพราะอินนั้นยังสติไม่เต็มร้อย แต่ก็ถูกมือของแฝดพี่เข้ามาบีบไว้ที่ปาก มือหยาบแห้งและนิ้วที่ปูดจากกระดูกที่แทบจะโผล่ออกมาจากผิวหนัง บีบเข้ามาที่แก้มนิ่มๆ มันๆ ลื่นๆ จากเหงื่อที่ออกของอินอย่างแรง ทำให้ชายหนุ่มนั้นได้แต่รับชะตากรรมและถูกดูดกินน้ำว่าวต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจะพอใจ



ณ ห้องอีกฝั่ง โด่ง กำลังนอนเปลือยเปล่าโก่งตูดรออยู่บนโต๊ะสีดำเงาที่ถูกจัดวางราวกับโต๊ะอาหาร ภายในห้องสีมืดครึ้มพร้อมไฟสีแดงสลัว จู่ๆ ก็ปรากฏร่างของชายในรถเข็นออกมา เขาคนนี้คือแฝดผู้น้อง ผู้ที่ถูกโจรซ้อมจนพิการทางร่างกาย บวกกับสภาพจิตใจที่บอบช้ำถึงขีดสุด ตอนนี้เขากลายเป็นคนนิยมความรุนแรง รุนแรงมากกว่าแค่การเล่นสวมบทบาทกันบนเตียง เขาอยากระบายโทสะของเขาที่มากล้นใส่ร่างกายของใครก็ตามที่เขาสามารถทำได้ โดยเฉพาะพวกโจรชั่วนั้นเปรียบดั่งอาหารโปรดของเขาเลยก็ว่าได้



ชายบนรถเข็นค่อยๆ ใช้นิ้วแหย่เขี่ยตูดของโด่งที่บานเปิดจากกลแจกันดอกไม้ก่อนหน้า ทำให้ชายหนุ่มสามารถสอดนิ้วสองนิ้วเข้าไปได้โดยง่าย



“บานเชียวนะ โจรชั่วๆ ร่านๆ แบบมึงกูจะจัดให้เข็ด” แฝดผู้น้องพูดก่อนจะทาเจลหล่อลื่นที่มือก่อนจะกำหมัดและยัดหมัดทั้งหมดนั้นเข้ารูตูดของโด่งอย่างรวดเร็ว



“จ้ากกกกกกกกกกก โอ้ยยยยยย” โด่งร้องตะโกนลั่น ขนาดหมัดที่อยู่ในตูดของเขามันใหญ่จนเขาแทบตั้งสติไม่ทัน



“โอ้ววว ซิ้ดดดด” ชายบนรถเข็นร้องครางออกมาเพราะมือของเขาสัมผัสกับอวัยวะภายในอุ่นๆ ในร่างของโจรชั่วที่เขาเกลียดนักเกลียดหนา มันทำให้เขาเข้าถึงอารมณ์อย่างมาก คงเพราะด้วยร่างกายท่อนล่างที่พิการทำให้เขาไม่สามารถสำเร็จความใคร่แบบคนทั่วไปได้ เขาจึงต้องหาวิธีใหม่ที่ทำให้เขาถึงจุดสุดยอด ซึ่งวิธีที่เขาชอบที่สุดคือการทรมานคน โดยเฉพาะคนที่เคยทำอาชีพเดียวกับคนที่ทำร้ายเขา



แฝดน้องดันมือเข้าออกรูตูดของโด่งคล้ายหมัดฮุก ทำให้แขนของเขานั้นเข้าทะลุทะลวงไปเกือบถึงข้อศอก



“โอ้ยยย ผมเจ็บมาก เจ็บชิบหายเลย” ชายหนุ่มดุดันสนร่างโจรเริ่มโวยวายและร้องไห้ เขารู้สึกถึงมือที่ขยับไปมาในร่างกายของเขา ตอนนี้มือนั้นน่าจะล้วงมาถึงลำไส้ใหญ่ของเขาแล้วด้วยซ้ำ มันก็เสียวอยู่หรอกแต่ความรู้สึกพิสดารนี้มันทำให้เขาเริ่มขยะแขยงแล้ว



โด่งพยายามขยับร่างกายหนี แต่ก็ไม่เป็นผล แขนขาของเขาอ่อนแรงลงโดยไม่มีสาเหตุทำได้แค่เพียงนอนโก่งตูดให้มือของชายพิการด้านหลังเขา คอยล้วงและคว้านอวัยวะภายในของเขาอย่างวิปรสิต มือนั้นล้วงมุดผ่านรูตูดของชายร่างกำยำวัยสามสิบปลายๆ อย่างสนุกสนาน ก่อนจะค่อยๆ แบมืออกเพิ่มพื้นที่ความเจ็บปวดสห้กับรูตูดของโด่งอย่างมหาศาล



“อ้าหห์ ตูดมึงนี่อุ่นจริงๆ เลยไอ้โจรร่านเอ้ย สงสัยต้องจัดหนักกว่านี้” ชายบนรถเข็นเอามือออกจากตูดของโด่ง สภาพของมือนั้นทั้งเปียกชุ่มด้วยน้ำเมือกเหนี่ยวๆ และเลือดที่ผสมกันมาด้วย โด่งถึงกับหอบหายใจด้วยความเหน็ดเหนื่อย เขาคิดในใจว่าคงไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว น่าเสียดายที่เขาคิดผิด



ชายบนรถเข็นหยิบเอาไม้เบสบอลเหล็กที่ถูกเสริมด้วยปุ่มมากมายทั้งด้วย เขาจับมันจ่อที่ตูดของชายหน้าดุดันที่ตอนนี้ทำหน้าสังเวทไม่ต่างจากลูกหมา ก่อนจะเสียบไม่จนสุดด้าม สุดที่หมายถึงสุดจริงๆ แทบจะไม่เหลือด้ามจับ



“โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เวรเอ้ยย” โด่งร้องลั่นพร้อมดีดตัวเกร็งด้วยความเจ็บสุดขีด ตอนนี้ทั้งน้ำมูก น้ำตาเขาเละเทะผสมกันมั่วบนใบหน้าของเขาไปเสียแล้ว



“ฮือ ฮือออออออออออออ ผมยังไม่อยากตาย” โด่งร้องครวญครางออกมา



“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ” ชายบนรถเข็นเข้ามาปลอบ พร้อมเอามือที่เปื้อนน้ำเมือกและเลือดของโด่งเขามาจับที่ใบหน้าของเขา



“คนก่อนนายก็พูดแบบนี้แหละ” เขาพูดต่อพร้อมใช้มือนั้นล้วงเข้าปากโด่งช้าๆ



“ฮือออ เดี่ยวๆ อือะๆๆ” โด่งพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ช้าไปแล้ว มือเปื้อนเมือกถูกล้วงเข้าไปในปากของโด่งที่ทั้งฝ่ามือ ก่อนที่จะล้วงลึกไปถึงคอหอย จนโด่งแทบขาดอากาศหายใจตาย




เสียงร้องโหยหวนจากทั้งสองห้องดังออกมาไม่ขาดสาย ของขวัญที่พ่อมอบให้ลูกชายที่แสนเศร้ากำลังช่วยประโลมจิตใจของคนในครอบครัวที่เหลืออยู่ช้าๆ





ณ ห้องโถงขนาดใหญ่ที่ตกแต่งด้วยศิลปะยุโรปยุคกลาง พื้นหินอ่อนสลับดำขาวพร้อมรูปปั้นเทวดาและนางฟ้าตั้งตระหง่านทั้งสองข้างทางเว้นกันเป็นระเบียบตลอดทั่วทั้งห้องโถงขนาดนี้ ในห้องมีชายหนุ่มหญิงสาวในชุดสีดำที่ปกปิดร่างกายของพวกเขาจนมิดชิดทุกคนพร้อมกับใบหน้าที่ถูกซ้อนไว้ด้วยหน้ากากลวดลายงดงามที่ปกปิดใบหน้าของพวกเขาไว้ ทุกคนพูดคุยกันด้วยเสียงเบาๆ แต่ก็เป็นแค่บทสนทนาตามมารยาทเท่านั้นด้านหน้าของพวกเขามีเวทีสีขาวสูงราวๆ 2 เมตรที่ด้านล่างมีบอดี้การ์ดยืนคุมตลอดทุกจุด ก่อนที่จะมีชายหนุ่มถูกล่ามโซ่ที่คอและเท้าในสภาพเปลือยเดินมาตรงกลางเวที ใบหน้าออกเหนือๆ ผสมจีนหน่อยๆ กับร่างกายกำยำเห็นกล้ามท้องชัดเจน

พร้อมกับใบหน้าโทรมหมดอาลัยตายอยาก หยุดอยู่ตรงกลางเวที

"คนต่อไป หมายเลข 28 กรรมกรหนุ่มลูกครึ่งพม่า เวียดนาม อายุราวๆ 25-28 ไม่มีครอบครัวที่นี้ ขนาดตอนแข็งสุด 5.6 และยังไม่เคยได้รับยา" พิธีกรพูดสรรพคุณของชายหนุ่มเหมือนเป็นสิ่งของก่อนจะให้ชายหนุ่มคนนั้น เดินไปยังด้านหน้าและหมุนตัวไปมา



"เราจะเริ่มที่ 5 แสน" พิธีกรพูดก่อนที่ชายหนุ่มจะหันมามองด้วยความสิ้นหวัง เขาคงตกใจมากที่ชีวิตของเขาทั้งชีวิตต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยราคาแค่ 5 แสนเองหรอ ชีวิตของเขามันถูกขนาดนั้นเชียว???



"6 แสน" เสียงวิทยุดังขึ้นจากการกดปุ่มของเศรษฐีคนใดคนหนึ่งในที่แห่งนี้



"7 แสน"



"8 แสน"



"1 ล้าน"



"1.2 ล้าน"



"...."



"ครั้งที่ 1…2…3 ขายครับ" พิธีกรกล่าวก่อนที่ร่างของชายหนุ่มบนเวทีจะถูกดึงตัวกลับไปเพื่อเตรียมตัวขายให้เจ้านายคนใหม่ของเขา



จากนั้นชายคนต่อมาเดินขึ้นเวทีมาในสภาพเปลือยเปล่า ร่างกายผิวสีแทนกำยำแน่น อกหนาหัวนมดำ พร้อมใบหน้าเถื่อนดุดันที่เรารู้จักกันในชื่อของเอ็มนั้นเอง ที่แปลกคือเอ็มไม่มีเครื่องพันธนาการแต่อย่างใด เขาเดินมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยแววตาไร้อารมณ์หยุดที่กลางเวที ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาด้วยความสนใจ



"ต่อไปหมายเลข 28 ชายอายุ 30-33 ปี เป็นโจรชั่วที่พยายามขโมยของในบ้านของคนแก่น่าสงสาร ไม่มีครอบครัว ขนาดตอนแข็ง 5.8 และที่สำคัญ รับยาครบแล้ว สามารถเอาไปใช้งานได้หลังซื้อทันที" พิธีกรพูด ก่อนที่เอ็มจะใช้มั้งสองมือบดขยี้หัวนมตัวเองและร้องครางออกมาบนเวทีที่สายตาของเศรษฐีวิปริตจับจ้องเขาอยู่ พร้อมควยใหญ่ที่ค่อยๆ ชูขึ้น ชูขึ้นจนหัวควยบานชมพูตั้งสู้ขนานกับพื้น ทำเอาคนด้านล่างถึงกับตกอยู่ในความเงียบสงบทั้งห้อง



"เราจะเริ่มที่ 1 ล้.."



"2 ล้าน"ไม่ทันพิธีกรพูดสิ้นเสียงก็มีการกดปุ่มซื้อมาในราคาสูงลิ้ว



"2.5ล้าน"



"2.75 ล้าน"



"3 ล้าน"



"5 ล้าน" ตัวเลขยังคงพุ่งอย่างรวดเร็ว พร้อมเอ็มที่เริ่มชักว่าวบนเวทีและร้องครวญครางไปด้วย ช่วยบิ้วอารมณ์ของเหล่าเศรษฐีให้ลุ้นไปอีกระดับ"



"ผับๆๆๆๆๆๆๆ"เอ็มยืนชักว่าวอย่างเมามัน มือขวาชักควย มือซ้ายท้าวเอวบนเวที



"7 ล้าน"



"8 ล้าน"



"9 ล้าน"



"15 ล้าน"



"...."



"...."



"..."



"1….2….3 ขายครับ" พิธีกรพูดพร้อมเสียงปรบมือดังลั่นทั่วห้อง ด้วยสินค้าที่ราคาแพงมากบวกกับเป็นสินค้าที่นานๆ ที่จะนำมาประมูล ไม่แปลกเลยว่าคนที่ซื้อไปย่อมได้เป็นจุดสนใจของงานในค่ำคืนนี้เป็นแน่แท้



"แหกๆๆๆ"เอ็มหยุดชักทันทีเมื่อสิ้นเสียง พร้อมท่าทีหอบเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะเดินเข้าไปหลังเวที



ภายในร่างกายกำยำของเอ็มที่เดินตามตำสั่งของใครต่อใครนั้น ในหัวของเขานั้นได้แต่ร้องครวญครางด้วยความน่าเวทนาแต่ปากของเขานั้นกลับไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย



เอ็มในสภาพที่ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้เดินตรงไปยังห้องรับรองห้องหนึ่ง ภายในห้องนั้นมีเศรษฐีหัวล้านอายุสามสิบปลายๆ กับชายที่ทำให้เขาต้องมาเจออะไรแบบนี้



"เอาละครับต่อไปผมจะส่งมอบสินค้าให้คุณนะครับ"หมอพูดกับชายอีกคน



"เอ็มเปลี่ยนคำสั่งเจ้านายคนใหม่จากเสียงต่อไปนี้" หมอพูดก่อนสะกิดเศรษฐีที่ยืนอยู่ข้างๆ ที่กำลังอยู่ในท่าทีตื่นเต้น



"เออ…สวัสดี"เศรษฐีหัวล้านพูด



"เรียบร้อยครับ เขาเป็นของคุณสมบูรณ์แล้ว อันนี้เป็นคู่มือการออกคำสั่งสำคัญๆ นะครับ ทดลองใช้ได้เลย" หมอพูดพร้อมยื่นกระดาษแผ่นเล็กๆ ให้ เศรษฐีเปิดแง้มดูเล็กน้อยก่อนจะเริ่มออกคำสั่ง



"เอาละพูดได้" เศรษฐีพูดกับเอ็ม



"ไอ้เวรเอ้ยย มึงคิดว่ากูจะยอมจบแบบนี้หรอ!!!! เดี่ยวมึงเจอดีแน่ไอ้หมอวิปริตเอ้ย!!"คำแรกที่ออกมาจากปากเอ็มหลังจากไม่ได้พูดมานาน นัยตาเขาแดงเถือกด้วยความโกรธ พลางตะโดนคำด่าอย่างสุดกำลัง



"โอ้วววว แบบนี้นี่เอง คราวนี้เวลาพูด ลงท้ายด้วยคำว่าขอรับนายท่านแล้วก็เบาเสียงลงนิดหน่อย"เศรษฐีเริ่มสนุกกับของเล่นชิ้นใหม่ พลางที่หมอกำลังตรวจสอบเช็คเงินสดที่เพิ่งได้มาอยู่



"ไอ้เปรตคิดว่าจะขายกูไปแบบนี้เลยหรอขอรับนายท่าน ถ้ากูหลุดไปได้นะพวกเอ็งทั้งสองตัวตายอนาถแน่ขอรับนายท่าน"เอ็มยังคงด่าต่อ แค่ครั้งนี้น้ำเสียงมันช่างดูสุภาพและไม่ได้เป็นการตะโกนแต่อย่างใด



"เรียบร้อยนะครับ อย่าลืมนะครับว่าเขาต้องกินข้าว อาบน้ำ ขับถ่าย นอนพักผ่อนเหมือนคนปกตินะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัว"หมอพูดก่อนจะเดินออกมา พร้อมเช็คเงินสด ทิ้งให้เอ็มและเจ้านายคนใหม่ของเขาได้เล่นสนุกกันต่อไป



หมอเดินกลับไปยังห้องเก็บสินค้าของตัวเองและนั่งลงฟังผลการประมูลในรอบถัดไป ถึงแม้ว่าเขาจะสามารถล่าพวกโจรชั่วได้แล้ว แต่สภาพจิตใจของเขานั้นไม่มีวันกลับมาเป็นหัวใจของเขาความดีได้อีกต่อไป เขายังคงสนุกกับการได้เปลี่ยนพวกเดนนรกเป็นของเล่นสุดพิเศษของเศรษฐีต่อไป และก็จะตลอดไป



จบ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

Kammy

จบได้ดีครับ ขอบคุณมากเลย

Nick_dbb

ใจจ้า

lekthai

สนุกเสียวดีงามครับ แอบสงสารอิม ชอบคุณ รอเรือ่งใหม่

takeshi

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

rubthai

ขอบคุณคับ

ninenut

ขอบคุณครับ

อาร์ตเอง

ขอบคุณครับ

Linkren

กำลังสนุกเลยไม่น่าจบเลย

Phol_th

อยากได้ตัวนึง

audiwoods

โดนกระทำ​ จนแค้น​ และต้องล้างแค้น​ บาปกรรมจริงๆ

dojikung

ขอบคุณครับ

Dracarys

จบดีเลยครับ ชอบๆ

sm_boyz

มาต่อแล้ว ขอบคุณนะครับ

risingmoons

ขอบคุณครับ

nnont

ขอบคุณครับ

sittikotn

ขอบคุณครับ

Panawat339

สนุก