เขาร้ายกว่าพี่ผมคิด

Thanphu

เขาร้ายกว่าพี่ผมคิด

.

สวัสดีครับ จากที่ผมหักอกคนอื่นเพื่อให้คนที่ผมหักอกเขามีความสุขผมก็อกหักมาเรื่อย ๆ มีคนเข้ามาคุย และผมก็เข้าไปคุยกับเขา แต่ก็ทำได้เพียงไปหลงรักเขาแล้วก็เจ็บตามเดิมเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าไม่มีบทสนทนาใด ๆ เพราะผมตั้งใจจะเล่าว่าผมเป็นยังไงกับเรื่องนี้

.

ผมและจะแทนเขาว่าน้องนะครับผมกับน้องเราเจอกันในแอปขาวพื้นหลังสีฟ้า ทราบตอนที่คุยกันว่าเข้าอยู่ปี  3 สาขาวิชาหนึ่งในมหาวิทยาลัยที่ผมอาศัยอยู่ส่วนผมอยู่ปี 4 คนละสาขาวิชากับน้องเขา แต่เราก็มีความเกี่ยวเนื่องกันในเรื่องของวิชาที่เรียนเราคุยกันมาพักนึงเราก็นัดกันเจอกันที่ห้องของผมในช่วงที่ผมกำลังงานยุ่งเต็มมือก็น่าจะรู้ว่าปี 4 มันต้องทำงานโปรเจคจบบ้าง วิจัยบ้าง เราก็มาเจอกันผมในชุดลำลองน้องมาในชุดนักศึกษาลอยชาย เราก็มานั่งคุยกันสักพักทั้งที่บอกว่าผมเองนั้นคุยไม่เก่งแต่เราก็คุยกันรู้เรื่องโดยผมไม่คุยเรื่อง  18+ เลย ส่วนมากคุยเรื่องเรียน บางทีผมก็คุยกับน้องเขาจนดึกผมก็ทำงานไปด้วย บ่นหิวน้องเข้าก็ซื้อลูกชิ้นมาให้ (น่ารักเนอะ) ผมว่าตอนนั้นผมเริ่มมีใจให้น้องแล้วน้องเริ่มอยู่ในใจของผม ผมเองก็คิดว่าน้องเขาก็น่าจะมีผมในใจเขาเหมือนกัน ด้วยความที่เราเล่นแอปเดียวกันเวลามีความเคลื่อนไหวอะไรผมก็จะเห็นซึ่งสถานะตอนนั้นคือพี่ชาย คนคุย คนนึง แต่เห็นน้องเขาไปแสดงความคิดเห็นกับคนอื่นๆ บ้าง อันนี้ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่บางทีมันก็ไปในเชิง 18+ ซึ่งสถานะตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ผมก็ได้แต่โพสต์เพ้อ โดยไม่ระบุตัวตน แต่น้องก็น่าจะรู้ว่าผมโพสต์ถึงน้อง และการแคร์ความรู้สึกกันก็เกิดขึ้นเวลาผมคุยกะใครจริงจังระดับหนึ่งผมก็จะงด เก็บทุกอย่างไว้ให้เขาในช่วงนั้นคือไม่ได้ออกเถลไถลเลย เพราะรู้สึกว่าเรากำลังพัฒนาความสัมพันธ์กับน้องเขาจนวันหนึ่งเราก็มาถึงบท 18+ ครั้งแรก ผมให้เกียรติเขามาก สุด ๆ ก็แค่จูบ ช่วยกันชักภายนอกกันก็เป็นไปในลักษณะนี้นานพอสมควร ผมกับน้องไม่ค่อยมาเจอกันเท่าไหร่ใช่ช่องทางออนไลน์ในการติดต่อสื่อสาร ผมเองก็ออกฝึกงาน ทำให้เวลาของเราไม่ตรงกันเท่าไหร่เราคุยกันในไลน์กันมากขึ้นส่วนนอีกแอปก็ยังมีความคิดเห็นที่ผมไม่ชอบ ผมก็ยังเพ้อไปเราก็แคร์กันเสมอแต่ในวันหนึ่งน้องเขาทักไลน์มาบอกว่าน้องเขาบล็อกแอปนั้นที่ผมใช้ ซึ่งผมก็ไม่รู้เรื่องว่าโดนบล็อกก็เลยได้แต่คิดว่าถ้าเขาต้องการความเป็นส่วนตัว ก็ให้เขาทำได้ ส่วนผมจะคอยอยู่เดียงข้างเขาเสมอและแอ็กเคานต์ก็หายไปจากสายตาผม เราก็ยังติดต่อกันเรื่อย ๆ เวลาผมเหนื่อยก็จะบ่นมากอดกับน้องเขาเสมอ และได้กอดเป็นบางครั้ง บางทีน้องก็ค้างที่ห้อง บางครั้งน้องไปเที่ยวกับเพื่อนน้องมาหาก็เพียงนอนกอดกัน ภายนอกบ้าง ด้วยความที่เราให้เกียรติเขา น้องมาหาผมไม่ถึง 5ครั้งด้วยซ้ำ แต่ในใจผมมีแต่น้องแล้ว จนวันหนึ่งผมเองที่หักอกเข้า เราสองคนคุยกันเรื่องตอนนี้เราเป็นอะไรกันคำถามนี้ผมคิดไว้ตั้งแต่เราเริ่มคุยกัน รักแบบไหน ให้น้องเป็นได้แค่ไหน จนคำพูดของผมที่พยายามว่าจะไม่พูดพี่ยังไม่มั่นใจ ซึ่งผมเองเป็นฝ่ายที่ไม่ชัดเจนเอง ทำให้ความสัมพันธ์ของผมกับน้องเริ่มห่างกันผมยอมรับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ให้พี่ยังเป็นพี่ของน้องเหมือนเดิมได้มั้ยน้องตอบว่าไม่รู้ เจ็บทั้งสองฝ่าย คุยกันมานานมากต่างคนต่างคนต่างมีใจให้กันแล้วผมทักไลน์ไปนาน ๆ ทีกว่าน้องจะตอบ เหลือไว้แต่ความคิดถึง จนเมื่อผมเรียนจบน้องเขาก็ยังเอาของขวัญมาให้ผมดีใจนะที่เขายังไม่ลืมผมผมชวนน้องเขามากินหมูกระทะด้วย น้องก็ตอบตกลงสัญญากันไว้ ผมจบเดือนมีนาคมน้องนัดกับผมว่ากลางเมษายน ผมก็รออย่างมีความหวัง แต่ข้าวร้ายของผมน้องเกิดอุติเหตุรถชนยอมรับว่าเป็นห่วงมาตกใจมาก แต่น้องก็ไม่เป็นอะไรมากก็ดีไป นัดหมายผมก็เลยเลื่อนอออกไปเป็นพฤษภาคมต้นเดือนผมยังจำนะว่าเราสัญญากันไว้แต่ผมไม่พูดหรอก น้องคงลืมไปแล้ว จนช่วงต้นพฤษภาคมน้องเขาเริ่มออกฝึกงานพอดีเห็นสตอรี่ก็เลยถามข่าวคราวว่าเป็นไงบ้าง ฝึกงานไหน เหนื่อยมั้ย พร้อมเปล่ากับการฝึกงานเส่วนผมก็กลับมาอยู่บ้านละอ่านหนังสือเตรียมสอบ ปิดแอ๊กเคานต์แอปนกขาวพื้นหลังฟ้าที่เอาไว้เล่นด้านมืดและสมัครแอคสว่างไว้ติดตามข่าวสารแต่ก็ไม่ได้อะไรมาก ด้วยความเหงาสันดานเดิมผมก็เลยสมัครแอ็กเคนต์ใหม่ไว้เล่นด้านมืดผมกับน้องมาเท่าไหร่นัก แต่วันที่คุยนานคือวันที่น้องไปเที่ยวกับเพื่อน คำถามที่คุยไปแล้วพิมพ์ไปถามคือคิดถึงพี่มั้ย น้องไม่ตอบตอบอิโมจิน้ำตาคลอมา ผมก็คิดว่าต้องมีบ้างแหละขนาดผมยังคิดเลยอีกคำถามก็คือมีคนในใจแล้วหรือยัง น้องก็พยายามบ่ายเบี่ยง จนน้องตอบว่า ไม่มี อยู่คนเดียวให้ชินก็แอบดีใจนะที่เราต่างคนยังไม่มีใคร เราอาจจะกลับมาหากันก็ได้ ผมกับน้องเราคุยกันไม่สิผมคุยส่วนน้องเขาตอบ ผมบอกฝันดีน้องตอน 02.30 นิด ๆ ตื่นเช้ามาน้องถ่านรูปตอนกลับกับเพื่อนประมาณ 03.00 + แล้วเนสก็ไม่ได้คุยกัน จนวันเลือกตั้ง 14 พฤษภาคม 2566 ผมถ่ายรูปว่าผมมาเลือกตั้งถามน้องว่าเลือกตั้งไหนน้องตอบว่าที่หน่วยเลือกตั้งในมหาวิทยาลัยพึ่งตื่น  ผมก็ตอบว่า ตื่นสายนะเรา จนวันนี้น้องก็ยังตอบผมและในวันนี้ที่ผมเขียนเรื่องนี้คือ 16/05/2566 ผมเลื่อนไปเจอแอ็กเคานต์ที่คุ้นเคยเลยไปส่องแต่ไม่กล้าติดตาม สรุปเป็นไปตามที่ผมคิดเป็นแอ็กเคานต์ที่น้องเขาบล็อกผมนั่นเองแต่เรื่องที่ผมไม่เคยรู้ผมก็ได้รู้ ผมเจ็บนะในฐานะพี่คนหนึ่ง รูปภาพ ประสบการณ์นัดที่โพสต์ไว้เอยความคิดเห็นเอย ที่เจ็บกว่าคือบางโพสต์มันอยู่ในช่วงที่ผมกับน้องคุยกันอยู่ อยากบอกเลยว่าวันนี้มันจุกในอกมากผมหยุดเพื่อเขาได้เสมอแต่เขาก็มีสิทธิ์ของเขา เพราะผมกับน้องเขาไม่ได้เป็นอะไรกับผมบอกตัวเองตอนที่คุยกับน้องว่าจะหยุดทุกอย่างเพื่อน้อง บอกตัวเองว่าตอนนั้นผมชอบน้องไปแล้วบอกตัวเองว่าคิดถึงเสมอแม้จะในฐานะอะไรก็ตาม แต่วันนี้ผมจะบอกว่า “เขาร้ายกว่าพี่ผมคิด”

.

ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่เข้ามาอ่านนะ ให้กำลังใจหรือด่าผมก็ได้ไม่ว่า

หัวใจตอนนี้ทั้งเจ็บทั้งจุก

takeshi

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณ​ครับ

เบญจมาศ

สู้ๆ

lekthai

ขอบคุณมากครับ

saiyok

ขอบคุณ​ครับ

Navar

ขอบคุณ​ครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

brown

ตรงกับสิ่งที่เจอมาเลยครับ กอดครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

Aarmaa

ขอบคุณครับ