ร่านกว่าเมีย ก็ผมนี่แหละครับ ตอนที่ 53 บรรลุจุดประสงค์

chokond

     หลังจากกลับมาจากการทดสอบ บอสมั่นใจแล้วว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานมันเป็นเพราะยาที่กินผสมกับอาหาร เพราะร่างกายของบอสนั้นอ่อนแรง และวิงเวียนศีรษะประกอบ แต่ถือว่าเขานั้นทำสำเร็จแล้วส่วนหนึ่ง เพราะว่าก่อนที่จะแยกกัน เต้ยบอกกับเขาว่า

     "ครั้งหน้าที่เจอกัน ให้ไปรอผมที่ห้องทำงานชั้นสองนะครับ"

     บอสยิ้มภูมิใจกับตัวเอง แล้วน้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลอาบข้างแก้ม อีกไม่นาน เรื่องเหล่านี้ก็จะจบลง

     วันต่อมา
     บอสโทรหาปุนแล้วชวนปุนไปเดต แม้ว่าปุนจะแปลกใจ แต่ก็มาหาบอสเพราะความคิดถึง

     "ไม่เจอกันนานเลยนะครับ คุณวศิน"
     ปุนเอ่ยทักบอสทันทีหลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้ในร้านอาหารเกาหลี

     "ต้องขนาดนี้เลยหรอ หืมม"
     บอสเอ่ยถามหลังจากที่อีกฝ่ายประชดด้วยการเรียกชื่อจริงของเขา ทำทีเหมือนเป็นคนรู้จัก พร้อมยื่นมือไปลูบผมของอีกฝ่าย บอสยิ้มแก้มปริที่ได้เจอหน้าของปุนในวันนี้ ทำเอาปุนรู้สึกประหลาดใจกับท่าทางของบอส

     "มีอะไรกันแน่ นี่ไม่ปกติแล้วนะ"
     "ปะ เปล่า ก็แค่ คิดถึง"

     "แล้วทำไมมากินอาหารเกาหลี ปกติไม่เคยมา"
     "อยากลองอะไรใหม่ๆบ้าง"
     "นี่จะสื่ออะไรหรือเปล่า เช่นว่า เบื่อเราแล้วอะไรแบบนี้"ปุนทำท่าล้อเลียนคำตอบของบอส แต่บอสทำหน้าดุ

     "อย่าพูดแบบนี้ ผมไม่ชอบ"ปุนที่เห็นสีหน้าของบอสจริงจังเลยเลิกเล่น

     "ขอโทษ ก็แค่แซวเล่น แล้วกินเสร็จไปไหนต่อ"
     "ดูหนังกันไหม"
     "ดูอะไรอะ ช่วงนี้ไม่ค่อยมีหนังน่าสนใจเลย"
     "งั้นไปทะเลกันไหม"
     "หืม ทะเลหรอ ก็ดีนะ"

     หลังจากกินเสร็จ ก็พากันเลือกซื้อของนิดหน่อย แล้วพากันขับรถไปทะเล ระหว่างทางบอสจอดรถแวะถ่ายรูปกับปุนตามสถานที่ต่างๆมากมายจนปุนเองสงสัย

     "ก็แค่อยากถ่าย มีปัญหาอะไรป่ะ"
     "เปล่างับ ใครจะกล้ามี"

     ทั้งคู่ใช้เวลาประมาณชั่วโมงเศษในการขับรถมาที่ทะเล ไม่ไกลจากเมืองหลวง แม้ที่พักและชายหาดจะสวยสู้ทางภาคใต้ไม่ได้ แต่ไม่เป็นปัญหา เพราะความสุขของปุนตอนนี้ ไม่ได้อยู่ที่สถานที่ แต่อยู่กับคนตรงหน้า

     "เก็บของเสร็จไปเล่นน้ำกันไหม"บอสถามปุนหลังจากเดินสำรวจที่พักทั่ว
     "ตอนนี้เลยหรอ แดดร้อนไปเปล่า"
     "ไม่เล่นตอนนี้จะเล่นตอนไหน เล่นตอนเย็นแปบๆก็ขึ้นแล้ว ไม่คุ้ม"
     "นี่อายุเลขสามจริงป่ะเนี่ย"
     "เอ้า ทำไม แก่แล้วเล่นน้ำไม่ได้รึไง"
     "เปล่า ก็แค่ เอ้อ เอาก็เอา"ปุนที่ห้ามไม่ได้เลยเข้าร่วมซะเลย เก็บของเสร็จก็ผลัดกันทาครีมกันแดด แล้วเดินลงหาดเล่นน้ำกับบอส

     บอสทำทุกอย่างด้วยรอยยิ้มและมีความสุขไปกับมัน ทำให้ปุนรู้สึกสะบายใจและเหมือนเป็นการรักษาความห่างเหินในช่วงที่ผ่านมา

     ทั้งคู่เล่นน้ำจนเหนื่อย และขึ้นมานอนพักบนเตียงชายหาด ทั้งสองนอนดูอาทิตย์ตกดินด้วยกันในยามเย็น ก่อนจะพากันไปดินเนอร์ที่ริมหาดทราย

     "บอสมีอะไรหรือเปล่า"
     ปุนถามบอสด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง พร้อมยื่นมือไปกอบกุมมือของอีกฝ่ายไว้

     "..."
     บอสไม่พูด แต่หันมายิ้มตอบกับปุน แล้วส่ายหัวเบาๆ ตามด้วยใช้มืออีกข้างกุมมือปุนกลับ แล้วค่อยลูบฝ่ามือของปุนอย่างแผ่วเบา

     "มีอะไรไม่สะบายใจ บอกเราได้นะ"
     "หึ ผมโอเค ปุนรู้ไหมว่าตอนนี้ผมมีความสุขที่สุดเลย"
     "อืม รู้สิ เรารู้สึกได้เลย แต่ว่านะ เราก็รู้สึกเหมือนบอสทุกข์ใจไปพร้อมๆกัน"
     สีหน้าปุนเริ่มแสดงความกังวล แต่บอสกลับยิ้มดังเดิม อาจยิ้มกว้างกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

     "ตั้งแต่เกิดเรื่อง ผมไม่เคยมีความสุขเลย ผมคอยกังวลว่าชีวิตข้างหน้าจะเป็นยังไง พรุ่งนี้จะมีที่ซุกหัวนอนไหม จะมีใครเข้าหาผมอีก แล้วคนพวกนั้นจะเชื่อใจได้ไหม จนกระทั่ง วันนี้"
     "..."
     "วันนี้เป็นวันแรกเลยที่ผมไม่คิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นยังไง อนาคตจะเจอกับอะไร ผมคิดแค่ว่า ตอนนี้ ผมมีความสุขที่สุดแล้ว ผมได้กินข้าวกับคนที่ผมรัก แวะถ่ายรูปกับคนที่ผมแคร์ ได้มาดินเนอร์ท่ามกลางลมทะเลเย็นๆ มองดูดาวบนฟ้า ตอนนี้ผม...ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว"

     ปุนฟังบอสพูดจบ กลับรู้สึกเหมือนบอสไม่ได้มีความสุขแบบที่พูด รอยยิ้มที่บอสแสดงให้เห็นเป็นรอยยิ้มที่จริงใจ แต่มันแฝงไปด้วยอะไรบางอย่างที่ปุนคาดเดาไม่ได้

     "แล้ว...พ่อกับแม่ของนายล่ะ"
     "ผมเคยตามหาพวกเขานะ อยากจะถามให้รู้ว่าทำไมถึงทิ้งผมไปแบบนั้น อยากจะถาม ว่าพวกเขาเสียใจไหมที่ทำแบบนั้น อยากจะถามว่า ตอนนี้มีความสุขไหม กินดีอยู่ดีหรือเปล่า แต่ไม่แล้วล่ะ สำหรับผม ตอนนี้พวกเขาไม่มีตัวตนแล้ว"

     "ไม่เป็นไรนะ เราคิดว่า ตอนนี้พวกท่านก็คงเป็นห่วงนายอยู่ และคงตามหานายเหมือนกัน"
     "ช่างเถอะ เราไม่คิดมากเรื่องนั้นอยู่แล้ว"
     "อืม"

     หลังจากที่ทั้งสองได้ค้างคืนด้วยกัน พอเช้า ก็รีบขับรถกลับเพราะปุนต้องทำงานต่อ แม้จะให้นทีเลื่อนการประชุมเช้าได้ แต่ก็ต้องเตรียมข้อมูลสำหรับประชุมบ่ายต่อ

     หลังจากแยกกันบอสได้ขับรถไปยังบ้านของเต้ย แล้วขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน

     "มาแล้วหรอครับ"
     "ครับ"
     "แหม ไม่คิดเลยนะครับว่าวันนี้จะมาถึง"
     "เช่นกันครับ งั้นผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ"
     "ได้สิครับ ว่ามาเลย"
     "ผมได้ยินมาว่า การทดสอบครั้งสุดท้ายก่อนที่จะเลือกผู้ถูกเลือก จะให้ทำกิจกรรมบางอย่าง ผมได้ลองทำแล้ว ช่วยดูให้หน่อยได้ไหมครับ ว่าใช้ได้หรือเปล่า"
     บอสว่าจบก็ยื่นแฟลชไดรฟ์ออกมาวางที่บนโต๊ะ เต้ยยื่นมือมาหยิบขึ้นไปดูแล้วท่าท่าสนใจ

     "งั้นได้ครับ ผมจะลองตรวจดูให้ วันนี้ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะให้คุ้นเคยกับการห้องทดสอบ เชิญครับ"

     เต้ยหยิบแฟลชไดรฟ์เก็บลงกระเป๋า แล้วพาบอสเดินไปยังห้องที่อยู่ตรงกันข้าม ด้านในเป็นห้องประชุมขนาดใหญ่ แต่ทั้งห้องนั้นเป็นสีดำ มีโซฟา วางอยู่รอบห้องพร้อมโต๊ะกระจกเตี้ยด้านหน้า แล้วตรงกลางเป็นลานกว้างที่มีรอยขีดข่วนเต็มไปหมด

     "พาผมมาดูแบบนี้ คนอื่นจะไม่คิดว่าผมโกงเหรอครับ"
     ตอนนี้มีคนที่เข้ารอบเพียงสามคนเท่านั้น บอสเองไม่คิดเสียด้วยซ้ำว่าเขาจะผ่านหรือไม่ เพราะที่เขามาที่นี่นั้น มีจุดประสงค์อย่างอื่นต่างหาก

     "ฮ่าๆๆๆ เอาจริงๆ ตอนนี้คุณเป็นคนเดียวที่โดดเด่นมาก ถ้าคุณผ่านการทดสอบสุดท้ายได้ ผมก็ไม่แปลกใจเลย คนอื่นๆก็คงคิดเหมือนกัน"
     "แหม พูดขนาดนี้ ผมดีใจแย่เลยครับ"
     "เชิญสำรวจไปนะครับ ผมขอตัวก่อน อ้อ เรื่องที่ผมให้คุณมาดูสถานที่ ถึงจะไม่ใช่ใหญ่ แต่อย่าพูดไปจะดีกว่านะครับ"
     เต้ยว่าจบก็เดินผ่านบอสออกจากห้องไป ไม่วายเอามือมาลูบน้องชายของบอสทิ้งท้าย บอสทำทีสำรวจห้องนั้น พอเต้ยเดินออกจากบ้านไป ก็รีบเดินกลับไปยังห้องทำงานของเต้ย แล้วค้นหาของบางอย่างทันที

     โก้ที่เป็นคนขับรถให้เต้ยได้พาเต้ยไปส่งยังโรงแรมแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นการนัดจากผู้ใหญ่ แต่หลังจากประชุมเสร็จ เต้ยมีทีท่าหัวเสียไม่น้อย

     "จะไปคลับไหมครับ"
     โก้เอ่ยถามเจ้านายที่นั่งกัดฟันกรอดอยู่เบาะหลัง
     "กลับบ้านเลย กูไม่มีอารมณ์แล้ว"
     "อ๋อครับ เออว่าแต่ก่อนหน้านี้ผมเห็นแฟลชไดรฟ์ ของใครหรอครับ"
     โก้ถามกับเต้ยทำให้เต้ยนึกได้ เต้ยเลยหยิบแฟลชไดรฟ์ขึ้นมาแล้วเสียบไปกับอุปกรณ์ต่อเชื่อมเข้ากับจอในรถ ที่เบาะหลัง ในคลิปเผยให้เห็นภาพบางอย่างที่ทำเอาเต้ยเปลี่ยนโหมด โก้ที่เพียงฟังเสียงก็เข้าใจว่ามันคือคลิปอะไร

     "อ๊ะ โอ๊ย อูว โอว ซี๊ด อื้อ"
     เสียงคนร้องครวญครางต่างดังมาไม่ขาด ทำให้เต้ยเริ่มมีอารมณ์ เลยบอกให้โก้จอดรถ

     "มึงมานี่ดิ"
     เต้ยเรียกโก้ให้มายังเบาะหลัง หลังจากที่จอดรถอยู่ริมทาง โชคดีที่ถนนเส้นนี้ค่อนข้างเปลี่ยว แทบไม่มีรถสัญจรไปมา

     เต้ยนั่งมองคลิปแล้วปลดกางเกงลงโก้รู้งานจัดแจงที่เหลือต่อจนกระทั่งโก้อ้าปากครอบเอาท่อนลำที่แข็งชูชันเข้าปาก เต้ยไม่พอใจที่โก้นั้นช้า เลยใช้มือกดหัวโก้ลงจนแท่งเอ็นลงงลึก

     "อ็อก อ๋อก แอก แฮก แฮก"ผมขอโทษครับ โก้ถอนปากออกมาหอบหายใจและขอโทษขอโพย ก่อนที่เต้ยจะไม่พอใจไปยิ่งกว่านี้

     โก้รู้ว่าตอนนี้เจ้านายเขาต้องการอะไร เลยหยิบเจลที่เก็บในรถมาทาไปที่รูทวารของตนพร้อมลูบไปยังแท่งเอ็นร้อน ก่อนจะค่อยๆขึ้นค่อมแท่งทวนแล้วกดตัวหย่อนลงมาสวบลงกลืนท่อนลำจนถึงโคน

     เต้ยยังคงมองภาพในจอไม่ละสายตาแล้วกระดกเอวสวนแทงโก้ไปด้วย

     "หึ กูไม่คิดว่าแม่งจะเด็ดขนาดนี้ เอาซะกูรอวันตัดสินไม่ไหวเลย"
     เต้ยพูดพร้อมจ้องหน้าจอไม่ขนาด หน้าจอที่กำลังฉายภาพบอส ตั้งแต่ออกกำลังกายในยิม แล้วจู่ๆบอสก็แก้ผ้าออกจนหมดโดยที่มีคนที่ออกกำลังกายอยู่มองแบบอึ้งๆ

     บอสทำตัวตามปกติ จนกระทั่งประตูยิมปิดลง คนที่ออกกำลังกายอยู่ที่ก่อนหน้านี้ลอบมองบอส ได้มายืนจ้องบอสที่กำลังเล่นเวท ไม่นาน บอสก็ถูกชายหื่นกระหายทนไม่ไหวจับบอสไปนอนยังเบาะพัก แล้วก้มหน้าดูท่อนลำของบอสโชว์ชายอีกสิบกว่าคนในยิม

     ไม่นานก็มีคนเข้ามาเสริม แต่ละคนถอดเสื้อผ้าออกแล้วจับท่อนลำแข็งชักไปจ่อที่หน้าบ้าง ที่ปากบ้าง แล้วยังใช้มือของบอสเลื่อนมาจับท่อนลำของตนชักให้ด้วย

     บอสถูกดูดยังไม่พอ นิ้วของอีกฝ่ายก็ป้วนเปี้ยนที่ช่องทางด้านหลังจนในที่สุดนิ้วก็ถูกแทงเข้าออกเป็นจังหวะ บอสได้ถูกชายกว่าสิบห้าคนรุมผลัดดูดตามเนื้อตัว มือของบอสก็ชักให้คนนั้นทีคนนี้ทีเป็นระวิง แถมยยังถูกดึงตัวถดขึ้นจนหัวของบอสเลยเบาะไปทำให้ช่วงคอและหัวต้องแอ่นลงพื้น

     จังหวะนั้นก็มีดุ้นยาวใหญ่ยัดลงคอของบอสแล้วแทงสวนขึ้นเข้าปากจนบริเวณคอของบอสมีแท่งเนื้อไหวอยู่ภายในจนเห็นได้ชัด

     นอกจากนี้ ท่อนเนื้อที่มีมากมายสลับกันผลัดแหย่จนกระทั่งมีคนเปิด จับเอ็นอุ่นยัดเข้าทะลวงประตูหลังของบอส แท่งนี้แทงสองทีดึงออก อีกแท่งก็แทงสวน ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนจนบอสไม่รู้เลยว่ารูสวาทของตนนั้นถูกแก่นกายแทงไปกี่แบบกี่ขนาด ปากของเขาเองก็เช่นกัน

     โก้ที่นั่งเทียนขย่มให้เต้ยเห็นภาพนั้นยังเสียวแทน เต้ยที่เห็นว่าท่อนลำของโก้ค่อยๆแข็งขึ้นมาเลยเอื้อมมือไปชักให้โก้ด้วย
     "สุดยอดเลยเด็กที่มึงแนะนำ แม่งเด็ดสัส"
     "อ่าา อูยย ใช่ครับ ผมก็ไม่คิดว่ามันจะกล้าขนาดนี้ อ่าาาาาา"

     ตับ ตับ ตับ ตับ ตับ

     เสียงแก่นเนื้อกระทบกับก้นที่ดังอยู่ในรถจนแยกไม่ออกว่าเสียงนั้นมาจากคลิปหรือมาจากหนังสดบนรถ แต่คลิปของบอสไม่จบเพียงเท่านั้น เพราะอยู่ๆ ภาพที่ฉายในมุมของกล้องที่ถ่ายแบบแมนนวล เหมือนจะเปลี่ยนสลับกับกล้องวงจรปิดในยิม ก่อนที่จะเปลี่ยนมาถ่ายภาพที่มืดสนิท เต้ยกับโก้เลยหยุดกระทุ้งแล้วงงว่ามันเกิดอะไรขึ้น

     ก่อนที่ทั้งสองจะคิดว่ากล้องเสีย ในภาพเริ่มมีแสงสว่าง แล้วเห็นรอบๆเป็นสีแดง ทันใดนั้นก็มีนิ้วแหย่เข้ามาจากด้านนอกจนทำให้ทั้งสองคนรู้ว่า ภาพที่เห็นนี้เป็นมุมจากภายในของบอส ทั้งสองถึงกับตะลึงไม่คิดว่าบอสจะทำแบบนี้

     ก่อนหน้านี้บอสได้ขอร้องกับโรมให้ช่วยหาคนมาจัดการกับเขา แล้วเขาจะขอคลิปที่เกิดขึ้น ในตอนที่โรมได้ยินก็ตกใจ แต่บอสก็ขอร้องจริงจังและห้ามบอกปุนด้วย ก่อนที่บอสจะขออีกอย่าง นั่นคือกล้องจิ๋วที่ยัดเข้าไปในรูของบอส ซึ่งวันถ่ายนั้น บอสล้างตัวเองอย่างดี พร้อมให้โรมสอดกล้องเข้าไป

     พอพร้อมแล้ว โรมได้จัดการปิดฟิตเนสของตัวเอง คนที่อยู่ในภาพทั้งหมดนั้น เป็นคนที่เขานัดกันมา มีทั้งเด็กของโรม มีทั้งเทรนเนอร์และคนที่อยู่ในวงการคาวโลกี

     ภาพนิ้วที่แทงเข้ามาไม่นานก็ถูกเปลี่ยนเป็นแท่งเนื้อแทน แก่นกายของคนจำนวนมากที่สอดแทรกเนื้อสดของบอสเข้ามา มีทั้งหัวสีแดงสด สีชมพู สีม่วงคล่้ำ ไปจนถึงฝังมุกที่ใต้เงี่ยง แล้วเสียงที่ถูกบันทึกภายใน มีทั้งเสียงเสียดสีครูดคราด เสียงเนื้อกระทบ ทำให้เต้ยและโก้จินตนาการได้อย่างกับอยู่ในที่เกิดเหตุ

     ไม่นานภาพก็ตัดสลับเป็นภาพจากกล้องวงจรปิด ตอนนี้บอสถูกแทงจากด้านหลัง ถูกแทงจากด้านหน้า มือทั้งสองข้างชักอีกสองลำ ยังมีคนขึ้นมานั่งเทียนให้กับเขาด้วย

     ภาพถูกตัดไปที่กล้องแบบแมนนวลที่คนถ่ายเดินถือกล้องไปจ่อใกล้ๆกับรูของบอสที่กำลังโดนกระหน่ำทะลวงอย่างไร้ปราณี ก่อนที่ดุ้นนั้นจะถอนออก แล้วคนถือกล้องก็จับท่อนลำยักษ์ของตนไปจ่อที่ปากรูแทน ตาามด้วยกดแท่งเนื้อแทรกกลีบกลวงของบอสกระเด้าเอาช้าๆ ซึ่งคนที่เป็นคนถ่ายก็คือโรมนั่นเอง เพราะนี่คือการขอร้องและถือว่าตอบแทนโรมไปในตัว

     ทั้งเต้ยและโก้ต่างก็เสียวไม่น้อยหน้า คลิปถูกสลับจอไปเรื่อย เพราะนอกจากบอสจะโดนเอาและเอาในยิมแล้ว ยังมีฉากที่ถูกลากไปเอาในห้องน้ำ แล้วคนที่ไปรุมพากันแตกใส่หน้าใส่ตัวบอสจนแทบทั้งตัวไม่มีพื้นที่ว่างเหลืออยู่เลย ในตอนนั้นเองที่เต้ยอั้นไม่ไหวปล่อยน้ำแตกใส่ตัวของโก้

     โก้ที่ทนไม่ได้เลยจะแตกแต่เต้ยไม่ให้โก้แตกบนรถ โก้เลยเปิดประตูรถลงไปชักว่าวจนน้ำแตกกลางถนน ก่อนจะใส่เสื้อผ้าแล้วขับรถพาเต้ยกลับบ้าน

     ในใจของโก้ ภาวนาให้บอสหาของให้เจอ เพราะนี่คือแผนของพวกเขา บอสขอให้โก้ช่วยถ่วงเวลาให้กับเขาหน่อย โก้เลยถามถึงแฟลชไดรฟ์ที่บอสเอามาให้ แต่โก้ก็ไม่รู้จริงๆว่าในนั้นจะมีคลิปที่บอสทำแบบนี้

     ซึ่งพอกลับมาถึงบ้าน บอสก็ไม่อยู่แล้ว โก้คิดว่าบอสคงทำสำเร็จแล้ว

     หลังจากเลิกงาน ปุนรีบกลับบ้านของเขาเพื่อที่จะพักผ่อน แต่พอหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่าบอสนั้นโทรหาเขาเป็นสิบสาย ปุนคิดว่ามีเรื่องด่วนอะไรเลยรีบโทรกลับ แต่ไม่ทันไร รถของบอสก็มาจอดที่หน้าบ้านของเขา

     ปุนเดินไปเปิดประตูบ้านให้บอสเข้ามาแล้วชวนไปนั่งดูทีวีด้วยกัน แต่บอสกลับยืนนิ่งที่สนามหญ้า แล้วค่อยๆเงยหน้ามองปุน พร้อมกับขยับปากดไปด้วยความสั่นเครือ

     "ปุน เราเลิกกันเถอะ!"
     ปุนยืนนิ่งกับคำที่ออกมาจากคนตรงหน้า ในหัวคิดว่านี่คงเป็นเรื่องล้อเล่น

     "อะไร พูดอะไร เข้าบ้านก่อนมา"
     "ไม่ปุน ผมมาบอกแค่นี้ ลาก่อนนะ"
     "ดะ เดี๋ยว ไม่เข้าใจ นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
     บอสที่แม้จะเตรียมตัวมาเป็นอย่างดี แต่ถึงจังหวะจริงกลับกลั้นน้ำตาไม่อยู่

     "ปุนจำก่อนหน้านี้ได้ไหม ที่เคยมีคนบอกว่าปุนอยู่เกินเอื้อม"

     "อะอื้อ จำได้"
     ปุนเดินลงไปคว้าแขนของบอสเอาไว้ เขายังช็อคกับคำบอกเลิกก่อนหน้าจนทำตัวไม่ถูก แล้วคำถามของบอส ทำให้เขานึกถึงเหนือขึ้นมาอีกครั้ง

     "ที่ผมบอกไปว่า น้องคนนั้นเขาไม่ชอบปุนมากพอที่จะสู้ ตอนนี้ ผมเข้าใจน้องคนนั้นแล้ว"
     "ไม่ เข้าใจอะไร บอสพูดอะไร เลิกอะไร เราไม่เลิกอะไรทั้งนั้น"

     "ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว ว่าจริงๆแล้ว ผมชอบปุน ผมรักปุนนะ รักมากจนกลัวว่าผมเองจะเป็นคนทำร้ายปุน"
     "ไม่ ไม่มีใครทำร้ายเราหรอก"
     "ผมรักปุนนะ แต่ผมไม่อยากเป็นมีดที่มีคนมาใช้แทงปุน เพราะงั้น ผมขอบคุณมากเลยนะ สำหรับที่ผ่านมา"
     "ไม่พอแล้ว บอส เลิกพูด เราไม่อยากฟัง เข้าบ้านกันก่อนนะ"ปุนที่เสียสติไปแล้ว พยายามลากแขนของบอสเข้าไปในบ้าน แต่สู้แรงยื้อของบอสไม่ได้

     บอสจับแขนสองข้างของปุนล็อคไม่ให้ขยับ แล้วสองคนก็มองหน้ากัน ปุนเองที่มีลางสังหรณ์อยู่แล้ว ก็กระจ่างว่ามันเป็นเรื่องอะไร แต่ตัวเขาเองนั้นไม่ยอมรับ

     "ทำไมอะบอส ทำไมถึงเป็นแบบนี้อีกแล้ว อึก ทำไมหรอ ทำไมอะ ทำไมฮือออ"

     "..."
     บอสไม่ตอบอะไรแต่ดึงตัวปุนเข้ามากอด ร่างของปุนทันทีที่ซบกับอกของบอสก็ยวบไหวลงไปกับพื้นจนบอสต้องลงไปประคองเอาไว้ บอสค่อยๆพยุงปุนเข้าไปในบ้าน แล้วให้ปุนนั่งพักที่โซฟา

     ทั้งคู่นิ่งเงียบและจ้องกันจนปุนได้สติ หลังจากหยุดสะอื้น

     "เอางี้ไหม เราหนีไปด้วยกันไหม ไปที่ต่างประเทศ ยุโรปไหม หรือ หรือไปที่ไหนก็ได้ที่ไม่มีคนรู้จักเรา"
     "ปุน.."บอสเอ่ยเรียกชื่อปุนด้วยความอ่อนโยนเรียกสติของปุน แล้วยื่นมือไปกอบกุมมืออีกฝ่ายพร้อมส่ายหัวเบาๆ

     "ไม่เป็นไร รอบข้างของปุนมีคนดีมากมาย เรื่องนี้ปุนจะผ่านไปได้แน่"
     "รู้ได้ไง นายไม่รู้จักคนรอบข้างเราเลยนะ"
     "รู้สิ เพราะปุนโตมาได้แบบนี้ แสดงว่าถูกอบรม เลี้ยงดู หรือสภาพแวดล้อมต้องดีมากๆ ปุนเป็นคนที่อ่อนโยน เอาใจใส่ และเป็นห่วงคนรอบข้างเสมอ ผมขอให้ปุนใช้ชีวิตให้มีความสุข"
     "ทำไมอะบอส ทำไมต้องเป็นแบบนี้ เราหาทางอื่นไม่ได้หรอ"
     "ไม่ปุน ไม่มีทางอื่นแล้ว แต่อีกอย่างที่ผมจะขอ หลังจากนี้ อาจจะมีคนอีกมากมายที่เข้าหาปุนแบบผม เพราะฉนั้น ขอให้ปุนเลือกดูคนให้ดีนะ ผมรู้ว่าอาจจะมองโลกในแง่ร้าย แต่ปุนต้องปกป้องตัวเองด้วยนะ ปกป้องตัวเอง จากคนที่หาประโยชน์จากคุณ แบบผม"

     "ไม่บอส เรารู้แล้ว เราขอเวลาแปปนึง"
     ปุนไม่ฟังที่บอสพูดแล้วหยิบมือถือโทรหาธันให้มาหาที่บ้าน ระหว่างรอ บอสก็พยายามพูดให้ปุนเห็นถึงความเป็นไปแม้ปุนจะไม่อยากฟังก็ตาม

     "พี่ธัน พี่รู้เรื่องนี้ด้วยใช่ไหม"
     ทันทีที่ธันมาถึงปุนได้เอ่ยถามถึงความสงสัยออกมาทันที

     "..."ธันไม่ตอบแต่พยักหน้า
     "พี่มีทางออกไหม พี่แก้ปัญหาเก่งหนิ มีทางออกอื่นใช่ไหม" ปุนจ้องมองธันด้วยความหวัง ธันล้วงกระเป๋าที่นำมาด้วยหยิบสมุดเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วยื่นให้ปุน

     "นี่เป็นสมุดบัญชีที่ นายกฤษฎา หรือนายเต้ยจดไว้ด้วยลายมือ เป็นสมุดที่บอสเอามาให้พี่จากบ้านหลังนั้น"
     "ละ แล้วมันหมายความว่าไงอะพี่"
     "ในนี้ มีรายชื่อของคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์ การทุจริตติดสินบน และนายเต้ย ก็อยู่เบื้องหลังนักการเมืองท้อนถิ่น รวมไปถึงการล็อบบี้นักการเมือง และนักธุรกิจ รวมไปถึงหนอนที่เราตามหาด้วย"
     "นะ นี่มัน..."

     "บอสขโมยสมุดนี่ออกมา พี่ว่าพวกนั้นคงรู้แล้ว ถ้าบอสยังอยู่ที่นี่ อาจไม่ปลอดภัย"ปุนหันไปมองบอสอีกครั้ง เหมือนว่าบอสจะรู้อยู่แล้ว

     "ทะ ทำไม ทำไมอะบอส ทำไมถึงทำแบบนี้"
     "ปุนไม่ต้องคิดมากนะ จริงๆแล้วมันมีอะไรมากกว่านี้ เพราะฉนั้น ปุนไม่ต้องรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น"
     "อะไรอะ มีอะไร ทำไมทุกคนถึง...."ปุนหยุดพูดแล้วนั่งลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรง

     "นอกจากที่พูดไป คนที่มีชื่อในสมุดเล่มนี้ ยังมีสส และนักการเมืองยศสูงอีกหลายคน จากที่พี่คาดการ คนเหล่านี้ไม่รู้เรื่องสมุดนี่ นายเต้ยคงแอบจดเอาไว้เพื่อขู่แบลคเมล์หากคนพวกนี้ทรยศ ดังนั้นพวกเราต้องระวัง"ธันพูดต่อ ปุนเงยหน้ามองบอส ในหัวกลับโล่ง เขาไม่รู้ว่าทำไมบอสถึงทำแบบนี้ ไม่รู้จริงๆ

     "คนที่ชื่อเต้ย คือคนในแก๊งที่รับเลี้ยงผมตอนเด็ก ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกว่าคือคนเดียวกัน จนเจอกับหลักฐานหลายอย่างที่ชี้ไปที่เขา แล้วผมบังเอิญได้ยินพี่ธันพูดถึง ผมเลยอยากช่วยหาหนอนด้วย"
     "แล้วจะเป็นยังไงต่อ"
     ปุนเอ่ยถามกับบอส บอสหันไปหาธัน ธันเลยมองปุนแล้วเล่าราละเอียดให้ฟัง

     "ตอนนี้เราต้องพาบอสไปหลบก่อน เพราะพวกนั้นยังไม่รู้ว่าสมุดอยู่ที่พี่ เราต้องพาบอสออกนอกประเทศให้เร็วที่สุดเพื่อความปลอดภัย แต่ไม่ต้องห่วง พี่จะยังคงส่งคนคอยเฝ้าตลอด"

     ปุนฟังดังนั้นก็ต้องยอมรับ แม้เขาจะไม่อยากแยกกันแบบนี้ แต่เพื่อความปลอดภัยของบอส เขาจึงต้องยอม

     ก่อนธันจะกลับ ธันได้ขอคุยกับปุนก่อน

     "ปุนรู้ไหมว่าตอนนี้ปุนมีอะไรอยู่ในมือ" ปุนไม่เข้าใจ เลยก้มมองมือของตัวเอง แต่เข้าใจว่าธันกำลังเปรียบเทียบ
     "ไม่มีอะไรเลยพี่"
     "หึ ไม่ใช่ ตอนนี้ปุนมีเงิน"
     "มีเงินแล้วยังไงอะพี่ มีเงินเยอะแต่ไม่มีใครเลย"
     ปุนตอบด้วยความท้อใจ
     "ทำไมพี่มีล่ะ ทำไมปุนจะมีไม่ไ้ล่ะ"
     "ผม....ไม่รู้"
     "ไม่ใช่ว่าปัญหาพวกนี้พี่ไม่เจอนะปุน เรื่องแบบนี้พวกพี่ผ่านกันมาแล้วทั้งนั้น เงินมันคืออำนาจ แล้วอำนาจนี่แหละที่จะใช้ปกป้องเรา และปกป้องคนที่เรารัก"
     "...."
     "ปุนยังไม่พร้อมในตอนนี้ก็ไม่เป็นไร แต่สักวัน ปุนจะเข้า"

     ธันและบอสออกจากบ้านไปทิ้งปุนอยู่คนผตลกึกคำพูดของธัน และสิ่งที่เขาคิดได้ในตอนนี้ก็คือ เขาต้องมีอำนาจ แล้วเขาจะใช้อำนาจที่มีจัดการกับเรื่องพวกนี้ ไม่ให้เกิดขึ้นกับเขาอีกครั้ง เขาไม่รู้ว่าในข้างหน้าเขาจะรักหรืออกหักอีกกี่ครั้ง แต่มันจะต้องไม่มีการจากกันเพราะเหตุผลพวกนี้อีกแล้ว

     หลังจากที่บอสหลับออกมาจากบ้านหลังนั้น เพราะโก้ช่วยถ่วงเวลาไว้ให้แล้ว โก้ยังบอกรหัสตู้เซฟของเต้ยให้ แม้โก้จะไม่รู้รหัส แต่โก้สังเกตุว่าเต้ยนั้นใช้รหัสเดียวกันหมด ทั้งมือถือ ประตูบ้าน ฯ

     บอสส่งข้อความไปหาเต้ย หลังจากที่โก้โทรมาบอกเขาว่าเต้ยนั้นอาละวาดหลังจากที่รู้ว่าสมุดบัญชีหาย นอกจากสมุดบัญชีพวกนั้น ยังมีเอกสารอีกหลายอย่างที่เป็นหลักฐานการทุจริตของในวงการ

     "ถ้าเกิดว่าคุณไม่อยากให้พวกนั้นรู้ว่าคุณจดการทุจริตของพวกเขาไว้ คุณต้องเลิกยุ่งกับผมแล้วปล่อยพี่โก้ไป"
     "หึ นี่มึงลืมไปแล้วหรอ ว่ากูมีรูปและคลิปของมึงเต็มไปหมด"
     "งั้นก็ปล่อยสิครับ มาลองดูกัน ว่าสิ่งที่คุณถืออยู่กับสิ่งที่ผมถืออยู่ อะไรคนจะสนใจมากกว่ากัน"
     "นี่ มึง ไอ้เชี่ยเอ้ย โครม ปัง..."เสียงอาละวาดดังลอดออกมาจากมือถือ บอสเลยตัดสายทิ้ง หลังจากนั้นเขาก็เอาหลักฐานเอกสารทั้งหมดไปให้กับธัน ธันตกใจมากที่บอสเอาของพวกนี้มาให้ บอสเลยอธิบายให้กับธันฟัง

     หลังจบเรื่อง บอสถูกพาไปอยู่ที่บ้านพักของธันในญี่ปุ่น หลังจากที่โก้ถูกปล่อยออกมา ลูกน้องธันก็รับโก้มาอยู่ด้วยเช่นกัน แต่เส้นทางการเดินทางของเขาทั้งคู่ ชี้ไปที่ยุโรป เพื่อไม่ให้ใครรู้ แม้กระทั่งปุน

         วันธรรมดาในบริษัท พนักงานต่างเริ่มเกาะกลุ่มซุบซิบกันจากข่าวลือที่ได้ยินมา กระทั่งทุกคนเงียบกริบจนได้ยินแม้กระทั่งเสียงรองเท้าหนังกระทบพื้น

     "ท่านประธานมา"
     "ห๊ะ ท่านกลับมาแล้วหรอ"
     "นั่นไงมาแล้ว"
     "ท่านประธานมาแล้ว!"

iiupkoop

ขอบคุณครับ

wat_

ขอบคุณครับ

ShangHai

โอ๋ๆ นะนู๋ปุน

bokko.hiso

ขอบคุณครับ

Feen

ขอบคุณมากครับ

witeak

โคตรสนุกเลย

pt200

ขอบคุณครับ

Nut08

ขอบคุณครับ

keng859

ขอบคุณ

possto_01

ท่านประธานค่อปุณหรือป่าว

kenjikung1101

ขอบคุณครับ

lovelovena

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

thiferobin

ขอบคุณครับ

Chaws07

ขอบคุณครับ

kan_ft

ขอบคุณมากครับ สนุกมาก

kan_ft

ขอบคุณมากครับ สนุกมาก

konkong1

Tam88

ขอบคุณครับ