ม.ต้นวัยแห่งการเรียนรู้ 1. เรียนปรับพื้นฐาน

praken911

            สวัสดีปีใหม่ 2566 ครับเพื่อน ๆ ทุกคน วันนี้วันดีขออนุญาตเขียนเรื่องใหม่ ภาคใหม่ของชีวิตผมนะครับ หลายคนที่เคยอ่านเรื่องของผมมาแล้วคงจะพอจำผมได้ ผมซันนะครับ ภาคที่แล้วเป็นเรื่องราวสมัยประถมของผม แต่ภาคนี้จะเป็นช่วงเวลาที่ผมเริ่มเรียนมัธยมต้น ซึ่งผมคิดไปเองว่าผมโตแล้ว และผมอายมากที่จะใช้คำนำหน้าว่าเด็กชาย ทั้ง ๆ ที่ผมเองก็ยังเด็กแค่ตัวโตแค่นั้นเอง
             ในช่วงเดือนประมาณ มีนาคม - เมษายน โรงเรียนต่าง ๆ ก็จะเริ่มรับสมัครเรียนต่อกันแล้ว ผมก็เช่นกัน ผมเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งที่เหมาะสมกับผม วันที่ผมไปสมัครสอบเข้าเรียนกำลังจะเดินไปต่อแถวเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ มีครูคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกกับผมว่า "นักเรียน ม.4 สมัครทางช่องโน้น" ผมงงกับคำพูดของครูคนนั้น เลยบอกไปว่า ครูครับผมสมัครเรียน ม.1 ครับ ครูก็ยิ้มแล้วหัวเราะหึ ๆ  แล้วพูดว่า "อ้าวหรือครูเห็นเธอตัวโตน่ะ" โรงเรียนที่ผมไปเรียนนี้เหมาะสมกับการเดินทางไปโรงเรียนด้วยตัวเองไม่ต้องให้ใครไปส่งเพื่อความสะดวก เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว ทางโรงเรียนก็จะให้นักเรียนที่เข้าเรียน ม.1 และ ม.4 ไปเรียนปรับพื้้นฐานก่อนที่จะเปิดเทอมจริง ๆ ประมาณ 1 เดือนครับ วันเปิดเรียนปรับพื้นฐานก็จะมีการประกาศว่าใครจะได้เรียนอยู่ห้องไหน โดยการสุ่มครับ ผมเองได้มีการจัดให้เรียนห้องที่ี 8 โดยทั้งหมดมี 10 ห้องครับ พอมีการประกาศชื่อก็จะมีการไปเดินเข้าแถวตามห้องที่ครูประกาศไว้ แล้วเมื่อประกาศครบทุกคน ก็เดินเข้าห้องเรียน พอเข้าไปในห้อง ทุกคนก็ดูท่าทางงง ๆ มีโต๊ะแล้วเก้าอี้วางอยู่เป็นกลุ่ม ๆ กลุ่มละ 3 คน ครูก็บอกว่าให้เลือกกันนั่งได้ตามสะดวกใครจะนั่งกับใครยังไงก็ได้ แต่ให้แยกชายหญิง ไม่ให้นั่งปนกัน ผมก็มองซ้ายมองขวาเดินเข้าไปนั่งโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าสุดติดหน้าต่างพอผมนั่งลงก็มีเพื่อนอีกสองคนเดินมานั่งด้วยกันครับผม ผมก็ไม่รู้จักเขานะครับ และเขาก็ไม่รู้จักกันมาก่อนเหมือนกัน พอนั่งกันครบครูก็ให้ทุกคนรายงานตัวโดยเริ่มจากผมก่อนคนอื่น ผมก็ลุกขึ้น "สวัสดีคับ ผมชื่อ อาทิตย์ชื่อเล่นซันคับ มาจากโรงเรียน ..." และเพื่อนที่นั่งกับผมก็รายงานตัวเป็นคนต่อไป สรุปแล้วคนที่นั่งติดกับผมคือนั่งตรงกลางชื่อ พัฒนา และอีกคนชื่อ วิชัย ครับ หลังจากนั้นก็มีการเลือกหัวหน้าห้องขึ้นมาชั่วคราวสำหรับการเรียนแค่เดือนเดียว สรุปแล้วหัวหน้าที่ได้ก็คือเพื่อนที่นั่งกับผมที่ชื่อพัฒนาครับ
             ผมกับวิชัยและพัฒนาเราค่อนข้างที่จะสนิทกันเร็วอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเราค่อนขางที่จะตั้งใจเรียน ในพวกเราสามคนพัฒนาเรียนเก่งที่สุด ส่วนผมกับวิชัยจะเก่งพอ ๆ กัน แต่วิชาภาษาอังกฤษผมค่อนข้างเก่งกว่าพวกเขาทั้งสองคนแต่วิชาที่ผมโง่ที่สุดคือคณิตศาสตร์ครับ 555 หลายคนเป็นแบบผมไหมครับ มีอยู่วันหนึ่งพัฒนาที่เขานั่งตรงกลางเขาไม่ค่อยสบายหายใจไม่ค่อยออกเป็นเพราะคัดจมูกผมเลยให้เขามานั่งริมหน้าต่างแล้วผมก็ไปนั่งตรงกลางแทนเขา ในช่วงบ่ายก่อนจะกลับบ้านครูที่สอนวิชาสุดท้ายไม่ได้มาสอน เพื่อน ๆ ในห้องหลาย ๆ คนก็ออกไปเล่นอะไรกันไม่รู้ด้านล่าง พวกผมเรียนชั้นสองครับของอาคารหนึ่ง โดยที่ผมเป็นคนขี้เกียจจะลงไปก็เลยบอกว่าผมขอนั่งอยู่ในห้องละกัน เธอสองคนจะไปก็ไม่เป็นไรนะ แต่วิชัยและพัฒนาก็บอกว่า ดีเหมือนกันนั่งอยู่นี่แหละเพราะเดี๋ยวก็กลับบ้านแล้วไม่ถึงสองชั่วโมง พวกเราสามคนก็นั่งคุยกันไปเรื่อยถามเรื่องโรงเรียนเก่า และบ้านว่าอยู่ตรงไหนอย่างไร ไม่รู้เหตุผลอะไรของพัฒนาที่อยู่ ๆ ก็ถามขึ้นว่า ซันเธอสูงเท่าไหร่ ผมก็บอกไปว่าผมสูง 168 ซึ่งตอนนั้นผมค่อนข้างสูงที่สุดในห้องครับ ส่วนวิชัยสูงประมาณ 165 พัฒนาตัวเล็กสูงประมาณ 162 แต่เขาตัวค่อนข้างหนากว่าผมและวิชัยด้วยความที่ผมนั่งอยู่ตรงกลางตอนกำลังคุยกันอยู่ผมก็เอามือขวาของผมไปจับต้นขาของพัฒนาเพื่ออะไรไม่รู้คับตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรจับและก็ลูบเล่นเฉย ๆ พัฒนาก็ก้มลงมองแล้วก็คุยสนุกกันต่อ วิชัยก็บอกว่าเขาจะไปห้องน้ำเพราะไม่อยากปวดฉี่ตอนที่นั่งรถกลับบ้าน ผมกับพัฒนาก็คุยกันไปเรื่อย ด้วยความที่ว่าเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน เรื่องที่คุยก็ไม่พ้นเรื่องโรงเรียนเดิมหรือเกี่ยวกับครอบครัวของกันและกันครับ ผมไม่รู้เผลอหรือว่าอย่างไร ลูบขาพัฒนาขึ้นมาถึงด้านบนโดยที่หลังมือผมก็คือควยของพัฒนาเลยนะคับแต่ผมได้จับนะครับแค่รู้ว่าด้านหลังมือขวาผมสัมผัสโดนกับมันเพราะรู้สึกได้ทันทีว่ามันแข็งขึ้นและเหมือนกับว่าพัฒนาจะรู้ตัวและนิ่งไปนิดหนึ่งแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งคุยกันต่อไป ผมด้วยความที่ได้ใจและเป็นเรื่องที่ว่าปกติของผมอยู่แล้ว เลยเอามือไปกำลงบนควยที่ค่อนข้างแข็งของเขา พัฒนาพูดเอ้ยขึ้นมาทีหนึ่งแล้วพูดว่าซันเล่นอะไรเนี้ย ผมก็หัวเราะพัฒนาก็หัวเราะแต่ผมไม่ปล่อยมือนะคับ จับตรงหัวแล้วเอานิ้วบีบเขา ๆ แค่นี้ก็แข็งเหมือนหินขึ้นมาเลยคับครู่หนึ่งวิชัยก็ขึ้นมาและก็มานั่งตรงที่ของเขา พวกเราก็คุยกันต่อโดยที่ผมก็ยังฝนหัวควยของพัฒนาอยู่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นผมทำอยู่แบบนั้นจะเสียงออดหมดเวลาดังขึ้นวิชัยก็พูดขึ้นว่าไปกลับบ้านกัน ผมก็หันไปพูดกับพัฒนาว่าปะกลับบ้านเขาก็พยักหน้า ตอนเดินลงบรรไดผมสังเกตุนะครับว่าที่เป้ากางเกงของพัฒนามีรอยเปียกชื้น ๆ อย่างเห็นได้เลยครับพอถึงรถที่จะกลับบ้านเราต่างคนต่างแยกย้ายพัฒนามาแตะไหล่ผมเบา ๆ และพูดว่าแล้วเจอกันเจ้าซัน ผมพยักหน้า และคิดในใจว่า เวลาสนุกกำลังจะเริ่มแล้วซิ แล้วเจอกันตอนต่อไปครับ สวัสดีปีใหม่ครับ สุขภาพดีแข็งแรงร่ำรวยคับเพื่อน ๆ
ตอนต่อไป http://www.g4guys.com/thread-166016-1-1.html
                 ม.ต้นวัยแห่งการเรียนรู้ 2. การบอกลาครั้งแรกในชีวิต

hanami1

ขอบคุณครับ

Bassmk

ขอบคุณค้าบบ

theera

ขอบคุณ​ครับ​

Nat_za

ขอบคุณครับ

acolyte

ขอบคุณมากครับ

darewolf

ขอบคุณครับ

Hariju

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับ

aumking

ชอบมากขอบคุนนะ

delux

ขอบคุณครับ

Nat_za

ขอบคุณครับ

kridty75

ขอบคุณครับ

AnDyB

ขอบคุณครับ

tidchoo2

ความสนุกเริ่มต้นแล้ว ขอบคุณนะครับ

funfunfun

ขอบคุณครับ

arasi22

ขอบคุณครับ

thai_boys

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

tajarak3

ขอบคุณครับ