ปรสิต ตอนที่ 8

Muchiikun

อาทิตย์ ปรสิตร้ายในร่างวัย 40 ปี มันเดินทางกลับมายังบ้านที่มันหมายปอง รั้วซี่เหล็กที่ปัจจุบันถูกก่อเป็นกำแพงสีขาวพร้อมหนามแหลมด้านบนจนทำให้ไม่เห็นอะไรแม้แต่คนงานหรือบอดี้การ์ดมันก็มองไม่เห็นเลยแม้แต่นิดเดียว ประตูไฟฟ้าที่เปิดได้เฉพาะจากคำสั่งรีโมทเท่านั้น และที่สำคัญ กล้องวงจรปิดที่ถูกติดไว้อยู่ทุกทิศทาง คงเป็นเพราะความมั่นหน้าไม่ก็ความโง่ของมันที่ทำให้มันไม่ได้ศึกษาหรือติดตามเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่เกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ กล้องวงจรปิด อินเทอร์เน็ต มือถือ ไอ้ปรสิตถึงมันจะพลาดแต่แน่นอนว่ามันมีสมอง ครั้งนี้มันจะไม่ทำพลาดเพราะเทคโนโลยีอีกแล้ว อาทิตย์เห็นดังนั้นจึงต้องถอยมาตั้งหลักก่อนเพราะตอนนี้ไม่มีใครในบ้านเคยเห็นมันในร่างนี้บวกกับได้ข้อมูลจากไทเกอร์ลูกชายคนโตของบ้านนี้มาว่า ดีดี้ช่วงนี้ไปต่างประเทศตึงทำให้นี้เป็นโอกาสทองที่จะได้ทำตามแผนของมัน



อาทิตย์เดินทางออกมาจากบ้าน บ้านที่ในอนาคตจะเป็นของมัน ระหว่างทางมันได้คิดทบทวนถึงเรื่องราวและแผนการทั้งหมดที่มันได้เคยทำเอาไว้ในอดีต



ตั้งแต่การสะกดจิตเด็กคนใช้กับเพื่อนของมันที่ตอนนี้แม้แต่อาทิตย์ก็จำชื่อไม่ได้แล้ว ระยะเวลานานเสียขนาดนี้คิดว่าพวกมันคงลืมเรื่องของอาทิตย์ไปแล้วแน่ๆ ไม่น่าเป็นปัญหาอะไร



ส่วนลูกชายคนเล็กกิตหลังจากวันนั้นคิดว่าครอบครัวนี้น่าจะต้องเอาไปรักษาแน่ๆ ส่วนเรื่องความทรงจำเกี่ยวกับอาทิตย์คิดว่าน่าจะกำลังหายไปตามกาลเวลา เดี่ยวค่อยเอามาเป็นเมียใหม่อีกรอบก็ได้ ร่านแบบนั้นเดี่ยวได้เย็ดทั้งวันแน่นอน



ไทเกอร์ลูกชายคนโตกับเพื่อนนายร้อยของมัน ตอนนี้ยังจำว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นอยู่ ตอนนี้คงต้องมีใครในรุ่นนั้นติดเซ็กหมู่กันบ้างแหละ ยังไงเก็บไว้ก่อนเพราะในอนาคตใช้ประโยชน์ได้แน่



ปกติแล้วความทรงจำที่อาทิตย์ยัดใส่หัวคนอื่นจะอยู่ประมาณ 3-5 อาทิตย์ ยิ่งใช้ซ้ำบ่อยๆ ร่างกายยิ่งมีภูมิต้านทาน เพราะงั้นถ้าจะ”ฝังตัว” กับครอบครัวไหนจำเป็นต้องวางแผนให้รอบคอบ



มันมุ่งตรงไปยังร้านกาแฟแห่งหนึ่งที่มันคุ้นเคย ใช่แล้วที่แห่งนี้แหละคือร้านกาแฟที่มันได้พบกับเหยื่อของมันในวันนั้น



“สวัสดีครับรับอะไรดีครับ” พนักงาน หนุ่มถามหน้าตาดี ผิวขาวน่ารักถาม



อาทิตย์ไม่ตอบพนักงานหนุ่มตรงหน้าก่อนจะเดินไปนั่วที่โต๊ะและใช้สายตากวาดไปรอบๆ เพื่อสำรวจพนักงานในร้าน ดูจากคนที่ใส่ผ้ากันเปื้อนสีเขียวแล้วมีประมาณ 3-4 คน น่าจะเป็นพนักงานเสิร์ฟ ทุกคนมีความคล้ายกันอย่างนึงคือทุกคนนั้นเป็นเด็กหนุ่มวัย 18-22 ผิวขาว หน้าตาดีถึงดีมากทำให้อาทิตย์เริ่มสงสัยอะไรบางอย่าง



หลังจากสังเกตไปอีกสักพักอาทิตย์จับสังเกตได้อีกอย่าง พนักงานแต่ละคนจะเรียกผู้จัดการหรือเจ้าของในชื่อที่แตกต่างกัน พี่พอล พี่พอลลี่ แม่พอลลี่ ทำให้อาทิตย์ตอนนี้เริ่มนึกอะไรสนุกออกแล้ว



อาทิตย์ เดินไปหาพนักงานหนุ่มหน้าใสอีกคนที่กำลังเช็ดโต๊ะอยู่ด้านหลัง



“ผมขอคุยกับผู้จัดการหน่อย” อาทิตย์ถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง



“ผมเป็นนักลงทุนนะ มีดิลมาเสนอ ผู้จัดการว่างไหม” อาทิตย์ยังคงถามซ้ำ ครั้งนี้ที่แปลกคือเจ้าปรสิตร้ายไม่ได้ใช้พลังของมันเลย



“อ่อ สักครู่นะครับ” เด็กหนุ่มรีบตอบก่อนจะวิ่งไปหลังร้านและกลับมาอย่างรวดเร็ว



“ได้ครับ เชิญพบผู้จัดการได้เลยครับ” เด็กหนุ่มตอบก่อนจะเดินนำอาทิตย์เข้าไปยังหลังร้าน



เด็กหนุ่มพาชายวัยกลางคนมาที่ห้องด้านในสุดหลังร้านก่อนจะเคาะประตูและเปิดเข้าไปส่งอาทิตย์ด้านใน



เมื่อเปิดประตูเข้ามา ภาพตรงหน้าที่ปรากฏคือชายวัย 30 ปลายๆ เซ็ทผมตั้งชี้เป็นทรงคล้ายนายแบบนิตยสารยุค 90 เสื้อเชิ้ตสีฟ้าปกขาว พร้อมของตกแต่งหมาแมวสุดน่ารักบนโต๊ะ นี่สินะ พอลลี่นะ



“สวัสดีครับ เชิญนั่งเลยครับ” เสียงของชายตรงหน้าที่ออกสาวเรียกบอกอาทิตย์



“ผมชื่อพลเป็นผู้จัดการและเจ้าของร้านคาเฟ่นี้ครับ” พลหรือพอลลี่พูดด้วยสีหน้าและท่าท่าสุภาพ



“ผมอาทิตย์ครับ เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมสนใจซื้อกิจการร้านกาแฟนี้” ปรสิตเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว



“ห้ะ” พลถึงกับอุทาน



“คุณจะบริหารหรือทำยังไงกับร้านก็ได้ ผมแค่อยากเป็นเจ้าของเฉยๆ ถ้าผมอยากได้อะไร ขอให้คุณอย่าขัดก็พอ” อาทิตย์ยังคงพูดต่อ



“เดี่ยวก่..” พลพยายามขัด



“ส่วนเรื่องราคา ผมคงจ่ายเป็นเงินไม่ได้ แต่ผมมีอย่างอื่นที่คุณน่าจะสนใจกว่า” อาทิตย์เข้าประเด็นอย่างตรงไปตรงมาและรวดเร็วเสียจนคนธรรมดาตั้งตัวไม่ทัน



ครั้งนี้พลหยุดฟังด้วยท่าทีที่แสดงออกถึงความอึดอัด



“ผมจะทำให้พนักงานในร้านทั้งหมดเป็นนายบำเรอของคุณ” อาทิตย์พูดออกไป อันที่จริงเขาไม่แน่ใจว่าคำว่านายบำเรอเดี่ยวนี้เขายังใช้กันอยู่ไหม



“ห้ะ เอาอะไรของคุณมาพูดนะ อย่ามาล้อเล่นสิครับ” พลตอบอย่างไม่ไยดี



“แล้วถ้าผมบอกว่าผมทำได้ละ คิดว่าผมไม่สังเกตหรอที่คุณมีแต่พนักงานเด็กหนุ่มๆ ขาวๆ หล่อๆ ทั้งนั้น คุณคงอยากเก็บเข้าไว้ใกล้ๆ ตัวใช่ไหมล่ะ มันจะไม่ดีกว่าหรอถ้าคุณได้สนุกกับการควบคุมพวกเขามากกว่าแค่เป็นลูกจ้างร้านกาแฟนะ” อาทิตย์พยายามหว่านล้อม



“โอเคผมยอมรับว่าคุณพูดถูก ผมชอบที่เห็นเด็กหนุ่มๆ มาอยู่ล้อมรอบ แล้วถ้าทำอะไรมากกว่านี้มีหวังผิดกฏหมายโทษฐานขืนใจหรือทำอนาจารพอดี” พลนั้นยอมรับตามตรงแต่ก็ยังเอาหลักจริยธรรมมาอ้าง



“ถ้าพวกเขาสมยอมก็ไม่เป็นอะไรแล้วนิ ถูกไหม” อาทิตย์ตอบ



“ยังไง” พลถามแบบติดตลก



“เรียกเด็กของคุณมาหนึ่งคนเดี่ยวผมจะสาธิตให้ดู” อาทิตย์บอก



ผู้จัดการร่างท้วมเริ่มเลิกลักและลังเลเล็กน้อยก่อนจะเลือกโทรเรียนพนักงานคนนึงของเขามา



“ครับพี่พอล” โจ้หนักงานผิวขาวตัวสูงหน้าหล่อแบบเกาหลีเดินเข้ามาในห้องอย่างสุภาพ



“เอาสิ ทำให้ผมเชื่อว่าคุณทำได้จริง” พลพูดกับอาทติย์ ตอนนี้มือของเขาเริ่มเหงื่อออกและนัยน์ตา,นัยนาแสดงถึงความตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด



ชายวัยกลางคนเดินเข้าไปใกล้ๆ เด็กหนุ่มพนักงานเสิร์ฟอย่างรวดเร็วโดยที่เขาไม่ตั้งตัว ปรสิตร้ายกระซิบเบาๆ ข้างหูของเด็กหนุ่มก่อนที่เด็กหนุ่มจะทำหน้างงๆ



“ยั่ว พล สิ โจ้” นี่คือคำที่ทำให้โจ้ถึงกับงง



ก่อนที่อาทิตย์จะจ้องมองไปยังดวงตาของเด็กหนุ่ม โจ้ที่วิญญาณแทบหลุดจากร่างนัยน์ตาเหลือกขาวก่อนที่ภาพความทรงจำใหม่จะเข้ามาในหัว



โจ้และเพื่อนๆ จริงๆ แล้วพวกเขามีรสนิยมที่ไม่กล้าบอกใคร พวกเขาชอบการเป็นทาส ชอบการถูกสั่งการ ชอบการมีเซ็ก พวกเขาต้องขอบคุณอาทิตย์ที่ทำ ห้พวกเขาเข้าใจตัวเองอย่างแท้จริง โดยโจ้และเพื่อนๆ จะเก็บอาการไม่บอกใครถึงรสนิยมน่าอาย แต่เวลาอยู่กับอาทิตย์พวกเขาสามารถแสดงออกได้อย่างเต็มที่ และวันนี้อาทิตย์สัญญาว่าจะพาเขามาเปิดตัวกับเจ้านายใหม่



ทันใดนั้นหลังจากที่ข้อมูลทั้งหมดเข้ามาในหัวโจ้ เด็กหนุ่มเริ่มส่ายเอวช้าๆ ก่อนจะถอดผ้ากันเปื้อนและปลดกระดุมเสื้อช้าๆ อาทิตย์เห็นด้งนั้นจึงเข้าไปซ้อนหลังของเด็กหนุ่ม ชายวันกลางคนเริ่มร่วมสนุกกับเด็กหนุ่มโดยช่วยถอะเสื้อเชิ้ตสีขาวและลูบไล้ไปที่ร่างกายขาวเนียนของเด็กหนุ่ม



“อ้าาา คุณอาทิตย์” โจ้ร้องครางออกมา ใบหน้าหันข้างไปมองชายที่เขาเคารพรัก ก่อนจะใช้มือล้วงเข้าไปใต้กางเกงเพื่อลูบคลำควยอ่อนนุ่มในขณะที่มือของอาทิตย์เปลี่ยนมาจับและบีบที่หัวนมชมพูของหนุ่มน้อยอย่างเมามัน ทำให้โจ้ถึงกับร้องครางออกมาด้วยความเคลิ้ม



ภาพตรงหน้านั้นแทบทำให้พลหรือพอลลี่สติหลุด แน่นอนว่าเขาแทบไม่เชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า เด็กหนุ่มที่เขาทำงานมาด้วย 2 ปีเป็นชายแท้แมนๆ ที่เขาไม่เคยแม้แต่ได้โอกาสจับเนื้อตัวด้วยซ้ำ ตอนนี้กำลังเคลิ้มกับการยั่วยวนชายที่เพิ่งเจอตรงหน้า



“มาสิคุณพอลลี่มาลองจับร่างกายของโจ้สิ” อาทิตย์พูดยั่วยวน เหมื่อนปีศาจที่กำลังเชื้อเชิญมนุษย์ให้เข้าสู่วิถีแห่งบาป



พอลลี่ที่ตาเบิกกว้าง เหงื่อแตกท่วมตัวลุกขึ้นแบบอ้ำๆ อึ้งๆ ก็แหง่ละใครมันจะรับได้ ก่อนที่ผู้จัดการจะเอาฝ่ามือแห้งๆ ประกบลงไปที่หน้าท้องของเด็กหนุ่มช้าๆ นี่เป็นครั้งแรกที่พอลลี่ได้จับร่างกายของชายที่เขาหมายปอง



“เลื่อนลงมาอีกสิครับพี่พอลลี่” โจ้บอกก่อนจะใช้มือของเขาจับไปที่มือของพอลลี่และเลื่อนลงมาที่ใต้กางเกงในของเขา พอลลี่ หน้าแดงและเหงื่อแตกเยอะเข้าไปอีก มือของเขาจับลงที่ท่อนเอ็นอันใหญ่ที่แข็งสู้อยู่ใต้กางเกงในมันทั้งแข็งและอุ่น ที่สำคัญขนาดของมันใหญ่กว่าที่พอลลี่จินตนาการไว้



เขาเคยจินตนาการว่าได้มีเซ็กหมู่กับเด็กๆ พนักงานของเขาทุกคน แต่สำหรับเขามันก็เป็นแค่ฝันลมๆ แล้งๆ ที่เขารู้อยู่แล้วว่าเป็นไปไม่ได้ แต่นี่ ที่นี่ ตอนนี้ฝันของเขากำลังจะเป็นจริง ฝันที่น่าอายจนคนธรรมดาไม่กล้าแม้แต่จะเล่าให้เพื่อนหรือคนสนิทฟัง ตอนนี้มันอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว



“พี่พอลลี่มือพี่อุ่นจัง” โจ้พูดขณะที่ใช้มือของเขาจับไปที่มือของพอลลี่และเริ่มใช้มันดึงเข้าดึงออกช้าๆ ในขณะที่ด้านหลัง อาทิตย์เริ่มดูดไซร้ซอกคอเด็กหนุ่มจนถึงกับร้องครางออกมา



พอลลี่หัวใจแทบระเบิดออกมาจากหน้าอก ตอนนี้ภาพลักษณ์ของผู้จัดการไม่เหลือแล้วแม้แต่นิดเดียว



“อื้ออ อ้าห์” พอลลี่ที่ควบคุมสติไม่อยู่เริ่มร้องแบบสาวแตกออกมาอย่างช่วยไม่ได้



พอลลี่ดึงกางเกงของโจ้ลงอย่างรวดเร็วปวกก้มงับท่อนควยของหนุ่มตรงหน้าทันที



“ส้วบบบบบบบ” เสียงปวกที่ตอดรัดควยอันใหญ่ของเด็กหนุ่มผิวขาวเนียน พอลลี่ตวัดลิ้นไปมาอย่างรวดเร็วเหมือนอยากจะกอบโกยทุกอย่างตรงหน้า



“อ้าหหหหหหห์พี่พอลลี่เก่งจังเลยครับ” โจ้ที่ตอนนี้กำลังโดยอาทิตย์ดูดและเลียรูหูร้องครางตอบสนองต่อพอลลี่



พอลลี่ยังคงดูดควยของเด็กหนุ่มอย่างต่อเนื่อง ร่างขาวเนียนหุ่นกำลังดีของโจ้ในวัย 20 ปีด้านหลังกำลังถูกชายวัย 40 เล้าโลมและด้านหน้ามีผู้จัดการวัย 30 กำลังโม๊กควยอย่างเมามัน ในห้องผู้จัดการหลังร้านกาแฟอย่างสนุกสนาน



มือของเจ้าปรสิตผลักหวพอลลี่ออกจากควยของโจ้ ในขณะที่อีกมือของมันล้วงไปในปากและลำไปคอให้เด็กหนุ่ ดูดเลีย ด้วยใบหน้าเคลิ้มราวกำลังถูกมนตร์สะกด



“เชื่อผมรึยังละ” อาทิตย์ตัดบทเข้าสู่โหมดจริงจังอย่างรวดรเร็วในขณะที่มือของเขาทั้งสองยังถูกใช้เป็นเครื่องบำเรอ ห้เด็กหนุ่มที่น่าสงสาร



“ยกร้านให้ผมแล้วเด็กทั้งหมดในร้านจะเป็นของคุณ” อาทิตย์พูดต่อ



“พี่พอลลี่ ช่วยผมด้วย ผมอยากน้ำแตกแล้ว อ้าาห์” โจ้ร้องครวญครางขอความช่วยเหลือจากผู้จัดการ



พอลลี่ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรแล้ว โมเม้นต์ตอนนี้คือที่สุดของชีวิต สิ่งที่เขาได้แต่ฝันถึงเพราะหน้าตาที่ไม่ได้โดดเด่น บุคลิกที่ออกสาว ทำให้เขาไม่กล้าที่จะมีความรักหรือเซ็ก แต่ตอนนี้ชายตรงหน้าได้มอบมันให้กับเขา จะเอาทั้งร้านที่ลงทุนมาเกือบล้านก็เอาไปเลย และขอแค่ได้ครอบครองผู้ชายทั้งหมดนี้แค่นี้จ่ายได้สบายมาก



ส่วนอาทิตย์นั้นสาเหตุที่เลือกใช้วิธีนี้เพราะนอกจากจะเป็นวิธีที่เหมาะกว่าในเรื่องของธุรกิจ เขายังเล็งเห็นถึงสันดานดิบอันวิตถารของพอลลี่ที่แอบเก็บซ้อนไว้อีกด้วย นี่ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่เจ้าปรสิตตัวนี้รู้สึกเข้าอกเข้าใจความกระหายอันวิตถารนี้เหมือนกัน



“ตกลง” พอลลี่ตอบก่อนจะดึงตัวโจ้ออกมาจากอาทิตย์ เอาปากของเขายัดเข้าควยของเด็กหนุ่มก่อนที่น้ำขาวอุ่นๆ จะพุ่งเข้าลำคอของพอลลี่เต็มๆ โจ้ถึงกับเหนื่อยหอบก่อนจะเข้าไปซุกไซร้ร่างอวบของผู้จัดการในสภาพเปลือยเปล่า



ทางด้านอาทิตย์ก็ยิ้มมุมปากออกมาด้วยความดีใจ แผนการของมันดำเนินไปอีกขั้น

sugaritc

ขอบคุณครับ

kaki

สนุกดีครับรอตอนต่อไป

nuangnut1996

สนุกมากครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ

unknownxs

ขอบคุณครับ

Linkren

เป็นเรื่องแปลกจริง แต่จะมีใครมาตามจับปรสิต หรือตามล่ามันบ้างนี้  ปรสิตน่าจะมีคู่ปรับนะครับจะได้ผูกเรื่องมันส์กว่านี้

Thuvadyr

อูย ยังสุดยอด

ryug

ขอบคุณ​ครับ​

Pongson

สนุกมากครับบ

lekthai

ลุ้นติดตาม ขอบคุณ

auto101

ขอบคุณครับ

Manny197

สนุก

supertawan

สุดยอดเลยค่ะคุณพี่

nakikaka63

น่าตื่นเต้น

arasi22

ขอบคุณครับ

kurorokill

ขอบคุณ

tidchoo2

ดีอ่ะ ขอบคุณนะครับ

duckkonoha

สนุกดีครับ ขอบคุณนะครับ

dojikung

ขอบคุณครับ