|
ตอนที่ 4 กลิ่น...คนพิเศษ ...”กล้าทำเรื่องไม่ดีแบบนั้นลงไปได้ยังไง...บ้า...บ้าไปแล้ว”... ...”ดีนะ วิ่งหนีออกมาได้”... ...“แล้ว...หลังจากนี้ละ???...ต้นอิน...หลังจากนี้...จะโดนไล่ออกจากบ้านมั้ย หรืออาณะ จะเอาเรื่องนี้ไปบอกตายาย บอกพี่ยิปโซมั้ย...ชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว...ไม่เหลือแล้ว”... ...”จะไม่มีใครรักแล้ว...ไม่มีใครรักเด็กไม่ดีอีกแล้วแน่ๆ”... ...”ทำไม ทำไม...ทำไม ทั้งโง่ ทั้งบ้าได้ขนาดนั้น”... ในทุกความสุขย่อมมีความทุกข์รอคอยที่จะเข้ามาแทนที่ หากแต่ความทุกข์ทรมานแสนสาหัสครั้งใหญ่หลวงในชีวิต ช่างมาเยือนเด็กตัวน้อยๆได้ว่องไวยิ่งนัก
! @- K* f! [- B; ~# M% u
2 I* r9 F$ U/ s5 x) K0 ]
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ....ก๊อกๆๆๆๆ 9 W4 a% Q0 @/ x. |( L
/ A+ A- C% e7 L2 K9 b
4 b$ N3 l0 @8 d6 X, c I; @# \) R
“ต้นอิน หลับหรือยังลูก???” ถ้าเป็นคนอื่น เจ้าของห้อง คงไม่ตอบรับหากแต่นั่น คือเสียงผู้ทำหน้าที่ยิ่งกว่าพ่อแม่แม้จะลากหัวใจดวงน้อยลงไปกองที่ตาตุ่ม ...”หรืออาณะจะเอาไปบอกยายแล้ว”... ทั้งที่สองตาใกล้จะปริ่มปริมาณน้ำตาแห่งความผิดจนจะทะลักออกมามะรอมมะร่อแต่เสียงเคาะประตูถี่ขึ้น ทำให้ ต้นอิน ต้องกลั้นใจตั้งรับ
' E E- f2 n- f- a1 |
% T# b& {2 Z, x- {7 Y7 ^) D
เมื่อประตูไม้บานใหญ่หน้าห้องนอนเปิดแง้มออก ” ยายมีอะไรหรือเปล่าฮะ” กลับกลายเป็นเจ้าของเสียง และร่างสูงใหญ่ทำสองตาถลน
/ q1 Q y6 [6 y( `7 C1 x9 C$ J5 B1 P
/ b( I0 @ o' x7 x
8 M, U# e3 ?$ X; A& l
“เจ้าณะ มีอะไรก็ค่อยๆพูดค่อยจากันจะผิดจะไม่ถูกใจยังไงก็อย่าไปดุด่าหลานมาก” ผู้หญิงผมยาวดำขลับตั้งท่าจะหันกลับปล่อยให้ คนที่ยังยืนแข็งทื่อเพราะวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้วได้แต่ส่งสายตาร้องขอ “ไม่ต้องกลัว ต้นอิน ...อาเค้าแค่มาคุย...แต่มีอะไร ยายกับตาอยู่ข้างล่างนะวิ่งมาเรียกได้” ยังไม่วายเป็นห่วงหลานสุดที่รักก่อนตัดสินใจเดินลงชั้นล่างไป น้ำเสียง สีหน้าท่าทาง ของคนเป็นยายดูปกติอาจมีแค่ความกังวลเล็กๆจนหลานชายที่คนในครอบครัวมักจะเรียกว่า... ลูกยาย... โล่งอกไปได้เปราะหนึ่ง $ {- o: X2 w* |! }/ q" [9 D
( d* {, p n; {$ M3 k
แต่ไม่ทันไร # f5 K! N( x4 n' F/ ~
2 x0 b0 f( A, x) w' U) E
8 {5 ]! ?& t% _3 x# Z
“ยืนขวางทำไม ...เข้าไปคุยในห้อง”ทุกอย่างเกินจะคาดเดา เลยทำได้แค่ในทุกเสี้ยววินาทีกลางหัวใจใจตุ้มๆต่อมๆปล่อยให้อีกคน เดินเข้าห้องตามมาเงียบเชียบ ที่สุดเมื่อประตูปิดลงเป็นสัญลักษณ์ชัดเจนของการตัดขาดทุกอย่างจากโลกภายนอก
- u/ @0 p6 e$ n3 X/ Y/ F1 g
3 O1 K7 L9 @7 g. A9 J/ d. E8 j3 U
“มีอะไรอยากจะบอกอามั้ย??? ต้นอิน”
$ `7 U5 w- G* M% k2 `$ i- P
1 ?1 J1 y2 p/ l& c
7 G- j0 U0 X. }+ k+ u+ f
ประโยคพร้อมจังหวะปะทะทั้งร่างยืนเต็มความสูงดันแผ่นหลังคนตัวเท่าไหล่ประชิดซอกผนังมุมห้องข้างประตูที่มีตู้เสื้อผ้าใบใหญ่กั้นไว้อีกด้านแล้วจับหันหน้ากลับมา เมื่อถูกไล่ต้อนให้จนมุม เด็กตัวน้อยๆเหมือนร่างกายถูกชัตดาวน์ปิดกั้นการรับรู้ทุกอย่าง สองตาปิดเกร็งฉับจมูกรู้หน้าที่อัตโนมัติเพราะแม้กลิ่นที่เคยได้รับทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ก็ไม่รู้สึก
% h% I' f2 r) ?* d4 r
" O: @4 o" d# f7 V
คงเหลือแค่ สองหู และเส้นสายแห่งหยดน้ำตาอาบแก้ม
| Q$ S! n) t3 z
7 g' m( }4 t6 u1 ~) N
“คือ...มันใช่ เหรอ???ที่พอโดนจับได้ก็ไม่พูดอะไรเลย แล้วรีบวิ่งหนีมาดื้อๆอย่างงั้น ...ห่ะ!!!” ความปรวนแปรในอารมณ์ปะทุขึ้นอีกครั้งขณะท่อนขาเนื้อแน่นใต้กางเกงขายาวข้างหนึ่งแทรกเข้ากลางเรียวขาบางใต้ผืนผ้าตัวสั้นๆให้ฉีกขาแบะออก
7 e4 } C$ D0 m) j
- B; m2 d* ~$ ]3 D6 k1 y
ในมุมนั้น มีร่างเด็กตัวน้อยๆยืนกุมมือแน่นเกร็งตัวสั่น “เอางี้ ...สมมุติว่าคนนั้นเป็นอา...อาก็จะรีบพูดตรงนั้นเลย ว่าต้นอินขอโทษฮะอาณะ ขอโทษที่ทำอะไรลามกๆกับอาณนรินทร์แล้ววิ่งหนีกลับมาทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำความสะอาดให้...”
+ \2 e8 w! v0 V
5 I' F3 |2 `$ [+ U! v& g
' ?* S' |1 }! M/ s4 {: _$ k
) s* e$ @& }. ]! a* A
!!!...
0 d% f! y O0 D3 W9 i+ N
; b/ A0 h( C$ _: X3 B5 T- |
. T9 s* d3 s; T& C' X) C3 @
: B- Y3 y2 C# a+ } ?( O
& u4 G3 p8 L! T8 L
ดวงตากลมโตเบิกกว้างทันทีเมื่อถูกพันธนาการรัดแน่นด้วยความผิดตามที่เจ้าของประโยคน้ำเสียงเย้ยหยันที่ถาโถมเป็นค้อนหนักตอกย้ำลงมาตามด้วยสายตาทำหน้าที่ใบมีดร่วมกัน ทั้งทุบทั้งกรีดเปิดบาดแผลออกให้ฉีกกว้างกว่าเดิม ต้นอิน ไม่กล้าแม้จะเงยหน้าขึ้นไปมองด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายที่กำลังปิดกั้นทุกหนทางมีสีหน้าเป็นอย่างไร เพราะแทนที่จะดุด่าเกรี้ยวกราดตวาดใส่ไม่ยั้งเหมือนปกติ กลับกลายเป็นว่าทุกอย่างยังแน่นิ่งมีเพียงเสียงจังหวะหัวใจสองดวงเต้นเสียงดังแสดงการมีชีวิต กระทั่งมือน้อยๆตัดสินใจออกแรงผลักลำตัวหนา
; u |- W4 a7 K; W! ]- J
) i4 |) o# x2 g- x# B8 {
“อะ อาณะ ...ต้นอินอึดอัดฮะ” “ทำไมต้องลนลานขนาดนี้ ...ฟังนะต้นอิน ...มองหน้าอาแล้วพูดขอโทษซะ...อาณะไม่ได้โกรธ หรืออะไร” แผ่วเบาแต่จริงจังทุกประโยคผสานลมหายใจส่งไอร้อนระอุสาดตามทุกคำก่อนความเงียบที่ดูท่าจะไม่มีจุดจบ เข้ามาเยือนทันทีในทุกเศษเสี้ยวเวลาเริ่มเดินตามเสียงหัวใจสองดวงกระหน่ำเต้นแรงไม่มีจังหวะดังก้องในซอกมุม % x' P: u$ s; _! u
8 t5 Y4 X0 u% F1 v) P0 a- m8 a9 R
คล้ายนานแสนนาน จนที่สุดหลังลมหายใจเฮือกใหญ่
1 ?. Z% K3 n5 O. d
6 k; ~/ k7 W" W& H
; g0 P4 c* d. F0 F1 J
“อาณะฮะ!!! ต้นอินขอโทษ …ขอโทษที่ทำเรื่องไม่ดีไป” กระทั่งคำสำนึกผิดแผ่วเบาแทบไม่ได้ยินหลุดออกมาต้นอิน กัดกลีบปากเข้าหากันแน่นดวงตากลมโตกลอกไปมาทั้งน้ำตามหาศาลท่วมทั้งกายทั้งใจ แต่ คนผิดก็ยังไม่กล้าสบตาอีกฝ่าย “ทำไมคิดอย่างนั้น...มันไม่ใช่เรื่องไม่ดีซะหน่อยที่ ผู้ชาย จะทำอย่างที่ต้นอินทำ... เข้าใจมั้ย??? ”คล้ายปลอบแต่ไฉนกลายเป็นย้ำความผิดจนเข้าไปกระตุ้นความรู้สึกซื่อสัตย์ในใจออกมาทันทีทันใด
E' u5 a% [2 e; A
5 l0 _' \* \* e- E
“ไม่ฮะอาณะ!!! มันไม่ดีเลย...ไม่ดีมากๆด้วย ไม่ดีเลยที่ตอนนั้นต้นอินเหมือนมีชีวิต”ฟูมฟายเสียงดังทั้งน้ำตาก่อนแผ่วลง ”...รู้มั้ยฮะ ...อาณะทำให้ต้นอินได้กลิ่นอีกครั้ง”สะกดกลั้นไว้เพื่อระรัวความรู้สึกเป็นคำพูดไม่ยั้งถัดไป “ ... แต่มันไม่ดี ไม่ดีๆมากด้วยฮะที่กลิ่นนั่นทำให้อาณะ กลายเป็น คนพิเศษ...อาณะเหมือนมีพลังทำให้จมูกต้นอินได้กลิ่นอีกครั้งในรอบหลายปี...มันดีมันดีที่สุดในโลก” 0 W4 n f1 f1 E, r
/ R# L* z A3 l/ F
“...แต่แค่...กลิ่นแบบนั้น ...ไม่ดี ...ไม่ดีเลยฮะ” 1 K9 }6 w, ]! a, t
4 M- k: G6 E8 p X& u
ยิ่งสารภาพบาป ยิ่งเปิดก๊อกน้ำตาไม่หยุดหากกับคนฟังที่กำลังยืนนิ่งอ้าปากค้างมองลงมา “คึ...คื...คคืออา ...อาดีใจมากนะที่ ต้นอิน ได้กลิ่นแล้ว ...แต่ว่า...” เจ้าของประโยคเหมือนต้องการกลืนคำพูดที่กำลังจะออกมาคืนหากแค่ช่วงลมหายใจก็จำยอม “แต่ว่าอา ...อา...อา แค่ก็รู้สึกแปลกๆ...ที่ต้นอินบอกว่า อาณะ... เป็นคนพิเศษ...”
2 Y) V6 \+ s! U
! x( g1 W9 M# J$ C
ใบหน้าชายหนุ่ม คลี่รอยยิ้มบางๆ “อา ...ไม่ได้ยินใครเรียก ...นานแล้ว” หัวใจดวงโตของคนที่ต้องซ่อนความรู้สึก...โหยหา... ไว้ข้างหลังเสียงดุด่า ซ่อนไว้หลังใบหน้าไม่สบอารมณ์ แต่ ภาพของเด็กตัวน้อยๆทำหน้าหงอยกลับเข้ามาย่ำยีทุกครั้งที่ได้พบเจอ , p( j2 [' ]) i" p) m6 V& ?. @
4 k! J! k* x1 `) Z
และ เขาคนนั้นกำลังมอบน้ำหนักท่อนบนสู่อีกฝ่ายมากขึ้น 2 P. D1 U, c# n$ u4 B& B
; }7 Y5 k) q6 R$ h# S
- F; L' K! E# W9 i+ H. e
“ แล้วที่บอกว่า ...เป็นเพราะอาณะทำให้ต้นอินได้กลิ่น...” หัวสมองของคนอายุมากเริ่มพร่าเลือนเหมือนไร้สติเมื่อทุกอย่างของเด็กตัวน้อยร้อนลามลึกลงขั้วหัวใจ ทำเอาทั้งร้อน ทั้งอึดอัดคับแน่นจนต้องย่อตัวลงมาให้อยู่ระนาบเดียวกัน ปลายนิ้วหัวแม่มือร่นกางเกงวอร์มขายาวสีเข้มตัวนั้นลง ส่งผลให้ ความเป็นแข็งขืนของณนรินทร์ดีดเด้งปล่อยความคับแน่นสู่โลกภายนอกที่มีแค่ ตนเอง และ เจ้าของห้อง 2 \& Z4 N8 _- \( e
& m- x( A3 @. K* E: @) N0 [+ F! S
; }, Q1 ]7 G* r8 R( D2 a4 d
ในหัวสมองมีระเบิดปรมาณูนับสิบลูกถูกทิ้งระเบิดตูมอีกระลอกในแค่คืนเดียวมาพร้อมความรู้สึกวูบวาบจนคนตัวน้อยๆไม่รู้ตัวเลยว่าหน้าตัวเองกำลังแดงเถือกขนาดไหน “ทำไมต้องหน้าแดงด้วย... อาณะต่างหากที่ต้องเขิน ...เพราะอากำลัง...ทำ...ให้ต้นอินดูอยู่นะ” ทุกคำทุ้มต่ำเริ่มกดต่ำลงอีก ยิ่งคำสั้นๆคำเดียวในประโยคท้ายผสานสัมผัสของลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดผิวเนื้อต้นคอจนเผลอเกร็งร่างกายหนีบเรียวขาเข้าหากันอย่างไม่ทันรู้ตัวทำเอาอวัยวะตรงนั้นเสียดสีกับท่อนขาแกร่งผ่านเนื้อผ้า 9 z# F# c" M! G9 i
! w/ L$ I. ^, ~( S+ M# h5 O" B
; o- Y3 ^/ ] b. z; b6 H8 H% ?
' S1 m+ _+ \& h- v N e
หยดน้ำคลอตา ฉายภาพพร่าเลือน ...เหมือนฝัน... ( H' k6 X5 ^) j5 P2 o, c4 `
# l; V' l, f& @
. }6 }- z6 \# o3 o. x3 m5 R
. M( Z4 d1 R/ Z3 g# }
“แต่อาณะ ก็กำลังหน้าแดงเหมือนกันนะฮะ” ไอละอองจรุงหนักแน่นกระจายฟุ้งพุ่งตรงจากคุณคนนั้น มอบแรกรับสัมผัสเป็นคาวอ่อนๆตามด้วยความดิบคลุ้งหนักจนเซลล์ประสาทในจมูกตะกรุมตะกรามแทบไม่ทันก่อนมาหนักแน่นฝังเป็นอีกหนึ่งยีนแห่งการรับรู้เป็น กรุ่นกลิ่นหอมหวานฝังจำไว้เป็นอีกหนึ่งสู่สมอง “ไม่ใช่แค่หน้าแดง ...อาเยิ้มไปหมดแล้วด้วย...ต้นอินละครับ”ยากแล้วที่จะเชื่อว่าเป็นฝัน เมื่อได้ยินคำลามกออกจากปากคนไม่เคยพูดหรือสบถคำพวกนี้ออกมาให้ได้ยินแม้สักครั้ง
. D, @% q! g4 ~ t8 w5 b d
8 I# V1 g$ }; S- X
คำ...เปลื้องตัวตน ในโลกหลังประตูบานนี้ ที่ผู้ชาย ในฐานะ อา อย่าง ณนรินทร์ กำลังปล่อยให้ความแข็งแกร่งของตัวเองออกมาท้าทายสิ่งที่ฝืนทนมาตลอด5 ปี 0 X+ `) R4 M2 ~( K- }
9 V: s, A4 ^& U+ c
. j* U+ ?; `# @3 r0 x
“ต้นอินชอบมั้ย... ชอบที่อาณะทำ อยู่ตอนนี้มั้ย” 0 C* w- r: p6 [& \& e* ^5 @
% D1 W" q9 P2 L2 u. y
! _' C6 C; p2 a# y# S( r2 _
เสียงแหบพร่าทิ้งไออุ่นบนผิวมุกส่งกลิ่นน้ำมันกุหลาบชัดเจนส่งอุ้งมือข้างหนึ่งจังหวะ ขึ้นลง พร้อมเสียงแฉอะแฉะ รัดแน่น แล้วปล่อย คลาย กำอีกแล้วผ่อน แล้วกระชับ แนบแน่นหนึบ อีกข้างสอดกลุ่มผมสีน้ำตาล หากแต่ยังอดกลั้นฝืนไว้ไม่ให้จิกรั้งน้ำหนักได้ รูป กลิ่น เสียง การกระทำย่ำยีเด็กตัวน้อยๆในซอกมุมจนแข้งขาอ่อนลงเรื่อยๆ หายใจลำบากมากขึ้นมีแต่แสงวิบวับลอยในหัวสมองคล้ายกำลังตกอยู่ในความฝันแต่เป็นฝันอันแสนร้ายกาจจนกล้าเอ่ยบางอย่างออกไป * d) i$ X- K7 l) N; h
# n9 h. Q& M2 T. o3 t. E
“ชอบ ชอบฮะต้นอินชอบที่อาณะทำ...ชะ...ช...ชอบมากด้วย”
/ \! D8 t' n i% E. w! ~$ l' I U
# E9 ^. o. V. l2 k% R
6 P( u1 q+ P/ B3 R' U/ T: f8 S3 h
คำซื่อสัตย์บนโลกที่เวลาพากันหยุดหมุนมีแค่อุ้งมือน้อยๆถูกกระชากเข้าร่วมย่ำยีคุณคนนั้นผิวเนื้อร้อนๆ ชุ่มฉ่ำพร้อมกับที่ฝ่ามือใหญ่ขยับสาวความเป็นตัวเป็นต้น ผิวนุ่มๆบนอุ้งมือกอบส่วนหัวลูกพีชแทบไม่รอบแม้แต่อยู่ตรงนั้นนิ่งๆแต่กลับรับรู้การผุดซึมของหยาดน้ำสีใสออกจากร่องเล็กตรงกลางเนินเนื้อแดงเถือกอันเป็นต้นตอของกรุ่นกลิ่นจรุงรุนแรง ทุกสัมผัสจากร่างกาย ณนรินทร์ทำให้เด็กตัวน้อยๆรู้สึกมากเกินไปจนใบหน้าหยิกเกร็ง แนวคิ้วขมวดปม จมูกตะกรุมสูบแผงฟันขบกลีบปาก ลมชีวิตหอบกระเส่า หัวใจเต้นเร่า
# @; [ C# G) v& @0 G1 S
: e$ E7 C- q9 j( R; q, |
! B, ]3 C8 P" J% ]+ A, F
ฝ่ามือประดับเส้นเลือดสลักเสลาได้อย่างงดงามกอบมัดกล้ามเนื้อมหัศจรรย์แห่งเทพเจ้าส่งผิวเนื้อส่วนฐานจรดกลางโคนขึ้นลง ส่งต่อให้อุ้งมือนุ่มนิ่มเริ่มร่วมเทิดทูนบูชาโดยมีสัมผัสแห่ง ผิวกาย สัมผัสแห่งกรุ่นกลิ่น และสรรพเสียงทุ้มต่ำในลำคอผสานลมหายใจติดขัดหนักหน่วง ท่ามกลางเสียงสองหัวใจเต้นถี่รัว 0 `( E0 b V+ u/ Y' `% p) w* v
+ s- n$ }; e. f# Q; Z4 v
/ q* Q& i) a: f, ]
ห้วงเสพสมสุนทรีย์ที่...เวลา ไม่ได้มีค่ากว่า...ความรู้สึก
7 |$ _% ^, K$ N5 g
9 v" u8 G( ^7 ?- d+ K* e
' d& ?. r: ]6 O: q! p+ w; f
# B e8 g( n+ U( p! M
( G( J3 n- V7 G7 |6 S& V
“อ๊ากกกกๆๆๆ.....”
/ ?% [3 M( X0 G7 X8 f- W5 \8 ~/ ^
u7 a) j7 e/ F5 Y( E
1 P. h$ U& h A% Y
: p0 T% j i5 V4 r1 W. |! p
+ ~/ `6 s- C/ S
! ~) x* \) m& D. z1 \( c
เสียงน่าฟังอย่างประหลาดไม่ใช่เสียงร้องออกมาเต็มเสียงแต่เป็นโทนเสียงแตกพร่าที่เปล่งออกจากลำคอด้วยโทนทุ้ม ต่ำ ที่ยิ่งได้ฟังกลับทรงพลังให้หมกมุ่นลุ่มหลง ฉับพลันเศษเสียววินาที ลูกตาสีรัตติกาลขยายกว้างส่งสายตาคมกริบเคล้าน้ำตาพุ่งปะทะสองตากลมโตรื้นหยดน้ำไม่ต่างกันรับเสียงคำรามลั่นหนักแน่นในลำคอสะท้อนมุมเล็กๆดังก้องทั่วห้องกับจังหวะกระตุกกลางมือน้อย และมวลคั่งพุ่งพลุสีขุ่น }3 N5 \ a- s& E) _ s
2 r7 g! t( |3 c8 T8 |0 F- R
หนึ่งสอง สาม ระลอกแล้ว ระลอกเล่า จน สี่ และห้า - ?4 L2 j6 w# [! W# X, h2 [
* c3 I( }0 Q4 r2 D- _
" {+ U" @. j4 f ?2 ?) l* q
ละอองไอสีเมือกขาวขุ่นปลิดปลิวความระยิบระยับแวววาวไล้วนเป็นเกลียวพายุหมุนทั่วท้วนทั้งร่างกายส่งพลังงานทั้งหมดที่มี สูบ สูด ความคาวหนัก ผสานเนื้ออบอวนดิบ ทึบแน่นชัดติดจมูก มาตอกย้ำฝังลึกเป็นอีกหนึ่งยีน
7 c- X" x. W& H2 V3 L3 _
... กรุ่นกลิ่นระว่าง...เรา
" t `$ |0 c1 u3 P
* y6 o+ m5 K4 ^" ^, \3 x
อีกกลิ่นมีชื่อ ที่คัดเค้นจากทุกความเป็นตัวตนร่วมกัน “วันหลังอาณะมา...เล่น...แบบนี้กับต้นอินอีกได้มั้ยครับ” หัวใจซีกหนึ่ง ส่งพลังให้เปลื้องคำว่า... เล่น...แบบเด็กตัวน้อยได้เล่นของเล่นแบบใหม่ที่ดูแล้วน่าจะถูกใจไม่น้อย เหมือนที่กำลังผุดขึ้นใต้แผงอกนี้ และก็เพราะความเข้มข้นของเนื้อมวลเมือกมหาศาลจากอวัยวะที่ยังแข็งแรงกลางอุ้งมือหลังสาดทุกมิติของความเป็นตัวตน แต้มทั่วเสื้อผ้า ลามขึ้นข้างแก้ม เลยไปติดขอบผนังขอบตู้ รวมตัวในทุกทิศทางส่งกลิ่นจรุงสดใหม่อัดแน่นติดปลายจมูกทำร้ายเด็กน้อยในซอกมุมได้อย่างแสนสาหัส
: a- o, |. J9 E- x1 G
คำตอบของคำถามนั้น จึงหลุดออกไปแผ่วเบาในลำคอ ' G" `0 C& o3 O# l& c8 j, O
3 o0 n4 P; u1 \* ^9 K# Q
( B0 a @2 I2 n n
“อือ...” 6 U/ e: m% w1 l: X
2 S6 V9 ~" r9 o1 E' F! N
' N) c0 x0 `/ V- U
แค่ได้ยิน หัวใจอีกซีกกลับลุอำนาจสั่งการให้ริมฝีปากหนาของตนเองยกยิ้มสองตาสีรัตติกาลเบิกกว้างแผ่รังสีอาฆาต
0 X( w5 e( ?+ e) }( ]
9 b$ N+ b, u3 }9 B/ A, }
* L9 [* r+ T8 H' h
2 `) s) G& F' B3 s; @6 e
...”เป็นไปตามแผน”... # D+ }! B f& Y; U
/ M! {* Z, T8 F" ?3 M/ c- @# d
& S8 I2 ]/ T l, R& k
2 G& W3 L% X% e/ Z D, ~" J
* `5 Z! x5 m- e3 a
$ S" t+ v. w" [3 u
9 u- j7 O; }& W' t. X) V3 h
0 f9 c+ \7 ?( z7 ]4 ^
9 [/ ^# B9 [" N! Z' F
$ y4 D, k v# ?' m/ V% y# P$ G7 {- K
# s4 T# ~ M7 x; R. a
8 D$ C0 z+ s3 y( X0 t5 U3 m
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
