รักพ่อดินที่สุดในโลกเลย ♥ [7]

Vitamin25

จำได้ว่าช่วงนั้น พี่นวลจะทำกับข้าวแล้วเอามาให้พ่อดินบ่อยมากแทบทุกวันเลยแหละ

ส่วนใหญ่พี่นวลจะอ้างว่าช่วงนี้ที่นาของพ่อดินปลาค่อนข้างชุกลุงมั่นก็เลยมักจะดักปลาได้บ่อยๆ
ก็เลยให้พี่นวลทำกับข้าวแล้วเอามาแบ่งให้พ่อดินเขาในฐานะของเจ้าของนา

ถ้าเป็นแบบนั้นมันก็คงดูไม่แปลกอะไร...

แต่กับข้าวบางวันที่เอามาให้ก็ไม่ได้ทำจากปลา บางทีก็เป็นเนื้อหมูและไก่จนพ่อดินต้องเอ่ยปากว่าไม่ต้องทำมาให้ก็ได้เพราะเกรงใจ

อันที่จริงถ้าพูดกันตามตรง ฐานะของบ้านพี่นวลนั้นถือว่าไม่ได้มีกินอะไรมากนัก
แล้วยิ่งต้องซื้อของมาทำกับข้าวเผื่อให้พ่อดินในแต่ละมื้อด้วยมันยิ่งเป็นการสิ้นเปลืองเข้าไปใหญ่
จนพ่อเขาต้องให้เงินค่ากับข้าวคืนกลับไป เพราะจะรับกับข้าวไว้เฉยๆก็รู้สึกยังไงอยู่

ซึ่งการที่พ่อดินให้เงินพี่นวลไปนั้น มันยิ่งทำให้พี่นวลทำกับข้าวมาให้พ่อดินบ่อยขึ้นมากกว่าเดิม
จนถึงขนาดที่ว่าบางวันที่พ่อเขาทำงานในละแวกหมู่บ้านพี่นวลปั่นจักรยานเอาไปให้ตอนกลางวันด้วยนะ

จนชาวบ้านเริ่มพูดกันว่าพ่อดินกับพี่นวลอาจจะกำลังคบหาดูใจกัน
เพราะเวลาที่พี่นวลไปซื้อของมาทำกับข้าวที่ร้านชำ พี่นวลก็ชอบบอกป้าที่ร้านขายของหรือคนอื่นๆว่า
‘ซื้อของไปทำกับข้าวให้พี่ยักษ์’, ‘พี่ยักษ์ชอบกินกับข้าวฝีมือพี่นวลมาก ถึงขนาดว่าให้เงินมาซื้อของไปทำกับข้าวทุกวันเลย’อะไรทำนองนี้...
ซึ่งพ่อเขาไม่ได้ให้เงินไปซื้อของมาทำกับข้าวให้เขา แต่ให้เงินค่ากับข้าวคืนเพราะเกรงใจ!!

และพอคำพูดเหล่านี้มันออกไปปากต่อปากคนเขาก็เริ่มซุบซิบนินทากัน
ว่าพ่อดินกับพี่นวลอาจจะมีอะไรกันหรือเปล่าเพราะเห็นพี่นวลมาหาพ่อดินที่บ้านบ่อยๆ

กระทั่งว่าเวลาเราเดินไปซื้อขนมที่ร้านขายของคนเดียว เวลาคนในหมู่บ้านเจอเรารวมถึงป้าเจ้าของร้านเองด้วย
ก็ชอบหลอกถาม ทำนองว่าที่บ้านมีอะไรกันหรอทำไมพี่นวลถึงชอบไปหา

เราก็ได้แต่ตอบไปตามตรงว่า ‘ไม่มีอะไรฮะพี่นวลแค่แวะเอากับข้าวไปให้ แล้วก็ออกไป’
ไม่ว่าใครจะถามอะไรเรายังไง ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าไม่มี ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนี่!

แต่ที่เราตอบไปแบบนั้นก็คือเรื่องจริงนะ เพราะส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีบทสนทนาระหว่างสองคนนี้มากนักหรอก
ถ้าไม่ใช่เรื่องที่นาพ่อดินก็แทบจะไม่มีอะไรคุยกับพี่นวลเลย
ก็เลยทำให้เวลาพี่นวลเอากับข้าวมาให้ ใช้เวลาไม่นานก็จะกลับออกไปทันที

แต่ทีนี้พอมีข่าวลืออะไรประมาณนี้ออกไป แน่นอนว่าต้องมาถึงหูป้าปูกับลุงสินอยู่แล้ว...

“แม่รู้สึกไม่สบายใจเลยนะดินที่มันเป็นแบบนี้ถ้าดินไม่ได้รู้สึกอะไรก็ไม่ต้องให้นวลมันมาหาที่บ้านแล้วก็ได้ตอนนี้คนอื่นเขาเริ่มพูดกันแล้ว
เดี๋ยวก็ได้แต่งเมียแบบไม่รู้ตัวหรอก” ป้าปูมานั่งคุยกับพ่อดินด้วยสีหน้าเคร่งเครียด น้ำเสียงของป้าเขาออกไปในทางไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่

“ครับ... แม่ไม่ต้องห่วงหรอก ดินกับนวลไม่ได้มีอะไรจริงๆ เดี๋ยวยังไง...ดินคุยกับนวลเอง”

หลังจากนั้นป้าปูก็ยังนั่งคุยกับพ่อดินอีกสักพัก เหมือนจะเป็นเรื่องออกเรือนแต่งเมียอะไรทำนองนี้
เพราะพ่อดินในตอนนั้นก็อายุประมาณยี่สิบสาม-ยี่สิบสี่ปีในยุคนั้นก็ถือว่าโตเป็นผู้ใหญ่มากพอจะมีลูกมีเมียได้แล้ว

แล้วยิ่งพอเป็นโสดแบบนี้ก็จะมีผู้หญิงมาเข้าหาเรื่อยๆ แล้วด้วยความที่เหลือลูกชายเพียงคนเดียว
ป้าปูเขาก็คงอยากให้ได้แต่งงานกับผู้หญิงดีๆและสมฐานะกับพ่อดินเขาสักคน...

พูดตามตรงถึงตอนนั้นเราจะเป็นเด็ก แต่ก็พอจะจับใจความได้ว่าป้าปูเองเขาก็คงรู้สึกว่าพี่นวลเหมือนมาจับลูกชายเขาหวังที่จะได้มีที่นาทำกิน

เพราะเท่าที่รู้มาประมาณว่าบ้านพี่นวลจะไม่มีที่นาเลยมีแค่ที่ปลูกบ้านในหมู่บ้านเฉยๆ
พูดง่ายๆก็คือฐานะค่อนข้างยากจนเลยแหละนั่นหมายความว่าถ้าพี่นวลจับพ่อดินให้แต่งงานด้วยได้
ก็จะช่วยยกระดับชีวิตครอบครัวตัวเองได้พอสมควร...

พอพ่อดินคุยกับป้าปูสักพักใหญ่ พี่นวลก็ปั่นจักรยานเข้ามาพอดี...เป็นเวลาที่เอากับข้าวมาให้ในตอนเย็นเหมือนทุกวัน

เราที่นอนทำการบ้านอยู่บนแคร่ ถึงกับลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปทางพ่อดิน
เพราะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ค่อนข้างตึงเครียดจากป้าปูที่กำลังมองไปทางพี่นวล

“หนูเอาการบ้านขึ้นไปทำข้างบนก่อนนะ”
พ่อดินเดินเข้ามาช่วยเราเก็บหนังสือกับสมุดแล้วดันหลังให้เราเดินขึ้นไปบนบ้านก่อน

“ฮะ...” เราพยักหน้าแล้วทำตามแต่โดยดีพอขึ้นมาด้วยความที่บริเวณรอบบ้านมันก็เงียบอยู่แล้ว
เลยได้ยินเสียงป้าปูรัวคำถามใส่พี่นวลถามว่าพี่นวลได้พูดแบบนี้หรือเปล่า
ที่ทำนองว่าพ่อดินเขาอยากกินกับข้าวฝีมือพี่นวลหรืออะไรที่ทำให้คนเขาเข้าใจผิดว่าพ่อดินกับพี่นวลเป็นอะไรกัน

แล้วก็ได้ยินเสียงพี่นวลที่สั่นเครือเหมือนคนกำลังจะร้องไห้หรือร้องไห้ไปแล้วตอบกลับไปอย่างเดียวว่า ‘เปล่าจ้ะๆหนูไม่ได้พูด’
ไม่รู้ว่าร้องไห้เพราะตกใจกลัวป้าปูหรือเพราะโดนบี้เอาความจริงจากปากกันแน่

จังหวะนั้น แน่นอนแหละว่าด้วยความอยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย(หรอ 55555)
เราก็พยายามหาช่องหรือรูเล็กๆ ที่พอจะส่องเห็นความเคลื่อนไหวของสถานการณ์ข้างล่างได้บ้าง

ก็เลยพอจะเห็นภาพที่พี่นวลเอาแต่ยืนตัวสั่นน้ำตาไหลพราก ไม่ได้เถียงอะไรกลับไป
ป้าปูก็เลยลดน้ำเสียงลงให้กลับมาอยู่ในโทนเสียงที่ปกติ แล้วก็พูดกับพี่นวลทำนองว่า
ไม่ได้คิดจะเอาพี่นวลมาทำลูกสะใภ้เลยแล้วพ่อดินก็ไม่ได้คิดอะไรกับพี่นวลด้วย
ก็เป็นบทสนทนาที่เรียบง่ายและพูดกันอย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้มีการใส่อารมณ์แต่อย่างใด

ป้าปูบอกอีกว่า อยากให้บ้านพี่นวลติดต่อกับพ่อดินในฐานะผู้เช่านากับเจ้าของนาแค่เพียงเท่านั้น
อย่าพยายามทำอะไรให้มันไปไกลกว่านี้ ที่พ่อดินเขาให้บ้านพี่นวลเช่าทำนา
เพราะสงสารและเห็นว่าไม่มีที่ทางทำมาหากินก็เท่านั้นเอง

แต่ถึงป้าปูจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ปกติ แต่ใจความที่เราได้ฟังขนาดตอนนั้นเราเป็นเด็กเองยังรู้สึกหวิวๆเลย

ในใจมันรู้สึกสงสารพี่นวลอย่างบอกไม่ถูก ด้วยความเป็นเด็กอ่ะเนอะ เห็นใครร้องไห้ก็รู้สึกใจอ่อนสงสารเขา
แต่อีกใจหนึ่งมันก็รู้สึกโล่งอกเพราะต่อจากนี้พี่นวลก็คงจะไม่กล้ามายุ่งกับพ่อดินเขาอีกแล้ว

และสุดท้ายก่อนที่บทสนทนาจะสิ้นสุดลง ป้าปูก็กำชับทิ้งท้ายไว้ว่าไม่ให้พี่นวลมาติดต่อกับพ่อดินอีก
และไม่ต้องทำกับข้าวมาให้อีกแล้ว ขอให้ต่างคนต่างอยู่เหมือนทุกที

เราที่แอบดูอยู่จากช่องเล็กๆก็เห็นพ่อดินเหมือนรีบตัดบทแล้วเดินไปส่งพี่นวลที่จักรยานแล้วให้รีบปั่นออกไป
คงกลัวว่าป้าปูอาจจะพูดอะไรต่อ เหมือนพ่อเขาจะรู้ว่าถ้าขืนยืนอยู่ต่อนี่ยาวแน่ๆ
พ่อเขาคงไม่อยากให้เป็นปัญหาอะไรมากไปกว่านี้ละมั้ง

จากนั้นพ่อดินก็โดนป้าปูบ่นยาวเรื่องทำไมถึงไม่ยอมมีครอบครัวเป็นฝั่งเป็นฝาสักที
ก็เห็นพ่อเขานั่งฟังนะแต่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปได้แต่นั่งถอนหายใจยาวเป็นช่วงๆ

จนกระทั่งได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์พี่เมฆขี่เข้ามา เราคิดว่านี่น่าจะเหมือนเป็นเสียงสวรรค์สำหรับพ่อเขาเลย
เพราะป้าปูก็หยุดบ่นแต่เพียงเท่านั้น

...แต่ก่อนที่ป้าปูจะเดินจากไปก็ไม่วายบ่นทิ้งท้ายไว้อีกว่า ‘ก็เพราะเอาแต่พากันกินเที่ยวกันแบบนี้ไง ถึงไม่ได้มีลูกมีเมียเหมือนคนอื่นเขาสักที’
ทำเอาพี่เมฆที่พึ่งมาถึง ถึงกับยกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ

สักพักพ่อดินกับพี่เมฆก็พากันขึ้นมาข้างบนเราก็เลยทำทีเป็นแกล้งนอนเขียนการบ้านต่อ

“อ้าว ทำไมไม่เปิดทีวีดูละไอ้ตัวแสบ นอนทำการบ้านนิ่งเชียว” พ่อดินเดินมาก่อนจะตบตูดเราดังเพี๊ยะ

เราสะดุ้งตัวก่อนจะหันไปมองหน้าพ่อเขาด้วยสีหน้าตาตื่น
เหมือนกับจะถามพ่อเขาว่า อะไรหรอฮะผมไม่รู้เรื่องเลยนะ อะไรประมาณนี้ 555555

“แอบฟังพ่อคุยกันหรอ หืมมม ไอ้ตัวแสบ”พ่อดินยิ้มกริ่มก่อนจะย่อตัวลงมาแล้วเขกหัวเราเบาๆ หนึ่งทีเหมือนรู้ทันก่อนจะเดินไปเปิดทีวีดู

“นอนเกะกะขวางทางจังโว้ย!” พี่เมฆที่เดินตามหลังบ่นโวยวายทันทีที่เห็นเรานอนขวางทางอยู่กลางห้อง
เอ่อก็ไม่ได้จะขวางหรอก แต่พอดีตรงแถวนั้นมันมีช่องเล็กๆ พอจะสอดส่ายตาเห็นข้างล่างได้ แหะๆ

“หมั่นไส้วะ นั่งทับแม่ง” พูดจบพี่เมฆก็ทิ้งตัวลงนั่งทับเข้าช่องกลางหลังเราทันทีพี่เขานั่งหันข้างนะ
ไม่ใช่นั่งขี่คร่อมกลางหลังเดี๋ยวจะคิดกันไปไกลอีกกกก

“ฮื๊อ! พี่เมฆ มันหนักกกกกก” เราร้องแล้วหันไปทางพอดินกะจะให้เขาช่วยที่หันมามองแล้วก็หัวเราะชอบใจกับภาพที่เห็น

“ไอ้เมฆ ไอ้ห่า ไปแกล้งน้องมันตัวยิ่งเล็กๆอยู่ เดี๋ยวก็ไม่โตกันพอดี ฮ่า” พอดีพูดจบก็หัวเราะต่อ... นี่พ่อจะห้ามเขา หรือชอบใจกันแน่!

แต่พอเห็นพ่อดินหัวเราะได้แบบนี้ เราก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหน่อย
เพราะเมื่อกี้ที่ป้าปูมาแล้วพ่อเขาโดนบ่นจนเอาแต่ถอนหายใจอย่างเดียวเราที่แอบดูอยู่ ก็รู้สึกไม่ดีไปด้วย

เพราะเราเองด้วยความเป็นเด็กเวลาที่เห็นพ่อเขาไม่สบายใจหรือทุกข์ใจแล้วเราช่วยอะไรไม่ได้เนี่ย...มันรู้สึกแย่มากจริงๆนะ...

---------

“นี่มิน...พี่ถามอะไรหน่อยสิ” พี่บัวเขยิบเข้าใกล้แล้วพูดกึ่งกระซิบที่ข้างหูเราหลังจากที่พวกเรานั่งกินข้าวกลางวันที่โรงเรียนเสร็จ

“หือ อะไรหรอพี่บัว?”

“ไอ้สองมันคอยตามแกล้งมินหรือเปล่าพี่สังเกตเห็นหลายทีแล้วนะ มันชอบตามมินตลอดเลย มีอะไรบอกพี่ได้นะ”
พี่บัวหันซ้ายหันขวา พอเห็นว่าไอ้สองไม่อยู่ตรงนั้นก็เลยถามออกมา

“หือ...อือ...ก็...ไม่นะพี่บัว…” เราตอบพี่บัวกลับไปแบบนั้น ถึงแม้เราจะไม่ค่อยชอบใจที่เวลาอยู่ที่โรงเรียน
แล้วไอ้สองมันชอบทำตัวตามติดเราก็ตาม แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันก็ไม่ได้แกล้งเราเลย
ถ้าไปบอกว่าโดนมันแกล้งก็เหมือนใส่ร้ายเพื่อนไปอีก...

“ไม่ได้แกล้งจริงๆนะ...” พี่บัวถามย้ำคงเพราะสังเกตุเห็นสีหน้าเราตอนตอบดูตะกุกตะกัก
ก็แหงล่ะ...เราก็ไม่รู้จะบอกเขายังไงนี่ ถ้าอธิบายเรื่องทั้งหมดไป กลัวว่าพี่บัวจะตกใจแล้วตื่นตูมกันไปใหญ่

“อือ...มันไม่ได้แกล้งจริงๆ...” เราพยายามยิ้มตอบกลับพี่บัวให้เขาสบายใจ

ก็แค่ทนรำคาญไอ้สองมันนิดหน่อย คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง...

จำได้ว่าช่วงนั้นเหมือนจะเป็นช่วงที่พายุเข้าฝนจะตกค่อนข้างหนัก เลยทำให้ห้องเรียนของเราที่อยู่ชั้นล่างของเราโดนน้ำท่วม
ก็ไม่ได้ท่วมสูงอะไรมาก แต่อยู่ในห้องเรียนสูงก็ประมาณข้อขาเลย ทำให้การเรียนการสอนเป็นด้วยความยากลำบากพอสมควร

ทำให้เราต้องย้ายไปนั่งเรียนในห้องสมุดกัน จังหวะที่ครูสอนเสร็จแล้วสั่งแบบฝึกหัดให้ทำ
เราก็จะชอบไปหามุมเงียบๆ นั่งคนเดียว ตามซอกตู้หนังสืออะไรแบบนั้นไม่รู้ทำไมเหมือนกัน 55555

“มิน ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียว”

เราตกใจจนสะดุ้งตัว เพราะเสียงที่ได้ยินนั่นคือเสียงไอ้สอง!

“เวลาอ่านหนังสือเราชอบอยู่คนเดียวอ่ะ” เราตอบกลับไป ในใจก็หวังว่าไอ้สองน่าจะเข้าใจแล้วเดินกลับไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆ

“หรอๆ เออ เราก็ชอบอยู่เงียบๆเหมือนกัน งั้นเรานั่งด้วยได้ป่ะ”

ยังไม่ทันตอบตกลงอะไร ไอ้สองก็วิ่งสไลด์มานั่งข้างเราทันที
ด้วยความที่ช่องว่างระหว่างตู้เก็บหนังสือมันกว้างพอสมควรแล้วเราก็นั่งพิงผนังอยู่
มันก็จะพอมีที่ว่างอยู่ข้างๆ เหลืออยู่ทำให้ไอ้สองมันพอนั่งได้

เราเลยเขยิบออกมานิดหนึ่งแล้วนั่งอ่านหนังสือและทำแบบฝึกหัดต่อพยายามทำเป็นไม่สนใจไอ้สองมัน
ในใจก็คิดกะว่าเดี๋ยวทำแบบฝึกหัดเสร็จค่อยลุกหนี

“เออนี่...มิน...”สักพักไอ้สองก็พูดขึ้น พร้อมกับน้ำเสียงที่เบาลงคล้ายจะกระซิบ

“หือ...”เราขานรับในขณะที่ยังคงนั่งทำแบบฝึกหัดอยู่

“มินรู้ป่ะ...ไอ้จู๋เราอ่ะมันให้คนอื่นใช้ปากอมได้ด้วยนะ”

พอไอ้สองพูดจบเท่านั้นแหละเราถึงกับวางหนังสือลงแล้วหันไปมองมันทันที

“…”

“สองไปรู้เรื่องนี้มาจากไหน?” เรากลืนน้ำลายดังอึก ตาเบิกโพลง เพราะไม่คิดว่าสองจะรู้เรื่องนี้ด้วย

“แนะ! อยากรู้แล้วอ่ะดิ…งั้นมินตามเรามา คุยตรงนี้เดี๋ยวมีคนอื่นมาแอบฟัง” พอพูดจบไอ้สองก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันที

ด้วยความที่ว่าพอมาเรียนที่ห้องสมุดอ่ะ มันไม่ได้เป็นระเบียบเรียบร้อยเหมือนตอนอยู่ในห้องเรียน
ครูเขาก็ค่อยได้สนใจอะไรเท่าไหร่ แค่สอนแล้วก็สั่งงานให้ทำ

เราเลยทิ้งช่วงให้ไอ้สองเดินออกไปก่อนสักประมาณห้านาที แล้วค่อยเดินตามออกไป

ตอนนั้นเราเดินลุยน้ำจ๋อมแจ๋ม (ช่วงน้ำท่วมครูอนุญาตให้ใส่รองเท้าแตะไปโรงเรียนได้เดิน/วิ่งลุยน้ำกันสนุกไปเลย)
เรากับไอ้สองพากันไปยืนคุยตรงใต้ต้นไม้ใหญ่

“...สรุปสองรู้เรื่องนี้ได้ยังไงอ่ะ?” พอเห็นว่าลับตาคนไม่มีใครอยู่บริเวณนั้นแล้วเราก็เริ่มเข้าเรื่องต่อทันที

จากนั้นสองก็เล่ายาวให้ฟังว่า เวลาที่ไม่มีใครอยู่บ้านสองจะแอบเปิดหนังโป๊ของพี่ดูต่อเป็นประจำ

ตอนนั้นยืนฟังก็งง เอ้า ก็แอบเปิดดูที่บ้านตัวเองได้ แล้วจะเอามาเปิดให้เราดูทำไม! ได้แต่คิดในใจเพราะตอนนั้นไม่อยากขัดมัน

สองเล่าว่าคือเวลาที่มันแอบดูก็ต้องกดปุ่มเลื่อนไปข้างหน้าให้เร็วขึ้นเพื่อดูเป็นฉากๆ ไม่ได้นั่งดูทั้งเรื่อง
จนกระทั่งสองมันเห็นเข้ากับฉากที่ผู้หญิงใช้ปากอมจู๋ให้ผู้ชายสองบอกรู้สึกตะลึงมาก
เพราะไม่คิดว่าจู๋มันเอาไว้ทำแบบนี้ได้ด้วย

ใช่! ครั้งแรกที่เรารู้เรื่องนี้ เราก็รู้สึกตกตะลึงไม่ต่างจากสองมันหรอก

“แล้ว...เขาใช้ปากอมจู๋ทำไมอ่ะ?” พอสองมันเล่าจบเราก็ถามขึ้นทันทีอันที่จริงเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เรารู้สึกสงสัยมาตั้งนานแล้ว
เพราะความเป็นเด็กที่กำลังโตทุกเรื่องที่เราได้รับรู้มักจะต้องหาเหตุและผลมารองรับเสมอ ว่าทำไปทำไม? ทำแล้วได้อะไร?

ก็ตอนนั้นมันยังไม่มีอารมณ์ทางเพศนี้เนอะ เรื่องระหว่างเรากับพี่ดินที่เคยเกิดขึ้นมันก็เลยไม่เข้าใจไปหมด
เพราะพอโตมาเราถึงได้เข้าใจว่าเรื่องอารมณ์แบบนี้ มันไม่ต้องมีเหตุผลมารองรับ 55555

“อืม...ไม่รู้ดิ” พอสองตอบออกมาแบบนั้นเรารู้สึกผิดหวังนิดหน่อย เพราะตอนแรกคิดว่าจะได้คำตอบจากเรื่องนี้

“งั้นเรามาลองทำกันมั้ย?” สองพูดชักชวนด้วยสีหน้าและแววตาที่มีแต่ความอยากรู้
พอมองย้อนกลับไปเราเองก็เข้าใจนะว่าสองมันไม่ได้มีเจตนาจะชวนเราทำเรื่องเซ็กส์
แต่ด้วยความเป็นเด็กกันทั้งคู่เราเลยไม่เข้าใจว่าพวกผู้ใหญ่เขาทำแบบนี้กันทำไม

“หะ...” เราได้แต่ทำหน้าเหวอกลับไปเพราะไม่คิดว่าสองจะพูดออกมาแบบนี้

“ถ้า...มินไม่กล้า งั้นเราทำให้มินก่อนก็ได้ แล้วเดี๋ยวมินค่อยทำให้เราคืน...”

เราหน้าเหวออ้าปากค้างยิ่งกว่าเก่า นี่สองมันเป็นอะไรไปแล้วเนี่ย...

“โอ๊ย เราไม่ได้อยากรู้ขนาดนั้นหรอก เราแค่อยากรู้เฉยๆว่าเขากันทำไปทำไม... ป่ะๆ กลับไปเข้าห้องเหอะ หายไปนานเดี๋ยวครูด่าเอา”
เรารีบตัดบทแล้วหันหลังเดินกลับไปที่ห้องสมุดทันที

ไอ้สองรีบเดินตามมาแล้วโอบไหล่เราเข้าไปใกล้ก่อนจะกระซิบบอกว่า “ถ้ามินเปลี่ยนใจอยากลองขึ้นมา ก็บอกเราได้นะ”

เราได้แต่ยิ้มแห้งๆ โดยที่ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แล้วพยายามแกะมือไอ้สองออกจากไหล่
เพื่อจะได้รีบวิ่งไปก่อนอย่างน้อยก็ไม่อยากให้คนอื่นเห็นว่าเราเดินเข้าไปพร้อมกัน กลัวเพื่อนคนอื่นเขาสงสัยเอา

ตอนนั้นในหัวก็ได้แต่คิดไปว่า... ทำไมเราจะต้องอยากไปลองทำกับสองด้วยละในเมื่อเรามีพ่อดินอยู่แล้ว

ถ้าเราอยากจะลองทำดู ไปขออมของพ่อดินเล่นไม่ดีกว่าหรอ?!

--------

พอกลับมาถึงบ้าน เราก็แอบมองที่เป้าของพ่อดินเขาตลอดเลย ด้วยความที่ยังสงสัยที่เคยมีก่อนหน้านี้
ประจวบเหมาะกับไอ้สองมันบอกมาแบบนี้ เราก็ยิ่งอยากรู้ว่าเขาอมไอ้จู๋กันทำไมนะ...

แต่ก็ไม่กล้าถามพ่อเขาตรงๆอยู่ดี เดี๋ยวพ่อดินจะหาว่าเราเป็นเด็กลามกอีก
ก็เพราะว่าพักหลังมานี้พ่อเขาไม่ค่อยพาเราเล่นอะไรแปลกๆแบบนั้นแล้วซะด้วยสิ

แล้ววันนั้นไม่รู้คิดยังไง ปกติพอมืดมากินข้าวเสร็จเราก็จะง่วงแล้ว
แต่วันนั้นเรากลับนอนดูหนังกับพ่อเขาซะอย่างนั้น ซึ่งส่วนใหญ่หนังที่พ่อเขาดูก็จะเป็นหนังบู๊หนังแอคชั่น ยิงกันอะไรทำนองนี้

เราเองก็นอนดูไปอย่างนั้นแหละ ที่จริงก็นอนซบไหล่พ่อเขาแล้วเขี่ยหัวนมเล่นเป็นระยะๆ
รู้ตัวอีกทีเราก็ติดนิสัยชอบเล่นหัวนมพ่อเขาไปแล้ว ก็เพราะว่าพอเขี่ยหรือสะกิดเล่นวนไปมาตรงเป้าพ่อดินก็จะพองขึ้นแล้วกระตุกหงึกๆขึ้นลง เรารู้สึกว่าสนุกดี

ซึ่งส่วนใหญ่ถ้าเราเผลอเล่นนานเกินไปก็จะโดนพ่อเขาทุบหัวเข้าให้ประจำ 5555

แล้วหนังที่ดูวันนั้นก็เป็นใจซะด้วย เราก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมดูไปดูมาตอนแรกมันก็ยิงกันไปมาแล้วก็เป็นบทพูด
สักพักก็ตัดไปฉากที่ร่วมรักกัน พระเอกนางเอกจูบกันแบบดูดดื่มสไตล์หนังฝรั่งสักพักก็ตัดเข้าฉากมีอะไรกัน
เพียงแต่มันไม่ได้เห็นอะไรชัดเจนเหมือนหนังโป๊ที่ไอ้สองเปิดให้ดูเท่านั้นเอง

“หึ่ม! ตาลุกวาวเชียวนะไอ้ตัวแสบ” พ่อดินให้มามองเราแล้วยิ้มกริ่มก่อนจะยกมือด้านที่เราซบไหล่พ่อเขาอยู่ ยกมือขึ้นมาเปิดตาเรา

“หื๊อ! พ่อดินอ่า” เรายกมือขึ้นมาพยายามแกะมือพอดินที่เปิดตาเราไว้ออก ก็คนมันอยากดูนี่!

“ไม่ให้ดู พอแล้ว เดี๋ยวใจแตก”

พอพ่อดินเขาไม่ยอมเปิดมือออก ก็เลยทำให้เราเพียงได้ยินแต่เสียง อือ...อ๊าๆ ครวญครางของพระเอกและนางเอกในเรื่องเท่านั้น...

สักพักพอฉากนั้นจบลง พอดินก็ปล่อยมือออก เราเลยหันไปหาพ่อเขาแล้วทำหน้าบูดใส่ก็เลยโดนพ่อเขาเขกหัวเข้าให้หนึ่งที...

“ก็ผมอยากรู้...” ถึงฉากนั้นมันจะผ่านพ้นไปแล้วแต่ความอยากรู้ของเรามันก็ไม่ได้จบไปด้วยสักหน่อย

“หืมมม แล้วหนูอยากรู้เรื่องอะไรละครับ ไอ้ลูกหมา” พ่อดินละสายตาจากหน้าจอทีวีแล้วหันมาถามเรา

“กะ...ก็...ผมอยากรู้ทำไมพวกผู้ใหญ่ชอบทำแบบนั้นกัน”

พอเราพูดจบพ่อดินก็หัวเราะออกมา

“ก็เพราะว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ไง เขาถึงทำแบบนั้นกัน” พ่อดินตอบพร้อมกับยกมือมาลูบหัวเราเบาๆ

“แล้ว...เป็นเด็กทำไม่ได้หรอฮะ?”

“อืมมมม พอทำแล้วหนูก็จะร้องไห้งอแงเหมือนตอนนั้น ที่เจ็บจนทนไม่ไหวหนูจำไม่ได้เหรอ? หึหึ” พ่อเขายื่นหน้ามาใกล้พร้อมกับยิ้มกริ่มแบบเจ้าเล่ห์

“จะ...จำได้ฮะ” เราตอบกลับไปแบบเชื่องๆในหัวก็พลางคิดไปว่าจะพูดเข้าเรื่องที่อมจู๋ยังไงดีนะ เพราะในหนังเมื่อตะกี้เท่าที่เห็นก็ไม่มีฉากแบบนี้ด้วยสิ...

“แล้วที่เขาเอาปากจูบกันแล้วเอาลิ้นตวัดไปมานี่เขาทำไปทำไมหรอฮะ?” อยู่ๆ ตอนนั้นภาพในหัวก็คิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้จากฉากในหนังเมื่อกี้ เพราะพ่อดินเองก็เคยทำกับเราแบบนี้เหมือนกัน

อย่างน้อยก็ค่อยๆถามไปทีละเรื่องก็แล้วกัน...

พ่อดินมองหน้าเราแล้วยิ้มกึ่งหัวเราะ ก่อนจะตอบว่า “มันเป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่ง”
แล้วพ่อดินก็โน้มตัวลงมาแล้วเอาริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากเราเบาๆ

“แบบนี้ไง” พ่อดินพูดพร้อมกับยิ้มกว้างแล้วก็ลูบหัวเราไปพลาง

“แต่ว่าเมื่อกี้เราไม่ได้ตวัดลิ้นกันเลยนะฮะ...”

“หะ! นี่ไง พ่อถึงไม่อยากให้ดู ใจแตกหมดแล้วไอ้ตัวแสบเอ้ย!!” พ่อดินเริ่มขยี้หัวเราแรงๆ พร้อมกับหัวเราะชอบใจ

ถึงไม่ได้เห็นในหนังแต่เราก็จำได้นะว่าพ่อดินเคยทำแบบนี้กับเราอ่ะ!!

“ผมอยากลองทำอีก...” ด้วยความที่เรากับพ่อดินเคยทำอะไรแบบนี้กันแล้วแล้วเราจำได้ว่าการทำแบบนี้มันไม่ได้รู้สึกเจ็บอะไร แค่มีความรู้สึกแปลกประหลาดเฉยๆเวลาที่ได้สัมผัสกับลิ้นคนอื่นตรงๆ ก็เลยอยากลองทำดูอีก

“เอาจริงอ่ะ? งั้น...พ่อให้หนูเป็นคนทำนะจะได้หายคาใจ หายสงสัยสักที” พูดจบพ่อดินก็ยกตัวเราขึ้นไปนั่งบนตัก
ตอนนี้กลายเป็นว่าเรานั่งคร่อมร่างพ่อเขาอยู่แล้วพวกเราก็หันหน้าเข้าหากัน

“…”

“ทำ...ยังไงฮะ?” เรารู้สึกลังเลนิดหน่อยเพราะไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มยังไง

“เอ้า! แล้วหนูอยากทำยังไงล่ะ หืออออ?”

“ผมอยากทำแบบในหนังเมื่อกี้...”

“งั้นหนูก็ทำสิ แต่พ่อไม่เป็นคนเริ่มทำนะ ไม่งั้นเดี๋ยวหนูก็ไม่หายข้องใจอีก”
พ่อดินยิ้มกริ่มพร้อมกับเอามือทั้งสองข้างมาจับตรงเอวเรา

เรานั่งลังเลอยู่พักหนึ่ง คือก็อยากทำนะแต่พอเห็นพ่อเขามองจ้องหน้าเราแบบนี้เราก็ทำตัวไม่ถูก...

“พ่อดินหลับตาก่อนสิฮะ”

“ทำไมล่ะ? เขินเหรอไอ้ตัวแสบ”

“ก็พ่อดินเอาแต่มองหน้าผมอ่ะ ผมก็ไม่กล้าทำ...” เราตอบกลับด้วยสีหน้ามุ่ยๆ

“อ่ะๆ งั้นเดี๋ยวพ่อหลับตา ไม่มองก็ได้...” พอเห็นพ่อดินหลับตา เราก็ครุ่นคิดอยู่สักพักว่าจะเริ่มยังไงดี
พอริมฝีปากประกบกันแล้วก็แลบลิ้นเข้าไปหรอ?หรือว่าแลบลิ้นเลียริมฝีปากตั้งแต่เริ่มเลย
มันดูเหมือนง่ายนะ แต่ทำไมพอจะทำจริงๆมันรู้สึกยากจัง!

จังหวะนั้นเราค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
พ่อดินก็หรี่ตาข้างหนึ่งขึ้นมามองพอดี ทำให้เราชะงักแล้วดึงตัวออก

“พ่อดินอ่า!! อย่าแอบมองซี่!!!”

พอพ่อเขาเห็นท่าทีของเราที่สะดุ้งแล้วดีดตัวออกก็หัวเราะชอบใจไปอีก...

เราเลยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆอีกรอบแต่คราวนี้เราเอาฝ่ามือของเราขึ้นไปปิดตาพ่อเขาด้วยทั้งสองข้าง
จะได้ไม่ต้องลืมตามาแอบดูอีก

พอริมฝีปากเราเริ่มประกบกัน เราก็เริ่มเอาลิ้นเลียบริเวณรอบปากของพ่อเขาในหัวก็พลางคิดไปว่า
แล้วต้องทำยังไงให้พ่อเขาอ้าปากออกละ ยังไม่ทันที่เราจะคิดอะไรต่อพ่อดินก็ค่อยๆเผยอปากออก
แล้วลิ้นของพ่อเขาก็มาสัมผัสกับลิ้นของเราเบาๆ

ยอมรับเลยว่ามันเป็นความรู้สึกที่จั๊กจี้และแปลกประหลาดสุดๆ แต่เราก็ชอบนะ อิอิ

เราเริ่มลองตวัดลิ้นไปมา เหมือนที่เห็นในหนังเมื่อกี้ แล้วจู่ๆ ก็มีความรู้สึกสงสัยผุดขึ้นมาอีกว่าแล้วเราต้องทำแบบนี้ไปนานแค่ไหนกันละ?

สักพักก็รู้สึกได้ว่า ริมฝีปากพ่อเขาเริ่มอ้ากว้างขึ้นแล้วลิ้นของพ่อเขาก็คว้านเข้ามาในปากเรา...

อ้าวไหนบอกว่าให้เราเป็นคนลองทำล่ะ?!

เราก็เลยใช้ลิ้นตวัดกลับไปจากนั้นก็สัมผัสได้ว่าฝ่ามือของพ่อดินเริ่มลูบไล้ตามแผ่นหลังและตัวของเราแรงขึ้น รวมถึงลมหายใจของพ่อเขาก็ด้วย

พวกเรานั่งจูบกันแบบนั้นอยู่สักพัก ก็สัมผัสได้ว่าตรงเป้าของพ่อเขาที่เรานั่งทับเริ่มแข็งและนูนขึ้นมา

ด้วยความที่ในหัวเราก็คิดไปถึงสิ่งอื่นที่เกิดขึ้นในขณะนั้น
และสังเกตุปฏิกิริยาของร่างกายพ่อเขาไปด้วย
เราก็เลยไม่ได้สนใจลิ้นของเราที่สัมผัสกันอยู่ก็เลยเหมือนปล่อยให้พ่อเขาทำคนเดียวอีกแล้ว...

ด้วยความที่เห็นว่าเรานิ่งไปมั้ง พ่อดินก็เลยถอนปากออกแต่ยังหายใจแรงอยู่ พร้อมกับมองหน้าเราแล้วยิ้มให้พร้อมกับถามว่า “ไง สบายใจ หายสงสัยรึยัง?”

“ฮะ...” เราพยักหน้ารับแบบอายๆก็พ่อเขาเล่นจ้องแล้วก็ยิ้มหวานซะขนาดนั้น เราก็เขินเหมือนกันนะ

“แต่…ที่พ่อดินบอกว่า ที่ทำแบบนี้เพราะเป็นการแสดงความรักอย่างหนึ่งงั้นถ้าเรารู้สึกรักคนอื่นก็ทำแบบนี้ได้หรอฮะ?”

“ไม่ได้...หนูทำแบบนี้กับพ่อได้คนเดียวเท่านั้น คนอื่นห้ามทำแบบนี้เด็ดขาดเลยเข้าใจมั้ยครับ?”

“เข้าใจแล้วฮะ...แล้วถ้าผมอยากทำแบบนี้อีกละ...” ตอนนั้นในใจที่ถามออกไปเพราะเราเองก็เริ่มชอบความรู้สึกแปลกๆเวลาที่เราลิ้นเราสัมผัสกันซะแล้วสิ...

“อืมมมมม อยากทำงั้นเหรอ? งั้นเอาไว้โตกว่านี้ก่อนละกันพ่อจะให้นั่งจูบทั้งวันทั้งคืนเลย ดีมั้ย?”

“โห...ทั้งวันทั้งคืนเลยหรอฮะ?” เอาไว้ตอนโตอีกแล้ว...
แล้วก็นะที่จริงก็อยากทำอยู่หรอกแต่ไม่ได้อยากทำทั้งวันทั้งคืนขนาดนั้น

“ใช่ ทำทั้งวันทั้งคืนให้หนำใจไปเลย” พ่อดินพูดย้ำก่อนจะยักคิ้วให้

“งั้นถ้าสบายใจแล้ว ก็นอนได้แล้วไอ้ลูกหมา เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายจะโดนทุบหัว”

เราลงมาจากตัวพ่อดินก่อนจะค่อยๆ นอนลงบนหมอนอย่างว่าง่ายทันที

พูดตามตรงนะ ที่ทำไปทั้งหมดตอนนั้นสุดท้ายแล้วเราก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าเราจะทำแบบนี้กันไปทำไม

จนกระทั่งเมื่อโตขึ้นพอที่จะเข้าใจอะไรทุกอย่างแล้วนั่นแหละ... 555555

Vitamin25

ขอยกประเด็นเรื่องหนังโป๊ที่คุณ koth2 ถามกลับว่าทำไมเราตอนเด็กเหมือนคนขี้สงสัยแต่ทำไมไม่ยอมรื้อหาหนังโป๊ของพ่อเขา
มาตอบในโพสต์นี้นะ

เพราะอันนี้รู้สึกมันตลกมาก ถ้าพูดถึงตอนเด็ก ด้วยความที่ภาพจำที่เรามีต่อหนังโป๊ ที่สองมันเปิดให้ดูตอนนั้น
บอกตามตรงว่ารู้สึกหนังโป๊เป็นสิ่งที่รุนแรงและโหดร้ายมากสำหรับเรา

จำความรู้สึกตอนนั้นได้ ตอนที่เราดูหนังโป๊รู้สึกเหมือนนั่นมันไม่ใช่หนัง มันเหมือนวิดีโอบันทึกภาพที่เกิดขึ้นจริง
สีหน้าและเสียงร้องของผู้หญิงที่ครวญครางและพยายามดิ้นทุรนทุรายมันรู้สึกโหดร้ายมากสำหรับเราในวัยเด็ก

แล้วเราไม่รู้ว่าหนังโป๊มันคือการแสดงอย่างหนึ่ง เราไม่เข้าใจ เราคิดว่าผู้หญิงคนนั้นถูกบังคับขืนใจ ถูกกระทำจริงๆ
เราเลยไม่อยากดูอีก แล้วก็ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ใหญ่เขาถึงได้ดูหนังอะไรแบบนี้กัน

ทีนี้ต่อให้รู้ความลับว่าพี่เขาก็ซ่อนหนังโป๊เอาไว้ เราเลยไม่รู้สึกสนใจมันเท่าไหร่ เพราะไม่ได้อยากดูเลยยยย

แล้วความเป็นเด็กอ่ะมันใสซื่อมากกกก
เราไม่เข้าใจและไม่รู้เลยว่าการกระทำที่เราอยากทำกับพี่เขาในตอนนั้น

เอ่อ...มันก็คืออันเดียวกันกับหนังโป๊นั่นแหละ 55555

ยิ่งย้อนวัยยิ่งรู้สึกปวดหัวกับตัวเองในตอนนั้นสุด

supawa

ขอบคุณครับ

pai_2552

ขอบคุณครับ

nymphia

ความพี่ยังเด็กอยากรู้อยากเห็นแต่น้าก็จัดให้ตลอด น้านะน้า

mm2013

ขอบคุณครับ

Forcely

น่ารักกกกกก ขอบคุณครับ

Forcely

Forcely ตอบกลับเมื่อ 2022-9-10 22:09
น่ารักกกกกก ขอบคุณครับ

เหมือนพ่อดินจะห่วงเราตั้งแต่เด็กๆ แสดงว่าที่พ่อเขาไม่มีแฟนเลยเพราะคุณมินแน่ๆๆๆๆ

guide01

ขอบคุณมากนะครับ

kookkoo

ขอบคุณครับ

koth2

มาแล้วๆๆ ขอบคุณครับ
ก็ทำไมไม่บอกสองไปว่า เค้ารีดนมข้นกัน ปรกติก็ทำให้ให้พ่อเค้าบ่อยๆๆ รีดเสร็จก็ต้องกินให้หมดด้วย
เรามีของพ่ออยู่แล้วเราคงทำให้สองไม่ได้หรอก ไปหาคนอื่นนะ 55555
ไอ้สองนี้ยังไงนะกับเจ้าของกระทู้เนีย
ตอนนี้ใจฟูเบาๆๆ
MVP ตอนนี้ขอยกให้ป้าปู ทำหน้าที่แม่ผัวได้ดีเยี่ยม

mojimaru

ขอบคุณครับ

xoman

ขอบคุณครับ

sirsar

น่าจะลองขอพี่ยักษ์กินนมข้นเยอะๆนะ จะได้โตไวๆ เรียนรู้ไวๆ

คุณโม

ขอบคุณครับ

Joechin

ขอบคุณครับ รออ่านตอนต่อไปครับ

Toyoza

ขอบคุณครับ

audiwoods

เป็นวัยเด็กที่อยากลองจริงๆนะ

myles

ขอบคุณมากครับ ดีจังครับ ลองอะไรต่อดี อิอิ

takeshi

ขอบคุณครับ