นินายนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ และเป็นเรื่องราวสมมติที่เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิงของผู้อ่าน
ไม่เจตนาอื่นใดเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ผู้เขียนให้ความเคารพและศรัทธาต่อสถานที่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์
ณ ที่แห่งนี้เสมอ....... โปรดอ่านิยายเพื่อความบันเทิงเท่านั้น .....
แทนไท หนุ่มนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สาขาประวัติศาสตร์และโบราณคดี
ที่มีความหหล่อน่ารักในแบบบ้าน ๆ สไตล์หนุ่มอิสานลูกครึ่งไทย(บึงกาฬ)-เวียงจันทร์ เขาเป็น
คนที่ชอบศึกษาเรื่องราวเกียวกับโบราณคดี ตำนาน และความเชื่อเป็นอย่างมากโดยเฉพาะ
เรื่องราวเกี่ยวกับพญานาค ตำนานความรักระหว่างนาคกับมนุษย์ จนกระทั้งวันหนึ่งเขาและ
เพื่อนๆ ได้ไปเที่ยวพักผ่อนที่ภูลังกาช่วงวันหยุด และโปรแจ็คเกี่ยวกับตำนานท้องถิ่นส่งอาจารย์
แทนไท เลือกที่จะมาที่ภูลังกา บ้านเกิดของเขา เมื่อมาถึง
"สบายดี"
เสียงทักทายภาษาลาวเอ่ยดังขึ้น แน่นอนครับว่าแม่จำปา แม่ของแทนไทเอ่ยทักทายเพื่อน ๆ
ของลูก น้อยหน่าเลยตอบกลับว่า....
"โอ๊ยสบายดีจ่ะแม่ แม่สายดีไหม"
"เดี๋ยว ๆ มึงอีบักเขียบ สบายดีภาษลาวแปลว่าสวัสดี"
โทนนี่ เลยเอ่ยขึ้นว่า...
"ปึกหลายคักน้อคนเฮา"
"นี่ ข่อยกะเย้าเล่นกะอีแม่ปะพวกสู ฮ้วย"
น้อยหน่าเอ่ยขึ้น แม่จำปาจึงพูดขึ้นว่า.....
"ไป ไป ไปพัก เเม่เตรียมห้องพักไว้ให้พวกเราทุกคนแล้ว น้อยหน่า โทนนี่ และต้นข้าว ส่วนเรา
แทนไทจะค้างที่รีสอร์ทกับหมู่หรือว่าสิเมื่อบ้านกับแม่"
"ข่อยอยู่กับหมู่กะได้แม่ แม่กลับฮอดเฮือนพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวรีสอร์ทข่อยดูแลต่อเอง"
บ้านของแทนไท ทำธุรกิจรรีสอร์ทที่พักซึ่งบรรยากาศที่นี่ดีมาก ร่มรื่นร่มเย็นน่ามาพพักผ่อนมาก
ในขณะที่เพื่อน ๆ แยกย้ายกันไปพักผ่อน
"แทนไท"
"อิหยั่งแม่"
"ลูกเชื่อเรื่องที่ขะจ้ำเพิ่นเคยเว้าเกี่ยวกับเจ้าของบ่"
"ก็เฉยๆนะแม่ ข่อยว่าเรื่องอิหยังที่เฮาพิสูจน์มันบ่ได้ เฮาก็อย่าใส่ใจไปเต็มฮ้อย เออแล้ว
อิพ่อหละ ข่อยยังบ่ผ่อหน้าเพิ่นเลย"
"พ่อเจ้าก็นำทางนักท่องเที่ยวไปขึ้นภูลังกาไงลูก วันนี้วันพระใหญ่ขึ้น 15 ค่ำนักท่องเที่ยว
มากันเยอะ"
"นั้นข่อยขอไปหาอิพ่อเด้แม่"
"ระวังโตแน่เด้อ"
"ครับแม่"
หลังจากที่แทนไทพูดคุยกับแม่เสร็จก็ขับมอไซต์ไปที่ภูตามลำพัง
เมื่อมาถึง แทนไทก็ได้เดินทางขึ้นภูไปหาพ่อของเขาแต่ระหว่างทางที่ขึ้นเขากลับไม่เจอผู้คน
ทั้งๆ ที่ยังไม่ใช่เวลาปิดให้ขึ้นชม "เอ๊...หรือว่าเราจะมาผิดทาง แต่มันก็ถูกเเล้วนี่" แทนไทเดินไป
บ่นไปสักพักก็เจอกับชายหนุ่มรูปงามแต่งกายบ้าน ๆ แบบชาวบ้านทั่วไปกางเกงขาก๊วยเสื้อ
ม่อฮ่อม ผ้าขาวม้าโพกหัว
"คุณเป็นใครเหมือนไม่ใช่คนแถวนี้"
ชายหนุ่มเอ่ยถามแทนไท แทนไทเลยตอบไปว่า.....
"ผมชื่อแทนไท ผมจะขึ้นไปบนภูรับนักท่องเที่ยวลงกลับที่พัก"
"หือ คุณขึ้นผิดทางแล้วหละ"
"ไม่นะผมจำได้ว่า นี่คือทางขึ้นที่ผมเคยขึ้น"
แทนไทชักเริ่มงง จนชายหนุ่มพูดขึ้นว่า...
"นั้น คุณไปพักที่บ้านผมก่อน อากาศใกล้จะมืดแล้วเดี๋ยวจะหลงป่า"
"แล้วผมจะกลับไงคุณ"
"มันมีทางเข้าก็ต้องมีทางออก ไปพักกับผมก่อนเเถอะ"
"เดี๋ยวคุณชื่ออะไร"
"ผมชื่อ ภูผา ครับ คุณแทนไท"
ภูผาพาแทนไทเดินเข้ามาที่กระท่อมหลังหนึ่งที่ปลูกอยู่กลางป่า ด้านหลังมีลำธารน้ำที่ใส
สะอาด น่าลงเล่น แทนไทเดินมากะจะลงเล่น
"เดี๋ยวคุณอย่าเพิ่งลง"
"มีอะไรเหรอ หรือว่านายหวง"
"เปล่า ล้างเท้าก่อนลงลำธาร อะนี่ผ้าข้าวมาเปลี่ยนก่อนแล้วค่อยลง"
"เฮ้ย แต่ผมนุ่งไม่เป็นนะ หลุดมา อายแย่"
"จะไปยากอะไรคุณ"
"เดี๋ยว นายจะทำอะไร"
"อยู่เฉย ๆ"
ภูผาจับแทนไทถอดเสื้อยืดออกเผยให้เห็นบอดี้ที่บอบบางร่างน่าอุ้ม จากนั้นภูผาก็นุ่งผ้าขาวม้า
ให้กับแทนไท
"แน่นพอไหมคุณ"
"พอแล้ว แน่ใจนะว่าจะไม่หลุด"
"ไม่"
"ไม่หลุด"
"ไม่รู้ 555"
"เฮ้ยยนาย"
"ไม่หลุดหรอกคุณ ถอดกางเกงคุณออกทุกชิ้น"
"มันโหวงเหวงนะนาย"
เมื่อถอดหมดเเล้ว ภูผาก็ตักน้ำให้แทนไทล้างเท้า ก่อนที่ภูผาจะเปลี่ยนเป็นผ้าข้าวผ้ามาลง
เล่นน้ำที่ลำธาร และแน่นอนครับว่าที่ที่แทนไทอยู่นี้ไม่ใช่ที่ของมนุษย์ แต่มันคือแดนลับแล
ของเหล่าพญานาค
ภูผา คือนาคหนุ่มที่แปลงกายเป็นมนุษย์ออกมาเพราะไม่อยากเจอคนที่ไม่ได้รัก นั่นก็คือ
พญานาคสุกรี แต่ดูเหมือนภูผากับแทนไทจะมีใจต่อกันทั้งคู่เล่นน้ำด้วยกันอย่างสนุกสนาน
และแล้วก็มีเสียงระฆังแก้วดังขึ้น
"รีบขึ้นเถอะ เข้าไปในกระท่อม"
"ทำไมนาย มีอะไร"
"อย่าถามเร็ว"
แน่นอนครับว่าเสียงที่ได้ยินคือเสียงเรียกให้นาคทุกตนแปลงกายเป็นมนุษย์เเล้วเข้าฌาณ
สมาธิบำเพ็ญเพียรเนื่องในคืนวันพระขึ้น 15 ค่ำ ภูผาที่ไม่อยากเข้าฌาณจึงแอบออกมา
และหลบอยู่กับแทนไทที่ในกระท่อมเนรมิตแห่งนี้
ในยามค่ำคืนที่เงียบสงบไร้ซึ่งผู้คนและสิงสาราสัตว์ แทนไทก็ชักสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
"หิวไหมคุณ"
"นิดหน่อยอะนาย"
"อะนี่ ผลไม้กินไปก่อน เออที่หลังคุณมีรอยปานแดงรูปพญานาคด้วยหรือ"
"ใช่ครับ แม่บอกผมมีมาตั้งแต่เด็ก รักษาไงก็ไม่หาย"
"คงไม่หายหรอกครับ แทนไท"
"เป็นหมอเหรอถึงรู้"
"ถึงเวลาคุณก็รู้เองเเหละ อิ่มยัง"
"อิ่มแล้ว แปลกแท้ผลไม้ลูกไม่ใหญ่กินแค่คำเดียวทำไมอิ่มอย่างกินข้าวสามจาน"
"ผลไม้วิเศษหนะคุณ นอนเถอะเดี๋ยวเช้าคุณก็ต้องกลับบ้านเเล้ว"
"จะได้กลับหรือเปล่า"
"ได้สิคุณ ยังไงผมก็ไมให้คุณมีอันตรายแน่นอน"
แทนไท นอนหลับภายใต้อ้อมกอดของภูผา ภูผาจำแทนไทได้ว่านี่คือคนรักของเขาที่เขารอ
คอย เพราะคำสาปรักที่ภูผาและแทนไทต้องเจอนาคกับมนุษย์ที่ห้ามรักกันแล้วยิ่งเป็นชายกับ
ชายอีกแล้ว นับว่าผิดกฎมหันต์ ตอนนี้ภายนอกกำลังวุ่นวายตามหาแทนไททั่วไปทั้งภูโดยที่
ยังไม่รู้เลยว่าจะเจอหรือไม่เพราะไร้ซึ่งร่องรอยของแทนไท
เมื่อได้เวลา 00.00 น. เข้าวันแรม 1 ค่ำ ภูผาจากร่างมนุษย์ก็หลายกลับเป็นพญานาคสีเขียว
งามสง่าโดยที่เขาร่ายมนต์แทนไทไว้
"แทนไท อ้ายจำต้องไปแล้วเด้อ อ้าฮักเจ้าเด้แทนไท"
ทันใดนั้นภูผาก็เลื้อยหายไปในลำธาร
"ภูผา ภูผา ภูผา"
แทนไทสะตุ้งตื่นขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองนอนอยู่ตรงทางขึ้นภูลังกาโดยที่เขายังอยู่ในชุดเดิมที่ใส่มา
และมีผ้าขาวม้าของภูผาที่ห่มตัวเขาอยู่ ไม่ช้าพ่อของเขาชาวบ้านและเจ้าหน้าที่ป่าไม้ก็มาเจอตัว
ในตอนเช้าตรู่
"แทนไท แทนไทลูก เป็นหยังคือจังมาอยู่หม่องนี่ โถ่ลูกพ่อ ฮู้บ่พ่อกับเเม่ห่วงเจ้าขนาด"
"ข่อยขอโทษครับพ่อ ข่อยสิขึ้นไปหาเจ้าบนภูแต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมข่อยจึงมาอยู่หม่องนี่"
"แทน นี่ไม่ใช่ทางขึ้นภู นี่มันทางเข้าเมืองบังบดนาคา ปะกลับเฮือนเฮา ขวัญเอ๋ยขวัญมา"
หลังจากเหตุการณ์วันนั้นแทนไทก็ตั้งข้อสงสัยว่าภูผานั้นเป็นใครกันแน่ เขาเฝ้ารอที่จะได้เจอ
แต่แล้วก็ไม่ได้เจอ มีเพียงผ้าขาวม้าแทนหน้าภูผา จนกระทั้งถึงวันที่ภูผาต้องกลับขอนแก่น
ไปเรียนต่อในช่วงวันที่เปิดเรียน โดยข้อสงสัยในใจของเขาก็ยังแก้ไขหรือเฉลยไม่ได้
"หรือว่าอ้าย หลงไปในเมืองบังบด
ถืกแม่หญิงลับแลกำหนด ให้อยู่ตรงนั้นซั่นบ้อ
ถ้าหากบ่แม่น ล่ะอ้ายเป็นหยังเงียบนานแท้น้อ"
"โอ๊ยยยแทน แกฟังเพลงนี้มา 20 รอบแล้วนะ" น้อยหน่าเอ่ยขึ้น แทนไทเลยพูดว่า.... "ทำไมอ่า เพลงออกจะเพราะดี" "เพลงเพราะหรือมึงมีอะไรที่ภูลังกาไอ้แทน" "นั่นดิไอ้แทน ต้นข้าวพูดถูกนะ เพราะตั้งแต่เจอตัวมึง มึงก็เเปลกไปเหมือนรอใครสักคน" "รอใครหละไอ้โทนนี่ เออปิดเทอมรอบหน้าไปบ้านกูอีกป่ะ" "มึงเลี้ยงที่พักกูก็ไป" "ไม่งกเลยนะอีน้อยหน่า" "หรือมึงไม่ไปไอ้ต้นข้าว" "ไปสิ กูอยากรู้ว่าภูผผาคือใคร เมื่อคืนไอ้แทนละเมอชื่อนี่" "นี่มึงรูได้ไงว่ากูละเมอ" "แหม่..ลั่นห้องขนาดนั้น กูกะไอ้โทนนี่ไม่รู้เลยมั้ง" เอาหละสิครับแทนไท โดนเพื่อนจับได้แบบนี้ เรื่องราวของแทนไทกับภูผาจะเป็นอย่างไร โปรดติดตามตอนต่อไปในนิยายซีรีส์ เสน่ห์รักนาคราช
ขอขอบคุณแนวคิดนิยายนี้ เพลง คิดฮอดจังภูลังกา - เวียง นฤมล สถานที่ที่นิยายกล่าวถึง อุทยานแห่งชาติภูลังกา จ.บึงกาฬ | 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-6-21 04:20:00
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2022-6-21 22:37:15
โพสต์ 2022-6-21 14:14:26
โพสต์ 2022-6-21 12:06:39
