เกี๊ยว(กล้าม)ปู พิเศษ (ตอนแรก)

New_NJ

เกี๊ยว(กล้าม)ปู พิเศษ (ตอนแรก) New NJ.



   ระแวกบ้านผมมีอาคารพาณิชย์(หรือที่หลายคนเรียกว่าตึกแถว)4 ชั้นครึ่ง 6 คูหา สไตล์ทันสมัยพึ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ ชวงแรก ๆที่อาคารชุดนี้สร้างเสร็จและติดประกาศขาย/ให้เช่า ผมก็ได้เดินทางไปทำงานระบบเสียงที่กรุงเทพฯเป็นเวลาเกือบ ๆ 1 เดือน พอวันที่ผมบินกลับมา ช่วงบ่ายระหว่างที่รถของสนามบินที่ผมนั่งขับผ่านอาคารนี้ก่อนจะถึงบ้านผมผมก็เห็นว่าห้องที่อยู่ริมสุดของอาคารเปิดเป็นร้านขายอาหารประเภท บะหมี่เกี๊ยว,ก๋วยเตี๋ยว, ข้าวขาหมู, ข้าวมันไก่, ข้าวหมูกรอบ-หมูแดง กับพวกติ่มซำ และมีลูกค้าอยู่เต็มร้านผมคิดในใจว่าลูกค้าเยอะแบบนี้สงสัยคงจะอร่อยแน่ ๆ เลยกะว่าช่วงค่ำ ๆ จะลองไปชิมดู



   พอตกเย็นเกือบๆ 2 ทุ่ม ผมเดินออกจากบ้านไปที่ร้านบะหมี่ร้านนั้น พอถึงร้านก็เห็นว่าลูกค้าคิวไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ผมสั่งเกี๊ยวปูไม่ผัก 2 ห่อกลับบ้านระหว่างที่นั่งรอผมก็กดมือถือเล่นไปเรื่อยเปื่อยเพื่อฆ่าเวลา สักพักก็มีคนเดินมาใกล้ๆโต๊ะที่ผมนั่งอยู่แล้วถามผม
“เอาน้ำไรดีครับ”
ผมละสายตาออกจากจอมือถือแล้วหันไปมองต้นเสียงที่ทักผมเจ้าของเสียงนั้นเป็นชายหนุ่มที่มีรูปร่างสูงใหญ่ ใส่เสื้อช็อปของวิทยาลัยเทคนิคประจำจังหวัด
“อ๋อสั่งกลับบ้านครับ” ผมตอบเขาไป
“อ๋อครับจะเอาน้ำเปล่าไหมครับ” เขาถามผมอีกรอบ
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวก็ได้แล้ว” ผมตอบเขาไปเขาพยักหน้ารับแล้วเดินกลับไปทำหน้าที่เสิร์ฟน้ำลูกค้าโต๊ะอื่นที่เข้ามาใหม่


และก่อนที่หนุ่มเทคนิคคนนั้นจะหันกลับไปสายตาผมก็เบนไปอ่านที่ชื่อกับนามสกุลของเขาที่ปักอยู่บนหน้าอกเสื้อ และที่บรรทัดล่างของชื่อปักคำว่า“สาขาเทคนิคคอมพิวเตอร์” แต่นั่นไม่ได้ทำให้ผมสนใจอะไรมากมายที่ผมสนใจมากกว่าชื่อกับสาขาที่เขาเรียนนั้นคือ กล้ามแขนกับหน้าอกและช่วงมือกับแขนของเขามากกว่าท่าทาหนุ่มเทคนิคคนนี้ต้องเป็นคนชอบออกกำลังกายมากแน่ ๆ  หน้าอกหน้าใจกับช่วงแขนมันถึงได้ใหญ่มากมายขนาดนี้แถมเส้นเลือดที่แขนกับมือก็ช่างนูนเด่นชัดอีกด้วย และมีช่วงหนึ่งที่แมสของเขาขาดเขาเดินไปหยิบอันใหม่ขึ้นมาสวม จังหวะนั้นพอเห็นหน้าเขาเต็ม ๆ แล้วหน้าของเขาคล้าย ๆ ใครสักคนแต่ผมนึกไม่ออกตอนนั้น (ตอนนี้นึกออกแล้ว หน้าคล้าย ๆนักแสดงที่ชื่อ ปลื้ม ปุริม)

หลังจากวันนั้นผมแทบจะเป็นลูกค้าประจำร้านบะหมี่ร้านนั้นไปเลยพอไปซื้อหลายครั้งเข้า หนุ่มเทคนิคคนนั้นก็เริ่มชวนผมคุย เลยได้รู้ว่าหนุ่มเทคนิคคนนั้นเป็นลูกชายคนกลางของเจ้าของร้านชื่อ “บอย” และมีน้องชายอีกคนชื่อ เบส เบสเรียนอยู่ ม.5 โรงเรียนเดียวกับโรงเรียนเก่าของผมด้วย
เกือบๆ 3 เดือนที่ผมแวะเวียนไปอุดหนุนร้านบะหมี่ของบอย ผมกับบอยก็ได้พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น


วันหนึ่งโน้ตบุคที่ผมใช้ประจำดันมีปัญหาขึ้นมาช่วงเย็นวันนั้นผมจึงลองยกไปถามบอยดูว่าเขาพอจะแก้ไขให้ได้หรือเปล่าเพราะเห็นว่าเขาเรียนทางด้านนี้มา พอบอยรับกระเป๋าโน้ตบุคจากผมไปจัดการเปิดเครื่องเช็คอาการไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ทำเสร็จ ผมเลยยื่นเงินเป็นค่าเสียเวลาให้ ตอนแรกบอยไม่รับแต่ผมไม่ยอมเลยเอาเงินยัดใส่กระเป๋าเสื้อช็อปของบอยแล้วบอกว่าครั้งหน้าถ้ามีปัญหาอาจจะมาขอความช่วยเหลือใหม่ และหลังจากครั้งแรกก็มีครั้งที่สองและที่สามตามมา จากเรื่องของโน้ตบุคก็มีเรื่องของคอมพิวเตอรในสตูฯครั้งแรกที่ผมพาบอยเข้ามาในสตูฯ เพื่อซ่อมคอมฯ เขาดูตื่นเต้นกับอุปกรณ์ข้าวของเครื่องใช้ในสตูฯมากๆ พอมาพักหลัง ๆ ผมเลยบอกเขาไปว่าถ้าวันไหนเขาว่างหรือเบื่อ ๆ และถ้าผมอยู่ที่สตูฯก็เข้ามาเล่นกับผมที่สตูฯได้ จากตอนแรกมีแค่บอยที่มาคนเดียว ครั้งหลังบอยก็ถามผมว่าเบสอยากขอมาด้วยได้ไหมพอผมอนุญาต เวลาที่สองพี่น้องร้านบะหมี่ว่างก็จะชอบโทรมาขออนุญาตเข้ามาเล่นกับผมอยู่เรื่อยๆ บางทีก็มาพร้อมกัน บางทีก็สลับกันมา พักหลัง ๆ ผมก็เลยให้ทั้งสองคนลองช่วยงานผมในส่วนที่พวกเขาพอทำได้และทุกครั้งผมก็จะให้เงินเป็นค่าเหนื่อยให้กับทั้งสองพี่น้องตลอด

.
.


วันนั้นผมอยู่บ้านคนเดียวแล้วขี้เกียจทำกับข้าวเลยโทรไปสั่งเกี๊ยวร้านบอยประมาณ 3 ทุ่มกว่า ๆ เกือบ 4 ทุ่มแม่บอยบอกว่าจะให้บอยมาส่ง ปกติเวลาบอยหรือเบสมาส่ง ผมจะไปรอรับที่ประตูรั้วแต่วันนั้นผมมีงานสตูฯที่ต้องเคลียร์เยอะมากผมเลยไลน์บอกบอยว่าถ้ามาถึงให้ไลน์บอกแล้วผมจะกดเปิดรั้วให้บอยเอาเข้ามาในสตูฯเลย
เวลา4 ทุ่มนิด ๆ บอยก็โทรไลน์มาบอกว่าอยู่หน้าบ้านผมแล้ว ผมก็กดเปิดรั้วให้บอยไม่นานบอยก็เดินเข้ามาหาผมในห้องตัดต่อ
“เกี๊ยวปูพิเศษไม่ผักมาส่งแล้วคราบบบ...พี่นิว”
“ขอบคุณครับวางไว้โต๊ะตรงโซฟาเลย”ผมตอบรับบอยไปโดยที่ไม่ได้ละสายตาจากบอร์ดไปมองดูบอยที่อยู่ด้านหลังเลย
“งานยุ่งเหรอพี่เดี๋ยวผมเอาไปใส่ถ้วยให้ดีกว่า”
“ขอบใจมากนะ”ผมตอบรับบอยไป
เป็นปกติไปแล้วเวลาที่บอยหรือเบสมาส่งอาหาร ถ้าเขาเห็นผมยุ่งมาก ๆเขาจะเอาอาหารไปใส่ถ้วยแล้วเอามาให้ผมตรงที่ผมนั่งทำงาน ตอนแรกที่บอยทำผมก็บอกเขาไปแล้วว่าไม่ต้องทำ ผมเกรงใจ แต่เขาบอกว่าแค่เกาะใส่ถ้วยเองไม่ลำบากอะไรมาก

“กินเลยไหมพี่เดี๋ยวมันจะเย็นนะ” บอยเดินเข้ามาในห้องตัดต่อผมได้ยินเสียงถ้วยวางลงที่โต๊ะตรงโซฟาแล้วบอยก็เดินมาหยุดยืนอยู่ข้างหลังผมแล้วพูดบอก
“เดี๋ยวใกล้จะเสร็จแล้วแป๊บเดียว” ผมตอบบอยไป
บอยไม่ได้ตอบอะไรกลับมาแต่ผมได้ยินเสียงเขาเดินไปนั่งลงที่โซฟาปกติถ้าบอยเอาถ้วยใส่อาหารมาวางแล้วบอกลากลับบ้านแสดงว่าเขาต้องมีงานที่ต้องทำหรืองานที่ต้องเคลียร์แต่ถ้าเดินไปนั่งลงที่โซฟาแบบนี้แสดงว่าเขาว่าง ผมใส่หูฟังครอบหูแล้วทำงานต่อ ประมาณ2-3 นาทีผมก็เสร็จงานชิ้นนี้ ผมกดเซฟงานแล้วถอดหูฟังออกจากหู หันเก้าอี้ไปทางโซฟาแต่ก็ต้องตกใจ เพราะผมหันไปเจอบอยที่ยืนชิดอยู่ด้านหลังผมผมแหงนหน้าขึ้นไปมองที่หน้าบอยเขาละสายตาจากจอมอนิเตอร์แล้วหันลงมามองที่หน้าผม...


“เสร็จแล้วใช่ไหมพี่เกี๊ยวจะเย็นแล้วนะ...”
ตอนที่บอยพูดออกมาผมแทบจะไม่ได้ฟังเลยว่าบอยพูดอะไรเพราะตอนนี้สายตาผมมองอยู่ที่ตัวช่วงบนของบอยที่ใส่เสื้อกล้ามสีดำรัดรูปแถวหน้าอกกับช่วงแขนกับไหล่ของบอยมันวาวไปด้วยเหงื่อ
“ผมพึ่งมาจากยิมน่ะพี่พี่เหม็นเหงื่อผมป่ะ ถ้าเหม็นเดี๋ยวผมกลับเลยก็ได้นะ” บอยพูดกับผม
“ไม่เป็นไรไม่เหม็นเลย”
“งั้นผมขอตากแอร์ต่อหน่อยนะพี่”บอยพูดจบก็เดินไปนั่งลงที่โซฟา ผมก็ลุกออกจากเก้าอี้เดินไปนั่งโซฟาฝั่งตรงข้ามกับเขาหยิบเครื่องปรุงในถาดปรุงเกี๊ยวแล้วก็เริ่มกิน
“ถามไรได้ป่ะพี่”บอยไถมือถือเล่นแล้วพูดขึ้นมาโดยที่ไม่ได้มองหน้าผม
“ว่าไง”
“คนนั้นแฟนพี่เหรอ”
บอยพูดจบผมก็หันไปมองเขาเขาก็ชี้ไปที่รูปในกรอบที่ผมตั้งไว้ใกล้ ๆ กับโต๊ะคอมฯรูปนั้นเป็นรูปที่ผมถ่ายอยู่ที่ Falls Creek,Victoria ในชุดเล่นสกี และคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ผมในรูปคือช่างอาร์ท


“เปล่าไม่ใช่แฟน”
“จริงดิแต่ในไอจีพี่ รูปพี่กับเขาเยอะมากเลยนะ ใครเห็นก็ต้องคิดแหละว่าแฟนกัน” บอยวางมือถือลงแล้วหันมองมาที่ผม
“จะว่าไงดีล่ะเป็นคนพิเศษของกันและกัน ประมาณนั้นมั้ง”
“งั้นเหรองั้นก็แสดงว่าพี่โสด”
ผมไม่ได้ตอบบอยเป็นคำพูดแต่พยักหน้าส่งให้เขาแทน ไม่นานผมกินเสร็จบอยก็กลับบ้านไปผมก็นั่งทำงานต่อจนเกือบตี 3 ค่อยเข้านอน

.
.


หลายวันถัดมาผมก็ยังขลุกในสตูฯทำงานตลอด แทบจะไม่ได้ออกไปไหนพองานชิ้นสุดท้ายเสร็จก็หันไปมองนาฬิกาบอกเวลา 5 โมงเย็นนิด ๆหลังจากเช็กความเรียบร้อยทุกอย่างเสร็จก็เดินเข้าไปบ้านใหญ่วันนี้ป๊ากับม๊าจะไปบ้านญาติที่ต่างจังหวัดหลายวันแล้วเฮียนัทจะขับรถไปส่ง จะกลับอีกทีพรุ่งนี้เช้าผมรู้สึกเหนื่อยเลยขอตัวขึ้นไปงีบบนห้องนอน รู้สึกตัวตื่นอีกทีนาฬิกาบอกเวลา 5ทุ่มกว่า ๆ เกือบเที่ยงคืนผมเลยลองโทรไปถามบอยว่าปิดร้านรึยังเพราะผมยังไม่ได้กินข้าวบอยบอกว่าวันนี้ปิดตั้งแต่ 3 ทุ่มแล้วเพราะของหมด แต่ถ้าผมอยากสั่งเขาจะทำให้ผมเกรงใจเลยบอกว่าไม่เป็นไร แต่บอยบอกว่าไม่รบกวน ผมเลยเออออตอบรับไป เกือบ ๆ 20นาที บอยก็ไลน์มาบอกว่าอยู่หน้าบ้านผมแล้ว ผมเดินออกไปรับเขาที่หน้าประตูรั้วพอรับถุงเกี๊ยวแล้วจ่ายเงินเสร็จ บอยก็บอกว่าจะปิดร้าน 2 อาทิตย์พ่อกับแม่จะไปธุระ ผมก็พยักหน้าตอบรับไป

ผ่านไปได้2 วัน ก็เป็นวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ บอยกับเบสก็มาเล่นกับผมที่สตูฯช่วงนั้นผมส่งงานหมดแล้วเลยว่าง พอสองพี่น้องมาก็เลยชวนเข้าไปเล่นเกมส์กับดูหนังที่ห้องพักผ่อนตกบ่ายเบสก็ขอตัวกลับบ้านไปก่อน บอกว่าจะไปเตรียมตัวออกไปซ้อมบาสกับทีมบาส
“เย็นนี้พี่นิวจะกินข้าวกับอะไรล่ะ”บอยถามผมหลังจากที่เบสออกไปไม่นาน
“ยังไม่รู้เลยทำไม จะทำให้กินเหรอ”
“ก็ได้นะพี่”
“เอาเกี๊ยวปูไม่ผัก”
“โหยพี่กินบ่อย ๆ ไม่เบื่อบ้างเหรอ ผมคนทำยังเบื่อเลย”
“ก็พี่ชอบอ่ะทำให้ได้ไหมล่ะ”
“ได้พี่งั้นค่ำ ๆ ผมไปทำมาให้ละกัน”
บอยตอบรับเสร็จก็หันไปดูหนังต่อพอตอนเย็นบอยก็กลับไปทำเกี๊ยว แล้วกลับเอามาให้ผม


“อะพี่นิว”บอยยื่นชามใส่เกี๊ยวให้ผมที่ยังนอนดูหนังอยู่
“เคเคขอบใจมาก เดี๋ยวก่อนกลับจะเอาตังค์ค่าเกี๊ยวให้นะ”
“ไม่เป็นไรพี่นิดหน่อยเอง”
พอผมรับชามใส่เกี๊ยวมาจากบอยปรากฏว่าไม่ใช่เกี๊ยวปู แต่เป็นเกี๊ยวใส่หมูชิ้น
“อ้าวไม่มีปูเหรอ”
“เนื้อปูหมดพี่ไม่ได้เปิดร้านหลายวันเลยไม่ซื้อเก็บไว้”
“อืมไม่เป็นไร”
“มีแต่กล้ามปูอ่ะพี่จะเอาป่ะ”
“หืมมีก้ามปูเหรอ เอาดิ”
พอสิ้นคำพูดตอบรับจากผมบอยก็ลุกขึ้นยืนแล้วถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ออก


“อะไรอ่ะ”ผมถามบอยงง ๆ แต่สายตาผมไม่ละจากร่างกายช่วงบนของบอยที่ปราศจากเสื้อผ้าปกปิดอยู่เลย
ก็แหมรูปร่างของบอยมันเป็นแบบที่ผมชอบนี่สิ กล้ามแขนหนา ๆ หัวไหล่กลม ๆกับหน้าอกที่น่าซุกไซ้ เห็นแล้วมันน่าขบฟันลงไปจริง ๆ เลย
“ก็นี่ไงกล้ามปู”บอยพูดขึ้น พร้อมกับยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมาเกร็งมัดกล้ามขึ้นรูปโชว์
“ฮาฮาฮาไม่เอาอ่ะ กล้ามแบบนี้ไม่น่าอร่อย”
“แบบนี้อร่อยอยู่แล้วครับ”บอยพูดยิ้ม ๆ มองหน้าผม
“พูดเป็นเล่น”ผมพูดพร้อมกับส่ายหน้าตอบไป (แต่ในใจอยากจะวางชามเกี๊ยวในมือแล้วกระโดดงับจริง ๆเลย ให้ตายสิ!)
“ลองชิมได้ครับคุณลูกค้าแค่คำละ 20 บาท” บอยยิ้มกวน ๆ ส่งมา
“ไม่เอาอ่ะไม่มีตังค์” ผมตอบกลับไปพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงข้างหนึ่งออกมา
“พูดเล่นครับ”
บอยหัวเราะแล้วหันกลับไปใส่เสื้อแล้วนั่งดูหนังกับผมแต่ตลอดเวลาที่นั่งดูหนัง ผมแทบจะดูไม่รู้เรื่องเลยก็ในสมองมันคิดถึงแต่ภาพช่วงบนที่เปลือยเปล่าของบอยเนี่ยสิจนน้องชายที่หลับอยู่เริ่มจะตื่นขึ้นมาแล้วดันกางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่บอยอยู่ดูหนังต่อกับผมจนเกือบ ๆ 4 ทุ่มบอยก็ขอตัวกลับบ้านไปเพราะเบสโทรมาบอกว่าเข้าบ้านไม่ได้

ผ่านไปหลายวัน ผมก็เอาแต่คิดถึงภาพของบอยที่เปลือยท่อนบนกับรอยยิ้มที่มองหน้าผมในวันนั้นจนแทบจะทำงานไม่รู้เรื่องจนในที่สุดผมทนไม่ไหว ตอนบ่ายเลยตัดสินใจว่า เอาวะ!!! เป็นไงเป็นกันน้องเขาเล่นแบบนี้กับเราแสดงว่าเขาก็ต้องรู้อยู่แล้วว่าเราเป็นแบบไหน ลองดู! ถ้าน้องเค้าไม่เอาด้วยก็ค่อยว่ากันอีกที พอตัดสินใได้แบบนั้นผมก็ทักไลน์ไปหาบอยทันที


Line New NJ : ช่วงนี้เรียนหนักเหรอ ไม่เห็นมาเล่นด้วยกันเลย


เกือบๆ 2 ชั่วโมง บอยจึงตอบกลับมา


Line Boy : โทษทีพี่นิว ผมพึ่งเลิกคาบเรียน ช่วงนี้ผมมีโปรเจคครับ
Line New NJ : อ๋อ
Line Boy : แล้วพี่ทำไรอยู่ งานยุ่งป่าว
Line New NJ : ป่าว ๆ ช่วงนี้ว่าง…


ผมพิมพ์ค้างไว้แล้วคิดอะไรในหัวมากมายว่าจะถามต่อหรือชวนคุยยังไงดีพอหันไปมองโน๊ตบุคที่เปิดอยู่ก็นึกอะไรบางอย่างออกก็รีบพิมพ์ตอบไปแต่บอยกลับพิมพ์ถามผมมาก่อน


Line Boy : พี่นิวมีอะไรป่าวครับ
Line New NJ : คือว่า พี่ว่าจะซื้อโน้ตบุคเครื่องใหม่น่ะ เลยอยากให้บอยช่วยดูจะได้ไหม
Line Boy : ได้ครับ แล้วมีสเปกที่ต้องการรึยัง
Line New NJ : ก็มีอยู่นะ พี่ว่าถ้าจะไปเดินดูวันนี้ บอยจะสะดวกไปด้วยรึเปล่า
Line Boy : อ๋อ ได้เลยพี่ วันนี้ผมเลิกประมาณ 5 โมงเย็นน่ะ
Line New NJ : ได้ ๆ พี่ไม่รีบ
Line Boy : งั้นเจอกันที่ห้างเลยไหมพี่
Line New NJ : เอางั้นก็ได้

หลังจากนั้นผมก็นัดเวลากับที่ที่ต้องเจอกับบอยไปพอใกล้ถึงเวลานัดผมก็ไปรอบอยที่ห้างก่อนผมนั่งรอที่ร้านกาแฟไม่นานก็เห็นบอยเดินมากับกลุ่มเพื่อนอีก 3 คนพอพวกเข้าเดินใกล้เข้ามา จึงเห็นได้ชัดว่า เพื่อนของบอยอีก 3 คนนั้นมีรูปร่างล่ำสันเหมือนกันกับบอยเลย แต่มีคนหนึ่งที่ดูจะล่ำกว่าคนอื่น ๆ ในกลุ่ม
“รอนานไหมพี่”บอยทักผมหลังจากที่นั่งลงข้าง ๆ ผม
“ไม่ๆ แล้วนี่เพื่อน ๆ เราเหรอ” ผมถามบอย
“ใช่ครับพวกมึง นี่พี่นิว พี่แถวบ้านกูที่จะมาช่วยเขาเลือกคอมฯ”
พอบอยพูดจบเพื่อน ๆ ของเขาก็ยกมือไหว้ผมพร้อมกับแนะนำชื่อทั้งสามคนให้ผมรู้จัก


“ยินดีที่ได้รู้จักนะแล้วนี่จะไปดูคอมกับพี่ทั้งหมดเลยเหรอ” ผมตอบรับเสร็จก็ถามทั้งสามคน
“เปล่าครับพวกเราจะมาซื้อของ” หนึ่งในเพื่อนของบอยตอบ
ไม่นานผมกับบอยก็แยกย้ายกับเพื่อนของเขาจากนั้นบอยก็เดินนำผมไปดูโน้ตบุคแทบจะครบทุกร้านที่มีอยู่ให้ห้างนี้พอเอาสเปกเครื่องกับการใช้งานที่ผมต้องการมาเทียบกับหลาย ๆ เครื่องที่เดินดูมา ในที่สุดก็ได้โน้ตบุคเครื่องใหม่ที่ผมต้องการหลังจากซื้อของเสร็จผมก็พาบอยไปเลี้ยงข้าวที่ร้านอาหารสไตล์ญี่ปุ่นระหว่างที่รออาหารผมก็ให้บอยเช็คเครื่องโน้ตบุคพร้อมกับลงโปรแกรมพื้นฐานที่ซื้อมาด้วย


“น่าอิจฉาพี่นิวว่ะอยากซื้ออะไร อยากได้อะไรก็มีตังค์พร้อมซื้อเลย” บอยพูดจบก็เท้าคางแล้วเบนสายตาจากจอโน้ตบุคมองมาทางผม
“อย่าอิจฉาพี่เลยงานพี่ก็หนักเหมือนกันนะ” ผมตอบพร้อมกับยิ้มปิดท้ายส่งไป
“ก็จริงเวลาเห็นพี่ทำงานแต่ละครั้ง คิ้วแทบจะชนกัน ผมเครียดแทนเลย”
“จริงดิคิ้วพี่เป็นแบบนั้นจริงดิ”
“จริงเวลาที่พี่เท้าคางแล้วมองจอมอนิเตอร์ คิ้วพี่จะขมวดทุกครั้ง”
บอยพูดจบผมก็เอามือลูบคิ้วไปมาพอบอยพูดมาทำนองนี้ ผมเลยลองยิงคำถามแบบอ้อม ๆ ออกไป


“ว่าแต่ช่วงนี้บอยมีอะไรที่อยากได้ไหมล่ะ”
“เยอะแยะพี่มือถือใหม่ก็อยากได้เครื่องนี้มันตกบ่อยรวนมาแล้ว(บอยหยิบมือถือขึ้นมาแล้วแกว่งไปมาให้ผมดู) มอไซค์คันใหม่ก็อยากได้โน้ตบุคเครื่องใหม่เทพ ๆ แบบของพี่นี่ก็อยากได้”
“แล้วได้เก็บตังค์ซื้อบ้างรึเปล่า”
“เก็บพี่แต่มันคงอีกนานกว่าจะครบ ไม่อยากขอพ่อกับแม่”
“แล้วตอนนี้อยากได้อะไรก่อนเพื่อน”
“มือถือครับคือมันรวนมากแล้ว มอไซค์กับโน้ตบุคยังไม่เท่าไหร่”
สิ้นคำพูดบอยพนักงานก็เดินยกอาหารมาเสิร์ฟ เราทั้งคู่เลยหยุดคุยแล้วกินข้าว


หลังจากกินเสร็จผมกับบอยก็กลับมาลงโปรแกรมโน้ตบุคเครื่องใหม่ต่อที่สตูฯผมระหว่างนั้นผมเลยลองถามบอยในเรื่องก่อนหน้านี้
“แล้วเงินค่ามือถือใหม่ยังขาดอีกเท่าไหร่ล่ะ”
“แป๊บนะพี่”บอยบอกผมเสร็จก็หยิบมือถือตัวเองขึ้นมากดอะไรบางอย่าง แค่อึดใจเดียวก็ตอบผมมา
“ก็เยอะอยู่ครับ”บอยยิ้มแห้ง ๆ ส่งมา
“แล้วเรื่องที่บอยเคยบอกพี่ก่อนหน้านี้ล่ะ เรื่องกล้ามปู”
“หืม...(บอยทำหน้าครุ่นคิด) กล้ามปูเหรอ ยังไงอ่ะ”
“ก็ที่บอยบอกว่าถ้าพี่จะชิมกล้ามปูบอยคิดคำละ 20 อ่ะ จริงป่าว”

บอยยิ้มแล้วละสายตาที่มองที่จอโน้ตบุคแล้วเงียบไปนานมากผมเห็นเขาเงียบผมก็เลยไม่กล้าถามอะไรออกไปอีก จนโปรแกรมตัวสุดท้ายที่ลงในโน้ตบุคแจ้งเตือนว่าเสร็จบอยก็จัดการปิดเครื่องแล้วเดินมานั่งข้างผมที่โซฟา
“พี่จะจ่ายจริงใช่ป่ะ”
“หืม?”
“ถ้าผมให้พี่ชิมกล้ามพี่จะจ่ายผมจริง ๆ ใช่ป่ะ” บอยพูดจบก็มองหน้าผมนิ่ง ๆ ไม่ได้แสดงสีหน้าใด
“ถ้าบอยให้ชิมจริงพี่ก็จ่ายจริง” ผมพูดออกไปทั้งรู้สึกใจเต้นแรง
“เอ่องั้นผมขอไปอาบน้ำก่อนได้ไหม”
“ได้ครับ”


ผมตอบรับไปแค่นั้นบอยก็ลุกขึ้นแล้วหยิบกระเป๋าขึ้นสะพายบ่าผมก็เดินออกไปเปิดประตูรั้วให้เขาบอยกลับไปเกือบชั่วโมงก็ทักมาบอกว่าอยู่หน้าบ้านแล้ว ผมเดินไปเปิดรั้วให้จากนั้นผมก็เดินนำเขาเข้ามาในบ้านใหญ่แล้วขึ้นไปบนห้องนอน
“บ้านใหญ่โคตรอ่ะพี่”บอยพูดขึ้นระหว่างที่ผมเดินนำบอยเข้ามาในห้องนอนพอปิดประตูผมก็จูงแขนบอยมาหยุดยืนที่หน้าโซฟาแล้วพูดขึ้น
“ตกลงกันก่อนนะคำละ 20 แค่กล้ามแขน พี่จะไม่ทำอะไรเกินเลยถ้าเราไม่อนุญาต”
บอยพยักหน้าให้ผมเสร็จผมก็จับชายเสื้อยืดที่เขาสวมมาค่อย ๆ ดึงขึ้นไปทางด้านบน บอยก็รู้งานเขายกแขนชูขึ้นเหนือหัวให้ผมถอดเสื้อที่เขาใส่มาง่ายขึ้นพอเสื้อพ้นออกไปจากตัวบอย ผมก็มองรูปร่างที่น่าหลงใหลของบอยแล้วพูดชม
“กล้ามเนื้อสวยมากแบบนี้แฟนหวงไหมเนี่ย”
“ตอนนี้โสดครับ”


ผมเดินไปเอาเก้าอี้ที่อยู่ข้างเตียงมาวางลงตรงหน้าบอยแล้วบอกให้เขาไปนั่งบอยทำตามผมอย่างง่ายดาย ผมบอกให้บอยเริ่มนับได้เลยหลังจากที่เขาพยักหน้าผมก็คุกเข่าลงที่หน้าขาของบอย จับขาเขาแยกออกแล้วแทรกตัวไปอยู่กลางหว่างขาผมค่อย ๆยื่นหน้าเข้าไปจูบที่หัวไหล่กลมที่ด้านซ้ายแล้วเริ่มไล่จูบพร้อมกับงับริมฝีปากเบาๆ ลงตามกล้ามแขนจนทั่วพร้อมกับนับในใจไปด้วยพอผมพอใจก็ผละออกแล้วจะหันไปที่แขนด้านขวา บอยก็จับหน้าผมออกแล้วบอกว่าเขาไม่ถนัดบอยจับผมออกจากหว่างขาแล้วเขาก็เอาขาชิดกัน จากนั้นก็จับเอวผมให้นั่งคร่อมลงที่ตัก
“แบบนี้ถนัดกว่า”บอยพูดยิ้ม ๆ ตอนนี้หน้าเขาเริ่มขึ้นสีชมพูระเรื่อผมยิ้มให้แล้วเริ่มพรมจูบที่แขนด้านขวาของเขาแล้วก็ตามด้วยการงับเบา ๆ
“กล้ามปูอร่อยไหมพี่”
“อร่อยครับ”
“งั้นพี่กินเยอะๆ นะ”


ตลอดเวลาผมได้ยินเสียงเขาหายใจเข้าออกแรงขึ้นพร้อมกับมีเสียงครางทุ้มต่ำในลำคอเบา ๆ ไม่นานก็รู้สึกได้ถึงท่อนลำของเขาที่มันค่อยๆ ตื่นตัวดันอยู่แถว ๆ ก้นของผม แต่ผมไม่สนใจเท่าไหร่เพราะในข้อตกลงคือผมจะไม่ทำอะไรเกินเลยไปกว่าการเล่นกล้าม(ปู)ของบอย
“พี่อยากชิมอกปูไหม”
“ชิมได้เหรอ”
“ได้ครับแต่ผมคิด 50 บาท นะ”
“หึหึ”ผมมองหน้าบอยที่ตอนนี้กำลังเริ่มเปลี่ยนจากสีชมพูเป็นสีแดง จากนั้นผมก็พุ่งปากไปงับลงที่หน้าอกของบอยทันที
“อืมมม...ลิ้นพี่นิ่มจัง”


ผมรู้สึกพอใจกับคำบอกเล่าของบอยก็ยิ่งละเลงลิ้นไปมาจนเม็ดหน้าอกสีน้ำตาลของบอยเริ่มแข็งเกร็งขึ้นมาผมสลับซ้ายขวาไปเรื่อยจนตอนนี้หน้าอกของบอยเลอะน้ำลายของผมจนเห็นได้ชัดจากแสงสะท้อนของไฟเพดานผมผละออกมามองดูผลงานที่ตัวเองละเลงลงไปบนหน้าอกของบอยแล้วยกยิ้มพอใจ
“เสียวมากละสิครางงึมงำตลอดเลย” ผมแซวบอยยิ้ม ๆ
“พี่นิวพี่อยากลองชิมไข่ปูไหม” บอยพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าผมแบบเย้ายวน
“แล้วไข่ปูแพงไหมอ่ะ”
“ผมให้เหมาจ่ายเลยครับ500 กี่ครั้งก็ได้”


ผมยกยิ้มส่งไปแล้วจับบอยยืนขึ้นผมคุกเข่าลงตรงหน้าบอยแล้วค่อย ๆ ดึงกางเกงบอลที่บอยใส่อยู่ลงไปสิ่งที่ปกปิดร่างกายของบอยตอนนี้เหลือเพียงแค่บ๊อกเซอร์สีดำแต่แค่นั้นมันไม่ได้ปกปิดท่อนลำที่อยู่ภายในนั้นได้เลยแค่เห็นเพียงแค่นี้ก็เดาได้เลยว่ามันต้องอวบใหญ่มากแน่ ๆ
ผมไม่ได้ถอดบ๊อกเซอร์ออกทันทีแต่ผมค่อย ๆ ยื่นจมูกไปสูดดมท่อนลำนั้นผ่านบ๊อกเซอร์กลิ่นที่ผมรับรู้ได้ตอนนั้นคือกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มจาง ๆ ผมค่อย ๆถอนจมูกออกมาแล้วส่งริมฝีปากไปงับท่อนลำนั้นแทน


“อ้าาา...อมสักทีดิพี่” บอยพูดออกมาหลังจากที่ผมไล่งับเจ้าท่อนลำของบอยไปมาอยู่นานแต่ก็ไม่ยอมอมมันเข้าไปสักที
สุดท้ายบอยคงทนไม่ไหวจับหน้าผมออกแล้วถอดบ๊อกเซอร์ตัวเองออกอย่างเร็ว สิ่งที่ผมเห็นนั่นคือท่อนลำที่อวบมากๆ สีคล้ำกำลังผงกหัวพร้อมกับมีน้ำเงี่ยนใส ๆ ที่ปลายหัวไหลยืดออกมา
“ลีลากนักนะ”

บอยพูดเพียงแค่เท่านั้นก็เอามือข้างหนึ่งจับที่หัวของผมไว้ส่วนมืออีกข้างจับที่ท่อนลำอันอวบใหญ่ของตัวเองมาฟาดแก้มซ้ายของผมจนเกิดเสียงดังแป๊ะๆ ไม่พอแค่นั้น เขายังจับมันฟาดไปมาจนทั่วใบหน้าของผมจนพอใจแล้วจึงหยุด
“ไงจะลีลาอีกไหม” บอยพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมา ผมก็ยกยิ้มส่งไปบอยจับท่อนลำมาจ่อที่ปากผม แต่ผมก็ยังไม่ยอมอ้าปากรับมันเข้ามาสักที
“หึ... ชอบโดนควยฟาดเหรอ” บอยพูดยิ้ม ๆ แล้วจับท่อนลำฟาดที่หน้าผมอีกรอบ
“ชอบแบบนี้เหรอห๊ะ... ชอบแบบนี้เหรอครับ” บอยทั้งพูดทั้งจับท่อนลำฟาดหน้าผมไปมาจนสุดท้ายผมบอกว่าพอบอยจึงยอมปล่อยมือออกจากหัวผม


ผมจับแขนบอยไปนั่งที่ปลายเตียงแล้วพุ่งตัวเข้าประกบที่หว่างขา ผมเอามือจับที่ท่อนลำของบอยชูขึ้นแล้วเริ่มเลียที่ไข้ทั้งสองใบก่อนเป็นอันดับแรก
“อ๊า...เสียวว่ะพี่”
บอยครางออกมาพร้อมกับเอนตัวนอนแผ่ไปบนเตียงของผมผมเล่นกับไข่ปูของบอยทั้งสองลูกจนพอใจก็ผละออกแล้วแลบลิ้นลากเลียจากโคนลำของบอยขึ้นไปจนถึงปลายพอท่อนลำนั้นชุ่มน้ำลายจนทั่วก็ค่อย ๆ อ้าปากให้กว้างที่สุดแล้วค่อย ๆครอบลงบนส่วนหัว ให้ตายสิ! ทำไมมันใหญ่คับปากจัง.
“อ้า...ลงลึกกว่านี้ได้ไหมพี่” บอยครางบอกผมแต่ผมไม่ทำตามพอเป็นอย่างนั้นเขาก็เอามือทั้งสอบจับที่หัวผมแล้วกดกระแทกลงที่ท่อนลำเร็ว ๆแรง ๆ ท่อนลำมันก็เข้าไปลึกมากจนผมอ๊อกสำลักน้ำลายไหลยืดออกมาจนเลอะท่อนลำของบอยไปหมด แต่พอบอยมองมาที่ผม เห็นว่าผมไม่ปฏิเสธหรือร้องห้ามเขาก็ยิ่งได้ใจจับหัวผมกระแทกต่อไปอีกจนผมทนไม่ไหวเลยเอามือดันที่หน้าขาของบอยแล้วดีดตัวขึ้นมาผมทั้งไอทั้งสำลักจนน้ำตาไหล น้ำลายเลอะรอบปากไปหมดและมันเยอะมากจนไหลลงที่ใต้คางแล้วหยดลงบนท่อนลำของบอยอีก


“เซ็กซี่จังขอโทษพี่ ลืมตัวไปหน่อย” บอยพูดพร้อมกับเอามือลูบที่แก้มผมไปมาพอผมหายสำลักเขาก็จับคางผมแล้วดึงเข้ามาชิดที่ท่อนลำของเขาอีกรอบ
“ทำไมใหญ่จังฉีดมารึเปล่าเนี่ย” ผมถามบอยแล้วจับท่อนลำที่ชุ่มน้ำลายชักขึ้นชักลงแล้วค่อย ๆครอบปากลงไปใหม่
“หึหึธรรมชาติครับ” บอยตอบรับผมเสร็จก็ล้มตัวลงไปนอนแผ่เหมือนเดิม
ผมละเลงลิ้นเล่นกับท่อนลำของบอยพร้อมกับทั้งอมทั้งดูดจนบอยจะทนไม่ไหวก็ดีดตัวขึ้นมาบอกผม
“อ้าาา... อมให้แตกเลยนะพี่ เสียวมากเลยว่ะ”

ผมก็เร่งความเร็วปากที่อมอยู่แรงขึ้นจนบอยร้องออกมาเสียงดังว่า จะแตกแล้วครับ ผมก็ผละออกแล้วจับชักแรง ๆ ไม่กี่ทีท่อนลำของบอยก็กระตุกพ่นน้ำหนืดสีขาวขุ่นออกมาทั้งแรงและเยอะมากความแรงของมันกระเด็นไปจนถึงหน้าของบอยและตัวของบอยจนดูเหมือนกับว่าเอานมข้นเทราดบนตัวล่ำๆ ของเขาจนหมดกระป๋องยังไงยังงั้นเลย
“อ๊า...พอพี่พอ พอแล้ว” ท่อนลำของบอยหยุดกระตุกพ่นน้ำแล้วแต่ผมก็ยังจับชักอยู่ไม่หยุดจนบอยดิ้นหนีให้มันหลุดไปจากมือผม
“น้ำเยอะขนาดนี้ไม่ได้เอาออกนานเลยสิ” ผมพูดแซวบอยไป
“ก็หลายอาทิตย์อ่ะพี่”บอยตอบผมโดยที่ยังนอนหอบหายใจอยู่บนเตียง
พอบอยเริ่มหายเหนื่อยผมก็บอกให้เขาเข้าไปอาบน้ำส่วนผมก็จัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอนใหม่ ไม่นานบอยก็นุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาผมก็ถามเขาทันที

“ทั้งหมดบอยนับได้เท่าไหร่”
“ได้...ครั้งครับ”
ไม่ตรงกับที่ผมนับได้เลยเพราะผมนับได้เยอะกว่าที่บอยนับได้ถึงสิบกว่าครั้ง ผมยกยิ้มให้บอย
“วันนี้ดีมากเลย”พบยิ้มส่งไปพร้อมกับหันหยิบเอาเสื้อกับกางเกงของบอยมายื่นให้เขา


บอยพยักหน้าแล้วรับเสื้อผ้าไปใส่ผมให้บอยบอกหมายเลขบัญชีแล้วโอนเงินไปให้เขาตามจำนวนครั้งที่ผมนับได้พอมือถือบอยแจ้งเตือน เขาก็หันมาถามผมว่าผมโอนมาเกินผมเลยบอกว่าผมนับได้ตามจำนวนเงิน เขาบอกขอบคุณจากนั้นผมก็เดินไปส่งบอยที่หน้าบ้านหลังจากวันนั้นผมกับบอยถ้าเจอกันก็พูดคุยกันปกติ และไม่เคยพูดถึงวันนั้นกันอีกเลย...
.
.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
จบตอน1/2

เชิญอ่านตอนต่อได้ที่ เกี๊ยว(กล้าม)ปู พิเศษ (ตอนจบ) เลยคราบผม.






หายไปนาน ไม่รู้ยังจะมีคนรออ่านอยู่ไหม ตอนแรกมาแบบเบา ๆ ก่อนนะครับ ตอนหน้ารับรองว่าสนุกแน่นอน.

takeshi

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

maravann

ขอบคุนครับ

Vishanu

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

audiwoods

ยังไม่ได้กินเจี้ยวปูเลยครับ

MelonP

ขอบคุณค่ะ

Seanja

ยาวเกิ๊น

iHNONG

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณ หายไปนานนะครับ

banktus

ขอบคุณคร้าบบบ รอนานเลย

banktus

ขอบคุณคร้าบบบ รอนานเลย

Vza

ขอบคุณ​

prakanboy

รอมาตั้งนาน มาต่อแล้ว

bisexualfatman

ยาวๆ แบบนี้แหละถูกใจ อ่านไม่เบื่อ

napapadon1

ขอบคุณครับ

Manhotman27

มาต่อเรื่อยๆนะครับ

Titleplay

ขอบคุนครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ​

Yud6565

ขอบคุณครับ

sirsar

ขอบคุณมากครับ