เพื่อนที่ใจง่าย... (2)

Glazia

“มึงหลอกกูเหรอ? ไอ้แก้ว!!”

“มึง” และ “ไอ้แก้ว” เป็นคำเรียกแทนตัวผมที่ไม่เคยได้ยินมาจากปากไอ้ซองมาก่อนเลย ตั้งแต่เป็นรูมเมทกันมาเกือบหนึ่งปี เพราะปกติมันจะเรียกผม ว่า “พี่” หรือ “พี่แก้ว” ตลอดทุกครั้ง รวมทั้งไม่มี “กูมึง” กับผมด้วย

ผมเงียบด้วยความตกใจและมึนงงไปเกือบๆ สิบนาที พร้อมกับความเงียบงันที่เกิดขึ้นภายในห้อง แต่ไม่ทันที่ทุกอย่างจะดำเนินไปต่อ

ก็มีเสียงเคาะประตูแทรกขึ้นมา “ก๊อกๆๆ ไอ้ซองโว้ย ไอ้ซอง...” ผมและมันจึงได้เพียงแค่หันไปมองที่ประตู และเป็นผมเองที่เอื้อมมือไปเปิดประตูห้อง

“ไอ้ซอ..ง อ้าว! พี่แก้ว” เป็นเสียงของไอ้นนท์ เพื่อนร่วมรุ่นคณะเดียวกันกับพวกผมเอง

“ไอ้ซองป่ะมึง! ได้เวลาแหล่ะ ไปกัน เอ่อ...ว่าแต่ พี่แก้วไปกับพวกผมไหมพี่”

“จะไปไหนกันอ่ะ”

“ไปนั่งชิลกินเหล้าหลังมอกันอ่ะพี่ คืนนี้มีบอลเตะด้วย เลยนัดกินไปเชียร์ไปยาวๆ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ตื่นสายได้”

“ไปไหมพี่ๆ หลายๆ คนสนุกดี”

ความคิดในตอนนั้นมันตีกันไปหมด ทั้งพฤติกรรมที่แปลกไปของไอ้ซองและการพูดไม่หยุดของไอ้นนท์ เลยตัดสินใจที่จะ “ปฏิเสธการเชิญชวน” ประกอบกับค่อนข้างเหนื่อยจากการไปเที่ยวกับพี่อู๋มาทั้งวันแล้ว

หลังจากเสร็จสิ้นการปฏิเสธของผม ไอ้ซองและไอ้นนท์ก็เดินออกจากห้องพักไปพร้อมกัน แต่ก่อนที่ประตูจะปิดลง ไอ้ซองก็มองมาที่ผมด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง ด้วยสายตาพร้อมจะตีและชกหน้าผมแล้ว

พออยู่ในห้องพักคนเดียว เลยทำธุระส่วนตัวอาบน้ำและเคลียร์งาน การบ้านที่จะต้องส่ง แล้วก็เล่นมือถือ ไถหน้าจอเล่นโซเซียลไปเรื่อยเปื่อย จนมาสะดุดตากับข้อความสเตตัสใน app สีฟ้า ที่เจ้าของข้อความก็คือ ไอ้ซอง “รูมเมทผมเอง”

“แม่งงงง!! หลอกกูมาเกือบปี”

พร้อมกับ comment อีกมากมายทั้งจากเพื่อนและรุ่นพี่ในคณะ และอีกหลายๆ บัญชีที่ผมไม่รู้จัก ซึ่งส่วนใหญ่จะเข้ามาถามถึงที่มาที่ไปของโพสต์นี้

ผมจึงได้แต่ถอนหายใจ และเลื่อนผ่านไป เพราะไม่เข้าใจไอ้ซองมันสักนิด หลังจากคิดทบทวนเหตุการณ์ที่ผ่านมาในช่วง 2-3 วัน ก็ไม่มีอะไรที่ผิดปกติ แม้แต่เช้าวันนี้ก่อนออกจากห้องพัก ผมและน้องมันก็ยังคุยกันปกติ ยกเว้นแค่ ตอนค่ำที่ผมกลับมาถึงห้องพัก

จนเวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่มกว่าๆ ผมก็วางมือถือลงข้างหัวเตียง แล้วก็เข้าสู่โหมดนิทรา

แต่แล้วสักพักระหว่างที่หลับก็รู้สึกมีแรงที่หนักทับลงมาที่ตัว พร้อมกับการขยับไปมาจนทำให้ผมก็ลืมตาขึ้นมาดู พร้อมกับต้องตกใจเพราะกำลังประจัญหน้ากับ “ไอ้ซอง” ในระยะที่หน้าเกือบจะชนกันอยู่แล้ว

สัมผัสได้ทั้งลมหายใจ กลิ่นเหล้าและสีหน้าที่แดงฝาดจากผิวที่ขาวของมัน เมื่อเจอกับแสงไฟด้านนอกที่ลอดผ่านเข้ามาในห้องพัก

บ่งบอกได้ชัดเจนถึงความเมาของมัน ซึ่งเป็นสิ่งที่เห็นได้บ่อยครั้งในตลอดช่วงเวลาเกือบ 1 ปีที่ได้เป็นรูมเมทกัน

แต่ที่ไม่เหมือนเคย และไม่เคยเป็น คือ การที่มันขึ้นมานอนทับร่างผมตอนนี้

“ไอ้ซอง! ขึ้นมามาทับพี่ทำไมว่ะเนี่ยะ”

“เตียงซองอยู่นู้นนน ลงไปโว้ยยยยย พี่หนัก” ผมทั้งพยายามพูดและพยายามดิ้นให้มันลงจากตัวผม ทั้งหนักทั้งง่วงนอน

“พี่หลอกผมทำมายยย” น้ำเสียงอ่อนเปลี้ยแบบคนเมา กับประโยคเดิมแบบที่มันพูดในช่วงหัวค่ำ และแบบในสเตตัสของมันอีกแล้ว

ยัง...ยังไม่จบอีก

ผมจึงได้แต่ขมวดคิ้ว จากความมึนงงและสงสัย จะกลายเป็นความรำคาญมันแล้ว ง่วงก็ง่วง ต้องมาเจอคนเมาที่พูดไม่รู้เรื่องด้วย

“ซอง เมาแล้ว ไปนอนก่อนไป!”

“มีอะไรค่อยพูดกันพรุ่งนี้ คุยตอนนี้ก็ไม่รู้เรื่อง”

หลังจากสิ้นเสียงของผม ไอ้ซองมันนิ่งไปสักพักหนึ่ง พร้อมกับจ้องมองผม ด้วยใบหน้านิ่งๆ ทั้งๆ ที่ร่างมันยังเบียดทับอยู่บนตัวผมอยู่เลย

“จุ๊บ! จุ๊บ!”

เสียงที่เกิดขึ้นเพียงชั่ววินาที จากการที่ริมฝีปากไอ้ซองยื่นมาจุ๊บที่ริมฝีปากของผมถึงสองครั้ง ทำให้หัวสมองของผมบล็อคไปเลย

ไม่รู้จะต้องทำอะไร ต้อง action กับเหตุการณ์นี้ยังไง หรือพูดอะไรต่อไป ได้แต่นอนค้างนิ่งอยู่แบบนั้น

จะมีแต่เพียง เสียงฝีเท้าของไอ้ซองที่กำลังลุกขึ้นจากเตียงผม แล้วเดินกลับขึ้นไปนอนบนเตียงของมันที่อยู่คนละฟากห้อง พร้อมห่มผ้าหลับไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ไอ้เชี่ยซองงงงงง! มึงทำบ้าอะไร” นั่นคือเสียงในหัวของผมที่วนเวียนไปมา อยู่ตลอดทั้งคืนจนแทบจะนอนไม่หลับ


ป.ล.ฝากติดตามและ comment ด้วยนะ เดี๋ยวจะกลับมาเล่าต่อ

Yud6565

ขอบคุณครับ

bOyz2630

อ่าว หลอกอะไร ยังไง ถ้าเรื่องชอบผช. แก้วไม่เคยหลอกนะ แค่ซองไม่เคยถาม

หรือจะเป็นเรื่องอื่น... ?

koth2

ขอบคุณครับ

audiwoods

งงๆแทนเหมือนกันครับ

kookkoo

ขอบคุณครับ

kaitune

ขอบคุณ

Aquarius_Camu

ขอบคุณครับ มาต่อเร็วๆนะ

lieber_dich

ค้างคาอยากรู้ต่อ 555

tonsaa

อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว

mojimaru

รอตอนต่อไปนะครับ

Vza

ขอบคุณ​

venus32426169

ขอบคุณ

sohmakyokung

รอตอนต่อไปค้าบ

brown

รออ่านต่อครับ งงเลย

armmer22

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

taskus

ขอบคุณครับ

boxer15

ขอบคุณครับ

utain1234