แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-3-14 23:31
ทศ ''ฮึบบ'' ทศตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ยืดแขนบิดขี้เกียจจนสุดตัว เอามือควานหาโทรศัพท์มากดดูเวลา ลุกขึ้นมานั่งสะลึมสะลืออยู่บนเตียง เกาหัวอย่างงัวเงีย ลุกขึ้นมาจากเตียงเดินไปเปิดม่าน ถอดเสื้อผ้าออก โชว์หุ่นล่ำๆที่ถูกแสงแดดยามเช้าสาดส่องให้ผู้โชคดีด้านนอกได้ดู หยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำล้างหน้าให้ตื่น เดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ นั่งลงเป่าผมให้แห้ง หยิบชุดนักศึกษาที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้ามาใส่ เดินออกไปหน้าห้อง เปิดประตูหยิบถุงอาหารเช้าที่ติณเอามาแขวนไว้ให้เหมือนที่ทำประจำ บางทีติณมีเรียนสายกว่าทศแต่ก็ยังตื่นมาแวะลงไปซื้อมาแขวนไว้ให้ ทศกลับเข้ามาในห้อง วางถุงลงบนโต๊ะ เปิดออกหยิบขนมปังกับนมออกมากินเป็นอาหารเช้า วันนี้ทศไม่ได้ตื่นสายมากเลยมีเวลากินข้าวเช้าที่ห้อง ติณยังทำแบบเดิมแบบที่พูดไว้ไม่มีขาดตกบกพร่อง บอกว่าจะดูแลทศก็ดูแลมาตลอด กว่าทศจะยอมรับกับตัวเองแล้วเปิดใจให้ติณเป็นเพื่อนนั้นใช้เวลานานมากๆ ทั้งๆที่รู้จักกันตั้งแต่ม.6 แต่กว่าที่ทศจะนับติณเป็นเพื่อนก็มหาลัยปี1 ติณทำให้ทศรู้จักตัวเองมากขึ้นและยอมรับในเรื่องที่ไม่อยาก เช่นยอมรับว่าจริงๆแล้วตัวเองไม่ได้เป็นคนไม่ดี ยอมรับว่าอารมณ์ร้อนของตัวเองสามารถแก้ไขได้ และยอมรับได้ว่าคนแบบทศก็สมควรมีเพื่อนที่ดีเหมือนกัน หลังจากที่ติณบอกชอบทศเมื่อตอนปีใหม่ ตอนแรกๆทศสับสนมากและผลักไสติณออกไป แต่สุดท้ายทศก็ตัดสินใจปล่อยให้มันเป็นไปเลยตามเลย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ทศเองก็รู้สึกดีกับติณมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้จะเรียกความรู้สึกตอนนี้ว่าอะไร รูแค่ว่าติณเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับทศ ถึงทศจะยังคอยเอาแต่ด่าว่าติณก็เถอะ ทศเลื่อนดูอะไรไปเรื่อยในเฟสบุ๊ค คลิปที่ทศเลื่อนผ่านนั้นเล่นโดยอัตโนมัติ 'แล้วอะไรที่ทำให้เราตัดสินใจถอยออกมาจากความสัมพันธ์นั้นหรอคะ' 'ผมรู้สึกสูญเปล่านะครับ เข้าใจครัวว่าทำดีนั้นไม่หวังผลตอบแทน แต่ลึกๆแล้วไม่มีหรอกครับคนที่ทำอะไรแล้วไม่หวังผลตอบแทน ผมเคยพูดไว้ว่าผมเต็มใจที่จะทำ แต่สุดท้ายผมก็ท้อครับ ทำดีไปเค้าก็ไม่เห็นค่าผมอยู่ดี อาจจะผิดที่ผมไม่อดทนมากพอเองมั้งครับ' ทศนั่งฟังผู้ชายปรึกษาเรื่องปัญหาหัวใจกับดีเจผ่านโทรศัพท์ ทศคิดตามแล้วก็นึกถึงติณ จะว่าไปแล้วติณจะมีคิดถอดใจบ้างไหมนะ ทศไม่รู้ว่าตัวเองได้ตอบแทนอะไรติณบ้างหรือเปล่า แต่อีกใจทศก็คิดว่าตัวเองไม่ผิด ก็ไม่ได้ขอให้มาทำให้สักหน่อยทำไมจะต้องตอบแทนด้วย ทศนั่งกินขนมปังดูคลิปนั้นจนหมด เดินเอาไปทิ้ง เปิดถุงหยิบโน๊ตที่ติณมักจะใส่มาเป็นประจำขึ้นมาอ่าน 'วันนี้เดี๋ยวกลับด้วยกันนะ' ติณชอบเขียนประโยคทั่วๆไปมาในกระดาษเสมอเพราะเคยชินจากเมื่อก่อนที่ทศไม่ชอบตอบแชทหรือคุยด้วย ตอนนี้แค่ทักมาบอกก็ได้แล้วแต่ยังบอกผ่านโน๊ตอยู่อีก ทศขำ เดินเอากระดาษโน๊ตใบนั้นไปใส่ไว้ในลิ้นชักซึ่งตอนนี้มันมีอยู่เต็มไปหมดจนไม่เห็นสีพื้นของลิ้นชักแล้ว ทศมองโน๊ตพวกนั้น ความคิดตีกันอยู่ในหัว รู้ตัวอีกทีทศก็ยืนอยู่หน้าโต๊ะเรียน ในมือมีปากกาและกระดาษโน๊ตอยู่ ทศไม่รู้ว่าจะเขียนอะไรลงไป ควรจะเขียนมั้ย ทศหยิบกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง ลงมาข้างล่าง ไปที่ลานจอดรถ ขับรถออกไปมหาลัย
ติณ ติณนั่งเคลียร์งานอยู่ที่โต๊ะ หยิบขนมปังคำสุดท้ายขึ้นมากิน ดื่มกาแฟตามลงไป วันนี้ติณมีเรียนคลาสสายเลยยังไม่ได้ไปมอ ติณปิดโน๊ตบุ๊คลงหลังจากที่เคลียร์งานเสร็จ ติณเลื่อนเช็คเลคเชอร์ที่จดเอาไว้อ่านช่วงสอบว่าเป็นระเบียบดีหรือเปล่า ติณนั้นเป็นคนที่เรียนเก่งและหหัวดีมากๆ แต่ก็ไม่ได้อ่านหนังสือจนเป็นบ้าเป็นหลังเพราะเรียนในคลาสเข้าใจแล้ว อ่านแค่สรุปสั้นๆกันประมาทก็พอ ติณลุกขึ้น ใส่ชุดนักศึกษา ยืนเช็คความเรียบร้อยหน้ากระจก หยิบกระเป๋าออกมาจากห้อง มองไปที่ห้องทศเหมือนทุกที ทศน่าจะไปมหาลัยแล้ว ติณหันมาดึงประตูปิด สายตาของติณสะดุดกับกระดาษโน๊ตใบเล็กๆที่ติดอยู่หน้าประตู ติณดึงมาอ่าน 'เออ' ติณรู้ทันทีว่ามาจากใคร ติณยิ้มกว้างอย่างดีใจ ทศไม่เคยตอบกลับกระดาษโน๊ตของติณมาก่อนเลยตลอดระยะเวลาปีกว่าๆ นี่เป็นโน๊ตใบแรกที่ติณได้จากทศ ติณเอากระดาษโน๊ตใบนั้นใส่ในกระเป๋าเงินช่องเดียวกับที่ใส่ภาพของทศ ลงมาข้างล่างแล้วขับรถไปมออย่างมีความสุข ติณขับรถเข้ามาหาที่จอดในมอ ลงจากรถเดินตรงไปที่คณะ นั่งลงเอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่น ใบหน้ายังคงยิ้มจากเรื่องเมื่อเช้าไม่หยุด แแค่คิดภาพตอนที่ทศเขียนกระดาษโน๊ตเอามาแปะไว้หน้าห้องติณติณก็แทบจะทนกับความน่ารักไม่ไหว ในหัวของติณคิดถึงแต่ทศ ติณลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากคณะ ตรงไปที่คณะวิทย์กีฬาซึ่งอยู่ห่างไปจากคณะแพทย์ของติณไม่มากนัก เมื่อติณมาถึงก็เดินเข้าไป ผู้คนแถวๆนั้นต่างหันมามองติณ เดือนมหาลัยคณะแพทย์ที่ทั้งหน้าตาดีหุ่นล่ำเดินเข้ามามีหรือที่จะไม่มอง ติณเดินไปที่โต๊ะตัวที่ทศมักจะมานั่งประจำ อย่างที่คิดไว้ ทศกำลังนั่งใส่หูฟังอยู่กับเพื่อนอีกคนที่ติณมักจะเห็นอยู่กับทศบ่อยๆ ''เฮ้ย ทศ มาละ'' ไททันสะกิดไหล่ ทศเงยหน้าขึ้นมามองติณ ติณส่งยิ้มมาให้ ''งั้นกูไปก่อนนะ'' ไททันบอกแล้วลุกขึ้นเดินออกไปอย่างรู้งาน ติณเดินมานั่งลงข้างทศ ทศเหลือบตามามอง ''มาทำไม'' ''คิดถึงมึงเฉยๆเลยมาหา'' ติณเอนหัวซบไหล่ของทศ ทศถอนหายใจอย่างปลงๆ ติณอยากจะพูดเรื่องกระดาษโน๊ตมากๆ แต่รู้ดีว่าทศนั้นต้องใช้ความกล้าขนาดไหนในการทำอะไรแบบนี้ เดี๋ยวทศจะโมโหเอาด้วยถ้าไปล้อแล้วอาจจะไม่มีอะไรแบบนี้อีก เงียบเอาไว้ดีกว่า คนฉลาดแบบติณย่อมมองการณ์ไกลอยู่แล้ว ''เออ กูเพิ่งนึกขึ้นมาได้'' ทศพูดขึ้น ติณเงยหน้ามามอง ''อะไรวะ'' ''แข่งบาสมั้ย'' ''แข่งบาส?'' ''เออ ต้นเดือนหน้า'' ''คนนอกคณะแข่งได้หรอวะ'' ''ได้ แข่งระดับชั้นปี'' ติณพักหน้า เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูตารางเรียนเดือนหน้าของตัวเอง ''น่าจะได้อยู่แหละ แต่อาจจะมีบางวันที่กูมาซ้อมไม่ได้'' ''โอเค'' ''มีทีมหรอวะ'' ''ก็ทีมเดิมในเซคกูนั่นแหละ'' ติณเองก็เคยเล่นบาสกับพวกนั้นมาบ้าง ค่อนข้างเข้าขากันได้ดีอยู่ ''วันนี้พวกมันบอกมีนัดคุยที่โรงยิม'' ''เออ เดี๋ยวกูเรียนเสร็จแล้วจะตามไป'' ติณนั่งมองหน้าของทศ ยังคงคิดถึงเรื่องโน๊ตของทศอยู่ ทศที่รู้สึกโดนจ้องหันมามอง ''จ้องเหี้ยอะไรอยู๋ได้'' ''จ้องมึงไง'' ติณกอดเอวของทศ ทศดันออก ''มึงไม่มีเรียนหรือไงถึงแวะมา'' ''ถึงมีเรียนถ้ากูคิดถึงมึงกูก็จะมา'' ''จะอ้วก'' ติณขำ ดูนาฬิกา ''เออ กูไปเรียนละ เย็นนี้อย่าลืมนะ'' ''ไม่รับปาก'' ''พูดงี้ก็รอกลับกับกูตลอดนั่นแหละ'' ''วันนี้กูอาจจะหนีกลับก่อนก็ได้'' ''ไม่เป็นไร เดี๋ยวไปกดออดห้อง'' ''ตื๊อเก่งจริงๆเลยนะมึงเนี่ย'' ''ธรรมด๊า'' ติณยักไหล่อย่างภูมิใจ ทศมองบน ''ไปละๆ เจอกัน'' ''ไปสักที'' ''ไล่อีกแล้วนะ'' ติณทำหน้ายู่ใส่ก่อนจะเดินออกไป ทศมองตามหลังติณไปแล้วยิ้มออกมา พอรู้ตัวว่ากำลังยิ้มอยู่ก็รีบกลับมาหน้าบึ้งเหมือนเดิม "งั้นวันนี้พอแค่นี้นะครับนักศึกษา อย่าลืมทำงานที่สั่งไปส่งให้ทันภายในพุธนี้นะ'' อาจารย์พูดกับนึกศึกษาก่อนจะเดินออกไปจากห้อง ติณเก็บของใส่กระเป๋า ''วันนี้กลับเร็วนะ ต้องไปรับพี่เป้'' ธันวาเพื่อนสนิทของติณหันมาบอก ''โอเค ไปดีๆ'' ธันวาเดินออกจากห้องไป มีมือมาจับไหล่ของติณ ติณหันไปมองก็เห็นว่าเป็นทะเลที่ส่งยิ้มสดใสมาให้ ''ไง'' ''วันนี้นั่งยิ้มทั้งวันเลยนะ ไปเจออะไรมา'' ''หรอ ดูออกขนาดนั้นเลยหรอ'' ''ดูไม่ออกเลยมั้ง นั่งยิ้มทั้งคาบเนี่ย'' ทะเลหัวเราะ นั่งลงตรงที่ของธันวา ติณเล่าเรื่องกระดาษโน๊ตของทศให้ทะเลฟัง ''จริงดิ ทศอะนะเขียนตอบ'' ''ใช่ เราก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน'' ติณยังคงดีใจไม่หาย อย่างน้อยก็มีความคืบหน้าของความสัมพันธ์เพิ่มมากขึ้นแล้วล่ะนะ ''แล้วทะเลไปไหนต่อ จะกลับเลยปะ'' ''หึ มีนัดที่โรงยิมน่ะ'' ''ไปทำอะไรหรอ'' ''ทศชวนติณแล้วหรือยัง'' ''แข่งบาสอะนะ ชวนแล้ว หืม ทะเลลงด้วยหรอ'' ทะเลพยักหน้า ''อื้ม เราลงด้วย'' ''เอ้า งี้ก็ชนะดิ'' ติณเอามือโอบไหล่ของทะเล ทะเลขำ ทั้งคู่ได้เล่นบาสด้วยกันอยู่บ่อยๆ ทะเลเป็นคนที่ดูตัวเล็กเกินที่จะเล่นบาสแต่กลับมีความว่องไวและฝีมือดีมาก ''งั้นไปกันเลยมั้ย'' ''อืม'' ทั้งคู่ลุกขึ้น เดินออกมาจากห้องเรียน ลงมาจากตึก เดินไปยังคณะวิทย์กีฬา เข้าไปในยิม ในยิมมีคนมาเล่นกีฬากันอยู่เหมือนเคย ทั้งคู่ตรงไปยังสนามบาสซึ่งมีเพื่อนร่วมทีมคนอื่นๆยืนรอทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว ''มาแล้วเว้ย ตัวท้อป'' เพื่อแซว ติณได้เล่นบาสกับพวกนี้อยู่หลายครั้งเพราะมาเล่นกับทศ ส่วนทะเลมาเล่นบ่อยกว่าติณซะอีก ติณเดินไปยืนข้างทศ ทศหันมามอง ติณยิ้มให้ ''ช้าชิบหาย'' ''ก็อาจารย์ปล่อยช้า ทำไม คิดถึงกูอะดิ'' ''คิดถึงมึงคิดถึงหมาดีกว่า'' ''กูน่ารักกว่าหมาอีกนะ'' ทศมองตาขวาง ติณหัวเราะชอบใจ ''โอเค เข้าเรื่องเลยเนอะ คือมีข่าวจะมาแจ้ง'' เพื่อนคนหนึ่งพูดขึ้น ทุกคนมายืนล้อมตั้งใจฟัง ติณเอามือโอบไหล่ของทศที่ยืนกอดอกอยู่ไว้ ''ไอแบงค์มันต้องกลับบ้านไปหาที่บ้านช่วงที่แข่งพอดี ตอนนี้ทีมเราเลยขาดไป1คน ถ้าหาคนมาแทนไม่ได้ก็น่าจะต้องถอนตัวอะ'' เพื่อนๆคุยกันว่าจะชวนใครดีแต่ดูเหมือนคนอื่นๆในคณะวิทย์กีฬาจะมีทีมไปกันหมดแล้ว ''ติณกับทะเลไม่มีเพื่อนบ้างหรอ'' เพื่อนหันมาถาม ติณคิด ''อืม เราไม่ค่อยรู้จักคนที่เล่นบาสเก่งๆนี่สิ'' ติณเกาหัว ''งั้นเดี๋ยวเราลองชวนแฟนเราดูนะ'' คนในทีมต่างหันมามองทะเลด้วยความแปลกใจ โดยเฉพาะติณที่งกว่าใคร ''แฟนทะเล?'' ''อื้ม แฟนเรา ได้มั้ย'' ''ได้อะมันก็ได้ แต่ทะเลมีแฟนแล้วหรอ'' ''อืม'' เพื่อนๆในทีมส่งเสียงโห่ด้วยความผิดหวังที่ทะเลคนสวยโดนเคลมไปซะแล้ว ''มานี่ดิ๊'' ติณดึงแขนของทะเลไป ''ไปมีตอนไหน เราไม่เห็นรู้เรื่องเลย'' ''เมื่อวานนี้เลย เราก็กะจะมาบอกติณอยู่เหมือนกันนั่นแหละ'' ''ฉลามอะหรอ'' ''จะใครอีกล่ะ'' ติณกอดทะเลด้วยความยินดี ''ทิ้งเราไปซะแล้ว'' ติณทำหน้ามุ่ย ทะเลหัวเราะ ''ก็รีบตามมาสิ'' ติณเหลือบตาไปมองทศที่มองมาที่ทั้งคู๋แล้วถอนหายใจ ''ยังไม่รู้เลยว่าจะสำเร็จหรือเปล่า'' ''มาถึงขนาดนี้แล้วนะ'' ติณฮึบ ''นั่นสิเนอะ'' ทั้งหมดเดินกลับมารวมกัน ทศยิ้มอ่อนๆ ''ยิ้มอะไร'' ทะเลถาม ''เสือก'' ''โล่งใจแล้วอะดิ ทีนี้ก็เลิกอคติกับเราสักที'' ''ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย กูแค่ไม่ชอบมึงเฉยๆ'' ''เชื่อเรา ผูกมิตรกับเราไว้จะดีกว่านะ'' ทะเลยิ้มให้ แต่ก็จริงของทะเล พอได้รู้ว่าทะเลมีแฟนแล้วทศรู้สึกโล่งใจขึ้นมาและอคติกับทะเลน้อยลง ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ''ไหนๆก็มาครบแล้ว สักแมตช์มั้ย'' ''ก็มาดิวะ ทะเลติณ ว่างเล่นปะ'' ''ได้ เอาดิ'' ติณตอบ ติณกับทะเลเปลี่ยนเป็นชุดเล่นบาสแล้วลงมารวมกับเพื่อนที่สนาม ทั้งหมดแบ่งออกเป็นสองทีมโดยทะเลกับทศนั้นอยู่ด้วยกัน ส่วนติณอยู่อีกฝั่ง ทศมองไปที่ติณที่อยู่อีกฟากของสนาม ติณยิ้มแล้วโบกมือให้ ทศยิ้มมุมปาก ปกติแล้วทั้งคู่จะได้อยู่ฝั่งเดียวกันมาตลอด ติณเองก็เก่งพอๆกับทศเลย ตั้งแต่สมัยเรียนม.ปลายแล้ว วันนี้ทุกคนจะได้รู้ว่าคนที่เก่งที่สุดคือทศ ดูเหมือนว่าความอยากเอาชนะที่เป็นนิสัยของทศจะกลับมาอีกแล้ว ทั้งหมดเริ่มเล่นกัน ช่วงแรกๆยังไม่มีอะไรมาก สองฝ่ายผลัดกันทำคะแนนไปเรื่อยๆอย่างไม่รีบเร่ง แม้ติณจะไ่ได้เล่นมาสักพักแต่ฝีไม้ลีลาของติณก็ยังทำให้เพื่อนๆอึ้งกันได้เสมอ ทุกคนต่างอุ่นใจว่าการแข่งครั้งนี้เมื่อมีติณต้องคว้าอันดับหนึ่งมาครองได้แน่ๆ การเล่นเริ่มจริงจังและดุเดือดขึ้น ตามปกติของการเล่นกีฬา ทีมของติณนั้นมีแต้มนำอยู่ ทะเลกับติณนั้นเข้าขากันได้มีมาก รับส่งกันเหมือนคุยกันผ่านจิต ทศมองแล้วก็รู้สึกหมั่นไส้นิดหน่อย ทศเองก็ไม่แพ้กัน คอยสกัดและขัดทั้งคู่ได้อยู่หลายครั้ง และเป็นคนที่ทำคะแนนได้มากที่สุดในฝั่งตัวเองอีกด้วย ติณ ทศพุ่งเข้ามาหาติณที่ยกลูกไว้ที่อก ''กลัวแล้วค้าบ'' ติณทำเสียงล้อเลียน ทศยิ้มให้ ติณชะงักไปนิดหน่อยจนโดนทศแย่งลูกไปได้ ''มึงโกงอะทศ!'' ติณตะโกน ''มีสมาธิหน่อยสิ'' ทะเลที่วิ่งผ่านไปบอก ติณตั้งสติแล้วเล่นต่อ การแข่งขันเป็นไปอย่างดุเดือด ตอนนี้คะแนนของทั้งสองฝั่งนั้นเท่ากัน ทศตั้งใจจะปิดศึกนี้ เมื่อเพื่อนส่งลูกมาก็พุ่งตรงไปที่แป้นด้วยความเร็วแสง หลบหลีกคนที่เข้ามากันได้อย่างง่ายดาย แม้แต่ติณเองก็ยังพลาดท่าสกัดไว้ไม่ทัน ทศกระโดดลอยตัวขึ้น เตรียมที่จะยัดลูกลงห่วง เสียงคนในสนามที่ดูการแข่งของพวกทศอยู่ร้องด้วยความตกใจ ลูกบอลในมือของทศกระเด็นออกลงไปเด้งอยู่กับพื้น ทะเลเด้งตัวลอยขึ้นมาปัดลูกออกได้อย่างไม่น่าเชื่อ คนที่อยู่ฝั่งทะเลพุ่งเข้าไปกอดทะเล ทศรู้สึกหงุดหงิดและหัวเสียมาก ทะเลหักหน้าทศแบบนี้เป็นครั้งที่2แล้ว ทะเลมองมาที่ทศแล้วยิ้มให้ ''เมื่อกี๊โคตรเจ๋งเลย ฝ่าติณไปได้ด้วย'' เพื่อนเข้ามาชมทศ ''เจ๋งเหี้ยอะไร กูชู้ตไม่ลง'' ''เฮ้ย ชู้ตไม่ลงก็เรื่องนึง แต่เรื่องฝ่าด่านสกัดก็อีกเรื่องนึงสิวะ'' เพื่อนตบไหล่ของทศ ติณเองก็เดินมาหาทศเหมือนกัน ''กูอ่อนให้มึงเองแหละ'' ติณบอกกวนๆ ทศมองตาขวาง ''ล้อเล่น กูพลาดเอง'' ติณเดินมาโอบไหล่ของทศ ''กูรู้ว่ามึงกำลังหงุดหงิดที่ตัวเองชู้ตไม่ลง แต่ตรงส่วนที่มึงสามารถฝ่าคนเข้าไปได้เร็วขนาดนั้นมึงจะไม่ชมตัวเองหน่อยหรอ'' ติณพูดข้างหู ''มึงเก่งที่สุดสำหรับกูนะ'' ทศขนลุกและเขินนิดหน่อยเลยผลักติณออก ''พูดเหี้ยไรเนี่ย'' ''เอ้า พูดจริงจริ๊ง'' ติณขำ ทะเลเดินเข้ามาหาทศ ''เมื่อกี๊เราเกือบไม่ทันแล้ว ทศเร็วมากเลย'' ''มึงจะมาทับถมกูหรือไง'' ทะเลทำหน้างง แต่จู่ๆก็ยิ้มออกมา ''ใช่ ทำไมหรอ'' ''ไอสัสนี่'' ติณล๊อคแขนทศที่จะพุ่งใส่ทะเลไว้ เพื่อนๆในทีมขำ ท่าทางของทศตอนนี้ไม่ได้น่ากลัวหรือหาเรื่องจริงจังแบบแต่ก่อน เหมือนเด็กไม่พอใจแล้วหาเรื่องทะเลาะมากกว่า หลังจากที่เล่นเสร็จทั้งหมดก็แยกย้ายกันไปเก็บของเตรียมตัวกลับ ทศอยู่ในห้องล็อคเกอร์ ถอดชุดกีฬาใส่กระเป๋าไว้แล้วเดินออกมา มองไปที่อัฒจันทร์ฝั่งตรงข้าม ''ติณ!'' ภามเดินเข้ามาหาติณที่กำลังนั่งพักอยู่ ''เอ้า ภาม'' ภามยื่นน้ำมาให้ ''เราเอาน้ำมาให้'' ''ขอบคุณนะ'' ติณบอกยิ้มๆแล้วรับมา ภามนั่งลงข้างๆติณ ''เมื่อกี๊ติณเท่มากเลย เรานั่งดูอยู่'' ''ภามดูอยู่ด้วยหรอ'' ''ใช่ จะไปลงแข่งหรอ'' ''ใช่ ลงแข่งสนุกๆแหละ ไม่ได้จริงจังอะไร'' ''ชนะแน่เลย'' ''ไม่หรอก'' ''เหงื่อออกเยอะมากเลยนะ'' "เมื่อกี๊เดือดอยู่แหละ'' ติณขำ ภามเอาผ้ามาเช็ดหน้าผากเปียกเหงื่อของติณให้ ''ขอบคุณนะ'' ภามยิ้มหวานให้ ทศยืนกำหมัดแน่น รู้สึกโกรธและหงุดหงิดเมื่อเห็นหน้าภาม อยากจะพุ่งเข้าไปต่อยหน้าซะเดี๋ยวนี้เลย แต่ถ้าทำแบบนั้นทศก็จะกลายเป็นไออันธพาลแบบที่หลายๆคนว่ากัน แถมทศยังสัญญากับตัวเองแล้วด้วยว่าจะพยายามแก้นิสัยของตัวเอง แต่มันก็อดไม่ไหวจริงๆ กับคนนี้ทศจะไม่ทน ทศเดินดุ่มๆไปที่ทั้งคู่ ''ทศ'' ทะเลดึงชายเสื้อทศเอาไว้ ''จะไปไหน'' ''ไปชกหน้าคน'' ''คิดดีๆก่อน'' ''มึงอย่ามายุ่งกับกูได้มั้ย'' ''ถ้ามีเรื่องขึ้นมามันจะไม่ดีเอานะทศ'' ทศจึ๊ปากอย่างรำคาญ ทะเลมองไปที่ทั้งคู่ ''รอเราตรงนี้นะ อย่าเพิ่งทำอะไร'' ทะเลบอกก่อนจะวิ่งออกไป ทศงงว่าทะเลจะทำอะไร สักพักทะเลก็กลับมาพร้อมกับน้ำและผ้าในมือ ''ให้กู'' ทะเลส่ายหัว ''เอาไปให้ติณดิ'' ''แล้วทำไมกูต้องเอาไปให้มันด้วย ไอนั่นมันเอามาให้มันแล้วไม่ใช่หรือไง'' ''ก็ใช่ไง แต่คิดดูนะ ระหว่างผ้ากับน้ำของใครก็ไม่รู้กับของทศ ติณจะเลือกของใคร'' ทศคิดตามแล้วก็เห็นด้วย นั่นสิ ถ้าแข่งกันยังไงทศก็ต้องชนะไอภามนั่นอยู่แล้ว ทศคว้ามาจากมือของทะเลแล้วเดินไป ทะเลมองแล้วก็ถอนหายใจออกมา ความอยากเอาชนะของทศมีประโยชน์ก็ตอนนี้แหละนะ ติณเห็นว่าทศเดินมา ''เอ้ามึง เสร็จยัง กลับเลยมั้ย'' ติณถาม ทศมองไปที่ภาม ภามยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ''หวัดดีทศ เอาน้ำมั้ย'' ภามหยิบอีกขวดในกระเป๋าส่งให้ ''ขอบคุณ'' ทศรับมา ภามแปลกใจนิดหน่อยที่ทศรับไปอย่างง่ายดายโดยไม่หาเรื่อง ภามอยากให้ทศหาเรื่องตัวเองต่อหน้าติณแต่ดันไม่เป็นไปตามแผนซะงั้น ทศเปิดขวดน้ำนั้นแล้วราดเท้าของตัวเอง ''ตีนกูสกปรกพอดี'' ภามโมโหมาก กัดฟันตัวเองพยายามยับยั้งอารมณ์ ติณขำ ''แทนที่จะไปล้างในห้องอาบน้ำดีๆ'' ''คนมันเยอะ กูขี้เกียจเข้าไปแล้ว'' ทศมองไปที่ขวดน้ำและผ้าของภาม ยื่นของตัวเองไปให้ติณ ติณทำหน้างง ''ให้กู'' ''อือ'' ติณนั้นใจเต้นแรงไปหมด รู้สึกว่าทศนั้นน่ารักมากที่เอามาให้ เวลาที่ทศดูแลเอาใจใส่ติณทีไรทำเอาติณหลงทุกที ''เราเอามาให้ติณแล้วน่ะทศ'' ''ก็เรื่องของมึงสิ'' ทศเดินไป ติณมองตามด้วยสายตาเป็นประกาย ภามโมโหมากๆ ติณเปิดขวดน้ำของทศยกขึ้นดื่ม แต่ขวดของภามยังคงวางอยู่ที่เดิมโดยไม่โดนเปิด ทศหยุดเดินแล้วหันมามอง พยักหน้าเป็นเชิงเรียกติณ ติณรีบเก็บของแล้วลุกขึ้น ''งั้นเราไปก่อนนะภาม ไว้เจอกันนะ'' ''อ๊ะ เดี๋ยว ไปแล้วหรอ'' ติณกระโดดลงไปจากอัฒจันทร์แล้ววิ่งไปหาทศเหมือนลูกหมา ทั้งคู่เดินออกไปจากโรงยิม ภามนั่งมองด้วยสายตาที่เคียดแค้น ในหัวเต็มไปด้วยความคิดร้ายๆที่อันตราย ทะเลเดินหมุนลูกบาสบนปลายนิ้วเดินมานั่งลงข้างๆภาม ''มาทำอะไรหรอภาม'' ภามหันมามองตาขวาง ''มึงเลิกเข้ามายุ่งเรื่องของกูสักทีได้มั้ย'' ''เราทำอะไรที่ไหนล่ะ แพ้แล้วพาลหรอ'' ''มึงอย่าหาว่ากูไม่เตือนนะเล'' ทะเลยื่นหน้ามาใกล้ภาม ภามถอยตัวออก ''แล้วจะทำไมหรอ'' ทะเลยิ้ม ลุกขึ้นโยนลูกบาสลงไปข้างล่าง ''จะทำอะไรก็คิดดีๆละกันนะ นี่ไม่ใช่สมัยมัธยมแล้ว โตจากตอนนั้นได้แล้วนะภาม'' ทะเลเดินไปหาฉลามที่ยืนรออยู่ข้างหน้า หหันมาโบกมือให้ภามทิ้งท้าย ภามกำขวดน้ำของตัวเองแน่นด้วยความโกรธ ทศกับติณขึ้นมาบนรถของทศ ทศวางกระเป๋าไว้ที่เบาะหลัง ติณกอดเอวของทศไว้ ''อะไรของมึงเนี่ย'' ''ทำไมวันนี้มึงทำตัวน่ารักจังล่ะ อยากให้กูคลั่งรักมึงจนตายเลยหรือไง'' ทศขมวดคิ้ว ''กูทำอะไร มึงบ้าปะเนี่ย'' ติณยิ้ม ยื่นหน้ามาใกล้ ทศถอยหน้าหนี ติณมองตาของทศ บรรยากาศในรถเงียบจนได้ยินเสียงหายใจของทั้งคู่ ''อยากจูบว่ะ'' ติณเอามือจับแก้มของทศ ทศปัดมือของติณออก ''ไม่ได้หรอ'' ทศเอามือดึงหน้าติณเข้ามาประกบปากจูบโดยที่ติณยังไม่ทันตั้งตัว ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน ''อืออ'' ติณครางในลำคอ ทศดันให้ติณลงไปนอนเอาขาเกี่ยวเอวทศไว้ เป้าของทั้งคู่ถูกันไปมา ทศขบกัดริมฝีปากล่างของติณแล้วดึงเบาๆ ถุยน้ำลายลงมา ติณอ้าปากรับ ดึงทศลงมาประกบปากจูบต่อ ทศสอดลิ้นเข้าไปในปากของติณ พัวพันกันไปมา แลกลิ้นแลกน้ำลายกันอย่างเมามันส์ ติณเอามือดันอกของทศ 'ไอทศ'' ทศจับมือทั้งสองข้างของติณกดไว้ที่เบาะเหนือหัว ''อยู่เงียบๆดิ๊ไอสัส พูดมากชิบหาย'' ทศยื่นหน้าไปกัดติ่งหูของติณ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำคอ ติณนั้นเงี่ยนจนควยแข็งไปหมด ไม่คิดว่าทศจะทำอะไรแบบนี้โดยไม่ได้ตั้งตัว ทศดูดคอของติณจนเป็นรอยแดง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมทศถึงมีอารมณ์ขึ้นมา รู้แค่ว่าอยากจะทำแบบนี้ดูกับติณเฉยๆเพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองรู้แบบนี้กับติณหรือเปล่า ซึ่งดูจากควยทศที่แข็.พาดขาแล้วคงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าคิด ปกติแล้วทศนั้นจะชอบพวกรับตัวเล็กๆขาวๆน่ารักๆ แต่กับติณที่ทั้งตัวใหญ่ล่ำบึ้กแถมยังเป็นรุกด้วยกันแบบนี้ทำไมทศถึงมีอารมณ์ด้วยก็ไม่รู้ ทศมองหน้าของติณแล้วยิ้มออกมา ''ไง พอใจยัง'' ''ตอบว่ายังได้ปะ'' หน้าของติณตอนนี้นั้นแดงไปหมด ดูหล่อและเซ็กซี่มาก ทศเอามือล้วงเข้าไปในกางเกงของติณ จับควย14นิ้วของติณที่แข็งเต็มที่ชักขึ้นลง ''อาา'' ติณคราง ทั้งคู่จ้องตากัน ติณล้วงมือเข้าไปในกางเกงในของทศ ควย11นิ้วของทศแข็งสู้มือของติณ ทั้งคู่จับควยของกันและกันชักขึ้นลง ติณดึงคอเสื้อของทศลงมาจูบ ทศเอามือบีบคอของติณด้วยความเคยชิน ''อึก อืออ'' พอโดนทศบีบคอติณกลับรู้สึกเงี่ยนกว่าเดิมซะงั้น ทศลืมตามองติณทั้งที่ยังจูบกันอยู่ ติณเอามือขึ้นมาบีบคอทศกลับ อีกมือของทั้งคู่ยังคงชักว่าวให้กัน เร่งจังหวะสาวเร็วขึ้นเรื่อยๆ ''ไอเหี้ยทศ กูจะแตก อาาา'' ทศชักเร็วขึ้นอีก ติณเด้งเอวเด้ามือของทศ ''อาาา อ้าาา!'' ติณน้ำแตกออกมาเลอะมือของทศและกางเกงใน ''จะแตกยัง'' ติณชักควยทศเร็วขึ้นอีก ''อะ อาา'' ทศดันติณออก ควักควยตัวเองออกมาชักจ่อหน้าติณ ''ซี้ดดดด เย็ดแม่ อ้าา!'' ทศน้ำแตกออกมาใส่หน้าติณเต็มไปหมด เอาควยถูหน้าของติณไปมา ติณยิ้ม ''อะไรของมึงวันนี้เนี่ย'' ''หุบปาก'' ติณขำ เอามือจับน้ำควยของทศบนหน้า ''หน้าหล่อๆกู หมดกัน'' ทศมองบน ทั้งคู่ใช้ทิชชู่ในรถของทศทำความสะอาด ทศขับรถออกมาจากมอกลับไปที่คอนโด พอมาถึงทั้งคู่ก็เดินขึ้นมาบนห้องโดยที่ไม่พูดอะไรกันเลย ทศรู้สึกอายหลังจากที่ได้ทำแบบนั้นลงไป ไม่รู้ว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ ติณที่เดินยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ข้างๆนี่ก็น่าหงุดหงิดซะเหลือเกิน "ยิ้มควยไรนักหนาวะไอสัสนี่'' ''เอ้า ก็มีความสุขเลยยิ้มไง'' ทั้งคู่เดินมาจนถึงหน้าห้อง ''ถ้าอยากทำอีกได้ปะ'' ''กูจะไม่ให้มึงขึ้นรถแล้ว'' ''เอ้า ตัวเองเริ่มเองแท้ๆ'' ''ไอสัสนี่'' ทศต่อยไหล่ของติณด้วยความเขิน ติณดึงทศเข้ามากอดแน่น ทศไมไ่ด้ดันออก ทศเดินไปเปิดประตูห้องแล้วรีบเข้าไป ติณเองก็เข้าไปในห้อง ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง เอาผ้าห่มมากอดนอนยิ้มอยู่คนเดียว วันนี้เป็นวันที่ติณมีความสุขที่สุดในรอบปีเลยก็ว่าได้ | 
[คัดลอกลิงก์]
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-3-14 03:28:59
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2022-3-14 07:32:43
เจ้าของ
โพสต์ 2022-3-14 04:36:46
โพสต์ 2022-3-14 04:52:07
ติดตามเรื่องนี้อยู่นะค้าบ
