แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Kantanaty เมื่อ 2022-2-27 00:32
โฬม ''นั่นแหละครับ เงยหน้าสูงอีกนิดนึง นั่นแหละครับ ค้างนะครับ'' เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นหลังสิ้นเสียงของตากล้องที่กำลังถ่ายภาพของโฬมที่บืนอยู่หน้าเซ็ต วันนี้โฬมมาถ่ายแบบโปรโมทฟิตเนสของพ่อที่ตัวเองเป็นคนดูแลอยู่ ฟิตเนสนี้ได้รับความนยมในหมู่อัลฟ่าเป็นอย่างมาก รวมไปถึงพวกโอเมก้าที่มองหาจุดนัดเย็ดด้วย โฬมไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องจ้างนายแบบมาถายให้ในเมื่อตัวของโฬมนั้นก็ทั้งหล่อและล่ำมากๆ แถมยังเป็นนายแบบอยู่แล้วด้วย ทีมงานเอาน้ำมาให้โฬม โฬมรับมาดื่ม ''เสร็จแล้วใช่มั้ย ผมจะได้กลับ พอดีว่ามีธุระต่อ'' ''เอ่อ เสร็จแล้วครับ กลับได้เลยครับคุณโฬม'' ตากล้องบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ โฬมหันไปหาลูกน้องที่ยืนอยู่ ''จัดการต่อด้วยละกันนะ'' ''ได้ครับคุณโฬม'' โฬมเดินเข้ามาในห้องเปลี่ยนชึด เอาเสื้อผ้าของตัวเองออกมาใส่ หยิบกระเป๋าเดินออกมาจากสตูดิโอ ผู้คนในสตูรีบแหวกทางให้โฬมเดิน กลิ่นอัลฟ่าของโฬมนั้นแรงแถมยังทรงพลังมากอีกด้วย แรงกดดันจึงสูง โฬมลงมาที่ลานจอดรถข้างล่าง ระหว่างที่กำลังเดินไปที่รถโฬมจับสัมผัสได้ว่ามีคนแอบมองอยู่ หลายคนซะด้วย โฬมไม่แสดงอาการผิดปกติอะไร เดินมาจนถึงรถของตัวเอง เปิดประตูเอากระเป๋าวาง เสียงฝีเท้าพุ่งตรงมาหาโฬมจากด้านหลัง โฬมหมุนตัวหันไปต่อยสวนเข้าไปที่หน้าท้องของคนที่วิ่งใส่เต็มแรงจนกระเด็นไปชนเสาร์อีกฝั่ง ''พวกมึงเป็นใคร'' โฬมถามเสียงดังก้องไปทั่ว กลิ่นโอเมก้าและจิตสัมผัสอาฆาตค่อยๆแรงขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาหลากสีเปล่งแสงภายในความมืดของลานจอดรถที่เงียบสงัด ''พวกหมาลอบกัด ใครส่งพวกมึงมา'' ''มึงไม่ต้องรู้หรอก เพราะวันนี้มึงต้องตาย'' โฬมยิ้มมุมปากแล้วหัวเราะออกมา ''อย่างพวกมึงต่างหากที่จะต้องตาย'' มีดถูกปากเข้าใส่โฬมหลายเล่ม โฬมหลบได้อย่างรวดเร็ว มีดเล่มหนึ่งขูดเข้ากับประตูรถของโฬม โฬมโมโหมากเพราะคันนี้เป็นคันโปรดของตัวเอง กล้ามเนื้อของโฬมแน่นขึ้น ขยายใหญ่ขึ้นจนแขนเสื้อปริขาด เส้นเอ็นปูดเห็นชัด ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ''เงินทั้งชีวิตของพวกมึงรวมกันยังจ่ายค่าซ่อมไม่ได้เลยนะเว้ย!'' โฬมตะโกน ย่อตัวกระโดดพุ่งเข้าไปต่อยเสยคางของคนที่หลบปามีดอยู่บนฝ้าลานจอดรถจนกระแทกร่วยลงมา กลิ่นและรังสีของโฬมกระจายไปทั่วจนแม้แต่คนในตึกชั้นบนยังรู้สึกได้ 'เพล้ง!' เสียงของดาบที่แตกดังขึ้นที่หลังคอของโฬม โฬมหันไปยิ้มให้โอเมก้าที่มือข้างที่เป็นดาบหักยืนสั่นกลัวอยู่ คว้าคอของมันขึ้นมายกขึ้นสูง ''ไม่เจียมตัวเอาซะเลยนะ คนจ้างพวกมึงนี่คิดอะไรอยู่ถึงได้จ้างพวกมึงมา ดูถูกกูชัดๆเลยนี่หว่า'' โฬมฟาดโอเมก้าคนนั้นอย่างแรงกับหลังรถคันหนึ่งจนรถบุบลงไป พวกที่เหลืออีกประมาณ2-3คนเริ่มเห็นท่าไม่ดีเลยหนีไปกันแล้ว โฬมจึ๊ปากอย่างหงุดหงิด เดินไปเช็คที่ตัวของโอเมก้าพวกนั้นที่นอนสลบไม่รู้ว่าตายหรือยังพวกนั้น แต่ค้นดูแล้วก็ไม่เจออะไร โฬมเดินกลับมาที่รถ นั่งลงเอามือลูบตรงรอยขูดที่ประตู นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โใมโดนลอบทำร้าย ครอบครัวของโฬมนั้นมีชื่อเสียงจากธุรกิจสินค้าเกี่ยวกับสุขภาพ แต่จริงๆแล้วทำธุรกิจผิดกฏหมายอีกหลายอย่าง สร้างความเดือดร้อนให้คนหลายกลุ่มจนมีศัตรูอยู่มากมาย ไหนจะศัตรูของพ่อสมัยก่อนที่ตามกลับมาแก้แค้นที่โฬมแทนอีก แต่โฬมก็ชินแล้ว อีกอย่าง ไม่มีใครที่จะมาสู้พละกำลังของโฬมได้หรอก โฬมขึ้นรถ ขับกลับไปที่คฤหาสน์
โฬมอยู่ในห้องทำงาน นั่งมองไปที่งานในโน๊ตบุ๊คแต่ในหัวครุ่นคิดว่าคนที่ส่งมาเป็นใคร ศัตรูก็มีอยู่เยอะซะจนเดาไม่ถูก โฬมถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย กลับมาสนใจงานในโน๊ตบุ๊ค ทำเอกสารการเงินของฟิตเนสที่ตัวเองดูแลต่อจนเสร็จ รวมถึงดูตารางงานถ่ายแบบของตัวเองด้วย โฬมเปิดฐานข้อมูลของฝูงตัวเอง ในฐานะหัวหน้าฝูงจะต้องคอยดูแลปกป้องคนในฝูง ควบคุมพฤติกรรมของทุกคนให้เป็นไปตามในแบบที่ตัวเองต้องการ และสร้างชื่อเสียงให้ฝูงตัวเองเพื่อให้ได้รับความนับถือจากฝูงอื่นๆ ชื่อเสียงของฝูงนั้นมาจากประสบการณ์การเย็ดของคนในฝูงหรือการประลองท้าสู้ระหว่างฝูง ยิ่งฝูงที่โชกโชนเรื่องการเย็ดหรือสู้ชนะฝูงอื่นเยอะก็จะยิ่งชื่อเสียงและอิทธิพล ในสมัยที่พ่อของโฬมเป็นจ่าฝู.นั้น ได้ทำชื่อเสียงเอาไว้มากมายจนได้ชื่อว่าเป็นฝูงที่แข็งแกร่งที่สุดในประวัติศาสตร์ แถมตัวพ่อของโใมเองยังได้รับการขนานนามว่า1ในอัลฟ่าที่แข็งแกร่งที่สุดอีกด้วย เมื่อพ่อของโฬมวางมือแรงกดดันจึงตกมาอยู่ที่โฬมที่จะต้องรักษาภาพพจน์ของตระกูลอัลฟ่าผู้เเข็งแกร่งอย่างตระกูลพลศุรตเอาไว้ โฬมจะต้องรู้พลังและจุดเด่นจุดด้อยของคนในฝูงเพื่อที่จะได้แบ่งงานที่เหมาะสมให้กับแต่ละคนทำ หรือเตรียมตัวเมื่อถูกโจมตี จึงจำเป็นที่จะต้องสนิทๆกันเข้าไว้ วันรวมฝูงที่ผ่านมาถามว่าผ่านไปได้ด้วยดีมั้ย คงจะตอบว่าก็ดีล่ะมั้ง ถ้าไม่นับเรื่องที่โฬมเกือบถูกวางยาตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน โฬมไล่ดูไปทีละคน ในฝูงมีโอเมก้าน้อยกว่าที่โฬมอยากได้ กะจะเก็บเอาไว้เป็นทาสเย็ดส่วนตัวซะหน่อย ฝู.ของโฬมมีเโอเมก้าสองคนคือเลิฟและพสุ ความสามารถในการต่อสู้นั้นยังไม่รู้ แต่ดูอ่อนแอทั้งคู่ในสายตาของโฬม เลิฟสามารถรักษาได้ซึ่งถือว่าเป็นพลังที่ดีที่ควรมีติดฝูงเอาไว้ พสุสามารถทะลุสิ่งกีดขวางได้ แถมหน้าตายังเซ็กซี่ถูกใจโฬมอีกด้วย เดี๋ยวจะต้องจัดลองของดูสักหน่อย เมื่อเลื่อนไปอีกรูปรอยยิ้มของโฬมก็หุบลงทันที รอยยิ้มของรัมนี่มันน่าหงุดหงิดซะจริงๆ ข้อมูลที่รัมให้มานอกจากชื่อกับอาชีพแล้วก็ไม่มีอีกเลย แต่พลังน่าจะเกี่ยวกับพิษแน่นอน อะไรบางอย่างที่ว่ายอยู่ในแก้ววันนั้นจะต้องมาจากพลังของรัมอย่างแน่นอน ดูแล้วน่าจะเป็นโรคจิตที่หลุดออกมาจากโรงพยาบาลมากกว่าเจ้าของบาร์ล่ะนะ ไม่สบอารมณ์เอาซะเลย โฬมเลื่อนดูต่อ เพราะฝูงของโฬมมีอัลฟ่าถึง3คนจึงเป็นที่จับตามองมากๆว่าเป็นฝูงหน้าใหม่ที่แข็งแกร่ง แถมอัลฟ่าแต่ละคนยังมีดีกรีไม่ธรรมดาอีกด้วย หัวหน้าฝูงคือโฬมลูกชายของพละ1ในอัลฟ่าที่แข็งแกรงที่สุดซึ่งมีพละกำลังมหาศาล หมอกทายาทตระกูลอัลฟ่าบริสุทธ์ที่มีอิทธิพลกว้างขวาง และราคาน อัลฟ่าหน้าใหม่ทายาทตระกูลน้ำหอมที่ได้รับการจับตามองจากสื่อมากมาย โฬมกดเข้าไปดูข้อมูลของหมอก โฬมรู้จักตระกูลของหมอกอยู่แล้วแต่ก็ไม่เคยคุยกับหมอกเองเลย หมอกดูเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยอะไรกับใครเท่าไหร่ งงเหมือนกันว่าเข้ารวมฝูงทำไมถ้าชอบเก็บตัว พลังรู้แค่ว่าเปลี่ยนตัวเองเป็นควันได้ แต่ความสามารถในการต่อสู้ยังไม่รู้ คนสุดท้ายคือราคาน แม้จะดีใจที่เพื่อนสนิทอย่างราคานมารวมฝูงด้วยแต่ในใจก็แอบหวั่น ตั้งแต่ยังเด็กโใมมักจะถูกพ่อเอาไปเปรียบเทียบกับราคานอยู่เสมอทั้งเรื่องเรียน เรื่องพลัง ทั้งๆที่ก็เห็นอยู่ว่าโฬมแข็งแกร่งกว่าราคานเป็นไหนๆ แต่โฬมคิดว่าเพื่อนสนิทอย่างราคานคงจะไม่แย่งชิงตำแหน่งหัวหน้าของตัวเองไปหรอก หวังว่าล่ะนะ สมัยที่เรียนด้วยกันฝีมือการต่อสู้ระยะประชิดของราคานนั้นไม่เป็นรองใคร โฬมไม่อยากยอมรับเลยว่าในการต่อสู้แบบไม่ใช้พลังราคานมักจะเป็นฝ่ายชนะเสมอ แต่ถ้าได้ใช้พลังขึ้นมาแรงของราคานก็สู้โฬมไม่ได้หรอก การที่มีราคานอยู่ในฝูงด้วยนั้นเป็นเรื่องที่ดีมาก เรื่องการดูแลบ้านหรือจัดตารางพบปะของคนในฝูงราคานก็อาสาทำทั้งหมด โดยให้โฬมดูแลในเรื่องอื่นไป แม้จะขอบคุณเพื่อนแต่ในใจก็แอบไม่พอใจอยู่หน่อยๆ ไม่อยากให้คนเข้าใจผิดว่าราคานนั้นเป็นหัวหน้า โฬมปิดโน๊ตบุ๊คลง เดินออกมาจากห้องทำงาน รู้สึกเบื่อเลยกะจะไปที่บ้านฝูง ราคานไปที่นั่นบ่อยกว่าโฬมที่เป็นหัวหน้าซะอีก จะปล่อยให้เป็นแบบนั้นคงไม่ดี โฬมขึ้นมาบนรถ ขับออกไปที่ย่านชนชั้นสูง ขับเข้ามาเรื่อยจนถึงเซฟเฮ้าส์ของโฬมที่ใช้เป็นจุดรวมฝูง โฬมขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ราคานกำลังนั่งเช็ดรถของตัวเองอยู่ ราคานที่จับจิตของเพื่อนได้หันมามองแล้วโบกมือให้ โฬมเดินเข้าไปหา
ราคาน ''ไงมึง'' โฬมทัก ''วันนี้โผล่มาได้แล้วหรอคุณหัวหน้า'' ''พูดมากน่าไอลูกน้อง'' ทั้งคู่หยอกล้อกัน โฬมนั่งยองๆลงข้างๆราคาน ''ทำอะไรวะ'' ''เพิ่งล้างรถเสร็จ'' ''มึงมาที่นี่บ่อยเนอะ'' ''เอ้า ก็ที่นี่มันเป็นบ้านของทุกคนนี่ กูก็มาได้ดิ'' ''มีคนมาบ่อยมั้ย'' ''นอกจากกูก็มีพสุแหละที่มาบ่อย เลิฟก็มาบ้าง แต่เดี๋ยวพอเรานัดคุยฝูงไปเรื่อยๆเดี๋ยวสนิทมากขึ้นก็มากันบ่อยเองแหละ'' โฬมพยักหน้า มองหน้าของราคานเหมือนคิดอะไรอยู่ ''มึงคิดอะไรอยู่'' ราคานถามโดยไม่มองโฬม หลายครั้งแล้วที่ราคานมักจะรู้เสมอว่าโฬมกำลังไม่สบายใจ ''มึงคิดว่ากูเหมาะสมกับตำแหน่งจ่าฝูงปะ'' ราคานหันมามอง ''เอาความจริงหรือเอาแบบถนอมน้ำใจเพื่อนอะ'' ''เอาความจริง'' ''หึ ไม่เหมาะ'' ''อ้าว'' ราคานหัวเราะ ''ไม่ใช่ว่าไม่เหมาะ แต่ดีได้มากกว่านี้ไง มึงเพิ่งเป็นได้ไม่กี่วัน เครียดอะไรวะ'' ''ก็แค่อยากรู้ว่าถ้าไม่มีมึงคอยช่วยกูสามารถเป็นเองได้มั้ย'' ''มึงไม่อยากให้กูช่วย?'' ''ไม่ใช่แบบนั้น แต่ เออ กูอยากทำเองบ้าง'' ราคานหรี่ตามอง ''มึงถามที่มึงอยากถามมาเลยดีกว่า'' สิ้นเสียงของราคานโฬมก็พูดออกไปเอง ''มึงคิดอยากจะเป็นหัวหน้าแทนกูปะ'' ราคานยิ้มแล้วส่ายหน้า ''ถ้ากูอยากเป็นหัวหน้ากูก็ออกไปตั้งฝูงเองก็ได้นี่ จะมาอยู่ฝูงมึงทำไม'' ''เออ จริงด้วย'' ราคานตบบ่าโฬม ''มึงไม่ต้องกังวลหรอก กูอยู่ข้างมึงเสมอนี่แหละ แต่ไม่ได้หมายความว่ากูเป็นลูกน้องมึงนะ'' ''รู้น่า'' ราคานยืนขึ้น ''มึงมีอะงานต่อมั้ยคืนนี้?'' ''มีไปงานเลี้ยงที่โรงแรม'' ''เออ งานเดียวกับกูเลยนี่'' ''มึงจะไปำร้อมกันมั้ย'' ''กูต้องไปพร้อมพ่ออะ เดี๋ยวกะจะกลับไปที่บ้านก่อนเนี่ย'' ''เออ เจอกัน'' ''เจอกันมึง ในตู้เย็นมีของกินนะ'' ''เออๆ'' ราคานขับดูคาติคู่ใจออกไป โฬมเดินเข้ามาในบ้าน
พสุ พสุเดินลงมาจากชั้นบนพอดี เมื่อสัมผัสได้ถึงโฬมก็หันมามอง ก้มหัวให้เล็กน้อยแล้วเดินลงมา ''ไง มานานแล้วหรอ'' โฬมทัก ''อืม มาได้สักพักแล้ว'' ถึงพสุจะอายุเยอะกว่าโฬมแต่ก็เกรงๆโฬมเพราะชนชั้นที่ต่างกัน โดนกดดันจากรังสีอัลฟ่าของโฬม พสนั้นเป็นโอเมก้าที่มีรูปร่างหน้าตาและกลิ่นที่เซ็กซี่เย้ายวนมากๆ ดูท่าน่าจะประสบการโชกโชนเลยทีเดียว ''มาใกล้ๆหน่อยได้มั้ย'' พสุพยักหน้าแล้วเดินเข้ามาหาโฬม โฬมเชยคางของพสุหันซ้ายขวาล้วยิ้มออกมา ''งานดีอยู่นะเนี่ย'' โฬมเลื่อนมือลงไปจับเอวของพสุดึงเข้ามาหาตัวเอง พสุไม่ได้ขัดขืนอะไร แต่ตอนนี้โฬมยังไม่มีอารมณ์จะทำอะไรแบบนั้น ''ไว้จะมาลองของดูสักหน่อยนะ'' โฬมปล่อยพสุออก พสุไม่ได้ติดอะไรถ้าจะต้องมีเซ็กส์กับคนในฝูง เพราะคิดว่าเป็นเรื่องปกติของโอเมก้าที่ต้องยอม ถึงจะไม่เต็มใจแต่ก็ขัดขืนไม่ได้หรอก เลยปลงและทำใจยอมรับมันซะจะดีกว่า โดนคนในฝูงยังดีกว่าไปโดนใครที่ไหนก็ไม่รู้ข้างนอกล่ะนะ ''เออ จะกินอะไรมั้ย'' โฦมถาม พสุหันไปทำหน้างง ''ห้ะ'' ''ห้ะอะไรล่ะ ถามว่าอยากกินอะไรมั้ย'' ''กำลังจะไปในครัว'' ''พอดีเลย อุ่นข้าวที่ราคานมันทำในตู้เย็นกินแล้วทำมาเผื่อด้วย'' ''โอเค'' พสุเดินไปที่ครัว เปิดตู้เย็นเอาข้าวที่ราคานทำออกมาอุ่นแล้วแบ่งใส่สองจาน เดินมาที่โต๊ะตรงกลางบ้าน ''ไม่รู้ว่ากินเยอะมั้ยนะ'' พสุวางจานของโฬมที่พูนจานให้ โฬมเอาขึ้นมาตักกิน พสุจะเอาขึ้นไปกินข้างบนแต่โฬมเรียกไว้ ''ไปไหนล่ะ มานี่ดิ'' ''โอเค'' พสุเดินกลับมานั่งที่โซฟา ''ชื่อพสุใช่มั้ย'' ''ใช่'' โฬมนั้นไม่รู้จะชวนคุยอะไร เพราะการที่อัลฟ่าจะมาชวนโอเมก้าคุยเหมือนเป็นเพื่อนมันก็ยังไงๆอยู่ โฬมไม่ค่อยได้ทำ คิดซะว่าอย่างน้อยก็ทำดีกับลูกน้องก็ยังดี ''แล้วไม่ทำงานหรอ'' ''ทำตอนกลางคืนน่ะ'' ''ทำอะไร'' พสุคิดหาคำตอบ ไม่อยากตอบว่าตัวเองขายบริการ เพราะกลัวคนในฝูงจะรับไม่ได้และดูถูก คนข้างนอกจะดูถูกและว่าพสุยังไงก็ช่าง ''แถวๆบาร์นั่นแหละ'' ''อยู่ในคลับบาร์งี้หรอ'' ''อืม'' โฬมมองพสุตั้งแต่หัวจรดเท้า ''ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่'' ด้วยรูปร่างหน้าตาและกลิ่นที่ดีขนาดนี้คงจะเรียกแขกได้ไม่น้อย ทำงานย่านบันเทิงก็ไม่แปลก โฬมลุกขึ้น ''ไปล่ะ มีธุระ'' ''โอเค'' โฬมเดินออกมาจากบ้าน เมื่อกี๊โฬมพยายามที่สุดแล้วที่จะคุยกับพสุ วันนี้ได้แค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วล่ะสำหรับคนอย่างโฬม โฬมขับรถกลับมาที่บ้านเพื่อเตรียมตัวไปงานเลี้ยงกับพ่อในคืนนี้
โฬมอยู่บนรถกับพ่อเพื่อไปงานเลี้ยงของนักธุรกิจรายใหญ่คนหนึ่ง ''งานนี้เป็นงานของใครหรอครับ'' ''พ่อก็ไม่รู้อะไรมากหรอก รู้แค่ว่าตระกูลใหญ่ๆถูกเชิญไปกันทั้งนั้น ยังไงก็ระวังตัวหน่อยละกัน ไม่รู้ว่าเป็นแค่งานเลี้ยงพบปะธรรมดาหรือเปล่า'' โฬมไม่ได้สนใจฟังคำเตือนของพ่อนัก เอาโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่น สักพักทั้งคู่ก็มาถึง คนขับรถลงมาเปิดประตูให้แล้วขับรถไปจอดรอ โฬมกับพ่อเดินเข้ามาในโรงแรมX เป็นโรงแรม5ดาวที่หรูที่สุดในตัวเมืองแล้ว มักจะถูกใช้จัดงานเลี้ยงต่างๆหรืองานแต่งงานของพวกอัลฟ่าชั้นสูงหรือมหาเศรษฐี ข้างในห้องจัดงานที่กว้างขวางเต็มไปด้วยเหล่าผู้คนที่มีหน้ามีตาจากหลายหลายตระกูล ทั้งมหาเศรษฐี นักธุรกิจ นักร้องดารานักแสดง หลายๆคนโฬมเคยเห็นมาบ่อยแล้ว พ่อของโฬมมองไปเห็นเพื่อนของตัวเองที่ไม่ได้เจอกันนาน ''เดี๋ยวพ่อไปคุยกับเพื่อนก่อน ดูแลตัวเองด้วย'' ''ครับพ่อ เดี๋ยวผมจะหาเพื่อนเหมือนกัน'' เหมือนนี่จะเป็นงานเลี้ยงที่จัดขึ้นมาเพื่อพบปะพูดคุยกันระหว่างพวกคนชั้นสูงธรรมดาๆ แต่ไม่มีใครรู้ว่าคนจัดงานคือใคร โฬมมองหาราคานพยายามดมกลิ่นแต่ก็ไม่เจอ คงจะยังมาไม่ถึง โฬมเดินไปหยิบแก้วไวน์ตรงจุดบริการอาหาร มีมือมาจับที่ไหล่ของโฬม โฬมหันไปอย่างรวดเร็วเพราะตกใจ ''เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ อย่าต่อยกู'' ''ไออัค!''
อัคคี ''ไง'' อัคคีส่งยิ้มกว้างมาให้ อัคคีเป็นเพื่อนสมัยเรียนของโฬมอีกคนหนึ่งที่อยู่ในแก๊งของโฬมช่วยกันคุมโรงเรียน หลังจากที่เรียนจบอัคคีก็หายตัวไปโดยไม่บอกกล่าวและติดต่อไม่ได้ ครอบครัวของอัคคีเป็นผู้ดีสายเลือดอัลฟ่าบริสุทธิ์เช่นเดียวกัน ''เป็นไงบ้างวะ หายไปไหนมาตั้งหลายปี'' โฬมเข้าไปกอดอัคคี ''มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ เลยต้องหลบไปก่อน มึงอะเป็นไงบ้าง'' ''ยังหล่อและเท่เหมือนเดิม'' ''ยังกวนตีนเหมือนเดิมด้วยนะ'' ''สัส'' อัคคีขำ ''ไม่เจอกันนานกลิ่นมึงนี่แรงใช่ย่อยเลยนะ ไม่เบาลงเลยใช่มั้ยเรื่องเย็ดเนี่ย'' อัคคีแซว ''ทำมาเป็นว่ากูนะ มึงเถอะสมัยเรียนกวาดกินพวกโอเมก้าหมดทีมฟุตบอลยังทำมาแล้วเลยนี่'' อัคคียักไหล่ยิ้มอย่างภูมิใจ ''ทำไงได้ ตูดกูมันเกินต้านทานอะเนอะ'' อัลฟ่านั้นไม่ได้มีเฉพาะรุกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น อัลฟ่าที่เป็นรับแบบอัคคีก็มีเช่นกัน โดยไม่ว่าจะเป็นบทบาทไหนแต่เรื่องบนเตียงก็จะเป็นฝ่ายคุมเกมเสมอด้วยสัญชาตญาณอัลฟ่า ''เออ เถียงไม่ได้'' ''มึงก็คิดถึงเหมือนกันแหละน่า'' ''ก็นิดนึงแหละ'' โฬมยิ้มมุมปาก โฬมกับอัคคีนั้นนอกจากจะเป็นเพื่อนกันแล้วยังเป็นคู่นอนอีกด้วย อัลฟ่าและอัลฟ่าสามารถมีเซ็กส์กันได้แต่จะไม่มีการท้อง อารมณ์เงี่ยนแบบปกติทั่วไปไม่มีแรงกระตุ้นเหมือนตอนเย็ดกับโอเมก้า ''งั้นไว้คุยกันนะ กูต้องกลับไปหาพ่อว่ะ'' อัคคีบอก ''โอเค ดีใจที่ได้เจอกันอีก'' ''เออ ไว้นัดไปกินข้าวกัน ชวนราคานด้วยอะ'' ''เออได้ เดี๋ยวกูบอกมันให้ว่ามึงกลับมาแล้ว'' อัคคีโบกมือให้แล้วเดินจากไป ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอเพื่อนเก่าที่หายไปในงานเลี้ยงแบบนี้ ''สวัสดีครับ'' ผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดของโรงแรมxเดินเข้ามาหา ''ว่าไง'' ''เจ้าของงานเลี้ยงท่านฝากของขวัญไว้ให้กับคุณโฬมด้วยน่ะครับ'' โฬมทำหน้างง ''ใคร'' ''ท่านไม่ได้บอกไว้ครับ แต่ฝากเอาไว้ให้เฉยๆ'' พนักงานโค้งตัวให้แล้วเดินหายไป โฬมมองดูส่งที่พนักงานมอบให้ มันคือคีย์การ์ดสีม่วงกรอบทองที่มีเลขห้องอยู่ตรงกลาง โฬมรู้จักสิ่งนี้ดี นอกจากโรงแรมxจะเป็นที่พักและสถานที่จัดงานแล้ว มันยังเป็นโรงแรมขายบริการที่มีโอเมก้าชั้นดีขายตัวบริการให้กับแขกที่เข้ามาพักหรือซื้อบริการโดยเฉพาะ ซึ่งค่าบริการนั้นแพงมาก ลูกค้าส่วนใหญ่จึงเป็นพวกคนรวยซะส่วนใหญ่ โฬมเองก็เคยมาใช้บริการที่นี่หลายครั้งแล้วแต่ช่วงหลังไม่ค่อยได้มา โฬมเก็บคีย์การ์ดเอาไว้ก่อน กะว่าจะเอาไว้ใช้หลังจบงานเพราะเวลาสิ้นสุดของบัตรคือพรุ่งนี้ เวลาผ่านไปพักใหญ่ก็ยังไม่เห็นวี่แววของเจ้าของงาน และไม่รู้จุดประสงค์ของงานนี้ด้วย ผู้คนเริ่มทะยอยกลับกันเนื่องจากไม่มีอะไรเกิดขึ้นในงานเลย ''กลับกันเถอะ'' ''พ่อกลับไปก่อนเลยครับ โฬมว่าจะไปต่อหน่อย'' ''แล้วจะกลับยังไง ให้เอารถมาให้มั้ย เดี๋ยวพ่อให้คนที่บ้านขับมาจอดทิ้งไว้ให้'' ''ก็ได้ครับ''
งานเลี้ยงได้สิ้นสุดลง ผู้คนทะยอยออกจากโณงแรมไป พ่อของโฬมกลับไปแล้ว โฬมยืนรออยู่หน้าโรงแรมสักพักรถสปอร์ตสีแดงคันหรูของโฬมก็ขับเข้ามา ลูกน้องของพ่อโฬมเดินเอากุญแจรถมาให้แล้วกลับไป โฬมเดินมาที่ฟร้อนท์โรงแรม วางคีย์การ์ดให้ มองดูก็ไม่เจอพนักงานคนที่เอาคีย์การ์ดมาให้แล้ว พนักงานที่นั่งอยู่รับไปดู ''รับทราบครับ เดี๋ยวผมจะนำไป'' โฬมเดินตามพนักงานมาขึ้นลิฟท์ขึ้นไปยังชั้นสูงสุดของโรงแรม ผนังชั้นนี้เป็นกำมะหยี่สีม่วง มีห้องมากมายหลายห้องเรียงรายกัน ขึ้นว่ากำลังใช้งานเต็มไปหมด ที่นี่เป็นเหมือนโรงแรมม่านรูดที่หรูขึ้นมาหน่อยนั่นแหละ สำหรับพวกอัลฟ่าหัวสูงที่ไม่อยากลงไปใช้บริการโอเมก้าเกรดต่ำที่ขายตัวตรงย่านบันเทิงก็จะมาที่นี่แทน โอเมก้าในโรงแรมนี้ถูกคัดมาแล้วทั้งนั้นทั้งเรื่องรูปร่างหน้าตาและการบริการ พนักงานนำโฬมมาจนถึงห้อง808 ''หวังว่าท่านจะได้รับความพอใจจากการบริการของเรานะครับ'' พนักงานพูดประโยคที่ต้องพูดทุกครั้งแล้วเดินจากไป โฬมใช้คีย์การ์ดเปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง ภายในห้องนั้นกว้างขวาง มีเตียงขนาดใหญ่สุดหรูอยู่ตรงกลาง มีห้องน้ำทีวีตู้เย็นครบครัน โฬมนั่งลงบนเตียง รู้สึกได้ว่ามีคนอยู่ในห้องน้ำ ประตูห้องน้ำเปิดออก
เท้นส์ โอเมก้าหุ่นล่ำหน้าตาหล่อเหลาเดินออกมา ใส่กางเกงในสีขาวตัวเล็กตัวเดียว ส่งยิ้มยั่วยวนมาให้ โฬมมองแล้วก็ยิ้มพอใจ โอเมก้าคนนั้นโค้งตัวให้ ''ผมชื่อเท้นส์ จะมาบริการคุณโฬมวันนี้ครับ'' โฬมมองดูเท้นส์ตั้งแต่หัวจรดเท้า งานดีน่าเย็ดซะจริงๆ เท้นส์เดินไปเปิดตู้เย็น เอาแก้วลงมาจากตู้ เทแชมเปญใส่แก้วแล้วเดินเอามาให้โฬม โฬมรับมาดื่ม ใช้สายตาแทะโลมเท้นส์ไปทั่ว เท้นส์นั่งลงที่ปลายเท้าของโฬม ยกเท้าโฬมขึ้นมาบีบนวดให้ ''ทำงานมานานหรือยังล่ะ'' ''ไม่นานครับ เพิ่งมาวันแรก แต่รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน'' ''งั้นโชว์การบริการให้ดูหน่อยสิ'' เท้นส์ยิ้ม ยกเท้าของโฬมขึ้นมาจูบเบาๆ ลากลิ้นเลียไปตามฝ่าเท้าของโฬม แลบลิ้นเลียไปตามซอกนิ้ว ดูดนิ้วเท้าของโฬมทีละนิ้วอย่างบรรจง ยกเท้าอีกข้างของโฬมมาทำแบบเดียวกัน เท้นส์เลียทำความสะอาดเท้าของโฬมทั้งสองข้าง โฬมเอาเท้าถูหน้าของเท้นส์วนๆ ยิ้มออกมา ''ใช้ได้นี่นา'' ''ขอบคุณครับ'' โฬมโน้มตัวลงมา เชยคางเท้นส์ให้แหงนหน้าขึ้น บีบปากของเท้นส์ให้อ้า ถุยน้ำลายใส่ปากเท้นส์แล้วประกบปากจูบ ''อืออ'' ทั้งคู่จูบกันอย่างดูดดื่ม บดขยี้ริมฝีปากกันอย่างเร่าร้อน โฬมสอดลิ้นเข้าไปพัวพันแลกลิ้นแลกน้ำลายกับเทนส์อย่างเมามันส์ กลิ่นเงี่ยนของโฬมคลุ้งไปทั่วห้อง ทำให้เท้นส์เงี่ยนจนคุมตัวเองไม่อยู่ฬมจับหน้าเท้นส์ซุกเป้าตัวเองถูไปมา เท้นส์สูดดมกลิ่นควยของโฬมเข้าไปเต็มปอด โฬมจิกหัวของเทนส์เงยหน้าขึ้นมามองแล้วยิ้ม ใบหน้าของเท้นส์นั้นเต็มไปด้วยความร่าน โฬมถอดกางเกงออก ควยโฬมแข็งเป็นลำอยู่ในกางเกงใน เทนส์ขบกัดไปตามลำควยของโฬม โฬมจิกหัวของเท้นส์แล้วตบหน้าของเท้นส์อย่างแรงจนหน้าหัน ''อยากอมควยกูแล้วล่ะสิ'' ''อยากมากเลยครับ'' เท้นส์กำเป้าของตัวเองขยำไปมา โฬมดึงกางเกงในลง ควยดำใหญ่ยาว14นิ้วเด้งออกมาฟาดหน้าของเท้นส์ หมอยดกดำ เท้นส์มองควยตรงหน้าอย่างตะลึงในขนาดของมัน ''หวังว่ามึงจะรับได้นะ'' เท้นส์ยิ้มมุมปาก แลบลิ้นออกมาเลียน้ำหล่อลื่นที่เยิ้มอยู่ตรงปลายควย ''ได้อยู่แล้วครับ'' เท้นส์จับควยของโฬมชักขึ้นลง เอาเข้าปากแล้วดูดอย่างเมามันส์ ''ซี้ดดด'' เท้นส์อมควยของโฬมอย่างหิวกระหาย สอดลิ้นเข้าไปใต้หนังหุ้มเลียวนไปมา ถอกควยของโฬมลง หัวควยบานแดงโผล่ออกมา เท้นส์ตวัดลิ้นเลียรัวๆเน้นๆตรงหัวควย โฬมจิกหัวของเท้นส์ไว้แล้วเด้งเอวเย็ดปากของเท้นส์อย่างเมามันส์ ''อ๊อก ออก ออก อ๊อก'' โฬมกระแทกควยเข้าไปในปากเท้นส์ไม่ยั้ง ควยโฬมใหญ่คับปากเท้นส์ไปหมด แทงเข้าไปลึกจนเท้นส์สำลักน้ำตาเล็ด โฬมจับควยตีกระพุ้งแก้มของเท้นส์รัวๆ ถอนควยออก น้ำลายเท้นส์ไหลเยิ้มติดควยโฬมมมา โฬมจับควยแฉะๆตีหน้าของเท้นส์อย่างแรงจนหน้าสั่น เท้นส์ยิ้มพอใจ ลากลิ้นเลียลงไปตามลำควยยาว เลื่อนหน้าลงไปดูดเลียไข่ของโฬมจนชุ่ม โฬมยกตัวเท้นส์ขึ้นอย่างง่ายดายโยนลงไปบนเตียง ถอดกางเกงในของเท้านส์ออกยกขาขึ้นสูง รูหีสีชมพูของเท้นส์ขมิบไปมาเพราะความเงี่ยน ฟีโรโมนของเท้นส์ที่แผ่ออกมายิ่งทำให้โฬมเงี่ยนขึ้นไปอีก โฬมยื่นหน้าไปเลียหีของเท้นส์อย่างเมามันส์ ''อะ อาา'' โฬมตวัดลิ้นเลียหีของเท้นส์ไปมา ลิ้นอุ่นๆหนาๆของโฬมทำเอาเท้นส์เสียววาบไปทั้งตัวโฬมเงยหน้าขึ้นมา นั่งเอาควยถูตรงรูของเท้นส์ ดันควยเข้าไปทีเดียวสุดลำ ''อึก งึก อ๊ะ'' เท้นส์เกร็งไปทั้งตัว ควยโฬมแน่นคับหีของเท้นส์ไปหมด แทงเข้ามาลึกจนทั้งจุกทั้งเสียว โฬมเด้งเอวเย็ดหีเท้นส์เป็นจังหวะ ''อะ อ๊ะ อาาา อืออ'' ''ซี้ดดด'' หีเท้นส์นั้นทั้งแน่นทั้งอุ่น ตอดขมิบควยของโฬมอย่างบ้าคลั่ง โฬจับเอวของเท้นส์ไว้แล้วกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ''อึก อืออ อูยยย เสียว'' โฬมบีบคอของเท้นส์ไว้แล้วซอยหีของเท้นส์อย่างเมามันส์ สอดควยเข้าออกหีของเท้นส์อย่างเร็วและแรง เท้นส์เอามือขึ้นมาโอบคอของโฬมเอาไว้ โฬมซอยเร็วขึ้นเรื่อยๆ ควยโฬมกระแทกเข้ามาลึก กระแทกจุดเสียวของเท้นส์จนเสียวไปหมด ควยเท้นส์แข็งกระดกขึ้นลง โฬมกระแทกแรงขึ้นอีกจนเท้นส์หั่วสั่นไปมา ''งึก อ๊ะ อาา'' เท้นส์ควยกระตุกน้ำแตกออกมา โฬมซอยรัวๆ ''อ้าาาาา ซี้ดดด'' โฬมกระแทกควยเข้าไปสุดลำ ควยโฬมขยายใหญ่ขึ้นจนแน่น น้ำแตกเข้าไปในหีของเท้นส์มากมายจนเท้นส์อุ่นไปหมด น้ำควยเล็ดออกมาข้างควยของโฬม โฬมอุ้มเท้นส์ขึ้นเอาขาเกี่ยวเอวไว้ เท้นส์เอามือกอดคอของโฬม โฬมโก้งโค้งเด้งเอวเย็ดหีของเท้นส์อีกรอบทันที ''อะ อ๊ะ อาา แรงๆเลยครับ ซี้ดด'' ''โอยย เสียวชิบหาย'' โฬมกระแทกรัวๆ ตอกควยเข้ามาในหีของเท้นส์อย่างเร็วและแรง ''อะ อือออ'' เท้นสคราง สั่นไปทั้งตัวเพราะแรงกระแทกของโฬม เสียงเนื้อกระแทกกันดังไปทั่วห้อง กลิ่นฟีโรโมนของทั้งคู่ที่ปบ่อยออกมาตีกันอบอวล ควยโฬมแทงเข้ามาลึก กระทุ้งจุดเสียวของเท้นส์ย้ำๆจนเสียวแทบขาดใจ ควยเท้นส์แข็งขึ้นมาอีกครั้ง ''อะ อ๊ะ!'' เท้นส์น้ำแตกออกมาไม่หยุด โฬมเด้ารัวๆ ''โอยย อ้าาา!'' โฬมกระแทกควยเข้ามาเต็มแรง หีของเท้นส์ล็อคควยของโฬมเอาไว้ ควยโฬมขยายใหญ่ ปล่อยน้ำควยกระฉูดเข้าไปในรูของเท้นส์ ''อาาา'' น้ำควยขาวขุ่นเล็ดออกมา โฬมรอสักพักจนควยเริ่มลดขนาดลงแล้วถอนควยออก น้ำควยมากมายทะลักออกมาเลอะเตียง รูหีเท้นส์บานโบ๋เป็นรูร่องควยของโฬม โฬมทิ้งตัวลงนอนหอบ ''ขอบคุณที่ใช้บริการนะครับ'' เท้นส์บอก เท้นส์ใส่เสื้อผ้าอยู่ที่ปลายเตียงโดยมีโฬมนอนมองอยู่ ''จะไปแล้วหรอ'' ''งานของผมเสร็จแล้วครับ'' ''แต่ตามกฏต้องอยู่จนกว่าลูกค้าจะกลับไม่ใช่หรือไง'' ''แล้วคุณโฬมจะกลับหรือยังหรอครับ'' ''เออ ก็จะกลับแล้วนั่นแหละ'' โฬมขำ จะลุกขึ้นแต่ก็ต้องประหลาดใจ ทั้งตัวของโฬมไม่สามารถขยับได้เลย เหมือนทั้งตัวเกร็งและตึงไปหมด ขยับได้เพียงหน้าเท่านั้น ''อะไรวะ!'' โฬมตะโกนเสียงดังพยายามจะลุกแต่ก็ลุกไปขึ้น เมื่อมองไปที่ปลายเตียงก็เห็นว่าเท้นส์ยืนยิ้มอยู่ ''ฝีมือมึงหรอ'' ''ครับ'' เท้นส์ยกมือขึ้นมา นิ้วทั้ง5ของเท้นส์มีเส้นดายใสๆเชื่อมกันอยู่ ''ทำเหี้ยอะไรของมึง'' ''แค่ทำตามที่ได้รับมอบหมายมาเท่านั้นครับ'' โฬมเข้าใจแล้วว่ามันคือแผนฆ่าโฬมโดยมีเท้นส์เป็นตัวล่อ ''ถ้ากูหลุดไปได้กูจะฆ่ามึง'' เท้นส์หัวเราะเบาๆ ''อย่าขยับมากจะดีกว่านะครับ ไม่งั้นเอ็นได้ขาดขยับไม่ได้ขึ้นมาจริงๆผมไม่รู้ด้วยนะ'' จิตสังหารของเท้นส์เริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ ''ใครส่งมึงมา'' ''นึกสิครับว่าครอบครัวคุณไปสร้างความเดือดร้อนให้ใครเค้ามาบ้าง'' เท้นส์เดินมานั่งลงข้างๆ ''นึกไม่ออกสินะ เพราะทำไว้เยอะจนจำไมไ่ด้ล่ะสิ'' ตอนนี้โฬมโมโหมากแต่ไม่สามารถใช้พลังได้เพราะจะเป็นอันตรายต่อกล้ามเนื้อ ''นออีกสักพักก็จะรู้เองแหละครับ แต่ระหว่างนี้เรามาเล่นสนุกกันซักหน่อยดีกว่าเนอะ'' เท้นส์ขยับนิ้ว ''อ๊ากก!'' โฬมร้อง กล้ามเนื้อของโฬมบิดตัวทำให้เจ็บปวดเป็นอย่างมาก เท้นส์ยิ้มกว้าง ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีขาว เส้นด้ายที่มือของเท้นส์เปล่งประกายแวบวับ ''คิดว่าทำไมผมถึงต้องยอมให้คุณเย็ดล่ะครับ เพราะที่ผมจะได้ติดด้ายไว้ที่กล้ามเนื้อและเส้นประสาทของคุณไง ถ้าเข้าซึ่งๆหน้าผมคงจะติดไม่ได้จริงมั้ย'' ''ไอหมาลอบกัด'' เท้นส์หัวเราะ ''จะพูดอะไรก็พูดไปเถอะครับ'' เท้นส์ยิ้มเยาะ เดินไปนั่งที่โซฟาตรงมุมห้อง ''ผมก็นึกว่าจะจัดการยากซะอีก แต่คุณโง่กว่าที่คิดงานผมเลยง่ายขึ้นเยอะเลย'' ยิ่งฟังคำพูดของเท้นส์โฬมก็ยิ่งโมโหจนเส้นเอ็นปุดขึ้นมา สายตาเต็มไปด้วยแรงอาฆาตที่ดูอันตราย พลังของเท้นส์นั้นแก้ทางพลังของโฬมได้อย่างสิ้นเชิง โฬมพยายามคิดหาทางออก เท้นส์คงไม่ทำอะไรโฬมไปมากกว่าจับโฬมไว้แน่ๆ โฬมสัมผัสได้ถึงดวงจิตอ่อนๆที่คุ้นเคยแต่จำไม่ได้ว่าเป็นใครเข้ามาใกล้ เหลือบไปเห็นควันสีดำลอยเข้ามาผ่านช่องใต้ประตู ไปอยู่ที่ใต้เก้าอี้ของเท้นส์ โฬมนอนนิ่งไม่โวยวายอะไร เท้นส์เงยหน้ามามอง ''หมดฤทธิ์แล้วหรอครับ ยอมแพ้แล้วสินะ'' ควันนั้นลอยขึ้นมาสูงเรื่อยๆ ''อ๊อก!'' ควันนั้นเข้ารักที่คอของเท้นส์แน่นจนเท้นส์คลายมือออก โฬมขยับตัวได้ก็พุ่งเข้าไปหาเท้นส์ทันที ควันนั้นสลายแล้วลอยออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว โฬมบีบคอของเท้นส์กระแทกเข้ากับกำแะง เท้นส์จับมือของโฬมที่บีบคอตัวเองแน่นไว้ ดวงตาของโฬมเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย ''ใครส่งมึงมา'' ''อึก ผะ...ผมบอก..อึก...ไม่ได้'' ''จะตายอยู่แล้วยังจะภักดีอยู่อีก งั้นกูจะรอเจอมันแล้วฆ่ามันซะ'' เทนส์บีบนิ้ว ''อัก!'' มือของโฬมเจ็บจนต้องปล่อยเท้นส์ลง เท้นส์บิดกล้ามเนื้อขอโใมจนแขนของโฬมเจ็ฐปวดเป็นอย่างมาก เท้นส์วิ่งหนีจะออดไปจากห้องแต่โฬมเอามือดันประตูเอาไว้ ก่อนที่เท้นส์จะได้ใช้พลัง โฬมต่อยเข้าไปเต็มแรงที่ท้องของเท้นส์จนเท้นส์ลงไปกองกับพื้น จิกหัวเท้นส์ขึ้นมาแล้วกระแทกกับพื้นหลายครั้งจนเลือดกกปาก ''มึงจะบอกหรือไม่บอก'' ดวงตาของเท้นส์จ้องมาที่โฬม ''ไม่'' เท้นส์ใช้แรงเท่าที่มีกดปุ่มอะไรบางอย่างในมือ ดวงจิตอาฆาตหลายดวงพุ่งตรงมาที่ห้องนี้ โฬมที่โมโหจนไม่คิดอะไรไม่หนีไปไหนแม้กล้ามเนื้อจะได้รับบาดเจ็บอย่างมาก ขณะที่โฬมกำลังจะเปิดประตูออกไปสู้ ควันสีดำขนาดใหญ่พุ่งใส่โฬมจนทะลุหน้าต่างตกลงมาข้างล่าง โฬมตั้งตัวได้ทันเอามือยันพื้นไว้ เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วห้องที่โฬมเพิ่งออกมา ''คุณโฬม'' เสียงเล็กๆคุ้นหูดังขึ้นมา
เลิฟ เลิฟที่อยู่ในชุดพนักงานร้านสะดวกซื้อยืนมองอยู่ ในมือถือถุงข้าวอยู่ เลิฟมองโฬมในสภาพที่สะบักสะบอม แขนบิดจนผิดรูป ''คุณโฬมไปโดนอะไรมาครับเนี่ย'' โฬมมองขึ้นไปบนหน้าต่างห้องนั้น พวกโอเมก้าหลายคนใส่หน้ากากใส่ชุดสีแดงมองลงมาแล้วกลับเข้าไป น่าจะตามลงมาเล่นงานโฬมต่อ ถ้าเป็นตอนปกติโฬมคงจะสู้ไปแล้ว แต่สภาพร่างกายตอนนี้คงจะไม่ไหว ควันสีดำนั่นมันคืออะไร ไม่รู้ว่าตั้งใจทำให้โฬมตกลงมาตายหรือช่วยโฬมออกมาจากที่นั่นกันแน่ ''หยุดถามมากแล้วรีบไปก่อน'' โฬมยืนขึ้นคว้าตัวของเลิฟมาไว้ในอ้อมแขนแล้วออกตัววิ่งไปที่รถ ขับออกมาอย่างรวดเร็วด้วยมือเพียงข้างเดียวจนมาถึงเซฟเฮ้าส์ โฬมเปิดประตูเสียงดังเดินเข้ามาในบ้านด้วยความโมโห โฬมเกลียดความพ่ายแพ้ ในหัวมีแต่ความคิดที่อยากจะฆ่าเท้นส์และคนที่อยู่เบื้องหลัง แถมยังให้ลูกฝูงมาเห็นตัวเองในสภาพแบบนี้อีก เลิฟนั่งคุกเข่าลงข้างล่างโซฟา ''ขอผม...'' โฬมเหลือบตามามองด้วยสายตาที่หงุดหงิดทำให้เลิฟกลัวจนถอยออก พอเริ่มได้สติก็สงบลง แต่พอยิ่งสงบก็ยิ่งรับรู้ถึงความเจ็บปวด เลิฟใช้มือจับแขนของโฬมเบาๆ หลับตาลง ตาเบิกโพลงขึ้นเป็นสีเขียวส่องแสงสว่างวาบ แขนของโฬมขยับบิดไปมาจนกลับมาเข้ารูป ''ขออีกสักนิดนะครับ กล้ามเนื้อข้างในฉีกขาด'' โฬมมองเลิฟที่ตั้งใจรักษาตัวเองทั้งๆที่โฬมไม่เคยทำดีกับเลิฟเลย ''ช่วยกูทำไม'' ''คุณเป็นจ่าฝูงของผมนี่ครับ'' เลิฟตอบ ปล่อยแขนของโฬม ดวงตากลับมาเป็นสีน้ำตาลเหมือนปกติ โฬมยกแขนตัวเองสะบัดไปมา ความเจ็บปวดหายไปหมดแล้ว ''แล้วไปทำอะไรแถวนั้น'' โฬมถาม ''ผมกำลังจะเอาอาหารไปส่งน่ะครับ'' ''แล้วไม่ต้องไปละหรอ'' เลิฟมีสีหน้าตกใจ ''จริงด้วย ผมต้องแย่แน่ๆเลย'' เลิฟเอามือกุมขมับเครียดว่าจะโดนเจ้าของร้านด่าและหักเงินเดือน โฬมขำ ยืนขึ้น ''ไป เดี๋ยวกูพาไปส่ง'' เลิฟแหงนหน้าขึ้นมอง ''จะดีหรอครับ'' ''อย่าถามมากได้มั้ย เดี๋ยวกูก็จับเย็ดตอนนี้เลยนี่'' ''ครับๆ'' เลิฟยืนขึ้น เดินตามโฬมมาที่รถ โฬมขับพาเลิฟไปส่งข้าวที่บ้านลูกค้า ลูกค้าเดินออกมากำลังจะด่าเลิฟแต่พอเห็นโฬมก็ถึงกับหงอทันที โฬมส่งถุงไปให้ ''ส่งเงินมา'' ลูกค้าส่งเงินให้แล้วรับถุงข้าววิ่งเข้าบ้านไปอย่างรวดเร็วเพราะกลัวโฬม ''คุณโฬมกลับไปพักผ่อนเลยก็ได้นะครับ'' ''แล้วมึงจะไปไหน'' ''ไปทำงานต่อครับ'' โฬมมองไปตามทาง ''เดี๋ยวกูไปส่ง'' ''ไม่เป็นไรครับ ผมเดินไปเองได้'' ''มึงอย่าขัดใจกูบ่อยได้มั้ย กูไมชอบ'' ''ขอโทษครับ'' เลิฟเดินตามโฬมไปหลังจากถูกดุ โฬมขับมาส่งเลิฟที่ร้านสะดวกซื้อ ''มึงทำงานที่นี่หรอ'' ''ครับ งั้น ผมไปก่อนนะครับ ดูแลตัวเองด้วยครับ'' ''บอกตัวเองเถอะ'' เลิฟลงไปจากรถ ผู้ชายคนหนึ่งที่ใส่ชุดพนักงานเหมือนกันเดินออกมา ''หายไปไหนมาตั้งนาน แล้วนั่นมากับใคร พี่เป็นห่วงนะรู้มั้ย!'' ''ขอโทษครับพี่เพลน พอดีมีเรื่องนิดหน่อย'' ''เข้ามาในร้านก่อนเถอะ'' เลิฟเดินเข้าไปในร้านกับพนักงานคนนั้น โฬมมอง ขับรถกลับไปที่คฤหาสน์ของตัวเอง เดินเข้ามาในห้องทำงานแล้วเปิดโน๊ตบุ๊คขึ้น สืบค้นข้อมผุลของเท้นส์ทันที ในรายชื่อคนของโรงแรมxนั้นไม่มีเท้นส์อยู่ แปลว่าเท้นส์นั้นแฝงตัวเข้ามา ต่อไปโฬมคงจะต้องระวังตัวมากขึ้นกว่าเดิมซะแล้ว โทรศัพท์ของโฬมดังขึ้น โฬมหยิบมารับ ''ฮัลโหล'' ''ฮัลโหลโฬม มึงอยู่ไหน'' ราคานถาม ''กูอยู่ที่บ้านแล้ว'' ''กูหามึงที่งานแต่ก็หาไม่เจอ'' โฬมเล่าสิ่งที่เกิดขึ้นให้ราคานฟัง ''มึงนี่นะ ทำไมมึงถึงรับของแบบนั้นมาล่ะ'' ''ก็กูไม่ได้คิดอะไรนี่'' ''แล้วอย่างนี้ไอคนจัดงานมันมีส่วนรู้เห็นมั้ย'' ''กูก็ไม่รู้เหมือนกัน'' ''มึงระวังตัวเองหน่อย กี่ครั้งแล้วที่มึงทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายเนี่ย'' โฬมหงุดหงิดที่ถูกราคานว่า ''กูดูแลตัวเองได้ มึงไม่ต้องมาสอนกูหรอก'' ''กูไม่ได้สอน กูเป็นห่วงมึง มึงไม่ได้ไร้เทียมท่านเท่าที่มึงคิดหรอกนะ'' คำพูดของราคานทำให้โฬมโกรธนิดหน่อยแต่ก็พยายามระงับอารมณ์ไว้ ''กูไม่ได้ว่ามึงไม่เก่ง แต่ทุกคนล้วนมีพลาดกันได้'' ''เออ แค่นี้แหละ'' โฬมกดตัดสาย นอนพิงพนักเก้าอี้มองออกไปที่พระจันทร์ข้างนอก แล้วควันที่เข้ามาในห้องตอนนั้นมันคืออะไรกันนะ | 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2022-2-27 00:31:24
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2022-2-27 18:03:09
เจ้าของ
โพสต์ 2022-2-27 01:05:39
โพสต์ 2022-2-27 04:41:50
