วรรณกรรมรัก (2)

kritti

บรรยากาศชนบทรอบชานเมือง ชีวิตช่างอิสระและสงบสุข ฟ้ารุ้งมุ่งเป้าหมายไปที่วัดในหมู่บ้าน เพื่อกราบพระพุทธรูปในโบสถ์ ก่อนตะเวนเที่ยวชมชุมชนโดยรอบ
"วิมาน คืนนี้เราจะพักกันที่หมู่บ้านนี้ หาที่ทางให้เหมาะสมแล้วตั้งกระโจมให้ข้าด้วย"
"ครับนาย"
วิมานควบม้าออกไปแถวชายป่า ปล่อยอนันต์ดูแลฟ้ารุ้งตามลำพัง

วิมานเลียบชมบรรยากาศชายป่า ธรรมชาติอันแสนสดใส ไร่นาเขียวขจีรอการตั้งท้อง ลมโชยเบาๆ ท่ามกลางธรรมชาติที่เงียบสงบ วิมานพบชายหนุ่มสองคนเดินตรงมาจากในป่าพร้อมข้าวของที่สะพายมาเต็มหลัง

"พี่ชาย เจ้าจะแต่งงานจริงเหรอ"
"ก็เออสิ ทำไมเล่า เจ้าไม่ดีใจกับข้ารึ"
"เจ้าก็รู้ ว่าข้ามีพี่ชายเพียงคนเดียว"
"เจ้าอย่าได้กังวลไป ข้ายังอยู่กับเจ้า ชบามันก็รู้ว่าครอบครัวเรามีข้ากับเจ้าแค่นี้"
"คืนนี้ข้า..."
"ได้สิ ข้ายังจะแอบมาเล่นสนุกกับเจ้าได้เสมอ"
พี่น้องชาวบ้านพูดคุยกันมา วิมานฟังได้แน่ชัด
"หยุดก่อน น้องทั้งสอง พวกเจ้าเป็นคนแถวนี้เหรอ"
"อ้าวท่านวิมาน ข้าไม่ได้เจอท่านไปเสียนาน สบายดีเหรอครับท่าน"
"เฮ้ย ไอ้การันต์ ข้าสบายดี พอดีเลย ข้ามากับนาย หาที่พักดีๆให้ข้าสักคืนที"
"พักที่บ้านข้าเลยท่าน"
"ขอให้บอกคนอื่นว่า เป็นเพื่อนที่มาจากในเมือง อย่าให้คนอื่นรู้เป็นอันขาด"
"ได้ครับท่าน"

สองหนุ่มเดินนำวิมานไปยังบ้านของตนที่ชายป่าท้ายหมู่บ้าน ซึ่งอยู่เพียงลำพัง วิมานขอตัวมารับฟ้ารุ้งไปยังบ้านของการันต์
"ข้าขอต้อนรับท่านฟ้ารุ้งด้วยความภาคภูมิใจ"
"ไหนเอ็งว่าข้าคือเพื่อนจากในเมือง อย่าได้แจ้งให้ใครรู้เชียว"
"ได้ครับ"

การันต์ หนุ่นน้อยที่เคยถูกเกณฑ์ไปช่วยรบต่างเมืองบ่อยครั้ง ด้วยความสามารถด้านสมุนไพรและการทำอาหาร จึงถูกส่งเข้าไปยังส่วนใน ได้เป็นไพร่ในเรือนของวิมาน
"ด้านในป่า ถัดไปอีกไปไกลนักมีลำธาร ขอเชิญท่านไปอาบน้ำก่อนเลย"
"ขอบคุณเอ็งมาก การันต์"
ฟ้ารุ้งเดินนำวิมาน และเจ้ายักษ์ ไปยังลำธาร เจ้ายักษ์ แสนดีใจที่ได้มาเที่ยวเล่น กระโดดเล่นน้ำตูมตาม ดำผุดดำว่าย ฟ้ารุ่งและวิมานชอบใจยิ่งนัก ฟ้ารุ่งและวิมานจะลงเล่นน้ำ หยอกล้อกับอนันต์ตามประสาสหายหนุ่มจนมืดค่ำแล้วกลับเข้าเรือน การันต์เตรียมอาหารไว้ต้อนรับแขกผู้มาเยือนทั้งสามตามอัตภาพ ก่อนวิมานและฟ้ารุ้งจะเข้านอนในเรือน มีอนันต์นอนเฝ้าหน้าประตู ในเวลาค่ำการันต์และน้องชายได้เดินออกมาอาบน้ำพร้อมไฟคบเพลิง คืนนี้อากาศเย็นสบาย
"พี่ชายลืมสัญญากับข้าแล้วรึ"
"ไม่เลย"
การันต์โน้มตัวกอดน้องชาย โลบไล้ระดมจูบทั่วร่างกาย ร่างที่เปลือยเปล่ากระทบแสงไฟที่อยู่ห่างๆ ก่อนที่จะยัดควยกับรูทวารของน้องชาย กระแทกนุ่มนวลส่งสัญญาณพร้อมยังจูบระดมเรื่อยไป อนันต์นึกอยากเล่นน้ำไม่หายจึงตามมายังลำธาร
"อ้าว พวกเจ้า"
ผู้ที่ถูกโดนเยส ตื่นตัวนำเสื้อผ้ามาปิดร่างกาย
"ท่านอนันต์ เอ่อ พวกข้าอยู่ตามลำพังชายโสด ก็..มีแค่ทางนี้ที่จะช่วยบรรเทาได้"
"งั้นข้ากลับเรือนดีกว่า สนุกกันต่อเถิด"
"ควยข้าหดแล้ว ป่ะเล่นน้ำกันท่าน"
ทั้งสามลงเล่นน้ำ โดยที่ผู้น้องชายยังเขิลอายอนันต์อยู่มาก
"เจ้าเป็นอะไร กันวา ดูไม่สดชื่น หรือว่า...."
"ข้าไม่ได้เป็นไรพี่ชาย"
"ข้าขอโทษพวกเจ้า งั้นข้าขอสนุกด้วยแล้วกัน ข้าก็อยากลอง"
อนันต์ว่ายน้ำตรงไปยังกันวา รูปร่างใหญ่ยักษ์ กับเด็กหนุ่ม แต่กันวาก็อยากจะลองไม่ใช่น้อย การันต์ยิ้มมุมปากมองดูความร่านของน้องชาย ก่อนเข้าประกบอีกข้าง
"ท่าน ทำไมควยท่านใหญ่ยิ่งนัก"
"หากเจ้ากลัว ก็แค่ลูบเล่นก็ได้"
กันวาลูบเล่นสลับสาวว่าวมันส์มือ ปากก็สลับจูบควยพี่ชายไปพรางๆ บัดนี้ทั้งสามลุกขึ้นจากลำธาร การันต์ยังกระเด้าเย็ดกันวาต่อ กันวาลูบไล้สาวควยอนันต์ มีโลมเลียบ้างตามจังหวะ
"กันวา เจ้าลองอมควยท่านอนันต์เต็มๆสิ"
กันวาทำตามคำบอกพี่ชาย ถึงจะคับปากแต่ก็ยังสามารถทำได้
" ท่านอนันต์ลองเย็ดตูดน้องข้าดูไหม"
"มันจะได้เหรอพี่ชาย"
อนันต์สลับมา ค่อยๆบรรจง เสียบเขาเบาๆ กันวามือบีบกับมือการันต์ไว้ การันต์ใช้ปากจูบปากน้องชายไม่ให้ร้อง มือลูบน้ำตาเบาๆ เมือควยเข้าที่อนันต์ค่อยๆบรรจงโยกแทงสวนตามจังหวะที่เคยกระทำม้าแม่พันธุ์ ตอนนี้กันวารู้สึกสบายตัว เสียวซ่านมีจุกเล็กน้อย แต่ก็ด้วยภาคภูมิใจที่มีผัวเป็นทหารเอกและควยใหญ่แน่น อนันต์ตอกรัวๆ การันต์ยื่นควยให้น้องชายอม จนเสร็จสมอารมณ์หมาย เหลือเพียงกันวาที่นั่งสาวว่าว มีอนันต์คอยลูบไล้และดูดนมให้ เมื่อเสร็จสรรพจึงลงล้างตัว และกลับไปยังบ้าน โดยการันต์นอนที่แคร่ด้านล่างสุมไฟไล่ยุง อนันต์นอนอีกแคร่กอดกันวาไว้หลวมๆ บัดนนี้อนันต์เริ่มหลงรักหนุ่มน้อยชาวป่าเสียแล้ว

ด้านในห้องวิมานมองหน้าฟ้ารุ้งผ่านแสงจันทร์บางๆ มือลูบควยฟ้ารุ้งเบาๆ ฟ้ารุ้งนอนยิ้มให้วิมาน มือลูบริมฝีปากเบาๆ วิมานก้มลงดูดดื่มควยราวให้มันปล่อยน้ำ ด้วยความเบาและเงียบ ฟ้ารุ้งบิดตัวไปมาด้วยเสียวซ่านแต่ไม่สามารถเปล่งเสียงใดๆออกไป ความเงียบสงบจบลงที่น้ำควยเต็มๆปากวิมาน ก่อนกลืนลงและนอนเคียงข้างสหายรัก
จนรุ่งแจ้งวิมานเดินลงจากเรือน พบอนันต์นอนกอดกันวา ส่วนการันต์ไม่ได้อยู่
"เฮ้ย ไอ้ยักษ์มึงทำอะไร"
ทั้งสองตกใจตื่น กันวาเดินหลบไปทางอื่น อนันต์ยิ้มเบาๆ

"การันต์ หลังจากเจ้าแต่งงาน ข้าจะรับกันวาไปอยู่ในเมือง เจ้าอย่าได้ห่วงกังวล"
"ขอบพระคุณนายอย่างยิ่งขอรับ" การันต์รู้ดีว่าตอนนี้กันวาก็หลงรักอนันต์ไม่น้อย จึงยอมปล่อยน้องชาย เมื่อฟ้ารุ่งได้แจ้งความให้รู้

tazman

สนุกครับ

eg1

ขอบคุณครับ

lekthai

ขอบคุณครับ

nnont

ขอบคุณ

dew225

ขอบคุณครับ

4554

ดีงามครับ ขอบคุณ

theera

ขอบคุณครับ

idororo

ขอบคุณครับ

Mankhakhate

รออ่านต่อนะครับ

lieber_dich

ขอบคุณครับ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

jatuAAA

ขอบคุณครับ

saru

เยี่ยมมากครัย

auto101

ขอบคุณครับ

simple

มาแต่งต่อนะครับ ยังเดาไม่ออกว่าจะจบตรงไหน

ยามรัก

takeshi

ขอบคุณครับ

nuangnut1996

สนุกมากครับ

arasi22

ขอบคุณครับ