..........บางสิ่งที่หายไป........กับใจบางคน....... ตอน 19

โอ๊ต

ตอนที่ 19 “ปิดเทอม 2”
ในเดือนนี้ (เมษาครับ) มีเทศกาลวันสงกรานต์ซึ่งที่จังหวัดผมจะจัดงานใหญ่มากเล่นกันเป็นอาทิตย์ แต่สำหรับครอบครัวผม และครอบครัวไอแม็คมันเป็นวันครอบครัวครับ ซึ่งพวกเราทั้งสองครอบครัวจะมีการนัดกันไปเที่ยว เป็นแบบนี้มา 3 ปีแล้วครับ มันก็เลยเป็นเหตุผลว่าทำไมผมกับแม็คถึงสนิทกันมาก และปีนี้ก็เหมือนกัน สถานที่ๆ ครอบครัวพวกเราจะไปกัน ก็เหมือนทุกๆ ปี ทะเลครับ
ในวันออกเดินทางพวกเราใช้วิธีนั่งรถตู้ครับ เพาะมันสะดวกที่สุด เวลาต้องการจะไปไหนนอกเหนือเส้นทางหลักก็ไปได้สบาย วันนี้ผมต้องตื่นมาตั้งแต่ ตี 4 มันทรมานอะไรอย่างนี้ ตื่นมาเตรียมตัว ส่วนของใช้แม่ผมจัดเอาไว้แล้ว ที่ต้องปลุกผมมาแต่เช้าเพราะคุณหนูบ้านนี้อาบน้ำนาน
ผมต้องลงมาอาบน้ำข้างล้างเพราะบ้านของผม เป็นบ้านสองชั้น ชั้นบนเป็นไม้ จึงมีห้องน้ำไม่ได้ พอลงมาถึง
“อ้าวคุณอา…สวัสดีครับ” แม่ไอแม็คครับ มานั่งคุยกับแม่ผมข้างล้างแล้ว ว่าแต่เพื่อนรักผมอะไปไหน
“แม็คหล่ะครับ” ผมถามคุณอา
“กำลังจัดของขึ้นรถจ่ะ” คุณอาบอกผม
ผมเลยเดินออกไปหามันข้างนอก เห็นมันเตรียมของขึ้นรถตู่ มันเตรียมตัวเรียบร้อยแล้วครับ ใส่เสื่อผ้าพร้อมที่จะเดินทางเต็มที่เลย ตอนนี้ทั้งบ้านคงมีแต่ผมที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
“แม็ค…” ผมร้องทักมัน
“อะไรยังไม่อาบน้ำอีก…” มันดุผม
“อืม…แฮ…แฮ…” ผมตอบแบบสำนึกผิด
“มาถึงนานยัง” ผมถามมัน
“ตีสามครึ่ง” มันมาถึงตีสามครึ่ง มันไม่ง่วงหรอ
“เตรียมของยัง” มันถามครับ
“ยัง….” ผมตอบมันแบบมั่นใจเต็มที่ครับ
“เออเตรียมไม่นานหรอ” ผมรีบบอกมันไปก่อนที่มันจะด่าผมต่อ
“ไปอาบน้ำไป” มันสั่งครับ ไอแม็นมันชอบสั่งผมจังเลยครับ แต่ผมก็ต้องทำตามทุกครั้ง
เมื่อใช้เวลาประมาณสามสิบกว่านาทีในการอาบน้ำ ผมก็อาบน้ำเสร็จจนได้ แล้วผมก็เดินขึ้นไปแต่งตัวบนห้อง ล็อกห้องเรียบร้อย ผมก็แก้ผ้าเดินไปเดินมาดิครับ ก็มันห้องผมอะ ผมกะจะจัดข้าวของเครื่องใช้ของผมลงกระเป๋า แต่ว่า เสื้อผ้าในตู้ที่ผมคิดว่าจะเอาไปด้วยหายไปหมดเลยครับ ของใช้ส่วนตัวผมด้วย กระเป๋าผมด้วย นี้แสดงว่ามีใครคนหนึ่งขึ้นมาเอาจัดของๆ ผมตอนที่ผมอาบน้ำอยู่อะดิ แล้วก็เอาไปถูกชิ้นด้วยนะครับ ไอแม็คแน่เลย ขอบใจนะมรึง
แล้วผมก็ต้องตกใจสุดขีด
“แม็ค…” ผมร้องเสียงหลง จะอะไรอีกอะครับ ไอแม็คมันเดินเข้ามาในห้องผมจากทางระเบียงห้องนอนผม
“เอ้ย…เราขอโทษ” มันก็ตกใจเหมือนกันครับ
ส่วนผมก็รีบวิ่งขึ้นเตียง ไม่ได้ขึ้นไปนอนรอนะครับ อย่าคิดเป็นอื่นไป ผมวิ่งขึ้นเตียงแล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวเลยครับ
“เข้ามาตอนไหนวะ” เป็นคำถามที่ดีที่สุดครับ
“นานแล้ว” มันตอบผมดูมันหน้าแดงๆ ยังไงไม่รู้
“จัดของให้แล้วนะ” มันบอกผมแต่มันไม่กล้ามองหน้าผมเลยอะครับ ผมไม่รู้มันคิดอะไร กลัวผมโกธรรึก็ไม่น่าจะใช่ แต่ที่แน่ๆ ทั้งผมและมันอายพอๆ กัน แต่มันดิ จะอายทำไม
พอมันกำลังจะเดินออกไปจากห้องผม
“แม็ค…” ผมเรียกมันครับ มันก็หยุด
“อะไร…” ตอบแบบไม่มองหน้าผมครับ
“เมื่อกี่เห็นอะไรรึเปล่า” ผมถามมัน ส่วนมันหรอครับ ไม่ตอบ แต่พยักหน้าอันนี้ผมจะเดายังไงเนี๊ยว่ามันเห็นอะไร
“เห็นอะไร” ผมถามมันอีก คราวนี้มันมองหน้าผม แล้วอมยิ้มครับ แล้วมันก็เดินออกจากห้องผมไป
ผมไม่ชอบเวลามันทำแบบนี้เลยครับ
พวกผมออกเดินทางกัน ตี 4 ครึ่ง กะให้ถึงทะเลช่วงเย็น ถ้าทางผ่านมีที่เที่ยวที่ไหนก็พักเที่ยว เป็นแบบนี้ทุกปีแหละครับ พ่อแม่ผมรวมทั้งพ่อแม่ไอแม็คนั่งคุยกับแบบเอาเป็นเอาตายเพราะไม่ค่อยได้เจอกัน ส่วนลูกก็ต้องไปหลบอยู่ท้ายรถ ที่หลบก็เพราะไปหาที่นอนครับ
จนในที่สุดก็มาถึงจุดหมายปลายทางของพวกผม ปีนี้พวกผมตกลงกันว่าจะมาเที่ยวหาดแม่รำพึงจังหวัดระยอง (ไม่รู้เพื่อนๆ เคยมากับรึเปล่า) ที่นี้อากาศดีนะครับ แต่คนเยอะจัง ตอนแรกคิดว่าจะไม่ค่อยมีคนซะอีก ก็อย่างว่าแหละครับหน้าเทศกาลนิ
พอถึงที่แม่ผมก็โทรไปคอนเฟริมกับโรงแรมที่จองเอาไว้ และรถตู้ก็ดิ่งตรงมาที่ริมหาด ครับผู้ใหญ่เค้าอยากเห็นทะเลก่อนอันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าทำไม พอถึงที่ก็มีคนมาจัดแจงจัดหาที่นั่งให้เรียบร้อยแล้วส่วนผู้ใหญ่ก็จ่ายตังค์กันไปตามระเบียบ แต่ผมกับไอแม็คดิครับอยากไปที่พักก่อนเพราะตอนนี้ร้อนมาก และผมสองคนก็ไม่ชอบแดดด้วยกันทั้งคู่
เป็นอันว่าผมและไอแม็คขออนุญาติผู้ใหญ่กลับที่พักก่อน แต่เรื่องเศร้าของผมสองคนคือ เดินไปเองไม่มีใครมาส่ง เพราะรถตู้ที่นั่งมาไปเข้าอัดฉีด
ในระหว่างทางผมและแม็คก็ต้องเปียกเพราะข้างทางเค้าเล่นสาดน้ำกัน ที่นี้เล่นกันแรงเหมือนกันครับ ที่บ้านผมใช้ดินสอพองปะแก้มพอเป็นพิธี ที่นี้เล่นแป้งมัน เพื่อนๆ คิดตามนะครับ เวลาเราจะทำแป้งเปียกไว้ใช้ติดกระดาษหรือติดอะไรก็ตาม เราต้องเอาแป้งมันผสมน้ำแล้วต้มจนเหนียวจากนั้นก็เอาไปใช้ได้ สถานการณ์นี้เหมือนกันเลยครับ แป้งมันผสมน้ำอย่างเข้มข้น แล้วเทลงบนหัวของผมทั้งสองคน ถึงตอนนี้จะเย็นแล้ว แต่ก็ยังมีความร้อนในอากาศอยู่ แป้งมันผสมน้ำที่อยู่บนหัวมันก็เริ่มทำปฏิกริยากับความร้อนในอากาศจนตอนนี้มันจะกลายเป็นแป้งเปียกแล้ว
“แม็ค…ใกล้ถึงยังว่ะ” ผมถามไอแม็คที่อาสาจะเป็นคนนำทางไปโรงแรม
“อีกนิดเดียว” มันตอบ
“หลายนิดแล้วนะโว้ย” ผมเริ่มโมโห
“เออนะ…ทนหน่อย” มันบอกให้ผมอดทน แต่ผมก็รู้ว่ามันก็เหนื่อยเหมือนกัน
“แม็ค…” ผมเรียก
“ไร…” มันตอบผมแบบถามคำตอบคำ
“อยากอาบน้ำแล้ว…” ผมอ้อนมัน
“อืม…”
“ทนหน่อยดิ” มันบอกผมได้แค่นี้ละมั้งครับ
“แม็ค…” คราวนี้มันหยุดแล้วหันมามองหน้าผมตามันสื่อสารถึงผมใจความว่ามรึงจะเรียกกรูทำไมนักหนา
“เออ…ไม่เรียกก็ได้วะ” แล้วมันก็เดินนำผมต่อ
“หายไปไหนว่ะ…” แม็คครับ มันบ่นออกมา
“อะไรหาย…” ผมถามมัน
“โรงแรมอะดิ” มันตอบ มั่วแล้วมรึง โรงแรมหาย มรึงพากรูหลงก็ยอมรับเถอะ
“เมื่อก่อนมันอยู่ตรงนี้นิ” มันบ่นแล้วชี้มาตรงที่มันบอกว่าเคยเป็นโรงแรม
“นายแน่ใจหรอ…นี้มันตลาดเลยนะ” ผมถามมัน
“อือ…แน่ใจสุดๆ” มันยังปากแข็งครับ
“งั้นเดี๊ยวเราไปถามให้นะ” ผมเริ่มรำคาญ ไอมนุษย์ฟอร์มจัดคนนี้แล้วครับ
ผมเลยเดินไปถามพี่ที่อยู่แถวนั้น พอได้คำตอบแล้ว ผมอยากจะเอาปูทะเลที่เค้าวางขายกันแถวนั้นมาขว้างใส่หน้ามันจริงๆ
“เป็นไง” เพื่อนสุดที่รักถามผม
“พี่เค้าบอกว่าอยู่ฝั่งโน้น” ผมชี้นิ้วกลับไปทางเดิมที่ผมกับแม็คพึ่งเดินมา
“เค้าย้ายแล้วหรอ” ไอนี้มันยังปากแข็งครับ
“สงสัยย้ายมั้ง” ผมก็เออออไปกับมัน
“งั้นเราปะ” ด้วยความหน้าด้านของมัน ทำให้ผมและมันต้องเดินกลับทางเก่าระยะทางครึ่งกิโลจนมาถึงจุดเริ่มต้น แล้วจากจุดเริ่มต้นจนมาถึงโรงแรมระยะทางไม่ถึง 100 เมตร มรึงนะมรึงไอแม็ค ระยะทางไม่ทำให้ผมหนักใจเท่าไหร่หรอกครับแต่ที่ต้องเปียกเป็นรอบที่สองจากด่านสาดน้ำด่านต่างๆ อะดิ มรึงนิ
“เลย์นี้ไง…” ครับไอแม็คมันชี้นิ้วให้ดูโรงแรม หน้าตาไร้เดียงสาเชียวนะมรึง
“อืม…เห็นแล้ว…” ผมตอบมันแบบเซ็งๆ
“โห…ย้ายมาได้ไงว่ะ” มันพยายามเต็มที่ๆ จะให้ผมคล้อยตามมันว่าโรงแรมย้ายจริงๆ
“ยากอะไร…” ผมเริ่มหมั่นใส่มันแล้วครับ
“รู้หรอเค้าย้ายยังไง” มันถามผมครับ ทำหน้าตาได้วอนตีงผมมาก
“เคยดูอาละดีนไหม” ผมถาม มันงงดิครับ ความเอ้ย
“สงสัยเจ้าของโรงแรมมีตะเกียงที่มียักษ์จินนี่อยู่แน่ๆเลย” เอาสิมรึง เอาสิ มรึงก็อยากรู้ว่ามรึงจะพูดอะไร
“……………..(เงียบ)” เป็นไงมรึง มุขกรู เจ๋งม่ะ
“หรอ…หรอ…” มันมองขึ้นไปบนโรงแรม
“แล้วจินนี่ไม่ใส่เสื่อผ้าเหมือนนายตอนเมื่อเช้ารึเปล่า” โหไอแม็ค ไอเพื่อนเลว คอยดูนะxxxต้องเอาคืนแน่ๆ
“ว่าไง…เลย์” มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ผม แต่ผมไม่รู้สึกอะไร เพราะตอนนี้หน้าเจ้าเลห์ของมัน โรยแป้งอยู่
“………..(เงียบ)” ไม่มีคำตอบใดๆ ออกจากปากผม แต่ไอแม็คดิครับ
“ไง…เลย์”
“ว่าไง…”
“จินนี่โป้รึเปล่า…ฮา…ฮา…” สะใจไปเถอะมรึง กรูเอามรึงแน่
พอไปถึงโรงแรมผมกับไอแม็คก็ไม่สามารถเข้าไปในโรงแรมได้เพราะสภาพผมสองคนในตอนนี้ กว่าเค้าจะเข้าใจว่าเป็นแขกที่มาพักก็เล่นเอาตัวผมสองคนเกือบแห้ง โชคดีที่แม่ผมให้บัตรประชาชนถือเอาไว้ก็เลยสามารถเปิดห้องได้เลย
“ทั้งหมด 3 ห้องนะค่ะ” เจ้าหน้าที่โรงแรมถาม
“ครับ” ผมตอบ
“ไม่ทราบว่าตอนนี้คุณ……(ชื่อแม่ผมครับ)……อยู่ไหนค่ะ” เจ้าหน้าที่ถาม
“เล่นน้ำทะเลอยู่ครับ” อันนี้ผมตอบแบบเซ็งๆ พี่เจ้าหน้าที่คงเข้าใจเลยหยุดถามแล้วให้ผมสองคนขึ้นห้องได้เลย
เป็นอันว่าแม่ผมจองห้องเอาไว้ 3 ห้อง แม่ผมพ่อผมพักห้องเดียวกัน ส่วนแม่ไอแม็คกับพ่อมันก็พักห้องเดียวกัน และผมกับไอแม็คก็ห้องเดียวกัน ระหว่างทางที่พนักงานโรงแรมพาผมสองคนขึ้นไปที่ห้อง ผมก็คิดตลอดทางว่าผมจะแก้แค้นมันยังไงดี และผมก็คิดออก อิอิ
“ถึงห้องแล้ว…เย้…เย้…” ไอแม็คครับ มันทำเป็นร่าเริงกลบเกลื่อนความผิด
“อืม…” ผมตอบมันสั่นๆ ให้รู้ว่าไม่พอใจอยู่นะ
“เป็นไรเปล่า” มันถามผมครับ
“เปล่านิ” ผมตอบมัน
“ไม่จริง…” มันพยายามง้อผมแล้วครับ
“ไม่ได้เป็นเพื่อนเราหรอ” นิมรึง กรูโกรธมรึงอยู่นะ อย่าทำลายสมาธิดิ
“แฮ…แฮ…ยิ้มแล้ว” ไอแม็คครับมันทำให้ผมยิ้มได้ทุกครั้งที่ผมโกรธมัน
“ไปอาบน้ำปะ” มันชวนผมอาบน้ำ
“อืม…” ผมก็ว่าง่ายครับ เพราะอยากอาบน้ำเต็มที่แล้วเหมือนกัน
พอเข้าไปในห้องน้ำผมกับมันก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเกือบหมด เหลือเอาไว้แค่บ๊อกเซอร์เท่านั้น
“อันนี้ก็ถอดดิ” ไอแม็คครับมันดึงบ๊อกเซอร์ผมลงตอนที่ผมเผลอ ผมก็รีบดึงขึ้นกลับที่เดิม
“เล่นไรเนี๊ย” ผมด่ามัน
“อายไรว่ะ…ทำยังกะว่าเราไม่เคยเห็นของนาย” มันเล่นประโยคนี้ ผมก็อึ้งดิครับ แสดงว่าเมื่อเช้ามันเห็นทุกอย่างของผมเลยดิเนี๊ย
ผมไม่ตอบมันแต่แสดงท่าทางไม่พอใจสุดๆ
“มา…เราสระผมให้” มันง้อผมครับ
“ไม่อะ…ไม่เป็นไร” ผมยังเล่นตัวอยู่
“อะ…ตามใจ” ดูมันครับ ใจคอมรึงจะไม่ง้อกรุอีกหน่อยเลยรึไงว่ะ อีกนิดเดียวก็กรูหายแล้ว
แล้วมันก็อาบน้ำสระผมออกไปเลยครับ ส่วนผมหรอ ก็โมโหมันหนักกว่าเก่าอีกดิทีนี้ เลยต้องคิดหาวิธีใหม่ๆ แกล้งมันให้ถึงที่สุด
“อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ” ไอแม็คมันถามผมครับ
“………….(เงียบ)” ผมงอนมันอยู่
“เลย์ครับ…” มันเรียกผมครับ
“ที่รักครับ…” คราวนี้ผมมองหน้ามัน แบบไม่พอใจสุดๆ ผมอะตีบทแตกนะจะบอกให้
“เรื่องมากจริง” มันเริ่มทนไม่ได้แล้วครับ ดีผมชอบ
“ไอเลย์…” มันตะวาดผม ส่วนผมรึ…ไม่สน
“ไอเลย์…มานี่เดี๊ยวนี้” เอาอีกมรึง เอาอีก อกแตกตายไปเลย
“กรูบอกให้มานี้ไง…” คราวนี้มันเล่นผมแล้วครับ ท่าทางจะอารมณ์เสียสุดๆแล้ว
“…ฮือ…ฮือ…เลย์มานี้…สิวะ” อ้าวมรึง ร้องไห้เลยหรอ ผมก็อึ้งดิคราวนี้ แกล้งมันกี่ครั้งกรูไม่เคยบีบน้ำตา แต่คราวนี้มันร้องไห้เลยครับ น้ำตามันหยดเป็นเม็ดๆ เลย
ผมจะเอาไงดีเนี๊ย ตอนนี้ผมเล่นบทงอนมันอยู่ ถ้าผมเข้าไปหามันตอนนี้ก็แสดงว่ามันชนะผม เอาไงดี เอาไงดี
“ฮือ…มรึงไม่รักกรู…ฮือ…” มันโวยวายแล้วครับ ไอขี้แยมันโวยวายแล้ว
“ฮือ…มานี่…” ฮา…ฮา…สำเร็จคราวนี้ไอแม็คมันยอมเดินมาหาผมแล้วจูงมือผมไปนั่งกับมันที่เตียงครับ
“เป็นไร” ผมถามมัน แต่จริงๆ อะผมสงสารมันนะ อยากจะร้องตามมันเลย ร้องโดยที่ไม่มีสาเหตุด้วย
“มรึงไม่รักกรู…” มันร้องไปพูดไปครับ เหมือนเด็กเลยมัน
“รักอยู่…แม็ค…” ผมบอกมัน เพื่อให้มันหายร้องไห้
“กรูจะไม่อยู่ด้วยแล้ว มรึงยังแกล้งกรูอีก” เอาละครับ มันบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วครับ ไอห่าเอ้ย กรูก็ไม่อยากให้มรึงไปเหมือนกันแหละ
“เรารักนายนะแม็ค…” คราวนี้ผมทำซึ้งครับ เอามือจับหน้ามันขึ้นมาแล้วพูดให้มันได้ยินชัดๆ
“…จุ๊บ…” แล้วมันก็จูบผมเลยครั้ง
“เฮ้ย……..นายทำอะไรวะ” ผมโวย ตอนนี้มันเงียบแล้วครับ มันมองผมแบบไม่วางตา มันมองนานมาก จนผมต้องถามมัน
“เราอยากมองนายแบบนี้ไปเรื่อยๆ” แหวะมรึงเสี่ยวอีกแล้วมรึง
“เลย์…” มันเรียกผม แล้วมันก็เงียบเหมือนมันคิดอะไรซักอย่าง
แล้วมันก็โถมเข้าหาผม ไอแม็คมันกดไหล่ผมให้นอนแล้วตอนนี้มันนอนทับผมอยู่ ผมพยายามเอามือไปดันมันออก แต่มันก็เสือกเอามือมันจับแขนผมกดเอาไว้กับเตียง ทำไมxxxถึงต้องเจออะไรแบบนี้ตลอดเลยว่ะ
“นายจะทำอะไร” ผมถามมัน แต่มันเอาแต่จ่องหน้าผม
“เลย์…” มันเรียกชื่อผม
“ไร…” ผมพยายามกวนตีนมัน มันจะได้หมดอารมณ์ทำซึ้ง
“เรารักนายนะ” เอาแล้วครับ อารมณ์ซึ้งมันยังไม่หมด
“เออ…เราก็รักนาย…แต่ตอนนี้เราหนัก” คือมันหนักจริงๆ นะครับ ตัวทั้งตัวของมันทับผมอยู่
“เลย์…” แล้วมันก็ฟุบลงมาที่ซอกคอผม มรึงเอ้ยหาที่ลงได้ดีจริงๆ นะมรึง
แล้วอยู่ๆ มันก็ขยับครับมันเหมือนกำลังไซร้ผมอยู่ ผมไม่แน่ใจว่ามันทำเล่นหรือจริง รู้แต่ว่าผมขนลุกทั้งตัวเลยครับ มันก็คงสังเกตุได้ว่าผมขนลุก
“หนาวหรอ…” มันถามครับ จริงๆอะแม็คกรูเสียว
“อืม…” ผมตอบมันไป
“ห่มผ้านะ…” แล้วมันก็ปล่อยผมแล้วดึงผ้าห่มที่ปลายเตียงขึ้นมาห่มให้ผมและมัน แต่มันไม่ทำแค่นั้นครับ
“เอ้ย…ทำไร” ผมร้องถามมัน
“เฉยๆ เถอะ” จะให้กรูเฉยได้ไง ก็มรึงดึงผ้าเช็ดตัวกรูออกอะ แล้วมรึงดึงของมรึงออกด้วยทำไม มรึงจะทำอะไร กรูไม่พร้อมเอ้ย…..ไม่ยอมนะแม็ค
เป็นเพราะว่าเสื้อผ้าผมสองคนอยู่ที่รถตู้แล้วตอนที่ผมขึ้นมาอาบน้ำเสื้อผ้าที่ใส่มาหมดสภาพแล้ว ดังนั้นผมและมันเลยต้องนุ่งผ้าเช็ดตัวแทน
“เลย์…” มันเรียกชื่อผมบ่อยจังเลยครับ
“อะไร” ผมพยายามข่มใจสุดๆ
“รักเราไหม” มันถามเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
“รัก…” ผมก็บอกมันตามตรง
“งั้นเราขอนะ…” ครับไม่ผิดหรอกครับ มันพูดแบบนั้นจริงๆ ผมได้แต่นอนอึ้งแดกไม่คิดว่ามันจะพูดประโยคนี้ออกมา
“ขออะไร…” ผมทำใจดีสู้เสือ ผมไม่กล้าโวยวายกลัวมันโกรธ
“ขอนอนกอดนายแบบนี้ไปเรื่อย…เรื่อย…” มรึงเอ้ย…นี้กรูคิดเองเออเองหรอเนี๊ย แล้วมรึงก็ไม่พูดให้มันเครียๆ มัวซึ้งอยู่ได้
แล้วผมกับมันก็นอนหลับในท่านี้ คือมันนอนกอดผม โดยที่ผมและมันไม่ได้ใส่อะไรเลยแม้แต่ชิ้นเดียว และตลอดระยะเวลาที่ครอบครัวของพวกผมมาเที่ยว ผมและมันก็นอนกันแบบนี้ทุกคืน มันมีความสุขนะครับ มีความสุขโดยที่ไม่มีคำว่าเซ็กเข้ามาข้องเกี่ยวเลย

bigzerotheera

แหะๆ

minone

ขอบคุนคับ

watsana

อ่านต่อไปครับ ขอบคุณนะ

sugarxxx

แก้ผ้านอนกอดกัน โดยไม่มีเซ็ก  ทนได้ไง

Armoola

yoyoland

ขอบคุณครับ...

golf_zaa

ขอบคุนครับ

tidchoo2

ไม่มีเรื่องนั้นมาเกี่ยว หมดสนุกเลยยยยยย

krittamm

ขอบคุณครับ

mario54101

ขอบคุณมากครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.