|
ก็เราแค่แฟนกัน 3 “ไหวแน่นะ”ผมถามวินอีกที่หลังจากเราออกจากปั้มมาสักระยะ ดูเวลาก็เกือบตี่สาม “ไหว”วินตอบ “จริงๆ เราไม่ได้เร่งขนาดนั้น นอนสักคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยไปต่อก็ได้นะ”ผมเสนอความคิดเพราะกลัววินจะหลับใน “เอางั้นก็ได้”วินรับคำแล้วเราเริ่มมองหาโรงแรมที่ใกล้ที่สุด “ม่านรุดนะ”วินบอกผมซึ่งผมก็ไม่ขัดอยู่แล้ว วินเลี้ยวรถเข้าม่านรูด จ่ายเงินเรียบร้อยพร้อมเบียร์แก้เมื่อยมาสองขวด “ไม่ได้มาโรงแรมอย่างนี้กันมานานแล้วนะ”วินบอกตอนเริ่มจิบเบียร์ “อืมก็ไม่ต้องแอบ ๆ เหมือนตอนคบกันใหม่ ๆ นี่”ผมบอกแล้วยิ้มให้ “คิดถึงตอนนั้นเราเป็นแฟนกันได้ไงก็ไม่รู้นะ”วินพูด เราสบตากันเหมือนกับให้แววตาของอีกฝ่ายเป็นประตูสู่อดีต .......................................................................................................................................... “พี่โอมมมอ้า พี่ ผมเสียวอ้า”น้องเค ปีหนึ่ง เชิดหน้าร้องลั่นมือ กำที่นอนมผมแน่นปากผมยังดูดท่อนน้องเค ไม่ปล่อย ทั้ง ๆ ที่น้องเขาดิ้น เหมือนกลัวจะแตกก่อน “อ้า พะพี่อ้า เดี๋ยวแตกก่อนพี่อ้า”เคร้อง ผมดูเหมือนรู้งาน หยุดพักงานปากก่อนแล้วใช้เจลจัดการกับ ท่อนของน้องเค และรูของผม เมื่อพร้อมผมก็ขึ้นคร่อง จับท่อนน้องเค ให้ตรง แล้วค่อย ๆทิ้งน้ำหนักตัวให้ท่อนของเคแทรกเข้าไปในตัวผม “อ้า.....พี่แน่นเหมือนเดิม”เคผงกหัวมามองหน้าผม ผมยิ้มให้หนุ่มน้อยน่ารัก ก่อนจะเริ่มขย่มตัวสลับกับบดเอวควง “โอ้ยยยยพี่ ผมเสียวววว อ้า ซีสสสส”เคร้องลั่นห้องผม ผมยิ่ง ขย่มตอน้องเคอย่างเมามัน “อ๊ากกก พี่ ผมแตก แตก อ้า แตกแล้ววววว”เคร้อง ผมรู้สึกถึงน้ำอุ่น ๆเข้ามาในรูผม ผมลงนอนฟุบไปกับอกน้องเค แก้มแนบแก้ม รับลมหายใจของน้องเขา ทั้ง ๆ ที่ท่อนของน้องเค ยังคาอยู่ “เป็นไงเค”ผมหอมแก้มแล้วถามเคที่กำลังหอบ “เสียวสิครับพี่”เคหอบตามองเพดานห้องผมถอนตัวออกไปทำความสะอาด ก่อนกลับมานอนกอดเค ผมมีความสุขกับน้องเค บ่อย เพราะเราเป็นแฟนกันมาตั้งแต่ปีที่แล้ว น้องเค เป็นเกย์รุกแต่ก็ไม่เปิดเผย ส่วนผม เหรอ บอกไม่ได้หรอกว่า เป็นแบบไหน เพราะ อะไรที่อยากทำก็ทำไม่จำกัดว่ารับ หรือรุก ผมนอนกอดลูบตัวน้องเคไปเรื่อยความสุขบางทีนอกจากตอนมีเซ็กส์แล้ว มันก็เป็นตอนที่นอนกอดกันนี่แหละ “พี่โอมครับ”เคพูด ทั้ง ๆ ที่ตายังมองเพดาน “อืออออ”ผมเอาหน้าซบกับแผงอกเคอยู่ “เราเลิกกันนะครับพี่”เสียงเย็นชา เล่นเอาผมอึ้ง “ล้อเล่นอะไรเนี่ย”ผมข่มอารมณ์ให้นิ่งไว้ “ผมพูดจริงครับพี่ผมขอโทษ”เคพูดพร้อมลุก จากที่นอน ปล่อยหัวผม เลื่อนตกลงจากตัวเขาไปที่หมอน “เป็นอะไรเคทำไมถึง”ผมรีบลุกจากที่นอนมากอดเอวเคไว้ “ผมขอโทษครับพี่ผมผิดเอง”เค พูดแล้วแกะมือ ผมออกจากเอว เดินเข้าห้องน้ำไปแต่งตัว นั่นมันคือคำลาสุดท้ายของเคผมนอนจมที่นอนอยู่ 3 วัน ไม่ไปเรียนไม่ไปทำอะไรเลย “มึงไหวปะวะ”จอยไลน์มาถามผมผมอ่านแต่ไม่ตอบอะไร “เออกูจะถึงคอนโดมึงแล้ว”มันบอก แล้วพักเดียว มันก็มาเคาะห้องผม ผมพยุงร่างไปเปิดประตูแล้วกลับมาทิ้งตัวที่ ที่นอนต่อ “ไอ้โอมหนักนะเนี่ยมึง”จอยวางข้าวกล่องลงข้างเตียงผม “แดกอะไรซะหน่อย”มันพูดก่อนสะกิดตัวผม ซึ่งผม ก็อือ ๆ ๆ ไปตามเรื่องแต่ก็ไม่ทำให้ผมขยับได้ “ไอ้ห่าโอมลุกเหอะ 3 วันแล้ว ไปแดกเหล้าก็ได้ ไป ๆ ไปกับกู”อีจอยยังดึงผมขึ้นมาอีก มันตื้อจนผมยอมอาบน้ำ แต่งตัวไปกินเหล้ากันที่ร้านประจำแถว ๆ ม. จนได้ ผมนั่งกินไปเรื่อยฟังเพลงไปเรื่อย มันก็พอคลาย ๆ ความเศร้าไปได้พอสมควร เพลินๆ “ไอ้โอมๆ นั่นไอ้วินใช่ไหม”จอยก้มหลบแทบจะมุดโต๊ะ “เออว่ะใช่”ผมจำมันได้ พ่อนักรบ ที่จะต่อยผมที่คณะ “ไม่อยากเจอหน้ามันเลยเอาเป็นว่า กูกลับก่อนนะ”จอยคว้ากระเป๋าแล้วมุด ๆ ย่อ ๆ ออกไปจากร้านปล่อยให้ผมนั่งอยู่คนเดียว ซึ่งผมก็ยังไม่อยากลุกไป เลยนั่งกินคนเดียวต่อไปเรื่อย “นายอีกแล้วเหรอ” เสียงไม่เป็นมิตร ที่เคยได้ยินตรงมาหาผม “จอยไปไหน”นายคนชื่อวินถาม “ไม่รู้ก็ไม่เห็นนี่”ผมตึง ๆ ก็ตอบกวน ๆ ไป “เมื่อกี้ยังเห็นอยู่”วินยังไม่ละความพยายาม “เมื่อกี้เห็นตอนนี้เห็นปะล่ะ ไป ๆ ๆ รำคาญ จะกินเหล้า”ผมไล่มันไป เหมือนมันก็ไม่อยากตอแย ผมเหมือนกัน” เวลาผ่านไปผมยังนั่งกินเหล้าอยู่ที่เดิม คนเดียว มองคนเข้าร้าน ออกจากร้านไปเรื่อย เหล้าหมดขวดก็มีขวดใหม่มาต่อ จนจำไม่ได้ว่า หมดไปกี่ขวด คนในร้านเข้ามากินแล้วก็กลับไป เรื่อย ๆ จนดึกมาก ทั้งร้านเหลือผม กับชายหนุ่มนั่งกินคนเดียวเหมือนผมอีกโต๊ะที่มุมร้าน คนนั้นก็ไม่ใช่ใคร “นายวิน” ผมจำเรื่องคืนนั้นได้เท่านั้นแล้วก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย ................................................................................ “สรุปคืนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นนะ” วิน ที่กำลังนอนกอดผม บนเตียงโรงแรมระหว่างทาง ร่างกายของเรามีแค่กางเกงในตัวเดียว เพราะเราชอบใส่แบบนี้นอนกันอยู่แล้ว “ก็ไม่รู้เหมือนกันแล้วจน ทุกวันนี้ ยังไม่ได้คำตอบเลย” ผมตอบและซุกตัวลงกับอกวิน “นั่นสิถามใคร ก็ไม่มีใครรู้”วินลูบหัวผมเล่นเบาๆ “แต่ก็ช่างมันเหอะยังไงตอนนี้ เราก็เป็นแฟนกันแล้ว”ผมเงยหน้ามาหอมแก้มวิน แต่การหอมแก้มครั้งที่สอง วินกลับหันหน้ามาจูบปากกับผม ........................................................................................... “เฮ้ยย อะไรวะเนี่ย” เสียงผู้ชายโวยวายทำให้ผมตื่นขึ้นทั้ง ๆ ที่ปวดหัวเพราะฤทธ์เหล้า “อะไรวะเนี่ย”ผมเริ่มตกใจบ้างเพราะ ตอนนี้ผมนอนอยู่ริมสระน้ำ ของสวนสาธรณะในมหาวิทยาลัย แถมทั้งตัวเหลือแต่ กางเกงใน เสื้อผ้าของทั้งหมดหายไปหมด ดีที่มันเป็นมุมสวนหลังมหาวิทยาลัย ที่ไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน แถมติดกับรั้วหลังมหาลัย “ของกูหายไปไหนหมดวะเนี่ย”อีกเสียงโวยวายจนผมต้องหันไปมอง ไม่ใช่ใคร นายวิน อยู่ในสภาพเดียวกับผม ผิวขาว ๆ ตัดกับกางเกงในชายแบบธรรมดากำลังพยามยืนค้นหา เสื้อผ้าที่เหลือ แต่ก็หาไม่เจอ “นายๆ”ผมเรียก วิน อยู่นาน กว่าเขาจะตั้งสติได้ “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”ผมถาม แต่วินก็ส่ายหน้า ก็คงไม่แปลก เราเมาหนักด้วยกันทั้งคู่ เรามองดูตัวเองเราสองคนอยู่สภาพนี้ แล้วจะทำยังไงต่อ ผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้ “โอ้ยยยยแล้วกูจะกลับบ้านยังไงเนี่ยยย” วินเริ่มโวยวาย ผมคิดได้แล้วถ้าปีนรั้วนี้ได้ ก็จะมีทางลัดเดินไปถึงประตูด้านหลังหอผม แถมไม่ค่อยมีคนเดินผ่านด้วย แล้วค่อยเอากุญแจสำรองที่ซ่อนไว้ในรองเท้าหน้าห้อง เข้าห้องได้ “นายฉันมีวิธีแล้ว”ผมบอกวิน ผู้ร่วมชะตากรรม ก่อนบอกความคิดของผมทั้งหมดให้ ซึ่งมันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามแผนผม เราเริ่มต่อตัวกันเพื่อปีนกำแพง แล้วค่อย ๆ เดินลัดเลาะไปตามตรอก ข้างคลองเล็ก ๆ มันทั้งอาย ทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ผมเดินนำไป จนถึงประตูด้านหลังหอที่ติดกับคลองระบายน้ำที่เราเดินมา ก่อนจะเข้าไปในหอ โชคดีที่ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลา สาย คนไปเรียนกันซะส่วนมาก เลยไม่มีใครอยู่ นอกจากพี่ยามที่มองผมแปลก ๆ แต่ผมก็พยามไม่สนใจ รีบเดินขึ้นไป โดยมีนายวินเดินตามมาติด ๆ “เข้ามาก่อน”ผมเปิดประตูห้องให้นายวินเข้ามาก่อนเดินไปหาเสื้อผ้า ใส่ และหามาเผื่อนายวินอีกชุด “ขอบคุณนะ”วินรับไปใส่ “แล้วนายจะกลับหอยังไง”ผมถามเพราะ ของผมกับ นายวินหายไปหมด ทั้งกระเป๋าเงิน โทรศัพท์ “เออเดี๋ยวคงไปหอเพื่อนก่อนมั้ง”วินตอบ ตอนกำลังใส่เสื้อ “เอ้า”ผมหยิบเหรียญสิบกำมือหนึ่งที่ผมหยอดกระปุกไว้ ส่งให้ “ขอบคุณเดี๋ยววันหลังเราเอามาคืน”วินรับไป เป็นค่ารถ น่าจะร้อย สองร้อยบาท “อืม”ผมยิ้มรับ “จริงๆ นายก็น่าคบนะ ไม่น่ามายุ่งกับน้องจอยเลย”วินยืนมองหน้าผมอีกแล้ว “เออๆ เรื่องนี้ไว้คุยวันหลัง ไปเหอะ ๆ ต้องจัดการอีกหลายเรื่อง”ผมบอก ก่อนเปิดประตูเป็นเชิงไล่นายวินให้รีบไป “กริ๊ก”เสียงประตูห้องผมปิดเบา ๆ ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงนอน บนที่นอน เพราะยังไม่หายแฮ้งค์ดีส่วนเรื่องอื่น เอาไว้ทีหลังแล้วกัน ผมหลับตาแล้ว เห็นแต่ภาพ หน้าท้อง แผ่นหลังขาว ๆ ของผู้ชายที่เผชิญชะตากรรมกับผมมาเมื่อเช้า ภาพที่น่าดู และนึกถึงก็อดอมยิ้มไม่ได้เสียที........................จบ
| 
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
