ภายนอกผมเป็นเด็กผู้ชายธรรมดา แต่จริงๆแล้วผมมีความลับที่ไม่กล้าบอกใครๆว่าผมเป็นเกย์ ผมรู้ตัวตั้งแต่เด็กๆว่าชอบเพศเดียวกัน พ่อแม่และเพื่อนๆที่โรงเรียนก็ไม่มีใครรู้ เพราะผมเป็นพวกชอบเก็บตัว แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเพื่อนเลย ผมชื่อบลู ปัจจุบันอยู่ชั้นม.6แล้ว ผมมีเพื่อนสนิทอยู่สองคนเป็นผู้ชายแท้ทั้งคู่ เพราะพวกมันมีแฟนกันหมดแล้ว
คนแรกชื่อไอ้วิทย์ มันเป็นเด็กเรียนที่หัวดีที่สุดในห้อง ใส่แว่นตาดูเป็นเด็กเนิร์ดที่ดูอ่อนแอ แต่มันหน้าตาดีถึงภายนอกจะดูไม่สู้คน แต่มันก็เป็นผู้ชายที่พึ่งพาได้ ผมจะขอลอกการบ้านมันเสมอ รวมถึงพวกข้อสอบด้วยเพราะเรานั่งติดกัน ไอ้วิทย์เนี่ยจะให้อารมณ์เหมือนผู้ชายเจ้าสำอาง เวลาผมอยู่ใกล้ๆมันจะได้กลิ่นน้ำหอมผู้ชายอ่อนๆลอยมาแตะจมูก เป็นผู้ชายที่เหมาะกับการเป็นพ่อของลูกมาก เสียดายที่ผมไม่ใช่ผู้หญิง ไม่งั้นคงจะจับมันทำผัวไปแล้ว
ส่วนอีกคนชื่อไอ้แบงค์ ไอ้แบงค์เนี่ยเป็นเด็กหลังห้องที่เข้าขั้นเกเรเลยก็ว่าได้ การเรียนไม่เอาไหน วันๆชอบแกล้งแต่คนอื่น แต่เพราะว่าหน้าตามันหล่อเหลา ก็เลยมีแต่คนกรี๊ดกร๊าดเกือบทั้งโรงเรียน มันเป็นผู้ชายที่มาดแมนจนใครๆต่างก็กลัว มันกับไอ้วิทย์แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง อยากเช่นกลิ่นตัวมัน เวลาผมอยู่ใกล้มันจะได้แต่กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นเฉพาะตัวของมัน ไอ้วิทย์ชอบล้อมันว่าตัวเหม็น แต่ก็ไม่ได้เหม็นซะทีเดียว อาจจะเพราะเป็นกลิ่นฟีโรโมนผู้ชายที่ผมชอบก็เลยรู้สึกชอบ
พวกเราทั้งสามคนดูไม่เหมือนจะเป็นเพื่อนกันได้ แต่เพราะเคยอยู่โรงเรียนประถมมาด้วยกัน บ้านก็อยู่ใกล้กันก็เลยสนิทกันเป็นพิเศษ
จริงๆผมก็แอบชอบทั้งไอ้วิทย์และแบงค์นั่นแหละ แต่ไม่กล้าขยับความสัมพันธ์ไปมากกว่านี้ กลัวพวกมันจะกระทืบเอา แถบมีแฟนกันแล้วทั้งคู่ ยกเว้นผมคนเดียว
ระหว่างทางที่พวกทั้งสามเดินกลับบ้าน ไอ้แบงค์ก็เริ่มถามคำถามผม
"เฮ้ยไอ้บลู เมื่อไหร่มึงจะมีแฟนวะ พวกกูรอไปเดทแบบ6คน3คู่อยู่นะ"
"ก็กูยังหาคนถูกใจไม่ได้นี่หว่า พวกมึงก็เลิกกับแฟน แล้วโสดเป็นเพื่อนกูดิ"
"ห่า! นี่ถ้าไม่ใช่ว่ากูรู้จักกับมึงมานาน กูคงคิดว่ามึงต้องเป็นตุ๊ดแน่ๆอะ"
"ไมวะ"
"หน้าตามึงก็ใช่ได้ แต่เสือกไม่ยอมหาแฟนสักที ก็เหลือแค่อย่างเดียวป่ะวะ"
"เลอะเทอะจริงๆ ก็บอกแล้วแค่หาคนถูกใจไม่ได้"
"เออกูเชื่อมึงก็ได้ แต่หาให้ได้ก่อนจบม.6นะเว้ย จะได้คิดเรื่องมหาลัยต่อ เผื่ออยู่หอเดียวกัน แชร์ห้องกัน"
"เออๆ"
หลังพวกมันสองคนแยกไปทางบ้านตัวเอง ผมก็กำลังจะเดินเข้าซอย จู่ๆก็เหลือบไปเห็นกล่องของขวัญสีชมพูวางทิ้งไว้ในพงหญ้า แถวนี้ไม่มีถังขยะเลยสักใบ เดาว่าคงถูกโยนหรือล้นจากใครสักคน ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมจึงแกะดูทันที
ด้านในคือนาฬิกาทรงวงกลมมีปุ่มกดด้านบนแค่อันเดียว แถมเวลาตรงหน้าปัดก็ไม่เดินด้วย ผมขมวดคิ้วมองดูมันอย่างแปลกใจ ก่อนจะลองกดตรงปุ่นด้านบน ทันทีที่กดเหมือนเวลารอบๆข้างถูกหยุดลง ผมคิดว่าตัวเองหลอนไปเอง จึงเดินเข้าในไปซอยไปอีกนิด ไปเจอลุงคนนึงกำลังก้าวขาเดิน แต่ขาลุงมันกลับหยุดลอยบนอากาศ เหมือนเวลากำลังหยุดจริงๆ
"เฮ้ย!! นี่มันนาฬิกาหยุดเวลาหรอวะ!?" ผมทั้งตบหน้าตัวเอง ทั้งหยิกตัวเอง พอรู้ว่าไม่ใช่ความฝันจึงรีบวิ่งเข้าบ้านทันที
ผมอาศัยอยู่กับตาและยาย แม่เสียไปแล้ว ส่วนพ่อทำงานอยู่อีกจังหวัด นานๆทีจะกลับมาเยื่ยม ผมโอเคกับสถานะครอบครัวในตอนนี้ มีแค่พ่อคนเดียวก็ไม่ได้ทำให้ผมขาดเหลืออะไร
พอมาถึงบ้านผมก็เดินไปทักยายที่กำลังดูทีวีอยู่ ผมยกเจ้านาฬิกาหยุดเวลาขึ้นมาลองกดดู ภาพเคลี่อนไหวในทีวี รวมถึง ยายผมหยุดชะงักทันที ผมลองเดินไปตรงหน้าของยาย ก่อนจะเดินกลับมา และกดนาฬิกาอีกครั้ง พอทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ยายผมก็ไม่ได้สงสัยอะไร ทำลองทำก็เพื่อจะดูว่า หากหยุดเวลาแล้ว คนที่โดนหยุดจะมีความทรงจำตอนที่หยุดหรือไม่ ปรากฏว่าไม่มี แสดงว่าตอนหยุดเวลาผมสามารถทำอะไรก็ได้ โดยที่ไม่มีคนรู้
วันต่อมาผมไปโรงเรียนโดยพกของเล่นใหม่ไปด้วย ผมรอจังหวะดีๆช่วงที่ไอ้วิทย์กับไอ้แบงค์อยู่ใกล้กัน แต่กว่าเวลานั้นจะมาถึงก็ปาไปช่วงเลิกเรียนพอดี ระหว่างที่เพื่อนๆในห้องรวมทั้งเพื่อนของผมทั้งสองกำลังลุกขึ้นจากเก้าอี้ ผมก็กดหยุดเวลาทันที ทั้งห้องเรียนเงียบสงัดและทุกอย่างหยุดเคลื่อนไหว
"เชี่ย...แบบนี้แม่งโคตรเจ๋ง"
ผมเดินไปหาไอ้วิทย์ที่ยืนนิ่งเพราะถูกหยุดเวลา ก่อนจะลองใช้มือจับร่างกายมันบีบๆเบา สัมผัสถึงมัดกล้ามแน่นที่ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ก็ดูดีพอสมควร ผมใช้นิ้วแตะๆที่ริมฝีปากมันก่อนจะออกแรงง้างให้ริมฝีปากมันเปิดออก
"กูอิจฉาแฟนมึงจริงๆไอ้วิทย์ที่ได้จูบกับมึง วันนี้กูขอจูบปากมึงบ้างเถอะวะ" ว่าแล้วผมก็โน้มหน้าเข้าไปจูบไอ้วิทย์ทันที ถึงมันจะถูกหยุดเวลาอยู่ แต่ผมก็สามารถขยับปากแรงๆจนปากมันขยับตามได้เช่นกัน ผมสอดลิ้นเข้าไปกวาดชิมน้ำลายในปากมันจนหมด สมกับเป็นผู้ชายเจ้าสำอาง กลิ่นปากแทบไม่มีเลย ทำเอาผมแทบจะไม่อยากเลิกจูบมันเลย ผมทั้งดูดและขมเม้มแรงๆ ดึงริมฝีปากล่างกับบนของมันยืดออกมา และกลับเข้าไปจูบแรงๆอีกหลายครั้งจนพอใจ
"กูขอไปเล่นกับไอ้แบงค์ก่อนนะ เดี๋ยวกลับมา"
ผมหันหน้ามาอีกฝั่งก็เจอไอ้แบงค์ยืนนิ่งอยู่เช่นกัน สำหรับไอ้แบงค์ผมอยากทำสิ่งที่อยากทำกับมันมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาส ผมยกแขนมันชู้ขึ้นฟ้า และก้มไปสูดดมรักแร้มันอย่างหิวกระหาย กลิ่นอับและกลิ่นเหงื่อฉุนจมูกสุดๆ จำได้ว่าช่วงพักเที่ยงมันไปเตะบอลกับพวกผู้ชายมาก ทำให้กลิ่นตัวมันแรงเป็นพิเศษ ขนาดตอนนี้เสื้อนักเรียนมันรักแร้ยังเปียกเป็นวงเลย กลิ่นโคตรแมนและโคตรยั่วอารมณ์ผมมาก ผมประคองหน้ามันมาจูบต่อ กลิ่นปากมันก็แรงและมาดแมนเช่นกัน แต่ผมกลับชอบและจูบมันอย่างต่อเนื่อง
"กลิ่นมึงทำควยกูแข็งเลยวะแบงค์ ผู้ชายอะไรโคตรหล่อและโคตรแมน เสือกกลิ่นตัวแรงอีก กูล่ะชอบมึงจริงๆ"
ผมลากไอ้วิทย์กับไอ้แบงค์มายืนใกล้ๆกันจะได้สะดวก ผมแลกลิ้นกับไอ้วิทย์สลับกับไอ้แบงค์อยู่หลายนาที จนทั้งปากผมทั้งปากไอ้สองคนนั้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของกันและกัน สักพักผมก็คิดอะไรเจ๋งได้
ผมจับใบหน้าของไอ้แบงค์โน้มไปจูบปากกับไอ้วิทย์ ขยับให้ปากพวกมันบี้กันแรงๆเหมือนกำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม ผมรู้ว่าพวกมันคงไม่รู้สึกอะไร แต่ได้เห็นภาพเพื่อนชายแท้ทั้งสองจูบปากกันเอง แล้วมันเสียวจนน้ำเงี่ยนไหล ผมถ่ายรูปพวกมันเก็บเอาไว้เก็บเอาไว้ ก่อนจะเริ่มทำสิ่งที่อยากทำมานาน
ผมจับเพื่อนทั้งสองคุกเข่าลงกับพื้น ผมใช้มืออ้าปากพวกมันออกกว้างๆ ก่อนจะถุยน้ำลายใส่ปากพวกมัน ผมมองน้ำลายตัวเองที่ไหลลงคอเพื่อนทั้งสองอย่างตื่นเต้น ก่อนจะถุยเพิ่มเรื่อยๆจนเต็มปากพวกมัน
ผมเดินออกมาอยู่ที่เดิมและกดนาฬิกาให้ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ทั้งไอ้วิทย์และไอ้แบงค์ต่างสำลักน้ำลายของผมพร้อมๆกัน และบ้วนน้ำลายในปากทิ้งเต็มพื้นห้องเรียน
"เชี่ยน้ำอะไรเต็มปากกูเลยวะ แม่งลื่นๆ" ไอ้วิทย์พูดขึ้นในขณะไอและสำลัก
"เออเหมือนกูเลย จู่ๆปากกูก็มีน้ำอะไรไม่รู้เข้ามา" ไอ้แบงค์พูดขึ้นต่อ
"แล้วกูกับมึงคุกเข่ากันตอนไหนวะไอ้แบงค์"
"กูก็ไม่รู้"
"อ้าวไอ้บลูมึงไม่สำลักเหมือนพวกกูเหรอวะ" ไอ้วิทย์หันมาถามผม
"อะไรของ พวกมึงก็แค่สำลักน้ำลายตัวเองพร้อมกันป่ะวะ กูก็งงพวกมึงเหมือนกัน" ผมแกล้งเฉไฉไม่รู้เรื่อง
"เออชั่งแม่ง รีบกลับกันเหอะกูรู้สึกแปลกๆ ปากกูก็เจ็บๆเหมือนจูบกับใครมา"
พอพวกมันหน้ากลับไป ผมก็กดนาฬิกาอีกครั้งจนทุกอย่างหยุดนิ่งเหมือนเดิม และเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าพวกมันทิ้งสอง
"โชคร้ายของพวกมึงจริงๆเลยว่ะที่เกิดมาหล่อเกินไป สงสัยวันนี้พวกมึงต้องเป็นผัวเป็นเมียของกูแล้วล่ะ"
ผมรูดชิปกางเกงนักเรียนและงัดควยออกมาชี้หน้าพวกมัน ตอนนี้น้ำเงี่ยนใสๆไหลออกมาจากหัวควยผมเยอะมาก เพราะตอนนี้ผมกำลังเงี่ยนสุดๆ ผมจับท่อนควยฟาดหน้าเพื่อนสุดหล่อทั้งสองไปมา ก่อนจะเริ่มยัดเข้าไปในปากไอ้วิทย์คนแรก
"อ๊าาาา ปากนุ่มจังวะไอ้วิทย์ อูยยยยโดนฟันมึงด้วย ขอเย็ดปากมึงหน่อยนะเพื่อน" ว่าแล้วผมก็จับหัวมันอยู่นิ่งๆและกระแทกควยเข้าไปไม่ยั้ง ได้ยินเสียงอ๊อก!อ๊อก!จากปากไอ้วิทย์ดังมาก ผมเย็ดปากมันจนพอใจ ก่อนจะเปลี่ยนไปเย็ดปากไอ้แบงค์บ้าง
"ซี้ดดดด! ไอ้แบงค์มึงเคยบอกว่าเกลียดตุ๊ดเกลียดเกย์ใช่ไหมเพื่อน ตอนนี้มึงกำลังอมควยให้กูอยู่นะ กูอยากให้มึงรู้จริงๆเลย อ๊าาาา!"
ผมจับพวกมันทั้งสองเกาะขอบโต๊ะเรียนยกสะโพกมันขึ้นให้โชว์ตูดเยอะๆ โชคดีที่เมื่อหยุดเวลาผมสามารถจัดท่าเพื่อนทั้งสองอย่างอิสระเหมือนวัตถุไม่มีน้ำหนัก แค่หยุดนิ่งเท่านั้น ผมกดจมูกตัวเองลงไปสูดดมกลิ่นรูตูดพวกมันอย่างหิวกระหายผ่านกางเกงนักเรียน ไอ้วิทย์ไม่เท่าไหร่ แต่ของไอ้แบงค์นี่อับเหงื่อ กลิ่นโคตรแมน ผมดมตูดพวกมันสลับกันพร้อมๆกับลูบเป้าตัวเองไปด้วยอย่างเสียวซ่าน จนผมเริ่มทนไม่ไหวดึงกางเกงนักเรียนพวกมันลงทั้งคู่ ไอ้วิทย์ใส่กางเกงในสีน้ำเงินยี่ห้อแพงสมกับความหล่อของมัน ส่วนไอ้แบงค์ใส่ทั้งกางเกงในสีดำและบ๊อกเซอร์อีกตัว ไม่แปลกที่มีกลิ่นอับเยอะแบบนี้เพราะใส่หลายชั้น แถมไปเล่นฟุตบอลมาอีก
ผมแหวกรูตูดพวกมันออกกว้างและสอดลิ้นเข้าไปเลียจนเปียกน้ำลาย รูไอ้วิทย์เลียง่ายหน่อย แต่ของไอ้แบงค์มีขนขึ้นด้วยเล็กน้อย แต่ก็ดูเซ็กซี่ดี
"ใครอยากโดนเย็ดตูดคนแรก?" ถึงถามไปพวกมันคงตอบไม่ได้ ผมจึงเลือกจะเย็ดไอ้แบงค์ก่อน เพราะอยากมานาน ถึงเวลาจะหยุดนิ่งแต่ข้างในรูมันก็ฟิตเหมือนเดิม ผมใช้นิ้วและน้ำลายแหย่ตูดไอ้แบงค์อยู่หลายนาทีกว่ารูมันจะเปิดกว้างพอให้ควยผมสอดเข้าไป
ผมกระแทกควยใส่รูตูดไอ้แบงค์ดังปับ! ปับ! ปับ! ถ้าผมกดให้เวลาเดินเหมือนเดิมมันคงร้องแหกปากแน่นอน รูมันแดงเพราะโดนเปิดซิง แถมโดนผมเย็ดอย่างแรงเหมือนหมูเหมือนหมาต้องมีเจ็บกันบางแน่นอน
"อูยยย เสียววชิบหาย! น้ำแทบแตก รูมึงแน่นชิบหายเลยวะไอ้แบงค์ เย็ดมันโคตรๆ กูขอไปลองรูไอ้วิทย์ก่อนนะเดี๋ยวกลับมาใหม่"
ผมสอดควยเข้าไปในตูดไอ้วิทย์ต่อซึ่งก็แน่นจนต้องใช้นิ้วขยายรูเหมือนเดิม รูของเพื่อนทั้งสองเย็ดมันสมกับชายแท้ ผมน้ำแตกไปสองรอบคารูพวกมันคนละน้ำ แน่นอนว่าผมไม่ได้เช็ดหรือทำความสะอาดให้พวกมัน แค่คิดว่าน้ำอสุจิของผมคาอยู่ในรูเพื่อนทั้งสองก็สุดยอดมากแล้ว
สุดท้ายก่อนที่ผมจะใส่กางเกงให้พวกมันคืน ผมได้ถอดกางเกงในของไอ้วิทย์กับไอ้แบงค์สลับกัน ให้พวกมันใส่กางเกงในของกันและกันกลับบ้าน ไม่รู้ตอนพวกมันถอดจะรู้ตัวไหมว่าใส่ของคนอื่นอยู่
พอแต่งตัวให้พวกมันเสร็จก็จัดท่าให้เหมือนเดิม และกดนาฬิกาเดินต่อ
"อ๊าๆๆๆ ไอ้เชี่ยยย เจ็บๆๆๆๆๆๆๆ"
"อูยยย เจ็บบตูดวะ โอ้ยไอ้เหี้ยกูเป็นอะไรวะ"
พวกมันร้องโอดโอยกันออกมาทั้งคู่ ส่วนผมก็เดินตัวปลิวออกจากห้องไป ก่อนที่พวกมันจะเดินจับตูดกันตามมา
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
