พ่อนะพ่อ

senipatt

“สวัสดีค่ะ พ่อขา”
เสียงของสิรี เมื่อบุญชัยรับโทรศัพท์ สิรีมักโทรศัพท์ถึงพ่อของเธอทุก ๆ วันอาทิตย์ตั้งแต่เธอแต่งงานกับปิติแล้วย้ายตามสามีไปอยู่ที่กรุงเทพ สิรีเป็นลูกสาวคนเดียว เมื่อคุณแม่ของเธอถึงแก่กรรมไปเมื่อหลายปีก่อน บุญชัยก็กลายเป็นพ่อหม้ายเนื้อหอมครองตนเป็นโสดตลอดมา
“เป็นไงบ้างล่ะ ลูก”
บุญชัยตอบรับ
“ก็เหมือน ๆ เดิมแหละค่ะ”
“มีอะไรเหรอ”
บุญถามลูกสาวคนเดียววัย 20 ต้นๆ ของเขา “ทำไมวันนี้ฟังดูสุ้มเสียงลูกไม่ค่อยจะแจ่มไสเหมือนเคย”
“พ่อเก่งจัง” เสียงสิรีตอบมาทางโทรศัพท์ “หนูกำลังไม่ค่อยสบายใจค่ะ ปิติกำลังจะออกเดินทางไปดูงานอีกแล้วค่ะ เห็นว่าคราวนี้ต้องไปนานด้วย”
“อ้าว ก็ดีนี่น่า เป็นทางเจริญก้าวหน้า แล้วนี่หนูก็ต้องอยู่กับยายแป๋มกันตามลำพังซีนะ”
“ค่ะ พ่อ”
“ให้พ่อไปอยู่เป็นเพื่อนไหมล่ะ พ่อกำลังคิดถึงยายแป๋มอยู่เชียว”
“ต๊าย … ยายแป๋มคงชอบแน่ ๆ เลย”
“อ้าว แล้วหนูล่ะ”
“แหม พ่อก็รู้อยู่แล้วว่าหนูอยากอยู่ใกล้ ๆ พ่อ อยากให้พ่อมาอยู่กับหนูเสมอ”
อีกสามวันต่อมา บุญชัยก็มากดกริ่งประตูบ้าน แป๋มหลานสาวสวยวัย 14 ปี เป็นคนมาเปิดประตู
“ไชโย…. คุณตามาแล้ว สวัสดีค่ะ” เธอประนมมือไหว้ พร้อมกับโถมตัวเข้ามากอดเขาไว้
“สวัสดี โอ้ โฮ หลานสาวของตา สวยขึ้นเป็นกอง”
บุญชัยกวาดตามองดูเรือนร่างที่กำลังเจริญวัย
“สวัสดีค่ะ พ่อขา”
เสียงของสิรีดังขึ้น เธอเข้าไปประนมมือกราบบุญชัยที่อก
สิรีอยู่ในชุดอยู่กับบ้าน เธอไส่ชุดกระโปรงหลวม ๆ สบาย ๆ แต่ถึงอย่างนั้น บุญชัยก็ยังคงจำกลิ่นหอมติดตัวเธอแต่ไหนแต่ไรได้ดี บุญชัยมองดูลูกสาวของเขาด้วยความภูมิใจที่เธอยังคงมีรูปร่างงดงาม สูงโปร่ง ถึงแม้เธอจะมีลูกโตเป็นสาวแล้ว สิรีจัดให้บุญชัยพักอยู่ในห้องนอนรับแขก ติดกับห้องนอนใหญ่ของเธอ
บุญชัยเป็นนักธุรกิจ ที่มีความสามารถ เขาเป็นคหบดีใหญ่ในจังหวัดที่เขามีภูมิลำเนาอยู่ทางภาคใต้ แต่เขาก็มีคนที่ไว้ใจได้และมีความสามารถคอยดูแลผลประโยชน์ให้เขา ถึงกระนั้น บุญชัยก็มีแล็พท็อป ติดตัวอยู่กับเขาตลอดเวลา เพื่อไว้ใช้ติดต่อกับนักธุรกิจคนอื่นและตรวจสอบสถานะการณ์การค้าต่าง ๆ ทาง internet บุญชัยรู้สึกยินดีที่มีโอกาสใกล้ชิดกับลูกสาว หลานสาวสุดที่รักของเขา สิรีและแป๋มต่างก็ยินดีที่มีบุญชัยมาพักอยู่ด้วย ทำให้บ้านดูคึกคัก อบอุ่น ในยามที่พ่อบ้านไม่อยู่เป็นระยะเวลานาน ๆ อย่างเช่นคราวนี้
“คุณแม่ขา”
เสียงยายแป๋มดังขึ้นในขณะที่เธอกำลังเดินเข้ามาในห้องพักผ่อนซึ่งสิรีและบุญชัยกำลังนั่งคุยกันไปพลาง ดูเคเบิ้ลทีวีไปพลาง “หนูขอไปนอนค้างบ้านเปรมคืนวันเสาร์นี้ได้ไม๊คะ”
“อ๋อ … ได้ซีลูก ว่าแต่ลูกอยากจะไปบ้านเขาตอนไหนล่ะ”
เปรมจิตเป็นเพื่อนรักของแป๋ม คุณพ่อของเธอเป็นผู้อำนวยการกองอยู่ในกระทรวงหนึ่ง ส่วนคุณแม่เป็นอาจารย์หัวหน้าภาคอยู่ที่มหาวิทยาลัยของรัฐ
“ถ้าแม่ไปส่งหนูที่บ้านของยายเปรมตอนซักบ่าย ๆ 5-6 โมงของวันเสาร์ได้ก็ดีค่ะ แล้วพอตอนเช้าวันอาทิตย์ คุณแม่ของเปรมจะพาหนูมาส่งค่ะ”
“พ่อขับรถพายายแป๋มไปส่งให้ก็ได้นะ ลูก” บุญกล่าวกับสิรี ในขณะที่แป๋มรีบวิ่งไปโทรศัพท์หาเพื่อน
“ว่าแต่หนูเถอะ ตั้งแต่พ่อมาอยู่นี่ ยังไม่เคยเห็นหนูไปเที่ยวไหน หรือ ออกไปข้างนอกบ้างเลย” บุญกล่าวขึ้น “เราไปหาของอร่อย ๆ กินกันดีไม๊ เปลี่ยนบรรยากาศเสียบ้าง”
“แหม พ่อขา อย่าลำบากไปเลยค่ะ”
สิรีกล่าว “แล้วอีกอย่าง หนูก็ยังไม่ทราบเลยว่า หนูจะมีเสื้อผ้าหรือเปล่า ก็ไม่รู้” สิรีพูดคล้าย ๆ กับบ่นกับตนเอง
“ไม่เป็นไรหรอก หนู” บุญชัยพูด “หนูเองก็น่าจะออกไปสนุกสนานเสียบ้าง ไว้เป็นธุระของพ่อเอง เออ .. ว่าแต่ ที่นี่เขามีร้านเสื้อผ้าสำหรับผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ ที่ไหนกันบ้างล่ะ หนูน่าจะรู้นะ”
“ถ้าจะมี ก็เห็นจะเป็นร้านคุณบุษบาที่สยามสแควร์ค่ะ เขามีบริการทุกอย่างสำหรับผู้หญิง เวลาจะมีงานมีการ ออกหน้าออกตากันที ร้านนี้คนแน่นเพียบ แต่เขาก็คิดค่าบริการเต็มที่เหมือนกันนะคะ แต่…….”
“เอาหยั่งงี้ก็แล้วกัน หนูไปที่ร้านคุณบุษบาวันเสาร์ตอนบ่ายสองโมงนะหนู” บุญชัยตัดบท ด้วยใบหน้าอันยิ้มละไม “แล้วพ่อจะจัดการให้ทุกอย่าง”
สิรีลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท ไม่ได้คิดจริงจังอะไรนัก จนกระทั่งเวลาบ่ายโมงครึ่งวันเสาร์ เมื่อบุญชัยมาเตือนเธอว่า “ว่าไง พร้อมแล้วหรือยังล่ะ…”
“อะไรพร้อมคะ” สิรีถาม
“ไปไส่รองเท้า”
บุญชัยออกคำสั่ง ไม่ฟังเสียงลูกสาว
“พ่อจะพาหนูไปร้านคุณบุษบาไง”
“โธ่ หนูยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย”
สิรีกล่าวตอบ
“หนูก็ไม่เห็นจะต้องเตรียมอะไร แค่สวมรองเท้าอย่างเดียวก็พอแล้ว”
บุญชัยพูดขึ้น
“ร้านคุณบุษบาเขาจะจัดการให้หนูหมด”
สิรีไม่สามารถขัดคำสั่งของบุญชัยได้
“แหม หนูว่ายังไม่ต้องก็ได้นะคะ”
เธอกล่าวขณะกำลังก้าวขึ้นรถ ซึ่งบุญชัยเป็นคนขับ
“แล้วที่ร้านเขาจะรู้ได้อย่างไรว่า หนูใช้เสื้อผ้าขนาดไหน”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ยายแป๋มช่วยพ่อแล้ว ทุกอย่างเรียบร้อย”
บุญชัยจอดรถ แล้วเดินพาสิรีไปที่ร้านคุณบุษบา พร้อมกับแนะนำตัวเธอกับผู้จัดการของร้าน ทุกคนในร้านต่างก็ให้การต้อนรับสิรีด้วยใบหน้าอันยิ้มแย้ม พร้อมทั้งขอให้บุญชัยมารับสิรีได้ในเวลาประมาณ 1 ทุ่มตรง
บุญชัยโทรศัพท์เช่ารถพร้อมคนขับ แล้วตัวเขาเองก็จัดการพายายแป๋มไปส่งที่บ้านเพื่อนตามเวลา เมื่อเขาก้าวเข้าไปในร้านคุณบุษบาตอนเกือบหนึ่งทุ่ม เขาก็ได้พบหญิงสาวสวยคนหนึ่ง ยืนอยู่ข้างในร้าน เธอสวมชุดสายเดี่ยว สีเข้ม สั้นสูงเหนือเข่า กว่า 6 นิ้ว มีผ่าข้างขึ้นไปถึงสะโพก ช่วงบนของชุดเผยให้เห็นช่วงบ่าและหน้าอกอวบอิ่มขาวผ่องของเธอ ปกคลุมไว้ด้วยผ้าไหมสีสวยเข้ากับชุดของเธอ รองเท้าส้นสูงสีเดียวกับชุดรับเรียวขาขาวผ่องกลมกลึง บุญชัยจ้องมองดูสาวสวยตาค้าง สาวสวยคนนั้นก็มองตอบเขาด้วยใบหน้ายิ้มละไม
“โอ้ โฮ นี่หนูของพ่อเหรอเนี่ยะ”
บุญชัยกล่าวทักเบา ๆ ด้วยความทึ่ง หลังจากที่ได้มองเธอ จนจำได้
สิรีค่อย ๆ หมุนตัวเธอไปรอบ ๆ ช้า ๆ เพื่อจะอวดบุญชัย
“แหม พ่อจำหนูไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ”
“โอย… ลูกพ่อสวยเหลือเกิน”
“พ่อขา”
สิรีกล่าวขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ ขณะที่เธอเดินไปขึ้นรถลีมูซีนคันใหญ่กับบุญชัย
“หนูโป๊จังเลยค่ะ พ่อเลือกชุดนี้เหรอคะ ชุดชั้นในของหนูชิ้นเล็กนิดเดียว ทั้งเบา ทั้งบาง สุดจะสวย เหมือนกับว่าหนูไม่ได้ไส่อะไรเลย แถมถุงน่องตาข่าย …… พ่อสั่งอะไรไว้ที่ร้านคุณบุษบาคะ”
“พ่อเพียงแต่บอกให้เขาจัดชุดที่สวยที่สุด แพงที่สุดให้หนู เพราะหนูเป็นสุภาพสตรีคนพิเศษของพ่อ”
“มิน่า เขาคงคิดกันว่าหนูเป็น คนพิเศษแบบไหนก็ไม่ทราบ ที่ไม่ใช่ลูกสาวของพ่อแน่เลย”
“พ่อคิดอยู่แล้ว ไม่มีใครสวยกว่าหนูแน่ คืนนี้ พ่อมาควงกับหนู เลยทำให้พ่อหนุ่มขึ้นอีกเป็นกอง”
คนขับรถรีบเปิดประตูให้สิรีและบุญชัยขึ้นนั่งตอนเบาะหลังของรถ สิรีขึ้นก่อน พอเธอขึ้นนั่งบนเบาะรถ ชุดสายเดี่ยวของเธอก็ยิ่งรั้งสูงขึ้นมา จนเห็นขาอ่อนอวบขาวผ่อง ชุดชั้นในชิ้นจิ๋ว เบา บาง ของเธอ
ว่อบแว่บ เล่นเอาคนขับรถมองตามเพลิน ตาค้าง จนแทบลืมปิดประตูรถ เมื่อบุญชัยก้าวตามขึ้นไปนั่งเรียบร้อย บุญชัยมองคนขับรถแล้วหัวเราะเบา ๆ ในลำคอ สิรีทั้งสวย ทั้งเย้ายวน ใครเห็นเธอคืนนี้ก็คงจะเหมือนกับคนขับรถนี่แหละ เขาคิดด้วยความภาคภูมิใจ

nuvo

สุดยอด

white_blue

ขอบคุนครับ

Ejnn0226

ขอบคุณครับ

athens7244

ขอบคุณ

oasawin

ขอบคุณครับ

antibodyT

ขอบคุณ

bomblowoff

ขิบคุน

oasawin

ขอบคุณครับ

Danny9599

ขอบคุณครับ

Thy

ขอบคุณครับ

cha1

ขอบคุณครับ

handcock

ขอบคุนนะคับ