ลงทะเบียน2011-3-29
ล่าสุด2025-11-3
นิสิตสัมพันธ์
- กระทู้
- 338
- ตอบกลับ
- 2574
- พลังน้ำใจ
- 33691
- Zenny
- 70305
- ออนไลน์
- 9134 ชั่วโมง
|
เช้าวันที่สองของกีฬาสี วันนี้พี่โจ้ดูหงุดหงิดมากๆ เดินง่วนเป็นเสือติดจั่นเลยทีเดียว8 e, b& P5 O' x1 a3 c
"เม้ง! มาพอดีเลย แล้วต้นล่ะมารึยัง?"9 m! |: F4 t) @4 n8 i% k% s, k! ~
"อ้าว! ไอ้ต้นมันยังไม่มาอีกเหรอครับ? เมื่อวานมันยังย้ำเวลากับผมเลยนะว่า 10 โมงเช้า"$ t3 d; q" g- o& U1 z/ {, i- ^
"นั่นแหละถึงได้ถามน้องไง นี่ 8 โมงครึ่งแล้วทำไมยังไม่เห็นอีก น่าจะมาเตรียมตัวได้แล้วนะ เม้งช่วยโทรตามทีซิพี่ไม่มีเบอร์"# Z- f; U& P _, t8 l: ^
# G3 B5 {; {1 x* k# s.....ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก......
9 a( X: i3 q3 C8 ~8 |. U' h* G& A4 l4 e
"อะไรวะเนี่ย? ปิดมือถือเหรอ? คงไม่ใช่นอนจนลืมตื่นหรอกนะ" เม้งเริ่มทำตัวไม่ถูกเมื่อเพื่อนรักไม่เคยสายในวันสำคัญแบบนี้ ถึงจะแข่งสิบโมงแต่นักกีฬาก็ควรจะมารายงานตัว เปลี่ยนชุดและบริหารร่างกายตั้งแต่เช้า# ^3 ?( k1 |" A
"วิงๆ เห็นต้นรึเปล่า?"8 E2 D! `! Z- O& i
"เอ๋? ต้นยังไม่มาเหรอ?"
9 e' f9 ^! i' \% }"นี่พี่โจ้เริ่มปวดหัวแล้ว จะแข่งตอน 10 โมงนี่ละ"
}% \5 f: W0 ]' c6 R"แต่เมื่อวาน....."! O- S1 Z( I& f4 X- I
"เมื่อวานทำไมเหรอวิง? เมื่อวานนายเจอไอ้ต้นเหรอ?"
. y5 u8 P- `" Q, X+ a# f"อ...อ......อืม เจอตอนหัวค่ำน่ะ"5 K, F8 {2 C8 F6 B# u9 ] {
"ที่โรงเรียนเนี่ยเหรอ?"2 S" v7 O# g/ H
".....อืม....."
( U+ o- K# t4 Z" S q8 k) I"ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ ไหนมันบอกว่าเมื่อวานติดธุระมาไม่ได้ไง?"/ o1 y, J. K( p% m/ ], k1 w; M
"แล้วเบอร์บ้านล่ะลองโทรรึยัง?"
8 I7 q7 o5 M, _+ m"เออจริงด้วย มัวแต่ห่วงมันจนลืมนึกไปเลย"& o- W& T# k) U
...
% K+ P$ `$ L6 o% | Y, z...9 ^5 f/ V7 O, [6 c# x- j+ R5 ]6 u
...& m! l9 _% I; e( A* A( X* K
"วิง เราโทรไปเจอพี่ต้อมรับสายละ พี่เขาบอกว่ามันไม่สบายนอนอยู่ในห้องน่ะ"( C0 \1 R m7 L
"หา!? แล้วเป็นไงบ้างน่ะ?"* J0 m7 V* i2 j
"ไม่รู้สิ แต่วันที่ต้องแข่งบาสน่ะต้นมันไม่น่าปล่อยตัวเองป่วยได้นะ มันชอบเล่นบาสจะตาย" เม้งก็เริ่มกลุ้มหนัก
) D* Y! x0 p/ Y3 g4 Q4 Z"เราว่าเราไปหามันที่บ้านเลยดีกว่า ยังมีเวลาเหลือ ท่าทางมันแปลกๆ พิกล นายจะไปด้วยมั๊ยวิง?"
2 T( C& \' K2 _% p: e/ j"ไม่ล่ะเราอยู่รอที่นี่ละกัน"
; c: @0 `: Z7 h+ s, y' q
0 P& T# x( r* F3 U"พี่โจ้ครับ ตอนนี้พี่คมเดชอยู่ไหนครับ?"
$ I# o- L8 p* V* ["พี่กริชน่ะเหรอ? น้องวิงมีอะไรเหรอครับ?"
5 g3 l k- N. H7 P0 J. c2 `"....คือ...อาจารย์พละจะขอเอกสารอะไรหน่อยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปหาพี่เขาเองก็ได้ครับแค่บอกว่าพี่เขาอยู่แถวไหนก็พอ"8 v& i# V7 P3 Q4 y" S/ W: {
"นพ! เมื่อคืนพี่กริชไปนอนบ้านนายใช่มั๊ย? แล้วตอนนี้พี่เขาอยู่ไหนน่ะ? อาจารย์จะถามหาเอกสารอะไรก็ไม่รู้"7 H/ X ]7 N3 G
"เหรอ! แต่พี่กริชเขากลับบ้านต่างจังหวัดไปแล้วนะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้วล่ะ"# [$ z$ T' y& |. E
"อ้าว! แบบนี้ก็แย่น่ะสิ แล้วอาจารย์เขาอยากได้เอกสารอะไรเหรอเดี๋ยวพี่จะลองไปค้นในห้องให้" Y: h* h4 l7 O8 G! D
"ม.....ไม่เป็นไรหรอกครับ อาจารย์บอกว่าไม่ค่อยสำคัญ ไว้ทีหลังก็ได้ครับ"3 _, i0 @% `, u& d2 b1 E
..7 b0 d- i1 H, N* K9 i
..3 u! |( ]6 M+ w, n6 [
......9:04.......
9 t5 S4 m* @- |& Oนาฬิกายังคงทำหน้าที่ของมันอย่างซื่อสัตย์....แม้คนที่มอบสิ่งนี้ให้ผมจะไม่อยากเจอผมอีกแล้วก็ตาม.....
# N: {$ B; X; l, Q# h4 r7 Cก็เพราะผมไม่ซื่อสัตย์เรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้ กริชสมควรจะโกรธผมแล้ว ผมที่หลอกเขามานาน ถึงจะทำใจไว้แล้วว่าเขาต้องโกรธแต่......
* D; f$ J2 s( i* |ผมเช็ดน้ำตาก่อนมันจะหยดลงบนรูปถ่ายตรงหน้า....แก่งกระจาน.....หาดเจ้าสำราญ.....บ้านของกริช.....
. R0 ^$ V0 m) t6 N; M; A. ~น้ำตาที่เอ่อคลอทำให้ผืนน้ำในรูปเหมือนจะสั่นไหว ที่ๆ กริชเคยอยากพาผมไป ทุกอย่างเป็นความผิดของผมเองผมสมควรโดนแบบนี้1 _/ w, v) S0 e m ^1 V
% `' [# @* H5 B& x4 X4 p& j0 v) C
"กริชครับ...ฮึกๆ....เราขอโทษ....เราขอโทษ......"
7 j# S4 N( q8 k* D @6 l+ L: kภาพวันเก่าๆ ...แค่สามเดือนที่เราอยู่ด้วยกัน แต่ตอนนี้เหมือนทั้งชีวิตมันพังลงตรงหน้า....ตั้งสามเดือนตะหาก.....ตั้งสามเดือนที่ผมหลอกเขาได้หน้าตาย.....สามเดือนที่ทำให้เขาเดือดร้อน ทำให้ความฝันของเขาพัง
2 W8 @7 b; C& A3 w( {- f+ eความอุ่นของแขนกริชที่โอบไหล่ผม....มือที่เคยกุมมือไว้.....ความรู้สึกยังอยู่ชัดเจนแต่วันนี้ไปจะไม่มีอีกแล้ว.....' Q" }( B5 k- {3 X% _" @: f% d- Y. q
ในหัวมีแต่คำว่าขอโทษ....คำๆ เดียวที่ผมอยากจะบอกเขาทุกวันแต่ไม่เคยได้พูด มันอัดอั้นในใจ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาให้ผมขอโทษได้อีกแล้ว ต่อไปถ้าเจอหน้าเขาผมจะทำยังไง....แค่คิดว่ากริชจะมองผ่านผมไปเหมือนไม่มีตัวตน คิดแค่นั้นใจมันก็บีบจนเจ็บ6 D4 `) w3 ]6 u# X f
6 U5 F: V/ I! r% G3 H6 C* @
ผมหยิบมือถือขึ้นเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
' M ?0 p" K1 V( Fยอมรับความจริงเถอะ.....กริชจะไม่โทรมาอีกแล้ว.....จะไม่ได้ยินเสียงเขาอีกแล้ว ก็เขาขว้างมือถือแตกกระจายไปต่อหน้าผมแล้วนี่นา....ไม่รู้จะโทรหาเขาได้ยังไง เมื่อคืนตามไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ เบอร์อื่นๆ ก็ไม่รู้5 M% X$ }5 T6 z2 I, a& q: G0 w
ผมยกมือถือแกว่งไปมาใกล้หน้าต่าง.....มันแค่ไม่มีสัญญาณเท่านั้นแหละ
+ I2 h) v; q( ?1 y1 ?7 s" Z9 F.....กริชคงโทรหาผมสักครั้ง....เขาจะโทรมา....
?: L+ E- k9 m N% S# a% rจะหลอกตัวเองอีกนานมั๊ยไอ้โง่.....เขาเกลียดผมถึงขนาดนี้แล้ว......
5 a" V8 M. h: G$ Q1 ?"ขอโอกาสเถอะครับกริช.....ให้เราได้อธิบายอีกครั้ง กริชจะทำอะไรเราก็ยอม....."
. f# h3 t N& }+ {' g Fต่อให้พูดแบบนี้อีกนานแค่ไหนเขาก็ไม่มีทางได้ยิน ต่อให้เขาอยู่ตรงหน้าก็คงไม่ฟังผมอีกแล้ว.....เขาบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้เขาไม่รู้จักผม% m' d) N2 L/ V9 ]2 O
ก๊อกๆๆๆ
6 z* e4 A* T: R9 n6 ~ s, g" l"ต้น นอนอยู่รึเปล่า?"
1 K) B6 K) J: V# |, } _+ ~9 h R"............."( Z6 H5 G; r* n" F
"กรูรู้ว่ามรึงแกล้งป่วย มีอะไรบอกมาซะดีๆ"5 B: S0 s9 @; M, G$ w
".......กรู....ไม่สบายจริงๆ เม้งมรึงรีบไปโรงเรียนเถอะใกล้จะแข่งแล้ว"
, C! M$ B2 P8 ?# `9 h"จะแข่งทำเจี้ยไรถ้าไม่มีมรึง กรูย้ายสีตามมรึงมานะเรื่องอะไรจะลงแข่งคนเดียว"
+ f5 x) s* l2 a" q; E( U! O
4 l; P8 B# h& r% k* tเพื่อนคนนี้ถึงเอ่ยปากไล่เขาก็ไม่ยอมไปแน่ถ้ารู้ว่าผมไม่สบายใจ 0 w4 U, _; n( @$ B+ A2 ^
แต่ทำไมกริชถึงไม่ยอมอยู่ฟังเวลาที่ผมอยากให้เขาอยู่ แค่ฟังสักวินาที แค่นั้นก็พอ....จะคร่ำครวญทำไม ดูตัวเองก่อนเถอะว่าทำอะไรกับเขาบ้าง แล้วตอนนี้ผมควรทำยังไงดี! ^+ j6 d" d- }$ \( ^7 I' a
"เปิดประตูให้กรูเข้าไปหน่อยเถอะต้น" ....ยังไงมันคงไม่ยอมไปไหนแน่ๆ $ x: b) W5 f( p& F/ ~. l# R
"เฮ้ย!!! มรึงร้องไห้ขนาดนี้เลยเหรอ?!!!" .....เจรี้ยเอ๊ย! รู้งี้ไม่น่าเปิดประตูให้เลย 0 e; B4 d& S8 O! r: Y& S! G
5 v) `5 [& C0 S/ z6 R) P: l, m"เกิดอะไรขึ้นวะต้น?.......เรื่องคนนั้นเหรอ? ทะเลาะกันรึไง?"
' {7 E1 Q) o7 D& N: r"อย่าถามเลย มันจบไปแล้ว อย่าถามกรูอีกเลยเม้ง มรึงไปแข่งบาสเผื่อกรูด้วยละกัน"
8 @7 { a# U& ~9 i1 p3 p: e"ไม่ไปเว้ย! สีกรูรึก็ไม่ใช่ ถ้ามรึงไม่ไปกรูก็ไม่ไปเหมือนกันนะต้น" ว่าแล้วมันก็ถือวิสาสะเปิดวิทยุหยิบการ์ตูนมาอ่านยืนยันว่าไม่ยอมไปไหนแน่ๆ" ? D/ o D) O0 R
. ~7 {: U7 x" Y+ `9 j0 [% ~จะบังคับตรูไปถึงไหนไอ้เม้ง ถ้าไปโรงเรียนแล้วเจอกริชตรูจะทำยังไงล่ะ?, j. V% O# j, j" Z: c
.....แล้วจะหมกตัวในห้องนอนไปนานแค่ไหน....อีกสองวันก็จบกีฬาสีแล้ว จากนั้นก็ต้องไปโรงเรียนตามปกติ....ถึงตอนนั้นจะทำยังไง.....ไม่รู้โว้ย!!
5 m1 l$ F/ w6 T+ H8 y5 Z2 tเสียงเพลงหนึ่งที่คุ้นเคยดังจากวิทยุ เพลงนี้.....เพลงที่ผมเคยร้องให้กริช เพลงที่เขาใช้ในมือถือ....มือถือที่แตกกระจุยไปแล้ว......9 q+ O/ h/ U1 u' H1 E
. d# X" C H4 R1 v% C% Q"เม้ง ปิดเหอะกรูไม่อยากฟัง" . s$ t) |1 Q1 g7 e. A+ C' t) Z% {
ฟังแล้วนึกถึงทุกอย่างที่ผมทำเพื่อเขา....ทุกอย่างที่เขาไม่ต้องการอีกแล้ว....
/ d6 T# Y5 m$ n% qผมทำเพื่อเขาเหรอ....ผมทำอะไรเพื่อกริชบ้าง?.....ที่อิดออดอ้างโน่นนี่เพื่อผลัดวันไปเรื่อยๆ แบบเนี้ยเหรอเรียกว่าทำเพื่อเขา?
! k9 L- j7 V4 Z7 r! X2 _3 w* V$ l5 s) i+ ]7 J
"เม้ง ช่วยออกไปนอกห้องที", l5 A3 A1 ~7 [# y& ]( u
"กรูไม่ไปไหนทั้งนั้นโว้ย!"
: r2 J' f( T, r6 w0 u/ B3 q+ h"เม้ง กรูจะเปลี่ยนเสื้อผ้า! มรึงอยากอยู่ท้าพิสูจน์ก็ได้นะ แต่บอกไว้ก่อนว่ากรูเป็นรุกนะว้อย
, y" W* P' C0 ~..9 [6 @9 j |, @) o3 c. r/ K. V
..
6 l4 |1 v3 q0 |& |..+ x0 t+ |& f; N+ p
..9 C' }) r) }1 ?0 w
มาถึงที่สนามก็ 10 โมงนิดๆ แล้ว พี่โจ้ยืนทำหน้าเป็นยักษ์วัดแจ้งเลย ตอนนี้ในสนามเริ่มแข่งไปได้ราว 20 นาทีแล้ว ฝ่ายเรายังตามอยู่ 11 แต้ม ผมกวาดตาดูรอบๆ.....กริชไม่อยู่ที่นี่.....เขาไม่อยู่แล้วจริงๆ.....& V# p( i3 t2 V$ |6 n3 l
"ขอโทษครับพี่โจ้"
: `: ]7 m/ }! H! A" }3 Q: p) q"เอาเถอะ รีบเปลี่ยนเสื้อทีมแล้วเตรียมตัวรอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะเปลี่ยนตัวให้ลง"
! c4 l; w8 y; `4 b* Q"ไหวแน่นะต้น? หน้ามรึงเซียวมากเลย เมื่อคืนได้นอนมั๊ยเนี่ย?"- @, Z8 l. s# H; g z
".....เราไหว ไม่ต้องห่วงหรอก"- `$ ~+ r. }2 m+ ^# d0 K& j
0 ~8 g4 X% s+ t9 W/ _, S3 r9 A' c9 I% sผมหยิบเสื้อทีมสีแดงขึ้นมาสวม ถึงหัวมันจะลอยๆ หวิวๆ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้วที่จะทำเพื่อกริช สิ่งแรกที่ผมจะเพื่อเขาจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็น.....กริชครับ จะโกรธผมยังไงก็ได้ จะไม่ยกโทษให้ผมก็ได้ จะทำเป็นไม่รู้จักกันผมก็ไม่ว่าเพราะสิ่งที่ผมทำมาตลอดมันเกินจะให้อภัย แต่ยังไงผมก็จะทำความฝันของกริชให้เป็นจริง) X; x0 f% a7 k4 _1 b
0 ~1 W) x) E) U) |& _3 ]
"ต้น เกิดอะไรขึ้นน่ะ?" b! t0 N7 ]% s! |
"ไม่มีอะไรหรอกวิง"
$ V& v) S/ j& Z: ~8 A".......ทะเลาะกับพี่กริชเหรอ?"' @8 O# @# F' W/ Q5 }9 i
".............."
1 m, n5 A; s* k"พี่กริชไม่มา......พี่เขากลับต่างจังหวัดไปแล้วล่ะต้น.....เป็นเพราะเรารึเปล่า? เราขอโทษนะต้น"# x) N% r' t' W$ O- U+ d! _
"ไม่ใช่เพราะนายหรอกอย่าคิดมากเลยวิง เราสิต้องขอโทษนาย"
0 _0 i z, {; F$ u2 Q0 H8 L2 S
4 ~2 ]) \- E( R8 B# Uความโง่ของผมทำร้ายเพื่อนคนนี้มานานแล้ว แถมยังทำให้กริชเข้าใจผิดจนโกรธวิงไปด้วย8 F% u7 c7 J8 {
"เราขอโทษจริงๆ นะ....เราจะไปคุยกับพี่กริชให้ พี่เขาต้องเข้าใจนายแน่ๆ"5 R1 z5 M: X" u6 D( H; s; P* D
เจ้าหน้าใสตรงหน้าก็ยังเข้มแข็งกว่าผมมากนัก วิงกล้าเข้าไปคุยกับกริชด้วยความรู้สึกนั้น พยายามสู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง ....แต่ผมสิ.....0 s% I" r. c& C% `/ P
"ไม่ใช่ความผิดของนายหรอกวิง ทั้งหมดเป็นเพราะเราต่างหาก จริงๆ แล้วเราต้องขอบใจนายนะ"
3 ] q) b( X3 p4 ~0 g: r# f, O"ขอบใจเรื่องอะไรล่ะ? เราทำให้นายเดือดร้อนมาตลอด"
/ B) `' V) v& D; c, J/ F, d"ก็ถ้าไม่มีนาย เราคงรู้สึกผิดไปอีกนานต่อให้กริชไม่โมโหเราก็เถอะ"; Z2 S, v# X# \& {3 t0 {5 g
บางทีมันอาจจะดีที่เป็นแบบนี้ ถ้าผมบอกกริชตรงๆ เขาคงโกรธแต่ไม่แสดงออกมา ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะสนิทใจกันได้เหมือนเดิมอีก
: H- ~, s5 o/ e( \" c" ~, O2 n
2 h9 Y2 O, w% t( w% B3 a"ต้น! ลงสนามได้แล้ว!"
0 l0 i& F) S/ g. n% J"เราไปล่ะวิง! ช่วยเชียร์เราด้วยนะ" นาฬิกากับเข็มสีทองถูกหย่อนลงเป้.....รอดูผมตรงนี้นะครับนะกริช8 _/ [% |! M1 l7 f% x6 p+ ~
เสียงเพลงนั้นยังก้องอยู่ในหัว เพลงที่ผมร้องเพื่อเขา เพลงของเราสองคน ......ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าการสู้ที่แท้จริงคืออะไร- c& y2 R, A, s3 R$ s
+ C( K; _$ o' P.....ได้เกิดมาเจอเธอทั้งที ไม่ว่ายังไงจะลองดีสักวัน
' W, X9 e$ X% i& \1 G/ ~) qอยากรักก็ต้องเสี่ยง ไม่อยากมีเธอเป็นเพียงภาพในความฝัน
! y0 f7 t, B& oลำบากลำบนไม่สนใจ ตะเกียกตะกายสักเพียงใดก็ดีกว่าปล่อยเธอไปจากฉัน& h% J5 O J$ v
ตกหลุมรักจริงๆ เพราะรักจริงๆเธอคงไม่ว่ากัน........
3 t( [; N5 [+ D% s0 k$ L& z# `, S2 l9 M. o' h3 E
สู้เพื่อสิ่งที่ฝันไม่ใช่นั่งหวังลมๆ แล้งๆ ว่าจะเป็นจริง5 k p1 g" F; P! W- s- u( I
สู้ทั้งที่รู้ว่าไม่มีหวัง.....สู้ในเวลาที่กำลังใจหมดไปแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมท้อ' K: }2 d9 |+ P, H! d1 w
เมื่อวานเป็นวันสุดท้ายที่กริชอยู่กับผม แต่วันนี้แหละ.......
8 j) t5 U7 L9 {0 B"ไปกันเถอะเม้ง". i% T% l6 {% a7 _. E' q
"สีแดงขอเปลี่ยนตัว 2 คน!!!" .....วันนี้แหละจะเป็นวันแรกที่ผมสู้เพื่อเขา!
! i) h9 E& T h/ K0 w* k% U4 l9 }2 A' Y3 ]: Y; L; K9 v4 e4 ]
"ไงน้องต้น! นึกว่าไม่มาซะแล้ว"7 V. g& ^) Z2 ~2 Q
"ยังไงก็ต้องมาล่ะครับพี่ปัด"/ K% G7 p& }+ I: m+ M q- L
ถึงจะตามอยู่สิบกว่าแต้มแต่ผมก็ไม่กลัวหรอก ยิ่งเป็นทีมของพี่ปัดที่ชอบเล่นแรงๆ ก็ยิ่งทำคะแนนง่าย หลอกล่อซะหน่อยก็ได้ฟาล์วแล้ว
4 f6 \% \6 y9 S4 T+ p* V/ zตอนนี้คะแนนเริ่มตีตื้นขึ้นมาทีละนิดแต่ก็ยังห่างเกินไป ใกล้จะหมดครึ่งแรกแล้วถ้าเป็นแบบนี้คงตามไม่ทันแน่ๆ
. i: F& n3 s0 O' l" ?& L( {หัวก็เริ่มมึนๆ ซะแล้ว โธ่เว้ย! ต้องทำได้สิน่า!!! เรื่องเดียวในตอนนี้ที่ผมจะทำเพื่อกริชได้ จะพลาดไม่ได้อีกแล้ว!!
7 I# ~( L% F1 m S
4 L* p# { e$ O) n9 l****************************************************************' T. F5 [ y ^) ~
นาฬิกาเหนือสถานีขนส่งสายใต้ใหม่บอกเวลา 9:04
8 [6 n/ I0 j( y4 I"กริช ทำไมจู่ๆ จะกลับมาบ้านล่ะลูก? ไหนว่าสอบเสร็จแล้วจะอยู่ดูกีฬาสีก่อนไง"8 D6 G% F4 r3 T: S
".......เบื่อๆ น่ะครับ วันจันทร์ก็ไม่มีเรียนเลยอยากกลับบ้าน"
9 C" v3 E# p% p: |' v5 D"แล้วนี่รถเที่ยวไหนบริษัทไหนล่ะ? แม่จะได้บอกพ่อไปรับที่ท่ารถ"* p K: G( O$ U% {6 l5 k6 _
"เพชรบุรีทัวร์ครับแม่ รถออก 9:45 ครับ"4 c4 g/ N1 t2 Y( V+ L% ^
"แล้วเงินติดตัวมั๊ย? จ่ายค่าติวไปเท่าไหร่น่ะ ยังมีเงินพอใช้มั๊ยลูก?"
) |# }, ~: @, ?" @$ H o"มีเยอะครับ แม่ไม่ต้องห่วงครับ"
- \ H+ |/ O% j% G# \/ b. `เด็กหนุ่มเหน็บหูโทรศัพท์สาธารณะไว้ที่คอพลางเปิดกระเป๋าเงิน ธนบัตรใบพันหลายฉบับยัดอยู่ในนั้น 1 j" z f7 P m" L; {
" w, H, ] z4 e) L! v
.....เรารักกริช เราไม่ได้ทำเพราะต้องการเงินของกริชนะครับ อีกอย่างเราอยากให้กริชได้มอเตอร์ไซค์เร็วๆ.....
' R0 S; q7 @+ x$ m$ y.....ปีหน้ากริชจะอายุ 20 ใช่มั๊ยครับ?...ได้เป็นเด็กมหาลัย....มีมอเตอร์ไซค์....ถึงตอนนั้นกริชอย่าลืมเรานะครับ.....
* b9 o2 R. d: U1 S.....ทำไมต้นทำเหมือนจะหายไปไหนแบบนั้นล่ะ? ต้นอย่าทิ้งผมไปนะ......3 S. K! e+ Q+ \
....กริชคิดมากจังเราไม่ทิ้งนายไปไหนหรอก เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป....... C. ]: A, h9 ]6 V2 D
........เราสัญญาจะอยู่กับกริชตลอดไป........ S$ O: A( a9 K. b- S r
% f [, h" M7 C& D"แล้วสอบยากมั๊ยเนี่ย ทำได้มั๊ยลูก?": ~% J; U$ J- Y3 L6 a! y/ h/ a7 V' \
"ก...ก็ไม่ค่อยยากหรอกครับ ติวกับเพื่อนหลายคน แค่นี้ก่อนนะครับเสียงเพลงมันดังคุยไม่ค่อยได้ยิน", k1 c( H0 K7 ?( y
"จ้า กลับมาค่อยคุยกันนะลูก"( F0 p2 |+ y8 l. H. x9 }
! E0 q$ s' f" u1 I-------------------------------------------------------8 e R: w. i' o5 g' A1 ^
"นพ เอาไงดีวะ?"
+ B5 ], o3 x! \พี่โจ้หน้าเครียดพลางจ้องดูกระดานคะแนนสลับกับสนามบาสที่แข่งขันชุลมุนแย่งบอลล้มลุกคลุกคลานจนกลายเป็นลูกยึดซะหลายครั้ง ครึ่งหลังนี่แผนเริ่มจะไม่เป็นแผนแล้ว ถึงคะแนนจะตามอยู่แค่ 8 แต้มแต่ตอนนี้เปลี่ยนตัวกันจนเหนื่อยทั้งตัวจริงตัวสำรองทั้งสองฝ่ายเลย
T t1 M0 F) J8 G- j0 M"สงสัยต้องเล่นไม้ตายแล้วโจ้" พี่โจ้พยักหน้าให้สัญญาณนำอาวุธสุดท้ายมาใช้
+ Y/ e1 B0 j# V5 e, f"วันนี้ชนะเลี้ยงเอ็มเคแล้วตบด้วยสเวนเซ่นส์นะน้องๆ!!!" ....ไม่ได้ช่วยอะไรเล้ย! แต่ก็เข้าใจ พี่เขาอยู่ฝ่ายอุปกรณ์กับเหรัญญิกพ่วงอีกตำแหน่งนี่หว่า
' c1 r" ]6 u' T! l, _/ n. x
' V7 p! A8 S; w5 i9 b4 X. P0 w3 A, mพี่ม.5 กับเจ้าเม้งที่เปลี่ยนตัวออกไปเพิ่งกลับเข้ามาเล่นต่อ ฝ่ายโน้นก็เริ่มเหนื่อยจนชู๊ตไม่ลงซะหลายครั้ง แดดร้อนขึ้นทุกทีแล้ว ดีนะที่ได้ลูก 3 คะแนนจากเม้งกับพี่ม.5 ติดกันสองลูกให้พอใจชื้นบ้าง แต่อีกแปบเดียวฝ่ายโน้นก็ชู๊ตลงให้คะแนนทิ้งห่างไปอีก ชักจะไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนตัวก็.....คนที่นั่งอยู่ริมสนามยังหน้าซีดโบกมือหยอยๆ บอกน้อยจะไปชายแดนอยู่เลย..... ตอนนี้ก็ได้แต่ส่งบอลให้พี่ๆ ไปจัดการต่อ' ~& M* p, u+ z
"เฮ้ย! หมดแรงแล้วเหรอต้น?"
) Z- {& `( _% Z& J9 i9 z# W: j5 l" R. a"คร้าบพี่โย่ง จาม่ายหวายแล้ว"
8 j% H, j2 d/ j8 X; R& w: i
$ x+ I, g0 C7 _ ]: ]7 f) v2 ^: tมารยาไปงั้นแหละ พอเผลอไม่มีคนประกบผมก็เข้าเลย์อัพใต้แป้นเอา 2 แต้มบ้าง พี่โย่งชี้หน้าแล้วหัวเราะใหญ่ แต่เล่นมุขนี้อีกทีพี่ท่านเริ่มไม่ขำแล้ว พอบอลเข้ามือผมอีกคราวนี้พี่โย่งยืนดักเลย ง่ายไปมั้งพี่! คิดว่าผมชู๊ตสามแต้มไม่ได้แน่ๆ เลยจะรอบล็อคเลย์อัพรึไง?! ก้าวซ้าย- ขวาแล้วกระโดดขึ้นด้วยบอลในมือขวา พี่โย่งกับสีเหลืองอีกคนก็โดดขึ้นบังทันที ผมรีบเปลี่ยนบอลมามือซ้ายแล้วส่งลูกลอยขึ้นข้างห่วง
, }) i9 o! y$ S1 c W! L A" k V3 n4 ]; P) O
มันเหมือนภาพสโลว์โมชั่น.....พี่สองคนเสียหลักกลางอากาศ ลูกบอลกลิ้งลงห่วงไปอย่างช้าๆ คะแนนเท่ากันแล้ว!
2 V8 |( m2 |) [& R( h s" b) tพอผมลงแตะพื้นก็รีบขยับออกแต่พี่สองคนที่ล้มตามลงมา.....หัวเข่าใครสักคนกระแทกลงที่........
8 F- |2 t8 {, u& u3 t% n$ X6 B4 B" B9 `$ U/ T3 k" I. ]7 ]
กร๊อบ!!!!: |; m( {) @! f. c9 z5 X# i1 b$ ~
7 a4 ?& w+ w o+ C7 S
"อ๊ากกกกกก!!!!!!!"- h' R2 ^8 E" z# w, \ \+ d+ M
( D% s+ n) _- }+ f+ t* l( |
"เฮ้ย! ต้น!!" . R# ?+ ?& I( w: y" J
9 M6 B( i6 E) X4 o
พี่สองคนรีบลุกขึ้นจากขาผม.....ขา.....ขาผม........
" f6 Z* ]' o$ d6 l+ z- {7 Gบนพื้นปูนที่ร้อนจนแสบผิว แต่ความเจ็บมันมากกว่า .....ความเจ็บที่แล่นตั้งแต่ข้อเท้าขวามาถึงต้นขา....
. e: e& R6 k! N5 ]ได้ยินเสียงพี่โจ้วิ่งเข้ามาดู มันเจ็บจนหมดแรงซะดื้อๆ ได้แต่นอนตัวงอดูคนมากมายที่มุงเข้ามา เห็นเม้ง วิง แล้วก็ใครอีกเยอะแยะแต่เจ็บจนลืมตาแทบไม่ขึ้น
6 U) ?7 T) ?' ]6 e0 V6 v6 t"ต้น เป็นอะไรมากมั๊ย!!?"" A) G! |5 F. m& E3 X: O/ D0 J
"ไม่....ไม่เป็นไร"* s. m& ~# A" R% J" k! B8 A, \7 p
"เจ็บตรงไหนต้น? ขยับขาได้มั๊ย?!"
% H4 v" m. ^# M; b* \: v....พูดไม่ออก....พยายามลุกขึ้นยืนแต่มันเสียวแปลบไปทั้งขา....บ้าน่า! ต้องไม่ใช่แบบนี้!4 |% M! u- B: Z
"ผมยังไหวครับพี่ ขอนั่งพักแปบเดียว"
" e- n( j; {1 J9 M"ไม่ได้หรอก! ขอพี่ดูขาก่อน" พี่โจ้กดนิ้วเบาๆ ไล่จากน่อง พอถึงเหนือข้อเท้ามันก็เจ็บจนสะดุ้ง
' t3 e& Y1 Y, _"อาการเป็นไงครับพี่โจ้? ไอ้ต้นมันเป็นยังไงแน่?"
7 }: E3 ?/ i+ Q( F. ^( y! u"ส....สงสัยกระดูกร้าวว่ะ เห็นแวบๆ ว่าฝ่ายโน้นเอาเข่าลงแถวนี้"' m- n7 D/ T4 U, w
5 i4 \ g* k! B$ t"พี่โจ้ ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ น้องต้นลองถอดรองเท้าออกดูซิ"
- [1 q( |8 m5 c: _4 G# f* Eฝ่ายโน้นหน้าสลดไม่แพ้กันพยายามเข้ามาช่วยแกะเชือกรองเท้าแต่ยิ่งกระเทือนมันยิ่งเจ็บ.....มรึงจะช่วยหรือมรึงจะฆ่าตรู!? ตาพร่าจนมองหน้าไม่ชัดเลยไม่งั้นตรูจะเอาคืนแน่ไอ้คนหวังดีที่โลกไม่ได้รอ9 U) D2 E" L2 C/ p( m. a
อะไรๆ มันชุลมุนไปหมด แล้วใครก็ไม่รู้มาหามผมไปข้างสนาม.....ผมถูกเปลี่ยนตัวออกแล้วเหรอเนี่ย?....ไม่จริง....
$ ?: }" |0 F$ f; c n& O$ p"ต้น! ขาหักเหรอ?"
Z4 j, H s# @4 a"ไม่หักโว้ย! ช้ำนิดหน่อยแค่นั้นแหละวิง"' f* _% i9 I8 _8 K
"พี่โจ้ ผมว่าเรียกรถพยาบาลเถอะครับ"
) G0 P; Q- i! v7 Z7 y"เอางั้นเหรอเม้ง! เออ! ก็คงดีมั้ง? พี่ทำอะไรไม่ถูกแล้วเนี่ย!"
- S, T6 w) ?" n5 B2 |"ไม่ได้นะครับพี่โจ้! ผมแข่งไหวจริงๆ ผมยังแข่งได้นะครับ ขอผ้ายืดมารัดขาก็พอครับ"
5 ?8 Z% A Z. Q"อ....เอางั้นเหรอต้น? แน่ใจนะ?"
% l1 G$ q) U. H$ f' v8 i8 K# C: g b w
ผมนอนแหมบกลั้นใจตอนที่พี่โจ้ถอดรองเท้าถุงเท้าออกแล้วรัดผ้ายืดตั้งแต่เหนือข้อเท้าไล่ลงไป แค่ช้ำเท่านั้นแหละ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก ผมต้องแข่งต่อได้สิ.....วันนี้คือวันแรกที่ผมจะสู้เพื่อเขา! จะจบแบบนี้ไม่ได้!
7 p0 C6 e# h7 R+ m+ b! P* o"ต้น! ท่าจะไม่ไหวนะ! เจ็บแบบนี้คงกระดูกร้าวแหงๆ ดีไม่ดีหนักกว่านั้นอีก"6 n2 K9 k8 s! p
"ต้องไหว....ต้องไหวสิ เขารออยู่....เขารอเหรียญทองอยู่.....เจ็บนิดเดียวเอง"
& C6 ^) p3 f6 t! D& @1 f/ \, y"ต้น.....อย่าฝืนเลยนะ ทำแบบนี้พี่เขาไม่ดีใจหรอก"
8 F9 q0 R% q7 U. \& P"เรายังไหวน่าวิง....แค่ไล่เตะนายไม่ได้แค่นั้นแหละ ฮะๆ"* {& h5 ]; }* p! Y/ ]) r
"ต้น พี่ว่าไปโรงพยาบาลเถอะ พี่รับผิดชอบไม่ไหวนะถ้าน้องอะไรไป ยังไงเจ็บแบบนี้พี่ก็ให้ลงต่อไม่ได้แล้ว"
" V/ Q/ E% f( c/ |! z"ข...ขอผมนั่งเป็นตัวสำรองก็ได้ครับพี่.....ขอผมอยู่เถอะนะ.....แข่งจบแล้วค่อยไปหาหมอ"% y, u0 P/ Q4 H9 p+ Y+ b0 a( d+ Y
0 h+ _, T3 ^- w
อุตส่าห์ตีเสมอได้แล้ว อีกไม่นานก็จะจบแล้ว อย่างน้อยอยู่เป็นตัวสำรองถ้าใครเหนื่อยผมยังลงแทนได้.....ต้องชนะสิ....ต้องชนะ......ผมขยับผ้าให้ยิ่งรัดแน่นขึ้น รัดแน่นๆ ให้ลืมเจ็บไปเลย แต่พอลองลงน้ำหนักที่เท้ามันก็ยังเสียวแปลบนิดๆ ถึงโคนขา) f! |7 b- m9 m
.....แค่อย่างเดียวที่ผมจะทำเพื่อเขาได้ แต่ผมก็ยังทำมันพัง.....6 {6 h/ [( ~( ?9 l0 U1 B
.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว....ไม่เหลืออะไรแล้ว.....
( W0 y4 S/ [$ k& c
" R' F ^- y& T"โจ้! นายทำอะไรน่ะ?" เสียงใครเดินเข้ามา....ทำไม.....ไม่นะ! ต้องไม่ใช่เวลานี้!!!" O3 y' P. ~) J* Q0 a/ @
, o) J6 `, l' j/ E4 |. u
"น้องเขาโดนล้มกระแทกแถวข้อเท้าน่ะพี่กริช"2 A: o: f n/ F
"แล้วทำไมเอาผ้ารัดแบบนั้นล่ะ?" c% X+ m( C4 f4 J+ F9 [( w; p
"ก็....ก็น้องเขาอยากให้ทำแบบนี้น่ะ"
9 ~ C* _( l9 ^ M7 P u7 Zเขาก้มลงข้างๆ มือแข็งแรงที่คุ้นเคยแตะลงที่ข้อเท้าแล้วค่อยๆ แก้ผ้าที่รัดออกก่อนจะกดเบาๆ ไปทั่ว
+ Z9 \# V( A; A2 }) m"เจ็บตรงไหนบ้าง?"
' B3 p7 S7 X7 ?+ o- [4 k- n! U( X- N7 m+ m0 k
.....เขาอยู่ตรงนี้จริงๆ.....เขากลับมาแล้ว.....แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้.....นี่ไม่ใช่สิ่งที่ผมอยากมอบให้เขา เขาควรได้เห็นเหรียญทองที่ฝันมานานต่างหาก ความฝันที่ผมทำพังถึงสองครั้ง......
. ^8 f! \: |, T2 f; m"นอนลงซะ โจ้หาอะไรมาหนุนขาน้องต้นไว้ ขอถุงน้ำแข็งมาประคบแล้วโทรเรียกรถพยาบาลด้วยนะ"+ |5 P* ]( P* {$ d: E. E& m
ถึงจะอยู่ข้างสนามที่กำลังแข่ง แต่รอบข้างในตอนนี้กลับเงียบเหมือนมีแค่ผมกับกริช เงียบจนได้ยินแค่เสียงสะอื้นของตัวเองกับเสียงลมหายใจของเขา
2 c' F+ A& K% M9 Q"ทำแบบนี้ทำไม?"0 R8 |/ a8 ]. B+ N& p8 x
"......เรา......" ผมจะคุยกับเขาไม่ได้ เรื่องของผมกับกริชจบไปแล้ว ต้องทำเหมือนไม่รู้จักเขา จะไม่ทำให้เขาเดือดร้อนอีกแล้ว! a+ Z) z0 @% i4 g% N Z0 k/ L* P% ?
"ถามว่าทำแบบนี้ทำไม? อยากพิการรึไง?" เขายังโกรธอยู่จริงๆ ด้วย......เขายังโกรธผมอยู่...../ n' t0 r1 G7 ~0 j
อยากจะห้ามน้ำตาแต่มันไหลมาไม่หยุดได้แค่เบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะเจ็บขา แต่มันเจ็บที่ใจ2 c& U- t3 p( {9 s) F4 R
เรื่องเดียวที่ผมพอจะทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว.....ตอนนี้ผมเป็นแค่คนโกหกที่ไม่มีอะไรจะให้เขายกโทษได้+ @2 R) n0 Z1 c3 Y0 j* F: G, ^6 b5 T
W, D; Y d' |* V3 E8 b
เสียงรถพยาบาลแว่วมา แล้วผมก็ถูกอุ้มขึ้นรถ.....ดีเหมือนกัน พาผมไปจากตรงนี้ทีผมสู้หน้ากริชไม่ได้.....ไม่อยากให้เขาเห็นผมในสภาพนี้อีกแล้ว) F0 g+ D) r! P E
"ไปด้วยครับ" กริชก้าวตามขึ้นมาแล้วประตูรถก็ปิด ....โว้ย!! พูดอยู่หยกๆ ว่าไม่อยากให้เห็นก็ยังจะตามมาอีก
: h, @8 O* e. @' O0 A"กริช.....เราขอโทษ" กริชนั่งจ้องหน้าผมไม่พูดอะไรเลย
3 v+ y' G" G: T% f* |"ไม่ต้องพูดแล้ว"+ X5 C c' n+ h0 ~
"เราขอโทษ.....ขอโทษนะกริช......ขอโทษจริงๆ"3 o0 V9 g, x- L8 o6 l# Q9 F e
"................", x! u- N* N& h0 i5 p2 w4 j
"วิงเขาไม่เกี่ยวอะไรด้วยนะครับกริช วิงเขาไม่รู้เรื่อง เราไม่ได้เล่าเรื่องของพี่--"
. n. Q- e% n9 }. ~) R"ไม่ต้องพูดแล้ว นอนไปเถอะจะถึงโรงพยาบาลแล้ว", Z2 t- | ]) t- ` z) ~( J
* W5 R2 T! R0 F' f) H/ X/ b* `
รถหยุดนิ่ง บุรุษพยาบาลเข้ามาเข็นผมเข้าห้องฉุกเฉิน ภาพสุดท้ายที่เห็นคือกริชยืนนิ่งไม่เดินตามมา นั่นสินะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่นา ทั้งที่รู้ดีแต่ทำไมมันหัวใจมันเจ็บเหลือเกิน.....เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว....คำขอโทษของผมเขาก็ไม่อยากฟัง.....เขาไม่รู้จักผมอีกแล้ว......& ~3 n8 w0 c+ i! i! }( V
...
" n# `" ^. _7 x& D9 `/ B...
1 n. x) t6 Q9 x1 P' z...
/ w2 n/ }. Y U" k7 @; }...
( c- V" l# Z$ W9 n# M$ yพยาบาลจับผมตรวจโน่นนี่ แล้วเข็นไปห้องเอ็กซเรย์ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาทำอะไรบ้าง ในหัวเห็นแต่ภาพกริช.....
" Y9 G9 C) v: m5 pภาพที่เคยอยู่ด้วยกัน....ทุกคำพูด......ทุกสิ่งทุกอย่าง.....รวมทั้งภาพสุดท้ายที่เขายืนมองผมไกลๆ.....สิ่งที่พอเรียกสติกลับมาได้ก็คือความเจ็บเมื่อคุณหมอขยับเท้าผมให้เข้าที่ก่อนจะเริ่มพันผ้าปูนพลาสเตอร์เปียกๆ เข้ารูปเฝือก
! e" u' r: T- f2 F# G4 B( D"กระดูกร้าวนะ ไม่ถึงกับหักแต่ก็พยายามอย่าใช้ขาช่วงนี้ล่ะ"
7 f- D# e7 @) f4 F" M"ครับ"
# \1 ^' Z: J+ }! O. ?"ใส่เฝือกเดือนนึงแล้วมาเอ็กซเรย์ดูอีกทีแต่คิดว่าเดือนเดียวคงหายดีแล้วล่ะ"
2 w d) _! i3 V2 Uไม่รู้ว่าดีใจหรือเสียใจ....แวบนึงคิดว่าน่าจะเจ็บแรงกว่านี้เผื่อบางทีเขาอาจจะอยู่กับผมนานขึ้น.....คิดอะไรบ้าๆ.....กริชเกลียดผมขนาดนั้น....& k- Z1 x' o( @9 z. I
' C8 G) k6 g$ U2 B) ~2 R6 k
นาฬิกาบนผนังบอกเวลาบ่ายโมงกว่าๆ ....ตอนนี้การแข่งจบไปแล้ว.....ถึงไม่รู้ผลแต่......ถ้าชนะป่านนี้คงมีใครสักคนมาหาแล้วล่ะ.....ทุกอย่างพังหมดแล้ว สิ่งสุดท้ายที่จะทำเพื่อเขาแต่ผมก็ยังพลาด แล้วไอ้เป๋อย่างผมจะทำอะไรได้อีก ก็ได้แต่ยอมรับความจริงเท่านั้น ผมยกมือไหว้ขอบคุณคุณหมอและพี่บุรุษพยาบาลที่เข็นรถให้ผมนั่ง ประตูห้องตรวจค่อยๆ เปิดออก ทั้งที่รู้.....แต่ลึกๆ ก็ยังหวังว่าคนที่ยืนรออยู่หน้าห้องจะเป็น......มีแค่ความว่างเปล่าเท่านั้น......, |+ A% ^( T" F. K) ?& u
จะมัวสำออยไปถึงไหนฟระไอ้โง่! ชีวิตเราต้องจัดการเองได้สิ! บอกตัวเองไว้ว่าไม่มีกริชอีกแล้ว!
+ R, \- M' a7 z& Q _6 z9 v v1 R0 ]
"เอ่อ....พี่พยาบาลครับ ผมไม่ได้เอากระเป๋าเงินมา ขอโทรไปหาคนที่บ้านหน่อยได้มั๊ยครับ?"
1 M0 C4 v% e# n$ G- L# c* u"พี่ชายของน้องจ่ายให้หมดแล้วล่ะครับ" ....พี่ชาย? ใครโทรบอกพี่ต่อพี่ต้อมรึไง?
9 Y! w$ r1 k* T$ G"นั่นไงครับ"
3 c( l K" \ f; vไม่ใช่พี่ต่อหรือพี่ต้อม.....คนที่ยืนสะพายเป้ถือไม้ค้ำกับถุงยาอยู่ข้างหน้า....... r7 d. N9 E2 r' }- _$ p( y9 a
"คุณหมอนัดอีกหนึ่งเดือนให้มาเอ็กซเรย์อีกครั้ง ระวังอย่าโดนน้ำด้วยนะครับ อันนี้บัตรคนไข้ครับ"0 [9 i1 y$ R$ t* K% ^9 ^
"ขอบคุณครับ"
( {" I. y7 z( T7 T" `0 J' ~ n5 M" xแล้วเขาก็เปลี่ยนมาเข็นรถให้ผมช้าๆ ออกมานอกโรงพยาบาล ไม่มีคำพูดอะไรทั้งนั้น....มีแต่ความเงียบ( b I$ }! Q. M9 Q
..
' Y/ |9 e( }' f. ?" W..- ^' p L# F+ G7 x. D
"พี่กริชไม่กลับเพชรบุรีแล้วเหรอครับ?"
, l% I6 _* ?# v( z0 S"เรียกกริชเฉยๆ ก็ได้". i% } D6 {) v
.... m/ E, ]1 ~! ^* C( [: y
....
& s/ u3 D9 J" [' m' B% U$ {% J! x....
) G' k% r" o" u: v- v....' M5 p2 \+ j/ P3 o4 u, ^2 |
"ต้น ทำแบบนี้ทำไม?"$ w# q. }8 a1 b) u5 u: S* T
".....เราขอโทษนะกริช"
8 Q( l' s- T8 u4 Y"เลิกพูดขอโทษได้แล้ว บอกผมทีว่าทำแบบนี้ทำไม ไม่รู้ตัวรึไงว่าเจ็บหนักแค่ไหน ถ้าฝืนต่อจะเป็นมากกว่านี้นะ"9 Q0 ?. n/ W( A0 o- f% q
".....แต่ยังแข่งไม่จบ......"
2 N! x$ \5 M6 ]"จะฝืนไปทำไม?" กริชเบาเสียงแล้วนั่งลงตรงหน้า ".....แค่เดินยังไม่ไหวเลย"
2 S: t3 H! t& C6 ?"เรา...อยากเอาเหรียญทองมาให้กริช.....เหรียญทองบาส.....ขอโทษนะเราทำให้กริชผิดหวัง"
/ H4 u; f4 ^ j4 }- b"เรื่องนั้นช่างมันเถอะ นั่นมันความฝันของสิงห์ ต้นก็รู้"
+ q* K) a4 M1 }! n7 M! z3 o6 q- ?7 ]
.....เรื่องนั้นช่างมันเถอะ.....พูดแบบนี้แสดงว่าสีเราแพ้แล้วจริงๆ.......
7 y; J5 j' h& T2 K; d `8 y"อะไรที่กริชอยากได้...ฮึกๆ....เราจะทำให้ทั้งนั้น แต่ตอนนี้ทีมสีเรา...ฮึกๆ ...."
* }+ b% s; {; C/ G' S"กีฬาต้องมีแพ้มีชนะ มันเรื่องปกติน่ะ"0 n5 f# B- h- L. Q4 `
"เราไม่ได้ตั้งใจจะให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้เลยนะ...ฮึกๆ...คืนนั้นเรา....เราแค่อยากกินเหล้าฟรี.....ตอนแรกตั้งใจจะ..."$ P$ r5 q! S6 c: B9 N8 Y
"จะมอมเหล้าผมแล้วทิ้งไว้ที่ร้านงั้นเหรอ?"7 P+ g9 y$ e; e+ a9 p1 c
ภาพวันเก่าๆ คืนแรกที่ได้เจอกัน จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด จุดเริ่มต้นที่ให้เรื่องเลยเถิดมาถึงขั้นนี้
3 `4 ?5 A2 R; [$ \, D$ W7 U7 S& S/ A( A
"ตอนเห็นชุดนักเรียนในตู้ ทำไมต้นไม่บอกผมล่ะ?"
! g* n# u- o3 N7 f! w"เรา...เรากลัว....ฮึกๆ....เรากลัวกริชบอกโรงเรียน ....ฮึกๆ.....กลัวถูกไล่ออก...."
; {( O, t1 a2 Y$ F- @& \& t- Q( ?5 y"แล้วหลังจากนั้นล่ะ? มีเวลาตั้งนานทำไมต้นถึงไม่บอก?"% e, ~" N: J# ]0 y8 D
"เราผิดเองแหละ เรากลัว....ฮึกๆ....กลัวไปทุกอย่าง"
f: N- J( n7 B% H) S y...9 _' f( g1 M, B+ N G* M/ Z% m6 c
...# [. C' P0 ?4 I) n9 @
"ต้นกลัวจะกระทบการเรียนของผมใช่มั๊ย? ต้นรอให้ผมสอบกลางภาค สอบโควต้าเสร็จก่อนใช่มั๊ย? คืนนั้นที่สวน......ต้นพูดว่านายเป็นรุ่นน้องแต่พอผมเล่าเรื่องสอบโควต้านายก็เปลี่ยนใจไม่ยอมพูด"4 b" A5 h2 A. U. J' h' {
...( p4 z# P" X* q( V0 N) O
...# \/ \* A R2 M; y0 T" ]
"ต้น.....เป็นความผิดของผมเอง เพราะผมอ่อนแอ ต้นถึงต้องรอมาตลอดใช่มั๊ย? ต้นรอผมสอบเสร็จก่อนแล้วถึงจะพูดใช่มั๊ย?"
- ?+ I1 A: K8 O m9 |, I- k& q"เรากลัวบอกไปแล้วกริชจะโกรธจนไม่มีสมาธิทำข้อสอบ.......ม...ไม่ใช่หรอก เรามันโง่เอง เรามันขี้ขลาด....กลัวว่าบอกความจริงแล้วจะเสียนายไป....เรากลัวกริชจะเกลียดเรา แต่ยิ่งหลอกนายนานเข้าเราก็.....เราไม่รู้จะทำยังไงดี"7 [( R; N2 q, T* i+ s) r' L
( ?7 w E; T' ~0 {& f/ M% {% s: e"ขอโทษนะต้น....เป็นความผิดผมเอง ผมมันอ่อนแอ...ทำให้นายต้องคอยหลบมาตลอดสามเดือน"
2 X. w/ q% B- i) C0 J0 p$ Q"ดูต้นตอนนี้สิ....เจ็บขนาดนี้....." กริชลูบมือลูบแขนที่แผลเพิ่งตกสะเก็ดและเฝือกที่ยังไม่แห้งดี เสียงเขาสั่นเครือ- _- ~2 j, n- g6 S) w
"ขอโทษนะที่เมื่อคืนผมพูดแรงแบบนั้นกับต้น ผมเสียใจจริงๆ ต้นไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผมสักอย่างแต่ผมกลับคิดกับนายแบบนั้น"
3 A+ ^. @' p+ T5 _" {# M"ไม่เป็นไรหรอก เราควรโดนยังงั้นแล้วล่ะ ขอโทษนะกริช" $ c: _# I$ ]) [
W, m+ d* ]7 k8 d6 [
เขากอดผมไว้ เป็นท่าที่ทุลักทุเลแถมยังต้องเบี่ยงตัวไม่ให้โดนเฝือกอีก6 F9 x- X4 G7 F/ {/ r# a# A! y
"ผมว่าเราเลิกพูดคำว่าขอโทษกันดีกว่านะ ไม่งั้นพูดกันอีกสามวันก็ไม่จบซะที"# Z& J! u! z. r" ^$ b
"แล้วกริชยังโกรธเราอยู่มั๊ย?", _4 n$ _: k i- s: U `+ h5 D
"ไม่แล้วล่ะ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน"- o7 P9 @- q: b+ D2 u! P
"ไม่โกรธแน่นะ?" กริชพยักหน้าทั้งน้ำตา! ~3 c1 @( K3 r$ |8 M4 m
"งั้นเราก็มีอีกเรื่องจะบอก.....คือ...." มาถึงขั้นนี้แล้วสารภาพให้หมดไปเลย จะตายก็ตายทีเดียวนี่ล่ะ1 J9 y8 T8 N9 \
1 i- z: o' h, x. M3 E" X"เราเป็นคนโทรเข้ามือถือนายตอนที่อยู่หน้าห้องปกครอง คือตอนนั้นเราอยากรู้ชื่อจริงของกริชจะได้หลบถูกน่ะ" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 1); q# T3 x3 n, i, b
"งั้นเหรอ.....ก็ไม่เป็นไรร้อก! ไม่ได้โดนตีซะหน่อย" (ศาลยกฟ้อง)& \2 u8 _: M) j0 S' l/ i9 h( b
) u6 `- u" K" }( i1 n
"แล้วเรา...เอ่อ....ก็เป็นคนบอกพ่อแม่กริชเองแหละว่านายทำกีฬาสี" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 2) / [& Z: a: ~7 Y9 t. \$ h3 L$ f
"ไปบอกกันตอนไหน? ต้นเจอพ่อแม่ผมได้ยังไง?" (ท่าตรูจะไม่รอด ไหนๆ จะตายแน่ขอบอกให้หมดจะได้ตายตาหลับ)3 ]) f; \8 \4 S6 o, P* @
6 d. r5 ^8 _- ?5 D' Y' L0 [( B"เจอที่หน้าบ้านของกริช .....เรา.....วันนั้นเราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 3)& D7 d9 F: Q1 Z1 j* z' V9 q# m
4 I6 [5 u) c) K+ E"แล้วก็แอบเข้าบ้านของกริช......" (และความผิดพิเศษกระทงที่ 4)
& u* D$ S. J" O i" c% g& p
' b5 y7 k1 F! I2 n4 H"ไปค้นของของพี่สิงห์ด้วย" (ความผิดพิเศษกระทงที่ 5 ตามมาติดๆ .....หมดรึยังเนี่ย?)
7 q4 m3 g# ]& H) S R+ V0 W5 p* F5 b; G. p- p) i+ a2 a1 k) T
กริชจ้องหน้าเขม็งเลย..... อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดล่ะ จะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว
5 _- ?3 s7 m, b2 ^- Q9 m1 [6 X"ผมไม่โกรธหรอก จริงๆ แล้วก็ไม่คิดว่าจะปิดพ่อแม่เรื่องกีฬาสีได้นานนักหรอกนะ"+ }& R! X. ^5 F( f/ \" Y
"แล้วที่เราขโมยกุญแจของกริชล่ะ? ที่ค้นของของพี่สิงห์อีก กริชโกรธก็เราบอกมาตรงๆ เถอะนะ"" [2 _# d) ~+ e E) a
"บอกแล้วไงว่าไม่โกรธก็ไม่เชื่อ อยากให้โกรธก็ได้นะ เอ้านี่!" โป๊ก! ว่าแล้วก็โดนมะเหงกหนึ่งที
% A: x8 Q: Q3 w2 ^6 c"มะเหงกนี้สำหรับการปากหนัก คิดมาก ไม่เชื่อใจผม"
% V* b4 O2 P, T e. e7 C7 R1 D8 V \4 ]2 h, k, A8 t# u
"แล้วก็มะเหงกที่สอง.....โทษฐานที่ไปกอดคนอื่นต่อหน้าผม บอกมาซิน้องวิงเป็นใครเป็นอะไรกับนาย?"
' o4 [: X- e& r"ก...กริช วิงเป็นเพื่อนเรา"' t9 E* g. W/ S4 d# J8 P' p
"กอดกันแบบนั้นน่ะนะ! อยากให้ผมเชื่อแบบนั้นน่ะเหรอ?"% a$ f& e+ t9 {/ p+ X) o
"วิง....เป็นเพื่อนสนิทของเราจริงๆ นะครับ"$ ~4 ~2 L5 U8 b5 z0 ?6 {
"จะบอกดีๆ หรือเอามะเหงกอีก?"5 e" E) g) Y0 i/ d1 g
ผมได้แต่ก้มหน้านิ่งเงียบ จะพูดอะไรให้วิงเสียหายไม่ได้หรอกเขาเจ็บช้ำขนาดนั้นเพราะผม ถ้ากริชไม่เชื่อใจผมก็ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว0 i& u. J5 d; P, _5 H3 u! O
7 L2 e( M* H7 t' o
"มะเหงกที่สามนี่ โทษฐานที่ไม่บอกผมว่าจูบแรกของต้นน่ะให้คนอื่นไปแล้ว"5 [2 t$ M+ n' v
"กริชรู้ได้ยังไง?"! m/ `# `& [. M6 G8 x) z( k
"น้องวิงบอกผมหมดแล้ว เขามาที่โรงพยาบาลตอนที่ต้นยังอยู่ในห้องตรวจ แต่ตอนนี้กลับไปแล้วล่ะ"
8 q1 G! K; q; ^: \...9 L$ C8 u. |5 ?- M- j4 P$ ~
...
- G3 |) N2 c* m- J$ q".......ขอโทษนะกริช"
- [ c3 q* f) N7 `$ r+ ^7 H5 J& T"ไม่เป็นไรหรอก เรื่องนี้ต้นคงลำบากใจ ......น้องวิงเขาก็น่าสงสารนะ"
7 e. d/ A2 Z6 }! R8 B+ X"....ครับ...."' C8 [8 V3 b2 h9 s7 q$ r6 i6 F
"เป็นเด็กซื่อๆ แต่ใจกล้าน่าดู น่าเสียดายโดนต้นปล้ำซะได้"
" ?/ v, \" L; E7 \! A) L/ Z7 r"โว้ย! ไม่ได้ปล้ำนะ!" , N8 G; J0 W) N3 k( Y" r
"เล่นถอดเสื้อกอดเขาแล้วจูบที่หน้าผากแบบเนี่ยไม่เรียกปล้ำเหรอ?" ....วิงมันกล้าเล่าลงลึกทุกรายละเอียดเลยเหรอเนี่ย? เป็นคนเปิดเผยจริงๆ
5 `7 _3 W/ G( \! t' I. n% e ?6 X
กริชหัวเราะเบาๆ แล้วนั่งยองๆ หันหลังให้ผม, b/ u2 ^0 `* }8 J# n1 T1 @
"ทำอะไรน่ะ? อย่าบอกว่าจะให้เรารุกที่นี่นะ"
$ O1 h* F. V, _9 f"เดี๋ยวเถอะไอ้น้องจอมหื่น! อยากโดนมะเหงกอีกรึไง? จะพาไปส่งขึ้นแท๊กซี่ต่างหาก"
- I) R& l# E+ u* y+ Fแผ่นหลังของเขาอบอุ่นเหลือเกิน ดีกว่ามอเตอร์ไซค์ในฝันหลายเท่า.....ดีที่สุดเลย......ผมกอดคอกริช ซบหน้าลง.....ไม่ได้ฝันไป.....
' B. C n- _+ k+ _6 b"กระเทือนแผลเหรอต้น? ทำไมร้องไห้?"* }: T+ v& B; L+ V; q
"เปล่า.....เรา....เรานึกว่ากริชจะโกรธเราไปตลอดชีวิตแล้วซะอีก"
2 {. H& o2 d# c$ O8 L3 j1 b"เราสองคนสัญญากันแล้วนี่นาว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"7 S( }- q: b( C y
* T8 U! J$ S3 ]- {; X: L7 x) s
"กริชครับ.....อย่าโกรธวิงนะครับ....วิงเป็นเพื่อนเรา"
4 T6 P5 j1 w. h6 t3 m/ j( n"ไม่โกรธหรอกน่า เขาเป็นเพื่อนนายแล้วก็เป็นรุ่นน้องผมด้วยนี่นา"5 d2 r% x* ^; q/ W/ y% D
"เขาน่าสงสารนะครับ"/ A, ?$ o& ^( x: T8 O
"อืม แต่สักวันนะ.....สักวันเขาคงเจอรักแท้ครั้งใหม่..........เหมือนที่ผมได้เจอ"
- Y$ e$ n4 t2 _: N% |5 k# F( f' A0 F& r' m0 @$ {) S2 q+ v- `
คำสุดท้ายของกริชแผ่วเบาจนเด็กหนุ่มที่ขี่หลังอยู่คงไม่ได้ยิน....และไม่ได้เห็นน้ำตาของคนที่แบกเขาไว้
* d, \9 i, [+ v+ w" t- l.....เป็นไรวะสิงห์ เปียกฝนแล้วดันมายืนหน้าบ้าน กรูนึกว่าผี.....
, R1 h' [& S8 |+ w" C# M) } |....กรูทำกุญแจหาย.....
/ I" b' N( ~, U3 \' `( I T......เราขโมยกุญแจของกริชไปปั๊ม......
: x; N4 j, x) B
4 ^& ?. T/ [3 A; E0 [- _4 Cเขาเจอแล้ว.....กุญแจที่หายไป.....กุญแจที่เคยคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีใครดีเท่าความรักครั้งแรกที่แสนเจ็บปวดนั้น ....แต่วันนี้....เขาหันไปดูเด็กหนุ่มที่อยู่บนหลัง.....สิ่งต่างๆ ที่ต้นทุ่มเททำเพื่อเขามาตลอด......! _: ^/ [( W9 F6 v
"ผมจะอยู่กับต้นตลอดไปนะ"
4 Y) n: P* o& d% H' c) o' k( @5 z"กริชว่าอะไรนะครับ?"
3 s H5 w0 g/ R+ O; n"ป....เปล่า...."
4 X0 X# A" W: C8 ~4 F% W6 ] b, @) G1 @2 f/ E1 D) ?
"กริชครับ.....เรายังไม่อยากกลับบ้าน"# d4 I+ e3 d4 O. }9 F3 H
"งั้นจะ...จะไปไหนล่ะ....หรืออยากไปจู๋จี๋กันที่บ้านผม"! w1 T8 `1 L: n( t8 w5 @5 v- C1 F
"โหย! ขาเพิ่งเข้าเฝือกอยู่นะ"! C, h$ T) ?% d* ~
"งั้นจะไปไหนล่ะคร้าบท่านน้องชายสุดที่ร้าก?" p% {+ I, `2 |' ~2 c: l; g1 H" z
"ไปอีกที่นึงนะครับ"
, V6 m, B/ L+ i( I; E _/ A"ไม่เอา! ไกลอะ! ตัวนายก็หนักยังกะควาย"
3 v" W3 b8 Y8 b/ F"ฮะๆ นะครับ นะๆๆ พี่ชายสุดที่รัก นะๆๆ น้าาาาาาา"5 ~& K$ W: H4 {; }+ Q9 f
% w) D$ X, o7 x4 ]5 D3 q# U
กริชไม่ตอบแต่ก็แบกผมไปตามฟุตบาทเรื่อยๆ .....ไม่ต้องบอกว่าไปที่ไหนแต่หัวใจสองดวงต่างรู้คำตอบของอีกฝ่าย เป็นภาพที่แปลกตา กลางแดดร้อนเปรี้ยง เด็กหนุ่มสองคนขี่หลังกันเดินไปตามถนน คนบนหลังแต่งชุดนักบาสสีแดงสะพายเป้แบกไม้ค้ำพะรุงพะรัง ขาก็เข้าเฝือกสีเดียวกันเหมือนจงใจ6 q; c ^ D5 f
/ ^( {+ [3 l$ r4 o......บาสแพ้ไปแล้ว.....ขาก็ใส่เฝือก.....การสอบก็ยังต้องรอฟังผล.......ไม่มีเหรียญทอง.......ไม่มีมอเตอร์ไซค์.......- Q& p; Y1 q0 ]- O5 P
หนทางของชีวิตไม่ได้สวยงามเป็นไปตามที่คาดหวังเสียทุกครั้ง แต่หากยังไม่ปล่อยมืออีกมือที่เกาะกุม / P& d( G) ?; h" Z0 e
หากยังไม่หมดหวัง หากยังเชื่อใจ ยังสู้เพื่อตัวเองและคนอีกคนที่อยู่เคียงข้าง ชีวิตก็ยังมีพลังให้ก้าวต่อไป
( k. K7 U. j. A% B) A.......ตอนนี้เหมือนโลกมีแค่เขาสองคน.....คนสองคนที่พร้อมจะเป็นโลกทั้งใบให้กันและกัน......
3 a, f; |: w0 R0 L2 \( c" [% [" B' v2 f9 I/ {( F- C+ q
! W7 e: Z8 M' O& I5 {' ^
& O6 u9 m$ G3 G) p/ G& V3 V9 d" t================= THE END
K, I+ z% M" U* U+ n5 C+ ~' K7 f |. D2 q, A- x: P
|
|
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2021-1-17 00:24:35
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2021-1-17 06:38:29
โพสต์ 2021-1-17 19:29:15