นิยาย: ปศุสัตว์รีดน้ำ...นม ตอนที่2 "ออนเซ็น"

T.tannn_student

ตอนที่ 2 ...








พี่ยู: เอาละทุกๆคนช่วยมาร่วมตัวกันตรงนี้หน่อย




พี่ยู: คนนี้ลูกพี่ลูกน้องผมชื่อ มาโคโตะ ปิดเทอมนี้น้องเขาจะมาฝึกงานที่ฟาร์มเรานะ


มะคุง: ครับสวัสดีครับทุกคน ผมมาโคโตะ หรือจะเรียกมะคุง ก็ได้ครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ


พี่ยู: เอาละพี่จะแนะนำให้รู้จักกับหัวหน้างานทั้ง3ทีมของที่นี่ เริ่มจากทางซ้ายมือคือ
"คุณอากิระ" ดูแลแผนก AS




( อากิระ อายุ 15ปี )


อากิ: สวัสดีครับพี่มะคุง เรียกผม อากิ เฉยๆก็ได้ครับ


มะคุง: ยินดีที่ได้รู้จักนะ อากิคุง


ผมยิ้มตอบรับไปแต่ในใจคือแบบเด็กอายุ15 เป็นหัวหน้าแล้วหรอเนี้ย เอ๋?..มันยังไงอยู่นะ อากิคุงก็ดูเป็นเด็กดีใสซื่อดีนะ ขออย่าเย็นชาแบบคนข้างๆนี่ละกัน


พี่ยู: คนต่อมาคือหัวหน้า "คุณทาราซากิ" ดูแลแผนก A2


ซากิ: สวัสดีนะมะคุง เรียกพี่ซากิเฉยๆก็ได้ มะคุงชอบแมวไหม มาเล่นกับมันที่บ้านพักพี่ได้นะ555


มะคุง: ชอบครับ555 แล้วจะแวะไปนะครับ


เฮ้อในที่สุดก็เหมือนจะเจอคนที่อ่อนโยนและใจดีสักที พี่ซากิดูน่าจะเป็นที่พึ่งให้เราได้แน่ๆงานนี้




( ทาราซากิ อายุ 26ปี )


พี่ยู: และคนสุดท้ายคือ "คุณโทชิโอะ" หัวหน้าดูแลแผนก A1


โทชิ: เห้ยๆๆ คุณเคิลอะไรกัน เพื่อนกันแท้ๆ สวัสดีนะมะคุง เรียกพี่โทชิก็ได้นะ ถ้าไอ้ยูมันแกล้งมาหาพี่ที่บ้านพักก็ได้นะเดะพี่จัดการมันเอง555


มะคุง: แหะๆ ขอบคุณครับพี่โทชิ


พี่โทชินี่ดูสีหน้าแววตาน่ากลัวพิลึกขนลุกไปหมดเวลาพูด~อึย~แถมเป็นเพื่อนกับพี่ยูอีก แต่เมื่อกี้ผมดูท่าทางพี่ยูจะดูไม่เอ็นจอยเท่าไรนะ




( โทชิโอะ อายุ 28ปี)








พี่ยู: มะคุงพี่จะให้เราไปช่วยงานแผนกพื้นฐานก่อนคือ แผนกAS นะ ยังไงก็ฝากสอนงานกับดูแลมะคุงให้หน่อยนะอากิคุง


อากิคุง:  ได้ครับพี่ยู








เย่ๆๆ เฮ้อค่อยยังชั่วหน่อยที่ได้มาฝึกกับอากิคุง อืมมมม ดูๆไปฟาร์มนี้ยังไงมันก็ดูแปลกๆอยู่ดีนะหรือว่าเราจะคิดไปเอง เอาเถอะไปทำงานดีกว่า






มะคุง: เอ๋...ให้พี่รีดนมเองหรอ แต่เครื่องรีดเราก็มีหนิ
อากิคุง: ใช่ครับ แต่ว่าพี่ยูสั่งไว้ว่าห้ามใช้เครื่องต้องรู้จักเรียนรู้วิถีดังเดิมเสียก่อน เอาละเดียวผมสอนรีดนมเองนะ




3ชั่วโมงผ่านไป...


อากิคุง: พี่มะคุงงงง เสร็จจากรีดตรงนั้นแล้ว เอาฟางไปเติมด้วยครับ


มะคุง: ได้ๆๆๆ รอแปป


4ชั่วโมงผ่านไป...


อากิคุง: พี่มะคุงงง เดี๋ยวไปทำความสะอาดอึวัวด้วยนะ


มะคุง: ห่ะ!!! อะไรนะ


อากิคุง: อะแห่มๆพื้นฐานครับพื้นฐาน


มะคุง: โอเคๆ ได้ๆ


อากิคุง:  แต่เดี๋ยวพักทานข้าวเที่ยงก่อนก็ได้ครับแล้วค่อยมาทำต่อ ผมรอที่โรงอาหารนะ เสร็จแล้วตามมานะครับ




มะคุง: เฮ้อ...ได้พักสักทีนี่มันฟาร์มนรกชัดๆแล้วต้องทนอยู่อีก3เดือน หืออออตายแน่ๆเรา
ผมได้แต่บ่นพรำผลัมกับตัวเอง


ช่วงบ่ายผมก็มาเก็บอึวัว ยกโถนม และต่างๆที่เจ้าอากิคุงจะเรียกใช้




16:13 น.


มะคุง: เฮ้อออกว่าจะทำเสร็จเล่นเอาเหนื่อยเป็นบ้า


ผมมานั่งพักตากลมเย็นๆข้างนอกหลักจากทำงานเหนื่อยทั้งวัน


อากิคุง: พี่มะคุง วันนี้เหนื่อยหน่อยนะครับ555


มะคุง: ไม่ต้องมาขำเลยนะอากิคุง


อากิคุง: อะนี่ครับนมเปรี้ยวเย็นๆ


มะคุง: ขอบใจนะอากิคุงงงง


อากิคุง: ไม่ต้องขอบใจหรอกครับ ไม่ใช่ของผม พี่ยูเขาฝากมาให้อะครับ


มะคุง: อ้าวหรอ อะไรของเขากันนะตาคนนี้


อากิคุง: เห็นพี่ยูเขาแบบนั้น แต่จริงๆเขาดีมากนะครับ


พี่ยูจะเป็นคนดีอย่างที่อากิคุงพูดรึเปล่าก็ไม่รู้แต่ก็เอาเถอะนานๆจะมีโมเมนต์อะไรดีๆแบบนี้ ถ่ายรูปเก็บไว้สักหน่อยละกัน




(มะคุง&นมเปรี้ยว)










ซากิ: อ้าวมะคุง อากิคุง ทำงานเสร็จแล้วหรอ


มะคุง: ครับพี่ซากิ เพิ่งเสร็จครับก็เลยมานั่งพัก


ซากิ: พี่จะมาชวนพวกเราไปแช่ออนเซ็น ไปด้วยกันนะ


อากิคุง: พี่มะคุงไปกันนะครับ ที่นั่นเพิ่งเปิดใหม่สวยมากเลย


มะคุง: ก็ดีเหมือนกันนะ กำลังอยากอาบน้ำอยู่พอดี








พวกเรา3คนเดินไปออนเซ็นที่อยู่ไม่ไกลนักจากฟาร์ม ที่นี่บรรยากาศดีมากและตกแต่งสวยมากจริงๆ ผมไม่คิดเลยว่าหมู่บ้านที่ห่างไกลแบบนี้จะมีใครกล้าลงทุนออนเซ็นหรูๆแบบนี้ด้วย






เรา3คนมาถึงพี่ซากิใจดีมากจ่ายให้พวกเรา2คนด้วย เราก็หยิบชุดยูกาตะและเปลี่ยนรองเท้า พนักงานนำทางเราไปยังส่วนของผู้ชาย มาถึงเราถอดชุดเตรียมแช่น้ำกันปกติ ขณะที่ถอดผมเองก็ชำเลืองมองไปที่อากิคุงที่กำลังถอดเสื้อผ้า ผมว่าผมตัวเล็กแล้วนะแต่อากิคุงนี่ตัวเล็กมากๆๆๆๆถ้าลมพัดแรงๆก็คงปลิว ส่วนพี่ซากินี่ก็แน่นไปซะทุกสัดส่วน แต่เดี๋ยวก่อนนะทำไมพี่ซากิถึงมองอากิคุงด้วยสายตาแปลกๆแถมตรงนั้นของเขามันก็เหมือนกำลังจะแข็งนะ คงไม่มีไรหรอกน่าเราคงคิดมากไปเอง








หลังจากอาบน้ำล้างตัวเสร็จเรา3คนก็ค่อยๆหย่อนตัวลงไปในบ่อ อ่าาาาาส์...


ซากิ: ทำงานเหนื่อยๆแล้วมาแช่น้ำนี่มันดีจริงๆนะ


อากิคุง: นั้นสิครับ ดีจริงๆ


มะคุง: ผมว่าที่นี่น้ำมันดีกว่าที่อื่นมากๆเลยนะครับ รู้สึกสะบายผิวเอามากๆ


ซากิ:แน่อยู่แล้วละ เพราะพ่อพี่เขาเลือกแหล่งน้ำมาอย่างดี


มะคุง: เอ๋..พ่อพี่ซากิ?


อากิคุง: อ้าวพี่ไม่รู้เหรอครับ ว่าพี่ซากิเป็นลูกชายของออนเซ็นที่นี่ ซากินะเซ็นโต ที่มีกว่า300สาขาทั่วญี่ปุ่น


มะคุง: หาาาาาาา!!! ไม่รู้เลยย


ซากิ: อ้าวหรอ พี่นึกว่าพี่ยูจะบอกแล้วนะเนี่ย
ซากิ: แล้วมะคุงรู้รึป่าวว่าอากิคุง เป็นเด็กอายุน้อยที่สุดที่ได้รับรางวัลงานวิจัยด้านปศุสัตว์ และยังเป็นน้องชายคนละแม่ของพี่ยูอีกนะ


มะคุง: เอ๋......!!!! เรื่องนั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ


อากิคุง: แหะๆ พี่มะคุง ตกใจขนาดนี้คงไม่รู้อะไรเลยจริงๆสินะครับ


มะคุง: แล้วมีเรื่องอะไรที่ผมไม่รู้อีกไหมครับเนี่ย!!


ซากิ: อืมม พี่โทชิละ รู้รึป่าวว่าเขาเป็นลูกของส.ส.


มะคุง: หู่ววว เหรอครับดีนะไม่ใช่เรื่องใหญ่เท่าไร


ซากิ: จะบอกไม่ใช่เรื่องใหญ่ก็คงไม่ได้นะเพราะว่าเงินที่ใช้ฟื้นฟูฟาร์มกว่า 8ร้อยล้านเยน ก็คือเงินของพ่อพี่โทชินั่นละ




ผมได้แต่อึ้งว่าทำไมผมชั่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับฟาร์มนี้ แล้วยังจะมีเรื่องอะไรอีกรึป่าวที่ผมยังไม่รู้










หลังจากแช่ไปได้สักพักพวกเราก็ขึ้นมาพักตัวกันก่อน พี่ซากิก็ให้เรานั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเดินหยิบนมเย็นๆมาให้






อึก...อึก...อึก..อ่าาส์


ซากิ: หลังจากแช่น้ำ ก็ต้องนมเย็นๆนี่ละถึงจะดี


มะคุง: นี่นมที่ฟาร์มเราหนิ ใช่ไหมครับ


ซากิ: ถูกต้องแล้ว นี่ก็เป็นหนึ่งในธุรกิจที่จะเอานมที่ฟาร์มไปวางขายที่ออนเซ็นของพี่ทุกสาขา


มะคุง: พี่ซากิผมอยากรู้อะครับว่า ทำไมนมของเราถึงรสชาติดีจัง


ซากิ: อืมมม ถ้าเรื่องนั้นพี่คงเล่าไม่ได้นะต้องไปให้พี่ยูเป็นคนบอกเอง พี่บอกได้แค่ว่านมเรามันมี3ส่วนเป็นองค์ประกอบ ก็คือ3แผนกนั่นละ


มะคุง: อ่อออครับ


ทำไมนมธรรมดาๆถึงต้องใช้3ส่วนประกอบเลยหรอ ผมได้แต่ตั้งความสงสัยไว้ในใจ










พวกเราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยจนเวลาล่วงเลยมานานตัวผมเองที่กำลังสนทนาอย่างเพลิดเพลินก็ฉุดคิดอะไรกระทันหันขึ้นได้




มะคุง: อากิคุงๆ ตอนนี้กี่โมงแล้ว


อากิคุง: เอ่อ...จะ1ทุ่มแล้วครับ ทำไมเหรอครับ


มะคุง: แย่แล้วๆ พี่ลืมบอกพี่ยูนะสิว่าไม่ต้องรอทานข้าวเย็น งั้นพี่กลับก่อนนะ  ผมฝากพี่ซากิไปส่งอากิคุงด้วยนะ


อากิคุง: ด..เดี..เดี๋ยวสิครับพี่..พี่อะ... อ้าวไปซะแล้วนี่พี่มะคุงเขาลืมไปแล้วหรอว่าเราก็อยู่ที่เดียวกัน


ซากิ: นั่นสิจะรีบอะไรขนาดนั้น สงสัยจะกลัวพี่ยูมาก5555




ผมรีบเข้ามาเปลี่ยนชุดก่อนจะรีบวิ่งหน้าตั้งกลับฟาร์ม ตาย ตายแน่ๆเรา...






ซากิ: เอาละ มะคุงก็ไม่อยู่แล้ว อากิคุงมานั่งบนตักพี่หน่อยมา


อากิคุง: เอ่อ..ผมว่าเราก็น่าจะกลับเหมือนกันนะครับ


ซากิ: อากิคุง มานั่ง


อากิคุง: คะ..คะ.ครับ






อากิคุงลุกขึ้นไปนั่งบนตักของพี่ซากิแต่โดยดี ก่อนที่พี่ซากิจะเริ่มโอบรัดร่างอันบอบบางของอากิคุงจากข้างหลัง และค่อยๆเอาจมูกไล่สูดดมตามลำคออย่างหื่นกระหาย แล้วเอือมเอามือขวาล้วงเข้าไปด้านล่างชุดยูกาตะของอากิคุง พี่ซากิทั้งขยำทั้งชักที่ท่อนเอ็นของอากิคุง จนอากิคุงบิดตัวไปมาด้วยความเสียวส่าน ถึงจะพยายามผลักมือพี่ซากิแต่ก็สู้แรงพี่ซากิไม่ได้อยู่ดี จากที่จะพยายามขัดขืน แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าอากิคุงจะเริ่มอ่อนระทวยแล้ว  พี่ซากิดึงชุดยูกาตะอากิคุงออก ก่อนจะผลักให้อากิคุงอยู่ในท่าก้มหน้าคุกเข่า พี่ซากิลุกขึ้นถอดชุดยูกาตะตัวเองออก เผยให้เห็นท่อนเอ็นอันกำยำกว่า6นิ้ว ที่แข็งชี้โด่เด่จนเส้นเลือดปูดนูนขึ้น พี่ซากิเอามือรูดปลายเปิดออก จนเห็นหัวที่แดงก่ำแฉะไปด้วยน้ำกามใสๆไหลยืดยาวลงมา จากนั้นพี่ซากิก็ถุยน้ำลายตัวเองชะโลมทั่วลำเอ็น
ก่อนจะค่อยๆย่อตัวลง แล้วเอาปลายท่อนเอ็นจ่อปากรูก่อนจะค่อยๆดันเข้าไปในตัวของอากิคุง




อากิคุง: อ๊าาาาส์...มันแน่นจังเลยครับ
ซากิ: อะไรกัน ยังไมชินอีกหรอ


อากิคุง: พี่อย่าพูดเหมือนผมเป็นคนขอให้ทำสิครับ
ซากิ: ก็มันจริงไม่ใช่หรอ




พี่ซากิพูดเสร็จก็เริ่มดันสะโพกเข้าออกๆ ผับๆๆๆ..ผับๆๆ




ซากิ: ซี๊ดดดอ่าาาาส์เสียวดีจัง ผับๆๆๆ
อากิคุง: อ๊ะๆๆๆๆ...ๆๆๆ


ทั้งคู่บรรเลงท่วงท่ากลางห้องนั่งเล่นกันอย่างมีความสุขและเมามันส์กันอยู่สักพัก


พี่ซากิที่ตอนนี้จับอากิคุงอยู่ในท่าเบสิคกำลังกระหน่ำเอวเข้าออกถี่ยิบ




ซากิ: อ่าาาาส์ๆๆ ผับๆ ๆ ๆ ไม่ไหวแล้วจะแตกแล้วววว...


พี่ซากิที่ใกล้จะแตกรีบถอดท่อนเอ็นออกจากรู ก่อนจะรีบรุดตัวไปข้างหน้า แล้วชักท่อนเอ็นรัวๆพร้อมกับส่งเสียงคราง อ๊าาาส์...จนน้ำขาวข้นพุ่งกระจายแตกใส่เต็มหน้าใสๆของอากิคุงที่นอนหอบเหนื่อยอยู่ พี่ซากิจับท่อนตัวเองรีดน้ำจนออกหมด ก่อนจะเอานิ้วละเลงน้ำบนหน้าอากิคุง แล้วเอานิ้วที่เปียกไปด้วยน้ำว่าวเข้าไปในปากให้อากิคุงดูดเลียจนเกลี้ยง












มะคุงที่กำลังวิ่งหน้าตั้ง ในที่สุดก็มาถึงฟาร์ม


ผมวิ่งมาจนมาถึงหน้าบ้านพี่ยูด้วยความหอบเหนื่อยก่อนจะหยุดพักและรวบรวมความกล้าค่อยๆเปิดประตูบ้านเข้าไป ก็เห็นพี่ยูกำลังเดินเก็บสำรับข้าวบนโต๊ะอยู่ ผมรู้ตัวเองดีว่าผิด ก็เดินเข้าไปคุกเข่า ก้มหน้า พูดขอโทษ แต่เหมือนพี่ยูจะไม่สนใจเลยและยืนล้างจานต่อ แต่ผมก็คุกเข่าอยู่อย่างนั้นเพราะอยากให้พี่ยูรู้ว่าผมสำนึกผิดจริงๆ
แต่เหมือนว่าพี่ยูจะไม่หายโกรธง่ายๆ และยังเดินเมินผมขึ้นไปชั้นบนอีก ผมคุกเข่าอยู่จนเกือบ3ทุ่มก็เริ่มรู้สึกเจ็บเอามากๆ และยังไม่มีวี่แววว่าพี่ยูจะลงมาเห็นใจกันบ้างเลย ผมนั่งอยู่จู่ๆก็ได้ยินเสียงมาจากชั้นบน




...จบตอนที่2...
ใครชอบขอกำลังใจหน่อยน้าาาาตอน2 ทั้งคิดเรื่อง หารูป นั่งพิมพ์ หลายชั่วโมงมาก ขอบคุณน้าาา


ปล.เนื่องจากเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์ ภาพประกอบ ตัวละคร หรือสถานที่ อาจจะไม่makes sense โปรดอย่าตำหนิกันเลยน้าาาาา

ประกาย

รูปไม่ต้องหาให้ยากหรอกครับ แค่รูปสถานที่ก็พอแล้ว ส่วนบุคคลปล่อยให้นักอ่านจินตภาพเอาเอง

leotero

สนุกดีครับ นาาติดตาม

minone

รอลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​

nokkao

เกาหลีหรือ ต้องเอาให้จุก 555

nuangnut1996

สนุกมากครับ

ปวันรัต

ขอบคุณคร้าบบ

takeshi

ขอบคุณคับ

sosarin

ขอบคุณคับ

santolnarak

สุดยอดเลยครบ มาลงชื่ออ่านตอนต่อไปนะครับ

Lin.Dp

สนุกดีครับมีภาพประกอบด้วย

Vivaboy

รอติดตามนะครับ

xoman

ขอบคุณครับ

klans_821

ขอบคุณครับ

atatar45

ขอบคุณครับ

Alikesky280

ชอบขอบคุณครับ

lieber_dich

จะโดนทำโทษไหมน่า

phichak

เรื่องมันนิย้ายนิยาย

nnont

ขอบคุณ

peckza_ha

ขอบคุงมากคร้าบ