แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย jokecup เมื่อ 2020-10-7 13:59
วงเวียนกาม
บทที่ ๒
หมวดพฤกษ์ได้สติเพราะเสียงในห้องที่ดังเซ็งแซ่ขึ้นเรื่อยๆ เขาค่อย ๆ ลืมตาขึ้นช้า ๆ สายตาเริ่มชินกับแสงสว่างจากดวงไฟภายในห้อง เขาเหลือบตามองไปรอบๆ ห้อง ไม่แน่ใจนักว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน และเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้
กลุ่มคนเบื้องล่างดูจะเพลิดเพินกับงานเลี้ยงสังสรรค์จนไม่ได้สนใจว่าตอนนี้ผู้ที่อยู่บนเวทีฟื้นคืนสติขึ้นมาแล้ว หมวดพฤกษ์ค่อย ๆยันกายลุกขึ้น สายตาของเขามองเห็นบอยยืนอยู่ไม่ไกลจากเขานักสภาพของบอยตอนนี้คือยังคงใส่กางเกงในเพียงตัวเดียว
หมวดพฤกษ์พยายามส่งเสียงร้องเรียกเด็กหนุ่มแต่กลับไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมาจากปากของเขารู้ตัวอีกทีนายตำรวจหนุ่มก็พบว่าปากของเขาถูกมัดด้วยผ้าหนาปิดจนแน่นสนิท เมื่อลองขยับแขนนายตำรวจหนุ่มก็พบว่ามือของเขาถูกมัดด้วยเชือกเส้นใหญ่พอมองตามเชือกนั้นไปก็พบว่ามันถูกผูกโยงไว้กับขื่อด้านบนของตัวอาคาร
หมวดพฤกษ์เริ่มปะติดปะต่อเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นและเริ่มรู้แล้วว่าตอนนี้เขากำลังเผชิญหน้ากับอะไรอยู่ ตอนนั้นเป็นจังหวะเดียวกันกับที่บอยหันมองมาที่เขาพอดีเมื่อสายตาสบกัน หมวดพฤกษ์เห็นบอยแสยะยิ้มให้เขา ก่อนจะเดินเข้ามาจิกผมเขาเพื่อให้เงยหน้าขึ้นมามันใช้ลิ้นเลียไปทั่วใบหน้าของนายตำรวจหนุ่ม จน หมวดพฤกษ์ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความขยะแขยง
“รู้ไหมหมวดว่าผมรอให้ถึงวันนี้มานานขนาดไหน?”
เขาได้ยินเสียงบอยหัวเราะเยาะก่อนจะเดินจากไป
แล้วอยู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาโดยที่ไม่เห็นตัวตนของคนที่พูด
“สวัสดีแขกผู้มีเกียรติทุกท่านครับ”
เสียงนั้นช่วยหยุดคนเบื้องล่างจากกิจกรรมที่กำลังทำอยู่แล้วหันมาสนใจที่บนเวทีแทน หมวดพฤกษ์เห็นทุกสายตากำลังจ้องมองมาที่เขา
“ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานสังสรรค์ของพวกเราอีกครั้งหนึ่งครั้งนี้ถือเป็นครั้งที่พิเศษสุดเพราะเราภูมิใจนำเสนอ สิ่งที่ทุกท่านต่างรอคอยนายตำรวจมือปราบหนุ่ม รูปหล่อ หุ่นดี ผู้มีชื่อเสียงของพื้นที่เราขอทุกท่านปรบมือต้อนรับ ร.ต.ท.พฤกษ์ ไชยยนต์”
ผู้คนเบื้องล่างพร้อมใจกันปรบมือจนเสียงดังกึกก้องไปทั่วห้องหมวดพฤกษ์มองสบตาคนเบื้องล่างเวทีด้วยความประหวั่น สัญชาติญาณเริ่มบอกถึงความไม่ชอบมาพากลที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อจากนี้
“ปกติพวกเรามักเห็นเขาในเวลาปฏิบัติหน้าที่ในชุดเครื่องแบบนายตำรวจเต็มยศ ชุดที่ฟิตกระชับสัดส่วนเผยให้เห็นความเป็นชายที่สมบูรณ์แบบของเขา มันทำให้เราต่างจินตนาการกันไปไกลว่าภายใต้เครื่องแบบนั้นจะซ่อนอะไรเอาไว้บ้าง วันนี้สิ่งที่ท่านเฝ้ารอจะปรากฏต่อหน้าบนเวทีแห่งนี้ แต่ ไม่เพียงเท่านั้น ทุกท่านจะได้เห็นอะไรที่มากกว่าที่ท่านเคยคิดเคยจินตนาการเอาไว้ รับรองได้ว่ามันจะคุ้มค่ากับเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ท่านเสียไปเพื่อให้ได้มีโอกาสอยู่ในห้องนี้อย่างแน่นอน”
เสียงโห่ร้องดังกึกก้องขึ้นทันทีที่เสียงประกาศจบลงเสียงโห่ร้องที่หื่นกระหายจนนายตำรวจหนุ่มมีอาการเหงื่อตก เขาคาดหมายชะตากรรมที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองได้ทันทีถ้าเขาไม่สามารถแก้ไขสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้ได้แต่ยังไม่ทันที่หัวของเขาจะประมวลผลอะไรได้ เสียงลึกลับนั้นก็ดังขึ้นมาอีก
“แต่ก่อนอื่นเราต้องยกความดีความชอบให้เจ้าบอยนกต่อตัวสำคัญของเราที่สามารถทำให้หมวดพฤกษ์ผู้มีความสามารถติดกับดักที่เราวางเอาไว้ได้ถ้าไม่ได้บอยส่งข้อความบางอย่างไปให้วันนี้หมวดพฤกษ์อาจไม่เปลี่ยนเส้นทางการเดินทางและเราอาจจะไม่ได้ตัวเขาอย่างที่ทุกท่านเห็นบนเวที”
ไอ้บอยออกมายืนเด่นอยู่ที่หน้าเวทีโค้งคำนับให้คนที่อยู่เบื้องล่าง เสียงปรบมือและโห่ร้องของกลุ่มคนเบื้องล่างดังตอบรับขึ้นก่อนที่เสียงปริศนาจะดังขึ้นมาอีกครั้ง
“และตามที่ผมได้ให้สัญญากับเจ้าบอยเอาไว้เมื่อมันปฏิบัติงานที่ได้รับมอบหมายได้สำเร็จมันจะได้รับรางวัลซึ่งเป็นสิ่งที่มันร้องขอ ซึ่งก็คือ......”
เสียงลึกลับทิ้งระยะไปสักพักทำให้ทุกคนต่างใคร่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ไอ้บอยร้องขอ
“การได้สิทธิเป็นนายคนแรกของหมวดพฤกษ์โดยมันจะได้สิทธินั้นตลอดทั้งคืนนี้ ก่อนที่มันจะต้องส่งมอบหมวดพฤกษ์ให้กับผู้ที่ชนะการประมูลทาสในคืนนี้”
เสียงผู้ที่อยู่ในห้องดังฮือฮาขึ้นอีกครั้งแต่เสียงลึกลับไม่รอนาน รีบพูดดังขึ้นต่อ
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเราจะเริ่มการโชว์สำเร็จโทษทาสของเราในคืนนี้ให้กับทุกท่านที่รอคอยได้รับชมกันเลย”
พอเสียงลึกลับพูดจบเสียงดนตรีก็ดังกระหึ่มขึ้นมาแทน หมวดพฤกษ์มองตามร่างไอ้บอยที่เดินจากหน้าเวทีหายไปหลังม่านใจของเขาเต้นระรัวในชีวิตของนายตำรวจหนุ่มเขาไม่เคยรู้สึกกลัวอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย
แม้ว่าตอนนี้อากาศภายในห้องจะเย็นเฉียบแต่เหงื่อของนายตำรวจหนุ่มเริ่มออกเต็มร่างกาย
สักพักไอ้บอยก็เดินลากโต๊ะตัวใหญ่ออกมากลางเวทีบนโต๊ะเต็มไปด้วยอุปกรณ์ร่วมเพศแบบวิตถารหมวดพฤกษ์จ้องมองสิ่งของบนโต๊ะด้วยดวงตาที่เบิกโตพยายามส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดผ่านผ้าที่ปิดปากออกมาเลย
ไอ้บอยเดินเข้ามาที่ด้านหลังของชายหนุ่มมันเอาตัวโอบร่างของนายตำรวจหนุ่มแล้วยกตัวเขาให้ยืนขึ้นมาแม้ร่างของคนยกจะบางกว่าแต่ด้วยวัยที่กำลังหนุ่มทำให้มันมีแรงดึงร่างนายตำรวจหนุ่มที่กำลังหมดเรี่ยวแรงขึ้นมาได้
พอร่างของหมวดพฤกษ์ยืนขึ้นไอ้บอยก็เริ่มกิจกรรมวิตถารของมันทันที มันเริ่มจากการเอาลิ้นเลียที่ติ่งหูของนายบตำรวจหนุ่มก่อนจะใช้มือที่โอบรอบช่วงอกของหมวดพฤกษ์ ไล้ไปตามลำตัวของนายตำรวจหนุ่มมือของมันเคลื่อนไหวไปตามจังหวะเสียงเพลงที่ดังกระหึ่มอยู่ แล้วจู่ ๆมันก็เลื่อนมือไปรูดซิปเสื้อเครื่องแบบตำรวจลงจนเสื้อทั้งสองด้านหลุดออกจากกันพอเสื้อตัวนอกหลุด ก็เผยให้เห็นเสื้อยืดขาวขลิบแถบสีเลือดหมูที่คอเสื้อสวมอยู่ด้านใน
ไอ้บอยเดินกลับไปที่โต๊ะมันหยิบกรรไกรขึ้นมา ก่อนจะเดินเดินกลับมาหาหมวดพฤกษ์ แล้วลงมือตัดเสื้อยืดขาวตัวนั้นให้ขาดออกจากกันแล้วมันก็จับเสื้อทั้งสองตัวกระชากออกจากตัวของนายตำรวจหนุ่ม ตอนนี้ด้านบนของหมวดพฤกษ์เผยให้เห็นเรือนร่างที่สมส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้ามไอ้บอยเลียริมฝีปากด้วยความพอใจทันทีที่ได้เห็นมันเดินเข้าไปชิดที่ร่างนายตำรวจหนุ่ม ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู
“ไม่ผิดหวังจริงๆ หมวด รูปร่างหมวดแมร่งสุดยอดอย่างที่ผมคิดเอาไว้เลย ไม่เสียทีที่ลงแรงไปเยอะ”
สิ่งที่หมวดพฤกษ์ได้ยินคือสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้ยินจากเด็กหนุ่มที่เขาคอยให้ความช่วยเหลือมาตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาเขาไม่คิดเลยว่าความภาคภูมิใจจากภารกิจต่าง ๆ ที่เขาเคยผ่านมันมาได้จะมาสูญสลายไปกับความไว้เนื้อเชื่อใจที่เขามีให้กับเด็กคนหนึ่ง
ไอ้บอยเดินไปที่ด้านหลังของหมวดพฤกษ์อีกครั้งมันเอาตัวแนบไปกับลำตัวของหมวดพฤกษ์ ใช้ร่างกายที่เกือบเปลือยเปล่าเสียดสีไปที่ร่างของนายตำรวจหนุ่มตามจังหวะเพลงมันเอาเป้าที่ตุงอยู่ในกางเกงในถูไถที่บั้นท้ายของน่ยตำรวจหนุ่ม ขณะที่มือทั้งสองข้างของมันขยำไปที่หน้าอกอันบึกบึนของหมวดพฤกษ์แรงขยำนั้นทำให้ผิวของนายตำรวจหนุ่มแดงก่ำเสียงดนตรีที่ดังกระหน่ำทำให้จิตของไอ้บอยเตลิดไปไกล มันกระซิบที่ข้างหูนายตำรวจหนุ่มอีกครั้ง
“อีกไม่นานมึงจะติดใจแล้วจะร้องขอเอาอีก ๆ กับกูทุกวัน 555”
ตาของหมวดพฤกษ์เหลือกขึ้นด้วยความหวาดกลัวความรู้สึกไม่ปลอดภัยแผ่ซ่านในความรู้สึก เพราะเขาไม่สามารถปกป้องตัวเองจากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นได้เลยมือของมันที่ตะปบอยู่ที่หน้าอกของเขาค่อย ๆ เลื่อนต่ำลงเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆก่อนที่มันจะเลื่อนลงไปถูไถอยู่ที่เป้ากางเกงของเขาแทน มือนั้นค่อย ๆลูบไล้ไล่ขยำสิ่งที่ถูกซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าสีกากี เพื่อหวังให้เกิดการตอบสนองซึ่งดูเหมือนจะเป็นผลเพราะสิ่งที่ซ่อนอยู่ใต้กางเกงผ้าสีกากีนั้นค่อย ๆ ขยายตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ
“ใหญ่ไม่ใช่เล่นนะมึง”
ไอ้บอยเลื่อนมือขึ้นมาปลดเข็มขัดที่รัดกางเกงออกก่อนจะเดินอ้อมไปที่ด้านหลังของหมวดพฤกษ์ แล้วใช้เข็มขัดนั้นฟาดไปที่แผ่นหลังอันเปล่าเปลือยของหมวดพฤกษ์จนเกิดเสียงดังไปทั่วห้องร่างของหมวดพฤกษ์สะดุ้งสุดตัว ถ้าตอนนี้ที่ปากของเขาไม่มีผ้ามาปิดคาดเอาไว้คาดว่าเสียงร้องที่แสดงความเจ็บปวดของนายตำรวจหนุ่มคงจะดังไม่น้อยไปกว่าเสียงฟาดเข็มขัดเป็นแน่คนที่อยู่ในห้องต่างซี๊ดปากด้วยความเสียวกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า
“นี่แค่ออเดิร์ฟเท่านั้นไอ้ทาสพฤกษ์คืนนี้กูจะจัดกับมึงให้สมอยากเลย มึงก็ทำตัวให้ชินไว้ละกันเพราะแต่ละคนที่นี่แมร่งโหดสัตว์ทั้งนั้น ไม่ว่าคืนนี้ใครประมูลมึงไปได้มึงก็เตรียมตัวเตรียมใจรับมือกับความเจ็บปวดเอาไว้ได้เลย”
ไอ้บอยพูดจบก็จัดการใช้เข็มขัดฟาดไปที่หลังของหมวดพฤกษ์อีกทีเป็นการทิ้งทวนก่อนจะขว้างเข็มขัดทิ้งด้านหลังเวทีหลังจากนั้นมันเดินกลับมาที่ด้านหน้าของนายตำรวจหนุ่มอีกครั้งแล้วเอามือปลดตะขอกางเกงตำรวจออก แล้วจัดการรูดซิปกางเกงลงมาเล็กน้อยหลังจากนั้นมันจึงเอามือล้วงเข้าไปภายในกางเกงของหมวดพฤกษ์มือนั้นเคลื่อนไปอย่างช้า ๆ สร้างความเสียวซ่านให้นายตำรวจหนุ่มไม่น้อย ร่างของหมวดพฤกษ์ดิ้นไปมาด้วยความเสียวซ่าน
เมื่อมือนั้นเคลื่อนผ่านขอบกางเกงชั้นในมันก็เจอเข้ากับกลุ่มขนหมอยดกดำที่ขึ้นปกคลุมเป็นปราการด่านแรกของสิ่งที่บ่งบอกความเป็นชายมือของไอ้บอยไม่รอช้ารีบลงต่ำไปหาท่อนลำของหมวดพฤกษ์ที่ขยายตัวอย่างเต็มที่รออยู่ก่อนแล้ว
หมวดพฤกษ์รู้สึกเสียวซ่านขึ้นมาถึงลำคอเพราะไอ้บอยใช้ลิ้นลงไซร้ไปพร้อม ๆ กับมือที่ปลุกเร้าอยู่ที่ท่อนลำที่แผดผงาดนั้นตอนนี้ไม่ใช่แค่อารมณ์ของคนบนเวทีเท่านั้นที่คุโชนคนด้านล่างต่างก็จ้องมองสิ่งที่เกิดขึ้นบนเวทีจนแทบลืมหายใจ
ไอ้บอยปล่อยมือที่เกาะกุมท่อนลำนั้นแล้วกลับมาสนใจที่กางเกงตำรวจสุดฟิตเปรี๊ยะนั้นอีกครั้งมันค่อย ๆ ดึงขอบกางเกงลงจากสะโพกจนกางเกงตัวนั้นค่อย ๆ หลุดลงกองที่ปลายเท้าไอ้บอยก้มลงไปหยิบกางเกงนั้นดึงออกจากขานายตำรวจหนุ่มทั้งสองข้าง จนตอนนี้ร่างของหมวดพฤกษ์เหลือเพียงกางเกงชั้นในสีขาวตัวจิ๋วเพียงตัวเดียวที่ปกปิดร่างกายส่วนสำคัญอยู่
ไอ้บอยกลับลุกขึ้นมายืนประจันหน้าหมวดพฤกษ์อีกครั้งแต่นายตำรวจหนุ่มกลับเอาแต่ก้มหน้าหลบตา ทำให้ไอ้บอยรู้สึกหงุดหงิด มันจึงกระชากผมของนายตำรวจหนุ่มเพื่อให้ใบหน้านั้นเงยขึ้นมาเผชิญหน้ากับมันพอสายตาสบกัน ไอ้บอยก็พูดขึ้นว่า
“กางเกงในมึงนี่เซ็กซี่น่าดูนะสีขาว เนื้อบาง ขอบเล็กเท่านิ้วก้อย เว้าสูงซะจนเก็บขนหมอยมึงไม่หมดเลยนะบอกกูหน่อยสิไอ้ทาสพฤกษ์ว่ามึงเอาไว้ใส่โชว์ใคร?”
ไอ้บอยดึงผ้าหนาที่ปิดปากหมวดพฤกษ์ออกเพื่อหวังให้ชายหนุ่มตอบคำถามของมัน แต่ไม่มีเสียงตอบจากนายตำรวจหนุ่มมันจึงเดินไปหยิบเข็มขัดที่พื้นขึ้นมาฟาดไปแผ่นหลังนายตำรวจหนุ่มอีกครั้งจนเสียงดังก้องไปทั่วห้อง แต่ไอ้บอยดูจะไม่สนใจความเจ็บปวดนั้นมันยังคงคาดคั้นนายตำรวจหนุ่มต่อไป
“มึงจะตอบกูดีๆ หรือจะตอบกูทั้งน้ำตา ไอ้ทาสพฤกษ์”
“กูไม่ได้ใส่โชว์ใคร”
เสียงตอบนั้นสั่นพร่าพูดออกมาไม่เป็นประโยคนักเสียงฟาดเข็มขัดจึงดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันกระทบลงที่ก้นของนายตำรวจหนุ่มแทนหมวดพฤกษ์สะดุ้งตามแรงเหวี่ยงของเข็มขัดอีกครั้ง
“ดังๆ กูไม่ได้ยิน”
“กูไม่ได้ใส่โชว์ใครจริงๆ”
เสียงเข็มขัดฟาดกระทบผิวเนื้อดังขึ้นอีกครั้งตามด้วยเสียงร้องแสดงความเจ็บปวดของหมวดพฤกษ์
“กูได้ยินไม่ถนัดเมื่อกี๊มึงเรียกแทนตัวเองว่าอะไรนะ”
“ผมไม่ได้ใส่โชว์ใครจริงๆ ครับ”
“จริงเหรอวะกูจะเชื่อดีมั้ยว่ามึงไม่ได้เป็นพวกชอบโชว์ ดูสิมึงฟิตหุ่นจนล่ำขนาดนี้ไปทำไมแล้วชุดตำรวจมึงแต่ละตัวก็ฟิตซะจนนึกว่ามึงไม่ได้ใส่อะไรกางเกงมึงน่ะรัดควยซะจนเห็นเป็นลำเชียวแล้วเมื่อไม่นานมานี้ไอ้จ้อยเพื่อนกูมันมาเล่าให้กูฟังว่า ตอนที่มึงไปไล่จับมันตอนสืบคดีน่ะมึงใส่กางเกงในตัวเดียวแบบนี้สอบสวนมันไม่ใช่เหรอ ไอ้จ้อยบอกกูว่าพอจ้องเข้าหน่อยควยมึงก็ลุกชันชี้หน้ามันเลยมันยังบอกเสียดายที่ตอนนั้นมีเพื่อนตำรวจมึงอยู่ด้วยไม่งั้นมึงอาจจะได้เสียเป็นเมียมันไปแล้วก็ได้”
“ก็ตอนนั้นผมตามไปไล่จับมันในน้ำจนชุดที่ใส่เปียกหมดนี่ครับ”
“เหอะกูว่านั่นแหล่ะแผนจะโชว์แบบเนียน ๆ ของมึงไงไม่งั้นมึงจะใส่กางเกงในแบบนี้ไว้รอเตรียมพร้อมตลอดเหรอวะดูสิกางเกงในเหี้ยอะไรมันจะเล็กได้ขนาดนี้ขนาดขนหมอยมึงยังแพลมออกมาเต็มขอบกางเกงเลย ผ้าด้านหลังก็ปิดตูดมึงไม่หมดมันยังไม่ชัดพอใช่มั้ยไอ้โรคจิต แต่เอาเถอะ กูเชื่อก็ได้ว่ามึงไม่ได้ตั้งใจโชว์แต่คืนนี้ ตอนนี้ ถึงมึงไม่ตั้งใจ ไม่อยาก มึงก็ต้องโชว์อยู่ดีแล้วไม่ใช่โชว์แค่นี้ แต่ต้องโชว์เต็มที่แบบจัดหนักด้วย”
พูดจบไอ้บอยก็กระชากกางเกงในตัวจิ๋วปราการด่านสุดท้ายของหมวดพฤกษ์ออกจากกาย เสียงหมวดพฤกษ์ตะโกนสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดจากแรงกระชากนั้นตอนนี้ท่อนลำที่กำลังตั้งชันได้ออกมาประจันหน้าทุกคนในห้องเสียงผู้ชมฮือฮาขึ้นอีกครั้งด้วยความพอใจในสิ่งที่ได้เห็น
“ควยมึงสวยไม่เบานะคนในห้องชอบใจกันใหญ่ แมร่งขาวเหมือนไม่เคยผ่านศึก หัวบานสีชมพูเชียว กูเสียดายแทนไอ้จ้อยจริงๆ มันบอกว่าตอนที่มึงเดินส่ายควยมาสอบสวนมันตรงหน้าเนี่ยมันอยากระชากกางเกงในเอาควยมึงมาดูดจริง ๆถ้ามันได้เห็นของจริงแบบนี้กูว่ามันคงไม่ปล่อยมึงไปง่าย ๆ และไม่แน่มึงอาจติดใจรสปากมันก็ได้”
หมวดพฤกษ์หลับตานิ่งในชีวิตลูกผู้ชายไม่เคยมีเหตุการณ์ไหนที่ทำให้เขารู้สึกอับอายได้ขนาดนี้มาก่อนเขาไม่กล้ามองลงไปข้างล่างเวที ไม่ต้องการเห็นสายตาคนที่จ้องมองขึ้นมาเห็นเรือนร่างและสิ่งที่ควรสงวนของเขาแบบนี้
คนเหล่านี้ส่วนใหญ่เขารู้จักเกือบทุกคนบางคนเคยมาพินอบพิเทาเขาด้วยซ้ำเมื่อตอนที่ต้องการให้เขาอำนวยความสะดวกให้แต่เมื่อเขาไม่สามารถตอบสนองให้ได้ ทำให้คนเหล่านั้นไม่พอใจ จนอาจเป็นสาเหตุให้เขาต้องมาอยู่ในสภาพแบบนี้ก็เป็นได้
หมวดพฤกษ์ได้แต่สะท้อนใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเขาไม่สามารถช่วยเหลืออะไรตัวเองได้ แถมยังต้องยอมให้คนพวกนี้ทำลายศักดิ์ศรีของเขาโดยเฉพาะไอ้บอย คนที่เขาเคยให้ความช่วยเหลือ เขาไม่นึกเลยว่าวันนี้ตัวเองจะต้องกลายมาเป็นทาสยินยอมให้มันกระทำย่ำยีกับเขาได้ถึงเพียงนี้
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่านี่คือไอ้บอยเด็กชายวัยแค่ 16 ปีคนที่มาขอความช่วยเหลือจากเขา
แล้วเขาก็ได้ยินเสียงไอ้บอยลากโต๊ะตัวใหญ่ตรงมาที่เขาก่อนที่จะเอาเลื่อยขนาดเล็กออกมาตัดเชือกที่ห้อยแขนเขากับขื่อด้านบนออกตอนนี้มือเขาเป็นอิสระแล้ว แต่มันไม่มีแรงพอที่จะใช้การอะไรได้ แถมพอไม่มีอะไรยึดเหนี่ยวร่างของเขาก็ลงมากองกับพื้นอย่างหมดสภาพ
ไอ้บอยเดินมาจิกผมแล้วดึงตัวหมวดพฤกษ์ให้ลุกขึ้นมายืนใหม่แต่เนื่องจากไม่มีเรี่ยวแรง เขาจึงเซเอาตัวไปพิงกับโต๊ะแทน
“ตอนนี้กูอยากให้มึงใช้ปากช่วยคลายความเงี่ยนให้กูหน่อยกูไม่ได้แตกมาหลายวันแล้ว เพราะอยากเก็บน้ำไว้แตกในปากมึง อยากให้ปากสวย ๆของมึงได้ลิ้มในรสชาติน้ำเงี่ยนของกู แต่ก่อนอื่นมึงช่วยใช้ปากของมึงกระตุ้นกูก่อนเริ่มจากปากกูเนี่ยแหล่ะ อ้อ ขอบอกไว้ก่อนนะว่าถ้ามึงเล่นตุกติกปืนของมึงนั่นแหล่ะที่จะเล่นงานมึงเอง”
| 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-10-7 14:00:09
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
โพสต์ 2020-10-7 14:23:40
โพสต์ 2020-10-7 16:14:15
