แสงแดดของเช้าวันใหม่รอดเข้ามาผ่านผ้าม่านห้องนอน ผมค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นและมองออกไปด้านนอกผ่านทางหน้าตาห้อง และชื่นชมกับวิวบรรดาตึกสูงเสียดฟ้าของกรุงเทพมหานคร และรถไฟฟ้าที่กำลังแล่นผ่านไปมา
.
“ตื่นแล้วหรอ” เสียงพี่น้ำ ที่นอนอยู่บนเตียงข้างๆผมเอ่ยขณะที่ตัวผมค่อยๆลุกมานั่งที่ขอบเตียง “ตื่นแล้วก็อย่าเพิ่งลุกซิ” พี่น้ำเลื่อนตัวมากอดผมเอาไว้จากด้านหลัง
“ไม่ได้อ่ะ ต้องรีบหน่อย วันนี้มีเรียนตอนเช้า” ผมตอบ พร้อมกับหันไปหอมแก้มพี่น้ำเบาๆ
“นิ อย่ามาทำตัวเป็นเด็กเนิร์ดไปหน่อยเลยหน่ะ ไปเรียนสายบ้างบางครั้งก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลย” พี่น้ำพูดพร้อมกับทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเดิม “ขับรถไปมหาลัยก็แป้บเดียวเอง ไม่เห็นต้องรีบไปเลย”
ผมที่นั่งอยู่ที่ขอบเตียงมองกลับไปหาพี่น้ำที่นอนอยู่ พี่น้ำค่อยๆเลื่อนเอาผ้าห่มออกจากตัว ผมจึงเห็นว่าพี่น้ำไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอยู่และหน้าอกของพี่เค้าก็ใหญ่นุ่มจนผมต้านทานไม่ไหว
“ขออีกซักรอบนะ เดี๋ยวพี่ก็จะไม่อยู่แล้ว” พี่น้ำพยุงตัวขึ้นมาพร้อมกับหอมแก้มผมเบาๆ
“งั้น…” ผมเอ่ย “ไปอาบน้ำด้วยกันมั้ยครับ”
“555” เสียงพี่น้ำขำอย่างเซ็กซี่ ผมไม่รอช้ารีบอุ้มพี่น้ำออกจากเตียงแล้วตรงเข้าไปในห้องน้ำด้วยกันทั้ง 2 คนทันที ระหว่างทางผมก็แอบกัดหัวนมของพี่เขาไปครั้งหนึ่งด้วยความทนไม่ไหว ผมอุ้มพี่น้ำตรงเข้าไปในโซน shower ทันทีและเปิดน้ำอุ่นโดยที่พี่น้ำเองก็นุ่งอมของผมอยู่ ผมหลับตาปี๋เพราะความเสียว จับหัวพี่น้ำไว้และเด้าเข้าออกปากของพี่น้ำที่ริมฝีปากนั้นนุ่มนวลเกินจะบรรยายไหว นอกจากคำว่า เสียว โดยเฉพาะเวลาที่พี่เค้าเลียตรงหัวควยของผมเป็นพิเศษ ผมแทบล้มทั้งยืน
.
พี่น้ำยืนขึ้น ผมจูบพี่ไปครั้งหนึ่งแล้วจึงจับพี่น้ำแอ่นตัวลงให้จิ๋มของพี่นั้นมาจ่อตรงควยของผมพอดี ผมจึงไม่รอช้ากระแทกควยของผมเข้าไปครั้งเดียวจนมิดลำ เด้าเข้าออกช่องคลอดของพี่เค้าอย่างบ้าคลั่ง พวกเราร้องคลางออกมาอย่างดังเหมือนต่างคนต่างแข่งกันร้องออกมาให้ดังแต่เป็นเพราะความเสียวที่มีต่างหาก จึงทำให้ผมเก็บอาการไว้ไม่ได้ ยิ่งพี่น้ำครางเสียงดังมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งมีพลังเด้ารูจิ๋มของพี่เขามากขึ้นเท่านั้น ผมใช้มือข้างหนึ่งจิกผมของพี่เค้าไว้และอีกข้างก้จับไว้ที่เอว พยุงตัวพี่น้ำให้ควยของผมนั้นสามารถเด้าไปอย่างเต็มประสิทธิภาพ
.
“เสียววว โอ้ยย เสียวมากๆ” พี่น้ำคราง
“โอ้ยยย จะแตกแล้วค้าบบบ โอ้ยยย” ผมก็เช่นกัน
.
ผมรีบชักควยออกมาขณะปล่อยมือจากพี่น้ำให้พี่เขาก้มลงมาเอาหน้าจ่อไว้ที่ควยของผมเพื่อรอน้ำควยหวานๆของผมออก ผมรีบใช้มือทั้ง 2 ข้างชักขึ้นลงลำควยอย่างเต็มกำลัง
.
“เชี่ยยย แตกแล้วๆ” ทันในนั้น ผมก็รู้สึกได้ถึงน้ำควยปริมาณมหาสารไหลมาจากภายในร่างกาย มันพุ่งออกมาจากหัวควยของผมเป็นสายยาวเป็นทางขาวขุ่นเลอะเปอะบนหน้าสวยๆของพี่น้ำ แต่แล้วพี่น้ำกลับเลียหัวควยของผมนั้นจนผมเสียวและขาอ่อนแรง ทำให้น้ำควยละรอกหลังของผมที่แตกออกมานั้นพุ่งเข้าปากของพี่น้ำอย่างแรงขณะที่หัวควยของผมนั้นก็เสียดสีกับกระพุ้งแก้มและช่องปากอุ่นๆของพี่น้ำไปเวลาเดียวกัน
/
“พี่เรียนตึกไหนนะครับ” ผมถามขณะเลี้ยวรถเข้ามาในมหาลัย
“ตึกคณะพี่จ้า”
“ออ ได้ๆ เดี๋ยวผมไปส่ง”
“เห้ย ไม่ต้องหรอก ไกลจากคณะบอมตั้งเยอะนิ ไม่ต้องไปส่งก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกพี่” ผมกระซิบ “เมื่อเช้าจัดหนัก รู้ว่าเจ็บ เดินไม่ไหว”
“ไอ้บ้า” พี่น้ำตบผมเบาๆทั้งด้วยความตลกและความเขินอาย
“แล้วชอบป้ะล่ะ?” ผมแกล้งถาม
พี่น้ำหัวเราะเบาๆแล้วหันมาตอบว่า “ไม่ชอบ แล้วจะยอมให้หรอ555” ผมจึงอมยิ้มเบาๆ
“เนี่ย พี่ก็คิดนะว่าบอมอ่ะเป็นเกย์รึป่าว”
“ห้ะ ทำไมอ่ะ”
“โถ บอม ผู้ชายหน้าตาจิ้มลิ้มขาวๆดูเป็นลูกคุณหนูแบบนี้อ่ะนะ พี่เห็นตั้งแต่ตอนมาคัดหลีดวันแรกๆแล้ว มีข่าวลือมาบอกพี่ว่าบอมอ่ะเป็นเกย์ เคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อน ...แต่สเป็กพี่อ่ะก็ดันเป็นแบบบอมพอดีเลยไง นี่จะเสียดายมากเลยนะถ้าบอมเป็นอ่ะ”
“ออ555”
“แต่ว่า…” พี่น้ำหันมาหา “บอมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายจริงออ”
“เห้ย อะไรพี่… ไม่เคย”
“อ้าว แล้วทำไมมีคนเคยบอกพี่ว่าปีที่แล้ว ที่บอมฝึก รด. หรืออะไรซักอย่าง บอมไปแอบมีอะไรกับเพื่อน รด. อีกคนมา”
“เห้ย มั่วแล้ว ไอ้เหี้ย” ผมอุทาน
“เออ เป็นหลีดมหาลัยก็เงี้ยแหละ มีคนมันชอบแต่งเรื่องขึ้นมาต่างๆนานา ทำให้ชื่อเสียงเราเสีย ...นี่ บอม เดี๋ยวจอดตรงนี้ก็ได้นะ เดี๋ยวพี่เดินทะลุตึกไปเอง ไม่ต้องวนไปหน้าตึกก็ได้ เดี๋ยววนกลับมามันจะอ้อมไปอีก”
“ออ ได้ครับ”
.
พี่น้ำหยิบกระเป๋าและ ipad ตัวเองก่อนจะค่อยๆก้าวลงจากรถไป
“ไว้โทรมาหาพี่นะ”
“ครับ” ผมเอ่ย ก่อนจะส่งยิ้มในพี่น้ำ
.
‘บอมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายจริงออ’ ตลอดทางที่ผมวนรถออกมาจากบริเวณคณะของพี่น้ำกลับมายังตึกคณะของผม คำพูดนี้ติดอยู่ในหัวผมมาตลอด จนกระทั่งมาถึงห้องเรียนก็ยังไม่สามารถดึงสติของผมกลับมาได้ เรื่องราวของผมที่เกิดขึ้นปีที่แล้ว ในช่วงที่ผมไปฝึกภาคสนามของนักศึกษาวิชาทหารปีที่ 3 ที่เขาชนไก่มานั้น แน่นอนว่าผมไม่มีวันลืม แค่เมื่อเวลามันเริ่มผ่านไปเป็นปีๆแล้ว เหตุการณ์ทุกอย่างที่ผ่านมา ผมเองก็เริ่มจะจำมันไม่ค่อยได้มากเท่าไหร่นักแล้ว ผมเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น เปิดรูปเก่าๆโพสต์เก่าๆที่ผ่านมาปีที่แล้วที่เขาชนไก่ สัญญาที่ผมจะไม่มีวันลืมนั้น เมื่อเวลาผ่านไปผมกลับลืมมัน… แต่ความรู้สึกของผมน่ะซิ ยังไม่ทำให้ผมลืม… ปัน
/
วันนั้นทั้งวันผมแทบไม่มีสมาธิเรียนเลย ยังดีที่วิชาเป็นแค่วิชาเล็คเชอร์ธรรมดาไม่ได้ซับซ้อนอะไรมาก หลังจากเรียนเสร็จ ผมจึงรีบขับรถกลับมาที่คอนโดทันที
.
เมื่อมาถึงห้อง ผมถอดเสื้อผ้าชุดนักศึกษาออกเหลือเพียงกางเกงใน และล้มตัวลงนอนบนเตียงด้วยความเหนื่อย
.
“กูคิดถึงมึงว่ะ ไอ้ปัน” ผมเอ่ยเบาๆ ขณะที่ค่อยๆหลับตาลงนอนด้วยความล้า
.
ติ้งงง… แต่เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ทำให้ผมสะดุ้งตื่นมาอีกครั้งขณะที่กำลังผลอยหลับ ผมเอื้อมมือออกมาหยิบโทรศัพท์จากข้างเตียงเพื่อเช็คข้อความนั้น เพราะอาจจะเป็นพี่น้ำที่จะมานอนกับผมอีกคืนนี้ก็ได้ แต่...มันกลับเป็นคนที่ติดอยู่ในหัวของผมมาตลอดทั้งวัน...ปัน...ข้อความเสียงจากปัน
.
ผมไม่ได้ติดต่อกับปันมานานเป็นปีแล้ว อันที่จริงก็ตั้งแต่ที่ผมกลับมาจากค่ายฝึกเขาชนไก่ได้ ผมก็ไม่ได้ติดต่อกับปันอีกเลย จะพูดให้ถูกก็คือผมไม่ได้มีโอกาสที่จะติดต่อกับปันอีกเพราะว่าต่างคนก็ต่างอยู่คนละคณะกัน กิจกรรมที่ผมทำก็ไม่ได้ว่าจะสอดคล้องกับสิ่งที่ปันสนใจแต่อย่างใด ผมไปคัดผู้นำเชียร์ของมหาลัยได้และต้องซ้อมแทบทุกวันจนผมเองก็ไม่มีเวลามาติดต่อหรือไปเที่ยวกับเพื่อนๆคนไหนเลยแม้แต่ในเพื่อนหลีดด้วยกันเอง ส่วนปัน จากที่ผมเห็นในไอจีของมัน มันก็ดูจะเป็นนักกีฬาฟุตบอลของคณะมันไปแล้วซะงั้น ผมเลยไม่มีโอกาสได้คุยหรือไปเที่ยวไปกินข้าวกับมันเลยแต่ครั้งเดียวในปีที่ผ่านมา
.
ผมพลิกตัวไปอีกข้างของเตียงพร้อมกับเปิดข้อความเสียงของปันในโทรศัพท์
.
“เห้ยบอม เป็นไงบ้างว้ะ หนึ่งปีกูไม่ได้เจอกับมึงเลย...เออ กูจะมาชวนไปคืนสู่เหย้าที่โรงเรียนเก่าอ่ะ อีก 2 วันนี้เองกูไม่รู้ว่ามึงรู้เรื่องรึยัง กูก็เลยทักมาหามึงเผื่อมึงยังไม่รู้… มาให้ได้นะเว้ยบอม กู...อยากเจอมึง555”
.
ผมที่นอนฟังเสียงปันอยู่นั้นกลับร้องไห้ออกมาอย่างประหลาดใจเหมือนกัน ผมไม่คิดว่าผมจะได้เจอกับปันอีกครั้ง ทันใดนั้น ความรู้สึกเก่าๆและความทรงจำที่ไม่ใช่แค่ปีที่แล้วที่เขาชนไก่ แต่รวมไปถึงช่วยเวลา ม ปลายทั้งหมดที่ผมมีกับปันก็กลับมา ผมคิดถึงปันมากๆมีหรอที่ผมจะพลาดโอกาสนี้
.
ผมรีบเข้าเช็คไลน์กลุ่มโรงเรียนเก่า มีคนเคยพูดถึงเรื่องงานนี้ไปแล้วแต่เหมือนผมจะเปิดอ่านโดยที่ไม่ได้สนใจอ่านนักเลยข้ามๆไป ตอนแรกผมเองก็ไม่คิดว่าปันจะไปงานนี้ด้วยเหมือนกัน ผมมาร์คปฏิทินในโทรศัพท์ของผมเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองลืม ใจของผมเต้นแรงขึ้นเพราะว่าผมรู้สึกตื่นเต้นมากๆที่จะได้กลับไปเจอเพื่อนสมัยมัธยมปลายอีกครั้ง
.
ผมพลิกตัวออกไปมองวิวกรุงเทพมหานครในยามเย็นเกือบค่ำนี้ แล้วจึงถอนหายใจ… ต่อให้ผมได้เจอกับปัน ก็ไม่ได้หมายความว่าผมกับปันยังรู้สึกกันเหมือนเดิมกับที่เคยรู้สึกด้วยกันเมื่อปีที่แล้ว หรือผมกำลังจะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงอีกครั้งนึง...
______
เรื่องราวของบอมและปัน ในการไปฝึกภาคสนามของนักศึกษาวิชาทหาร ชั้นปีที่ 3 ที่ค่ายฝึกเขาชนไก่ เมื่อปีก่อน...เรื่องราวที่ยังคงติดอยู่ในใจของบอมไม่มีวันลืม >>
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2020-6-18 16:44:19
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2020-6-18 17:11:32
โพสต์ 2020-6-18 18:29:48
โพสต์ 2020-6-18 22:27:52
โพสต์ 2020-6-19 07:35:11
โพสต์ 2020-6-20 12:56:13
