ความลับของแฟนผม ตอนที่4 ตอนนี้เหมือนนิยายน้ำเน่า ไม่ชอบรอตอนต่อไปครับ

chokond

หลังจากจบปี1 นักศึกษาก็ต่างพากันกลับบ้านแต่ก็มีหลายคนที่อยู่ต่อเพื่อทำกิจกรรมอย่างการเป็นพี่เลี้ยงน้องใหม่ โดยผมกับโรมก็คุยกันว่าจะสมัคร แต่พอวันจริง ไอ้โรมมันติดแฟน ดันไปเที่ยวทะเลด้วยกัน ผมนี่กัดฟันด่ามันเลย แต่สมัครมาแล้วก็ถือเป็นโอกาสดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ พอสมัครทำเรื่องอะไรเรียบร้อย ผมก็ต้องขนของจากหอเดิมมาอยู่หอใหม่ เพราะหอเดิมไม่เปิดช่วงซํมเมอร์ มาหอใหม่แค่แปปเดียวก็รู้จักเพื่อนเยอะเลย แต่ไม่ได้สนิทมากมาย แค่คุยกันได้ พอถึงวันนัดซ้อม ทุกคนที่ผ่านก็มารวมกัน พี่ๆก็มีการบอกกฏกติกานู่นนี่ การแต่งตัว เวลาซ้อม การพัก การเตรียมตัวต่างๆ ซึ่งฟังดูสนุก แต่พอซ้อมจริงนี่เหนื่อยเป็นบ้า นัดวันจริงไปรวมกันตอนตี5ที่ศาลา แล้วก็วอร์มร่างกาย พอเช้าก็กินข้าว ซ้อมเพลงเชียร์จังหวะ ปับ ปับ ปับ เที่ยงกินข้าว พอบ่ายก็แบ่งคนสมัครเป็นหลีดกับคนคุมน้อง ตกเย็นก็ซ้อมเพลงอีกรอบ ทุ่มนึงกินข้าว เสร็จมารวมกันฝึกปฐมพยาบาล กว่าจะเลิกก็เกือบเที่ยงคืน อ้อ แล้วทุกคนต้องพกสมุด1เล่ม จดชื่อและข้อมูลของเพื่อน จนกว่าจะเลิกซ้อมต้องได้รายชื่อไม่ต่ำกว่า500 F*UCK ใครมันจะไปหาได้ขนาดนั้น (แต่ดันมีคนทำได้ -*-) แถมหาไม่ครบโดนลงโทษอีกต่างหาก ทุกๆวันก็ซ้อมแบบนี้ ตื่นตี5เลิกเที่ยงคืน แต่ทุกวันอาทิตย์จะเป็นวันซ้อมใหญ่ ที่ฝึกเข้มจริงจังเหมือนเหตุการณ์จริง คนมาสายพี่ๆก็จดไว้ แล้วเอาสิ่งที่พลาด6วันมารวมกันลงโทษวันนั้น คือซ้อมปกติจะมีการซ้อมบูมเพื่อความเป๊ะในแต่ละจังหวะวันนึงไม่่ำกว่า50รอบ แต่วันลงโทษ เพื่อนคนนึงมาสาย1นาทีนับ1รอบ แล้วเอาของทุกคนรวมกัน วันลงโทษแต่ละครั้งบูมไม่ต่ำกว่า300 ขานี่แทบลากพื้น แต่พอถึงวันจริง ได้เจอน้องๆที่มาใหม่ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แถมมิตรภาพกับเพื่อนพี่เลี้ยงด้วยกันก็มากขึ้นรู้จักคนทุกคณะเผลอๆทุกชั้นปีด้วย ผ่านวันรับน้องเชียร์กลางก็มีเชียร์คณธ สาขาต่อ ผมก็เจอกับไวท์บ้าง มันเป็นพี่พยาบาล ผมสวัสดิการ ส่วนพี่ไอซ์เป็นพี่ระเบียบ แรกๆเจอมันกับแฟนสวีทกันก็จุกๆนิดนึง แต่ทุกอย่างก็ต้องดำเนินต่อไปอะเนอะ เลยเลิกคิด ชีวิตเหมือนจะเรียบๆ แต่ก็นั่นแหละ ลมสงบแต่คลื่นลูกใหญ่กำลังมา หลังจากเรียนปี2ไม่นาน ผมก็ได้รับข่าวจากทางบ้านว่าส่งเสียไม่ไหว มีปัญหาเรื่องเงินเรื่องหนี้ ผมเลยหางานพิเศษทำโดยทำงานอยู่ร้านน้ำปั่นของศูนย์อาหารหลังมอ ทำตั้งแต่6โมงเย็น-เที่ยงคืน ก็พอมีค่ากินบ้าง ค่าหอเป็นเทอม ก็หมดไป ผมเลิกทำกิจกรรมทุกอย่าง แล้วทำงานพิเศษ วันเสาร์-อาทิตย์ก็รับสอนพิเศษ (รายได้ดีกว่างานที่ทำอยู่อีก ก็นะ งานที่ใช้สมองกับงานที่ใช้แรง) ผมทำจนมีเงินเก็บพอเลี้ยงตัวเองไปได้จนขึ้นเทอม2 ระหว่างทำงานก็รู้จักกับพี่คนนึงชื่อพี่ปอนด์ พี่เค้าสอนผมหลายอย่างเลย ผมรู้สึกขอบคุณแกมากๆที่ให้ความรู้และประสบการณ์กับผม แต่พอผมเรียนจบปี2 ทางบ้านก็ว่าหนักจริงๆ ผมเลยตัดสินใจลาออก เพราะถ้าดรอปไจะเสียเงินค่ารักษาสภาพนักศึกษา แต่ดรอปได้แค่1ปี แถมหลักสูตรผม ปีผมเป็นปีสุดท้าย ถ้ากลับมาก็เรียนกับน้องไม่ได้ เลยลาออกดีกว่า ผมกลับมาหางานที่บ้านก็ได้เป็นพนักงานห้างแห่งนึง ระหว่างนั้น ผมก็ได้เริ่มทำสิ่งที่ผมชอบ คือการเขียน ผมเริ่มเขียนนิยายแต่งเรื่องเสียวมานาน แต่ตอนนั้นผมเต็มที่เพราะไม่มีอะไรมาขัดแล้วช่วงนั้นผมช่วยตัวเองบ่อยมาก เพราะการเขียนเรื่องเซ็กส์ ถ้าไม่มีอารมณ์มันเขียนไม่ออกจริงๆ ดังนั้นผมช่วยตัวเองแต่ไม่ให้เสร็จ แล้วมาเขียน พอเขียนจบ1ตอนก็ปล่อยไป จนีกวันก็เขียนโดยตอนช่วยตัวเองเนี่ย ไอเดียพุ่งกระฉูดเลยนะ จินตนาการเป็นฉากๆๆ แต่ถ้าหากชักจนแตก อารมณ์ตรงนั้นมันหายไป นักเขียนหลายๆคนอาจเคยเจอแบบนี้(ดานะ อิอิ) แต่พอเขียนไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกติดๆขัดๆ  เลยได้หาประสบการณ์ใหม่ๆโดยการทักไปหาคนนู่นทีคนนี้ที ก็ได้แลกเปลี่ยนเรื่องราวกัน พอผมกลับมาเขียนอีกครั้ง ผมก็อยากจะลองหาร้ายได้จากงานเขียนดูบ้าง แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะงานผมมันมีคำหยาบเกินไป 55(จะแก้ก็ไม่รู้จะแก้ยังไง) หลังๆงานผมเลยเริ่มปรบคำลง แต่ผมก็เลิกหวังรายได้จากงานเขียน เอาเป็นเขียนเพื่อคลายเครียด เวลาว่างๆ ถ้าหากไม่มีไอเดียก็เปิดกระทู้เก่าๆอ่านคอมเม้น นักอ่านอาจจะไม่รู้ แต่การคอมเม้นพูดคุยเนี่ย มันเป็นกำลังใจอย่างดีเลย พออ่านแล้วเออ มีคนอ่านว่ะ รู้สึกดี อยากเขียนต่อ และที่่รู้อีกอย่างคือชื่อเรื่องมันสำคัญมากๆ ผมรู้ว่ามันสำคัญแต่ไม่คิดว่าจะสำคัญขนาดนั้น จนผมสังเกตุเรื่องเขียนที่ชื่อ เรื่องแต่งของผม ยอดอ่านและตอบได้ระดับนึง แต่พอเปลี่ยนชื่อเรื่องตั้งแต่ เรื่องหอใน ยอดอ่านก็ขึ้นไปถึงหมื่น และหลังจากเรื่องนั้นคนอ่านก็มากขึ้น ถึงแม้จะไม่ได้เงิน แต่ผมรู้สึกดีมากๆเลยที่มีคนอ่านและชอบเรื่องราวที่ผมเขียน ผมเขียนเรื่องมาเรื่อยๆจนทุกวันนี้****************เรื่องราวต่อไปนี้จะมีการแต่งเพิมนะครับ*************
ผมลาออกจากงานเก่าเพราะรายได้จริงๆอยู่ที่6000-7500บาท/เดือน ผมเลยเข้ากรุงเทพไปอยู่กับญาติฝ่ายพ่อ ซึ่งภาพในกรุงเทพที่ผมคิดคือมันสวยหรู ทั้งที่ทำงานที่พัก แต่ก็นั่นแหละครับ ที่สวยหรูมันสำหรับคนรวย ที่ผมเจอจริงๆจะเรียกสลัมก็ไม่ผิด ผมไปอาศัยกับญาติเป็นบ้าน2ชั้นแต่อยู่กัน7คนรวมผมเป็น8 แรกๆก็ฝืนอู่แต่ก็ต้องขอบคุณพวกเค้า เพราะผมไม่เคยมาไม่รู้ทิศไม่รู้อะไร เค้าอยู่เยอะแถมยังให้ผมอยู่ด้วยอีก ผมซึ้งมาก ผมทำงานเป็นพนักงานโรงงาน พอทำ3เดือน อะไรเริ่มลงตัว แต่ครบกำหนดผมจะได้บรรจุ แต่กลายเป็นว่า พี่โมทหัวหน้าผมที่ผมเคยคุยกับแกแรกๆว่าอยากทำพวกเอกสาร ก็ได้จริงๆ ครบ3เดือน ผมได้ไปทำงานที่บริษัทแทน(บริษัทเจ้าของโรงงาน) ซึ่งอยู่ห่างที่เดิม แต่ทางนั้นมีที่พักให้ ผมเลยย้ายออกจากบ้านญาติและยกเงินเดือนงานใหม่ให้เพื่อเป็นการตอบแทน แกก็ไม่อยากรับแต่กำลังจะเปิดเทอมลูกพอดี เลยรับไว้ ผมก็ยินดีเลย พอผมย้ายมาใหม่ก็เรียนรู้งานจากเด็กเดินเอกสาร งานที่ผมต้องรับผิดชอบจริงๆก็คือเป็นคนประสานงานระหว่างโรงงานกับบริษัท คือฝ่ายจัดซื้อ แล้วผมพอได้ภาษาบ้าง เลยได้มาทำตรงนี้ พอทุกอย่างลงตัว ผมได้อัพเงินเดือนเป็น11000 ซึ่งก็โอเพราะไม่เสียค่าห้อง แต่ผมก็ต้องหาเงินเพิ่มเพื่อส่งให้ที่บ้าน ผมรับแปลงานเอกสารซึ่งทำเป็นพาร์ทไทม์ได้เดือนละ15000(โอ้มายก็อดด มากกว่างานประจำอีกกก)แต่ก็นั่นล่ะ เงินดีแต่ไม่มั่นคง ผมเคยคิดว่าถ้าออกงานแล้วมาแปลเดือนละ30000จะดีมั๊ย แต่มันเสี่ยงก็ลยเอาแค่แปลว่างๆ และก็เป็นดังนั้น งานแปลทำได้2-3เดือนเค้าก็ปิดบริษัทไป เพราะพิษเศรษฐกิจ (ดีที่ไม่ออกงาน) ผมเลยทำงานDIYที่ผมชอบ คือตาข่ายดักฝัน ทำเก็บเอาไว้ตกแต่งบ้าน หากคนอยากซื้อก็ขายได้ โปรโมทผ่านเว็บขายของออนไลน์ ทุกอย่างกำลังไปได้สวย แต่ผมส่งให้ที่บ้านหนักขึ้น เราะหนี้ที่มีมันเป็นนอกระบบ ผมเลยต้องขยันมากขึ้น ด้วยผมเคยเรียนนวดเท้าจากยาย การเย็บผ้าจากแม่ และเรียนตัดผมจากลุงก่อนมากรุงเทพ ผมเลยจัดสรรเวลาใหม่เพื่อหาเงิน ตอนเช้าผมทำDIY เสร็จก็ทำงานบริษัท กลับมารับนวดเท้า+ตัดผม(ทำตารางนัดกับลูกค้าว่าว่างวันไหนกี่โมงแล้วจัดเป็นตาราง)รับวันนึง2-5คนก็มีเงินใช้พอได้ ตกดึกก็เย็บผ้าปะผ้า ตอนนั้นโคตรเหนื่อยเลย คนอ่านอาจจะบ่นเล่าเพื่ออะไรวะน่าเบื่อ เข้ามาอ่านเรื่องเสียวโว๊ยยย แต่นี่แหละครับ มันคือจุดเริ่มต้นของผม เพราะทุกอย่างที่ผมทำมา มันทำให้ผมได้เจอกับเค้า คนที่ทำให้ชีวิตผมกลับมามีสีสันอีกครั้ง
.................................................................
ตอนนี้ใครเบื่อก็ขอโทษด้วยน้าาาาาา ตอนต่อไปเสียวแน่ๆ รับรองเลย
เรื่องของคิงพักก่อนนะ

iiupkoop

ขอบคุณครับ

pt200

ขอบคุณครับ

Mayurikuro

สู้ชีวิตมากครับ

new95

ขอบคุณครับ

Spicy.mc

ขอบคุณครับ

audiwoods

ต้องลาออกจากการเรียนเพื่อทำงานมาช่วยทางบ้าน​ เป็นกำลังใจให้ครับ

uuuukrubb

เยี่ยมครับ

pinnamanna

ggoozz

ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

EH700

ขอบคุณครับ

ssangsak

น่าเห็นใจมากครับ แต่คุณเป็นคนสู้ชีวิต

LabelHB

ขอบคุณครับ

tamamoe1990

ว้าววววว

joryu

ขอบคุณครับ

narase32

สนุกมากครับ ขอบคุณ

YutthanaP1980

ขอบคุณครับ

princo78

ขอบคุณครับ

Vishanu

ขอบคุณครับ