[สาระ....มั้ง] การถูกเพื่อนล้อเลียน แกล้งด้วยคำพูด พูดให้เกิดความอาย หรือพูดปมด้วย ไม่ว่าจะเป็นเด็กหรือผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครชอบ หรือต้องการให้เกิดขึ้น และถ้ามันเกิดขึ้นกับเด็กบ้างคน อาจจะทำให้เด็กคนนั้นมีปมเรื่องที่ถูกล้อ หรือ เปลี่ยนนิสัยตัวเองไปเลยก็เป็นได้
ย้อนกลับไปตอนสมัยผมอยู่ ม.2 ผมมีเป้าหมายหลายๆคนที่อยากทำความรู้จัก อยากเห็นหลายๆอย่างจากคนนั้น อีกทั้ง ตอนนั้นผมยังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องทางโลก (เป็นเด็ก ใส ใส 55) ผมเรียนอยู่ห้องเรียนพิเศษ(คือเป็นห้องที่เน้นภาษาอังกฤษเป็นหลัก) ทำให้ห้องเรียนที่ผมอยู่มีผู้ชายในห้องแค่ 10 กว่าคนเท่านั้นส่วนที่เหลือเป็นผู้หญิง
ทำให้พวกผมต้องไปหาเพื่อนในห้องอื่นๆจนผมได้เจอกับ บอม ผมเป็นเด็กผู้ชายผิวขาว ผอม ตัวเล็ก ในรุ่นเดียวกับถือว่าเล็กกว่าอีก ซึ่งตอนนั้นผมตัวใหญ่พอสมควร เจ้าบอมจะมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว 2 อย่างคือ 1. การโหลดกระเป๋าให้ยาวๆลงมาถึงก้น หรือต่ำกว่า ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า มันไปทำยังไงให้สายกระเป๋ามันยาว 2. การเดินที่จะเขย่งเท้าในจังหวะที่เดินไปข้างหน้า จะอธิบายยังไงดีละ [ช่างมันไม่เป็นไร]
คือมันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าบอมนั้นแหละ ทำให้เวลามองเห็นไกลๆ ทำให้ผมรู้ได้ว่า มันคือเจ้าบอม ผมกับเจ้าบอมไม่ได้สนิทกันเลย เนื่องด้วยผมเป็นคนไม่ค่อยเข้าหาใครก่อน ขนาดเพื่อนในห้องที่เรียนด้วยกันผมยังไม่เข้าหาเลย เพราะผมเรียนเก่งในระดับหนึ่ง ทำให้ไม่ค่อยต้องการความช่วยเหลือ ส่วนมากจะเป็นเพื่อนมากกว่าที่จะมาข้อความช่วยเหลือจากผม 55 ผมเรียนเก่งไง (ชมตัวเอง)
แต่ผมกับเจ้าบอมก็เจอกันอยู่บ้างครั้ง เคยทักกันเป็นเหมือนมารยาทของคนรู้จักกัน จนกระทั้งวันหนึ่งมันเป็นวันที่มีเรียนลูกเสื้อครับ ใช่ลืมบอกไป ชุดนักเรียนของโรงเรียนผมสีกางเกงจะเป็นสีเดียวกับชุดลูกเสื้อ(สีกากี) ซึ่งแปลกที่เจ้าบอมมักจะใสกางเกงลูกเสื้อมาโรงเรียนเสมอ คือ กางเกงที่เจ้าบอมใส่ในวันทั่วไปจะมีความยามมากกว่า วันที่บอมใส่ชุดลูกเสื้อ และสีกางเกงลูกเสื้อก็ดูจะสีอ่อนกวากางเกงนักเรียนแถมสั้นกว่ากางเกงนักเรียนอีก
วันนั้นมีการรวมกองตรงกลางสนามจากนั้นคุณครูก็ขอตัวไปเอาเอกสารพร้อมกับนักเรียนอีก 2 คน และวันนี้ดูเหมือนจะไม่มีคุณครูคนอื่นมาช่วย ทำให้ไม่มีใครดูแลพวกเรา จึงนั่งเล่นคุยกันเสียงดัง แต่ไม่มีใครออกจากแถวหรือลุกขึ้นไปที่อื่น เพราะเคยมีประวัติประมาณว่า คุณครูเขาเห็นว่ามีคนแอบออกจากแถมไปนั่งที่อื่นไม่มารวมในแถว พวกเราทุกคนจึงโดนทำโทษแบบจัดหนัก ทำให้ไม่มีใครกล้าไปไหนนอกจากนั่งรอ
ผมอยู่หมู่เดียวกับเจ้าบอม แต่คนละแถวกัน วันนี้เจ้าบอมมันนั่งข้างๆผมครับ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ยังดึงหญ้าเล่นไปเลื่อยๆเพราะไม่มีอะไรทำ เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับใคร (ไม่ใช้ไม่มีใครคบนะ แค่คบคนน้อยเท่านั้น 55) ในขณะที่ผมกำลังถอนหญ้าอยู่ผมก็เห็นอะไรแวบๆผ่านไปตรงหางตา ผมหันไปมอง
อ่อ เท้าเจ้าบอม เจ้าบอมมันยกเท้าทั้งสองข้างไปคล้องคนข้างหน้าเหมือนจะต่อด้วย จากนั้นเจ้าบอมก็ขยับตัวเข้าหาคนข้างหน้านิดหน่อยแบบให้เท้าทั้งสองข้างสามารถประกบติดกันได้ แต่สิ่งเจ้าบอมไม่ได้ต้องการคือ ในจังหวะที่เจ้าบอมขยับเข้าหาเพื่อนคนข้างหน้า มันก็ทำให้เกิดรูจากขากางเกงมันเปิดออกจนสามารถมองเห็นเข้าไปถึงข้างใน และแสงสว่างจากการนั่งกลางสนามทำให้ผมสามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในกางเกงของเจ้าบอมได้อย่างเต็มตา Full HD + 4k เลยก็ว่าได้ สิ่งที่ผมเห็นคือ
เจ้าบอมไม่ได้ใส่กางเกงใน ทำให้ผมเห็นเจี๊ยวสีขาวเรียวๆ ขนาดประมาณหัวแม่มือหรือใหญ่กว่า ความยาวประมาณนิ้วกลางหรือนิ้วชี้ ขนยังไม่ขึ้น และไข่ขาวๆเล็กๆสองฟองเคียงคู่กันอยู่ ผมหันไปมองที่เจี้ยวสลับกับมองหน้าเจ้าบอม จนเจ้าบอมสังเกตว่าผมมองหน้ามันอยู่มันจึงหันมามองผม ผมก็ยิ้มให้มันจากนั้นผมก็มองหน้ามันก่อนจะเปลี่ยนสายตามองที่เจี๊ยวมันและสลับขึ้นมามองหน้ามันอีกทีก่อนจะยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ (ประมาณว่าไม่ใช่คนเดียวที่รู้แน่ๆ)
พอเจ้าบอมเห็นผมมองแบบนั้นเหมือนจะนึกขึ้นได้ว่า ตัวเองไม่ได้ใส่กางเกงใน เจ้าบอมจึงเอามีตบตรงปลายกางเกงในรูปิดลง เพราะขาของมันถูกเพื่อนคนข้างหน้าจับไว้และไม่สามารถดึงคืนมาได้ เจ้าบอมก้มดูรูทั้งสองข้าง ก่อนจะเห็นมองหน้าผมอีกที ผมยิ้มให้ก่อนจะหันหน้าไปเพื่อจะสะกิดคนข้างหน้าผม
บอกเลยว่าตอนนั้นผมคิดจะบอกเรื่องนี้ให้ทุกคนรู้จริงๆ เพราะว่า ถ้าทุกคนรู้ ไม่แน่เจ้าบอมอาจจะโดนจับเจี๊ยวจนแข็ง หรืออย่างดีสุด(สำหรับผมนะ)คือโดนแกล้งด้วยการถอดกางเกงออก ยังไม่ทันที่ผมจะสะกิดใคร เมื่อเจ้าบอมเห็นผมกำลังจะทำแบบนั้น เจ้าบอมก็รีบเอี้ยวตัวมากระชากคอผม ลงไปนอนบนตักของมันทันที และทันทีที่ผมนอนลงผมก็ได้กลิ่นฉี่อ่อนๆ เจ้าบอมก้มลงกระซิบข้างหูผม
บอม : จะทำอะไร
ผม : ไม่เห็นต้องถาม
บอม : ห้ามบอกนะ
ผม : ทำไมจะบอกไม่ได้ ปล่อย (ผมพยามลุกขึ้น แต่ก็ไม่สำเร็จ เนื่องจาก นอนตัวเอียงไม่พอ แถมขายังนั่งขัดสมาธิอีก ส่วนตัวข้างบนถูกเจ้าบอมรัดคอและกดเอาไว้)
บอม : ไม่ปล่อยจนกว่าจะรับปาก
ผม : ไม่ปล่อยใช่ไหม (เมื่อผมเห็นว่ายังไงก็คงไม่ปล่อยผมง่าย ผมจึงใช้มือล่วงเข้าไปจิกหัวเจี๊ยวอย่างเต็มแรง จนเจ้าบอมรัดคอผมแรงขึ้น เรายื้อกันอยู่ นานจนคุณครูเดินใกล้เข้ามา)
บอม : ขอร้องละ อย่าบอกใครนะ จะให้ทำอะไรก็ได้ (จากนั้นเจ้าบอมก็ปล่อยผม ส่วนผมก็ปล่อยมือออกจากเจี๊ยวของเจ้าบอม ผมลุกนั่งทำตัวปกติก่อนจะหันหน้าไปหาเจ้าบอม)
ผม : ก็ได้ ทำตามที่พูดด้วยละ
บอม : อือ ทำตามที่พูดเหมือนกันละ (ผมยื่นมือเข้าไปเพื่อ เช็คแฮนด์ ให้คำสัญญา เจ้าบอมก็ยื่นมือมาจับ ก่อนทุกอย่างจะจบลง)
หลังจบกิจกรรมคาบลูกเสื้อ ผมก็กลับมานั่งเล่นกับพวกน้องตามเคย ตอนแรกผมกะจะเล่าให้พวกน้องๆฟังเหมือนกัน แต่มีความรู้สึกว่า มันไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเล่า 55 เลยไม่ได้เล่าให้ใครฟัง เวลาก็ผ่านไปหลายวันผมยังไม่ได้บอกใคร และยังไม่ได้บอกเจ้าบอมว่าจะให้มันทำอะไร ส่วนเจ้าบอมนะหรอช่วงแรกๆทุกครั้งมันเจอผมคุยกับเพื่อนหรือรุ่นน้อง มันมักจะมองจนรุ่นน้องและน้องผมหลายๆคนเข้ามาถามว่า จะมีเรื่องกันหรอ ผมก็แกล้งเปลี่ยนเรื่องไปประมาณว่า
ถ้ามีเรื่องกันจริงจะมาช่วยไหมละ จากนั้นก็พาเข้าเรื่องอื่นไป พวกน้องๆผมก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก ถ้าผมพูดว่า ไม่มีอะไร ก็คือไม่มีอะไร เวลาก็ผ่านไปประมาณ 2 อาทิตย์ เพื่อนในห้องผมมันคุยเรื่องชักว่าวกันและดูโทรศัพท์ไปด้วย ตอนแรกผมก็คิดว่า ชักว่าวกันจริงๆ (บอกแล้วผมเด็ก ใสใส ตอนนี้หรอ ดำสนิท 55) เลยจะเดินเข้าไปดูหน่อย จนผมได้เห็นสิ่งที่พวกมันกำลังดูอยู่ ผมดูแปบเดียวก็ถอยออกมา เพราะว่า มันเป็นผู้ใหญ่ 55 ชอบเด็ก
เพื่อนคนอื่นๆมัวแต่ดูคลิปจนไม่ได้สังเกตผม ผมถอดออกมาเล็กน้อยแล้วสังเกตอาการของแต่ละ บางคนก็มีเบี่ยงตัวหลบหรือเปลี่ยนมุมเปลี่ยนท่า ส่วนบ้างคนก็ปล่อยมันตุงๆออกมาเลยนั้นเลย ผมเริ่มอยากรู้แล้วสิ ว่าชักว่าวคืออะไร แต่ก็ไม่กลัวถามพวกมันเพราะกลัวมันจะล้อ ยิ่งไปกว่านั้นสมัยนั้น อินเตอร์เน็ตยังไม่ค่อยจะมี อย่าพูดถึงอินเตอร์เน็ต พูดถึงโทรศัพท์ยังมีไม่ครบกันทุกคนเลย ผมเก็บความสงสัยไว้ และเดินออกมานอกห้อง และมองอะไรเรื่อยเปื่อย
จนสายตาผมไปเจอกับเจ้าบอมที่กำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ผมจึงคิดขึ้นมาได้ว่า ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าจะให้เจ้าบอมมันทำอะไร (ทุกคนรู้ใช่ไหมผมคิดอะไร) พอดีพรุ่งนี้เป็นวันพุธ ในคาบลูกเสื้อเหมือนเดิม วันนี้ไม่มีอะไรมาก คุณครูแค่เอาจดหมายเข้าค่ายมาแจกแล้วก็ปล่อย ให้แต่ละกลุ่มนัดจัดของกันว่าใครจะเอาอะไรมา กลุ่มผมกับกลุ่มเจ้าบอมร่วมกลุ่มกันเพราะจะได้ประหยัดพื้นที่ของแต่ละคน ตอนที่ผมประชุมผมมองหน้าเจ้าบอมตลอดหลายๆครั้ง และทุกครั้งที่ผมจองเจ้าบอมผมจะพยายามให้เราสบตากับเจ้าบอม หลังจากเลิกประชุมเจ้าบอมก็เดินมาหาผม
บอม : มีอะไรไหม จองอยู่ได้
ผม : ลืมไปยังว่า สัญญาอะไรไว้
บอม : สัญญา สัญญาอะไร
ผม : ว่าแล้วต้องมามุขนี้ งั้นก็ตามใจผมเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเอารูปเจี๊ยวเจ้าบอมให้ เจ้าตัวดู (ถือว่าวันนั้นผมโชคดีที่ได้เอาโทรศัพท์ของเพื่อนมาเล่นอยู่ ทำให้มีโทรศัพท์ใช่ถ่ายรูป)
บอม : เห้ย
ผม : คิดดูนะ ถ้ารูปนี้หลุดไป แล้วมีคนบอกว่ามันเป็นของใคร คิดว่าคนอื่นๆจะไม่ขอพิสูจน์หรอ ยิ่งอาทิตย์หน้าก็เข้าคายแล้วด้วย (เจ้าบอมไม่พูดอะไรเจอ เอาแต่มองโทรศัพท์ผมสลับกับมองหน้า ผมเลยยื่นโทรศัพท์ให้เจ้าบอม เจ้าบอมรีบดึงไปจากมือผม)
ผม : คิดว่ามีรูปเดียวไหม (เจ้าบอมชะงักเล็กน้อยก่อนจะลบรูปทิ้งไป)
บอม : จะให้ทำอะไรว่ามา (เจ้าบอมส่งโทรศัพท์กลับคืนผม)
ผม : ไปห้องน้ำกันเดียวไปบอกที่นั่น (แล้วเราก็เดินไปห้องน้ำด้วยกัน ผมแวะบอกน้องๆว่าวันนี้ผมมีธุระกลับกันเลยไม่ต้องรอ ไม่รู้ว่านานไหม)
บอม : ถึงห้องน้ำแล้ว ว่าไง
ผม : เข้าไปในห้องน้ำสิ (เจ้าบอมมองหน้าผมอย่าง งง แต่ก็ทำตาม ตอนนี้โรงเรียนก็เลิกแล้ว ทำให้คนในโรงเรียนเริ่มน้อยลง)
บอม : จะทำอะไรก็รีบๆบอก จะได้ทำให้เสร็จๆ เสียเวลา
ผม : ชักว่าวให้ดูหน่อยดิ (เจ้าบอมมองหน้าผมเหมือนติดสตั๊น)
บอม : ไม่
ผม : ไหนบอกว่าทำทุกอย่างไง ก็ไม่อยากจะขู่หรอกนะ แต่ถ้าไม่ทำรูปก็....
บอม : เออ ได้
ผม : เอาให้แตกนะ (เจ้าบอมมองหน้าผมอย่างแค้นๆ)
จากนั้นเจ้าบอมก็ถอนหายใจออกมาก่อนหนึ่งทีแล้วเจ้าบอมก็ปลดหัวเข็มขัดออก ตามด้วยตะขอกางเกง และรูดซิปกางเกงลง และถอดกางเกงลูกเสื้ออกแขวนไว้ข้างบนพร้อมกับบ็อกเซอร์ วันนี้เจ้าบอมเล่นใส่ทั้งกางเกงบ็อกเซอร์ และกางเกงในเลย กางเกงบ็อกเซอร์ของเจ้าบอมเป็นลายตารางสีเทาๆเขียวๆ ส่วนกางเกงในสีเป็นเลือดหมู ตอนที่เจ้าบอมถอดกางเกงในออกผมเหมือนเห็นคราบสีขาวๆติดอยู่
เจ้าบอมปล่อยเกงเกงในให้ตกไปอยู่ที่ข้อเท้า แต่ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะว่าสายตาผมจังจองไปที่เจี๊ยวของเจ้าบอมมากกว่า มันยังสงบนิ่งอยู่ จากนั้นเจ้าบอมค่อยใช้มือชักขึ้นลงช้าๆจนมันเริ่มขยายขึ้น หัวเจี๊ยวเปิดแล้วสีชมพูน่ากินเชียว ขนาดเจี๊ยวใหญ่ขึ้นเล็กน้อยจากนิ้วหัวแม่มือ 1 นิ้วก็เพิ่มเป็น 2-3 นิ้ว ส่วนความยาวไม่ก็เพิ่มขึ้นเล็กหน่อยประมาณนิ้วชี้ 1 นิ้่วครึ่ง ขนขึ้นอ่อนๆยังไม่เป็นสีดำอย่างชัดเจน เจ้าบอมชักอย่างช้าและมองหน้าผม พอผมหันมองหน้ามัน มันก็หลบสายตาไปทางอื่น แต่พอผมกลับไปมองเจี๊ยวมัน เจ้าบอมก็กลับมามองผมอีกครัง
บอม : เลิกจองได้ไหม ไม่มีอารมณ์ว่ะ เดียวไม่แตกหรอก
ผม : เอาคลิปไหมละ
บอม : มีหรอ (ผมพยักหน้า)
ผมหยิบโทรศัพท์แล้วเปิดคลิปส่งให้เจ้าบอม พอเจ้าบอมได้คลิปไปดูมันก็ไม่สนใจอะไรแล้วมันเริ่มชักไวขึ้นเลื่อยๆ และดูเหมือนมันจะรีบเสร็จมาก เจ้าบอมเริ่มเอนตัวไปข้างหลัง และปากเริ่มดูดสลับเป่าลมออก และดูเหมือนบ้างครั้งเจ้าบอมจะกลั้นหายใจชักไปด้วย เพิ่มเริ่มสังเกตว่าไข่ของเจ้าบอมมีการเคลื่อนไหว ผมคิดว่ามันคงใกล้แล้วละ เพราะเจ้าบอมเองเริ่มโยกตัวหน้าหลังเล็กน้อย พอผมเห็นดังนั้นจึงใช่ นิ้วดีดเจี๊ยวเจ้าบอมแบบไม่ได้ตั้งตัว จากที่กำลังชักอย่างเมามันอารมณ์อยู่ มันก็เปลี่ยนมากุมแทน
บอม : ทำอะไรเนี่ย ใกล้จะแตกแล้ว
ผม : ก็บอกให้หยุดก่อนไม่ได้ยินหรอ (อันที่จริงไม่ได้บอกกลัวไม่ทัน 55)
บอม : จะหยุดทำไม ก็จะแตกอยู่แล้ว
ผม : ขอเป็นคนชักให้ ได้ปะ (เจ้าบอมมองหน้าผมอย่างไม่ไว้ใจเท่าไหร่ แต่ดูเหมือนก็อยากจะลองเหมือนกัน มันจึงพยักหน้าให้)
ผม : ถ้าจะแตก ก็บอกก่อนนะ (ใช้มือจับเจี๊ยวชักอย่าง เจี๊ยวเจ้าบอมมันอุ่นๆร้อนๆ)
บอม : อือ
ผม : บอม ถามจริงชักว่าวเป็นได้ยังไง
บอม : พ่อสอน (ผมหันหน้ามองเจ้าบอม แต่เจ้าบอมไม่ได้สนใจตามันยังมองที่โทรศัพท์อยู่)
ผม : แล้วชักเป็นนานยัง
บอม : ประมาณเดือน
ผม : แล้วเคยทำแบบในคลิปปะ (แทงผู้หญิง)
บอม : จะเคยได้ไง มึงเคยหรอ
ผม : ไม่เคย นึกว่าเคยอยากจะถามความรู้สึก
ผม : เคยชักว่าวให้ใครดูบ้างอ่ะ (ผมเร่งความเร็วขึ้น)
บอม : มึงคนแรก
ผม : แล้วที่พ่อสอนละ
บอม : อันนั้นชักพร้อมกัน
บอม : ใกล้จะแตกแล้ว เร็วขึ้นอีกหน่อย (ผมได้ยินแบบนั้นก็รีบลดความเร็วลง 55)
บอม : เห้ย ทำอะไรชักเร็วๆสิ ไม่ใช่ให้ช้าลง
ผม : เมื่อยแล้ว ไม่ชักละ
บอม : เอ้าอะไรเนี่ย อารมณ์หายหมด (ผมกลับมายื่นตรงข้ามกับเจ้าบอมในขณะที่เจี๊ยวเจ้าบอมเริ่มอ่อนตัวลงจากอารมณ์ที่หมด แต่น้ำหล่อลื่นกลับไหลออกมาเลื่อนๆเหมือนเขื่อนแตก คงเงี่ยนเต็มที่ เจ้าบอมกำลังจะเอามือมาชักต่อ)
ผม : บอม
บอม : อะไร (เจ้าบอมมองหน้าผม)
ผม : ขอลองเลียดูหน่อยสิ เหมือนในคลิปอ่ะ (คือในคลิปที่เจ้าบอมมันดูก็ถึงตอนที่ผู้หญิงกำลังดูดและเลียอย่างเมามัน)
บอม : อะไรนะ
ผม : น่าเหมือนในคลิปอ่ะ (พอเจ้าบอมมองในคลิปและกลับมามองหน้าผม เจี๊ยวของเจ้าบอมก็่เด้งขึ้นที่ละนิด จนมาชี้หน้าผม)
ผม : ดูว่า คำตอบมันแสดงออกมาให้เห็นแล้วนะ ผมนั่งลงให้อยู่ในระดับเดียวกับเจี๊ยวเจ้าบอม (เจี๊ยวเจ้าบอมมีกลิ่นแปลกๆออกมา แถมยังเด้งเบาๆเหมือนพยักหน้าให้ผมพร้อมทั้งปล่อยน้ำหลอกล่อให้ผมดูดอีก ผมจับเจี๊ยวเจ้าบอมแล้วเงยหน้ามองเจ้าบอมอีกที เจ้าบอมกลืนน้ำลายไปหนึ่งที)
บอม : จะทำอะไรก็ทำเถอะ ปวดเจี๊ยวไปหมดแล้วนี่
ผมจับเจี๊ยวรูดขึ้นสุดลงสุดอย่างช้าๆ ก่อน 2-3 ที จากนั้นก็ถอดหัวเจี๊ยวออกมาค้างไว้ แล้วค่อยๆแลบลิ้นออกมาเลีย แต่ผมแกล้งเจ้าบอมโดยการเลียรอบแรกไม่โดน
บอม : โอ้ย เสี่ยวโว้ย ทำๆซักที่เหอะ (ผมหัวเราะชอบใจจากนั้นก็รูดขึ้นลงอีกรอบ)
ผมถอดหัวเจี๊ยวเจ้าบอมออกมาอีกครั้งแล้ว เอาหน้าเข้าไปใกล้ๆเจี๊ยวเจ้าบอม แล้วหายใจใส่เบาๆ เจ้าบอมดูเกรงไปทั้งตัว ผมคิดว่ามันคงเป็นครั้งแรกของเจ้าบอมแน่ๆ ที่โดนแบบนี้ จากนั้นผมก็เริ่มเลียแบบแมวเลียคือแบบเลียตรงปลายๆที่น้ำไหลออกมาเท่านี้ และเลียที่ละนิดๆเหมือนกล้าๆกลัวๆ
ผมสนุกกับการแกล้งเจ้าบอมมากว่ากังวลเรื่องโรคหรือน้ำที่ตัวเองไม่เคยรู้จักซะอีก (คือผมไม่รู้ว่าแต่ละจุดของเจี๊ยวผู้ชายเรียกว่ายังไง อันที่จริงลืมไปแล้ว 55 ต้องขอโทษด้วย) ผมจับเจี๊ยวเจ้าบอมตั้งขึ้นจนเห็นด้านล่างของเจี๊ยวเจ้าบอม ผมใช่ลิ้นเลียตั้งใต้เส้นสองสลึง ผ่านร่องน้ำบริเวณหัวขึ้นมาจนถึงปลายเจี๊ยว
แต่ก่อนจะสุดผมก็ตวัดลิ้นแบบตอนแรกเลียมาช้าๆพอถึงปลายก็ พึบ!! ผ่านไปเลย เจ้าบอมนี้โค้งตัวไปตามมาเลียของลิ้นผมอย่างมา พอผ่านรอบแรกไป เจ้าบอมก็ดูเหนื่อยทันที แถมตอนที่ผมเลียขาเจ้าบอมดูสั่นๆและมีการคางเสียงออกมาเบาๆ มือนี้บีบโทรศัพท์แน่น ส่วนตาเลิกดูไปนานแล้ว ตอนนี้หลับตาหลับตาปี๋
ผมเห็นแบบนั้นก็สนุกสิครับ ทำอีก เจ้าบอมก็เกร็งตัวและโค้งตัวขึ้นเหมือนมีคนดึงขึ้น จนไข่ของเข้าบอมมันขยับตัว ผมถอยออกเล็กน้อย ใจหนึ่งก็อยากชิมดูอีกใจหนึ่งก็กลัวเป็นฉี่หรือของกินไม่ได้ (แต่เท่าที่เคยดูมาก็คนกินนะ หรือเขาแค่แกล้ง) ผมติดสินใจเสี่ยงดู ผมใช้ปากอมบริเวณหัวปลายๆเจี๊ยวของเจ้าบอม แล้วใช้ลิ้นเลียสลับดูดเบาๆ
เจ้าบอมเริ่มคางอีกตั้ง และเกร็งตัวมาขึ้น แถมยังโยกตัวเข้าออกมาหาผมเลื่อยๆ ผมไหนๆก็ไหนๆแล้วก็อ้าปากรับทันที แต่พอที่เจี๊ยวของเจ้าบอมเข้ามาในปากผมไม่ทันจะหายใจ เจ้าบอมก็ปล่อยน้ำว่าวออกมาทันที ผมถึงกับสำลักทั้งความคาวและความแรงของมัน ผมบ้วนทิ้งไปไปโดนกางเกงในของเจ้าบอมที่อยู่ตรงข้อเท้าพอดี แล้วเจ้าบอมก็นั่งลงอย่างหมดแรง ในทางท่าชันขาขึ้นทำให้ เห็นรูตูดของเจ้าบอม มันมีขนขึ้นสีดำขึ้นเล็กน้อย
ผม : มีขนด้วยหรอ (ผมชี้ไปยังรูก้นของเจ้าบอม เจ้าบอมลืมตาขึ้นมามอง)
บอม : อือ (ผมขยับเช้าไปใกล้ๆ แล้วใช้นิ้วจิ้มๆไปที่รูก้นเจ้าบอม)
บอม : ทำอะไร ไม่เอา ชักว่าวก็พอแล้ว (ตอนนั้นผมยังไม่คิดอะไรแค่ลองจิ้มดูเท่านั้น)
ผม : กางเกงในใส่ไม่ได้แล้วละ
บอม : อือ ไม่เป็นไรเดียวทิ้งข้างหลังเอา
จากนั้นผมกับเจ้าบอมก็ล้างเนื้อตัวที่เปื้อนหมึกสีขาวของเจ้าบอม และล้างห้องน้ำบางส่วนก่อน ผมจะยืนดูเจ้าบอมแต่งตัว
บอม : มองอะไร
ผม : ความรู้สึกเป็นยังไงหรอ
บอม : ไม่เคยชักว่าวหรอ
ผม : ป่าว แบบมีคนเลียกับชักให้อ่ะ (อันที่จริงตอนนั้นก็ไม่เคยชักว่าวนั้นแหละ 55)
บอม : มันอธิบายไม่ถูกว่ะ มันเสียวๆท้อง ขาอ่อนๆ หลายๆอย่าง
ผม : งั้นหรอ
บอม : ลบด้วยละ ทำตามสัญญาแล้ว
ผม : รูปอะไร ก็ลบเองกับมือแล้วไม่ใช่หรอ
บอม : ก็บอกเองไม่ใช่หรอว่ามีหลายรูป
ผม : ใช่ บอกเองแต่ไม่เป็นความจริง (แล้วผมก็เปิดประตูห้องน้ำเดินออกไป)
หลังจากเห็นการนั้นผมกับเจ้าบอมก็ไม่ได้สนิทกันขึ้นเท่าไหร่ ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมเจ้าบอมไม่เคยมาของให้ผมช่วย และผมเองก็ไม่ได้ไปเซ้าซี้ หรือขู่เจ้าบอม ผมปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปอย่างเงียบๆของเราสองคน
วันเข้าคายลูกเสื้อผมกับเจ้าบอมดันได้นอนเต้นเดียวกัน แต่พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรกัน เหตุผมที่เจ้าบอมมานอนกับผม เพราะเจ้าบอมมันเป็นคนตัวเล็กอย่างที่บอกมันเลยถูกคนในกลุ่มแกล้ง ด้วยการเอาเสื้อผ้าไปซ่อน จนถอดกางเกงและกางเกงในและจับชักว่าว(แบบให้แข็งเฉยๆ) และมีบางคนที่ถ่ายรูปไปบาง ผมก็แค่ยื่นดูอยู่ห่างๆ เพราะผมได้ทั้งกินและสัมผัสมาก่อนแล้ว ดังนั้นจึงไม่ได้ทำอะไรมาก อีกอย่างก็ไม่กล้าทำอยู่ดี
ด้วยเหตุผลนี้เจ้าบอมเลยมาขอนอนกับผม เพราะรู้ว่าผมไม่ทำอะไรแน่นอน วันก่อนกลับบ้านเจ้าบอมมาพูดถึงเรื่องวันนั้นแล้วบอกว่า อยากให้ผมช่วยอีก แต่ผมปฏิเสธไป ถึงแม้มันบอกว่าจะช่วยทำคืนผมก็ปฏิเสธอยู่ดี เพราะผมอาย 55 สรุปท้ายเจ้าบอมมันก็อดไป และเจ้าบอมก็ไม่ชักว่าวเอง มันคงอายถ้าได้แก้ผ้าคนเดียว เพราะ 2-3 วันนี้มันถูกจับแก้ผ้าให้คนอื่นดูมามากพอแล้ว
(ขอบอกเลยว่า เจ้าบอมไม่ได้ตุงติ้ง หรืออย่างใด แถมเป็นผู้ชาย100% เหตุผมที่มันโดนแกล้งเพราะมันสู้คนอื่นเขาไม่ค่อยได้ แถมมันยังตัวเล็กที่สุดในกลุ่มจึงไม่แปลกที่จะโดนแกล้งเป็นธรรมดา)