ประสบการณ์กาม จากกรุงปักกิ่ง...2

Nucutey

ผมชอบที่จะไปลานโบว์ลิ่งที่ชื่อ ว่า “เดอะ แคปปิตอล” เหตุเพราะมันดูกว้างและไม่แออัดไปด้วยผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ปะปนกับชน ชั้นเดินถนน ซึ่งคราวนี้มีผู้ร่วมรับเชิญสังสรรค์คือ พี่ใหญ่หรือถ้าจะให้ถูกใจต้องเรียกว่าพี่สาวใหญ่ นามว่า จง เธอเป็นผู้ชายหรือบางทีก็เป็นผู้หญิง ที่มีพื้นฐานครอบครัวดี และเราก็คบหาสมาคมกันไปได้ ด้วยดีเธอสังเกตเห็นผมเอา แต่จ้องมองที่ประตูทางเข้า

“มองหาอะไรอยู่? มีอะไรดีๆ จะเข้ามาทางประตูนั่นหรือไง ฮึ” มาดามจง ออกปากถามเต็มจริตหญิง

“ลิ่วซิง...เขาบอกว่าจะพาน้องของ เขามาฝากให้ช่วยใช้เส้นสาย เข้าเรียนมหาวิทยาลัย”

“คุณได้รับผิดชอบอะไรมากมายนะ” เธอหัวเราะ

ลิ่ว ซิง มาถึงที่นัดหมายเมื่อประมาณ หก หรือเจ็ดโมง มี “เด็กหนุ่ม” ตามหลังมาด้วย มองจากระยะไกล ผมสามารถเห็นได้ว่า หนุ่มน้อยนั้นตัวไม่สูงและดูไม่สะดุดตา ซึ่งทำให้ผมรู้สึกผิดหวังในทันทีและสบถด่า ลิ่วซิง อยู่เงียบๆ

“สวัสดี มาดาม จง สวัสดี เว่ย กู๋” ลิ่วซิงทักทายทุกคน

เด็กหนุ่มนั้นยืนห่างออกไปเล็ก น้อย สายตานั่นมองตามลิ่วซิงตลอดเวลา

“นี่ ท่านประธานชาน” ลิ่วซิงเริ่มแนะนำผมให้รู้จักกับเด็กหนุ่ม “นี่ หลันหยู น้องเขามีนามสกุลว่าหลัน ส่วนชื่อก็ใช้อักษรไม่มากแค่ตัวเดียวว่าหยู”

“สวัสดี” ผมยิ้มและยื่นมือออกไป

“สวัสดีครับ” เด็กหนุ่มชื่อ “หลันหยู” ยื่นมือมาจับ ผมรู้สึกได้ถึงแรงสั่นด้วยความ ประหม่า

เขาแอบแวบมองผมเมื่อตอนจับมือทักทาย และดวงตาแวบมองคู่นั้นมันได้ถูก ประทับลงในความทรงจำของผม ไว้ตลอดชีวิต ดวงตาคู่นั้นอาจเรียกได้ว่าเป็นนัยน์ตาโศก เติมเต็มไปด้วยความไม่มั่นใจและ หวาดระแวง “เด็กหนุ่ม” ไม่ยิ้ม ไม่มีแม้กระทั้งเสี้ยวส่วนของสิ่งที่เรียกว่า “การยิ้ม” บนใบหน้า(อย่างที่ผมจะได้เจอบ่อยๆ จากผู้คนในวงการธุรกิจเส แสร้งยิ้มให้กัน)ในระยะใกล้ร ะยะประชิดตัว ผมสำรวจดูผิวพรรณซึ่งดูไม่ค่อยเนียนละเอียดแต่ไม่มีรอยด่างดำ แต่เครื่องเคราบนใบหน้านั่นดูหล่อเหลาเอาการ จมูกโด่ง ริมฝีปากปิดแน่น ดูเหมือนพยายามปกปิดความรู้สึก ผมรู้สึกว่าหัวใจผมขยายพอง มันเป็นความรู้สึกที่ได้หล่นหาย ไปนานมากแล้ว เพื่อไม่ให้เขารู้สึกว่าผมจ้องมองเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ ผมละสายตามองไปทางอื่น หันไปมอง มาดามจง ซึ่งกำลังพยายามโยนลูกโบว์ลิ่ง ด้วยอาการตูดบิด

“ชอบโบว์ลิ่งไหม?” ผมถามเด็กหนุ่ม

“ไม่รู้ว่ามันเล่นยังไงครับ” คำตอบที่ได้รับนั่นเป็นสำเนียง จากทางภาคทางเหนือ

“บางที น้องเขาอาจจะยังไม่ได้กินข้าวนะ” ลิ่วซิงกระซิบ

“งั้นดีเลย ฉันก็ยังไม่ได้กินมื้อเย็นเหมือนกัน” ผมหันไปบอกเพื่อนร่วมสังสรรค์ “จะไปกินข้าวกันไหม พอดีต้องพาน้องชายไปกินข้าว ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องตำหนิว่าพี่ ชายใหญ่ไม่รู้จักดูแลน้อง”

“ลืมไปได้เลย หิวก็ไปคนเดียวเถอะ” คำตอบจากมาดาม จง ฟังดูเหมือนแฝงความนัย “ว่ารู้” แต่ผมไม่ใส่ใจ
เราขับรถไปยังโรงแรมชื่อ เซียงโค่ว เพราะผมมีห้องพิเศษส่วนตัวที่นั่น ครัวอาหารของโรงแรมจีนที่นี่ดูโอ่อ่า ดูสว่าง ตกแต่งด้วยเครื่องเคลือบดินเผา แต่รสชาติอาหารไม่ค่อยน่าประทับ ใจ แต่ก็ดีกว่าอาหารในครัวอิตาลี และฝรั่งเศส

“อายุเท่าไหร่?” ผมถามแบบให้ดูเหมือนไม่ตั้งใจ ขณะที่เรานั่งรออาหารในภัตตาคารแห่งนั้น

“สิบหกย่างสิบเจ็ดครับท่าน”

“ทำไมถึงเข้ามหาวิทยาลัยเร็วขนาด นี้?” ผมจำได้ว่าตอนผมเข้ามหาวิทยาลัย นั้น ผมอายุย่างสิบเก้า

“ผมเข้าโรงเรียนก่อนเกณฑ์หนึ่ง ปีครับ,,,และก็สอบวัดความรู้ เลื่อนชั้นได้” ใบหน้านั้นยังคงไม่ยิ้มแต่สายตานั่นจับจ้องผมอยู่ตลอดเวลาขณะเมื่อตอบคำถาม กริยาการแสดงออกเหมือนได้รับการอบรม มาอย่างดี นัยน์ตาโศกคู่นั้นที่จับจ้องผม มันทำให้ผมแทบควบคุมตัวเองไม่ อยู่ ความคิดผมเตลิดไปไกลถึงเรื่อง “ลึกลับซ่อนเร้น” ว่าผมได้กอดเด็กหนุ่มนั้นอยู่บนเตียง

“เคยกับเมืองปักกิ่งรึยัง” ผมพูดด้วยสำเนียงปักกิ่งที่ฟังดูเร็ว ภาษาแถบนี้นิยมรวบคำเข้าด้วยกันและละคำให้สั้นลง ซึ่งคำว่า “เคย” นั่น ควรจะหมายถึง คุ้นเคย หรือเคยชิน

“เออ…” เด็กหนุ่มหยุดคิด ผมสังเกตได้ว่าเขากำลังมีปัญหานิดหน่อยกับสำเนียงจีนแมนดารินแบบคนปักกิ่ง

“ยังไม่คุ้นครับ โดยเฉพาะสำเนียง คนปักกิ่งพูดเหมือนลิ้นพันกัน ซึ่งผมรู้สึกว่ามันไม่น่าฟัง”

ริมฝีปากนั่นขยับขึ้นลงอย่างช้าๆ เมื่อเวลาพูด เหมือนจะยิ้มแต่ดูลังเล
ปรากฏว่าเด็กหนุ่มนั้นค่อนข้าง หิว เขากินข้าวจนเกลี้ยงจานราวกันมัน ไม่ได้ใส่อาหารมาก่อน
“เรียนเกี่ยวกับสถาปัตยกรรมหรือ เลือกได้ดีนะ จบไปแล้วไม่ต้องกลัวตกงานหรือไม่มีเงิน พี่เคยมีเพื่อนสองสามคนเรียนสถาปัตยกรรม เขาออกแบบและวาดรูปให้คนอื่น เมื่อตอนเรียนอยู่ปีสามในมหาวิทยาลัย ได้เงินใช้สอย ทำให้พวกเราที่เรียนเอกวรรณคดี รู้สึกอิจฉา” ผมพยายามพูดคุยเมื่อตอนขณะออกจากภัตตาคารเพื่อไป “ขึ้นห้อง” ตอนนี้เราอยู่หน้าลิฟต์

“ถ้าอย่างนั้นเรียนที่ไหน พี่หมายถึงจะได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยไหน?” ผมถามอีกครั้ง

เด็กหนุ่มไม่ตอบอะไร ตาจับจ้องไปที่ประตูลิฟต์ ซึ่งทำให้ผมฉงนเพราะเด็กหนุ่มนั้นไม่ได้ใส่ใจฟัง และไม่ใส่ใจกับการตอบคำถามอีกแล้ว แล้วถ้าอย่างนั้น มีอะไรจริงบ้างที่เขาพูด? จากประสบการณ์ที่มีก็อาจจะเป็นไปได้ที่เด็กหนุ่มจากภาคเหนือคนนี้อาจพูดโกหกเราไม่ได้พูดคุยอะไรกันมากระหว่างอยู่ในลิฟต์ ระหว่างที่ลิฟต์เคลื่อนตัวขึ้น สู่ชั้นบนสุดของโรงแรม ผมนึกย้อนหลังเรื่องราวเมื่อ หกเดือนก่อน ผมพาผู้หญิงนอกเมือง มาที่นี่ ผมถูกหลอกว่าเธอเป็นสาวเวอร์จิน แต่ความจริงแล้วเธอเป็นหญิง โคมเขียว แต่ช่างมันถือเป็นประสบการณ์ เดี๋ยวนี้ผมค่อนข้างชำนาญเรื่อง การตกลงราคากับพวกหล่อน

ผมเริ่มสังเกตเสื้อผ้าที่เด็กหนุ่ม ใส่ กางเกงสีน้ำเงินเข้มเข้ากันได้ ดีกับเสื้อทีเชิ้ตคอกลมสีขาว ดูธรรมดาแต่สะอาด ถึงแม้มันจะดูสั้นเขินและดูเก่าไปบ้างแต่ก็ดูสะอาด ผมสังเกตได้ว่าเขาเองก็แอบสำรวจ ผมอยู่ตลอดเวลา
ภายในห้อง เขาดูผ่อนคลายมากขึ้น เขายังคงยืนอยู่ใกล้ประตูไม่เคลื่อนไปไหน
“ทำตัวเหมือนอยู่บ้าน นี่เป็นห้องสวีท ด้านนอกนั้นเป็นห้องนั่งเล่นและก็ห้องทานข้าว ส่วนด้านในนี้เป็นห้องนอน” เด็กหนุ่มนาม หลันหยู ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่ประตู ผมเปิดทีวียื่นรีโมตให้เขาเพื่อ ให้บรรยากาศผ่อนคลาย “ดูทีวีรอ มีรายการให้เลือกหลายช่อง” ผมหยุดยืนนิ่งจ้องมองไปที่เขา ซึ่งยังคงเงียบไม่มีการตอบรับ หรือปฏิเสธ

“ไม่เป็นไร ไม่อยากดูก็ไม่เป็นไร ผมไม่เคยบังคับให้ใครต้องทำอะไร กิน ดื่ม พูดคุยอย่างเพื่อนก็โอเคแล้ว”

“... ผมจะดูทีวี…” เขาพูด

“ช่วยตัวเองนะ วันนี้ออกไปทำธุระข้างนอกมาตลอดบ่าย อยากอาบน้ำ” ผมบอกก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำ
เดือนกรกฎาคมในปักกิ่ง นั้นชื้นและร้อนอบอ้าวมากจนหายใจแทบไม่ได้ กลางวันดูยาวนานเป็นพิเศษ ตอนนี้นั้นเวลาประมาณสามทุ่มเศษๆ ข้างนอกนั้นดูมืดแล้ว ผมนั่งอยู่คนเดียวในชุดคลุมอาบน้ำบนโซฟา ครุ่นคิดว่าจะ “เผด็จศึก” เด็กหนุ่มนี้อย่างไรให้ “เด็ดดวง” ที่สุด เขาอยู่ในห้องน้ำ ผมสั่งเครื่องดื่มมาสองแก้ว มันเป็นเครื่องดื่มประเภทดื่มง่าย แต่เมาหนัก หลังจากนั้นผมก็เอาม้วนวิดีโอแนว เรทเอ็กซ์ ใส่เข้าไปในเครื่องเล่น ทุกอย่างเรียบร้อย ผมนั่งรอด้วยใจจดจ่อรอคอยสิ่งปรารถนาที่กำลังจะเกิดขึ้น เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ สวมใส่ด้วยชุดนอนสีน้ำเงินดูใหม่ เอี่ยม (ผมมักจะมีชุดคลุมอาบน้ำและชุด นอนในสถานที่ของผม) ผมเปียกปรกหน้าผาก

“ดื่มอะไรสักหน่อย...ช่วยให้สด ชื่นขึ้น” ผมยื่นเครื่องดื่มไปให้ เขารับแก้วไปแต่ยังยืนนิ่ง เหมือนไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ต่อไป

“นั่งลงสิ” เขานั่งลงอย่างว่าง่ายและเหมือนความลับถูกปลดปล่อย มีผู้หญิงชาวตะวันตกอยู่ในจอทีวี เปลือยกาย ส่วนนั้นที่แสดงความเป็นเพศหญิง ถูกดูดซอกไซ้ด้วยชายผิวขาว และมือสองข้างของเธอเคล้าคลึงหน้า อกของตัวเอง ครวญครางว่า “อยาก” เต็มกำหนัด

เขารู้สึกเหมือนถูกกระตุ้นแรง กระสันแต่ยังคงนั่งนิ่งไม่ไหว ติง มือถือแก้วไว้แน่น ผมรู้ว่านี่ต้องเป็นครั้งแรกที่เขาได้ดูหนังโป๊ ผมหันไปมองเขาให้ถนัด เขาหน้าแดงและดูกระดากอาย ผมลูบไล้เบาๆ บนหน้าขา เลื้อยไล้เข้าไปในกางเกงนอนแบบ ติดกระดุมที่ไม่ได้ติดกระดุม ไว้ ร่างกายเขาแข็งทื่อเหมือนปลาแช่ แข็ง ไม่เคลื่อนไหว ... แท่งเนื้อนั่นร้อนผ่าวและแข็งราวท่อนไม้

ผมปิดทีวี เขาหันมามองหน้า ดวงตานั่นมีแววระแวงสับสน ผมค่อยๆ ดึงกางเกงนอนของเขาลงอย่างไม่ร ีบร้อน แล้วถอดชุดคลุมของผมออก สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาคือแท่งเนื้อแข็งแรงแดงกล่ำ ตาของเขาสำรวจร่างกายผม เขาค่อยๆเอาปากกลืนมันเข้าไปอ ย่างช้าๆ ส่วนแท่งเนื้อของเขานั้นดูไม่ใหญ่แต่ก็ไม่เล็ก ร่างกายที่เขามีตอนนั้นยังดูเป็น ร่างของเด็กหนุ่มที่ยังพัฒนา ไม่เต็มที่ ดูบอบบาง ผมเริ่มทำการชักขึ้นลงให้เขา แล้วโน้มร่างลงบนโซฟา มองจับจ้องไปที่ตาของเขาตลอดเวลา และเขาเองก็มองกลับไม่ละ สายตา เราต่างประสานสายตาไว้อย่างนั้น ผมเริ่มใช้ลิ้นลากไล้เลียแผ่วเบา ไปบนร่าง

“บอกได้นะ...ถ้าไม่สบายใจที่จะ ทำ”
เขาเพียงแต่มอง ไม่พูดอะไร ผมรู้ว่าไม่ว่าจะครั้งแรกของหญิงสาวบริสุทธิ์ หรือ ชายหนุ่มบริสุทธิ์นั้นต้องทำอย่าง แผ่วเบา ซึ่งเขาจะได้จดจำ ไม่อาจลืมได้ไปจนตลอดชีวิต และหลังจากนั้นทุกอย่างก็จะอยู่ ในความควบคุม ปากของผมสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากของเด็กหนุ่ม ใช้ลิ้นไล้เลียไปบนริมฝีปากที่ เม้มไว้แน่นในตอนแรก แต่ไม่ช้าเขาก็เริ่มจูบตอบกลับ

บอกความจริงให้ทราบว่า ร่างกายเขาของนั้นไม่ประทับใจอะไรผมมากในขณะนั้น แต่ความสะอาดสะอ้านและความบริ สุทธิ์ทำให้ผมนั้นแทบคลั่ง บางทีอาจจะเป็นแรงปรารถนาที่เกิด ขึ้นชั่วขณะ หรือบางทีอาจจะเป็นสายตาที่ไม่อาจลืมเลือนได้คู่นั้น ผมพรมจูบไปบนใบหน้าและร่างอย่าง หื่นกระหาย และเขาก็ดูมีอารมณ์ร่วมด้วย เขาหลับตานิ่งและหายใจหอบกระเส่า ผมยังคงสัมผัสแผ่วเบาที่แท่งเนื้อของเด็กหนุ่ม สำรวจลำลึงค์และประตูหลัง แล้วเขาก็สวมกอดโอบไหล่ของผม มีเสียงครางกระเส่าลอดออกมาจากปาก แล้วเขาก็หลั่งทะลักทะลาย ร่างกายดูเหนื่อยหอบ ผมอยากหัวเราะนิดๆ ไม่คิดว่าเขาจะหลั่งเร็วขนาดนี้

เราทำอีกเป็นครั้งที่สองในคืนนั้น ครั้งที่สองนี้ผมได้กระทำ “โอษฐกามกิจ” ให้เขาและเขาก็หลั่งอีกครั้ง ครั้งที่สามได้เริ่มขึ้น คราวนี้เขาเป็นฝ่ายกลืนกินแท่ง เนื้อของผมบ้าง เราถึงจุดสุดยอดพร้อมกัน ผมไม่ได้ขอเข้าประตูหลังเพราะคิดว่ามันเร็วเกินไป

บางทีอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะ เขายังเด็กเกินไปเขาจึงดูหลับ สนิท
ผมตื่นแต่เช้าตรู่ของอีกวัน ตัดสินใจไปร่วมประชุมผู้บริหาร กับบริษัทการเงิน เชียนเซียง เพื่อประชุมเกี่ยวกับการปล่อยกู้เงินจำนวน ห้าสิบล้านดอลลาร์ โดยไม่ได้ปลุก เด็กหนุ่มนามหลันหยู เพราะเห็นว่าเขายังคงนอนหลับสนิท ผมสั่งอาหารเช้าไว้ให้ และทิ้งโน้ตไว้ว่า หากต้องการความช่วยเหลืออะไรให้ติดต่อผ่านลิ่วซิง และควรกลับไปได้หลังจากทานอาหาร เช้าแล้ว ผมทิ้งเงินไว้ สองพันเหรียญมากกว่าที่ตกลงกันไว้ที่หนึ่งพัน ความจริงคิดไว้ว่าจะทิ้งไว้สัก สามพันแต่เกรงว่าหากมีโอกาสห น้าอาจจะมีการโก่งราคา

การกู้ยืมเป็นไปอย่างราบเรียบปลอดภัย ผมพาเด็กหนุ่ม“รายอื่น”ไปกินมื้อ เที่ยง แล้ว ลิ่วซิงก็โทรศัพท์เข้ามา

“เด็กนั้นยังหลับอยู่หรือ? ตอนนายออกไปเมื่อเช้า”

“ใช่ ทำไม มีอะไร?”

“โรงแรมโทรมาแจ้งว่ามีเงิน หนึ่งพัน ทิ้งไว้ในห้อง และมีโน้ตฝากไว้ด้วย”

“โน้ตอะไร?”

“เขาว่า เขาเอาเงินไปหนึ่งพันเหรียญตาม ที่ตกลงกัน แต่ว่า นี่ถือว่าเป็นการยืม ซึ่งจะจ่ายให้ทีหลังเมื่อมีเงิน เขาว่าเขาจะติดต่อมาอีก”

ผมใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่ไม่มีอะไรจะพูดต่อ

“ตกลง เท่านี้ใช่ไหม ผมกำลังยุ่งอยู่ ไว้คุยกันทีหลัง”

ผมปิดโทรศัพท์มือถือ มีบางอย่างผุดขึ้นมาในความคิด มันต้องมีอะไรน่าสนุกบันเทิงกว่าปกติทั่วไประหว่างผมกับเด็กหนุ่ม “รายนี้”

ggg21

สนุกดี ขอบคุณครับ

taira

ขอบคุนมากครับ

taira

ขอบคุนมากครับ

testuser886

อ่านสนุกมากคับ

kabuki

เป็นเรื่องแปล เรื่องหลันหนู ใช่มั้ยครับ

Tedap

ขอบคุณครับ

mm2013

ขอบคุณ​มาก​ครับ

Intra

ซื่อ สุภาพ น่าค้นหานะเด็กคนนี้

nuangnut1996

ขอบคุณครับ

Keyin

ขอบคุณครับ

aumking

ขอบคุนน่ะ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

jor686868

อืม

theera

ขอบคุณครับ

Thuvadyr

ขอบคุณครับ

John001

ขอบคุณครับ

TonyS

ขอบคุณคับ

butane

ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

plbomi

ติดตามๆ