|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 25
“สวัสดีครับคุญป้า พี่กอร์ฟ” ผมยกมือไหว้แล้วผมก็หันไปยิ้มให้กิมพล ตั้ม ไม่คิดเลยว่าทั้งสามคนนี้ก็มาด้วย
“บอล เราขาดเรียนมาเลยนะเนี่ย” พลพูดกับผม แล้วพลก็กอดคอผมแสดงถึงความคิดถึง
“ตั้มไม่น่าเชื่อเลยว่านายก็มาด้วย”
“เราอยากมาตั้งนานแล้ว เลยขอพี่กอร์ฟมาด้วย เรามีของมาฝากบอลด้วยนะ”
“เอาอะไรมาฝากล่ะ”
“เอาไว้ถึงบ้านเราจะบอกแล้วกัน”
“ไปขึ้นรถกลับบ้านกัน” พี่กอร์ฟก็เอ่ยชวนทุกคน คุณป้าก็ถามสารทุกข์สุขดิบ ผมก็ต้องตอบทุกคำถาม
“บอลไม่แน่นะคุณปู่อาจจะมาอยู่ด้วยซักพัก”
“ดีสิครับผมอยากดูแลท่านที่ท่านเมตตากับผม”
“บอลหลานตัดสินใจดีแล้วหรือว่าจะมาอยู่นี่”
“ครับ” ผมก็ลำบากใจที่จะต้องยืนยันคำเดิมอีกครั้ง
“เพราะเหตุผลอะไรล่ะถึงอยากมาอยู่ที่นี่ เราไม่มีญาติเลยนะลูก” ผมไม่กล้าที่จะบอกว่าที่ผมมาอยู่นี่เพราะผมรักเบนซ์ ผมมาที่นี่เพราะผมมาตามหัวใจ ผมจึงได้แต่เงียบไป
“แม่ครับ ถ้าผมเลือกได้ผมก็คงเหมือนบอล มาฝึกตัวเองไงครับ” ดีที่พี่กอร์ฟพูดดักไว้ก่อนไม่งั้นผมคงไม่มีคำตอบ
“มันมีบ้านอยู่ 3 หลังเป็นบ้านติดหนี้ธนาคาร บอลต้องเลือกเอาเองนะลูก” ป้าเอาเอกสารมาให้ผมดูแล้วผมดู ก็ไม่รู้หรอกว่าจะเอาหลังไหน
“ป้าครับให้ป้าเลือกให้ดีกว่าครับ” ผมพูดตัดปัญหา เมื่อไปถึงบ้านเช่าผมก็ไปจัดเตรียมทุกอย่างที่มีต้อนรับทุกคน
“ดูซิอยู่คนเดียวมันก็อย่างนี้แหละ ไม่เหงาหรือลูก”
“ก็เหงาครับ” ที่จริงแล้วตั้งแต่พี่กอร์ฟมาเช่าบ้านหลังนี้ให้ผมยังไม่เคยได้มานอนเลย มีแต่มาอาบน้ำซักผ้า แล้วก็ไปนอนโรงพยาบาลกับเบนซ์ คืนนี้อาจจะเป็นคืนแรกที่ผมจะได้นอน
“กอร์ฟจองโรงแรมให้แม่ยังลูก”
“เรียบร้อยแล้วครับ ผมจองไว้ห้องเดียวนะแม่ส่วนพวกผมจะนอนกันที่นี่แหละ”
“อือก็ดี อยู่เป็นเพื่อนน้องหน่อย” เมื่อทุกคนพักผ่อนหายเหนื่อยจากการเดินทางแล้ว ผมก็อยากถามป้าเรื่องที่ผมกังวลใจ
“คุณป้าครับ คุณปู่ไม่ว่าหรือที่ผมอยากมาอยู่ที่นี่”
“ไม่ว่าหรอก ท่านเข้าใจดีว่าที่บ้านมันมีปัญหา และคุณปู่ก็ไม่อยากขัดใจบอล เหมือนกับที่ทำกับพ่อของบอล” ผมก็นึกถึงพ่อกับแม่ ว่าท่านทั้งสองลำบากมาก คุณแม่ก็ไม่ถูกกับทางบ้าน คุณพ่อก็เหมือนกัน มารุ่นผมก็ยังต้องตัวคนเดียวอีก มันอาจจะเป็นกรรมผูกพันธ์มั้ง
“อย่าคิดมากนะบอล ตราบใดที่มีป้าอยู่หลานต้องไม่ลำบากเหมือนพ่อของหลานเด็ดขาด”
“บอลยังมีพี่อีกคนนะ ที่จะดูแลบอลเอง” พี่กอร์ฟกล่าวเสริม
“พลด้วยนะบอล เราจะไม่ทิ้งนายเด็ดขาด เนี่ยพอเรารู้ว่าป้าจะมาหานาย เรารีบนั่งรถมาจากบ้านเลยนะ”
“กิมก็จะดูแลบอลนะ” ขานี้เขาไม่ค่อยพูดกับผมหรอก
“บอล ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นญาติของบอล แต่เรารับรองเลยว่าเราจะช่วยเหลือบอลทุกอย่าง” ครับผมเชื่อว่าตั้มต้องเป็นอย่างที่เขาพูดเพราะตั้มเป็นคนที่เผื่อแผ่ทุกอย่างแก่ผมโดยไม่เอาอะไรเป็นสิ่งตอบแทนจากผม
“ขอบคุณครับ” ผมยกมือไหว้คุณป้า แล้วท่านก็เล่านิทานเกี่ยวกับเรื่องความสามัคคี ให้พวกผมทุกคนฟัง ครับผมว่านิทานหรือเรื่องเล่าต่างๆ เมื่อฟังแล้ว เรานำมาประกอบกับการใช้ชีวิต แล้วดีนะครับ แต่ผมไม่มั่นใจเลยว่าเรื่องของผม เมื่อคุณผู้อ่านอ่านแล้วได้ประโยชน์บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ
“ป้าว่าเราไปทานข้าวกันที่โรงแรมดีกว่า” ผมก็ได้ใส่เสื้อผ้าตัวใหม่ที่ตั้มซื้อมาฝาก เขาซักมาเรียบร้อยเตรียมมาเพื่อจะให้ผมใส่ ผมก็ต้องเดินเขินออกจากบ้าน ชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงต่างพากันมองดูผมและญาติทุกคน คงจะแปลกใจที่วันนี้เห็นคนมากันเยอะ เมื่อไปถึงโรงแรมป้าก็สั่งอาหารมามากมายล้วนแล้วแต่อาหารดีๆ ทั้งนั้น ผมคิดถึงเบนซ์มาก ผมอยากให้เบนซ์เป็นส่วนหนึ่งในวันนี้ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้
“บอลทานสิลูก ทานเยอะ ๆ แล้วถ้าว่าง ๆ หลานก็น่าจะมาทานบ่อย ๆ นะลูก จะได้ร่างกายแข็งแรง”
“แม่ครับน้องบอลเขาไม่มาหรอก น้องบอลประหยัดจะตาย ขนาดเงินที่ผมให้คุณปู่ให้บอลยังเก็บไม่ยอมใช้มันเลย”
“จริงหรือลูก” ผมก็ต้องยอบรับอย่างหน้าอาย “ดีแล้วเก็บไว้ก็ดี แต่ก็ต้องรู้จักใช้บ้าง ใช้ในทางที่มีประโยชน์มันไม่เสียหายหรอกลูก”ป้ากล่าวตบท้าย จากนั้นพี่กอร์ฟก็เรียกพนักงานมาที่โต๊ะอาหาร “พี่ครับผมขอสั่งอาหารสามอย่างนี้เพิ่มใส่กล่องนะครับแล้วก็เช็คบิลเลย”
“กอร์ฟสั่งทำไมอีกลูก ไม่อิ่มหรือ” คุณป้าถาม “เปล่าครับ ดูบอลสิครับทานนิดเดียวเอง จะเอากลับบ้านไปทานอีกเผื่อน้องบอลกับน้องๆหิว เพราะที่บ้านไม่มีร้านอาหารเลย”
“เออใช่ บอลคงดีใจที่ญาติมาหลายคน ทานไม่ลงล่ะสิ” เมื่อนักงานเอาอาหารมาส่ง พี่กอร์ฟก็จะพาผมกลับบ้าน
“แม่ครับผมพาน้องๆ กลับบ้านนะครับ แม่ค้างที่นี่พรุ่งนี้ตอนเช้าผมจะพาน้องมาทานข้าวอีก” “บอลน่าจะลาอาจารย์ซักสองวันนะลูกไม่ต้องไปโรงเรียน” ป้าคงอยากจะให้ผมไปดูบ้านด้วย “ครับ” ผมตอบป้าไปตามที่ท่านบอก “ว่าไงเสี่ยกิม แกจะไปค้างบ้านบอลไหมล่ะ” พี่กอร์ฟแซวกิม
“ไปครับ บอลบ้านนายผีดุหรือเปล่า”กิมถามผม
“ไม่มีหรอกกิม” ผมตอบกิม
“ไม่มีน้อยดิ” พี่กอร์ฟว่าต่ออีก
“ตกลงมีผีหรือไม่มีกันแน่” ดูท่ากิมจะกลัวมากครับ
“โถ่ไอ้เจ๊กลาว อย่างแกผีมันไม่กล้าหลอกหรอก”
“กอร์ฟนี่ชอบกัดน้องอยู่เรื่อยเลยนะ” คุณป้าทำตาดุใส่พี่กอร์ฟ
“ครับ คุณแม่ ผีไม่กล้าหรอกคุณกิมหรอกเพราะหน้าคุณกิมคงจะสมัยเดียวกันกับผีละมั้งครับ”มีหรือที่พี่กอร์ฟจะยอม พี่กอร์ฟไม่ค่อยพูดดีกับกิมเลย จากนั้นพี่กอร์ฟก็พาพวกผมไปที่โรงบาล ส่วนคุณป้าค้างที่โรงแรม “พี่กอร์ฟ มาทำไมโรงบาล ผีเยอะนะพี่” กิมตาโตถาม
“เอาแกมาปล่อยไว้ที่นี่แหละ” พี่กอร์ฟพูดขู่อีกรอบ
“บอลเบนซ์ดีขึ้นหรือยัง”
“ดีขึ้นแล้วล่ะพี่ กำลังหัดเดินครับ”
“ดีใจจังเราจะได้เจอเบนซ์แล้ว” ตั้มคงอยากเห็นอยากรู้จักเบนซ์มาก
“อ้าวเบนซ์เป็นอะไรบอล” พลรู้จักเบนซ์ตอนงานวันเกิดผม
“เบนซ์ ประสบอุบัติเหตุ สองเดือนก่อน” ผมตอบ เมื่อเดินไปถึงห้องที่เบนซ์อยู่ผมก็เห็นพ่อกับแม่อยู่กันพร้อมหน้า ผมรีบเดินเข้าไปหาเบนซ์ แต่ผมจะกอดจะหอมเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้ต้องเก็บอาการเอาไว้เพราะมีเพียงพี่กอร์ฟคนเดียวที่รู้เรื่องนี้อย่างละเอียด คนอื่นไม่มีใครรู้ว่า ผมกับเบนซ์รักกัน
“พลเอาอาหารไปใส่จานเร็ว” พี่กอร์ฟส่งถุงอาหารให้พล แล้วพี่กอร์ฟก็ยกมือไหว้พ่อแม่ของเบนซ์
“พี่กอร์ฟ ดีครับ” เบนซ์ยกมือไหว้พี่กอร์ฟ
“เฮ้ย นี่จะหายแล้วหรือนี่ ดีแล้วถ้าหายเบนซ์ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนบอลนะ”
“ครับ” เบนซ์ยิ้มดีใจ แล้วผมก็ดึงเอาตั้มไปแนะนำให้เบนซ์รู้จักเพราะผมเคยเล่าเรื่องตั้มให้เบนซ์ฟังอยู่ประจำ
“ยินดีที่ได้รู้จักนะตั้ม” เบนซ์ยิ้มหวานให้ตั้ม
“เช่นกันครับ” ตั้มยิ้มหวานตอบรับเบนซ์ เบนซ์ก็พูดอย่างที่ผมไม่คาดคิด
“นายน่าตาน่ารักเหมือนที่บอลว่าจริงด้วยนะ” ถ้าไม่ใช่ เพื่อนรักผมละก็ผมหึงนะนี่ แต่ผมเองก็ยังสรุปไม่ได้เหมือนกันว่าตั้มเป็นเกย์หรือเปล่าแต่ดูไปก็คล้ายมากเพราะตั้มดูอ่อนโยน “เบนซ์ ทานข้าวก่อนนะ”ผมก็ป้อนข้าวเบนซ์ ทุกคนก็คุยกับเบนซ์อย่างสนุกสนานที่สุด ผมรู้สึกว่าผมไม่เดียวดายเลย พ่อกับแม่ก็ชมว่าเด็กทุกคนนิสัยดีมาก จนดึกพี่กอร์ฟก็ชวนผมกลับ
“เบนซ์พี่ต้องกลับแล้วนะ ไว้นายหายเมื่อไหร่พี่จะพานายไปเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตากันนะ”
“ครับพี่” เบนซ์ก็กุมมือผมแน่น เป็นสัญญาณว่าอย่าห่วงเขาเลย
“ไปนะเบนซ์ สองสามวันเราคงมานอนเฟ้าเบนซ์ไม่ได้”
“อือไปเหอะ อย่าห่วงเราเลยนะ”ผมเชื่อว่าเบนซ์เขาไม่น้อยใจหรอก เบนซ์คงเข้าใจว่าผมต้องอยู่กับญาติ
“เบนซ์พรุ่งนี้เราจะมาเยี่ยมนายใหม่นะ” ตั้มก็ยิ้มลาเบนซ์เมื่อกลับถึงบ้านพี่กอร์ฟก็หาทางให้พลนอนห้องเดียวกับกิม ผมรู้ว่าพี่กอร์ฟอยากค้างห้องกับผม แต่ก็แปลกที่พี่กอร์ฟไม่ยอมให้ตั้มไปนอนห้องเดียวกับพลและกิม
“เอาเปรียบจังพี่กอร์ฟ ห้องพี่นอนตั้งสามคนแต่ห้องผมมีสองคน ถ้าผีมาจะทำไงล่ะครับ” กิมบ่นพึมพำ
“ไอ้บ้าผีที่ไหนมีล่ะ ไปไปนอนได้แล้ว”
“งั้นเรานอนนะบอล” พลก็เดินเข้าห้องก่อนกิม
“ไอ้กิม ไอ้เจ๊กลาวมาดิ” พลหันมาเรียกเจ้าจอมเรื่องมาก “บอล ตั้มเราเข้านอนกันก่อนเถอะ” ผมก็เดินนำหน้าทุกคนเข้าห้อง พอเข้าถึงที่นอนพี่กอร์ฟก็กอดคอผมกับตั้ม ดูพี่กอร์ฟผิดปกติ ลมหายใจร้อนผ่าว สงสัยต้องมีอารมณ์แน่ๆ แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ตั้มก็ล้มตัวลงนอนตรงกลาง ผมยิ้มในใจ พี่กอร์ฟคงอดแน่ๆ วันนี้ผมขอบคุณตั้มในใจ แล้วผมก็นอนข้าง ๆ ตั้มส่วนพี่กอร์ฟก็ไปนอนอีกข้าง
“พี่กอร์ฟกับบอลเป็นขวัญใจผมเลยนะนี่ ดีใจจังวันนี้ผมได้มานอนห้องเดียวกัน ไม่น่าเชื่อเลย มันไม่เป็นความฝันอีกต่อไป” ตั้มพูดคำนี้ผมรู้ได้ทันทีว่าตั้มต้องเป็นเกย์แน่ๆ
“ตั้มน่ารักจังขอกอดได้ไหม” นั่นไงพี่กอร์ฟจอมเซกส์ของผมก็คงคิดเหมือนกันกับผม
“กอดทั้งคืนก็ได้พี่” ตั้มก็มากอดผมผมก็รักเขานะ ตั้มน่ารักมาก ถ้าคิดถึงความดีของตั้มแล้วผมต้องถึงกับหอมตั้มที่แก้มตั้มก็หอมผม
“อ้าว เอาเปรียบนี่หว่าแล้วพี่ล่ะไม่หอมหรือ” พี่กอร์ฟทำท่าน้อยใจ ผมเลยลุกไปหอมพี่กอร์ฟก่อนเราแลกกัน จากนั้นผมก็นอนหันหน้าไปคุยกับตั้ม
“ตั้มล่ะ ไม่หอมหรือ” พี่กอร์ฟทวง
“ให้ผมหอมได้หรือ ดีใจจัง” ตั้มก็กอดหอมพี่กอร์ฟ แล้วตั้มก็หันมาคุยกับผมต่อ ขณะที่คุยกันพี่กอร์ฟก็กอดตั้มตลอด แต่เท้าของพี่กอร์ฟก็เอามาเขี่ยเท้าผม ผมรู้ว่าพี่กอร์ฟอยากแต่อายที่จะทำต่อหน้าตั้ม ผมก็ไม่สนใจ ผมคุยกับตั้มเพลินๆผมก็หลับไม่รู้เรื่อง ตื่นมาอีกทีผมได้ยินเสียงตั้มพูด
“อย่าพี่กอร์ฟ อย่าครับ”
“ไหนว่ารักพี่ไง ตั้มก็ยอมพี่สิครับ”
“ไว้วันหลังไม่ได้หรอ เดี๋ยวบอลตื่นมาเจอทำไงครับ”
“บอลมันนอนขี้เซาจะตาย บอลไม่ตื่นหรอก” แหมพี่กอร์ฟดูพูดสิครับ เมื่อก่อนอาจจะใช่แต่วันนี้ผมตื่นแล้วเนี่ย เขาก็อ้อนกันอยู่นั่นแหละ
“น่านะ เชื่อพี่แล้วทุกอย่างจะดีเอง ตั้มไม่อยากมีความสุขเหรอ” เท่านั้นแหละพี่กอร์ฟก็กอดจูบไปทั่วร่างกายของตั้ม ตั้มคงไม่เคย ตั้มครางลั่น มือไม้สั่นไปหมด จากนั้นเสื้อผ้าของตั้มกับพี่กอร์ฟก็ไปกองอยู่อยู่พื้นหมดดีนะที่ไฟฟ้าด้านข้างของบ้านผมไม่ได้ปิด มันเลยส่องเข้าทางหน้าต่างได้เห็นภาพนี้อย่างชัดเจน ผมมองเห็นเจ้าโลกของเพื่อนรักของผมอย่างชัดเจน พี่กอร์ฟดูดเลียเหมือนที่เคยทำให้ผม แต่พี่กอร์ฟก็หยุดถามตั้ม
“ตั้มชอบไหมแบบนี้”
“ชอบครับ”
“แล้วเจ็บไหมที่พี่ดูดแรง”
“ไม่เจ็บครับ”
“ทำไม ของตั้มมันไม่เปิดเลย ตั้มไม่เคยจับมันหรอ” ใช่ครับเจ้าโลกของตั้มไม่ยอมเปิดเลยครับ ปิดสนิทเลยยังกะของเด็กผมมองเห็นชัดตา แล้วพี่กอร์ฟก็ให้ตั้มดูดเจ้าโลกอันใหญ่ของพี่กอร์ฟ ตั้มก็ทำตาม ลืมอายผมแล้วมั้ง พี่กอร์ฟดูแกจะเสียวมาก ผมก็นอนมองดูดีนะที่ตื่นมาเจอตอนสำคัญพอดี
“ตั้มพี่ขอประตูหลังนะครับ”
“พี่มันไม่เจ็บหรอครับ”
“แรก ๆ เจ็บ หลัง ๆ ก็ไม่เจ็บแล้วจะเสียวมากกว่า” จากนั้นพี่กอร์ฟก็จับตั้มนอนตะแคงแล้วยกขาตั้มขึ่นข้างหนึ่ง
“ตั้ม ตั้มอย่าเกร็งนะ ถ้าเกร็งมันจะเจ็บมาก ปล่อยตามสบายเพื่อความสุขของเรานะครับ” พี่กอร์ฟอ้อนเก่งมาก
ตั้มก็ทำตาม พี่กอร์ฟเอาเควายที่ติดกระเป๋าทุกครั้งที่เดินทางทาแล้วพี่กอร์ฟก็เอานิ้วมือสอดเข้าไปก่อน ซึ่งพี่กอร์ฟไม่เคยทำกับผมแบบนี้
“แสบจังพี่ โอ๊ย” พี่กอร์ฟเอามือออกแล้วจ่อเจ้าโลกให้เข้าที่แล้วเด้งเอวอย่างแรง เสียงตั้มร้องลั่น ตั้มดิ้นด้วยจนโดนตัวผม พี่กอร์ฟคงจะยัดเจ้าโลกเข้าพรวดเดียวมั้ง
“ไม่เอาแล้วพี่ผมเจ็บ ผมเจ็บ”แต่แรงของตั้มหรือจะไปสู้พี่กอร์ฟได้ พี่กอร์ฟยังคงกอดตั้มแน่นและอ้อนตั้มต่อไป
“พี่ขอโทษที่ทำแรง แต่พี่รักตั้มนะทนเอาได้ไหม” พี่กอร์ฟหอมตั้มจูบตั้มตามซอกหู ตัวตั้มเริ่มอ่อน ตั้มไม่ดิ้นแล้วตั้มเริ่มคราง พี่กอร์ฟก็เริ่มขยับ พี่กอร์ฟยกขาของตั้มขึ้นสูงมาก ผมเห็นเต็มตาเลยว่าเจ้าโลกพี่กอร์ฟมันเข้าออกในรูสวรรค์ของตั้มเห็นแล้วได้อารมณ์มาก ผมไม่เคยได้ทำแบบนี้เลย ภาพที่ผมเห็นเริ่มทำให้ผมอยากลองมั่ง ผมอยากเป็นฝ่ายเสียบเหมือนพี่กอร์ฟ ผมอยากมากครับ แต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ ต้องแกล้งเป็นหลับต่อไป เสียงตัวพี่กอร์ฟกระแทกกับก้นตั้มดังพั๊บๆๆๆ พี่กอร์ฟเล่นรุนแรงมาก ตั้มก็ครางไม่หยุด มันนานมากพี่กอร์ฟคงเหนื่อยจึงคุยกับตั้ม
“ตั้มอยากมันกว่านี้มั้ย”
“อยากครับ” ตั้มพูดคำนี้ผมไม่อยากเชื่อว่าตั้มจะเป็นคนที่เซกส์จัดขนาดนี้ “เราเปลี่ยนท่ากันนะ” พี่กอร์ฟก็จับตัวตั้มยกขึ้นให้ตั้มคลานสี่ขา หน้าตั้มสิครับ มาจ้องที่เป้าผมพอดี ดีนะที่ผมนอนตะแคงไม่งั้นเวลาที่พี่กอร์ฟกระเด้าหน้าตั้มต้องมาโดนเป้าผม “พี่ผมอยากดูดของบอลจังเลย”
“เอาสิแต่อย่าทำแรงนะ เดี๋ยวบอลตื่น”พี่กอร์ฟเอามือมาผลักผมให้นอนหงายคราวนี้ผมลืมตาไม่ได้แล้วต้องหลับตาอย่างเดียว พี่กอร์ฟก็ถอดกางเกงผมไปไว้ที่หัวเข่าจัดที่จัดทางให้ตั้มอย่างเรียบร้อย ตั้มก็มาจับเจ้าโลกผมที่แข็งจนน้ำเยิ้ม
“โอ้โฮ บอลนี่หล่อไปทั้งตัวเลย” ตั้มชมผมแล้วผมก็ต้องเสียวตั้มดูดเลียไม่หยุดปาก พี่กอร์ฟก็ทำแรงเหลือเกินผมสงสารตั้มมากไม่รู้ว่าเขาเสียวหรือเขาเจ็บกัน แน่ ผมกำลังเคลิ้ม ตั้มก็พูดให้ผมต้องตื่นเต้น “พี่กอร์ฟ ผมอยากลองกับบอลจังเลยครับ”
“ไม่กลัวเจ็บหรอ ของบอลมันยาวกว่าของพี่อีกนะ”
“ถึงเจ็บผมก็ยอม ผมรักบอล ผมอยากมีอะไรกับบอล”
“ได้แต่ต้องรักพี่ด้วยนะ” นี่มันอะไรกันนักหนา ผมจะต้องโดนแล้วหรือนี่ สิ่งที่ผมไม่เคยลองวันนี้ผมจะได้ลิ้มลองมัน พี่กอร์ฟมาถอดกางเกงผมออกจนหมด
“อย่าทำแรงนะ ถ้าบอลตื่นมาเห็นแย่แน่ ความเป็นเพื่อนของตั้มอาจจะขาดกันก็ได้” พี่กอร์ฟคงกลัวว่าผมจะตื่น และคงกลัวว่าผมจะว่าเอา แต่ผมตัดสินใจไม่ได้ว่าจะห้ามหรือทำอะไร แต่ผมก็ต้องแกล้งนอนหลับต่อไป พี่กอร์ฟก็เอาเควายมาทาเจ้าโลกผม จับตัวตั้มมานั่งทับผม เอาเจ้าโลกผมจ่อ แล้วตั้มก็กดตัวลง เล่นแทงลงพรวดเดียว ผมไม่เคยมาก่อน ผมเผลอเด้งตัวขึ้นรับอย่างไม่รู้ตัว ผมต้องขมิบเจ้าโลกสี่ห้าที มันเสียวมากวาบหวิวไปทั้งตัว เกือบแล้วที่น้ำจะแตก แต่ผมก็ต้องอั้นเอาไว้ เพราะผมได้ยินคำคำหนึ่งที่ตั้มพูด “พี่ครับผมเสียวจัง ของบอลเสียวกว่าของพี่อีก” ผมจึงอดเอาไม่ให้น้ำออก อีกใจก็อยากให้ตั้มมีความสุข ผมโกธรเกลียดตั้มไม่ลง ตั้มก็โยกขึ้นโยกลงอย่างเมามัน ผมนั้นต้องกัดฟันเอาไว้ ถ้าไม่เพราะแกล้งหลับผมคงจะครางลั่นไปแล้ว สักพักพี่กอร์ฟก็ขยับไปที่ขาผม พี่กอร์ฟถ่างขาผมออกแล้วไปเลียที่ไข่ลามไปถึงรูสวรรค์ แค่ตั้มทำกับผมก็เสียวจะตายอยู่แล้ว มาเจอพี่กอร์ฟอีกผมทนไม่ได้อีกต่อไป ผมก็เกร็งตัวอย่างแรง ผมกลั้นเสียงครางเอาไว้ เจ้าโลกผมเกร็งสุดๆ ตั้มครางดังกว่าเดิมและตั้มก็ร้องบอกพี่กอร์ฟ
“พี่ผมเสียว ผมเสียว” ทั้งพี่กอร์ฟทั้งตั้มพากันเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิมอีกสองเท่าผมก็ตัดสินใจปล่อยน้ำ ให้ออกแบบแรงสุด ๆ น้ำผมออกหมดแล้ว ผมก็ตกใจเมื่อโดนน้ำของตั้มพุ่งมาเฉียดหน้า ไปโดนหูและหมอนเปียกหมด ตั้มยังคงโยกอยู่ทั้งคราง
“ตั้มพอแล้ว น้ำบอลออกแล้ว พอก่อนเดี๋ยวมันตื่น” ตั้มก็ถอดออก ตอนถอดนี่สิผมเสียวมาก
“พี่ของบอลมันจังเลยครับ” ตั้มพูดโดยไม่เกรงใจพี่กอร์ฟเลย แต่พี่กอร์ฟก็จับตั้มไปทำต่อ ไม่นานพี่กอร์ฟก็ตะโกนร้องว่าออกแล้วๆ ผมสิหงุดหงิดมาก เพราะน้ำของตั้มกำลังเลอะไปหมด พอพี่กอร์ฟถอดเจ้าโลกออกจากตั้ม ตั้มก็มาหอมแก้มผม “อุ้ยพี่กอร์ฟน้ำผมออกโดนหูบอล”
“รีบเช็ดเร็วเดี๋ยวมันตื่น” พี่กอร์ฟก็เอาผ้ามาให้ตั้มเช็ด ส่วนพี่กอร์ฟนั้นก็ใส่กางเกงให้ผม
“บอล เราขอโทษด้วยนะที่เราทำกับบอลแบบนี้ เราอยากทำจริง ๆ ถ้าวันหนึ่งเราทนไม่ได้ เราขอทำอีกบอลต้องไม่โกธรเรานะ” โอ้ย ผมไม่รู้จะทำอย่างไร นั่นก็แฟน นี่ก็เพื่อน โน่นก็พี่ ยังมีเดย์อีกก็น้อง ทำไมผมหลายใจจัง ผมโกธรหรือห้ามคนเหล่านี้ไม่ได้จริงๆ ผมอยากมีเบนซ์เพียงคนเดียว แต่ยิ่งอยากก็ดูเหมือนยิ่งทำไม่ได้
“ตั้มอย่าเอาไปพูดให้บอลได้ยินนะ เก็บเอาไว้ในใจ วันนี้ถือซะว่าลักหลับ” มันคงเป็นกรรมเวรของผมที่ผมไปลัก
หลับ เบนซ์เมื่อก่อน ผมก็แกล้งนอนหลับต่อ พอสองคนนั่นหลับผมก็ลุกมาเข้าห้องน้ำ แล้วผมก็นอนไม่หลับผมเกลียดตัวเองที่ไม่รักษาเนื้อรักษาตัว รู้สึกว่าตัวผมเองไม่คุ้มค่ากับที่เบนซ์รักเลย ผมไปนั่งซึมคิดเรื่องนี้ที่หน้าบ้าน ตอนนี้พึ่งจะตี1 เอง ทวนแล้วทวนอีกก็รู้สึกว่าตัวเองเลวมาก ผมไม่ได้รักใคร นอกจากเบนซ์คนเดียว แต่ทำไมผมต้องมามีอะไรกับคนที่ผมไม่ได้รักด้วย คุณผู้อ่านมีใครเป็นเหมือนผมมั่งครับ ต้องมีอะไรกับคนที่เราไม่ได้รักหรือเพราะผมเป็นคนหลายใจ เพราะอะไรช่วยวิจารณ์ด้วยครับ ผมยินดีรับทุกคำวิจารณ์เลยครับ
-------------------- จบตอนที่ 25 --------------------
| 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-25 13:13:17
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2020-1-28 21:06:00
โพสต์ 2020-1-2 21:06:13
โพสต์ 2019-5-24 06:07:38
โพสต์ 2019-4-28 15:13:26