|
เรื่องของเบนซ์ ตอนที่ 24
พอถึงวันจัทนร์ผมก็หายป่วยไปโรงเรียนได้ ส่วนเบนซ์นั้นก็กำลังหัดเดินเดินได้บ้างแล้วแต่ยังต้องใช้ไม้ช่วยพยุงอยู่ มือก็หายทานข้าวเองได้แล้ว (แต่เหมือนเดิมครับเบนซ์ไม่ยอมช่วยตัวเอง เบนซ์ยังให้ผมช่วยทำให้เสียว) แต่ผมก็ยังต้องมาป้อนข้าวป้อนน้ำอยู่ทุกวัน
“บอลแกเป็นไงบ้างวะ” โต้เอ่ยถามผม
“เรื่องไร”
“ก็เรื่องชีวิตแก แฮปปี้ดีไหม”
“ไอ้บ้าก็เห็นๆ อยู่ วิเคราะเอาเองดิ”
“ป่ะไปเหอะหมดชั่วโมงเรียนแล้ว”
“อ้าวพึ่งจะบ่ายสองโมงเอง”
“แกลืมไปหรอว่าวันนี้อาจารย์เข้าห้องประชุม ไปไปรอเข้าแถว ไปเดินเล่นข้างล่างกันโน่นไอ้พวกเด็กเรียนมันหนีกลับกันแล้ว” เด็กขี้เกลียดเรียนน่ะครับ พวกนี้หนีกลับประจำ ไอ้ต่อตัวแสบนำทีม
“โต้เรานั่งตรงนี้แหละว่ะ”
“เออ แกหิวน้ำหรือเปล่า” ผมพยักหน้ารับ
“ไหนอ่ะเงินเอามาเดี๋ยวไปซื้อให้”
“แกก็เลี้ยงดิวะ” ผมเคยพูดแบบนี้ประจำ
“ทุกทีแหละมึงอ่ะ ไม่ค่อยควักเลยไอ้เบนซ์ป่วย เราเลยซวยได้ควักแทนมันตลอด” เพื่อนทุกคนมักจะพูดกันแบบนี้ทุกคน เขาหาว่าผมไม่ค่อยจ่ายเวลาทานอะไร แต่พอผมจะจ่ายเขาก็ไม่เอา
“เอ้า เอาไป เราเลี้ยงก็ได้” ผมก็แกล้งควักตังค์ให้โต้
“ไม่เอาหรอก เอาเงินเด็กกำพร้าไม่ลงว่ะเดี๋ยวเลี้ยงเอง” ทุกครั้งมันจะพูดอย่างนี้
“เออ แล้วทีหลังอย่าหาว่าเราไม่ควักก็แล้วกันนะ”
“ก็มันจริงนี่ ที่เมื่อก่อนแกยังพูดประจำเลย”
“พูดไง”
“เบนซ์ เราหิวน้ำจังเลยเอาน้ำชาเย็นนะ/ เดี๋ยวเบนซ์ไปซื้อให้นะ เนี่ยแกจำได้ป่ะคำนี้แกพูดประจำ” ผมหัวเราะที่โต้เอาคำที่ผมพูดกับเบนซ์เมื่อก่อนมาล้อผม แล้วทำได้เหมือนมาก “รีบๆ ไปเลยแก หิวแล้วเนี่ย” ผมเอามือพลักไล่โต้
“เออ เดี๋ยวกูมาไอ้เพื่อนชอบเอาเปรียบ”อยู่กับโต้ไม่ค่อยเหงาครับ โต้เป็นคนสนุกร่าเริงทำให้ผมคิดห่วงโต้ เพราะเมื่อก่อนโต้มีแฟน แต่พอโต้มารู้จักผมแฟนโต้ก็เข้าใจผิดแล้วเลิกกัน
“มาแว้ววว น้ำชาเย็นอร่อยๆ ครับคุณบอล”
“ดีมากไอ้น้อง ขอบคุณนะที่เลี้ยงพี่ คราวหลังอย่าเสือกเดี๋ยวพี่ซื้อกินเอง”
“ไอ้บ้า เดี๋ยวแม่งเททิ้งเลย” โต้ทำท่างอน
“เอามา” ผมแย่งเอาจากมือโต้ เราก็นั่งดูดน้ำหวานๆกัน
“โต้เรื่องแฟนแกเป็นไงบ้างวะ”
“มิ้นท์นะเหรอ เขาไปดีแล้ว”
“แล้วแกไม่คิดถึงเขาหรอกหรือ”
“เปล่าเลย”
“เราขอโทษนะโต้ แฟนนายทิ้งนายก็เพราะเรา”
“อย่าคิดมากนะบอล เราว่าเราโชคดีมากกว่าที่เลิกกะมิ้นท์ได้”
“โชคดียังไงล่ะโต้”
“ก็เราได้มีเวลาอยู่กับเพื่อนดีดีอย่างนาย เรียนก็ดีขึ้น มีเวลาอยู่บ้านอีกตากหาก เมื่อก่อนนะมีแต่เที่ยว มิ้นท์ไปอ่ะดีแล้ว เราไม่คิดจะคบใครอีกเลย” โต้พูดแต่มีรอยยิ้มแสดงความจริงใจทำให้ผมมั่นใจว่าโต้ไม่สนเรื่องนี้จริงๆ
“โต้นายอย่าทิ้งเรานะโว้ย เราตัวคนเดียวมีไรนายต้องช่วยเรานะ”
“แน่นอนบอล เรารักนายที่สุด นายถูกชะตาเรามากตั้งแต่วันแรกที่เห็น แต่ไอ้เบนซ์มันคว้านายไปซะก่อน ไม่งั้นเราตีสนิทนายแล้ว”
“เหรอนายลองเล่าเรื่องเบนซ์สมัยเรายังไม่รู้จักกันให้ฟังหน่อย”
“ก็มันรักนายตั้งแต่เห็นแล้ว”
“จริงหรอโต้”
“จริง ดิ มันอยากรู้จักนายมากรู้ไหม มันทำทุกวิถีทางเพื่อให้รู้ประวัตินาย เรายังเคยถามมันเลยว่ามันเป็นเกย์หรือเปล่า แต่มันก็บอกว่ามันไม่เป็น” “แล้วไงต่อ” ผมลุ้นอยากรู้ว่าเรื่องจะเป็นยังไงต่อไป
“มันก็พยายามนะสุดท้ายก็ได้รู้จักนายจริงๆ แล้วทุกครั้งที่นายสองคนไปด้วยกัน เบนซ์จะเอามาเล่าให้ฟังว่ามันมีความสุขจนสนิทกันกับนายแล้วทะเลาะกัน สุดท้ายมันก็ยอมรับว่ามันเป็นเกย์”
“มีอีกไหม”
“ไอ้บ้าที่เหลือก็คิดเอาเองดิ อยู่ด้วยกันแล้วนี่”
“เออข้าลืมไปว่ะ” ผมก็หัวเราะโต้เอามือมากอดคอผม
“เนี่ยถ้าไอ้เบนซ์ไม่รักนายจริงหรือทิ้งนายเมื่อไหร่ โต้เองจะจีบบอลเป็นแฟนบอลนะครับ”
“บ้า เรารักนายไม่ลงหรอก”
“เราไม่หล่อพอหรือ หรือไม่เล้าใจ”โต้ทำตาโตจ้องผม
“นายหล่อเทห์ดี แต่เรารักนายแบบเพื่อนมากกว่า แบบแฟนคงไม่ไหวหรอก”
“เฮ้ย ไมพูดงั้น เออๆ เพื่อนก็เอาโน่นเด็กสี่ตัวนั่นมาแล้ว” “อ๋อน้องเดย์” เดย์เดินยิ้มมาแต่ไกลผมก็ยิ้มตอบ “แกก็คุยกับมันหน่อย เด็กมันถามหาแกตลอด” จริงของโต้ผมก็ลืมไปคุยกับเขาเลย “นั่งคุยด้วยคนนะครับพี่โต้พี่บอล” โจ้พูดขออย่างมีมารยาท
“นั่งดิ กินไรมายังเดี๋ยวพี่บอลเขาจะเลี้ยง” โต้หยิบตาใส่ผมหวังจะแกล้งผม
“กินมาแล้ว เอาของมาฝากพี่บอลด้วย” นั่นไงครับนายโต้เจอเข้าแล้ว ของก็มีชิ้นเดียวด้วย
“อ้าวแล้วของพี่ล่ะเดย์” มันทำหน้ามุ่ย จะไปขอเด็ก น่าขำมากครับ
“ซื้อมาห่อเดียว แฮะๆๆ” น้องเดย์เขินเลยครับ
“ขอบคุณมากครับ ไหนดูซิขนมอะไรอร่อยรึเปล่า” ผมก็รับเอาจากมือเดย์แล้วขยับให้น้องเขานั่งใกล้ๆ
“พี่บอลไม่ค่อยว่างเลยนะครับ” เดย์ถามผมส่วนโจ้และเพื่อนๆ คุยกับโต้อยู่
“พี่ไม่ค่อยว่างเลยครับ น้องอ่ะบ้านอยู่ไหนครับ”
“ออกจากนอกเมืองไป 5 กม.ครับ”
“แล้วกลับยังไงครับ”
“นั่งรถสองแถวกลับครับ”
“หรอ ไม่มีรถมอไซด์หรอ”
“มีครับแต่ช่วงนี้ฝนมันตกบ่อย”
“อือดีแล้วจะได้ปลอดภัย” คุยกันได้ไม่กี่คำเพื่อนก็มาชวนผมเตะบอล
“โต้แกไปดิ เรายังเจ็บขาอยู่เลย” รถเฉียดคราวนั้นผมยังไม่หายดีเลยครับ
“เอองั้นแกนั่งคุยกับน้องเดย์ตรงนี้นะ ไปโจ้ เจ ดุม เราไปลองกันซักตั้ง พอทุกคนลุกไปเหลือผมกับเดย์สองคน เดย์ก็ชวนผมคุย
“พี่เจ็บขาหรอ”
“อือ พี่โดนรถเฉี่ยวจะหายแล้วล่ะแต่มันยังเคืองๆอยู่”
“ไหนพี่ผมขอดูหน่อย” ผมก็เลยถลกขากางเกงขึ้นให้เดย์ดู
“เหมือนผมเลยครับ ผมก็เป็นแผลตรงนี้เหมือนกัน”
“ไหนพี่ขอดูหน่อย” ทันทีเดย์ก็ถลกขากางเกงขึ้นจนสุดขา ผมต้องตลึงตาค้างเมื่อภาพที่ผมเห็นมันคือน้องชายของเดย์โผล่ออกมาด้วย ขากางเกงของเดย์ใหญ่มันจึงโผล่ออกมาให้เห็นทั้งโคลนทั้งใข่ สวยงามมากครับหน้าตามันจิ้มลิ้มเห็นส่วนปลายเล็กน้อย สีชมพูน่าดูดน่าเลีย แล้วไม่ได้เล็กนะอวบอึ๋มซะด้วย ผมก็จ้องมองแต่ก็เอามือลูบดูแผลของเขาที่กำลังจะหายกลัวน้องเดยเขิน เพราะน้องเดย์ก็รู้ตัวว่าน้องชายเขาออกมาปรากฏตัวให้ผมเห็น
“อุ้ย มันออกมาตอนไหน แฮะๆๆ” เดย์ทำหน้าเขินผมก็เลยถาม
“เดย์ไม่ใส่กางเกงในล่ะ”
“ผมลืมครับ ตื่นสายบางวันก็หาใส่ไม่ทัน”
“อายพี่มั้ยล่ะ” ผมถามตรงๆ
“อายนิดหน่อยครับ” ดูเดย์ยังเขินอยู่ไม่เลิก
“ไม่ต้องอายหรอก เราผู้ชายด้วยกัน”
“ครับ” ผมก็เอามือกอดคอเดย์แล้วก็จับหัวเขาลูบเด็กคนนี้น่ารักมากครับ
“อย่างน้องไม่ต้องไปอายใครหรอก”
“ทำไมครับ”
“ก็ของน้องไม่เล็กเลย ใหญ่มากใครเห็นเขาก็จะอิจฉา”
“จริงหรือพี่” เดย์ทำท่าดีใจ
“จริงดิ”
“แล้วของพี่ล่ะใหญ่ขนาดไหน” เอาแล้วไง ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไง
“ก็ไม่รู้สินะ” ครานี้ผมเขินบ้างแล้ว
“พี่ผมจับดูได้ป่ะ จะได้รู้ว่าใหญ่ขนาดไหน” ยังไม่ทันตอบเลยผมก็โดนจับเป้าซะก่อน
“โอ้โฮ!! พี่ใหญ่จัง” เดย์ยิ่งเอามือขยี้ขยำ น้องชายผมมันยิ่งตอบสนองเร็วอยู่ด้วยมันก็แข็งตัวพรวด
“อื้อฮือ ใหญ่จังครับ” ผมเลยเอามือล้วงงัดเจ้าโลกของผมให้เข้าที่ ต้องจัดระเบียบให้มันทุกครั้งที่แข็งตัว เดย์ไม่ยอมหยุดยังจับอยู่ ผมก็เคลิ้มรับอารมณ์ที่เกิดขึ้น
“แล้วของเดย์ล่ะใหญ่ขนาดใหน” ผมเอามั่ง
“จับดูสิครับ” กล้ามากน้องเดย์พูดคำนี้ผมอึ้งเลย ใจผมสั่นไปหมด มือผมก็ไปก่อนความคิดซะอีก มือผมก็ไปโดนเจ้าโลกของเดย์โดยบังเอิญ โอ้โห ไม่ได้เล็กเลยตั้งโด่กางเกงเด้งเลย ผมไม่สนแล้วตอนนี้ ผมต้องจับดูให้ได้ ผมรีบเอามือดึงเสื้อของเดย์ออกจากกางเกงให้เสื้อปิดกางเกงเขาไว้ กลัวว่าคนจะมาเห็นเราทำอะไรกันผมรีบเอามือโอบไปด้านหลังแล้วค่อยล้วงเขาไปในกางเกงของเดย์ เดย์ไม่ว่าอะไร แถมแอ่นตัวให้ผมล้วงได้สะดวกอีก ผมรีบจับเจ้าโลกของเดย์ ทันทีที่จับเดย์ก็ขดตัวแต่มือของเดย์กำเป้าผมแน่นเลยเสียงครางเบาๆ เดย์คงเสียว แล้วเดย์ก็ให้ความร่วมมือโดยเดย์เอามือไปรูดซิบแล้วงัดเจ้าโลกเขาออกมาด้านนอกเสร็จ เดย์ก็เอามือออกมาจับเป้าผมต่อ ผมก็ยังไม่ถอนมือออกจากกางเกงผมเอามือไปสำรวจดูไข่ ผมเอามือลูบไข่ทั้งสองใบ ตอนนี้มันหดหมดแล้ว ผมลูบไปลูบมาเสียงเดย์ครางเฮือกๆๆ
“พี่ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนพี่อย่าปล่อยนะ”
“ทำไมล่ะ” ผมแกล้งโง่ จากนั้นผมก็จับต่อตัวของเดย์อ่อนไปหมด “ผมเสียวครับ ผมชอบพี่” ผมก็ถอนมือออกจากกางเกงแล้วมาจับเจ้าโลกของเขาอย่างจริงจัง
คุณเอ้ย มันไม่รู้จะบรรยายยังไง แค่ผมได้จับผมก็เสียวไปทั้งตัวแล้ว เนื้อเจ้าโลกของเดย์ขมิบตลอดเวลาตอบรับทุกจังหวะที่ผมชักขึ้นชักลงตัวของเดย์กระตุกไปมาตามจังหวะ มือของเดย์กำเป้าผมแน่นไม่ยอมปล่อย ผมก็พึ่งรู้วันนี้ว่าวัวแก่กินหญ้าอ่อนมันเป็นแบบนี้เอ ง นี่ขนาดผมไม่ได้กินนะแค่สัมผัสก็ใจจะวายตายอยู่แล้ว ไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงสะกด สะระอึ สะระอือออกจากปากของเดย์แล้วเจ้าโลกเดย์ก็เกรงสุดๆ ผมรีบเร่งจังหวะให้เร็วตามเสียงเดย์ เท่านั้นแหละน้ำอุ่นๆ ก็พุ่งออกมากระแทกกับเสื้อได้ยินชัดหู แล้วหยดย้อยลงมาใส่มือของผม ทำเอามือของผมร้อนวูบวาบไปหมด (น้ำของเดย์ที่ออกไม่ต่างอะไรกันกับเครื่องทำน้ำอุ่น) พอน้ำออกหมดเสียงครางของเดย์ก็หยุดไป เจ้าโลกเขาก็เริ่มจะอ่อนตัว ผมก็เอามือออก “เก็บมันไว้สิเดย์” ผมบอกเดย์ให้เก็บเจ้าโลกเพราะกลัวว่าเพื่อนจะเดินมา เดย์ก็จับยัดเจ้าโลกเข้าไปเก็บรูดซิบ แต่เขาก็มองหน้าผมอย่างมึนงงตกใจ
“พี่น้ำอะไรครับเนี่ย เต็มเสื้อไปหมดเลย” ท่าทางเดย์ตกใจมากครับ
“อ๋อ น้ำนี่เขาเรียกน้ำอสุจิ ผู้ชายที่โตเป็นหนุ่มเขามีกันทุกคน”
“แล้วมันออกมาอย่างนี้ เป็นอันตรายหรือเปล่าครับ” พ่อหนุ่มน้อยยังสงสัยอยู่
“ไม่เป็นไรหรอกพี่ก็เคยออกแบบนี้ตลอด” ผมอธิบายให้เข้าใจ
“ผมอยากเห็นของพี่จัง”
“ไว้วันหลังนะ อ้าวแล้วน้ำนี่ไม่เคยออกหรอกหรือ” เดย์ส่ายหน้า
“นี่เป็นครั้งแรกหรือ” ผมย้ำ อยากรู้ว่าเดย์ไม่เคยจริง
“ครับ แต่มันเสียวสุดๆเลยครับผมชอบ”
“อย่าเอาไปเล่าให้ใครฟังล่ะ มันน่าอายนะ ให้รู้เราสองคน”
“ครับ”
“เดย์ต้องสัญญานะ ว่าเรื่องนี้ต้องเป็นความลับ”
“สัญญาครับ” ผมก็เอาผ้าเช็ดหน้าที่ถือมาด้วยเช็ดคราบน้ำให้เขา มันออกเยอะมากครับเช็ดไม่หมด
“เดย์พี่ว่าน้องไปล้างที่ห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวเพื่อนมาเจอเขาจะสงสัยเอานะ”
“ครับ พี่ไม่ไปกับผมหรือ”
“ไม่ พี่จะรออยู่ตรงนี้” เดย์รีบวิ่งไปส่วนผมมีอารมณ์มากเลยครับเมื่อน้องเดย์มาถึงก็มีรอยเปียกไปทั่วเสื้อและกางเกง ผมดูแล้วสงสารเขามากเพราะเดย์ต้องตอบคำถามเพื่อนแน่ๆ เสียงกริ่งก็ดังพอดี
“น้องเดย์ครับกลับบ้านปลอดภัยนอนหลับฝันดีนะครับ”
“พี่พรุ่งนี้ผมทานข้าวเที่ยงกับพี่ได้มั้ย” ผมก็คงต้องบอกเขาเหมือนที่เคยบอก
“ยัง ไม่ได้นะครับพี่ยังไม่ว่างเลยช่วงเที่ยงเอาไว้พี่ว่างเราค่อยมาทานด้วยกัน นะพรุ่งนี้พี่จะซื้อขนมมาฝากนะครับ” ดีนะที่เดย์ไม่ถามผมว่าตอนเที่ยงผมไปไหน เราสองคนก็แยกกันไปเข้าแถว เมื่อถึงเวลากลับบ้านผมก็รีบกลับไปที่โรงพยาบาลก่อนผมคิดถึงเบนซ์มาก ผมต้องไปเจอเบนซ์ให้ได้ เมื่อไปถึงผมก็กอดเบนซ์
“บอลมีอารมณ์ใช่ไหม” เป็นครั้งแรกที่ผมมีอารมณ์ก่อนเบนซ์ตั้งแต่เบนซ์ป่วยมา ผมก็พยักหน้าแล้วถามเบนซ์
“ทำไมรู้ว่าบอลมีอารมณ์”
“ดูหน้าก็รู้แก้มแดงหูแดงเลย” ผมกับเบนซ์ยืนกอดกันอยู่เบนซ์กำลังหัดเดิน พอเบนซ์พูดจบเจ้าโลกของเบนซ์ก็ลูกพรวดมาโดนตัวผมทันที
“เราไปทำกันที่ห้องน้ำนะ” เบนซ์เอ่ยชวนผม
เมื่อ ไปถึงห้องน้ำเบนซ์ก็ถอดกางเกงผมแล้วเขาก็เริ่มเล้าโลมดูดเลียเจ้าโลกผม มันนานสามเดือนแล้วที่เบนซ์ไม่ทำกับผมแบบนี้ แต่วันนี้ผมได้รับรสแห่งความเสียวอย่างเต็มที่ ผมอารมณ์ค้างตั้งแต่อยู่โรงเรียนแล้ว และไม่ค่อยได้ช่วยตัวเองเมื่อผมเสียวทนไม่ไหว ผมรีบปล่อยน้ำใส่ปากเบนซ์ทุกอยาดหยดเบนซ์กินหมด
“บอลเราขอนะ” เบนซ์เอามือลูบก้นผม
“จะได้หรือ ขาเบนซ์ยังดามเหล็กอยู่เลย” ผมก็อยากให้เบนซ์ทำแต่ขาเบนซ์ยังไม่หายดี
“เราทำเบา ๆ ก็ได้นะ” ผมก็เลยยอม เราก็เอาท่ายืนเบนซ์ก็ทำได้ไม่คล่องนัก แต่มันก็มีรสชาติไปอีกแบบ ผมต้องเสร็จพร้อมเบนซ์เป็นครั้งที่สอง เมื่อเสร็จผมก็ใส่เสื้อผ้ารีบพาเบนซ์ออกจากห้องน้ำกลัวแม่กับพ่อจะมาเห็นซะก่อน เราก็มานั่งคุยกันที่เตียง
“อาการเบนซ์ดีขึ้นมากแล้วนะ เบนซ์อยากหายเร็วๆบอลจะได้ไม่เหงา” เบนซ์กอดผมเขาดูมีหวังมาก
“เบนซ์รีบหายนะ บอลอยากไปเที่ยวไปไหนกับเบนซ์ อยากให้เบนซ์เป็นคนขับรถพาบอลไปเหมือนเมื่อก่อน” “คอยดูนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเบนซ์” เบนซ์รีบลุกจากเตียงนอน แล้วก้าวเดินโดยไม่ใช้ไม้ เบนซ์ยืนยิ้มดีใจถึงจะเดินได้ไม่เร็วนักแต่ก็พยุงตัวเองก้าวขาได้แล้ว ผมดีใจมากผมรีบเดินไปกอดเบนซ์
“เบนซ์จะหายแล้ว เบนซ์เราดีใจจัง” ผมกอดเบนซ์แน่นปลื้มที่สุด
“บอลพาเราเดินหน่อยดิ เราเดินไปข้างนอกกัน” ผมก็พาเบนซ์เดินไปทั่วอาคาร จนแม่มาเห็นเข้าแม่กับพ่อดีใจมาก
“เดี๋ยวลูกแม่ต้องออกจากโรงบาลแล้ว” “ครับ ผมไปอยู่บ้านบอลไม่ได้หรือแม่”
“ต้องถามเจ้าของบ้านดูก่อน”
“ได้สิครับ ยินดีต้อนรับเสมอ” บ้านที่ว่าหมายถึงบ้านเช่า ส่วนบ้านใหม่คุณป้ากับพี่กอร์ฟยังไม่มาซื้อให้เลย หลังจากที่พาเบนซ์เดินจนมืด พ่อก็เลยพาผมกลับบ้านไปซักผ้าอาบน้ำ แล้วก็พามาร่วมทานข้าวพร้อมหน้ากันที่โรงพยาบาล ดึกหน่อยพ่อกับแม่ก็กลับบ้าน ผมก็นอนเฝ้าเบนซ์เหมือนที่ผ่านมา
“บอลตื่นได้แล้วครับ”
“อ้าวเช้าแล้วหรือเบนซ์” ผมยังไม่อยากลุกจากที่นอนเลย
“ตื่นได้แล้วที่รักวันนี้รู้สึกว่าเป็นวันที่คุณป้านายจะมานะบอล” ผมก็รีบลุกไปถามเบนซ์ว่ารู้ได้ไง
“ก็วันที่บอลป่วยพี่กอร์ฟโทรมา บอกว่าจะมาวันนี้แหละ”
“เหรอ เราคงนอนหลับมั้ง”
“ไปอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนได้แล้ว ตอนเย็นไม่ต้องมานะอยู่เป็นเพื่อนพี่กับป้า ทางเราไม่ต้องห่วงเราจะอยู่กับคุณพ่อคุณแม่”
“มาก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ให้พี่กอร์ฟอยู่กับคุณป้า บางทีท่านอาจจะมาวันเดียวแล้วกลับก็ได้”
“อย่าดื้อน่า ท่านเป็นญาติบอลนะ บอลต้องต้อนรับขับสู้ ไม่ต้องห่วงเบนซ์หรอก เพราะยังไงเบนซ์ก็ต้องอยู่กับบอลอีกนาน” หลังจากที่ผมไปอาบน้ำก็ทานข้าวกับเบนซ์ เรียบร้อยผมก็ไปโรงเรียน พอเดินผ่านร้านค้าผมก็นึกได้ว่าวันนี้ต้องซื้อของไปฝากน้องเดย์ ผมก็ซื้อขนมที่ผมชอบสองสามห่อหิ้วไปจนถึงโรงเรียน
“วันนี้มาแปลกว่ะ”
“แปลกยังไงวะโต้”
“หิ้วอะไรมาหรือ เอามาฝากใครเอ่ย”
“เอามาฝากน้องเดย์ เห็นเขาซื้อฝากเราเลยไม่อยากเอาเปรียบน้องเขาน่ะ”
“อ้อเหรอ แล้วโต้ซื้อให้กินบ่อย ๆ ไม่เห็นตอบแทนบ้างเลย” ผมก็อยากจะหยอกมันคืนมั่ง เลยหอมแก้มโต้ซะทีหนึ่ง
“นี่ล่ะที่เราจะตอบแทน แก้มหอมดีนะ” ผมก็ยิ้มให้โต้ โต้เขินมากเลย ผมก็กลัวโต้เข้าใจผิดรีบหาทางกลบเกลื่อน
“ไอ้โต้ แกจะหน้าแดงไปทำไมวะเพื่อน ไปเข้าโรงเรียน”
“แกทำเอาข้าตกใจไปหมด วันหลังอย่ามาหอมอีกนะ”
“ทำไม” ผมหัวเราะ
“เดี๋ยวเราใจแตกว่ะ”
“ไอ้บ้า แกนะจะใจแตก” ผมก็เหลือบไปเห็นลูกฟุตบอลอยู่กลางถนนทางเดิน
“โต้ นั่นอะไรวะ”
“บอลไง”
“แกไม่อยากเตะหรือวะ” พูดยังไมทันจบเลยครับมันก็วิ่งจะไปเตะ แต่ผมก็วิ่งแย่งโต้ แล้วผมกับโต้ก็แย่งกันเตะลูกฟุตบอลแข่งกัน แล้วลูกฟุตบอลก็ไปโดนเด็กนักเรียนคนหนึ่งเข้า ผมกับโต้หน้าซีด เพราะเห็นๆ อยู่ว่าเราสองคนผิด นายคนนั้นโดนลูกบอลถึงกับล้มลงกับพื้นเลยครับ
“นายเป็นอะไรมากมั้ย” โต้เดินไปดึงแขนเขาขึ้นมา
“ไม่เป็นไรหรอกครับ” สงสัยนักเรียนย้ายมาใหม่ ผมก็ยืนมองดูอยู่ห่าง ๆ เพราะผมไม่ค่อยสันทัดกับคนที่ยังไม่รู้จัก แต่เจ้าโต้มันคล่องเวลาที่ได้เจอเพื่อนใหม่ๆ มันชอบเสนอหน้ามาก แล้วโต้ก็คุยต่อ
“เราไม่เคยเห็นนายมาก่อนเลย พึ่งย้ายมาใหม่หรอ เราชื่อโต้นะ” โคตรเสนอหน้าเลยครับ
“พึ่งย้ายมา วันนี้เป็นวันแรกครับ ผมชื่อเอ๋ครับ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“เช่นกันครับ” โต้ก็ยืนคุยกับเอ๋ผมก็ไม่กล้ายืนดูมันรู้สึกอายๆ เลยหาทางจะหนี
“โต้เราเอาของไปให้เดย์ก่อนนะ”
“รีบไปรีบมานะบอล” ผมก็เดินไปทันที ผมเดินตามหาเดย์ ผมไปเจอเดย์นั่งอยู่คนเดียวที่เก้าอี้ข้างสนามบอลที่เรานั่งเมื่อวาน
“พี่ดีใจจังที่พี่มา” เดย์เดินมากอดผม
“พี่ตามหานายซะทั่วโรงเรียนเลยไม่นึกว่านายมาอยู่นี่”
“ต่อไปถ้าว่าง ๆ ผมจะมารอพี่ที่นี่ครับ”
“อะขนมเอาเก็บไว้กินพี่ซื้อมาฝากครับ”
“ขอบคุณครับพี่” เดย์เขายังเด็กอยู่ครับเขายังดีใจเมื่อได้ขนม
“พี่บอลครับ” “อะไรครับ”
“พี่ผมขอพี่อย่างหนึ่งได้มั้ย”
“ขอมาเลยครับสามอย่างก็ได้” ผมบอกไม่ถูกว่าทำไมผมถึงอ่อนโยนกับเดย์เหลือเกิน
“ผมขอพี่เป็นพี่ชายของผมได้มั้ยครับ”
“แค่เนี้ยทำไมจะไม่ได้ล่ะ พี่น่ะไม่มีน้องชายเลยนะ” ผมรู้สึกปลื้มครับ จู่ๆก็มีคนมาขอผมเป็น “พี่ครับผมอยากไปบ้านพี่จังเลย” ผมก็เลยเล่าเรื่องผมให้เดย์ฟังอย่างละเอียด เดย์จึงเข้าใจ ว่าผมยังไม่มีความพร้อมที่จะให้ใครไปบ้านได้
“ถ้าพี่มีบ้านเป็นของตัวเอง หรือพี่เบนซ์ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่พี่ต้องพาผมไปรู้จักพี่เบนซ์นะครับ”
“ตกลงครับ น้องชาย” ผมหอมที่หน้าผากน้องเดย์
“พี่ครับทายซิวันนี้ผมใส่กางเกงในมารึเปล่า” ผมคิดแล้วคิดอีกก็เลยตัดสินใจทาย
“ไม่ใส่ครับ”
“อ้าวทำไมทายถูกครับ”
“ก็ไม่ถูกได้ไงดูดิ น้องชายน้องแข็งโด่ออกอย่างนี้”
“ไม่รู้เป็นไรพอผมเจอพี่ มันก็แข็งเลย”
“ขนาดนั้นเชียว”
“ว้าา เสียงระฆังดังแล้วพี่ อดเลย” อดเลย คงจะหมายถึงเซกส์มั้ง แต่วันนี้ผมไม่คิดที่จะมีกับเดย์เลย ซักวันหนึ่งผมคิดว่าจะเอาเรื่องเดย์ไปเล่าให้เบนซ์ฟัง เพราะผมไม่อยากนอกใจเบนซ์ แต่ที่ทำเมื่อวานผมพลาดแล้ว วันนี้ผมจะไม่ยอมพลาดอีก “เดย์ถ้าเราเป็นพี่ชายน้องชายกันแล้ว เราต้องไม่ทำเหมือนเมื่อวานนี้อีกตกลงใหมครับ” เดย์คิดอยู่นานแล้วเดย์ก็ตอบผม “ตกลงครับ” ผมก็กอดน้องเดย์อีกที
“พี่ไปเข้าแถวกันเถอะครับ” ผมก็แยกทางกับเดย์ เมื่อเข้าห้องเรียนผมก็ได้นั่งคู่กับเด็กใหม่ที่ชื่อเอ๋ มันบังเอิญจังเลย ทำไมต้องมานั่งใกล้ผมด้วย ผมรู้สึกไม่ค่อยดี ไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา แต่เอ๋เขาก็ไม่ถามผมเขาก็นั่งเรียนของเขาไปตามเรื่อง พอเลิกเรียนผมก็ตกใจเมื่อเห็นคุณป้า พี่กอร์ฟ กิม พล และตั้มเพื่อนรักของผม นั่งรออยู่ไต้ร่มไม้ ผมยืนอึ้งอยู่ มันตื้นตันใจ
“เฮ้ยบอลญาตินายไมมีแต่คนหล่อ ๆ รวย ๆ จังเลยอ่ะ” เพื่อนคนหนึ่งมาพูดข้างผม
“บอลไปดิ อาจารย์อนุญาตให้นายกลับก่อนได้ เขามารอนายตั้งนานแล้ว” โต้บอกผม
“งั้นเรากลับบ้านนะโต้” ผมก็รีบเดินไปหาคุณป้าและทุกคน
--------------------- จบตอนที่ 24 --------------------
| 
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2019-4-24 13:26:50
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2020-5-17 01:30:46
โพสต์ 2020-1-27 23:17:01
โพสต์ 2020-1-2 20:57:59
โพสต์ 2019-5-24 05:54:49