รุ่นพี่ที่รัก 68 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ...
*จริงๆตอนนี้อาจจะดูไม่โอเคเท่าไหร่ แต่ผมเกริ่นไปแล้วก็เลยเล่าเลย ยังไงก็อ่่านอย่างมีวิจารณยานนะครับ...


สิงโต : เนี่ยแหละที่กูไม่อยากมา (กระซิปบอกผม)
สอ : พ่อ เพื่อนๆมันอยากหาไรสนุกๆทำอะ(ยิ้ม พ่อมันก็ยิ้มแบบร้ายกาจครับ)


แล้วหลังจากนั้นก็เป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดไม่คาดฝันครับ ตอนแรกพ่อมันยื่นเสื้อสีเขียวกางเกงขาสั้นไปให้เปลี่ยนกันก่อนครับ แล้วก็เดินนำไปไหนสักที่นึง พวกเราก็เดินตามไปครับ.....


พ่อสอ : ไปเข้าแถวรวมกับพวกนั้นเลย(ชี้ไปทางพี่ๆทหาร น่าจะเป็นทหารใหม่แหละมั้ง)


พวกเราก็เดินไปกันแบบเก้ๆกังๆครับ ไปต่อท้ายเค้า ระหว่างเดินไอสอก็บอกว่า วันนี้เรามาฝึกเป็นทหารกันเถอะ พวกผมคืออึ้งทึ้ง ตาโตกันทั้ง5คนเลยครับ พวกไอโค้กก็ขำกันใหญ่เลย ไอสิงโตก็ทำหน้ามุ่ยตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ผมว่า มันน่าจะโดนจับมาทำแบบนี้บ่อยๆอะ พอบอกไม่เอาจะกลับแล้ว พ่อมันทำหน้าเป็นยักษ์เลยครับ ให้ตายสิ คิดผิดจริงๆครับ พอไปเข้าแถวแล้วก็เริ่มฟังเค้าพูดอะไรไปนั่นแหละ ผมโครตเซ็งเลย ไม่น่ามาจริงๆว่าละทำไมไอสิงโตมันไม่อยากมา แต่ดูแล้วไอนัทมินวิวจะตื่นเต้นนะ แต่ผมกับปอแล้วก็ไอสิงโตไม่เลยครับ แลดูไม่ชอบอย่างหนัก........


พ่อสอ : วันนี้! เรามีน้องๆมาฝึกพิเศษ! ดังนั้น เราจะทำอะไรที่มันเบาๆก่อนแล้วกัน! เอาละ เราจะให้วอร์ร่างกายกันก่อน วิ่งรอบสนามสิบรอบ! ปฏิบัติ!(แหกปากด้วยเสียงเข้มๆ)


“ปฏิบัติ!” แล้วพี่เค้าก็เตียมวิ่งครับ พวกผมก็ตามน้ำไป วิ่งเยาะๆ วิ่งแบบไม่รีบไม่ร้อน ก็โอเคดีครับ ถือว่าได้ออกกำลังกาย แต่ประเด็นมันก็คือ ไอสนามที่ว่ามันจะกว้างไปนะครับ ผมวิ่งรอบเดียวก็หอบจะตายอยู่แล้วครับ...


สิงโต : ไหวมั้ย(ถามผมอย่างเป็นห่วง ผมก็พยักหน้า)


เราก็วิ่งกันต่อไปครับ ทำไมผมต้องมาฝึกทหารอะไรแบบนี้ละโถ่ แล้วทำไมต้องมาวิ่งเอาเวลานี้ละ ก็วิ่งไป บ่นโอดโอยกันไปน่ะครับ จนครับสิบรอบ ลมแทบจับ ดูพี่ๆเค้าจะชิวๆกันจัง.....


พ่อสอ : เอาละ ไปช่วยกันแบกขอนไม้ขึ้นรถไป(ผมตาโตเลยครับ ยังไม่ได้พักเลยอะ)
ผม : มะ ไม่พักหน่อยหรอครับ!(พูดท้วงขึ้นเสียงติดจะหอบๆ)


ทุกคนก็หันมามองผมด้วยหน้าที่อึ้งๆครับ ผมทำไรอะ แค่ถามเฉยๆนะเนี่ย!......


สอ : ไอนท มึงพูดผิดแล้ว ซวยแน่ๆ(พูดอย่างตื่นเต้น)
ผม : กูพูดไรผิดวะ(ทำหน้าเหวอ)
พ่อสอ : อยากพักใช่มั้ย!(ถามเสียงดังสะดุ้งกันหมดเลยครับ)
ผม : ค้าบบบบ....


“ไม่ครับ!” ประเด็นคืออะไร ทำไมทุคนบอกว่าไม่ละ แล้วเค้าก็มองผมกันหมดอะ.....


พ่อสอ : ไอเด็กใหม่! ออกมานี่เลย!(ผมชะงักไปนิด แล้วไอสอก็ดันผมออกไปครับ) มึงไม่ต้อง! มันคนเดียว!(ไอสิงโตมันเดินมากับผมไง ทุกคำคือเสียงไม่ตกเลย เสียงดีจริงๆ ผมก็เดินออกไปยืนข้างๆพ่อสอ โดยเว้นระยะห่างนิดหน่อย ผมก็มองไปทางข้างหน้า โหพี่ทหาร สังเกตดีๆ หล่อๆก็เยอะนะเนี่ย555 ไม่ใช่ละ55)
ผม : ครับ(ยิ้มอ่อนๆ)
พ่อสอ : จะพักหรอ!(ผมก็ลังเลนิดหน่อย แล้วก็พยักหน้าครับ) จะพักยังไงไหนบอกมาสิ!(พูดเสียงดัง)
ผม : กะ ก็....(ยิ้มแห้งๆ) ก็....ปะไปเข้าห้องน้ำไงครับ (ยิ้ม)


พ่อสอก็มองผมนิ่งๆ ผมก็สบตากับเค้านิ่งๆ.....


พ่อสอ : พามันไปห้องน้ำสิ(หันไปบอกพี่ที่ยืนข้างๆผมครับ)


แล้วเค้าก็พาผมไป นี่ไม่ได้หมายถึงให้พักทุกคนหรอ ผมก็งงๆครับแต่ก็ไม่คิดอะไรมากเดินตามพี่เค้าเข้าห้องน้ำไป พี่เค้าก็ยืนรอผมครับ เราไม่ได้พูดอะไรกัน ดูพี่เค้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ หน้าเค้าดุๆอะครับ ผมเลยไม่กล้าชวนคุย กลัวโดนดุ พอเสร็จเรียบร้อยก็กลับไปครับ ไม่เห็นใครอยู่แล้ว ไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ พี่เค้าก็พาไปอีกทาง ผมก็ตามไปครับ.....


ผม : ปะ ไปไหนหรอครับพี่(ยิ้มแห้งๆ เพราะนี่ก็เดินมาค่อนข้างไกลแล้ว)
พี่? : ตามมาเถอะ(พูดนิ่งๆ ผมก็ตามไปครับ)


เดินไปเรื่อยๆครับ เดินไปไม่นานก็ได้ยินเสียงคนแหกปากโวยวาย อะไรกันไม่รู้ครับ พอไปถึงก็ต้องตกใจมาก ตรงนี้มันเป็นเหมือนที่นาอะครับ เป็นที่ที่มีแต่โคลน แล้วกลางๆที่นั่นก็มีต้นกล้วยอยู่ค่อนข้างเยอะอะครับ แถวนี้ผมมองไปรอบๆเป็นไร่เป็นสวนอะไรไม่รู้ น่าจะเป็นไร่เกษตรสำหรับทหาร แต่ประเด็นไม่ใช่ตรงนั้นครับ คือที่ที่อยู่หน้าผมตอนนี้ที่มีต้นกล้วยอยู่ เพื่อนๆผม ถูกจับมันติดต้นกล้วย คนละต้นๆเลยละครับ ผมอึ้งไปนิดหน่อย.....


พ่อสอ : อ้าวมาพอดีเลย!(พูดเสียงดัง ผมก็มองเค้านิ่งๆ)ไปพักสบายมั้ย เห็นมั้ยว่าเพื่อนต้องโดนทำโทษ!(พูดเสียงดัง ผมก็มองงงๆ)
ผม : ทำโทษด้วยเรื่องอะไรครับ!(ถามกลับเสียงดัง)
พี่? : ก็คนอื่นเค้าเหนื่อยกัน แล้วมึงไปพักได้ไง ใครเป็นเพื่อนกับมึงก็ต้องโดนทำโทษไง(มีงี้ด้วยหรอวะ คืออะไรเนี่ย)
ผม : เอิ่ม มันจะจริงจังไปป่าวพี่ ผมมากับเพื่อนไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าต้องมาทำไรแบบนี้อะ(ถามอย่างกังวล พี่เค้าก็มองผมนิ่งๆ)
พี่? : ต้องจริงจังสิ!(พูดเสียงดัง)
ผม : เฮ้อ! โอเคๆ งั้นทำโทษผมคนเดียวพอนะครับ!(หันไปบอกพ่อสอ เพื่อนๆก็มองผมแปลกๆ มีอะไรป่าววะ)
พ่อสอ : ก็ดี! เดินไปแก้เชือกให้มันสิ!(ผมชะงักไปนิด นี่มันโคลนอะไร คือผมเป็นคนแพ้ของอะไรแบบนี้อะครับไม่ได้สำออยนะ ในโคลนมันมีทั้งอะไรต่อมิอะไร ตอนเด็กๆผมเคยไปเล่นแล้วแพ้เป็นผื่นแดงเต็มตัวไปหมดเลยอะ เรื่องนี้นอกจากครอบครัวผมไม่มีใครรู้ เพราะไม่ค่อยไปเล่นอะไรแบบนี้กันเท่าไหร่ แต่มันก็เป็นแค่โคลนบางที่อะครับ ผมก็คิดมากไปนิด) รีรออะไร รีบๆสิ!(พูดเสียงดัง ผมสะดุ้งเลยละ)


แล้วผมก็ค่อยๆลงไปครับ โอ้โห ความรู้สึกแรกคือเย็น เพราะผมถอดรองเท้าลงเดินโคลนไง ก็เดินไปเรื่อยๆครับ มันหนึบกลัวล้มอะครับ พอถึงก็ค่อยๆแกะออกให้เพื่อนๆทีละคนทีละคนจนครบครับ เพื่อนๆผมก็ยิ้มบานเลยครับ.....


พ่อสอ : ถอดเสื้อเอ็งออก!(ชี้มาทางผม ผมชี้ตัวผมอีกทีเพื่อจะย้ำว่าใช่มั้ยเค้าก็พยักหน้า ผมก็ถอดครับ)


“โหวๆๆๆ” เสียงโหวแซวจากพี่ทหารครับ อะไร? จะแซวเพื่อ....


ผม : ไอสอนี่พวกมึงเล่นอะไรกันเนี่ย(ถามอย่างสงสัย)
ปอ : เอาน่า เค้ามีอะไรสนุกๆให้มึงเล่นกัน(ยิ้ม ไอนี่นิ)
พ่อสอ : จับมันมัดกับต้นกล้วย!(แล้วพวกเพื่อนๆก็จับผมมัดกับต้นกล้วยครับ มัดแบบแปลกๆ มันแบบไม่แน่น ผมก็งงๆนะ ตามมันไปครับ) จัดการเลย! (แล้วไอสอก็คว้าโคลนตรงพื้นเขวี้ยงใส่ตัวผมครับ แล้วพี่ๆทหารก็เริ่มมาเลยด้วย ผมก็ดิ้นให้เชือกหลุดครับ)


และหลังจากนั้น ก็เกิดสงครามโครนกับพวกพี่ทหารครับ ไอสิงโตมันบอกเค้าแค่จะแกล้งผม เล่นเอาสะผมตกใจเลยละ ก็เล่นโคลนกันไปอย่างสนุกอะครับ สอบอกว่าจริงๆก็ไม่ได้เล่นอะไรกันแบบนี้ แต่เห็นผมกำลังเครียดๆ เลยจัดให้ ผมกรอกตาหนักมาก มันใช่เรื่องมั้ยเนี่ย! แต่ก็สนุกดีครับ ก็โยนโคลนกันจนเหนื่อยอะครับ ก็พากันไปล้างตัวที่โรงอาบน้ำแต่!......


ผม : เอิ่ม!(ผมมองตาค้างเลยครับ ก็พวกพี่ๆเค้าแก้ผ้าอาบกันเลยนะสิ เห็นหมดๆ)
สิงโต : ไปอาบที่บ้านมึงไม่ได้หรอวะ!(ปิดตาผมครับ ไอนี่มันก็เกินไปคนกำลังดู555)
ปอ : กะ กูว่าอาบนี่ก็โอนะ(ไอนี่มันร้ายสุดๆละครับ)


แล้วพวกเราก็อาบกันที่นี่แหละครับ ไอสิงโตก็จับผมหันหลังให้พวกพี่เค้าครับอะไรจะขนาดนั้น ผมก็ถอดผ้าอะไรออกใส่แต่บ๊อกเซอร์อาบกันไปครับ ปอนี่มองไม่หยุดครับ มีหลายแท่งสะด้วย!555 อาบเสร็จก็ไม่มีเสื้อผ้าที่จะใส่กลับกันครับ เจริญละงานนี้ ผ้าเช็ดตัวยังไม่มีเลย เราก็เริ่มกังวลกันแล้วครับ ไอสอก็เลยบอกพี่ทหารที่อยู่กับพ่อมันให้ไปเอาผ้าให้เราก็ยืนรอกันไปครับ....


“พี่ครับผมขอยืมผ้าเช็ดตัวหน่อยได้มั้ย” ทุกคนหันขวับไปมอง ไอปอ! แรดมาก! ไปขอยืมผ้าเช็ดตัวพี่ทหารไง สายตามันนี่ว้อนมากเลยนะ ผมเห็นแล้วหมั่นไส้มันจริง!...


หมับ!....


สิงโต : จะไปไหนไอนท!(พูดเสียงแข็ง)
ผม : กูจะไปลากหัวไอปอกับมาไง(พูดแล้วสะบัดมือออก มันก็ปล่อยครับ)


ผมก็เดินไปหาปอ มันก็มองผมนิดหน่อยแล้วทำไม่สนใจ ร้ายนักนะ!


ผม : ปอ เดี๋ยวพี่เค้าก็เอามาให้แล้ว ไม่ต้องไปรบกวนพี่เค้าหรอก(พูดกดเสียง)
ปอ : ไม่ได้นะนท เดี๋ยวจะเป็นหวัดเอานะ(ดูมันตอแหลเหลือเกิน)
ผม : พี่อย่าไปสนใจมันเลยนะ(ยิ้มให้พี่เค้าพี่เค้าก็ยิ้มตอบมาครับ)
พี่? : นะ น้องเอาไปเช็ดก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวไม่สบาย(ยื่นให้ผม ผมก็มองงงๆ พี่เค้ายิ้มให้ไง)
ปอ : ไปเลยมึงอะ!(พูดแบบไม่พอใจแล้วก็ดึงผมกลับไปครับ)


และหลังจากนั้นไอปอมันก็ด่าผมว่าไปแย่งซีนมันนู่นนี่นั่น ทุกคนก็หัวเราะกันไปครับ จนผ้าของพวกเรามาก็พากันไปเปลี่ยนอะไร เสร็จแล้วก็เดินกลับไปที่ตึกนั่นที่เราจอดรถกันไว้ แล้วก็เดินอ้อนไปหลังตึก มีบ้านมั้ง ทรงแปลกๆ ก็พากันเข้าไป เป็นบ้านไอสอจริงๆครับ คือบ้านมันนี่มีแต่เหรียญรูปเกียร์ติบัตรอะไรเยอะแยะไปหมด มันพาไปห้องนอนมันครับ ห้องมันกว้างพอควรเลยละ มีโซฟาอะไรนั่งเล่นด้วย แล้วแม่บ้านก็เอาน้ำมาให้......


ผม : บ้านมึง....น่าอยู่จัง(พูดแล้วก็ไล่ดูสิ่งต่างๆรอบห้องมัน)
สอ : อย่าพูดบ้าๆน่า ไม่น่าอยู่เท่าห้องไอสิงโตหรอก!(พูดรนๆ)
สิงโต : นท (จับแขนผม) ทำไมตัวมึงแดงๆวะ(ผมยกแขนขึ้นดู เห้ย! เอาแล้วไง อาการแพ้รึเปล่าเนี่ย!)
ปอ : เออ เต็มเลยนท! ถอดเสื้อออกดิ้!(มันจับเสื้อผมดึงออก เต็มๆเลยครับ ผื่นแดงเต็มไปหมด)
ผม : ซวยละสิ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหยิบกระเป๋าตังขึ้นมา ล้วงเอายาแก้แพ้มากิน จริงๆยาแก้แพ้พกไว้ติดตัวเสมอเพราะบางที่ฝุ่นเยอะๆหรืออากาศเป็นมลพิษก็จะแพ้ เลยต้องมีติดตัวไว้ตลอด และนี่ก็น่าจะช่วยได้เหมือนกัน)
สิงโต : ไปหาหมอป่าววะ (ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : กินยาละเดี๋ยวก็หาย(ยิ้มแห้งๆ)
นัท : เป็นอะไรวะมึง(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : แพ้โคลนละมั้ง (พูดอย่างไม่ใส่ใจ)


และหลังจากนั้นพวกไอโค้กก็ขอโทษผมยกใหญ่เลยครับที่พามาเล่นอะไรแบบนี้ ผมก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรมากหรอก ไม่ได้คนหรือแสบอะไร มันแค่ขึ้นแดงๆก็เท่านั้น มันก็เซ้าซี้ไอสิงโตดูจะไม่พอใจเท่าไหร่ครับ จะพาผมไปหาหมออย่างเดียวเลย ทุกคนก็คะยั้นคะยอ ผมก็เลยได้ไปหาหมดเลยไง โถ่! ก็พากันขี่รถไปครับ ผมก็โทรหาอาหมอ อาหมอยู่โรงบาลเดิมเลยผมบอกอาการเค้า เค้าว่าจะรอก็พากันไปครับ ไอพวกนี้มันเว่อไปมั่ย ไม่ได้เป็นไรมากสะหน่อย แห่กันไปมาเพื่อ! ผมก็เลยบอกคนอื่นๆไปหาร้านอาหารนั่งรอ เพราะก็เริ่มหิวกันแล้วไง พวกมันก็เลยโอเค ไอสิงโตก็เลยพาผมไปหาอาหมอครับ ก็เข้าไปที่ห้องอาหมอบอก ไปถึงก็โดนสวดอีกตามเคยครับ แถมโทรไปหาป๊าอีก โดนด่าเละเลย ก็ได้ฉีดยา และก็ได้ยามาทา ยุ่งวุ่นวายไปหมดเลย พอเสร็จสรรพก็พากันไปร้านอาหารที่เพื่อนๆรอครับ เพราะนี่ก็เย็นแล้ว ไปร้านก๋วยเตี๋ยวครับวันนี้ พอไปถึงก็สั่งสะแบบแหลกลานอะครับ......


สิงโต : ไม่คันแน่นะนท มึงนี่นะ(มันจะอะไรนักหนาละนิ)
ผม : ไม่คันค้าบบ (ยิ้ม ไม่อยากพูดมากรำคาน)
ปอ : ทำไมพวกกูไม่รู้วะว่ามึงแพ้ เมื่อก่อนมึงก็โดนได้นิ(ถามอย่างสงสัย)
ผม : ไม่รู้ดิมึง มันแล้วแต่ที่ละมั้ง (พูดอย่างไม่ใส่ใจ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พออาหมออธิบายก็ไม่ได้ฟังไง555)


แล้วก็พูดกันไป สักพักก็มาเสริฟ กินไรเสร็จก็แยกย้ายกันกลับครับ ตอนแรกว่าจะไปต่อแต่นี่ก็เย็นละอีกอย่างไอสิงโตอยากให้ผมไปพักมากกว่า ก็พาผมกลับครับ พอไปถึงเฮียบูมยืนทำหน้ายักษ์มองผมเลยอะ แสดงว่ารู้เรื่องละ และหลังจากนั้นก็โดนสวดหนักเลยละครับ โดยมีไอเฮียบอมมันซ้ำเติมไป ให้ตายสิ! แล้วเค้าก็ให้ผมไปนอนรอในห้องพักด้านหลัง ผมก็ไปนอนเล่นโทรศัพท์ไปทั่วอะครับ.....


ตึ้ง! เสียงแจ้งเตือนในเฟส จริงๆมันก็ขึ้นเรื่อยๆแหละ แต่นี่มันล่าสุด และผมก็กดเข้าไปดู ใจสั่นมากมาย นี่มันเฟสพี่อ๊อฟที่ผมเข้าทิ้งไว้และ พี่อ๊อฟลงรูปคู่กับพี่มายด์ และเป็นเพื่อนกับพี่มายด์ในเฟสแล้ว โพสหากันอย่างมีความสุข และสำคัญกว่านั้น สถานะของผมกับมัน ถูกปิดไว้ครับ ให้ขอดูเอาอะ ผมนี่ใจสั่นไปหมดเลยร้อนผ่าวที่ขอบตาไปหมด ผมก็เริ่มที่จะสืบ เสาะหาครับ ว่าพี่มายด์มันพัก หรืออะไรที่ไหน แล้ววันๆไปเที่ยวที่ไหนกับพี่อ๊อฟบ้าง ก็พอรู้ข้อมูลมาแล้ว และผมก็คิดว่าจะคอยตามไปดูสองคนนั้นบ้าง ว่ามันเป็นยังไง! คิดไปทั่วอะครับ....


แกรก!....ผมหันไปมอง รีบลุกขึ้นเลยครับ!....

ผม : พี่อ๊อฟ!(วื่งเข้าไปกอดมันแน่นเลยครับ มันก็กอดผมตอบ) พะ พี่อ๊อฟ อย่าทิ้งผมไปนะ(น้ำตาเริ่มไหล และกอดพี่อ๊อฟแน่นขึ้น)


พี่อ๊อฟมันก็พยายามจะดันผมออกแต่ผมไม่ยอมครับ กอดมันแน่นเอาหน้าซุกอยู่ที่คอมันอะ....


พี่อ๊อฟ : นท ปล่อยก่อนนะ(พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ผมก็ค่อยๆผละออกมาครับ)
ผม : พี่อ๊อฟ ฮึก!(จับมือพี่อ๊อฟไว้ครับ)
พี่อ๊อฟ : นท(เช็ดน้ำตาให้ผม) ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆที่ทำให้เสียใจ ขอโทษ(พูดอย่างสำนึกผิด)
ผม : มะ ไม่เป็นไร พะ พี่อ๊อฟอย่าทิ้งผมไปนะ(พูดอย่างฟูมฟาย)
พี่อ๊อฟ : ไม่ทิ้งหรอก (ยิ้มอ่อนๆให้ผม) นท (ผมก็สบตากับพี่อ๊อฟ น้ำตาผมก็ไหลไม่หยุดเลยครับ) กูไม่อยากจะเห็นแก่ตัว กูรู้ว่าคำพูดหรือเหตุผลของกูพูดไปก็มีแต่จะทำให้มึงรู้สึกแย่....(จับมือผมแน่น) แต่กูมีอย่างนึงที่อยากจะให้มึงรู้ไว้ กูรักมึงมากนั่นคือเรื่องจริง และมันอาจจะดูมากไปถ้ากูจะขอเวลา....


ผม : ไม่มากเลย ผมให้ ให้พี่อ๊อฟได้เสมอเลยนะ(พูดอย่างรนๆ)
พี่อ๊อฟ : กูไม่ได้มาบอกลา กูแค่มาขอเวลา ถะ ถ้ามึงไม่รอกูก็เข้าใจนะ เพราะกูมันเห็นแก่ตัวเอง....ละ อุ้บ!
ผม : ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น หยุดพูด ผมจะรอ ผมจะรอพี่ได้ยินมั้ย และถ้าถึงเวลานั้น พี่จะไม่กลับมา มะ มันก็ไม่เป็นไรจริงๆ ผมจะทำให้พี่เห็นเองว่า ฮึก! ผมทุ่มเทกับรักที่พี่พูดออกมา และรักที่ผมให้พี่มากแค่ไหน (ผมเอามือปิดปากมันไว้ แล้วก็พูดออกมาอย่างสะอึกสะอื้น)
พี่อ๊อฟ : นท กะ กู (มันหันหลังไปเงยหน้า ประมานว่าข่มน้ำตาไม่ให้ไหล ผมกลัวเหลือเกินครับตอนนี้ มันทรมานสะจนผมแทบจะยืนไม่ไหวเลย) ขอบคุณและขอโทษจริงๆ กูต้องไปแล้วนะ(แล้วมันก็รีบเดินออกไปเลยครับ)


ผมก็นั่งร้องไห้อย่างเสียใจ เสียใจหนักมาก ไม่รู้สิครับ มันดูไม่มีหวังอะไร เพราะดูพี่อ๊อฟจะอาลัยอาวรณ์พี่มายด์มากและคำว่ารักที่มันพูดบอกผมมันดูจริงใจเกินไป ตอนนี้ผมสับสนไปหมดแล้ว มันจะเป็นยังไง ผมจะรอไปถึงเมื่อไหร่ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหลครับ....


แกรก! เฮียบูมเดินเข้ามาครับ ผมก็โผลเข้ากอดเฮียบูมเลยละ เค้าก็ปลอบผมใหญ่เลยละครับ ผมก็คิดมากเครียดเสียใจ ทรมาน ทุกอย่างเลยจริงๆมันกำลังจะจบแล้วอย่างนั้นนะหรอ มันเพราะอะไร เพราะพี่มายด์แค่นั้นนะหรอ อะไรที่ทำให้ผมกับพี่อ๊อฟซึ่งกำลังรักกันดีๆอยู่ๆมาแตกแยกกันเพราะพี่มายด์คนเดียวอย่างนั้นนะหรอ มันทั้งเสียใจ โกรธ เกลียด หลากหลายความรู้สึกเหลือเกินครับ มันเร็วมาก ทำไมทุกอย่างมันเร็วแบบนี้ มันเกิดอะไรขึ้นรวดเร็วแบบนี้.....


วันเวลาผ่านไปจนเปิดเทอมได้ 1 อาทิตย์แล้ว ในช่วงที่ผ่านมาผมก็ปรับตัวปรับความรู้สึกให้ปกติที่สุดเพราะตั้งแต่วันนั้น ผมก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ร้องให้กับเรื่องนี้อีก และพี่อ๊อฟก็หายไปเลยจริงๆ ผมพยายามติดต่อ ไปหามันที่บ้านบ้างก็ไม่เจอ โทรถามพี่อิฐก็ไม่รับ มันหายไป เพื่อนๆก็มาเที่ยวหาเรื่อยๆ ผมก็ยิ้มรับ ถึงแม้จะไม่มีอารมณ์ยิ้มก็เถอะ ช่วงที่ผ่านมาผมอยู่กับเฮียๆเค้าตลอดเลย แม่ป๊าพี่โน้ตก็มาหาแทบทุกวัน ป๊ายังไม่อยากให้ผมกลับบ้าน และตอนนี้ทุกคนได้เข้าใจว่าผมกับพี่อ๊อฟมันเลิกกันแล้ว แต่ผมไม่คิดแบบนั้นครับ เพราะผมยังรอ ยังคงติดต่อหามันถึงแม้จะติดต่อไม่ได้ก็ตาม ที่โรงเรียนผมก็ไม่เจอครับ ด้วยการที่เรียนกันคนละตึกอยู่แล้ว และพอพักกลางวันผมไปเดินหาไม่เจอเลยถามพวกเพื่อนพี่โอมเค้าก็บอกว่ามันมาเรียน แต่พอพักมันก็หายตัวไปเลย มันพยายามห่างจากผม เพื่อนๆไม่รู้ว่าผมพยายามติดต่อมัน ไอสิงโตก็มาหาผมทุกวันด้วยความเป็นห่วงจากมันนั่นแหละครับ ผมก็ซึมไปนิด เหม่อไปหน่อยแต่ก็ไม่มีอะไรมากครับ.......


ปอ : ไอนท!(มันเรียกผมเสียงดัง ทำให้ผมหลุดดจากความคิดตัวเอง ตอนนี้เรานั่งกันอยู่บนห้องเรียนครับ กินข้าวเสร็จแล้วรอเรียนตอนบ่าย ผมก็หันไปมองมันนิ่งๆ)
นัท : มึงยังจะติดต่อหามันอีกหรอวะ(ถามนิ่งๆ ผมชะงักไปนิด ก็อย่างว่า ทุกคนคิดว่าผมกับมันเลิกกันแล้ว)
ผม : ปะ ป่าว(ก้มหน้า)
วิว : นท อย่าทำตัวแบบนี้ดิวะ มันไม่สมกับเป็นมึงเลยยนะ(จับไหล่ผม)
ผม : กะ กูไม่ได้ติดต่อ(พูดเบาๆ)
มิน : มึงติดต่อ แต่ติดต่อมันไม่ได้ก็แค่นั้น! มึงก็รู้ว่ามันไม่สนใจมึงแล้วนะ เลิกยุ่งกับมันเถอะ(พูดอย่างไม่พอใจ)


และทุกคนก็เริ่มรุมเตือนสติผม แต่มันไม่ได้เข้าหัวผมเลย ในหัวผมยังมีคำว่ารอของพี่อ๊อฟเต็มไปหมดครับ แล้วก็ได้เริ่มเรียนคาบบ่ายกัน พอเลิกเรียนก็ลงตึกไปครับ พวกเราก็คุยกันไปจนเดินมาถึงหน้าโรงเรียน ผมมองไปเรื่อยจนไปเห็นพี่อ๊อฟ มันจอดรถหน้าโรงเรียน ผมรีบวิ่งไปหามันเลยครับ....


“ปี๊นๆ ๆๆๆ!” ผมวิ่งตัดหน้ารถเพื่อไปหามันโดยไม่กลัวว่าจะโดนรถชนหรืออะไรเลย เพื่อนๆก็ตะโกนเรียกแล้วก็วิ่งตามมา พี่อ๊อฟมันเห็นผมแล้วละ แต่ก็ไม่หนีผมไปไหน พอผมไปถึงตัวมันผมก็ยิ้มอย่างดีใจ มันดู สดใสขึ้นหรอ มันดูหล่อขึ้นรึเปล่า ผมคิดถึงมันเหลือเกิน.....


ผม : พะ....


“อ๊อฟ!” ผมหันกลังไปดู พี่มายด์ เดินออกมาจากร้านหนังสือ พี่อ๊อฟก็หันไปยิ้มให้พี่มายด์ครับ....


พี่มายด์ : อ้าวนท (ยิ้ม) เป็นไงบ้างไม่ได้เจอกันนานเลย(ยังคงความน่ารักสดใส ความอัธยาศัยดีไว้..)
ผม : กะ ก็ดีครับ แล้วพี่ละ(ถามแล้วยิ้มแห้งๆ)
พี่มายด์ : ก็สบายดีเลยละ อ๊อฟเค้าดูแลดี(ยิ้มเขินๆ ผมก็มองไปทางพี่อ๊อฟมันก็ทำหน้านิ่งๆ)
ผม : ระ หรอครับ(ยิ้มแห้งๆ)
พี่มายด์ : เอ้อ นท พรุ่งนี้วันเกิดพี่อ่ะ มาด้วยนะ ชวนเพื่อนๆมาด้วยเลย พี่ย้ายมาอยู่นี่เลยไม่ค่อยมีเพื่อนอะ(พูดอย่างเป็นกันเอง)
ผม : คะ ครับ จัดงานที่ไหนหรอ(ถามนิ่งๆ ตอนนี้เพื่อนๆก็ยืนไม่ใกล้ไม่ไกลผมครับ มันก็ทำหน้าไม่พอใจผมอยู่นั้นแหละ)
พี่มายด์ : บ้านอ๊อฟไง พี่ย้ายมาอยู่กับอ๊อฟแล้ว(ยิ้ม) พรุ่งนี้น่ะพะ.....
พี่อ๊อฟ : มายด์ กลับกันได้แล้ว จะได้ไปพัก(พูดนิ่งๆ)
พี่มายด์ : งั้นพี่ไปก่อนนะ อย่าลืมมาให้ได้นะ(ยิ้ม แล้วก็เดินไปขึ้นรถครับ)


ผมก็ได้แต่ยืนค้างอยู่ตรงนั้น พอพี่อ๊อฟมันขับรถไป เพื่อนๆก็เดินเข้ามาหาผม ทุกอย่างหยุดอยู่ตรงนี้ครับ มัน...คืออะไร..


วิว : มึงจะวิ่งมาทำไมเนี่ยนท เกือบโดนรถชน!(พูดอย่างกังวล)
ผม : กะ กูแค่อยากคุยกับพี่อ๊อฟ(พูดเสียงเศร้า)
นัท : มึงอย่าทำตัวโง่ๆดินท มันไม่สนใจมึงเลยนะ(พูดอย่างไม่พอใจ)


แล้วทุกคนก็เริ่มรุมผมผมก็คงโง่จริงๆแหละ เรื่องที่พี่อ๊อฟมาพูดกับผมในวันนั้น มีเพียงปอคนเดียวที่รู้เรื่อง เพราะผมเล่าให้มันฟัง แต่ปอก็บอกผมไว้แล้วว่ามันดูไม่มีความหวังแล้วให้ผมตัดใจสะ แต่ทำไมผมเชื่อมั่นแปลกๆละ มันเหมือนมีอะไรหลายๆอย่าง ใครหลายคนอาจจะมองว่าผมโง่ เพราะพี่อ๊อฟมันทำขนาดนี้แล้วทำไมผมไม่ยอมไปจากมัน จะตามจะอะไรกับมันอีกทำไม ไม่รู้สิครับ ตอนนี้ไม่รู้อะไรเลย ผมแค่เชื่อมั่นในความรู้สึกตัวเอง ก็แค่เท่านั้น แล้วไม่นานไอสิงโตก็มารับผมให้ไปเที่ยวกับมันผมก็ไปครับ ปรับตัวให้เป็นปกติเหมือนเดิม เก็บทุกอารมณ์ทุกความรู้สึกไว้คนเดียวเนี่ยแหละ ทำอะไรเสร็จ ไอสิงโตก็พาผมไปส่งหาเฮียครับ เฮียก็ทำให้ผมร่าเริงได้ตลอดอะครับ ผมก็ช่วยงานเฮียบ้างทุกเย็นนั่นแหละ สนุกดี เฮียก็ช่วยผมทำการบ้านด้วย.......


ผม : เฮียพรุ่งนี้นทจะไปงานวันเกิดเพื่อน นทจะกลับไปนอนบ้านคืนนึงนะ(ยิ้ม พูดขึ้นขณะนั่งทำการบ้านอยู่)
เฮียบูม : อืม เอาสิ เดี๋ยวเฮียไปส่งเราที่บ้าน(ผมก็ยิ้มครับ)


พอทำการบ้านเสร็จก็ช่วยเฮียดูร้านไป ด้วยวันพรุ่งนี้เป็นวันหยุด ผมขอเฮียพาไปส่งที่บ้านแต่เช้า เพราะจะได้ไปเตรียมตัวซื้อของอะไร เฮียก็โอเคครับ ไปส่งผมที่บ้าน ผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดครับ เตรียมตัวไปหาซื้อของครับ ตลอดเวลา2อาทิตย์ที่ผ่านมา ถึงผมจะติดต่อมันไม่ได้ ไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว แต่ผมก็ยังติดตามพี่อ๊อฟและพี่มายด์ในโซเชี่ยวได้ตลอด เพราะพี่มายด์ทำอะไรที่ไหนอย่างไรคือจะโพสเช็คอินทุกที่และทุกครั่ง ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่ดีครับ ผมจะได้รู้การเคลื่อนไหว และสำคัญกว่านั้น เรื่องที่พี่มายด์ไปอยู่บ้านพี่อ๊อฟผมรู้ได้หลังจากวันที่พี่อ๊อฟมาหาอะครับ เพราะผมทั้งค้นทั้งหาข้อมูลจนเจอ ตอนแรกตกใจมาก แต่ก็เริ่มจะโอเคแล้วละครับเพราะร้อนใจไปก็ทำอะไรไม่ได้....
ผมนั่งเขี่ยโทรศัพท์เพื่อจะดูการเคลื่อนไหวของพี่มายด์ครับ เป็นว่าไปห้างไปหาซื้อของ เอ๊ะ! ไปคนเดียวด้วยคราวนี้ ผมก็เลยรีบลงบ้านไปแล้วก็ขี่จักรยานไปดูพี่อ๊อฟที่บ้านแอบๆดูน่ะครับ เห็นมันกำลังขนของลงจากรถ คาดว่าคงเตรียมของกินรอ ส่วนพี่มายด์ไปห้างทำไมคนเดียวนะ ผมก็เลยรีบขี่จักรยานกลับบ้าน แล้วก็รีบโบกรถไปห้างทันทีเลยครับ ค่อนข้างจะช้า เพราะรถติด แต่ยังดีที่พี่มายด์เช็คอินเมื่อ20นาทีที่แล้วเอง คงยังทันเพราะผู้หญิงเดินห้างคงไม่เร็วอย่างนั้นมั้ง ไม่นานก็ถึงครับ ผมก็ลงรถจ่ายเงินแล้วก็รีบเข้าไปในห้าง แต่คือมันกว้างเกินไปครับ ไม่เจอง่ายๆแน่เลยอะ......


“นท!” ผมหันไป นัทหล่อ ไง มาผิดจังหวะม้างงง ผมก็ยิ้มให้นิดหน่อย.....


ผม : ไงนัท(ยิ้ม)
นัท : หายไปเลยนะนท เราก็ติดต่อแทบตาย(ยิ้ม)
ผม : ไม่ขนานั้นหรอกน่า ว่าแต่มาทำไร(ถามอย่างสงสัย)
นัท : มาหาเล่นเกมส์ (เอิ่ม)
ผม : อืมๆ ไปก่อนนะเรารีบ(หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พี่มายด์ถ่ายรูปร้านรองเท้าครับ ผมก็เลยรีบวิ่งไปเลย นัทมันก็วิ่งตามมาครับ)


นัทมันก็เรียกผมแล้วก็ถามผมอย่างสงสัย ผมไม่ตอบครับ ผมก็รีบวิ่งไป เดินดูในร้านรองเท้าไม่เจอครับ ผมก็เลยเดินหาทั่วๆ น่าจะไปได้ไม่ไกล.....


นัท : หาใครหรอ(ถามอย่างสงสัย)
ผม : หาคนน่ะ(บอกแบบไม่มองหน้าเพราะผมจ้องโทรศัพท์อยู่)
นัท : งั้นเราไปด้วย(พูดอย่างดีใจ)
ผม : อืมๆ(ผมก็พยักหน้ารับรู้)
นัท : โหย คอนเวิด สวยอ่า นทไปดูเป็นเพื่อนหน่อย(แล้วมันก็ดึงแขนผมไป ผมก็หันมองซ้ายขวาครับ ไปไหนแล้วนะ)
ผม : เร็วๆนัท เรารีบ(พูดอย่างเร่งๆ)


แล้วก็รีบไปเลยครับ ตามหาไปมาไม่เจอ ลองดูจากที่เช็คอินตามก็ไม่เจอ อะไรวะ ผมก็หาไปเถอะครับ จนเมื่อยก็หาที่นั่งข้างทาง นัทมันก็ตามมาไม่ห่างนั่นแหละ....


นัท : เฮ้อ! เหนื่อยจัง หาใครกันแน่อ่านท (พูดเหนื่อยๆ)
ผม : หาคนอะดิ หาไม่เจอเลยอะ(พูดอย่างหัวเสีย)
นัท : ใจเย็นๆ เรามาเป็นเพื่อนแล้ว กินน้ำนะ เดี๋ยวไปซื้อให้ (ผมก็พยักหน้าไปครับ)


แล้วสักพัก ผมเห็นพี่มายด์เช็คอินอีกผมรีบไปตามร้านนั้นเลยครับ เป็นร้านกาแฟ! ผมก็เดินเข้าไปส่องหา เจอจนได้ครับ! ผมก็รีบไปนั่งไม่ใกล้ไม่ใกล้ ให้พอได้เห็นได้รู้ และได้ยินว่าพี่เค้าพูดหรือคิดอะไรครับ แน่นอนว่าพี่เค้าไม่รู้ตัวว่าผมตามมา เค้ามาคนเดียวจริงๆด้วยละ นัทมันก็เดินทำหน้ามุ่ยเข้ามาครับ ผมก็ลืมไปว่ามันก็ตามมาด้วยนิ.....


“ทำไมมาไม่รอเราอะ อุ้บ!” ไอนัทหล่อเอ้ย! เข้ามาก็แหกปากเลยครับ ผมรีบลุกขึ้นเอามือปิดปากันไว้แล้วดึงมันนั่งลงข้างๆเนี่ยแหละครับ สักพักพี่เค้าก็มารับออร์เดอร์ ก็สั่งๆไป น้ำที่นัทซื้อมาก็กินๆไปครับ เอาให้ตาย! ระหว่างนั่งรอกาแฟมาเสริฟ ผมก็เอนตัวไปข้างหลังฟังอย่างตังใจ เหมือนเค้าก็คุยกับแม่เค้าอะ นัทก็พูดอะไรไม่รู้อยู่นั่นแหละ มันใช่เวลามั้ย....


ผม : นัท! หยุดก่อนได้มั้ย เรากำลังทำธุระอยู่เนี่ย เงียบๆหน่อย(ก้มหน้าเข้าไปใกล้ๆมันแล้วพูดเบาๆ)
นัท : ธุระไรอะ(เอิ่ม ผมอยากจะบ้าตายครับ ให้ตายสิ คิดผิดคิดถูกเนี่ย! เฮ้อ! ผมก็เล่าเรื่องที่พี่มายด์มาดึงพี่อ๊อฟไป แต่ไม่ละเอียด เล่าแบบขี้เกียจจะเล่าอะครับ เลยรวบๆไปว่า ยัยพี่มายด์มันแย่งแฟนผมไป ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ เลยตามสืบทำนองนั้น มันก็พยักหน้าเข้าใจ) งั้นเราจะช่วยนะนท (พูดอย่างจริงๆ ผมก็พยักหน้า แล้วก็นั่งเอนตัวไปข้างหลังครับ ก็ยังคงคุยกับแม่เค้า)
ผม : เฮ้อ!(ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ หรือมันจะไม่มีอะไรอยู่แล้ว เอ๊ะ! แล้วผมจะตามมันเพื่ออะไรเนี่ย คิดแล้วก็เริ่มจะงงตัวเอง) นัท ไปนั่งตรงข้ามเราก็ได้ เราอึดอัด อุ้บ!(ผมหันไปบอกนัท นัทยื่นหน้าเข้ามาพอดีครับ จุ้บปากกันเลย ผมก็ถอยห่างทันที มันก็ยิ้มเขินๆ ผมก็มองนิ่งๆ) ไปนั่งฝั่นนู่น(บอกนิ่งๆ นัทก็ไปครับ มันไม่ใช่เวลาเลย)
นัท : นท เค้ามากับใครอะ(ชี้ให้ผมดู ผมก็หันหลังไปมองนิดหน่อย เป็นผู้ชาย หล่อสะด้วย อ้าวแล้วพี่อ๊อฟละ ผมงงเลยสิ)


“มาช้าจังเลย”เสียงหวานเลยนะพี่มายด์
“เพิ่งเสร็จอะ ขอโทษนะ” เสียงหล่อเชียว


นัท : นทๆ(มันทำท่าให้ดู ประมานว่าเค้าจับมือกัน)
ผม : นัท ถ่ายไว้ๆ อย่าให้เค้ารู้ตัวนะ ไปหามุมถ่ายดีๆไปเร็ว(ผมยื่นโทรศัพท์ให้นัท มันก็รีบลุกไปครับ)

ผมก็เงียหูฟังอย่างตั้งใจ เค้าคุยกระหนุงกระหนิงเกินไป ไม่ใช่เพื่อนกันแน่นอน พี่น้องก็คงไม่ถึงเนื้อตัวขนาดนี้ นัทมันก็แสร้งไปเค้าท์เตอร์สั่งของเพิ่มแล้วก็ถ่ายครับ ขอให้ได้ช็อตดีๆเหอะ....


“แล้วอ๊อฟมันทำไงอะ” มันพูดกันไปทั่วจนพูดถึงพี่อ๊อฟ ผมก็รีบหันหลังแล้วจะตั้งใจฟัง....


“ก็ดีอะ เค้าจะรับผิดชอบให้” รับผิดชอบ? ผมงงหนักมาก...


“อืม อย่าให้ใครรู้เลยนะมายด์ ขอโทษจริงๆ เราไม่พร้อม...” ระ หรือว่า....


“มายด์ไม่ปล่อยให้ลูกตายหรอก มอสไม่ต้องห่วง” พูดเสียงสั่นๆ ผมหันไปดูเค้าจับมือกันแน่นเลยครับ เกิดอะไรขึ้น! สักพักไอนัทก็มาเอารูปให้ผมดูครับ ชัดเจนเลยละ ผมก็เก็บเข้ากระเป๋ากางเกงไปแล้วฟังต่อ เค้าก็พูดแนวนั้นแหละ ผมก็ไม่มั่นใจ จนมาประโยคนี้ครับ....


“แล้วมันเชื่อหรอ เรื่องที่มายด์โดนข่มขืนอะ” ผมตาโตเลยครับ...


“เชื่อสิ เราเป็นรักแรกของอ๊อฟนะ และอ๊อฟคงเห็นเราเดือดร้อนไม่ได้หรอก” ผมพอจะประติดประต่อเรื่องได้ละครับ ไอพี่อ๊อฟมันคงจะออกตัวเป็นสุภาพบุรุษสินะ หึ! ช่างโง่เขลาอะไรขนาดนี้ ผมก็ฟังไปเรื่อยๆครับ มันก็พูดเรื่องทั้งหมดกัน ราวกับว่าเพิ่งมาเจอกัน เรื่องที่ผมจับใจความได้ก็ทำนองว่า อีพี่มายด์เนี่ย มันท้องกับไอผู้ชายที่นั่งกับมันที่ชื่อมอสอะนะ แล้วเผอิญว่าไม่มีปัญญาเลี้ยงพี่มายด์เพราะมันจน? เลยให้พี่มายด์หาทางให้ได้ พี่มายด์ก็เลยนึกถึงพี่อ๊อฟเลย และก็รีบกุรีกุจอกลับมาที่นี่ เพื่อมาดราม่าให้พี่อ๊อฟฟังให้พี่อ๊อฟเห็นใจ และพี่อ๊อฟก็ดูจะเห็นอกเห็นใจมากเป็นพิเศษ และไอมอสเนี่ย มันก็พึ่งมาหาพี่มายด์จริงๆครับ ประมานว่านั่งรถไฟมาหากัน ดราม่าว่าอยากมาหาใจจะขาด แต่มาไม่ได้เพราะเงินไม่มี พี่มายด์เลยให้เงินไปครับ ไม่รู้เท่าไหร่ แต่พี่มายด์พูดประมานว่า “มีเท่านี้เอาไปก่อนนะมอส เดี๋ยวไว้มายด์มีเพิ่มจะเอาให้” เจริญละงานนี้ เลี้ยงผู้ชายทั้งๆที่ตัวเองท้องยังเอาตัวไม่รอด และมาขโมยคนรักของผมไปเพื่อให้รับผิดชอบไอแมงดานรกนี่หรอ! ผมนั่งกำหมัดแน่นตัวสั่นเลยครับ.....


ผม : เห้ย! (คิดขึ้นได้ ทำไมผมไม่อัดเสียงมันไว้วะ!) เฮ้อ กูมันโง่ๆๆๆๆ โง่จริงๆเลยวุ้ย!(ให้ตายสิครับงานงอก เอาไงละนิ)
นัท : อะไรนท (ถามอย่างสงสัย)
ผม : ลืมอัดเสียง (พูดแล้วทำหน้าเซ็งๆ)
นัท : เดี๋ยวๆ ดูนั่นก่อน(ชี้ไปทางใต้โต้ะครับ ผมยิ้มบานเลย นัทมันเอาโทรศัพท์มันวางไว้ใต้โต้ะ แสร้งว่าโทรศัพท์หล่นนะครับ)


แล้วมันก็ลุกไปเอามาครับ ผมก็รีบรับมาฟังอย่างดีใจ....


“คึกๆ ตึกๆ แคร่ก คืดๆๆๆๆ”เอิ่ม! ไม่ได้ยินอะไรเลยครับ นอกจากเสียงคนเดินเสียงปั่นน้ำและเสียงอะไรไม่รู้เยอะแยะมากมายครับ


ผม : มันไม่ได้ยินเลยนัท!(พูดอย่างกังวล)
นัท : นท เราก็ได้ยินที่เค้าพูดกันนะ เราเป็นพยานก็ได้(พูดอย่างจริงจัง ผมยิ้มบานเลยครับ)


แล้วก็นั่งฟังมันสองคนดราม่านิดหน่อยมันก็พากันออกไปครับ มารยานัก! มันบอกพี่อ๊อฟว่าจะไปหาญาติมัน แล้วก็แอบมาเจอผัวมัน เลวสุดๆ มาหลอกพี่อ๊อฟของผม(ผมได้ยินมันพูด) มันจบไม่สวยแน่ครับ.....


ผม : นัท (มันก็มองผม) นัทช่วยเราเรื่องนี้หน่อยนะ ตอนนี้เราพึ่งใครไม่ได้เลยอะ เพราะทุกคนคิดว่าพี่อ๊อฟเค้าบอกเลิกกับเราเพราะเค้ารักอีมายด์อะ(พูดอย่างกังวล)
นัท : ได้เลยนท เราชอบ เราว่าต้องมีเรื่องสนุกๆให้ทำแน่นอน(ยิ้มร้ายๆ ผมก็ยิ้มครับ มีพวกละ หวังเพื่อนๆผมลืมไปเลย เพราะพวกมันคงบอกว่าอย่าไปยุ่งเลย แล้วถึงมันจะช่วยมันก็คงเอาไปบอกหลายๆคน จนไอสิ่งที่ผมจะทำมันยุ่งเหยิงไปหมด)
ผม : อืม แล้วพอจบเรื่อง เราจะตอบแทนนัทนะ(ยิ้ม มันก็พยักหน้าครับ)


ผมก็พามันไปหาซื้อของวันเกิดให้พี่มายด์ครับ ก็พากันเดินเลือกนานพอควร พอเลือกได้ก็จัดห่ออะไรครับ ไอนัทก็รับไปถือให้.....


ผม : เฮ้อ! มันลำบากตรงที่ต้องเดินทางโดยรถสองแถวเนี่ยแหละ (เฮ้อ เบื่อตรงนี้)
นัท : นี่(ชูกุญแจรถมอไซค์ขึ้นมา ผมยิ้มบานเลยละ) วันนี้วันหยุดขี่มาเที่ยวได้ ไปโรงเรียนเอาไปไม่ได้น่ะ(ยิ้ม ผมก็พยักหน้ารัวเลยละครับ)


แล้วก็พากันไปที่โรงรถครับ แต่ต้องตกใจไปนิดหน่อย เจอไอมอส ไอแมงดายืนคุยโทรศัพท์อยู่ ผมก็แสร้งไปหารถใกล้ๆมัน ไอนัทก็ตามมาครับ.....


“ครับพี่ ผมจะรีบหาไปคืนเลยครับ” พูดเสียงหวานๆ
“คู่หน้าผมก็ขอลงอีกนะครับ อันเก่าไม่ต้องห่วงครับพี่จะรีบเอาไปคืนเลย ผมได้เงินจากเมียมาแล้ว”


ไอนัท : เล่นบอลชัวร์ พนันบอลอะ(ผมพยักหน้ารัวเลยครับ อะไรกันเนี่ย ชีวิตที่น่าสมเพสของพี่มายด์ จะสมเพชหรือสงสารดีเนี่ย)
ผม : นัทไปเอารถออกเลย เราขอยืนดูตรงนี้แปป (พูดอย่างไม่ใส่ใจ นัทก็ไปเอารถครับ)


สักพักมันวางสายไป ผมก็มองมันแล้วยิ้มครับ มันก็มองผมงงๆ ประมานว่าผมคงจะเป็นโรคประสาท.....


มอส : มองไรวะ!(พูดแบบไม่พอใจ)
ผม : มองคนหล่อน่ะครับ (ยิ้มเขินๆ มันชะงักไปนิด)
มอส : กูไม่สนใจพวกตุ้ดพวกเกย์หรอเว้ย!(พูดแล้วก็ไปเข็นรถมันออกมา เดาว่าคงจะเช่ามา เพราะป้ายติดตัวใหญ่ๆเลยครับ)
ผม : ผมได้ยินนะ! ที่พี่คุยโทรศัพท์เมื่อกี้นี้อ่ะ!(ผมรวบรวมความกล้าแล้วผมก็จับรถมันไว้ มันชะงักแล้วมองหน้าผมอย่างไม่พอใจ)
มอส : เสือก! (แทบจะกินหัวผมครับ)
ผม : ใช่ผมเสือก แต่ผมมาเสือกและยื่นข้อเสนอให้พี่ครับ(ยิ้ม มันก็มองผมอย่างสงสัย) ผมมีเงินให้พี่ แต่พี่ต้องทำตามที่ผมบอกนะครับ(ยิ้ม มันมองผมแบบเลิกคิ้วนิดหน่อย)
มอส : ไม่อ่ะ กูไม่เอาตูดมึงเด็ดขาด (เวร! ใครจะให้มันเอาละ!)
ผม : ไอบ้า! อย่าหลงตัวเองนะเว้ย!(พูดอย่างไม่พอใจ มันก็วางขาตั้งรถแล้วมองผมครับ) คะ แค่ไปเป็นคู่ควงให้ผม ไปงานวันเกิดเพื่อน แค่นั้น(ยิ้ม มันก็มองผมแบบแปลกๆ)
มอส : จะอวดเพื่อนว่ามีแฟน?(ถามแบบเหยียดๆ)
ผม : ใช่ครับ ผมชอบพี่ พี่หล่อ ผมขอยืมตัวหน่อย มีเงินให้ไปจ่ายค่าบอลด้วยเอาป่าว(ถามกวนๆไปครับ มันก็มองแบบลังเล)
มอส : มึงมีตังหรอวะ(ถามผมอย่างสงสัย)
ผม : พี่จะเอาเท่าไหร่(ผมถามอย่างสงสัย)
มอส : หมื่นห้า กูขาดอีก หมื่นห้า(ผมสะอึกไปนิด เยอะเลยนะ แต่จริงๆมันก็ไม่ได้มากน่ะ หมื่นห้าเองหรอติดพนันอะ แต่ทำไมเวลาดูในหนังเค้าเป็นหลายหมื่นละ)
ผม : ทำไมน้อยจัง (ถามแบบสงสัย)
มอส : กูมีอยู่แล้ว 4 หมื่น ขาดอีก หมื่นห้า จะพอกูอยู่ที่นี่และก็กลับไปกรุงเทพ (พูดแบบรนๆ เหมือนต้องการเงินจริงๆ)
ผม : ผะ ผมจะให้ แต่คงไม่ใช่แค่คู่ควงแน่นอน จะเอามั้ย!(ถามอย่างเหงื่อตก ให้ตายสิ ป๊ารู้เอาผมตายแน่ๆ)
มอส : มึงมีแน่หรอ?(มองผมอย่างสงสัยปนเหยียดๆ)
ผม : ผมไม่โง่ให้พี่ก่อนหรอก จะไปไม่ไป(ถามอย่างเร่งๆ)
มอส : ต้องมัดจำก่อน(ยื่นมือมาข้างหน้า)
ผม : ได้อยู่แล้ว เอาบัตรประจำตัวประชาชนมา(ผมยื่นมือไปข้างหน้า มันก็ลังเลนิดหน่อย)
มอส : บัตรประชาชนกูเอาไปยื่นตอนยืมรถมอไซค์มาละ (พูดแบบไม่ใส่ใจ)
ผม : งั้นเอาใบขับขี่มา(เอาเส้!)
มอส : เอาเงินมาดูก่อน!(พูดอย่างไม่ยอม)
ผม : นี่งะ (เปิดในกระเป๋าตังผมมี5พันครับ เพราะเพิ่งไปถอนออกมานิดหน่อยและที่ป๊าให้ติดกระเป๋าไว้ยังไม่ได้ใช้อีก) และมีนี่อีก3ใบ(เอาบัตรเอทีเอ็มออกมาให้มันดูพร้อมกับสลิปที่เพิ่งกดเงินมันมียอดคงเหลือไง เอาให้มันมั่นใจไปเลย)พอใจยัง (ถามแล้วยักคิ้วให้มัน มันก็ดูลังเลไม่น้อย ตอนนี้นัทก็ยืนไม่ใกล้ไม่ไกลครับ มันก็ช่วยฟังหรืออะไรทำนองนั้นอะ)
มอส : อะ เอ่อ (มันลูบที่กระเป๋าตังที่อยู่ในกางเกงมันอย่างลังเล)
ผม : เฮ้อ! ไม่ต้องละ ลูกเล่นเยอะ ไปหาคนอื่นดีกว่า(ผมก็เก็บกระเป๋าตังเข้ากางเกงแล้วก็กำลังจะเดินไป)


หมับ! หึ! มุขตื้นๆมันก็ยังหลงเนอะ โง่จริงๆ....


ผม : ปล่อยเลย เล่นตัวเยอะ ไปหาคนอื่นแล้วดีกว่า(พูดแบบเล่นตัวคืน)
มอส : เออๆ เอาก็ได้วะ! เอาไปให้หมดเลยบัตรกูอะ(มันดึงออกมาให้เกือบหมดเลยครับทั้งใบขับขี่ บัตรนักเรียน บัตรสุขภาพอะไรของมันนั่นแหละแล้วยื่นมาให้ผม) เอามัดจำมา!(ยื่นมือแบมาทางผม)
ผม : ไม่ได้เป็นแค่คู่ควงนะ (มันก็มองผมแบบไม่พอใจ)
มอส : เออๆ กูยอมหมดละจะให้เอามึงกูก็ยอมโอเคมั้ย!(พูดอย่างยอมๆ ไอเวรคิดว่าผมคงว้อนมากสินะถึงพูดแต่เรื่องแบบนั้นอะ)
ผม : ยอมทุกอย่างจริงๆนะ(ผมถามย้ำด้วยรอยยิ้ม)
มอส : อะ เออ! แต่ถ้าบางอย่างไม่ได้กูก็ไม่ยอมนะเว้ย(พูดอย่างไม่ยอม)
ผม : เฮ้อ เงินหมื่นห้าเนี่ย งานง่ายๆแบบนี้อะใครๆก็อยากได้นะพี่ (พูดแบบกวนๆ)
มอส : เออๆๆ ยอมแล้วโว้ย! ถ้ากูไม่ร้อนเงินกูไม่ยุ่งกับเด็กอย่างมึงหรอก!(ผมก็แสยะยิ้ม)
ผม : รอแปป! (แล้วเดินไปหานัทครับ)


ผมบอกนัทว่าให้ตามผมมาและถามนัทว่าพอจะมีอาวุธติดตัวมั้ย นัดก็บอกว่ามีมีดอเนกประสงค์ที่มันรวมๆอยู่ในตลับเดียวอะครับ เอิ่ม มันบอกว่าของเพื่อนมันฝากไว้นานแล้ว บังเอิญไปปล่าว จริงๆต้องการความปลอดภัยไปคนเดียวไม่มีทางรอดแน่ มันเหมือนจะยอมแต่ถ้าผมไปกับมันสองคนแล้วอาจจะเจอมันหลอกทำร้ายแล้วก็ชิ่งเงินไปฟรีๆก็ได้ ผมก็เดินกลับไปหามันครับ....


ผม : ไปที่ที่พักพี่เลยครับ ผมอยากไปดูเสื้อผ้าที่จะใส่ไปคืนนี้(ยิ้ม มันก็มองผมแปลกๆ ผมก็มองมันแบบผู้ชนะ)
มอส : เอามัดจำมาก่อน!(ไอบ้านี่มันห่วงแต่ตังวะ)
ผม : อะ!(ยื่นให้มัน5พันไปครับ มือสั่นเลย ให้ตายสิ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่อ๊อฟผมไม่ทำเด็ดขาดอะ 5พันไปแล้วครับ มันก็เก็บใส่กระเป๋าแบบรนๆ) ไปได้ยัง!(พูดแบบฟึดฟัดเล็กน้อย)
มอส :เออๆ!(พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม)


แล้วก็ขึ้นซ้อนมัน ก็ขับไปครับนัทก็ขับตามไม่ห่างเลยละ ทุกคนอาจจะมองว่าผมทำอะไรเกินตัวไปรึเปล่า ผมบอกเลยว่าจริงๆแล้วอะ ผมก็พอจะดูมันออกครับ มันคงจะเป็นประเภทที่ทำทุกอย่างได้เพื่อเงินไม่งั้นมันไม่ถ่อมาถึงที่นี่เพื่อมาขอเงินพี่มายด์หรอกครับ มันเลยยอมรับข้อเสนอผมซึ่งที่ผมได้ยินมามันจะต้องใช้เงินแล้วด้วย และด้วยการที่ผมมีเงินพร้อมจะให้มันมันก็เลยยอมไงครับ พอไปถึงเป็นโรงแรม ไม่ใหญ่ไม่เล็กพอดีๆอะครับ มันก็พาผมขึ้นไป ห้องสวยเลยละ ผมก็สำรวจห้องครับ นัทก็ตามมาติดๆตัวผมเนี่ยแหละครับ แล้วนัทก็กอดเอวผม แล้วก็ยัดแท่งอะไรสักอย่างใส่กระเป๋าหลังกางเกงผม ผมก็ทำเป็นไม่สนใจไปครับ.......


ผม : มีอาวุธมั้ย?(ถามอย่างสงสัย)
มอส : ไม่มีโว้ย! กูไม่พกของพวกนั้นหรอก!(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : นัท ค้นหน่อยดิ(ผมโชคดีที่นัทมาด้วยนัทตัวโตพอๆกับมันเลยมีอะไรนัทก็น่าจะช่วยผมได้ นัทก็ไปค้นตู้เสื้อผ้ามันครับ มันก็ดูเลิกลักไปหน่อย ของมันไม่มีอะไรเลยครับ เหมือนเพิ่งมาเช็คอิน กระเป๋าเป้ใบเดียวยังไม่ได้เปิดเลย)
นัท : นท (ชูมีด แล้วก็แท่งเล็กๆให้ผมดู) ปืนปากกา?(เอิ่ม)
ผม : เอามาให้หมด พี่เค้าอาจจะตุกติกก็ได้(ยิ้มร้ายๆ มันก็มองผมแบบยอมๆ ผมว่ามันเดือดร้อนเงินมากพอควรเลยละ ไม่งั้นมันไม่ยอมผมหรอกครับ)
มอส : ไอสัสเอ้ย! เงินแค่หมื่นห้านึงมึงไม่ต้องทำขนาดนี้หรอกมั้ง!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ไม่ได้ครับ สำหรับพี่มันอาจจะน้อย สำหรับผมมันมาก!(พูดอย่างไม่ยอม)


ผมก็เดินไปเปิดกระเป๋าเป้มันครับ เสื้อยืด เอิ่ม ไม่มีที่มันดีๆเลยอะ เซ็งเลยครับ.....


ผม : โว้ะ! หน้าตาก็ดีใส่เสื้อยืดกางเกงยีนส์มาเที่ยวเนี่ยนะ(ถามอย่างเซ็งๆ)
มอส : เออ ทำไมกูวะ!(พูดอย่างหาเรื่อง)


ผมก็เดินเข้าไปใกล้ๆมันครับ จับขอบกางเกงมันลูบไปมาเบาๆจริงๆเพื่อหาอาวุธ555กลัวเหมือนกันแหละ ก็ไม่เจอครับ ผมก็จับเป้ามัน....


มอส : มะ มึง (มันสะดุ้งนิดหน่อย)
ผม : ใหญ่เลยนะเนี่ย(ยิ้ม ผมมองไปทางนัทครับ) ก่อนอื่นผมว่าเรามาทำอย่างอื่นกันก่อนดีกว่า(ผมเดินไปหานัทครับ)


แล้วผมก็ไปกระซิปที่ข้างหูนัท “ถ่ายรูปตอนมันแก้ผ้าไว้นะนัท แอบถ่ายอย่าให้มันเห็น” แล้วผมก็เดินกลับไปหามันครับ มันก็ยืนนิ่งๆ เหมือนตื่นเต้นหรือกลัวอะ มันก็เลยไม่ได้สนใจอะไรผมครับ ผมก็ถอดเสื้อตัวเองออกครับ แล้วก็ค่อยๆแกะเข็มขัดมันออก....


ผม : ถอดกางเกงให้ผมหน่อยสิพี่(ยิ้ม)
มอส : มะ มึงจะให้ไอนี่อยู่ด้วยหรอ(ชี้ไปทางนัท)
ผม : มันเป็นเพื่อนผม มันก็ดูผมเป็นประจำแหละพี่ หรือพี่ไม่อยะ...
มอส : อะ อืมๆๆ(พยักหน้าอย่างยอมๆ ผมยิ้มเลยครับ)

มันก็ถอดกางเกงออก ใส่กางเกงในแบบบ๊อกเซอร์ ของใหญ่ใช่ย่อยเลยนะเนี่ย ผมก็ลุกขึ้นถอดเสื้อมันออกครับ ตอนนี้ที่ตัวมันเหลือแต่กางเกงในแล้วครับ แต่ของผมยังเหลือท่อนล่างแบบครบผมถอดแค่เสื้อ.....


ผม : โห หุ่นดีกว่าที่คิดนะครับ หมื่นห้านี่มันคุ้มจริงๆ ได้ทั้งคู่ควงและคู่...(ผมเดินอ้อมไปด้านหลังมันครับ มันยืนตัวแข็งตั้งแต่เมื่อกี้แล้วครับ)


ผมอ้อมไปด้านหลังมันแล้วผมก็ขยิบตาให้นัทถ่ายรูป นัทก็เริ่มกดถ่ายครับ มันไม่รู้หรอกเพราะผมเบี่ยงเบนความสนใจมาที่มือผมที่ลูบไล้ผิวมันอยู่ แน่นอนว่าในรูปต้องติดผมไปด้วย แต่เห็นไม่ชัดหรอก เพราะผมเอาหน้าตัวเองหลับไปที่หลังมันไง ผมก็กอดมันจากด้านหลัง แล้วก็เอามือข้างนึงไล่ลงที่ขอบกางเกงแล้วก็ล้วงเข้าไปข้างในครับบ แล้วก็มองไปทางนัทแล้วก็พูดแบบไม่ออกเสียงแล้วเอามืออีกข้างที่ว่างอยู่ทำมือให้ถ่ายไปเลยรัวๆนัทก็พยักหน้าครับ ผมไม่รู้ว่ามันรู้ตัวมั้ย ว่านัทถ่ายมัน แต่มันมัวแต่ก้มมองมือผมที่ล้วงเข้าไปในกางเกงมันไง.....


ผม : ถอดออกเลยครับพี่(พูดเสียงแหบพร่ามันก็ถอดกางเกงลงครับ ผมก็ลงส่งซิกให้นัทแล้วก็หลบไปข้างๆ นัทกดถ่ายรัวเลยครับ)


มันยืนตัวเปล่าแล้วตอนนี้ เห็นหมดๆ ใหญ่มาก ผมแอบอึ้งไปนิดนึง มันก็หล่อนะเนี่ย ผมกลืนน้ำลายเลยละครับ.....


มอส : อยะ อย่าถ่ายรูปหรืออะไรนะเว้ยกูไม่ยอมหรอก(พูดเสียงอ่อนๆเหมือนอาย แสดงว่ามันไม่รู้ครับ)
ผม : ไม่ถ่ายหรอกครับ ของดีแบบนี้ใครจะยอมให้คนอื่นเห็นละ(หน้ามันแดงครับ ผมดันมันให้นอนลงเตียงครับ) นัท นั่งดูให้ดีๆละ(ยิ้มให้นัท นัทก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ที่อยู่ปลายเตียง แล้วก็เดินไปหานัทอีกทีนึง ไอมอสมันก็นอนหลับตา ประมานว่าภาวนาไง ว่าจะเอากับผมจริงๆหรออะไรงี้) นัท อัดคลิปไปเลย อย่าให้เห็นหน้าเรานะ(มันก็พยักหน้ามือนัทสั่นๆเลยละ)
มอส : คะ คุยอะไรกันวะ!(ถามอย่างตื่นๆ)
ผม : ถามหาถุงยางกับเพื่อนน่ะ หรือพี่มี(แถไปนั่น)
มอส : นะ ในกระเป๋าเล็ก(ชี้ไปในตู้เสื้อผ้า ผมขยิบตาให้นัททีนึงแล้วก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าครับ)


ผมก็ไปล้วงถุงยางออกมาครับ แล้วก็ขึ้นไปนั่งคร่อมมันโดยยังไม่ถอดกางเกงนะ ผมโน้มหน้าไปไซร้คอมันครับ....


ผม : ผมชอบพี่จริงๆนะครับ(ทำตาเยิ้มเลยครับ)
มอส : อะ อืม(หน้ามันแดงครับ)


ผมก็ไซร้คอมัน แล้วก็ลุกขึ้นมา เลื่อนตัวเองให้ไปอยู่ตรงหว่างขามันครับ ผมก็เริ่มจับแท่งของมันขึ้นมารูดเบาๆ มันขนลุกเลยละ แต่แท่งมันก็แข็งสู้มือผมเลยละครับ ผมก็มองมันแบบสมเพชอะครับ มาทำให้ผมกับพี่อ๊อฟต้องแยกจากกันอย่างนั้นหรอ....


ผม : ของพี่สวยมากเลยอะ ใหญ่มากด้วย (มือก็ยังคงรูดไปครับ)
มอส : อืม (ทำหน้าเขิน)
ผม : ผมขอถ่ายไอจ้อนพี่ไว้ดูได้มั้ย(มันชะงักไปนิด) ไม่เห็นหน้าหรอก เห็นแค่แท่งใหญ่ๆนี่(ยิ้ม)
มอส : อืม ห้ามเห็นหน้านะเว้ย(ผมยิ้มเลยครับ)
ผม : ขอมือถือหน่อยนัท(หันไปยิ้มให้นัทครับ)


นัทก็เดินเอามาให้ ผมเห็นนัทคือหน้าแดงมาก ผมอายเหลือเกินที่ต้องมาทำแบบนี้ให้เพื่อนอย่างนัทดูเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่มันก็ไม่ได้แย้งหรืออะไรดูจะชอบมากเลยละ....


ผม : ถ้าชอบก็นั่งดูใกล้ๆสินัท(ผมใจกล้าพูดไป เพราะนัทมันไม่ยอมปล่อยมือจากโทรศัพท์ที่ยื่นให้ผมสักที)
มอส : มะ ไม่เอาได้มั้ยวะ กูอายนะเว้ย(พูดเบาๆ เสียงติดจะหอบๆเพราะความเสียวนิดหน่อย)
ผม : น่า นะ มันเสียวดีไม่ใช่หรอ เวลามีคนมามองตอนทำกันอะ(พูดไปออกจะเรทไปหน่อย แต่ผมก็ไปจำๆจากคนอื่นมานะครับ)
มอส : อะ อืม(เสียงสั่นเลย)


ผมโน้มหน้าเข้าไปหานัทใกล้ๆครับ ประมานทำเหมือนไซร้คอ แต่ก็ไซร้บ้างนิดๆ “นัท ถ่ายข้างๆเนี่ยแหละ อย่าให้เห็นเรานะ”นัทก็พยักหน้าแล้วก้เอามือถืออีกเครื่องขึ้นมาถ่ายครับ แต่ทำไมตานัทต้องมาจับจ้องที่ผมเป็นพิเศษด้วยละเนี่ย ผมเริ่มจะเขินจริงๆแล้วเนี่ย!....


มอส : เร่งเร็วๆหน่อย จะเสร็จแล้ว(ผมก็ทำตามมันบอกครับ) อะ อ้า โอย!(มันกระตุกพร้อมกับน้ำที่พุ่งออกมาจากแท่งของมันครับ เต็มไปหมดเลยละ เลอะมือเลอะถึงตัวผมอะครับ)
ผม : นะ น้ำเยอะมาก(ทำไมผมรู้สึกอายมากก็ไม่รู้อะครับ)
มอส : จะ ต่อเลยมั้ย(ถามแบบอายๆ)
ผม : พะ พอก่อนดีกว่า พี่ไปล้างตัวเถอะ(พูดแบบรนๆผมก็เข้าไปล้างมือครับ พี่เค้าก็เข้ามาล้างตัว เค้าก็มองผมแบบเขินๆ ผมก็เขินสิ บ้าจริง เค้าเซ็กซี่เกินไปครับ)


ล้างมือเสร็จผมก็ออกไปหานัทข้างนอกห้องครับ นัทนั่งเหงื่อตกเลยละ....


ผม : โอเคมั้ยนัท(นัทก็มองผมแล้วยิ้ม) ขอโทษนะที่ทำเรื่องไม่ดีให้เห็นอะ แล้วก็ยังให้มาช่วยทำนู่นนี่อีก(พูดอย่างรู้สึกผิด)
นัท : ไม่เป็นไร นทแค่ทำเพื่อช่วยแฟนนทนิ(ผมก็ยิ้มแล้วพยักหน้า)
ผม : เฮ้อ!(เริ่มฟุ้งซ่าน ผมก็ขาดมานานแล้วยังไม่ได้ทำบ้างเลยอ่า55)


แล้วสักพักมันก็เดินออกมาแต่งตัวครับ ผมก็ไปเลือกเสื้อผ้าที่ดีที่สุดให้มันครับ ก็เสื้อยืดลายสวยๆที่สุดไรทำนองนั้น555 ใส่เสร็จก็เช็คนิดหน่อยครับ......


ผม : เออ หล่อเลยนะเนี่ย(ยิ้ม)
มอส : เออ(ทำเป็นอมยิ้ม)
ผม : พี่รออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวผมจะไปเตรียมอะไรนิดหน่อย(บอกไอมอสอย่างใจดี)
มอส : อะ อืม งานเริ่มกี่โมงละ(ถามเสียงอ่อน มันดูเขินผมนะ)
ผม : เดี๋ยว 6 โมงมารับ ผมเห็นมาร์คหน้าอะไรไม่รู้บำรุงให้หล่อๆนะ เดี๋ยวผมมา อ้อ ไอนี่(เดินไปหยิบกุญแจรถมันครับ) ผมขอริบไว้นะ ห้ามหายไปไหนด้วยเพราะ!(ผมยื่นรูปตอนมันยืนเปลือยให้มันดูมันตาโตเลยครับ) รูปว่อนเน็ทแน่(พูดขู่อย่างผู้ชนะ)
มอส : นะ นี่มึง!(มันจะมาแย่งครับ)
ผม : เอาไปลบสิ ผมซิ้งค์เข้าไดร์ฟหมดแล้ว (ยิ้มเหยียด) ไปกันเถอะนัท(นัทก็พยักหน้าแล้วตามผมมาครับเราก็ออกจากห้องไปครับ ก่อนออกผมไม่ลืมที่จะเอาโทรศัพท์มันยิงเข้าเครื่องผมครับ)
นัท : นท ไม่แรงไปหน่อยหรอทำแบบนี้อะ(ถามอย่างกังวล)
ผม : ที่นัทได้ยินมันยังน้อยไปไม่ใช่หรอ คนๆนึงที่ไม่ได้ทำอะไร ต้องมารับผิดชอบให้พวกมันอะ และนั่นก็เป็นคนที่เรารักด้วยนะ(พูดแล้วโมโห)
นัท : อะ โอเค เป็นเราเราก็คงทำอะ อาจจะทำหนักกว่านทอีกมั้ง(ยิ้ม)


ผมก็ยิ้มครับ นัทมันแค่กลัว ผมบอกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นผมยอมรับผิดคนเดียวนัทมันก็ไม่ได้ได้กลัวอะไร แค่ไม่อยากให้ผมแปดเปื้อนเกินไป คำพูดพระเอกไปครับ ผมอะทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้ได้พี่อ๊อฟของผมกลับมาครับ ไม่ว่ามันจะผิด จะเสียมากเท่าไหร่ผมยอม แต่ผมไม่ยอมเสียพี่อ๊อฟไปแน่นอน ผมกับนัทก็พากันกลับไปที่บ้านผมครับ เอาโทรศัพท์ไปเสียคอม เช็คอะไรต่างๆ เออดีทุกรูปไม่เห็นผมเลย อาจจะเห็นร่างกายบ้างแต่ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นใครอะ ในคลิปก็เห็นแค่ตัวผมนิดหน่อย แต่ก็ไม่อะไรโอเคแล้วครับ ผมก็เอาโทรศัพท์นัทมันมาเช็คด้วย ก็กลัวจะโดนเหมือนกันนิเนอะ ก็เช็คไม่มีอะไรครับ นัทมันก็ดูจริงใจดีอะครับ ตัดต่อทำนู้นทำนี่เสร็จก็ถึงเวลาไปรับไอมอสครับ ก็พากันไป พอไปถึงผมก็โทรบอกให้มันลงมาจะได้ไปกันเลยครับ มันก็โอเคครับ ผมก็บอกว่าให้แกล้งเป็นแฟนผมเท่านั้น เห็นอะไรก็อย่าตกใจและอย่าตื่นตระหนกไป มันก็ดูงงๆแต่ผมก็ไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติมครับ ก็พากันไปบ้านไอพี่อ๊อฟครับ แต่ก่อนจะถึงบ้านพี่อ๊อฟไม่ไกลจากบ้านพี่อ๊อฟเท่าไหร่ห่างกันสองสามหลังครับ พวกไอปอและพวกไอสิงโตครับยืนดักรอเลย ผมอึ้งไปเลยครับ....


ผม : เล่นให้มันสมจริงละ!(บอกไอมอสด้วยเสียงแข็ง มันก็ไม่ตอบอะไรครับ แล้วก็หยุดอยู่ตรงที่พวกเพื่อนๆยืนดักรอไว้ครับ)
สิงโต : มึงคิดจะทำอะไรไอนท!(พูดเสียงแข็ง แล้วมองไอมอสตาแข็งเลยครับ)
มอส : ถอยไป กูจะเข้าไปงานวันเกิดกับ.....แฟนกู(ทุกคนดูตกใจมากเลยละครับ โดยเฉพาะไอสิงโต มันมองค้อนจนเส้นเลือดในตามันขึ้นเลยอะ)
ผม : เอาไว้จะอธิบายทีหลัง กูขอเค้าไปเคลียล์ก่อนละกันนะ(ยิ้ม) พวกมึงจะตามเข้ามาด้วยก็ได้นะ(ยิ้ม)


พวกมันก็หลีกทางครับ ไอมอสก็ขับรถไปจอดหน้าบ้านไอพี่อ๊อฟ แน่นอนว่ามันไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหน เพราะมันมาจากกรุงเทพและพี่มายด์คงไม่ได้บอกหรอกว่าอยู่ที่นี่อะ แล้วผมก็เดินจูงมือไอมอสเข้าไปในบ้านครับ นัทก็ตามมาติดๆ เพื่อนๆก็ตามเข้ามาด้วยความเป็นห่วง? หรืออะไร? ไม่รู้แต่หน้าตาแต่ละคนคือพร้อมฆ่าผมแล้วอะ5555.....


“อ้าวนท” พี่อิฐไง ยิ้มแล้วเดินมาหาผมเชียว ตอนนี้หน้าบ้านมีโต้ะเก้าอี้เยอะมาก แต่คนก็มาเยอะแล้วละ ผมเห็นไปอัดกันอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมก็ยิ้มให้พี่อิฐนิดหน่อย พี่อิฐก็มองไปที่มือผมที่ประสานกับมือของไอมอส...


พี่อิฐ : อะ เอ่อ(ยิ้มแห้งๆ)
ผม : อ้อ นี่พี่มอสครับเป็น...(ผมบีบมือมันให้รู้ว่าควรพูดอะไร)
มอส : เป็นแฟนนทครับ(พี่อิฐดูตกใจไม่น้อยเลยละ)


แล้วพี่อิฐก็ชวนเข้าไปในบ้านเพราะเค้ากำลังคุยกันสนุกสนานเลยละ แต่ผมขอไม่เข้าไปเพราะจะนั่งรอข้างนอก ไม่นานทุกคนก็ทยอยกันออกมาครับ เพื่อนๆพี่อ๊อฟเอย พี่ๆผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นน่าจะเป็นเพื่อนของยัยพี่มายด์ แต่พี่อ๊อฟกับพี่มายด์ยังไม่ออกมาครับ ผมก็เดินเข้าไปหา บนห้องไม่เจอครับ เลยไปที่ครัว ผมต้องแอบเลยละครับ เห็นมันจับมือกันแล้วพูดอะไรกันก็ไม่รู้ ผมเห็นแล้วอารมณ์ขึ้นอยากฆ่าคนมากตอนนี้ มันทำให้ผมแค้นยัยมายด์มากมายครับ.....


ผม : อะ แฮ่ม!(เรียกร้องความสนใจสะหน่อยครับ พี่อ๊อฟมันดูตกใจไปนิดหน่อย)
พี่มายด์ : มาแล้วหรอ(ยิ้มอย่างดีใจ เค้าดูเป็นคนที่ใสๆสะจน ผมเนี่ยเกือบเชื่อเลยนะครับ)
ผม : ต้องมาสิครับ วันเกิดของพี่มายด์ทั้งที(ยิ้มร้ายๆ)
พี่อ๊อฟ : นท! มานี่เลย!(มันดึงแขนผมให้ไปกับมันทางหลังบ้านผมก็ไปครับ)


พี่มายด์ก็ทำอะไรในครัวไป พี่อ๊อฟลากผมออกมาแล้วมองผมแบบไม่พอใจ.....


พี่อ๊อฟ : มึงมาทำไม(ถามนิ่งๆ)
ผม : แหม่ๆ พี่อ๊อฟ ผมแค่มาตามคำเชิญชวน พี่อ๊อฟพูดแบบนี้จะไม่ใจร้ายไปหรอ(พูดแบบดัดจริต)
พี่อ๊อฟ : กูขอร้องนะนท อย่ายุ่งกับมายด์ อย่าทำอะไรให้มันเป็นเรื่องนะ(พูดเสียงอ่อนๆ)
ผม : แคร์กันมากจังเลยนะ(รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตาขึ้นมาทันทีเลยครับ) ผมน่ะ ก็คงดูไม่ดีเสมอมาสินะสำหรับพี่นะ ตะ..อุ้บ! (มันประกบจูบผมครับ น้ำตาผมค่อยๆไหลลงมา)
พี่อ๊อฟ : กูไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ อย่าพูดแบบนั้น (ผละออกมาแล้วพูด)
ผม : จำไว้นะพี่อ๊อฟ คนบางคนอ่ะอย่ามองมันแต่ภายนอก เพราะภายนอกอะมันอาจจะดูสวยดูอ่อนโยนน่าถนุดถนอน แต่ภายในของมันอ่ะ ร้ายยิ่งกว่างูมีพิษซะอีก!(พูดแล้วผมก็เช็ดน้ำตาลวกๆแล้วก็เดินกลับเข้าไปครับ พี่มายด์ก็ยังคงทำอะไรอยู่ผมออกไปเห็นพวกไอสิงโตมันซักไอมอสกับนัทอยู่ครับ ผมก็เดินไปหาพวกนั้นเลย)
มอส : นท (ดึงมือผมไปอีกทางที่คนเงียบๆครับ)
ผม : อะไร (ถามอย่างหัวเสีย)
มอส : มะ มึงร้องไห้หรอวะ(ผมหันหน้าหนีมัน)
ผม : ปะ ป่าว พี่มีอะไร ไม่ต้องห่วงนะ เสร็จงานนี้พี่จะไปไหนก็ไปเลย ผมจะจ่ายเงินให้และ เรื่องรูปกับคลิปไม่ตะ...อุ้บ!(มันเอามือปิดปากผมไว้ครับ)
มอส : กูไม่ได้ห่วงเรื่องพวกนั้นนท กะกู กูได้ยินมาหมดแล้วนะ เรื่องที่แฟนมึง....(พูดแล้วทำหน้าเศร้า มันสงสารผม?) กะ กูจะช่วยมึงให้เต็มที่นะนท กูเข้าใจละทำไมมึงต้องทำขนาดนี้(พูดอย่างเห็นอกเห็นใจ ผมแสยะยิ้มนิดหน่อย)
ผม : แน่นอนครับ พี่ต้องช่วยผมอยู่แล้ว (ยิ้ม)
มอส : อืม (จับมือผม) มาเริ่มกันเลย(หึ! เหมือนทุกอย่างจะเป็นใจเหลือเกินครับ)

ผมก็จับมือกับมันครับ ไม่นานพี่อ๊อฟก็เดินออกมา มันมองมาที่ผมเป็นอันดับแรก และก็ทำหน้าไม่พอใจอย่างมาก ผมก็นิ่งๆไม่พูดอะไรครับ แล้วมันก็เดินตรงมาหาผม ทุกคนที่รู้เรื่องก็มองมาทางผมกับพี่อ๊อฟกันหมดครับ.....


พี่อ๊อฟ : มึงเป็นใคร!(ผลักไหล่ไอมอสอย่างแรง)
มอส : มึงนั่นแหละเป็นใคร! (ผลักไหล่คืนพี่อ๊อฟก็มองผมนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : นท มันคืออะไรวะ ไหนมึงว่า...(ผมมองมันตาขวางเลยครับ ประมานว่าถ้าพูดออกมาเป็นเรื่องแน่)
มอส : อะไรกัน นี่นะหรอแฟนเก่านทอะ(มองพี่อ๊อฟเหยียดๆ ผมก็คิดในใจ มึงมันก็จะร่าเริงได้แค่ตอนนี้แหละ)
ผม : ผมหิวละ มีอะไรเลี้ยงแขกบ้างหรอ(ถามนิ่งๆ)


ทุกคนก็ค่อนข้างงงๆกันครับ สักพัก เคร้ง! ผมถึงกับหลุดยิ้มออกมาครับ ยัยมายด์มันออกมาแล้วครับ ไอมอสจับมือผมแน่นเลยละ มันตกใจไม่น้อยเลยละครับส่วนยัยมายด์ทำถาดผลไม้ในมือล่วงเลยละ......


มอส : อยะ อย่าบอกนะ ว่านี่คะ คือผู้หญิงที่มาแย่งแฟนมึง(ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ผม : ใช่(ตอบแบบนิ่งๆ แล้วทำหน้าโกรธๆ ไอมอสกลืนน้ำลายเลยครับ)


ตอนนี้ทุกคนก็ไปรุมช่วยยัยมายด์แล้วละครับ ดูเป็นห่วงกันเหลือเกินผมเห็นแล้วเจ็บใจที่สุดคือพี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟที่ดูจะประคบประหงมมันเกินความจำเป็น มันปวดร้าวเหลือเกินครับ ผมปล่อยมือจากไอมอสแล้วเดินไปหายัยมายด์ครับ....


ผม : เป็นอะไรมากรึเปล่าครับ(พูดแทรกหลายๆคนที่กำลังถามมัน แบบนิ่งๆ เค้าก็ดูอึ้งๆไม่น้อยเลยละ)
พี่มายด์ : มะ ไม่เป็นไร(ถามหน้าตกใจเหมือนเจอผีอะครับ)
ผม : งั้นเรามาเริ่มกันเลยมั้ยครับ(พูดแบบนิ่งๆแล้วจิกตา)
พี่อ๊อฟ : นท! มึงทำอะไร!(ลุกขึ้นมาบีบแขนผมแน่น)
ผม : หึ! (ผมมองแขนที่โดนมันบีบ) ไม่น่าเชื่อจริงๆนะครับ คนๆเดียวเปลี่ยนพี่อ๊อฟที่เคยรักผมมากมายให้มาเกลียดผมมากมายแบบนี้(ผมแบบน้ำตาคลอครับ มันก็ปล่อยมือผมออก)
พี่อ๊อฟ : นท (เรียกผมเบาๆ)
ผม : หึ!(ผมก็เดินกลับไปจับมือไอมอสครับ มันก็ยืนคงตกใจแหละแต่ก็ปรับสีหน้าทัน)
สิงโต : มะ มึงโอเคนะนท(ทำหน้าสงสารผม ทุกคนดูจะสมเพชผมมากเลยนะครับ ผมก็ได้แต่ยอมรับกับสิ่งที่เกินตรงหน้า ถ้าเป็นหลายๆคนอาจจะกรีดร้องออกมาแล้วตบอีนั่นอย่างบ้าคลั่งแต่ผมไม่ครับ ผมไม่ทำตัวแบบนั้นแน่นอน ผมจะทำให้ความจริงมันกระจ่างและ คนผิดจะต้องได้รับกรรม)
ผม : โอเคสิ(เช็ดน้ำตาที่ไหลลวกๆ) มาถึงขนาดนี้ละ ไม่โอเคให้มันรู้ไป(ยิ้มครับ ยิ้มให้กับความน่าสมเพชของตัวเองที่รักมันได้มากมายขนาดนี้ รักจนยอมทำเรื่องบ้าๆ รักจนเสียเงินไปให้ไอขี้พนันมอส รักจนทำขนาดนี้มาขนาดนี้แล้ว คงไม่มีเวลามานั่งฟูมฟายแล้วละ)
ปอ : นท กลับกันเถอะนะ กูว่ามึงไม่โอเคเลย(พูดอย่างใจเย็นแล้วจับไหล่ผม)
ผม : กูโอเคสิปอ กูเป็นเพื่อนมึงนะ มองไม่ออกเลยหรอ ว่าตอนนี้กูกำลังมีความสุขอะ(พูดนิ่งๆ แต่ก็ไม่สามารถห้ามน้ำตาได้จริงๆครับ มันก็ไหล แต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ ไอมอสมันก็มองผมแบบนิ่งๆ เพราะเรื่องที่มันได้ยินมามันก็คงจะเห็นใจผมไม่น้อย และเหตุการณ์เมื่อกี้อีก ที่พี่อ๊อฟ มันทำกับผมเหมือนว่าผมเป็นตัวอันตรายแบบนั้นอะ เจ็บปวดใจเกินไปครับ)


สักพักเราก็ไปนั่งที่โต้ะที่เค้าจัดไว้กันครับ ไอมอสมันก็เงียบไปเลย ผมก็ไม่ได้ท้วงหรือให้มันทำอะไรครับ เรานั่งจับมือกันบนโต้ะ สักพักพวกยัยมายด์ก็กำลังเดินมานั่งครับ....


ผม : แหม่! พี่มายด์ครับ นั่งไกลขนาดนั้นคงไม่ได้ยินเสียงผมอวยพรพี่หรอกมั้งครับ(พูดขึ้นมาเสียงดังเค้าก็มองมาที่ผมกันหมดครับ พี่เค้าก็เลยเดินมานั่งหน้าผมแล้วเพื่อนๆคนอื่นของพี่เค้าก็มานั่งครับ เค้าก็นั่งจ้องหน้ากับไอมอสครับ)ทำไมครับพี่ หน้าของแฟนผมคนนี้มันมีอะไรติดหรอครับ มองไม่วางตาเลยนะครับ(พูดนิ่งๆ เค้าชะงักไปนิด)
พี่มายด์ : ฟะ แฟน (ทำหน้าอินโนเซ้นตกใจครับ)
ผม : ใช่ครับ แฟน เรารู้ใจกันและไปถึงไหนต่อไหนกันแล้วด้วยนะครับ(แสยะยิ้มครับ พี่มายด์มันน้ำตาคลอเลยครับ ไอมอสก็นิ่งๆ)


พี่อ๊อฟมันก็มองผมตาขวางเลยครับ พวกพี่โอมก็มองอย่างอึ้งๆรวมถึงทุกคนด้วย.....


นัท : จะทำไงต่อนท(นัทที่นั่งข้างผมหันมากระซิปถาม)
ผม : ขอบคุณนะนัท ต่อจะนี้เราจะจัดการเอง(กระซิปคืน)


แล้วก็นั่งกินกันไปครับ ผมก็นิ่งๆ มองหน้าพี่มายด์อย่างเครียดแค้น ไอมอสมันก็ยังคงทำหน้าที่แฟนได้ดีทั้งๆที่ผมไม่ได้บังคับ พี่อ๊อฟกับสิงโตก็มองผมแบบจะกินหัวผมแล้วอะครับ ก็พูดคุยกันไปครับจากที่ตรึงเครียดก็เริ่มกลับมาเป็นปกติครับ พ่อแม่พี่อ๊อฟก็กลับมาพอดีครับ และก็ถึงเวลาให้ของขวัญ ทุกคนก็ให้พี่มายด์ครับ เค้าก็ดูจะปกติขึ้นแล้วจากที่ดูจะตระหนกมากเกินความจำเป็นไปหน่อย ผมก็ไม่อะไรครับ นั่งนิ่งๆ จนเค้าให้กันครบครับ......


ผม : นี่ครับของผม(ยิ้ม)
พี่มายด์ : ขะ ขอบคุณนะ(ยิ้มแห้งๆ)
ผม : แกะเลยสิครับ(ยิ้ม เค้าชะงักไปนิด)
พ่อ : อื้ม แกะเลยๆ พ่อก็อยากรู้ว่ามันคืออะไร(พ่อก็ยังคงความขี้เล่นเหมือนเดิมครับ)


แล้วมันก็แกะครับแกะเปิดหน้ากล่องได้นิดเดียวก็มองมาทางผมด้วยสีหน้าที่อึ้งๆ ผมก็ยิ้มครับ......


ผม : แกะสิครับ(ยิ้ม)
พี่มายด์ : ยะ ยังดีกว่าพี่ว่าเอาไปแกะหลังเลิกงานเลี้ยงดีกว่า(พูดรนๆ)
ผม : น่าน้อยใจจังเลยนะครับ ผมตั้งใจซื้อมาให้พี่เลยนะครับ(ทำหน้าน้อยใจ)
พี่อิฐ : มายด์แกะหน่อยสิ นทน้อยใจใหญ่แล้ว(ยิ้ม)
พี่มายด์ : กะ ก็ได้(ยิ้ม)


ผมก็นั่งมา มันก็แกะไปครับ ทุกคนดูตกใจมากครับ เพราะของขวัญที่ผมซื้อให้เค้านั้นเป็นเลี้ยงชุดเด็กอ่อนก็จะมีผ้าอ้อม ของเล่นแชมพูอะไรสำหรับทารกนั่นแหละครับและตุ้กตาเงาะตัวดำๆตัวใหญ่ๆหน่อยอะครับ มันน่ากลัวนะไม่ได้น่ารักเลยละ ทุกคนก็มองอย่างตกใจโดยเฉพาะพ่อแม่ของพี่อ๊อฟครับ......


พ่อ : เล่นตลกอะไรนท ซื้อของแบบนี้ให้พี่เค้าทำไมลูก(ผมเอะใจไปนิด อย่าบอกนะว่าพ่อแม่และพี่อิฐไม่รู้!)
ผม : ว้า นี่ผมมาทำเซอร์ไพรซ์หรอครับเนี่ย! นี่แสดงว่ายังไม่มีใครรู้สินะครับ ว่าพะ....
พี่อ๊อฟ : นท! หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!(ลุกขึ้นตะคอกใส่ผมอย่างดัง ผมก็ลุกขึ้นบ้างครับ)
ผม : ทำไม ยอมรับความจริงไม่ได้หรอครับ คุณสุภาพบุรุษ (มองแบบไม่พอใจมาก)
สิงโต : มึงไม่ควรตะคอกใส่นทนะอ๊อฟ(ลุกขึ้นมาพูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ไม่ต้องพูดหรอกสิงโต (ยิ้ม) เพราะคนที่สมควรพูดตอนนี้คือพี่มายด์สุดสวยและใสๆต่างหาก(ยิ้ม)
พี่มายด์ : พะ พูดอะไร(มองผมแบบลุกรี้ลุกรน)
ผม : ถ้าไม่รีบพูดตอนนี้ (เอื้อมหน้าไปทางมันใกล้ๆครับ) ถ้ามันป่องขึ้นมาจะยุ่งนะ!(ยิ้มแล้วก็ผละออกมาครับ ไอมอสเริ่มอยู่ไม่สุขแล้ว)
พี่มายด์ : คะ คือ คือ(เริ่มหันซ้ายหันขวาแล้วครับ) คะ คือ มายด์...
พี่อ๊อฟ : มายด์เค้าท้องครับ! แล้วก็ท้องกับผมด้วย!(ผมตาโตเลยครับ ทุกคนอึ้งหมดครับ ไอมอสดูจะดีใจไปหน่อย) มึงบังคับกูเองนะนท!(พูดแล้วมองผมแบบไม่พอใจ น้ำตาผมไหลเลยครับ ทำไมต้องทำเพื่ออีนี้ขนาดนี้ ทำไมละ)
ผม : ผมขอถามสักอย่างเถอะนะพี่อ๊อฟ ทำไมถึงต้องทำเพื่อมันถึงขนาดนี้!(ชี้ไปที่อีมายด์เลยครับ) ทำไมอะ ทำไม!(พูดเสียงดังเลยครับ เพื่อนๆก็ลุกแล้วก็เดินมายืนจับไหล่ผมไว้ครับ)
พี่อ๊อฟ : ก็เพราะกูสัญญากับเค้าไว้แล้วไง!(ตะคอกกลับมา)
ผม : หึ!หึ! ฮึก! (ผมกลั้นสะอื้นสุดแรงครับ เหมือนมันไม่เหลืออะไรอีกแล้วครับ) พะ พี่อ๊อฟทำทุกอย่างเพื่อสัญญาที่ให้กับมัน...ฮึก....แต่พี่อ๊อฟไม่เคยทำอะไรกับสัญญาที่ให้กับผมเลย จำได้มั้ยเคยพูดอะไรไว้....จำได้มั้ย!(พูดออกมาอย่างเสียใจครับ พวกไอปอคือกอดผมแล้วครับ รุมดึงผมให้ถอยห่างจากโต้ะครับ)


ไอพี่อ๊อฟมันเงียบครับ ผมก็ร้องออกมาคือมันเสียใจอะครับ ทำไมมันต้องทำขนาดนี้ทำไม เจ็บ เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมกันทำไม มีแต่คำว่าทำไม......


พี่มายด์ : ขอบคุณนะอ๊อฟ(จับมือพี่อ๊อฟ)
ผม : ในเมื่อยังทำไม่รู้เรื่อง ฮึก! ไอมอส! ถ้ามึงเป็นลูกผู้ชายพอ! กูขอให้มึงพูดออกมาให้หมด (ผมเตะขามันเลยครับ)
พี่อ๊อฟ : อะไรอีกไอนท! แค่นี้มึงยังไม่พอใช่มั้ย(มันกะจะซ้ำให้ผมตายตรงนี้เลยครับ ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ผม : จะพูดมั้ย!(บีบแขนมันอย่างแรง แต่คงไม่แรงมากเพราะผมหมดแล้วครับ หมดแล้วจริงๆ หมดสิ้นทุกอย่างแล้วครับ)
มอส : คะ คือ...(อึกอัก)
นัทหล่อ : นทพอเถอะนะ เราจะบอกทุกคนให้เอง บอกผมอย่างเป็นห่วง(ผมก็พยักหน้าครับ)


นัทมันก็เริ่มเล่าให้ทุกคนฟังครับ ทุกคนก็ดูตกใจมากรวมถึงพี่อ๊อฟด้วยครับ พอเล่าจบทุกคนก็อึ้งๆครับ....


ผม : แล้วเงินที่ให้มันไปอะ มันก็เอาไปเล่นพนันบอล มันไม่ได้เอาไปลงทุนบ้าบออะไรนั่นหรอก!(พูดแล้วมองหน้าอีมายด์อย่างโกรธแค้น ตอนนี้น้ำตาผมได้หยุดไหลแล้วครับ) หึ!(ผมก็ก้มหน้าไปใกล้ๆไอมอสครับ) ให้โอกาสอีกครั้ง จะพูดหรือจะให้รูปอุบาทว์ๆพวกนั้นมันหลุดออกไป(พูดกดเสียงครับ มันก็มองผมอึ้งๆ)
มอส : คะ ครับ ผมยอมรับแล้ว ผมเป็นแฟนมายด์เค้าและเรามีอะไรกันจนมายด์ท้อง แต่ผมไม่มีเงินพอที่จะเลี้ยงดูมายด์ บลาๆๆๆๆๆๆ(มันก็พูดไปครับ เพราะผมเปิดรูปมันแล้วก็ยื่นไปใต้โต้ะ มันนี่ขี้ขลาดสะไม่มีเลยนะครับ)
ผม : หึ! นี่ไงคือความจริง ความจริงที่ผมคนนี้ คนที่เป็นอะไรที่พี่อ๊อฟไม่พอใจคนนี้เนี่ยแหละ ไปหามาเพื่อมาบอกความจริง! ผมทำทุกอย่าง เสียแม่งทุกอย่าง! แต่พี่อ๊อฟก็ไม่แม้แต่จะสนใจมันเลย!(มองมันอย่างน้อยใจครับ คนอื่นๆก็ยืนมองกันแบบเหมือนนี่เป็นละครน้ำเน่าฉากหนึ่ง)
พี่อ๊อฟ : จะ จริงหรอมายด์(มองมายด์อย่างผิดหวัง สายตานั้นมันดูอาลัยอาวรณ์เกินไปครับ ผมมองไม่ได้จริงๆ)
พี่มายด์ : อืม(พยักหน้าพร้อมบีบน้ำตา)


แล้วจากนั้นทุกคนก็เริ่มพูดคุยกันอย่างสนใจในเรื่องที่เกิดขึ้น ผมก็มองรอบๆอย่างรู้สึกโล่งอย่างน้อยสิ่งที่ผมเสียไปไม่สูญปล่าวเลยจริงๆครับ อย่างน้อยทุกๆคนก็ได้รู้เรื่องกันและผมก็มองไปยังพี่อ๊อฟที่ไม่แม้แต่มามองผมเลย นี่คือความรักครั้งนี้ของผมมันจบลงแล้วใช่มั้ย มันไม่เหลืออะไรแล้วใช่มั้ย ผมมองพี่อ๊อฟด้วยหลากหลายความรู้สึกครับ มันทั้งดีใจ ทั้งโกรธ ทั้งเศร้า หลากหลายอารมณ์มากมายเหลือเกินครับ....


ผม : ขอโทษนะครับ(นั่งลงข้างๆไอมอสครับ มันก็มองผมนิ่งๆ) ผมขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้ มันอาจจะดูเหมือนตบหัวแล้วลูบหลังแต่...พี่ควรรับผิดชอบเค้านะครับ ผมขอบคุณที่ช่วยจริงๆและขอโทษด้วย และนี่ตามที่สัญญาครับ(ยื่นซองเงินให้เค้าไปครับ) ที่ผมบอกว่าจะให้ (ยิ้ม เป็นยิ้มที่แทบยิ้มไม่ออกเลยครับ มันเหนื่อยหมดแรง)


มอส : ดะ เดี๋ยว(จับแขนผมไว้ เพราะผมกำลังจะลุกขึ้น) ขะ ขอโทษ ขอโทษที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ขอโทษเหมือนกัน และสิ่งที่มึงทำวันนี้ มันสมควรกับกูแล้วละ และขอบคุณเรื่องเงิน(ยิ้มอ่อนๆให้ผม ผมก็พยักหน้าครับ)


ถึงทุกอย่างจะถูกเปิดออกมาแล้ว แต่พี่อ๊อฟยังคงอาลัยอาวรณ์คนๆนั้นเหลือเกินผมก็ควรจะถอยแล้วสินะ ผมรักมันมากเหลือเกินครับ ผมไม่จำเป็นต้องทำอะไรขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องให้เงินไอมอสเยอะๆเพื่อทำเรื่องบ้าๆขู่มัน ไม่จำเป็นต้องรอ ไม่จำเป็นต้องเชื่อมั่นในคำพูดตั้งแต่วันที่มันห่างไปแล้ว แต่ทำไมละครับ ความรักนั่นไงละครับเพราะคำว่ารักคำเดียวนั่นเอง.....


ผมคืนบัตรต่างๆให้ไอมอสมันไปครับ แล้วก็เดินออกจากบ้านไปโดยอยู่ในสายตาของคนอื่นๆยกเว้นพี่อ๊อฟเหมือนเดิมครับ เพื่อนๆก็ตามมากันครับ.....


สิงโต : นะ...
ผม : ขอบคุณนะ (พูดแทรกมันขึ้นมาครับ) ขอบคุณทุกคนจริงๆที่คอยทำให้รู้สึกดีและคอยห้ามคอยห่วงใยทุกอย่างเลย แต่ตอนนี้มันจบแล้ว และทุกอย่างจะเป็นเหมือนเดิม (ยิ้ม) วันนี้เหนื่อยจัง (ยิ้มแล้วมองทุกคน) กลับกันเถอะ....


หมับ! ไอนัทครับมันโผลเข้ากอดผมเลยครับ.....


นัท : ร้องออกกมาเลยนท กูจะอยู่เป็นเพื่อนมึงเอง อย่าเก็บมันไว้เลย(กอดผมแน่นเลยครับ ผมก็กอดตอบและน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาครับ)


แล้วทุกคนก็เข้ามารุมกอดรุมปลอมผมครับ เพื่อนๆผมน้ำตาไหลกันทุกคน มันคงจะ สงสารหรือสมเพชผมมาก ผมไม่เคยทำตัวแบบนี้เลยครับ ไม่เคยทุ่มเทอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย แต่การทุ่มเทครั้งนี้มันทำให้รู้ว่า เงินสามารถทำได้ทุกอย่าง และได้ผลเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คือความจริงมันปรากฏแต่ พี่อ๊อฟก็ไม่กลับมาหาผมอีกแล้วครับ.......


แล้วก็พากันกลับบ้านผมไปครับ ตอนแรกจะนอนกับผมกันครับ เป็นสิบๆคนจะนอนยังไง ผมก็เลยไล่พวกมันกลับไปครับ โดยบอกว่าจะนอนกับพี่โน้ตครับ พวกมันก็โอเค แถมยังไปพูดให้พี่โน้ตฟังอีกครับ พี่โน้ตโมโหหนักมาก ป๊าได้ยินก็คือไม่พอใจอะครับ แม่ก็ไม่โอเคเท่าไหร่ กว่าจะพูดกันจบก็เกือบ5ทุ่มแล้วครับ ป๊าเลยไล่เพื่อนๆกลับไปครับ แต่ก่อนกลับผมก็ดึงนัทหล่อไปคุยหลังบ้านครับ............


ผม : ขอบคุณนะนัท (ยิ้มแล้วจับมือมัน)
นัท : ไม่เป็นไรเลยนท เราเพื่อนกันอยู่แล้ว และถ้าไม่โอเค ไปเล่นเกมส์กับเรานะ เราจะทำให้ยิ้มทั้งวันเลย(ผมก็เขินนิดหน่อยแหละครับ)
ผม : เรื่องที่อยากให้ตอบแทนอ่ะ ไปนอนคิดมาเลยนะ จะทำให้ทุกอย่างเลย ไม่ผิดสัญญาแน่นอน(ยิ้ม)


มันก็ตกลงครับ ผมก็กับมันคุยกันอีกแปปก็ไปส่งพวกมันหน้าบ้าน และบอกให้ไอสิงโตไปส่งนัทด้วยมันก็โอเคครับ กว่าจะกลับร่ำรากันสะนานเลยอะ ผมก็กลับเข้าบ้านไปครับ แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำล้างตัวอะไรครับ แล้วก็ไปหาพี่นทในห้องนอน ก็เห็นป๊ามานอนอยู่ด้วยครับ แม่ก็บอกว่าให้หนุ่มๆปลอมดีกว่าแม่คงปลอบไม่ไหวแม่ก็เลยไปนอนคนเดียวที่ห้องครับ ผมก็ฟังป๊ากับพี่โน้ตโม้เกือบทั้งคืนเลยละครับ กว่าจะหลับก็ตี3แน่ะ........


ตื่นมาอีกทีก็เที่ยงกว่าแล้วครับ ตื่นเพราะไอพวกเพื่อนๆตัวแสบมันมาปลุกไง มาเคาะห้องเสียงดังเลย เพราะพี่โน้ตไม่ให้ใครเข้าห้อง ขืนปุบปับเข้ามาพวกมันได้โดนห้ามเข้าบ้านผมแน่ครับ พวกมันก็มาพาผมไปเที่ยวนู่นนี่นั่นไปทั่วอะครับ และผมก็เก็บของไปนอนกับเฮียบูมต่อเลย ป๊าไล่แล้ว555 ป๊าบอกอยู่บ้านป๊าไม่มีเวลาปลอบ พี่โน้ตก็ต้องไปเรียน แม่ก็ต้องทำงานบ้าน ผมอยู่บ้านจะเหงาเอาเปล่าๆ ก็เลยไล่ให้ไปอยู่กับเฮียบูมครับเพราะจะได้มีคนเล่นด้วยคนคุยด้วยตลอด ก็ไปอยู่กับเค้านั้นแหละครับ.....

....ขอบคุณสำหรับทุกคนที่คอยติดตามและคอยคอมเม้นนะครับ ขอบคุณมากๆเลย ผมอ่านเม้นอยู่นะครับ(ถึงจะไม่ตอบก็ตาม) ...ฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะครับ^^

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.รออ่านอยู่ครับ

Julio

เข้าใจทุกๆ อย่างที่นททำ มันหลากหายความรู้สึกจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้นทนะ  ๅ

ton_gori

โอ๊ย สะใจครับ เอาจริงๆ ก็เห็นใจนทนะครับ แต่ก็สะใจพี่อ๊อฟด้วยแหละครับ ชอบทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ ถึงได้โดนหลอกง่ายๆ นี่ครั้งที่สองแล้วนี่ครับ ที่เกือบจะโดนให้ต้องรับผิดชอบลูกในท้องอ่ะครับ

ใจจริงอยากให้นทเลิกกับพี่อ๊อฟไปเลยนะครับ คนแบบนี้ มีแต่ทำให้แฟนเสียใจหนักๆ แต่ผมเดาว่า ไม่นานพี่อ๊อฟคงกลับมาขอโทษ แล้วนท คงกลับไปคืนดีด้วยแหงๆ เลยอ่ะครับ ถ้าเป็นแบบนั้นจริง แอบเซ็ง ...

ว่าแต่ขอบคุณนะครับ ที่รีบมาต่อให้อ่ะ ^^

Aonnaruk

สงสารนทมากทำทุกอย่างเพื่อความรัก แต่ตัวเองเจ็บทุกอย่าง รีบมาต่อให้เร็วๆนะคับ

minone

ติด​ตาม​นะ​ครับ​ รอ​ลุ้น​ตอน​ต่อไป​นะ​ครับ​ ขอบคุณ​มาก​นะ​ครับ​

Deza2534

สนุกสุดยอดดดดดด มันมากกๆๆๆๆๆๆๆ ยิ่งกว่าดูละคร555 มาต่อไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ และติดตามเสมอครับ

ssangsak

รออ่านต่อนะครับ