รุ่นพี่ที่รัก 58 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ.....


ปลื้ม : มึง กินนี่ป่ะ(ผมก็พยักหน้า) นี่อะ แล้วนี่อะ(ผมมองมันแบบเริ่มรำคาน)
มายด์ : ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้มั้งมึง(บอกอย่างกวนๆ)
โบลิ่ง : นทวันหลังอะ จะไปไหนก็บอกรู้เปล่า(บอกผมอย่างเป็นห่วง)
ผม : เอาจริงๆก็บอกแล้ว แต่ไม่มีใครตื่น5555(พูดอย่างอารมณ์ดี)


พวกมันก็ตลกกันใหญ่อะครับ ดูเป็นห่วงผมดี เป็นเพื่อนใหม่ที่ดีนะ55 ก็กินกันไปคุยกันไปสนุกสนานดีครับ กินเสร็จก็ช่วยกันเก็บอะไรไป ครูเค้าก็ให้ไปพักผ่อนก่อนจะได้เตรียมตัวเข้าฐานต่างๆ พี่อ๊อฟก็ไปช่วยเค้าเตรียมฐานครับ ผมก็เดินไปหาพวกไอปอไปคุยเล่นกับพวกมัน พวกไอโค้กก็มา แต่ไอสิงโตเห็นไปคุยอะไรไม่รู้กับเพื่อนโรงเรียนมัน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรครับ ผมก็คุยไป จนครูเรียก เราก็ไปเข้าแถว และครูก็ให้แต่ละกลุ่มเอากระดาษแบบแขวนคอป้ายชื่ออะครับ มาให้แต่ละกลุ่ม โดยให้เขียนชื่อเล่น และก็ให้คล้องคอไว้ โดยกระดาษแต่ละกลุ่มก็จะมีสีที่ต่างกันไป ผมก็งงว่ามันควรจะได้ตั้งแต่เมื่อวานไม่ใช่หรอ แต่ก็ช่างมันเถอะครับ พอแขวนไรเสร็จครูก็อธิบายไปครับ ก็จะมีใบกิจกรรมแจก ให้ไปทำว่าฐานนี้ทำอะไร ได้ความรู้จากฐานนี้ยังไง 20 ฐานอะครับ เบื่อเลยทีเดียว พออธิบายอะไรเสร็จก็จะมีรุ่นพี่มาเป็นพี่เลี้ยงของแต่ละกลุ่มครับ โดยกลุ่มผมแน่นอนว่าพี่อ๊อฟ มันก็มานำพากลุ่มผมไปแต่ละฐาน และแต่ละฐานก็จะมีครูเฝ้า2คน เราก็เข้าฐานทำกิจกกรมกันไปครับ สนุกสนานมีกิจกรรมให้ทำ และบางกิจกรรมผมก็เล่นไม่ได้ เพราะแผลเต็มแขน ผมก็ไม่ได้ใส่ใจครับ เล่นไม่ได้ก็ไม่เป็นไร มีฐานกระโดหอด้วยนะ อันนี้เด็ดจริงๆ...........


ปลื้ม : ไหวป่าววะ ไม่ทำหน้างั้นอะ(ถามอย่างเป็นห่วง ซึ่งตอนนี้ใกล้ถึงคิวแล้ว มือผมสั่น เหงือออกเยอะมาก)
ผม : หวะ ไหวน่า โถ่แค่นี้เอง(ยิ้มแห้งๆ แล้วมองลงไปครับ ลมแทบจับ ทั้งสูง ทั้งหวาดเสียว พี่อ๊อฟมันก็ขำผมใหญ่อ่ะ ไอบ้านี่นะ ผมมองมันตาขวางเลยอะ)
โอ้ : เห้ยจะถึงแล้วนะเว้ย ใครโดดคู่กูว้า(มันมองแถวข้างมัน แล้วทำหน้ากวนตีน)


คือตอนนี้ผมแทบไม่สนใจอะไรเลยทั้งกลัว ทั้งอะไรมาหมดครับ ไอปลื้มก็พูดมากเหลือเกิน.....


ปลื้ม : นทมึงจะไปก่อนหรือกูก่อนวะ(มันยืนหน้าผมไง แล้วหันมาถาม)
ผม : มึงอยู่หน้ากูมึงก็โดดไปก่อนดิวะ(เหลืออีกคนนึงก็จะถึงไอปลื้มแล้วครับ)
ปลื้ม : กูเริ่มกลัวแล้ววะ(ทำหน้ากังวล)
ผม : กูกลัวตั้งแต่ยังไม่ขึ้นมาแล้วมั้ย(พูดเบาๆ)
ปลื้ม : ว่าไงนะ?(หันมาถามอย่างสงสัย)
ผม : ปะ ป่าว โดดๆไปเถอะน่า พูดมากวะ(บอกมันอย่างรำคาน)
ครูฝึก : เอาคนต่อไป(ตบไหล่ไอปลื้มแล้วก็ใส่ชุดให้มัน)
ปลื้ม : ครูครับ ผมปวดฉี่ (บอกเสียงสั่นๆ ผมถึงกับขำอะ ตอนแรกทำหน้ามาดแมนมากอะ ดูตอนนี้หน้ามันซีดอย่างกับไก่ต้มอะ55)
ครูฝึก : เอาหันหน้าไป แล้วจับเชือกดีๆละ(ไม่ได้ฟังไอปลื้มเลยครับ)
ปลื้ม : มะ ไม่เอาแล้วได้มั้ยครับ(มันกอดเสาข้างๆที่กระโดด)
ครูฝึก : จะโดดเองหรือให้ถีบส่งวะ!(บอกอย่างหงุดหงิด ไอปลื้มถึงกับชะงัก คือผมก็เข้าใจอะ ครูฝึกเค้าเป็นทหารอะเนอะ คงไม่ชอบคนชักช้าอะ แล้วผมจะรอดมั้ยเนี่ย)


ปลื้มมันก็กล้าๆกลัวๆอะครับ คือเพื่อนๆในกลุ่มกระโดดลงไปหมดแล้วไง ผมเป็นคนสุดท้ายอะสิ โถ่..................


ปลื้ม : อ๊ากกกกกกกกกก!(ผมที่กำลังเหม่ออยู่หันไปมองมันคือมันโดนครูฝึกยันลงไปเลยครับ คือทุกคนข้างล่างหัวเราะกันหมดอะ)


เอาจริงๆผมว่ามันไม่ตลกนะ ยันลงไปเลยหรอ ผมถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่เลยครับ เค้าก็กวัดมือเรียกผม ผมก็เดินไปแบบเกร็งๆ และสั่นๆ เค้าก็ใส่เชือกอะไรให้ พี่อ๊อฟก็มาช่วยครับ..........


พี่อ๊อฟ : กลัวหรอ?(ถามเบาๆ)
ผม : อืม!(พยักหน้ารัว)
พี่อ๊อฟ : เจอกันข้างล่างนะ(ทำเสียงกวนตีนไง ไอบ้านี่ ผมมองมันแบบไม่พอใจอะ แล้วมันก็เดินลงไปเลยครับ ตอนนี้เหลือผมอยู่คนเดียวแล้ว)


จริงๆผมก็ได้คิวกลางๆแหละ ก็อ้างว่าปวดฉี่บ้างลืมของบ้าง เผื่อจะไม่ได้โดด แต่ไอปลื้มนะสิ ตามผมไปและลากผมมา ผมละทรมานใจจริงๆ...........


ครูฝึก : พร้อมยังไอหนุ่ม!(พูดเสียงเข้มเลยครับ ผมมองแล้วก็ยิ้มแห้งๆให้)
ผม : ยะ ยังครับ ขอ30วิ(ผมจับเสาทั้งสองที่อยู่ทางกระโดดอะครับ หลับตาปี๋ด้วยประเด็น)
ครูฝึก : เอ้าจับเชือกไว้ครูรอได้(บอกอย่างใจดี แล้วเค้าก็เอามือผมจับตรงเชือกที่ติดกับตัวผมอะ)
ผม : ขะ..... ผลัก! อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก(ผมกำลังหันไปขอบคุณ คือยังไม่ทันพูดอะไรคือทีบผมลงเลยครับ)


ผมกรีดร้องแบบว่าดังมากอะ หลับตาปี๋เลยครับ ดีคอไม่เคล็ด ครูใจร้ายเกินไปอ่า พอขาถึงพื้นผมทรุดเลยครับ พี่อ๊อฟกับพวกเพื่อนๆก็รอรับอยู่......
ปลื้ม : 55555 ท่ามึงแม่งตลกสุดๆเลยวะ!(หัวเราะแล้วพูดอย่างสะใจ ผมไม่ได้สนใจอะครับ กำลังอยู่ในสภาวะทิ้งตัว555)
ป๊อกกี้ : ไหวมั้ย(จับผมพยุงขึ้น พี่อ๊อฟก็ช่วยถอดชุดครับ ขาสั่นไปหมด บ้าจริง ผมไม่ชอบอะไรหวาดเสียวแบบนี้เลยครับ)


พอถอดชุดได้ เพื่อนๆก็วิ่งเอาเชือกไปเก็บที่เดิมให้เนื่องจากผมไม่ไหว555 สั่นไปทั้งตัวเลยครับ พี่อ๊อฟพยุงผมไปนั่งเก้าอี้แถวนั้น เพื่อพักก่อน เดี๋ยวไปฐานต่อไปกัน.....


พี่อ๊อฟ : ไง โอเคยัง(ยิ้ม ผมก็หันไปมองนิ่งๆ)
ผม : กลัวนะเว้ย!(พูดอย่างไม่พอใจครับ มันขำใหญ่เลยอะ)
ไอซ์ : 555 เอาน่ายังไงมึงก็กระโดดลงมาได้แล้วนะ(พูดปลอบใจ)
ปลื้ม : มันโดนยันลงมามึงไม่เห็นเรอะ55555(ไอบ้านี่ก็เกิน)


ผมก็นั่งฟังพวกมันกวนตีนไปครับ ถ้าสังเกตไม่ผิดคือหลายๆคนมองมาที่ผมแล้วขำ? คือน่าขำตรงไหนวะ ผมกลัวจริงๆนะเนี่ย พอนั่งพักไปสักแปปก็ถึงเวลาเปลี่ยนฐานครับ ก็ไปกัน ผมก็เริ่มดีขึ้นละ คือตกใจจริงๆอะ ครูเค้าเล่นแรงไปป่าว ทีบเลยหรอ โหดเกินครับ ด่านต่อไปนี่ก็อีกนะ จะเอาให้ผมตายเลยหรือไง คือไต่เชือกข้ามแม่น้ำ แม่น้ำ เจริญละครับ ดูท่าแล้วลึกด้วย มีพี่ๆแสตนบายกันอยู่ข้างล่างตั้ง5คนแหนะ แถมมีตะข่ายกั้นไว้ไม่ให้ไหลไปไหนด้วย ดูเหมือนปลอดภัยเนอะ แล้วเชือกที่ให้ไต่มีแค่เชือก2เส้นอะครับ มีข้างล่างกับข้างบน ประมานว่ามันให้จับแล้วก็ให้เหยียบอะ โถ่ชีวิต ครูเค้าก็อธิบายไปครับ ผมก็ฟังแบบนิ่งๆไป เพื่อนๆก็ดูตื่นเต้นกันจังอะ.......


ปลื้ม : มึงด่านนี้น่าสนุกกว่าด่านอื่นๆวะ(พูดอย่างตื่นเต้น)
ผม : เออ น่าสนุกมากๆเลยละ(บอกมันแบบกวนๆ)
ครู : ใครว่ายน้ำไม่เป็นบ้างครับ(ผมยกมืออย่างรวดเร็ว)


ซึ่งนั่นเป็นความคิดที่ไม่เข้าท่าเท่าไหร่ เพราะมีผมยกมือคนเดียว เค้ามองมากันหมดอะผมนี่เอามือลงแทบไม่ทัน..........


ครู : ว่ายไม่เป็นก็ต้องเล่นนะครับ5555(แล้วก็พากันหัวเราะครับ โอ้ยอายเหลือเกิน)
แล้วพวกเพื่อนๆก็แซวกันใหญ่เลย ผมก็เถียงบ้างเงียบบ้างตามสเต็บ ตอนนี้เราต่อคิวเพื่อขึ้นไปบนเชือกครับ ซึ่งผมคิดว่าคงจะไม่มีอะไรหนักกว่ากระโดดหอแล้วละ ผมก็ต่อคิวรอขึ้นแบบไม่คิดอะไรมาก เพราะจากที่ดูแล้วก็มีคนตกลงไปในน้ำก็ไม่จม แสดงว่าน้ำไม่ลึก55 ผมก็ต่อแบบชิวๆไปไง ไม่คิดไรมาก ผมคนสุดท้ายตลอดอะแหละ555 ไปกลางๆเดี๋ยวเป็นตัวถ่วงไง พอถึงเวลาผมขึ้น มีอาการมือสั่นเล็กๆเนอะ ไอพวกข้างหน้าผมมันก็กวนตีนไง ขย่มเชือก เอนไปเอามา ผมร้องเสียงหลงเลยสิ ตกลงไปก็คงเปียกและไม่สบายตัวแน่ๆ ยังเหลืออีกหลายฐานสะด้วย ผมก็ค่อยๆไต่ไป....


แคว่ก! พรึ่บ!


ผม : อ๊ากกกกกก! (เชือกขาดครับ)


“อ๊ากกกกกกก” เพื่อนอีกสามคุนข้างหน้าก็คือกรีดร้องอออกมาไม่ต่าง เพราะเชือกมันค่อยๆขาดอะ มันกำลังจะขาดหมดแล้วครับ นึกภาพออกเนอะ.....


พรึ่บ!


ผม : อ้ากกก! ตุบ!(คือเพื่อนๆทิ้งตัวลงไปในน้ำครับ แต่ผมไม่ทิ้งตัวลงน้ำ คือเกาะเชือกแน่นอะ แล้วตัวก็ลอยไปกับเชือก ไปชนกับหินจังๆเลยครับ)


“เห้ย!!”
“นท!!!” คือทุกคนส่งเสียงร้องเรียกผมแบบตกใจ


และหลังจากนั้นผมก็จำอะไรไม่ได้แล้วครับ เพราะมันมึนไปหมด ภาพสุดท้ายคือผมกำลังจมน้ำลงไป เหมือนว่าหัวผมไปฟาดกับหินอย่างแรงแล้วตัวก็หล่นลงน้ำไปอะ.........


ผม : อื้ม อือ!(สะดุ้งตื่นเพราะเสียงพูดคุยที่ดังเหลือเกินครับ ได้แต่ครางออกมาอย่างรำคาน เพราะปวดหัวเกินกว่าจะลืมตาได้)


“นท! นทๆ” เสียงเรียกผม หลายเสียงเลยละครับ แยกไม่ออกไปหมด
“ออกไปกันก่อน เสียงดังกันอยู่ได้!” เสียงดุมาเลยใครไม่รู้ครับ


แล้วก็มีอะไรมายุ่งกับร่างกายผมเต็มไปหมด ทั้งเอามือมาง้างลูกตาผมแล้วก็เอาไฟฉายมาส่อง ทั้งเจ็บตรงข้อพับเจ็บหัว ง่ายๆคืออาการไม่น่าจะดี555 “แปะๆ!” ตบหน้าผมเบาๆ


“นท นท!” เรียกผมอย่างแผ่วเบา ผมก็หนักตาเหลือเกินครับ ขยับไปมาได้นิดหน่อย แล้วทุกอย่างก็ดับลงไปอีกครั้ง ไม่รู้สิครับ ทำไมชีวิตมีแต่การเจ็บตัว ยิ่งช่วงหลังๆมานี่ยิ่งหนักอะครับ เฮ้อ! ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะหิวน้ำมากครับ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา “นะ น้ำ แค่กๆ!” แล้วคนที่อยู่ข้างๆผมก็รีบเอาน้ำมาป้อน พอกินน้ำเสร็จผมก็ค่อยๆดูรอบๆ ตาก็ยังมัวๆอยู่ พอมองชัดแล้วผมก็สังเกตุว่าผม อยู่ที่ เอ่อ ที่ไหนไม่รู้ คือห้องน่ากลัวมาก อะ น่าจะเป็นห้องพยาบาลสำหรับทหารรึเปล่า แล้วคนที่เฝ้าผมก็คือพี่อ๊อฟครับ ตอนนี้น่าจะมืดมากแล้ว มันดูเอ่อวังเวง แล้วก็มีแค่ผมกับพี่อ๊อฟอะ..........


พี่อ๊อฟ : เป็นไง เจ็บตรงไหนมั้ย(ลูบแก้มผมแล้วถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : เจ็บไปหมดเลย (พูดเสียงแหบพร่า)
พี่อ๊อฟ : รอแปปนะ เดี๋ยวไปตามหมอให้(หมอ? ผมก็ไม่ได้ทันถามพี่อ๊อฟก็เดินออกไปครับ คือหมดแรงไปหมด เพลียอย่างแรงอะ)


แล้วสักพักก็มีคนเข้ามาถามอาการผม ผมก็บอกแบบเบลอๆไปครับ เค้าก็ตรวจนู่นตรวจนี้ ถ้าผมได้ยินไม่ผิดก็น่าจะตี3กว่าแล้ว คือผมหลับไปนานมากอะเอาจริง และดีที่แค่หัวแตกไม่ลึกมาก ไม่ถึงกับต้องเย็บ เค้าคาดว่าที่สลบเพราะหัวคงกระแทกแรง คือหลายอย่างอะ ตอนนั้นฟังไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ครับ เค้าก็ให้ยา แล้วก็ฉีดยาอะไรให้ก็ไม่รู้ เห็นใส่เสื้อกราวน์ด้วย ผมก็ไม่มีแรงจะถามอะ พอให้ยาอะไรผมเสร็จเค้าก็ออกไปเหลือพี่อ๊อฟครับ...........


พี่อ๊อฟ : โอเคขึ้นมั้ย(จับมือผมแล้วมองด้วยสายตาที่เป็นห่วง)
ผม : โอเคแล้ว แต่ก็ยังเจ็บแหละ(ยิ้มแห้งๆไปให้มัน)
พี่อ๊อฟ : นอนพักเถอะ(ยิ้ม แล้วห่มผ้าให้ผม)


พี่อ๊อฟก็นั่งมองผมจนผมหลับไปนั่นแหละ นอนบ่อยและถี่มาก ไม่รู้เพราะอะไรครับ เพราะฤทธิ์ยา? หรืออะไรละมั้ง.....
ผมสะดุ้งตื่นอีกทีก็ได้ยินเสียงคนคุยกันอีกแล้วครับ และก็รู้สึกหนักที่แขนด้วย ไม่พอแดดแยงตาอีกครบเซ็ตครับ ใครนอนต่อได้ก็เกินไปแล้ว ผมก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมา วันนี้ไม่ค่อยเบลอเท่าไหร่ครับ น่าจะดีขึ้นแล้ว แต่อาการเจ็บบาดแผลที่หัวก็ยังมีแต่ไม่มากนัก ครูก็เข้ามาถามผมอย่างเป็นห่วง และพี่อ๊อฟก็ฟุบอยู่ตรงแขนผมเนี่ยแหละ ครูก็ปลุกมันให้ตื่น มันคงดูผมทั้งคืนอะ พอผมตื่นบรรดาครูฝึกพี่ทหารเอย ก็พากันเข้ามาดู แล้วหมอก็มาตรวจ เค้าก็บอกว่าอาการของผมดีขึ้นแล้ว? พอผมถามเรื่องหมอเค้าก็บอกเป็นหมอประจำค่าย ผมก็งงว่าเมื่อวานทำไมไม่ให้หมอคนนี้รักษาผมละทำไมต้องไปถึงหมู่บ้าน เค้าก็บอกว่าหมอไม่อยู่ไปในเมือง ผมก็เออออไปครับ ถามอะไรไม่ได้มากหรอก ปวดหัว จนได้เวลาข้าวเช้าพี่อ๊อฟก็ไปเอามาป้อนครับ พวกครูก็ออกไปฝึกนักเรียนกัน ผมก็นอนซม? ไม่ซมนะ อย่างที่บอกไม่ได้เป็นอะไรมากอะครับ เหมือนแค่หัวกระแทกแรง ก็เลยเบลอและมึน บวกกับเสียเลือดเยอะแหละ ตอนนี้ก็โอเคแล้วครับ ผ้าพันหัว เหมือนคนเป็นมะเร็งอะ555....
พี่อ๊อฟ : ส่องอะไรขนาดนั้นวะ(ถามนิ่งๆ เพราะผมดูกระจกไง มันดูเหมือนคนป่วยเป็นโรคร้ายแรงอะ)
ผม : แผลใหญ่หรอพี่อ๊อฟ ทำไมพันทั่วหัวขนาดนี้อ่ะ(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : ไม่ใหญ่ แต่ต้องพันไว้ ที่นี่ฝุ่นเยอะ เดี๋ยวแผลติดเชื้อ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ) กินข้าวได้ละ อย่าถามมากเดี๋ยวปวดหัว ไว้หายจะบอกให้ฟังเคมะ(พูดอย่างใจดี ผมก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้า)


พี่อ๊อฟก็ป้อน จริงๆผมจะกินเองมันก็ไม่ยอม ก็กินๆไปจนหมด ระหว่างกินผมก็ถามมันไปด้วยแหละ ว่าเมื่อคืนเป็นไงแล้วใครช่วยผมขึ้นมา บลาๆ มันก็มองผมดุๆอะ เหมือนประมานว่า มึงจะพูดมากทำไม ผมก็ไม่สนอะครับ กินไปพูดไป พี่อ๊อฟก็ด่าผมไป555 สนุกดีครับจนทำไรเสร็จ พี่อ๊อฟก็ออกไป มันบอกว่าจะออกไปกินข้าว? ให้ผมนอนพัก แต่ผมเริ่มไม่อยากนอนแล้วสิครับ เข้าค่ายทั้งทีเจ็บแค่นี้มาเอาแต่นอนได้ไง ผมก็แกล้งทำเป็นนอนไปครับ พอมันออกไปผมก็ค่อยๆลุก แล้วก็ลงจากเตียง แล้วก็ไปออกไปข้างนอก โอ้โห สดชื่นจริงๆครับ อากาศดีมากวันนี้ ผมก็ย่องไปเต็นท์ เพื่อนๆคงรวมกันอยู่ที่โดมอะ ผมก็เอาของไปห้องน้ำอะครับ อยากอาบน้ำแล้วไง ไม่รู้เมื่อวานได้อาบมั้ย แล้วใครเปลี่ยนชุดให้ผม? พี่อ๊อฟละมั้ง ผมก็เตรียมของไปอาบน้ำ แล้วก็กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในเต็นท์ครับ พอออกมาก็ต้องตกใจนิดหน่อย.....


พี่อ๊อฟ : ใครให้มึงลงมาจากเตียงนท!(ตะคอกเลยทีนี้ ผมถึงกับทำหน้าไม่ถูก)
ผม : กะ ก็...อยากอาบน้ำแล้วก็ไปทำกิจกรรมต่อนี่นา(บอกแบบเบาๆ เหมือนคนทำผิดแล้วโดนจับได้อะ)
พี่อ๊อฟ : มึงนี่พูดอะไรไม่ฟังหน้าซีดขนาดนั้นเดี๋ยวก็เป็นลมหรอก!(ดุแล้ว)
ผม : เข้าค่ายทั้งทีนะพี่อ๊อฟ เป็นแค่นี้เองผมไหว(บอกอย่างดื้อรั้น)
พี่อ๊อฟ : คือมึงจะไปให้ได้ใช่มะ(ถามนิ่งๆ)
ผม : อย่าโกรธดิ ยังไงกลับไปจะพักให้เต็มที่เลยโอเคมั้ย(เข้าไปเกาะแขนมัน มันก็มองนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : แล้วตอนนี้มึงดีขึ่นแล้วหรอ หน้ามึงยังดูซีดๆอยู่นะ(บอกอย่างเป็นห่วง)
ผม : ดีแล้ว ไม่มึนแล้วแค่เจ็บแผลนิดหน่อยเอง(บอกตามความจริง)
พี่อ๊อฟ : แน่นะ(ถามนิ่งๆ ผมก็ยักหน้า) เออป๊ามึงรู้เรื่องแล้วนะ กูว่าเรื่องใหญ่แน่นอน (ผมถึงกับชะงัก)
ผม : ทะ ทำไมอ่า(ถามอย่างกังวล)
พี่อ๊อฟ : โวยวายใหญ่เลยอะ ตอนแรกจะมาหามึงให้ได้ ดีกูพูดให้เค้าใจเย็นลงได้ แต่กลับไปมึงคงมีปัญหาแน่ๆ(บอกนิ่งๆ)
ผม : ไม่มีไรหรอก ผมไปเข้าแถวดีกว่า(บอกปัดๆไป ไม่อยากคุยเรื่องนี้ คุยแล้วปวดหัวจี๊ดเลยครับ เอาไว้ก่อนแล้วกัน55)


แล้วมันก็จับแขนผม ประมานว่าเหมือนพยุง จริงๆก็ไม่จำเป็นแต่ผมก็ให้มันทำไปเถอะ เพราะมันบ่นตลอดทางเลยครับ พอครูเห็นผมนี่คือแบบเดินเข้ามาถามและก็ดุผมตามระเบียบ เพื่อนๆก็มองกันครับ พอมันเห็นผมอ่ะ พี่อ๊อฟก็ช่วยพูดไป ผมก็พูดบ้าง ครูเค้าก็เข้าใจอะ เพราะวันนี้ไม่มีไรมาก แค่มานั่งฟังบรรรยาย มั้ง แล้วก็ทำกิจกรรมอีกนิดหน่อยก็กลับกันแล้ว ผมก็เดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนๆ มันถามผมกันใหญ่เลยครับ ผมก็ตอบไปตามความจริงแหละ แล้วพวกมันก็พูดถึงเหตุการณ์ที่ผมตกลงน้ำนั้นแหละพูดกันจนผมเบื่ออะ555 แล้วก็นั่งฟังบรรยายไปครับ พี่อ๊อฟก็ยืนแถวผมเนี่ยแหละ มองผมตลอดอะ ผมก็หันไปยิ้มให้มันบ่อยๆอะครับ ก็จนเค้าปล่อยให้เบรก พวกปอและก็ไอสิงโตก็มาดูผมกัน ถามผมอย่างเป็นห่วงอะ ดูเว่อๆเนอะ แต่ผมมันทำอะไรก็เจ็บตัวไปสะหมดอะช่วงนี้อะ ทุกคนเลยดูเป็นห่วงผมแหละ เวลาผ่านไปจนถึงเวลากลับอะครับ ก็กล่าวพิธีปิดค่าย อำลากันนิดหน่อย ต้องไปเปลี่ยนชุดลูกเสือด้วยนะ แล้วก็มีการถ่ายรูปร้องเพลง อะไรตามสเต็บไปอะครับ พอจบอะไรทั้งหมด ก็มีเวลาให้คุยกัน ผมก็ไปลาครูฝึกกับพี่ชล เค้าก็ขอไลน์ผมนะ ตอนแรกผมก็มองแปลกๆ เค้าบอกว่าเผื่อว่างๆคุยกันไรงี้ ผมก็ให้ไปครับ พี่อ๊อฟก็แลละ แต่ผมก็กระซิปบอกมันก็เข้าใจไง555 และผมก็ไปลาเพื่อนๆในกลุ่มอะ เฮฮากันไป มีถ่ายรูปกลุ่มนู่นนี่นั่น เราไปเก็บของแล้วก็เก็บเต็นท์กัน..................


ปลื้ม : เฮ้อ! แปปเดียวเองอะ(พูดอย่างเสียดาย)
โบลิ่ง : งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกราเว้ย(บอกอย่างอารมณ์ดี)


แล้วก็พูดคุยกันไปครับ ผมก็หดหู่นะ ไมชอบการจากลาเลยอะ โถ่ถึงจะแปปเดียวก็รู้สึกผูกพันกับพวกนี้นะ พี่อ๊อฟมันก็ไปเก็บของของมันแหละ.........


ผม : มองไรวะ(ถามโกกิที่มองหน้าผมแบบนิ่งๆ)
โกกิ : มองคนขี้โกหก(บอกนิ่งๆ ทุกคนก็หันไปมองมันครับ)
มายด์ : โกหก? ใครโกหกอะไร?(ถามอย่างงงๆ ทุกคนก็งงอะ มันก็มองมาทางผม)
โกกิ : ไอนทไง มันโกหกเรื่องที่มันจน และก็ไม่มีโทรศัพท์ใช้อะ(ทุกคนก็หันมามองผม ผมก็นิ่งเลยครับ) ทำไม มึงจะพูดให้ทุกคนสงสารมึงหรอ? (ถามผมนิ่งๆ ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ปลื้ม : เดี๋ยวๆ อะไรของมึงวะโกกิ?(ถามแบบงงๆ พวกมันก็งงกัน)
โกกิ : เพื่อนๆกูบอกว่ามันอะฐานะทางบ้านดีจะตาย แถมบางทียังจะรวยกว่าพวกเราด้วยซ้ำ และที่สำคัญกว่านั้นอะมันไม่ใช่ผู้ชาย มันเป็นเกย์(ผมชะงักไปนิด ไม่ได้ตกใจที่มันรู้ความจริงหรือยังไง แต่ตกใจที่มันทำหน้ารังเกียจผม)
ไอซ์ : จริงหรอวะนท?(หันมาถามผมนิ่งๆ)
ผม : อืม แต่เรื่องฐานะมันก็ไม่เกี่ยวป่าววะ กูจะจนหรือจะรวยแล้วมันยังไงอะ?(ถามแบบไม่พอใจ ไม่จริงหรอครับ มันเกี่ยวอะไรกับฐานะอะ) ส่วนเรื่องที่เป็นเกย์ เออกูเป็น และที่กูไม่บอกพวกมึงก็เพราะกลัวพวกมึงจะรังเกียจเนี่ยแหละ และความคิดของกูก็ถูกวะ เพราะมึงรังเกียจกู และถ้ากูทำให้มึงไม่พอใจขนาดนั้นก็ขอโทษด้วย(แล้วผมก็เดินออกมาจากเต็นท์พร้อมกระเป๋าเลยครับ ไอโกกิก็มองผมนิ่งๆ)


เห็นได้ชัดว่ามันรังเกียจผม ยิ่งตอนที่มันพูดว่าผมเป็นเกย์นะ คือทำหน้าแบบสุดๆอะ ผมไม่ชอบครับ อีกอย่างเรื่องจะผมจะมีฐานะดีหรือไม่ดียังไงมันก็ไม่เกี่ยวรึเปล่า ที่ผมพูดแบบนั้นเพราะผมไม่อยากจะให้มันถามถึงเรื่องส่วนตัวผมมาก เพราะเดี๋ยวพี่อ๊อฟจะไม่พอใจเอา และเรื่องที่ผมเป็นเกย์ก็กลัวว่าพวกมันจะรับไม่ได้ และก็จริงพวกมันดูรับไม่ได้กันนะ แต่ผมก็เกลียดคนประเภทนี้นะ ทำไมต้องรังเกียจ? ทำไมต้องไม่พอใจ ผมก็ไม่ได้ไปทำอะไรมันสักหน่อย ไม่ได้ไปแอบชอบหรือไปทำมิดีมิร้ายมันนิจริงป่ะ?......


“นท!” พวกมันออกมาแล้วเดินมาหาผมครับ ผมก็หยุดแล้วหันไปมองพวกมัน


โบลิ่ง : พวกกูไม่ได้รังเกียจอะไรเลยนะเว้ย ไอโกกิมันแค่ไม่พอใจที่มึงโกหกอะ(บอกอย่างจริงจัง)
ผม : อืม กูขอโทษละกันที่โกหกอะ (บอกอย่างจริงจัง)
ปลื้ม : อีกอย่างเรื่องแค่นี้กูไม่ใส่ใจวะ (บอกอย่างอารมณ์ดี)
โอ้ : เออ จริงๆมันก็ไม่มีอะไร ที่นทพูดไปก็คงมีเหตุผลใช่ป่าวละ(ยิ้ม)
ผม : อืม ขอโทษละกันที่ทำให้ลำบากใจอะ(ทำหน้าสำนึกผิด)
ป๊อกกี้ : ไม่เป็นไรเว้ย เพื่อนกันอะ(กอดไหล่)
ไอซ์ : เออ จะเป็นอะไรก็เพื่อนป่าววะ อีกอย่างมึงก็คือเพื่อนที่ดีนะเว้ย กูไม่คิดมากหรอกแค่นี้อะ (ตบไหล่ผม)


แล้วพวกมันก็พูดกันไปให้ผมสบายใจ ผมก็ไม่อะไรอะครับ จริงๆผมก็ไม่ใช่คนดีอะไร ผมก็รู้อยุ่แล้ว เพื่อนใหม่ที่รู้จักกันแค่ในค่ายไม่ถึง3วัน มันจะผูกพันอะไรมากมาย ขนาดตอนม.1เคยเข้าแบบนี้รู้จักกันแบบนี้แหละ สุดท้ายพอออกไปเจอกันข้างถนนหรือที่ห้างก็ไม่รู้จักกันแล้ว ผมก็เลยเบื่อที่จะสนิทสนมกันไง แต่แปลกที่กับพวกนี้รู้สึกผูกพันดี และสักพักไอโกกิก็เดินออกมาพร้อมกระเป๋าของมัน แล้วมันก็เดินมาตรงพวกผมเนี่ยแหละ......


โกกิ : กูจะบอกให้ว่ากูไม่ได้รังเกียจที่มึงเป็นเกย์ แต่กูเกลียดมึงที่โกหก(บอกนิ่งๆ)
โอ้ : มันก็แค่นี้เองไม่ได้หนักหนาอะไรเลยนี่หว่า(พูดแบบจริงจัง)
โกกิ : ตอนที่มันบอกว่ามันจนอะ พวกเราก็สงสารมันป่ะ คือมันจะพูดให้พวกเราสงสาร? เพื่ออะไรวะ?(ถามอย่างไม่พอใจ)
ผม : ถ้ามึงคิดแบบนั้นก็แล้วแต่ เพราะมึงก็เห็นนะโกกิ กูไม่เคยต้องการความสงสารจากมึง และกูก็ดีใจ ที่ได้รู้จักมึงแค่ในค่ายนี้แหละมึงดูเป็นคนดีนะ แต่มึงก็ไม่เข้าใจกูวะ(พูดแบบนิ่งๆ)
ปลื้ม : ไอโกกิ อะไรของมึงวะ ทำไมมึงดูแบบ ไม่พอใจมันอะ เรื่องแค่นี้เองนะเว้ยละ....
โกกิ : ก็กูชอบมันไง มันทำดีกับทุกคนอะ มึงก็เห็นอะปลื้ม แต่แม่งขี้โกหกวะ กูไม่พอใจตรงนี้ไง (ตอนแรกตกใจนะ คำว่าชอบของมันคงหมายถึงชอบในแบบเพื่อนแหละมั้ง)
ผม : งั้นกูขอโทษละกันที่ทำให้ผิดหวังอะ จริงๆกูมันก็เห็นแก่ตัวแหละ กูพูดออกไปเพราะกูมีเหตุผล และขอบคุณสำหรับคนที่เข้าใจ แต่ถ้ามึงไม่เข้าใจแล้วมาโกรธกูเป็นตุเป็นตะ กูก็คงต้องปล่อยให้มึงโกรธวะ(พูดแบบไม่จริงจังมาก)


ทำไมดูเหมือนเป็นเรื่องใหญ่ละ? แค่คำพูดผมแค่นั้นหรอ แล้ว3วันมานี้ผมทำตัวไม่ดีหรอ? มันถึงได้ทำไมพอใจอะ มันก็มองผมนิ่งๆ พี่อ๊อฟก็เดินมาครับ.....


พี่อ๊อฟ : มีอะไรกัน?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : ป่าวหรอก เข้าใจผิดกันนิดหน่อยอะ(ยิ้มให้มัน)
พี่อ๊อฟ : ป๊าจะคุยด้วย (ยิ่นโทรศัพท์ให้ผม ผมก็รับแล้วเดินออกมาคุย)
ตอนแรกเห็นพี่อ๊อฟจะเดินตามผมมา แต่พวกเพื่อนๆดึงไว้แล้วคุยอะไรกันไม่รู้.....
ผม : ว่าไงป๊า(ถามเสียงร่าเริง)
ป๊า : เป็นไงไอแสบ เจ็บตัวถี่ยิบเลยนะ(พูดเสียงเข้ม)
ผม : นิดหน่อยเองป๊า55(พูดอย่างอารมณ์ดี)


แล้วผมก็คุยกับป๊าไปครับ จนคุยกันไปสักพักก็วางเพราะยังไงวันนี้ก็เจอกันอยู่แล้ว พอเดินกลับไป พวกมันก็มองกันนิ่งๆครับ.....


โกกิ : กูไปละ (แล้วมันก็เดินแยกไปครับ ผมก็ไม่สนใจ)
ปลื้ม : นทกูขอไลน์หน่อย(มันยื่นโทรศัพท์ให้ พี่อ๊อฟก็มองนิ่งๆ เอาแล้วไง)
พี่อ๊อฟ : มาเดี๋ยวกูกดให้(มันดึงโทรศัพท์ของไอปลื้มไปกด)


แล้วเพื่อนๆ คนอื่นก็ขอกันครับ ผมก็แปลกใจทำไมพี่อ๊อฟให้ไป ไลน์ผมด้วยนะ ผมก็ไม่สนใจอะไรครับ ก็พูดคุยกันอีกนิดหน่อยก็แยกย้ายกันไปขึ้นรถ จริงๆก็อยากให้ไอโกกิเข้าใจนะ แต่ดูมันทำสิ เรื่องแค่นี้เองมะ โถ่ พอขึ้นรถไปก็ไปนั่งกับพวกปอ พี่อ๊อฟก็ไปลาเพื่อนๆมัน


“นท!” เสียงตะโกนเรียกผมจากด้านล่างรถ เสียงผู้หญิง? พอผมมองจากหน้าต่างลงไป จ๋า? คนที่บอกว่าผมหัวเราะน่ารักอะครับ ผมก็ลงไปหาเค้า.....


ผม : ว่าไง?(ยิ้มอย่างเป็นมิตร)
จ๋า : ระ เราขอไลน์ได้มั้ย(ถามแบบเบาๆ เหมือนอายอะ)
ผม : อะ เอ่อ(ลังเล)
จ๋า : ถ้าไม่ได้ไม่เป็นไรนะ ระ เราไปละ(ทำหน้าเศร้า)
ผม : ดะ เดี๋ยว(เรียกตอนที่จ๋ากำลังหันหลัง แล้วจ๋าก็หันมามองผมแล้วยิ้มแห้งๆให้) ให้ก็ได้ (ยิ้ม)

แล้วจ๋าก็ยิ้มบานแล้วยื่นโทรศัพท์ให้เลยครับเราคุยกันนิดหน่อยพอเสร็จก็แยกย้ายขึ้นรถครับ จริงๆจ๋าก็น่าจะดูออกแหละว่าผมเป็นอะไร บางทีอาจจะแค่หาเพื่อนละมั้ง ผมก็ไม่คิดอะไรมากอะ พอขึ้นรถมาก็นั่งเม้าแตกกันครับ คือสนุกมากมาย และตอนที่ผมตกจากเชือกไอนัทกับวิวมันก็เห็นนะ เพราะมันอยู่แถวนั้นพอดี พูดกันใหญ่เลย ผมก็นิ่งเงียบบ้าง ไม่รู้สิครับ ผมนึกถึงคำพูดของไอโกกิ ทำไมอ่า แค่ผมโกหกนิดเดียวมันถึงต้องเกลียดผมเลยหรอ? จริงๆผมแคร์ความรู้สึกมันนะแหละ แต่ก็ยังคาใจทำไมมันถึงโกรธขนาดนั้นหละ จะให้ตามไปเคลียล์ผมก็ไม่เอาหรอก เดี๋ยวพี่อ๊อฟเข้าใจผิดก็ไปกันใหญ่อีกอะ คิดไปคิดมาก็ช่างมันเถอะครับ นั่งไปนั่งมาก็เคลิ้มหลับไป ตื่นมาอีกทีก็จะถึงแล้ว พี่อ๊อฟก็นั่งหน้ากับครูครับ พอถึงก็ลงไปเข้าแถวเช็คชื่ออีกรอบ วุ่นวายดีครับแล้วก็ทำนู่นนี่นั่น พอเสร็จก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ป๊ามายืนรอผมนานแล้ว กับพี่โน้ต ดูหน้าตาของทั้งสองแล้ว ผมไม่อยากจะสบตาเลยทีเดียว หน้าดุมาก อย่างกับจะมากินเลือดกินเนื้อ ให้ตายสิ ผมก็ยิ้มบาน ทำตัวร่าเริงครับ วิ่งเข้าไปกอดป๊ากับพี่โน้ตก็เนียนๆไปก่อนละกันคครับ พี่อ๊อฟก็ตามมา พอเอากระเป๋าไว้หลังรถเสร็จ เราก็ขึ้นรถกลับบ้านกันครับ...........


พี่โน้ต : อ๊อฟ มึงดูน้องกูยังไงวะ!(หลังจากที่นั่งเงียบๆกันมา พี่โน้ตก็พูดขึ้น)
ป๊า : โน้ต (เรียกอย่างใจเย็น)
ผม : พี่โน้ต มันเป็นอุบัติเหตุ และนทก็ไม่เป็นไรแล้วด้วย (ยิ้ม)
ป๊า : ไม่เป็นไรได้ยังไงนท ดูผ้าพันแผลเราสิ มีเลือดออกด้วยนะ(บอกแบบเก็บอารมณ์)


ผมก็ตกใจไปนิด แล้วหันดูกระจก เห้ย! เลือดซึมครับ ไม่ทันได้สังเกตเลยอะ พี่อ๊อฟก็ดูตกใจนะ มันซึมตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ครับ ตอนนี้ป๊าก็เลยเปลี่ยนทิศทางจากที่จะกลับบ้านก็ไปโรงบาล ไปโรงบาลที่อาหมออยู่อะครับ พอไปถึงก็พี่อ๊อฟก็วิ่งไปเอารถเข็นมารอผม พี่โน้ตก็มาประคองผมลง อาหมอรออยู่แล้ว เค้าก็พอผมไปเช็คบาดแผล และทำแผลให้ใหม่ ป๊าเค้าก็บอกให้ไปเช็ค ไปเอ็กเรย์ ให้พร้อม ผมละเซ็งแต่ต้องทำตามไปครับเดี๋ยวก็เป็นเรื่องยาวขี้เกียจโดนบ่น พอตรวจเช้คอะไรเสร็จก็ไปฟังผลตรวจที่อาหมอ เค้าก้บอกไม่เป็นไร แผลก็นิดเดียว แล้วก็คุยกันนิดหน่อยอาหมอก็ไล่ให้ผมกลับไปพักผ่อน ป๊ากับพี่โน้ตก็บ่นยาวเลยครับ พี่อ๊อฟก็นั่งก้มหน้า มันจะรู้สึกผิดทำไม มันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ผมก็นั่งเงียบๆไปครับ อะไรกัน ทำไมมีแต่เรื่องละ? โถ่ชีวิต พอถึงบ้านเราก็ลงรถขนของเข้าบ้านครับ แม่วิ่งมาดูผมอย่างดีใจ กอดผมปลอบผมยกใหญ่อะครับบ ผมก็ไม่ได้เป็นไรมาก ทำไมทุกคนดูเป็นห่วงผมเกินจริงละครับ และก็พากันไปกินข้าว พี่อ๊อฟก็เล่าไปครับ เรื่องที่มันรู้อะ ผมก็นั่งกินเงียบๆ ปวดหัวไม่อยากจะรับรู้อะไรตอนนี้ กินกันไปคุยกันไปพอเสร็จก็กินยาแก้ปวดแก้อักเสบแล้วขึ้นบ้านไปอาบน้ำพักผ่อน พี่อ๊อฟกลับไปเอาของ จริงๆผมไล่มันกลับไปนอนบ้านมันแหละครับ เพราะมันควรจะกลับบ้านบ้าง ป๊าก็บอก แต่มันไม่ยอมไง มันก็กลับไปเอาของ ผมก็อาบนี้รอมัน ดีนะพรุ่งนี้หยุดเรียนอะ จะได้พักผ่อนไป ผมอาบน้ำทำไรเสร็จก็มานอนอ่านหนังสือเล่นอะครับ.......


แกร๊ก! ผมหันไปมอง พี่โน้ต? ผมก็ยิ้มบานเลยครับ พี่โน้ตเดินมานั่งข้างๆผมที่นอนอยู่.....


พี่โน้ต : นท (ลูบหัวผม)
ผม : อะไรหรอ?(ถามอย่างร่าเริง มือก็ยังไม่วางหนังสือ)
พี่โน้ต : นทอยากย้ายโรงเรียนมั้ย(ผมชะงักไปนิด)
ผม : ไม่อ่ะ ทำไมถึงถามแบบนี้ละ(ผมลุกขึ้นนั่งแล้วก็มองพี่โน้ตนิ่งๆ)
พี่โน้ต : พี่ไม่สบายใจอ่ะ ย้ายโรงเรียนนะ(บอกผมแบบจริงจัง)
ผม : ไม่! เพื่อนนทอยู่นี่ทั้งนั้น นทไม่ไป(ผมหันหลังให้พี่โน้ต)
พี่โน้ต : โอเคๆ เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้ พี่อยากให้นทคิดดีๆนะ(กอดผมจากด้านหลัง)
ผม : ไม่คิดอะไรทั้งนั้นพี่โน้ต นทไม่ย้าย(บอกอย่างงอแง)


แกร๊ก! ผมหันไปดูพี่อ๊อฟเข้ามาครับ มันก็เอาของไปเก็บของมันไปอะ.......


พี่โน้ต : โอเคๆ ยังไงก็ลองคิดดูนะ ฟอด!(พูดเสร็จก็โน้มหน้ามาหอมแก้มผม แล้วก็ลุกไปครับ ผมก็นั่งนิ่งๆ)


การที่พี่โน้ตมาพูดแบบนี้ไม่ใช่เรื่องดีนะครับ ผมว่าผมสร้างปัญหาแล้วละ การที่เจ็บตัวเยอะๆแบบนี้ทำให้คนที่บ้านผมไม่สบายใจ แต่จริงๆมันไม่ได้เกี่ยวที่โรงเรียนนะครับ มันอยู่ที่ผมไม่ใช่หรอ ซุ่มซ่ามเองอะ ผมก็คิดไปทั่วอะครับ........


พี่อ๊อฟ : คิดอะไรอยู่(นั่งลงข้างๆผม)
ผม : คิดเรื่อยเปื่อนอ่า(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)


ผมก็คุยกับมันไปแปปนึงแล้วมันก็ไปอาบน้ำครับ พอเสร็จก็ออกมาปิดไฟแล้วมานอนข้างๆผม คราวนี้นอนชิดเลยครับ ผมก็นอนตะแคงกอดมันเอาหน้าซุกอยู่ตรงคอมันอะ.....


พี่อ๊อฟ : เป็นไร(ลูบแขนผม)
ผม : คิดถึงพี่อ๊อฟ ฟอด(เงยหน้ามาหอมแก้มมัน)
พี่อ๊อฟ : คิดถึงอะไรเจอกูอยู่ทุกวัน(ยิ้ม)
ผม : ก็ไม่ได้นอนกอดนี่นา(เอาหน้าซุกคอมัน)
พี่อ๊อฟ : ก็กอดแล้วนี่ไง(หอมหัวผม)
ผม : พี่อ๊อฟ (เรียกมันเบาๆ)
พี่อ๊อฟ : ว่า(เสียงนิ่งๆ)
ผม : ผมรักพี่อ๊อฟที่สุดเลย(กอดมันแน่น)
พี่อ๊อฟ : รักมึงเหมือนกัน เอามือออกด้วย(มันจับมือผมที่กุมเป้ามันออกครับ)
ผม : แหะๆ ทำไมอ่าจับไม่ได้หรอ(ถามอย่างอารมณ์ดี)
พี่อ๊อฟ : ไม่ได้ๆ เดี๋ยวมันตื่นมาจะยุ่งนะ(พูดติดตลก)


ผมก็คุยกับมันไปจนหลับอะครับ ตื่นมาอีกทีก็สายๆแล้ว พี่อ๊อฟก็หายไปไหนไม่รู้ เขียนโพสอิทไว้ว่าพ่อจะพาไปซื้อของ ผมก็ไม่อะไรครับ ตื่นมาก็อาบน้ำแล้วลงไปหาไรกิน กินเสร็จก็ช่วยแม่รดน้ำต้นไม้ วันนี้ป๊ากับพี่โน้ตไม่อยู่ ไปไหนไม่รู้ ทำไรเสร็จผมก็ขึ้นไปเล่นคอมครับ แล้วตาผมก็ไปสะดุดกับโทรศัพท์ของผม? พี่อ๊อฟมันวางไว้ในกล่องใส่ปากกา ผมก็หยิบขึ้นมาดู...

“อย่าแอบมีกิ๊ก เดี๋ยวกูกลับมาเช็ค” เอิ่ม เป็นข้อความที่ประสาท แต่มันก็ทำให้ผมยิ้มได้อะครับ พอเปิดเครื่องขึ้นมา โอ้โห หน้าจอสะอาดจริงๆ พี่อ๊อฟมันไล่ตอบให้ผมหมดอะครับ น่ารักจริงๆ ผมก็เลื่อนไปดู เพื่อนใหม่ก็ทักมาเยอะ ไอสิงโตนี่ยาวเลยครับ การตอบข้อความของพี่อ๊อฟคือมันจะตอบให้เหมือนผมตอบเองอะ สวมรอยชัดๆ แต่ก็ดีนะ มันดูรู้จักผมไปสะหมดเลยอะ น่ารักจริงๆ


แกร๊ก! ผมหันไปดู พี่โน้ตกับป๊าเข้ามาครับ ผมก็หันไปยิ้มให้พี่โน้ตก็ไปนั่งรอที่เตียงป๊าก็เดินมาหาผมที่นั่งอยู่หน้าคอม.....


ป๊า : วันนี้ป๊าจะพาไปเที่ยว โอเคมั้ย?(เข้ามาพูดอย่างใจดี)
ผม : จริงหรอป๊า (ยิ้มแล้วหันไปกอดป๊าที่ยืนข้างๆผมที่นั่งอยู่)


แล้วคุยกันนิดหน่อยผมก็เปลี่ยนชุดครับ แม่ไม่ไปแม่ต้องไปเม้ามอยกับสมาคมแม่บ้านของเค้าอะครับ วันนี้พี่โน้ตขับรถ พาผมไปที่ห้างไปหาไรกิน ซึ่งจริงๆก็กินมาแล้วอะ แต่ก็กินอีกได้5555 ก็กินๆไป กินเสร็จก็พาผมไปที่ทำงานป๊า ป๊าบอกลืมของ มาที่นี่ทีไรพวกพนักงานชอบแซวผมไม่ชอบเลยอะ พี่โน้ตก็ฝึกทำงานกับป๊าบ่อยๆแหละครับ........


ผม : ป๊า ความจริงป๊าไม่ว่างก็ไม่ต้องพานทออกมาหรอก(พูดอย่างไม่ใส่ใจ แล้วมองไปทางป๊าที่เซ็นเอกสารอะไรไม่รู้เยอะแยะ)
ป๊า : ว่างสิ มาเซ็นเอกสารนิดหน่อยเอง(พูดแบบไม่มองหน้าผม)
พี่โน้ต : นทอยากเห็นห้องทำงานพี่ป่าว ป๊าทำให้พี่ด้วยนะ(ผมยิ้มแล้วพยักหน้ารัวเลยครับ)


พี่โน้ตก็พาผมออกจากห้องทำงานป๊าไป ห้องข้างๆ เป็นห้องของพี่โน้ต และ...........


ผม : พี่โน้ต นี่โต๊ะใคร?(ในห้องมีโต๊ะ2โต๊อะครับ)
พี่โน้ต : โต๊ะนทไง ป๊าเอามาไว้ให้ เพราะว่างๆจะให้นทเข้ามามาเล่นที่นี่บ้างไง มาดูป๊าทำงานบ้าง หรือให้นทดูงานด้วยไง(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
ผม : ดูงาน? ไม่เอาอ่ะ พี่โน้ตก็ดูไปสิ นทไม่ชอบงานแบบป๊าอ่ะ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
พี่โน้ต : นี่บริษัทป๊านะนท ไม่ชอบก็ต้องทำแหละ อีกอย่างเราก็ต้องมาช่วยพี่ดู(หยิกแก้มผม ผมมองอย่างเบื่อหน่ายอะ)


ผมก็พูดคุยกับพี่โน้ตไป จะว่าไป ผมไม่ค่อยได้มาบริษัทหรอกครับ มันน่าเบื่ออะ ป๊าก็เอาแต่ทำงานไม่สนใจผมเลยเวลาผมมาเนี่ย ผมก็เลยไม่ชอบที่จะมา แต่เห็นแบบนี้แล้วก็โอเคครับ เพราะในห้องพี่โน้ต มีทั้งทีวี ทั้งคอม เกมส์หนังสือ เยอะแยะอะ นี่คือจะดึงดูดให้ผมมาที่นี่บ่อยๆอะดิ5555 พอดูไรเสร็จป๊าก็มาตามครับ เราก็ออกไปกัน ป๊าสั่งงานพนักงานนิดหน่อยก็ออกมาครับ ผมก็พูดคุยกับป๊าและพี่โน้ตถึงเรื่องห้องทำงานที่น่าไปเล่น เค้าก็โม้ใหญ่อะครับ จนรถจอดอะครับ ผมก็มองไปรอบๆ.......


ผม : นี่มันโรงเรียนในมหาลัยพี่โน้ตนี่ พานทมาทำไมอ่ะ(ถามอย่างสงสัย)
ป๊า : ก็พามาเที่ยวดูไง เผื่อนทชอบ(ยิ้ม ซึ่งผมพอจะรู้เหตุผลที่ทั้งป๊าและพี่โน้ตพาผมมาแล้วครับ)


ผมก็ไม่พูดอะไร ก็เดินตามป๊ากับพี่โน้ตไปครับ เค้าก็บอกข้อดีต่างๆของโรงเรียนนี้ไป เพราะมันอยู่ในมหาลัยพี่โน้ตเค้าจะได้มาดูผมได้บ่อยๆ บลาๆๆ ดูเสร็จก็กลับมาขึ้นรถครับ.........


ผม : ป๊า พี่โน้ต รู้อะไรมั้ย(เค้าก็หันมามองผม) จริงๆเรื่องที่เกิดขึ้นอะ มันไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนหรอกนะ นททำตัวเองซุ่มซ่ามเองอะและอุบัติเหตุนทก็ห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นกับนทไม่ได้หรอก นทไม่ย้ายโรงเรียนหรอกนะ(พูดแบบจริงจัง)
ป๊า : แต่ป๊าแม่และพี่โน้ตไม่สบายใจนะลูก ดูสิ เนื้อตัวมีแต่แผลขนาดนนี้อะ(บอกอย่างเครียดๆ)
ผม : ป๊า นทยังเด็กนะ แผลพวกนี้มันก็เกิดขึ้นตามวัยรึเปล่าอะ ปีหน้านทก็มอปลายแล้วนะ นทก็ขอใช้ชีวิตช่วงมอต้นให้คุ้มค่าหน่อยสิ(บอกแบบร่าเริง)
ป๊า : เอางั้นหรอ?(ถามอย่างลังเล)
พี่โน้ต : งั้นมอ4มาเรียนที่นี่มั้ย ย้ายมานี่ ใกล้พี่ด้วย(บอกอย่างใจดี)
ผม : ป๊ากับพี่โน้ตก็รู้ว่าผมกับพวกปอสนิทกันอ่า ผมไม่แยกกับเพื่อนเด็ดขาด(บอกอย่างไม่ยอม)


เค้าก็พูดไกล่เกลี่ยผมอยุ่นั่นแหละครับ ผมก็ยืนยันคำเดิมว่าไม่ครับ ผมไม่ได้เอาแต่ใจนะครับ แต่ถ้าผมย้ายมันก็ต้องวุ่นวายนี่ผมก็มอ3แล้ว ถ้าย้ายตอนนี้ยุ่งตายเลยครับ ผมไม่เอาอะ จนสุดท้ายป๊าก็พากลับบ้านครับ เพราะป๊ากับพี่โน้ตโอเคแล้ว ผมก็ไม่อะไรด้วย พอถึงบ้านก็เย็นแล้ว แม่ทำกับข้าวไว้รอแล้วครับ ก็ยังคงพูดถึงอยากให้ผมย้ายโรงเรียนกัน ผมก็นั่งกินข้าวเงียบๆไปครับ....


แม่ : นทจำทิกเกอร์กับทิกเก็ทได้มั้ย(อยู่ๆก็หันมาถามผม)
ผม : จำได้ดิ ลูกพี่ลูกน้องนทที่อยู่อังกฤษอะนะ(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
แม่ : เค้าเรียนที่อังกฤษตั้งแต่เด็กเลยนะ เห็นว่าการสอการเรียนที่นั่นดีมาก และได้หลายภาษาด้วย(ผมกรอกตาหนักมากครับ อะไรก็ไม่รู้)
ผม : จะส่งนทไปเรียนเมืองนอกหรอ?(ถามนิ่งๆ)
ป๊า : อยากไปป่าวละ(ถามกวนๆ)
ผม : งั้นนทเรียนที่นิวยอร์กละกันโอเคมะ นทขอคอนโดกลางเมืองด้วยนะป๊า เอาแบบที่เลี้ยงหมาได้ด่วยอะแม่ และก็ขอแม่บ้านคนนึงนะ นทขี้เกียจทำความสะอาด(บอกอย่างตื่นเต้น เพราะว่านิวยอร์กไม่มีญาติหรือคนรู้จักผมอยู่ที่นั่นไง อีกอย่างประเทศอื่นหรือรัฐย่อยๆในฝั่งยุโรปหรือทั้งฝั่งเอเชีย ทั้งญาติและคนรู้จักก็เยอะอยู่ จะว่าญาติทั้งหมดก็ไม่ใช่อะเนอะ เพราะถึงญาติจะเยอะ แต่คนรู้จักเยอะกว่า แม่ผมเคยเป็นแอร์โฮสเทสอะครับ(แต่ตอนนี้เป็นแม่บ้านแล้ว) ตั้งแต่แต่งงานกับป๊าเค้าก็ไปเที่ยวในหลายๆที่กันแหละ(ช่วงที่ป๊ากับแม่แต่งงานกันตอนนั้นป๊าเป็นไกด์นำทัวร์ในไทยและจีนของบริษัทอากงนั้นทำให้ป๊ารู้จักคนมากมายหลายประเทศ ซึ่งตั้งแต่มีผมป๊าก็แยกตัวออกมาจากอากงแล้วเริ่มสร้างบริษัทและกิจการย่อยหลายๆอย่างเป็นของตัวเอง) โม้ให้ผมฟังตั้งเยอะ จนผมพอจะจำได้อะครับว่าใครอยู่ที่ไหนบ้าง ผมไม่เคยไปหรอกครับทางทวีปยุโรปอะส่วนมากก็แถวเอเชียเนี่ยแหละ แต่ไม่ได้ไปบ่อยขนาดนั้น อย่างไปจีนก็ไปรวมญาติอะครับ)
ป๊า : อย่ากวนนท ไปอยู่คนเดียวป๊าไม่ให้ไปหรอก(พูดเสียงดุ)
ผม : ให้นทไปอยู่กับพวกญาติก็ไม่เอาเหมือนกัน(พูดอย่างไม่ยอม ทุกคนมองผมแบบดุเลยครับ ผมถึงกับหงอย) ก็นทอยากอยู่บ้านอ่า! จะให้ไปทำไมตั้งไกล อีกอย่างนทบอกแล้วไงว่าทุกอย่างมันเป็นเพราะตัวนท ไม่ได้อยู่ที่โรงเรียนสะหน่อยจะให้ย้ายทำไมอ่า!(บอกอย่างงอแง)
ป๊า : นท ป๊ากับแม่และพี่โน้ตคุยกันแล้ว มันไม่ใช่แค่เรื่องนั้น ปีหน้านทก็มอ4แล้ว ถ้าได้ไปต่อนอกป๊าว่าอนาคตไกลเลยละ(บอกอย่างใจเย็น)
แม่ : จริงๆถ้านทไป แม่กับป๊าก็จะให้พี่โน้ตไปเรียนด้วยนะ(ยิ้ม)
ผม : ไม่เอา นทไม่อยากห่างกับป๊ากับแม่นะ!(ลุกแล้วเดินอ้อมไปกอดป๊าและจับมือแม่)


ผมกลัวจริงๆครับ ผมไม่อยากอยู่ห่างกับป๊าและแม่เลย กลัวความคิดถึง กลัวไปหมด...........


แม่ : โอเคๆ ไม่ไปก็ไม่ไปนะ ไม่ร้องนะลูก (เช็ดน้ำตาให้ผม ซึ่งไม่รู้มันไหลมาตอนไหน)
ป๊า : โอเคๆ ไม่ไปก็ไปป๊าขอโทษๆ อย่างอแงสิ ไม่พูดเรื่องนี้แล้วโอเคมั้ย(ผมก็พยักหน้าช้าๆ แล้วก็กลับไปนั่งที่)
พี่โน้ต : ไม่ร้องน้ะ (หันมายิ้ม ผมก็มองนิ่งๆ) พี่แค่อยากให้นทมองมุมกลับเท่านั้นเอง เรียนเมืองนอกมันดีหลายอย่างนะ ทั้งได้เปิดหูเปิดตา เรียนรู้สังคมที่ต่างออกไป หลายอย่างอะ (พูดแบบจริงจัง)
ผม : ไม่เอา (ก้มหน้ากินข้าว)
ป๊า : งั้นปิดเทอมใหญ่ต้องไปซัมเมอร์ที่อังกฤษนะ(ผมเงยหน้าขึ้นมามองอึ้งๆ)


จริงๆมันแค่เรื่องที่ผมเจ็บตัวบ่อยๆกับโรงเรียน ทุกคนถึงกับต้องส่งผมไปไกลๆแบบนั้นเลยหรอครับผมละเซ็งหนักเลยอะ....


พี่โน้ต : จริงๆ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่นทไปเจ็บตัวอะไรมาหรอก ป๊าแม่และพี่ก็คุยกันไว้สักพักแล้ว ว่าอยากให้ไปเรียนรู้ เพราะนทก็อ่อนภาษา ไปซัมเมอร์ก็เหมือนไปเที่ยวนะ อีกอย่างเรื่องที่อยากให้ย้ายโรงเรียนมันก็อยากอะแต่นทไม่ยอมนี่ และเรื่องไปเรียนเมืองนอกก็เป็นอะไรที่ดีด้วย พี่ก็เลยเสนอป๊าไปอะ นทจะได้หลุดออกจากสังคมแบบนี้แล้วลองไปเปิหูเปิดตากับสังคมใหม่ๆไง (ผมก็พยักหน้ารับรู้)


ป๊า : ใช่ แต่ป๊าไม่บังคับนะ นทไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร ป๊าก็คงทนคิดถึงตัวแสบของป๊าไม่ได้หรอก (ยิ้ม) อย่างน้อยไปเรียนซัมเมอร์ช่วงปิดเทอมใหญ่นะ ไปกันหมดบ้านเนี่ยแหละ ถือว่าไปเที่ยว เคมั้ย(ผมยิ้มบานเลยครับ)
ผม : ก็ได้ป๊า(ยิ้ม)
พี่โน้ต : ต้องงี้สิ (หยิกแก้มผม)


แล้วเราก็คุยกันไป ใจหายวาบครับ นึกว่าจะถูกโยนไปไกลๆคนเดียว ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยห่างป๊ากับแม่ไปไหนไกลๆเลย ไปไกลสุดก็ไปเข้าค่ายหรือนอนค้างกับเพื่อนไปเที่ยวกับเพื่อนก็แค่นั้น แต่นี่ก็ไม่ไหวนะครับ โหดร้ายเกินไป จนกินข้าวเสร็จผมกินยาแล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำวันนี้พี่โน้ตเรียกให้ไปนอนด้วย ทำไรเสร็จผมก็ไปหาพี่โน้ตที่ห้องครับ พี่โน้ตนอนรออยู่แล้ว ผมก็ไปนอนข้างๆอะ..........

หมับ! พี่โน้ตกอดผมแน่นเลยครับ..........


พี่โน้ต : ทำไมไม่อยากไปอยู่กับพี่หรอ(อยู่ๆก็พูดขึ้น)
ผม : พี่โน้ตอยากไปหรอ?(ถามอย่างกังวล)
พี่โน้ต : อยากอยู่นะ แต่ถ้าไม่มีคนในครอบครัวไปด้วยพี่ก็ไม่ไปอ่ะ(ยิ้ม แล้วก็ปล่อยผม)
ผม : นททำลายความฝันพี่โน้ตป่าวเนี่ย(ถามอย่างสงสัย)
พี่โน้ต : ไม่อะ พี่คิดไว้แล้ว พี่รอจบปริญญาตรีก่อน แล้วค่อยไปต่อโทที่นั้น ถึงตอนที่พี่จะไปนทก็อยู่ปี1แล้วมั้ง ถึงตอนนั้นนทอาจจะอยากไปกับพี่ก็ได้(ลูบหัวผม)
ผม : จริงนะ งั้นนทสัญญาก็ได้ว่า....เอ่อ นทจะไปเรียนกับพี่โน้ตช่วงที่พี่โน้ตไปเรียนปริญญาโทที่นั่น(ยกนิ้วก้อยขึ้นมา พี่โน้ตก็เอานิ้วก้อยมาคล้องครับ)
พี่โน้ต : สัญญาแล้วนะ(บีบจมูกผม)
ผม : อื้ม ตอนนี้นทอยากอยู่ที่นี่ใช้ชีวิตกับเพื่อนๆมากกว่าพี่โน้ตเข้าใจนทใช่ป่าว(ถามแบบอ้อนๆ)
พี่โน้ต : เข้าใจสิ แต่ถ้านทอยู่มอ6นทก็จะเลือกได้เองแหละ(ยิ้ม)


เราก็คุยไปกันจนหลับอะครับ ตื่นเช้ามาพี่โน้ตก็ปลุกผมให้ไปวัดครับ ตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่าง คือแทนที่จะบอกผมก่อนนะ ไม่มีอะครับ ผมก็ไปล้างหน้าแปรงฟันเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำไรเสร็จก็ลงไปเห็นแม่ทำเตรียมของไปทำบุญเยอะเลยครับ ผมก็ไปช่วย สักพักป๊ากับพี่โน้ตก็ลงมาก็มาช่วยกันขนของขึ้นรถอะครับ แล้วก็พากันไปวัด ระหว่างทางก็พูดคุยกันมากมายเหลือเกินครับ ผมก็กึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่อะ วัดก็ไกลจัง กว่าจะมาถึงฟ้าก็สว่างจ้า แดดก็ร้อนแล้วครับ ก็ลงไปทำบุญฟังทำ ขอพรและพูดคุยกับพระครับ พูดคุยเสร็จก็ไปให้อาหารปลาปล่อยสัตว์ อะไรไปทั่วอะครับ กว่าจะเสร็จก็สายมากแล้ว ผมก็ไม่ได้เอาโทรศัพท์มาด้วยครับ จริงๆคือชินแล้วกับการที่ไม่มีโทรศัพท์555 ทำไรเสร็จก็ไปหาไรกินกันครับ กินเสร็จก็พากันกลับบ้านไปพักผ่อน แผลตามตัวผมก็เริ่มหาย ตอนนี้ผมเอาผ้าพันหัวออกได้แล้ว แผลมันแห้งแล้วเนอะ เอาไว้ก็รำคานอะ พอถงบ้านผมก็กลับเข้าห้องนอนล้างหน้าล้างตากระโดดขึ้นเตียงนอนเลยครับ


ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกมีคนมายุ่งย่ามกับร่างกายผมเนี่ยแหละครับ พอค่อยๆลืมตาขึ้นมา พี่อ๊อฟ! มันกำลังถอดกางเกงผม....


ผม : จะทำอะไรอะ(พูดเสียงงัวเงีย และก็รั้งกางเกงที่มันกำลังดึงลง ผมดูนาฬิกาตอนนี้ก็บ่ายแก่แล้ว)
พี่อ๊อฟ : ก็ ทำโทษคนไม่รับโทรศัพท์ไง(ทำหน้าหื่น)
ผม : ถ้าว้อนก็บอก (ยิ้มเขิน มันก็เขินไง)


แล้วมันก็ล้มตัวนอนข้างๆตัวผม ผมก็เอามาไปสัมผัสเป้ามัน แข็งโด่มากเอาจริง เล่นหน้าผมร้อนผ่าวไปหมด....


พี่อ๊อฟ : ทำไมไม่รับโทรศัพท์?(ลูบแก้มผม)
ผม : ไม่ได้พกติดตัวอ่ะ(ยิ้ม มือก็คลำๆอยู่ตรงเป้ามันนั้นแหละ)
พี่อ๊อฟ : เมื่อคืนก็ไม่รับ? ไปนอนกับพี่โน้ตหรอ(ผมก็พยักหน้า)
ผม : พี่อ๊อฟ (มันก้มองหน้าผมด้วยสายตาที่เยิ้มเลยครับ) ไม่ได้ทำมากี่วันแล้วเนี่ย(ถามแบบเขินๆ)
พี่อ๊อฟ : ตั้งแต่กับมึงครั้งล่าสุดอะ(พูดไปเกาจมูกไป)
ผม : ไม่ได้ช่วยตัวเองบ้างหรอ(มันก็ส่ายหน้า ผมก็ตกใจเบาๆนะ) จริงอะ(ทำหน้าไม่เชื่อ)
พี่อ๊อฟ : งั้นพิสูทสิ(มันก็พลิกตัวมาคร่อมผม)
ผม : ไม่กลัวป๊าได้ยินรึไง(บอกเขินๆ)
พี่อ๊อฟ : อย่าเสียงดังสิวะ(แล้วก็โน้มหน้ามาจูบผมอย่างแผ่วเบา)


ผมเอามือล้วงไปจับแท่งของมันในกางเกงยืดขาสั้น คือหัวแบบฉ่ำน้ำอะครับ ผมก็ถูวนไป มันถดตัวหนีแต่ปากก็ยังคงไม่หยุดจูบ....


“อื้ม”มันครางออกมาในลำคอเพราะผมเริ่มรูดแท่งของมันขึ้นลง ผมผละออกมาจากจูบมันและปล่อยมือจากแท่งของมันแล้วก็ค่อยๆถอดกางเกงตัวเองออก มันก็ลุกไปถอดเสื้อผ้ามันครับ บอกเลย เวลานี้เห็นร่างเปล่าๆของพี่อ๊อฟแล้วร้อนผ่าวที่หน้าไปหมด คือเห็นแล้วอดใจไม่ไหวอะ มันก็ดึงกางเกงผมออกไป และช่วยผมถอดเสื้อ จากนั้นมันก็ลุกขึ้นมายันเข่านั่งระหว่างอกผม ให้แท่งของมันจ่อที่ปากผมอะ...


“อมให้หน่อย” บอกผมเสียงสั่น ผมก็ค่อยๆใช้มือรูดแท่งของมันแล้วก็เอาเข้าปาก เอาเข้าได้แค่ครึ่งเดียวพี่อ๊อฟก็เริ่มขยับเอว


“ซี๊ด! โดนฟัน” ผมก็ถอดออกมารูดแล้วก็เอาเข้าปากอีกทีมันก็เริ่มขยับเอวอีกครั้ง ครั้งนี้มันกระเด้าปากผมจนผมเริ่มเมื่อยปากแล้วครับ ผมก็ใช้ลิ้นเลียบริเวณส่วนหัวมันไปด้วย


“อ่าห์ ไม่ไหวแล้ว......อ้าห์” น้ำมันพุ่งเข้าปากผมเต็มไปหมดครับ


“แค่กๆ อึก!” ผมสำลักน้ำมันออกมาเพราะมันไม่ยอมถอนแท่งนั้นออกจากปากผม


“กินให้หมด” มันใช้แท่งของมันกวาดน้ำรักที่ผมสำลักออกมาเข้าปากผมอีกครั้ง ผมก็ค่อยๆกลืนลงไป มันเยอะมากอะครับ ผมเชื่อแล้วว่ามันนานจริงๆที่มันไม่ได้ปลดปล่อย พอกลืนหมด มันก็เอาแท่งของมันมาจ่อปากผมอีกครั้ง...


“เลียให้หมด” บอกผมเสียงแหบพร่า ที่ผมฟังยังไงมันก็ดูเซ็กซี่เรียกอารมณ์ผมเหลือเกิน ผมก็จับแท่งของมันเลียตั้งแต่หัวยันโคนอะครับ...


“อ้า!” ผมร้องออกมาเสียงสั้น พี่อ๊อฟจับแท่งของผมที่ชี้โด่รูดขึ้นลงอย่างแรง มันทำให้ผมเจ็บนิดหน่อยแต่เสียวมากกว่า ตอนนี้ในห้องมีเสียงครางของผมที่ถูกรูดแท่งขึ้นลงและเสียงครางของพี่อ๊อฟที่ถูกผมเลีย สักพักมันก็ลุกขึ้น และก็เดินไปหยิบอะไรในกระเป๋ามา ผมก็มองอย่างสงสัย มันมานั่งตรงหว่างขาผม....


“ตัวช่วยจะทำให้มึงเจ็บน้อยลง” เจลหล่อลื่นครับ มันบีบลงบนนิ้วแล้วก็เอาป้ายที่ช่องหลังของผม ป้ายไปสักพักมันก็เอานิ้วเข้ามาครับ


“อื้ม เบาๆ” มันรัวนิ้วเข้าออกช่องหลังผมอย่างสนุกมืออะ


“แน่นสัส!” พูดอย่างสะใจ สักพักมันก็เอานิ้วออกมาแล้วก็เอาแท่งของมันมาจ่อช่องหลังของผม มันเอาแท่งของมันถูไปมาบริเวณนั้น ผมเสียวหวาบไปหมดมันรู้สึกถึงความอุ่นร้อนของแท่งนั้น สวบ!


“อุ้ก! จุก อ่าห์ เจ็บ” ผมร้องเสียงหลงเลยครับ มันใส่แท่งของมันเข้ามาแบบทีเดียวมิดด้าม และรวดเร็วมาก น้ำตาเล็ดเลยละ ทั้งจุกทั้งเจ็บอะครับ มันก็แช่ไว้แบบนั้นแปปนึงแล้วโน้มตัวลงมาจูบผมเบาๆ...


“รักกูมั้ย”ถามเสียงแหบพร่า
“รักมากรักที่สุด”บอกเสียงสั่น ตอนนี้ผมหลับตาเบาๆ พยายามผ่อนคลายตัวเองเพราะเจ็บจริงๆ ทำไม่รู้สึกเจ็บกว่าครั้งก่อนๆละ และมันก็ประกบจูบผมอีกครั้ง และก็เริ่มขยับ ผมสั่นเลยครับ ความเสียวเริ่มแล่นมา มันทั้งเจ็บทั้งเสียว ไปหมด

“อ่าห์ อื้ม!”เสียงครางของผมและพี่อ๊อฟประสานกันไปหมด จนตอนนี้เริ่มได้ที่พี่อ๊อฟก็เริ่มรัวเอวแรงขึ้น


“ปัปๆๆ” เสียงกระแทกรัวอยู่อย่างนั้นแหละครับ ตอนนี้ผมร้องเสียงหลงเลย พี่อ๊อฟมันลุกขึ้นแล้วเอามือรูดแท่งของผมไปด้วย มันทำให้ผมฟินจนจะตายอยู่แล้วครับ ผมบิดตัวนิดหน่อยเพราะความเสียวที่มันเกิดจากทั้งด้านหน้าด้านหลังทำให้ความรู้สึกความผมมันจะถึงจุดอยู่แล้วอะครับ พี่อ๊อฟมันรัวมือชักแท่งร้อนของผมเร็วขึ้น จนผมทนไม่ไหวแล้ว เอวมันก็ยังไม่หยุดขยับ แถมยังใส่รัวและเร็วกว่าเดิมครับ.....


“อ้าห์! อ่า อ่า!” ผมปล่อยน้ำของตัวเองออกมา มันพุ่งกระจายเต็มมือและโดนหน้าพี่อ๊อฟ กระเด็นลงเตียง กระจายไปทั่วเลยอะครับ ผมถึงกับกระตุกอะ มันถึงจุดสุดยอดจริงๆ พี่อ๊อฟหยุดขยับเอว แล้วเอามือที่เปื้อนน้ำของผมไปเลีย ด้วยท่าทางที่ผมเห็นแล้วอาย พี่อ๊อฟมันร้ายมากอะ ผมอายไปหมดแล้ว พอมันเลียในมือหมด มันก็โน้มมาจูบผม และดันน้ำของผมที่อยู่ตรงลิ้นของมันให้เข้าปากผม ผมก็รับมาอย่างไม่รังเกียจ มันยิ้มแบบหื่นๆแล้วก็จูบผมอย่างบ้าคลั่ง มันเริ่มขยับเอวอีกครั้ง แรงและรัว ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงความเสียวสุดๆ ทั้งห้องมีแต่เสียงครางและเสียงหอบ..


“จะเสร็จแล้ว อึก อ้า อ่าห์!” มันขยับเอารัวและก็กระตุก2-3ครั้ง และก็พ่นน้ำเข้ามาในช่องหลังของผม รู้สึกวูบวาบเต็มไปหมดครับ พอมันปล่อยน้ำของมันเข้าตัวผม มันก็ล้มตัวนอนลงทั้งๆที่แท่งนั้นของมันยังคาอยู่นั้นแหละ ผมก็เพลียมากๆอะครับ ผมก็หลับตาลงเบาๆ....


พี่อ๊อฟ : ชอบมั้ย(มันเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมก็ลืมตามองมันแล้วยิ้มเขิน)
ผม : ชอบ (หันหน้าหนีเพราะอายเหลือเกิน)
พี่อ๊อฟ : งั้น......


และหลังจากนั้นก็อีก2หรือ3ยกก็ไม่รู้ ผมคือหลับไปเลยอะครับ เพลียกายไปหมด มันไปตายอดตายอยากมาจากไหนนะ แต่จริงๆผมก็ชอบมากนะ><…………


ผมตื่นมาอีกที่ก็เย็นมากแล้ว พี่อ๊อฟมันก็นอนข้างๆผมเนี่ยแหละ สภาพคือเปลือยทั้งคู่ ที่นอนคือเละมากอะครับ ยับผ้าปูหลุดลุ่ยไปหมด ไม่พอน้ำอันนั้นของมันและผมเลอะเต็มผ้าปูและผ้าห่มเลยครับ แย่จริง ผมก็ค่อยๆลุกขึ้นมา มึนหัวนิดหน่อย รู้สึกเสียดๆตรงช่องข้างหลังอ่า แต่ไม่เจ็บนะครับ ผมก็ค่อยๆลงเตียงแล้วเดินไปล้างตัวในห้างน้ำ ไปควานน้ำออกจากรูตัวเองอีก คือน้ำของไอพี่อ๊อฟไหลออกมาเป็นทางเลยครับ โหดสุดๆ จะเยอะไปไหน...
พี่อ๊อฟ : ท่ามึงนี่เอ๊กสุดๆเลยวะ(ผมตกใจไปนิดครับ ก็ผมยกขาข้างนึงขึ้นมาแล้วใช้นิ้วล้วงเข้าไปทางช่องด้านหลังอะ ผมไม่ตอบอะไรมัน เพราะเขินอายสุดๆ ก็ยืนทำไปแบบนั้นแหละ) มาเดี๋ยวกูช่วย(มันยิ้มเจ้าเล่แล้วเดินเข้ามาครับ)
และหลังจากนั้นก็ไม่ต้องพูดถึง โดนไปอีก1ดอกเต็มๆ พอเสร็จมันก็ช่วยผมเอาน้ำออกแหละ แล้วเราก็อาบน้ำกันครับ เพลียสุดๆอะ ล้าไปหมด พออาบน้ำเสร็จ ผมก็มายืนแต่งตัว แต่ต้องตกใจไปนิด


ผม : พี่อ๊อฟ! อะไรเนี่ย (ชี้ไปตรงคอ)
พี่อ๊อฟ : รู้ตัวสะแล้ว(บอกอย่างกวนๆ)
ผม : ถ้าป๊าแม่หรือพี่โน้ตถามจะบอกยังไงละ!(พูดอย่างกังวล)
พี่อ๊อฟ : มึงอย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่ได้ป่าว กูหิวแล้ว หรือจะให้กูกินมึงอีกละ(พูดกวนๆ)
ผม : เออๆ (หงุดหงิดจริง)


แล้วเราก็รีบแต่งตัวกันครับ ผมเพิ่งสังเกต พี่อ๊อฟมันเอาชุดมานอนกับผมอีกแล้ว ที่บ้านมันไม่ว่าหรือไงนะ ถี่ขนาดนี้อะ ทำไรเสร็จก็ลงไปกินข้าวครับ ป๊ากับพี่โน้ตไปกินข้าวกับลูกค้าวันนี้เลยเหลือผมกับพี่อ๊อฟและแม่ครับ เราก็ข้าวกันไปพูดคุยกันไปกินเสร็จก็ช่วยแม่เก็บของ และก็พากันขึ้นไปช่วยเปลี่ยนผ้าปูและจัดที่นอนกัน พอทำไรเสร็จก็นอนกันเลยครับ ไม่ไหวจริงๆ ล้าไปหมด.......

ton_gori

เข้าค่ายเจ็บตัวงวดนี้ เหมือนคุ้มแฮะ พี่อ๊อฟกลับมาเป็นเหมือนเดิม แถมจัดหนักให้อีกด้วย

hhhhzzzz

ขอบคุณครับ

peemzaza

ขอบคุณคับ

Julio

โอ้ยยย สงสารนทอ่ะ มีแต่เรื่องเจ็บตัว แต่พอตอนช่วงสุดท้ายหนิ ฟินเลยยยยยย

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.