รุ่นพี่ที่รัก 56 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ...


พอเลือกหัวข้อที่จะทำได้แล้วก็แบ่งงานกันครับ และก็แยกเป็นกลุ่มย่อยอีกที่ กลุ่มย่อยก็เป็นกลุ่มที่นอนด้วยกันอะครับ เพราะน่าจะคุยกันง่ายกว่า? ไม่รู้หัวหน้ามันพูด จริงๆก็มีการเลือกหัวหน้าอะไรก่อนแล้ว เลือกกันเองหนะครับ ผมก็มานั่งกองกับกลุ่มนอนของตัวเอง เราได้หัวข้อเรื่อง รณรงค์ต่อต้านความรุนแรง ของพวกผมได้หาหัวข้อสาเหตุ ของพวกอื่นๆก็กระจายกันไปครับ พอหาได้ก็เอาไปรวมกัน พวกผมก็ช่วยกันคิดไปครับ บางคนก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาหา แต่ประเด็นคือโทรศัพท์ผมอยู่ที่พี่อ๊อฟไง ผมหันไปมองมัน มันก็มองผมนิ่งๆอ่า ผมก็ใช้สมองนั่นแหละคิดย่อยๆออกมาก่อนแล้วก็เขียนลงกระดาษไว้ครับ ส่วนคนอื่นๆก็ทำเหมือนกัน............


ผม : คิดกันคนละกี่สาเหตุหรอ(หันไปถามเพื่อนๆ เพราะผมก็ได้นิดเดียวอยู่อ่ะครับ)
โกกิ : ก็แล้วแต่เลย เอาเท่าที่ได้อะ ยังไงก็ต้องเอามารวมกัน เผื่อมันจะซ้ำอีก(ยิ้ม ดูเป็นมิตรดี ผมก็ยิ้มตอบ)
มายด์ : แล้วนทไม่ใช่โทรศัพท์เสริชหาเอาหรอ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : อะ เอ่อ...(ผมมองไปทางพี่อ๊อฟ มันก็ส่งสายตาไม่พอใจมาให้ผม) คะ คือเราไม่มีโทรศัพท์หนะ (บอกอย่างถ่อมตัว เพราะดูท่าแล้วคุณชายเค้าจะไม่ชอบใจเท่าไหร่)
โอ้ : ทำไมไม่มีอะ? (ถามอย่างสงสัย ถามเยอะจริง)
ผม : บ้านเราจนหนะ (ยิ้มแห้งๆไป ตัดปัญหาทุกอย่าง เพื่อนๆก็เงยหน้ามองผมแบบนิ่งๆ นี่ผมน่าสมเพชขนาดนั้นเลยหรอ โถ่)
โอ้ : ขะ ขอโทษนะที่ถาม (ทำหน้าสำนึกผิด)
ผม : ไม่เป็นไรๆ (ยิ้ม แล้วก็ก้มหน้าเขียนต่อ)


ผมหันไปมองทางพี่อ๊อฟมันก็ยิ้มนิดหน่อยอะ มันคงสะใจมากอะสิ ผมก็ทำไปจนเสร็จนั้นแหละก็เอามารวบรวมกัน แล้วก็ส่งให้คนที่จะเอาไปเขียนในกระดาษแผ่นใหญ่ เราก็นั่งคุยกันครับ เพราะงานของเราเสร็จก่อน พวกเพื่อนๆมันรู้ว่าผมจนมันก็ไม่ได้ทำท่ารังเกียจหรืออะไรแต่อย่างใดนะ เออมันก็ดีนะ แถมยังดูเทคแคร์ผมดีแปลกๆด้วย เราก็คุยกันไป เพื่อนๆที่ลายมือสวยก็เขียนลงกระดาษแผ่นใหญ่เราก็นั่งคุยรอไปครับ.....


โกกิ : นท มาจากโรงเรียน...หรอ(ถามอย่างสงสัย)
ผม : อื้ม แล้วนายอ่ะ(ถามกลับด้วยรอยยิ้ม)
โกกิ : เราโรงเรียน....อะ(ผมถึงกับสะอึกครับ โรงเรียนเดียวกับไอสิงโต)


วันนี้เราใส่ชุดลูกเสือ ซึ่งแต่ละโรงเรียนก็ต่างกันแค่ป้ายชื่อโรงเรียนตรงไหล่กับผ้าพันคอ ผมก็ลืมสังเกตุและก็ไม่ได้ใส่ใจด้วยว่ามีโรงเรียนอะไรมาบ้าง หวังว่าคงจะไม่ได้เจอกับมันนะ ก็ได้แต่หวังอะเนอะ ผมเดาว่ามันต้องตามหาผมแน่ๆ โถ่ พี่อ๊อฟกำลังดีขึ้นอยู่แล้วเชียว.....


ไอซ์ : เป็นไรอ่ะ?(หันมาถามผมที่นิ่งไป)
ผม : ปะ ป่าว เหมือนว่าจะมีเพื่อนอยู่โรงเรียนโกกิอะมั้ง(ยิ้มแห้งๆให้ไป)
ป๊อปกกี้ : นทรู้จักพี่คนนั้นหรอ เห็นคุยกันเหมือนสนิท(ชี้ไปทางพี่อ๊อฟที่กำลังคุยกับพวกพี่ที่มาคุมกับมันอยู่)
ผม : อืม พี่ชายเราหนะ(ยิ้ม จริงๆก็อยากบอกว่าแฟน แต่กลัวว่าพวกมันจะรับกันไม่ได้ไงและขี้เกียจจะอธิบายอะไรตอนนี้ด้วย)


เราก็นั่งคุยกันไปจนงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็ได้เวลาพักเที่ยงนั้นแหละครับ เราก็ไปรับข้าวกล่องมานั่งกินกันเป็นกลุ่มเหมือนเดิม บอกเลยไม่อยากปลีกตัวออกจากกลุ่ม กลัวตามเค้าไม่ทัน ก็เลยอยู่แต่กับกลุ่ม มองหาเพื่อนๆก็ไม่เห็นไปอยู่ไหนกันก็ไม่รู้ครับ ผมก็นั่งกินข้าวไปพูดคุยกันไป พี่อ๊อฟก็นั่งไม่ไกลจากผมเท่าไหร่ ผมก็มองมันตลอดอะ.....


ปลื้ม : อะ กินเยอะๆ(ยิ้ม)


ผมก็มองมันนิ่งๆ เอ่อคือ ข้าวกล่องวันนี้มันก็มีแต่ผักอยู่แล้ว ซึ่งอย่างที่เคยบอกไปผมไม่ชอบกินผัก มันก็ยังตักมาให้ ยังไงมันก็ไม่รู้อะแหละครับ แต่มันหวังดีเกินไปมั้ง....


โบลิ่ง : ทำไมอะ ไม่ชอบหรอ?(ถามผมนิ่งๆ)


ผมรู้สึกว่าพวกมันปฏิบัติกับผมแบบแปลกๆ หรือเป็นเพราะว่าผมบอกว่าผมจน? แต่ก็เอาเถอะ ยังไงพวกนี้ก็ดีกับผมเนอะ....


ผม : ปะ ปาว ขอบใจนะ(ยิ้ม)


ผมหันไปมองพี่อ๊อฟมันก็มองมนิ่งๆ ผมว่ามันโกรธผมอีกแน่เลยอ่า แล้วผมก็ก้มดูกล่องข้าวของผม ผักที่อยู่ในกล่องผมจะทำยังไงดีเนี่ย เฮ้อ!....


พรึ่บ! พี่อ๊อฟมันเดินมาแล้วก้มหยิบกล่องข้าวของผม แล้วก็วางกล่องข้าวกล่องใหม่ให้ผม ผมหันไปยิ้มให้มันเลยครับ มันก็มองนิ่งๆแล้วเดินกลับไป เพื่อนๆก็มองงงๆ....


โอ้ : ทำไมพี่เค้าเอามาเปลี่ยนให้อะนท? มีไรป่าว?(ถามอย่างสงสัย ทุกคนก็มองมาทางผม)


เอ่อ คืออึกอักครับ จะบอกว่าเลือกกินเดี๋ยวพวกมันก็ด่าอีกอะ....


พี่อ๊อฟ : มันแพ้ผักหนะ กินๆไปถามมาก!(บอกอย่างอารมณ์ไม่ดี พวกมันก็พยักหน้าเข้าใจ)


แพ้ผัก? มีด้วยหรอวะ เมื่อกี้ก็กินไปตั้งหลายคำละนิ โถ่ จะพูดไรไม่ดูเลยพี่อ๊อฟเนี่ย....


ปลื้ม : มึงแพ้ผักทำไมไม่บอกวะ?(ถามนิ่งๆ)
ไอซ์ : เออ เป็นอะไรป่าววะ? เห็นกินไปหลายคำแล้วด้วยอะ(ถามผมอย่างเป็นห่วง)
ผม : ขอบใจมาก เราไม่เป็นอะไร อีกอย่างเมื่อกี้ที่กินเข้าไปเราก็เลือกกินแต่เนื้ออะ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกอ่า(ทำหน้าสำนึกผิด)


พวกมันก็โอเคกัน เข้าใจผมเป็นอย่างดี ไม่แปลกใจกันหรอวะ โรคแพ้ผักมันเป็นยังไงอะ ผมละงงกับพวกนี้จริงๆ ผมก็นั่งกินหมูกระเทียมมที่พี่อ๊อฟเอามาเปลี่ยนให้อย่างอร่อย


พี่อ๊อฟมันดูผมตลอดเลยหรอ น่ารักจริงเชียว ผมก็กินไป มองไปทางพี่อ๊อฟมันก็กินของมันไป กินข้าวกล่องของผม? มันกินข้าวกล่องที่เอามาเปลี่ยนให้ผมไปครับ ผมละตื้นตันใจจริงๆครับ


กินเสร็จก็เอากล่องไปทิ้งแล้วก็มานั่งคุยกัน ผมเห็นพี่อ๊อฟลุกไปเดินไปไหนไม่รู็ ผมก็บอกเพื่อนๆแล้วตามมันไป แต่เหมือนพี่อ๊อฟรู้มันก็หยุดเดินแล้วหันมามองผมนิ่งๆ แล้วมันก็ลากผมไปทางข้างๆห้องน้ำ ซึ่งไม่น่าจะมีใครเห็นมั้ง ผมก็ยิ้มให้มัน....


ผม : ขอบคุณน้าพี่อ๊อฟ ถ้าไม่ได้พี่อ๊อฟผมคงกินข้าวไม่อิ่มแน่เลย(ยิ้มบาน)
พี่อ๊อฟ : อืม (นิ่งเกิน)
ผม : พี่อ๊อฟกินอิ่มป่าว ผมเห็นพี่กินกล่องของผมที่พี่เอามาเปลี่ยนให้ผมไปอะ(ถามอย่างเป็นห่วง)
พี่อ๊อฟ : กูกินอิ่ม และไม่ต้องห่วงกูให้มาก มึงห่วงตัวเองเถอะ มีไรก็มาบอกกู ข้าวไม่ชอบแดกก็นั่งแดกอยู่ได้ เดี๋ยวก็อ้วกออกมาหรอก!(พูดอย่างไม่พอใจ)


พี่อ๊อฟมันเคยบังคับผมกินผัก ด้วยความที่ผมก็ยอมทำตามมันเนอะ ฝืนกินผักไปมากๆอ่ะครับ อ้วกออกมาเลยครับ หลังจากนั้นพี่อ๊อฟก็ไม่บังคับผมกินผักหรืออะไรที่ผมไม่ชอบอีกเลย...


ผม : ครับ ขอบคุณน้าาา มีไรผมจะบอกโอเคมัย(ยิ้ม มันก็มองผมนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : ใครขอเบอร์อะไรก็ไม่ต้องให้ และคืนนี้นอนริมได้ก็นอน ไม่ต้องไปนอนอัดกลางกับพวกมันหรอก พวกมันอะไม่คิดอะไรหรอก แต่กูว่ามึงอะคิดชัวร์(ผมหุบยิ้มทันทีที่มันพูดจบ)
ผม : นี่คือ ไม่ไว้ใจผมหรอ?(มันก็พยักหน้า) ผมก็มีพี่คนเดียวนี่แหละ ไม่มองใครหรอกน่า(บอกปัดอย่างไม่ใส่ใจ เพราะจริงๆคือไม่ได้สนใจใครอยู่แล้ว และผมก็มีพี่อ๊อฟที่เป้นที่รักของผมอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องสนใจใครนิ )
พี่อ๊อฟ : กูไม่เชื่อ!(พูดเสียงแข็ง มองผมนี่แทบจะกินผมอะ) หมับ!(มันบีบแขนผมค่อนข้างจะแรง ไม่ถึงกับเจ็บอะครับ แต่น่าจะเป็นรอย ผมก็นิ่งๆให้มันทำนั่นแหละ เอาที่มันสบายใจไปก่อนแล้วกัน) และมึงก็รู้ว่าไอสิงโตมันอยู่ที่นี่ ถ้ากูเห็นมึงกับมันอยู่ด้วยกัน.....กูจะไม่ให้โอกาศมึงอีกเลยนะนท!(พูดเสียงแข็ง ใจผมกระตุกฮวบเลยครับ)
ผม : ละ แล้วถ้ามันมาทักละ มันพะ.....
พี่อ๊อฟ : ก็ไปอยู่กับมัน ถ้ามึงทำแบบนั้นกูถือว่ามึงเลือกมันนะนท ถ้ายังไปสุงสิงกับไปสิงโตอีก(บีบแขนผมจนเจ็บละครับ แล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆ)...กูจะคิดว่ามึงเลือกมัน แล้วกูก็จะกลับบ้านทันที(พูดแบบข่มอารมณ์แล้วก็ผลักผมออก)


และมันก็เดินไปเลยครับ ผมก็ยืนอึนอยู่ตรงนี้นี่แหละ เอาไงละทีนี้ ผมต้องเลี่ยงการเจอกับไอสิงโตอย่างจริงจังละ พี่อ๊อฟอยู่ๆเป็นอะไรอะ เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย โถ่.....


มายด์ : เป็นไรมั้ยนท(เดินมาสะกิดผม ผมสะดุ้งไปนิด)
ผม : อะเอ่อ มาได้ไงอะ(ถามนิ่งๆ)
โบลิ่ง : เห็นมานานเลยมาตาม เค้าจะเรียกรวมแล้ว (โผล่มาจากด้านหน้า ผมชะงักไปนิด แต่ก็เก็บอาการทัน)
ผม : ไม่เป็นไรอ่ะ เราแค่คุยกับพี่ชายนิดหน่อยเองอะ (ยิ้มแห้งๆ)


โบลิ่งมันก็มองผมนิ่งๆ แล้วก็ก้มมองดูที่แขนผม ผมก็เอาแขนไขว้หลังทันทีเลยครับ....


โบลิ่ง : โดนพี่ทำร้ายหรอ?(มันทำไมต้องทำหน้าเหมือนผมเป็นพวกน่าสมเพชด้วยนะ)


คือเอาจริงๆผมจะพูดเพราะกับพวกมันและพวกมันก็พูดเพราะและพูดดีกับผมแหละ แต่ตอนที่ผมบอกว่าผม"จน"อะ พวกมันก็มีท่าทีที่เปลี่ยนไป ประมานว่าเทคแคร์ผม ดูไม่อยากให้ผมบั่นทอนจิตใจมั้ง แบบไม่อยากทำให้ผมดูด้อยกว่าเพื่อนๆคนอื่นแหละมั้ง อะไรก็ไม่รู้ครับ ไม่เห็นต้องทำอะไรเป็นพิเศษเลยจริงมั้ย ปกติเหอะ ผมก็ได้แต่คิดในใจอ่ะครับ พูดออกไปคงไม่ดี....


ผม : ไม่ใช่ เราไม่เป็นไรจริงๆ เข้าไปข้างในเถอะ เข้าจะเรียกแล้วใช่ป่าว(ยิ้ม แล้วก็เดินนำพวกมันไปครับ ผมก็เห็นมันคุยอะไรกันก็ไม่รู้ แล้วมองผมด้วยสายตาที่ดูจะเป็นห่วงง?)


ผมว่าเกิดการเข้าใจผิดอย่างมหันต์แล้วละครับ มันคงคิดว่าผมเป็นพวกน่าสงสารที่ไม่มีอันจะกินแถมยังโดนพี่ชายใจร้ายทำร้ายร่างกายอีก ผมว่ามันคิดแบบนั้นชัวร์ป้าบอะ ผมก็ไม่สนใจครับ
อีกอย่างผมก็ยังไม่อยากจะสนิทกับพวกมันมากด้วยพี่อ๊อฟก็ยังไม่โอเค ผมไม่อยากจะรู้จักใครเพิ่มขึ้นจริงๆ ผมรักษาระยะห่างกับเพื่อนใหม่ทุกคนครับ ไม่ให้สนิทจนเกินไป
เดี๋ยวคุณชายของผมเค้าจะนอยเข้าไปใหญ่ไง ผมเข้ามาตอนนี้เค้าก็เป่านกหวีดเรียกให้ไปเข้าแถวกันพอดี ก็รีบสิครับไม่งั้นก็โดนทำโทษสิ ก็วิ่งไปเข้าแถว และรอทำกิจกรรมต่อไปคือพรีเซนต์
เรื่องพรีเซนต์ต้องพวกผู้หญิงครับ ผู้ชายไม่มีใครกล้าคนเยอะเกินอายกันไง ตอนนี้ก็ไปจับฉลากว่ากลุ่มไหนจะได้พรีเซน์กันเป็นกลุ่มที่เท่าไหร่ พี่เค้าก็แยกไปเตรียมทำกิจกรรมต่อไป
ก็พวกเล่นเกมส์ต่างๆนั่นแหละ กลุ่มผมได้ลำดับสุดท้ายเราก็มีเวลาเตรียมตัวครับ ตอนนี้กลุ่มแรกก็กำลังพรีเซนต์ผมก็นั่งมองนิ่งๆ เพื่อนๆก็ชวนกันคุยบ้างตั้งใจดูบ้างเมื่อเนื้อหามันน่าสนใจ.....
ปลื้ม : แขนมึงไปโดนอะไรมาวะ เป็นรอยแดงๆ(มันมองแขนผมที่เอายันขางอยู่ ผมก็เอาแขนลงแล้วก็ลูบตรงรอยแดง)
ผม : คงร้อนแหละ ไม่มีอะไรหรอก (ยิ้ม)
โอ้ : มีไรบอกพวกเราได้นะเว้ย เพื่อนกันอ่ะ(ยิ้ม)


ผมเดาว่าตอนนี้ โบลิ่งกับมายด์คงเอาเรื่องที่มันเข้าใจผิดไปเล่าให้เพื่อนๆฟังหมดแล้วละครับ เพราะดูจากสายตาทุกคนที่มองผมนี่คือ ดูสงสารผมเนอะ ผมก็มองพวกมันนิ่งๆ....


ผม : ไม่มีไรจริงๆ ทำไมอ่ะ แค่แขนเราแดงเราต้องเป็นไรขนาดนั้นเลยหรอ?(ถามนิ่งๆอย่างสงสัย)
ไอซ์ : อืมๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว แค่เป็นห่วงหนะ(เหอะๆ รู้จักกันยังไม่ถึงวันเป็นห่วงกันสะแล้ว โกหกสะไม่มี มองก็รู้ว่าพวกมันทำหน้าสงสารผม ผมไม่ชอบเลยครับ ผมก็นั่งหันหน้าไปมองเพื่อนๆที่พรีเซนต์งานไปครับ ไม่อยากต่อความให้มันยาวเท่าไหร่ มันไม่มีอะไรนิครับ ทำไมต้องอธิบายให้ยาก)


แล้วการพรีเซนต์ก็ดำเนินไปเรื่อยๆ ผมก็เห็นพวกไอโค้ออกมาจนครบเพื่อนผมบางคนก็อยู่กลุ่มเดียวกับพวกไอโค้ก ดีจังยังมีคนรู้จัก ดูผมสิไม่รู้จักใครและไม่อยากรู้จักด้วยกลัวใจตัวเอง555 จนมาถึงกลุ่มสิบเนี่ยแหละครับ
ตกใจไปนิด ไอสิงโตไง จริงๆก็ไม่ควรตกใจเพราะก็รู้อยู่แล้วละว่าจะต้องเจออะ กลุ่มมันก็พรีเซนต์ไปครับ ผมก็นั่งมองนิ่งๆ มันก็มองมาซ้ายขวา พอมันเจอผมโบกไม้โบกมือ โว๊ะ! ไอนี่มันไม่รู้จักอายไงวะ
ผมก็มองมันนิ่งๆนั่นแหละ แล้วก็ผมมองหาพี่อ๊อฟ ก็ไม่อยู่สงสัยไปจัดเตรียมกิจกรรมต่อไปอะ ไอสิงโตก็จ้องผมอยู่นั้นแหละครับ ผมนิ่งเข้าไว้ ตอนนี้ต้องทำตามที่พี่อ๊อฟบอกไปก่อน ไว้เคลียล์กับพี่อ๊อฟได้เมื่อไหร่ค่อยคุยกับไอสิงโตละกัน.....


โกกิ : รู้จักไอสิงโตด้วยหรอ?(ถามอย่างสงสัย ผมก็มองมันนิ่งๆ)
ผม : อืม เพื่อนอะ แล้วนายรู้จักมันหรอ?(ยิ้ม)
โกกิ : อื้ม เพื่อนห้องเดียวกันอ่ะ(บอกนิ่งๆ)
ผม : อืมๆ(พยักหน้ารับรู้ แล้วก็หันไปดูเค้าพรีเซนต์ต่อ ไอสิงโตทำหน้าไม่พอใจครับ)


ผมก็ได้แต่ปลง ไม่รู้แล้วครับจะทำยังไง ผมว่าไอสิงโตมันต้องหาทางมาคุยกับผมแน่เลยอะ ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงละครับ ผมก็คงต้องปล่อยให้มันเป็นไปและก็ค่อยแก้กันเอาดาบหน้าละกัน คิดมากตอนนี้ก็ไม่ช่วยอะไรอะ
การพรีเซนต์ก็ดำเดินไปเรื่อยๆ จนถึงกลุ่มผมที่เป็นกลุ่มสุดท้าย พวกผมก็ลุกออกไปกันครับ คนตัวสูงๆก็ไปช่วยถือกระดาษผมก็ยืนนิ่งๆ ยิ้มให้พวกปอบ้าง พวกไอสิงโตบ้างพอเป็นพิธี ตอนนี้พวกรุ่นพี่ก็มายืนประจำแต่ละกลุ่มแล้วครับ
ผมก็พรีเซนต์ไป จนเสร็จกลุ่มผมก็ไปนั่งประจำที่และครูฝึกและครูในโรงเรียนก็ออกมาพูดถึงการพรีเซนต์ของแต่ละกลุ่มและก็บอกกลุ่มที่ได้รางวัล ซึ่งแน่นอนว่ากลุ่มผมไม่ได้ ก็พอมอบรางวัลไรเสร็จก็เบรกครับ พี่ๆก็มาแจกขนมน้ำ
ผ่อนคลายกันไป พอพักเสร็จคราวนี้ก็เป็นกิจกรรมนันทนาการ ผมว่านี่มันก็แปลกดีนะครับ นี่เข้าค่ายลูกเสือ ไม่ใช่เข้าค่ายแนะแนว ทำไมมันไม่ออกไปฝึกอะไรละ? ผมว่าน่าจะพัฒนาความสัมพันธ์แหละครับ เพราะหลายโรงเรียนก็เลย
ต้องกระชับความสัมพันธ์ไว้ จะได้ไม่อึดอัด? งี้หรอ? ผมเดา555 คราวนี้พวกพี่ๆทหารก้มาช่วยกันครับ เค้าก็ให้รวมกันทั้งหมดเป็นวงกลมใหญ่คือรวมกันมั่วไปหมดแล้วครับ แยกกับกลุ่มตัวเองไปปนกับใครมั่วไปหมดครับ
คือต้องแบ่งเป็นสามวงใหญ่อะครับเนื่องจากคนเยอะ พอได้ก็นั่งลงฟังเค้าบรรยายว่ากิจกรรมนี้ควรเล่นยังไง ก็นั่งฟังไปครับ ก็ดูจะตื่นเต้น แต่ผมปลงแล้วละ ทำไรผิดนิดเดียวก็โดนทำโทษงั้นหรอ? เฮ้อ!
เกมส์ส่งบอลเวียนไปเรื่อยๆตามเสียงเพลงอะครับ เพลงหยุดแล้วบอลอยู่ที่คนไหนคือโดนทำโทษ ก็เล่นกันไปครับ เล่นกันไปจนครบ10รอบก็มีคนโดนออกไปทำโทษ30คน วงละ10คน งงไหมครับ ถึงงงก็งงต่อไปเพราะผมก็งง555
คนที่โดนก็ออกไปรับชะตากรรมซึ่งหนึ่งในนั้นก็มีไอนัทไง555 ผมขำมันใหญ่เลยครับ มันมองค้อนผมแล้วมองค้อนผมอีก ตอนนี้ทุกคนก็เชียร์ให้พวกมันเต้นกันครับ เสียงดังระเบิดเลยละ.....


? : หัวเราะอะไรหรอ?(ไอคนที่นั่งข้างๆผมสะกิดถามด้วยเสียงที่ดังคือถ้าไม่ดังคงไม่ได้ยินอะครับ เพราะเสียงในโดมนี่ดังมากเอาจริง ผมหันไปมองทั้งๆที่ยังไม่หยุดขำครับ)
ผม : ขำเพื่อนเราอะดิ555 ดูมันทำหน้าดิ55(ตอบกลับเสียงดัง เป็นบ้าไปแล้วเอาจริง)
? : หัวเราะได้น่ารักดีนะค่ะ (พูดเสียงดังแล้วยิ้ม ผมถึงกับหยุดขำแล้วหันมามอง ผู้หญิงที่สะกิดผมเมื่อกี้)
ผม : อะ เอ่อ....(ผมก็ยิ้มแห้งๆไปให้)
? : เราชื่อจ๋า แล้วนายอะ(ถามเสียงดังอย่างเป็นมิตร)
ผม : เรานท ยินดีที่ได้รู้จักนะ(ผมก็ตอบไปด้วยเสียงที่ค่อนข้างดังยิ้มหวาน เอ่อ เค้าเขิน? แก้มแดงเลยครับ)


จ๋าเป็นผู้หญิงหน้าตาน่ารักเลยครับ ตัวขาวๆ ไปทางน่ารักมากกว่าสวย ผมว่าก็คงเป็นผู้หญิงในสเป็คของผู้ชายหลายๆคนแหละ....


ผม : เป็นอะไรรึเปล่า(ถามอย่างสงสัย)
จ๋า : ปะ ป่าว(แล้วก็หันหน้าไปมองคนที่โดนทำโทษ)


ตอนนี้คนที่โดนทำโทษก็ทั้งถูกเต้น ถูกแกล้งกันอย่างเต็มที่ครับ ผมหันไปเห็นไอนัททำหน้านี่ ผมหัวเราะขึ้นมาทันทีเลยครับ มันตลกจริงๆนะ ทุกคนก็ทั้งหัวเราะแล้วก็ส่งเสียงเชียร์ลั่นเลยครับ.....


พี่ทหาร : เอาละครับ ผมว่าแค่นี้มันยังสนุกน้อยไป ให้คนที่โดนทำโทษ หาเพื่่อนมาโดนด้วยดีกว่า โอเคมั้ยครับ!(พูดอย่างสนุกสนาน แต่พวกที่ส่งเสียงเชียร์คือโฮ่กันเลยครับ ไอนัทมองผมอย่างร้ายกาจ)


ผมเตรียมจะหนีแล้วครับ แต่ไปไม่ได้ เพราะเค้านั่งกันเป็นแถวอยู่แล้ว พอจะลุกทีคนก็มองมาที่ผมกัน แย่จริง ก็ต้องนั่งหน้าจ๋อยอยู่นั่นแหละครับ...


พี่ทหาร : เอาละครับ ให้ไปพาเพื่อนมาได้คนนึงไปเลยครับ(บอกพวกที่โดนทำโทษ พวกนั้นก็วิ่งไปหาเพื่อนๆทีต้องการ คนแถวนั้นคือเริ่มหนีแล้วไง ไอนัทก็เช่นกัน เดินมาทางผมแล้ว ผมส่ายหัว จะถอยหนีก็ติดคนข้างหลังโถ่)
นัท : ไอนท ไอเพื่อนยาก มาเลยมึงอะ(ดึงแขนผมแล้ว ผมก็ยื้อตัวสุดแรง)
ผม : มึงก็ไปลากไอวิวดิ้ มาเกี่ยวไรกับกูว้า(ทำหน้าไม่ยอม)
นัท : ก็มึงหัวเราะกูออกนอกหน้าขนาดนี้ ไม่เป็นมึงไม่ได้แล้ว ออกมาเลย!(พูดอย่างสะใจแล้วก็ลากนะครับ เพื่อนคนอื่นๆก็เชียร์กันอย่างเต็มที่ไง พื้นมันลื่น ลากผมไปกลางวงเลยครับทั้งๆที่ผมยังไม่ลุกขึ้นเนี่ยแหละ อายเหลือเกิน ทุกคนก็หัวเราะกันครับ)....
พี่ทหาร : เอาละๆ เราจะให้เพื่อนๆที่โดน เอ่อ(มองมาทางผมที่ยังไม่ได้ลุกขึ้น)...โดนลากมาเนอะ5555 ให้เพื่อนๆที่โดนลากมาแนะนำตัวด้วยนะครับ คนแรกต้องคนนี้เลยครับ(ชี้ไปที่คนอื่น ผมก็โล่งเลยสิครับ)


ผมกับไอนัทอยู่สุดท้ายของแถว ผมว่าแนะนำคนสุดท้ายมันต้องมีอะไรเด่นแน่นอน ผมละเซ็งละครับ ผมก็ค่อยๆลุกขึ้นแล้วก็มองค้อนไอนัทครับ มันก็ยิ้มกวนตีนไง มองไปในแถวพวกไอมินปอวิว หัวเราผมอย่างสะใจ พวกไอโค้กก็ด้วยพี่อ๊อฟก็ยืนมองผมนิ่งๆ.....


ผม : มึงอ่า ดูดิ้ลากกูมาเด่นเลยไอสัส(บอกอย่างหัวเสีย)
นัท : เอาน่าสนุกๆหนะมึง กูโดนมาละ(ยิ้ม)


ผมกรอกตาหนักมากให้กับความกวนตีนของมัน พี่เค้าก็ไล่ถามจนจะถึงผมละครับ ตอนยืนรอไม่ค่อยคิดไรแต่พอจะถึงผมนี่ใจสั่นอยู่นะ และพอถึงผม.....
พี่ทหาร : อะ ต่อไปคนนี้เลยนะครับ (ยื่นไมค์ให้ผม ผมกำลังจะรับ..) อะเดี๋ยว เดี๋ยวๆ (ว่าแล้วไง มันกอดไหล่ผมแล้วลากผมให้เดินมาตรงกลางเด่นๆเลยครับ) ขอถามความรู้สึกขณะโดนลากมาหน่อยสิครับ(พูดแบบกลั้นขำ พวกเพื่อนๆหัวเราะหันลั่นโดมเลยทีเดียวครับ ผมนี่แทบเอาหน้ามุดแผ่นดิน)
ผม : อะ เอ่อ (อายวะ)
พี่ทหาร : ขี้อายสะด้วย(ไอนี่ก็แซวไม่เข้าเรื่องนะเนี่ย)
ผม : พี่ให้ผมไปยืนกับเพื่อนเถอะ อายเค้า(บอกมันอย่างแผ่วเบา มันก็ยิ้มเจ้าเล่ละครับ)
พี่ทหาร : น้องเค้าบอกอยากเต้นอะ ทุกคนว่าเพลงไรดีคร้าบบบ(ผมหันมองขวับเลยครับ โอ้ย อายเหลือเกิน ร้อนผ่าวที่หน้าไปหมด)


ทุกคนก็เชียร์กันครับ โดยเฉพาะแก๊งไอสิงโตนี่จะเกินหน้าเกินตาครับ แหกปากบอกชื่อเพลงเลยทีเดียว เพลงขอใจแลกเบอร์โทรไงละ ทำไมคนเค้าถึงชอบเพลงนี้ อะ เอ่อ เพลงนี้ก็ เอ่อ ก็เต้นเป็นอยู่นะ555 ผมก็ยืนเก็บอาการนิ่งๆ จริงๆก็ไม่นิ่งมีอาการหน้าแดงและก็มือสั่นนิดๆ55.....


พี่ทหาร : พร้อมรึยังครับ (ตบไหล่ผมแล้วถาม เพื่อนๆก็เชียร์อะไรขนาดนั้น)
ผม : นี่ผมต้องเต้นคนเดียวหรอครับ?(หันไปชะเง้อถามอย่างอายๆ)
พี่ทหาร : โอ้โห น้องเค้าบอกอยากเต้นคนเดียวด้วยนะครับเนี่ย เห็นอายๆแบบบนี้ เอ้า ทุกคนเชียร์หน่อยเร็ว เปิดเพลงเลยคร้าบ(แหกปากใส่ไมค์อย่างบ้างคลั้ง ผมแทบจะเป็นลมตรงนั้นครับ คือกะจะให้ผมไม่มีที่ยืนในค่ายนี้เลยมั้ง)


ผมก็ยืนแบบว่าทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว แต่ดนตรีเพลงเริ่มคือขาเริ่มดิ้นไง อันนี้คืออาย? ทุกคนก็เริ่มลุกเต้นกันครับ ผมเห็นแบบนั้นสติก็เริ่มไม่อยู่กับตัวครับ พวกปอมินวิวก็วิ่งมาเต้นกับผมครับไอนัทก็มา ทุกคนสนุกสนานกันมากเลยย
โดยเฉพาะท่อนฮุคเนี่ย หลังแทบหักครับ5555 เต้นไปหัวเราะไปสนุกสนานดีครับ ก็พอเพลงจบพี่ทหารก็เป่านกหวีดไล่ให้เพื่อนๆกลับไปนั่งที่ พอผมจะหนีพี่เค้าก็ล็อคคอผมไว้ครับ......


พี่ทหาร : ร้ายนักนะ พาเพื่อนเต้นกันยกโดมเลยหรอ555(จะดุหรือจะตลกก็เลือกนะครับ)เอาละคนอื่นๆไปนั่งได้(คนอื่นๆที่จะถูกทำโทษคือวิ่งกลับอย่างรวดเร็วทิ้งผมให้ยืนหน้างออยู่นี่อ่า) แนะนำตัวด้วย อะ(ยื่นไมค์ให้ผม แล้วก้ปล่อยแขนออกจากคอผม)
ผม : ผมชื่อ ณฐถัทร ครับ ชือเล่นชื่อนท มาจากโรงเรียน...ครับ(บอกผ่านไมค์อย่างอารมณ์ดียิ้มแย้ม)
พี่ทหาร : อ่อ ชื่อเพราะดีนะ (ผมก็ยิ้ม) เอาละกิจกรรมต่อไป เป็นเกมส์....(หันตัวผมให้หันไปทางมัน) เลี้ยงไข่ เราจะมีลูกปิงปองให้แบบนี้ และก็เอามันไว้ที่ส่วนไหนของใบหน้าก็ได้(เอามาไว้ตรงหน้าผากผม) และให้อีกคนประกบแบบนี้ (ผมตาโตเลยครับ เค้าเอาหน้าผากเค้าชนกับลูกปิงปองที่ติดอยู่ตรงหน้าผากผม มันใกล้ ใกล้มาก เพื่อนๆก็โฮ่ร้องแซวกันครับ) และก็เลี้ยงมันไป ห้ามให้หล่น เลี้ยงไปใส่ตะกร้าตรงนั้น(ชีไปทางตะกร้าที่พี่สตาร์ฟเอามาวางไว้อย่างระมัดระวัง)เอาละเดี๋ยวจะลองทำให้ดู(เอาไมค์ออกจากปาก) เราจะเลี้ยงมันไปใส่ตะกร้า อย่าถอยละ ดันไว้ โอเคมั้ย(ผมก็พยักหน้าเบาๆ)


แล้วเราก็ค่อยเดินไปครับ แลดูอันตราย ผมว่าพี่อ๊อฟต้องไม่พอใจแน่ ตอนนี้ทุกคนก็ส่งเสียงลุ้นกันเหลือเกิน เพราะมันเกือบหลุดตั้งหลายครั้งแหนะครับ ผมก็ประคองไว้อย่างดีอะ ขืนหลุดตรงนี้ ผมได้โดนคุณชายของผมฆ่าแน่ๆ ก็ประคองไปจนรอดอะครับ ทุกคนก็ส่งเสียงปรบมือกัน ผมละเกร็งจนเป็นตะคริวเลยทีเดียว.....
พี่ทหาร : เห็นตัวอย่างแล้ว เอาละ แบ่งเป็นแถวเลยครับ แถวละ30คนไม่จำเป็นต้องเป็นกลุ่มเราก็ได้ และแน่นอนต้องแยกชายหญิงนะครับ เริ่มครับ ปี๊ด!(เป่านกหวีด หลังจากนั้นทุกคนก็แตกกระเจิงครับ หากลุ่มกันระนาวเลย พอผมจะไปบ้างพี่ทหารก็จับไว้)


ผม : ผมจะไปหากลุ่ม!(บอกอย่างรนๆ)
พี่ทหาร : อยากเล่นหรืออยากยืนดู(บอกนิ่งๆ ผมยิ้มบานเลยครับ) จับผิดคนโกงด้วย (ผมก็พยักหน้ารัวเลยครับ) เอาละ พี่ๆมาดูน้องที่ตะกร้านะครับ ใครโกงจับออกมาเลย(พี่ๆก็เดินมารอตรงจุดที่วางตะกร้าครับ) พร้อมแล้วนะ (ทุกคนก็ส่งเสียงว่าพร้อมแล้ว) เริ่มได้!ปี๊ด!(บอกเสียงดังแล้วก็เป่านกหวีด ทุกคนก็เร่งเลยครับ บางคนก็เอาไว้ที่ปาก)


แน่นอนว่า เสียงลุ้นและร้องเชียร์กันอย่างตื่นเต้นดังกระหึ่ม เต็มโดมอะครับ ผมก็ยืนมองลุ้นๆอยู่ข้างๆพี่เค้านั้นแหละ ไอสิงโตก็มองผมอย่างเสียดายครับ จริงๆมันก็ดีนะอยู่เฉยๆเนี่ยแหละจะได้ไม่มีปัญหา แล้วก็แข็งกันไปแต่ละแถวมันมากครับ วิ่งตามลูกปิงปองกันก็มี จุ๊ปปากกันก็มี เอาหน้าผากชนกันจังๆก็มี สนุกสนานกันไปครับ พอเกมส์จบก็มีคนโดนทำโทษไปตามระเบียบ ผมก็โดนพวกพี่ทหารเค้าแกล้งไปและก็มีกิจกรรมอีก2-3กิจกรรมก็เล่นกันไปครับเฮฮา
ผมก็ไปเล่นด้วยนะ ตอนแรกพี่ทหารเค้าก็บอกให้อยู่ช่วยคิดบทลงโทษ แต่ผมไม่อยากคิดอยากเล่นมกกว่าก็หนีไปสิครับ55 จนจบกิจกรรมอันแสนสนุกพวกนี้เราก็พักเบรกกันไปครับ เค้าก็ให้แยกย้ายไปนั่งที่กลุ่มตัวเองแล้วก็นั่งกินขนมกินน้ำกันไปครับ......


โอ้ : นทเจ๋งวะ เห็นนิ่งๆเต้นเก่งไม่เบาเลยน้า(พูดอย่างล้อๆ ผมก็ยิ้ม)
ป๊อกกี้ : นั่นดิ ดูเป็นคนร่าเริงจัง ชอบอะไรแบบนี้หรอ?(ถามอะไรแปลกจัง)
ผม : ก็สนุกนะ ชอบด้วยสนุกดี จริงๆก็อายนะ แต่ถ้ามัวแต่ไปยืนอายมันไม่น่าอายกว่าหรอ?(ตอบแบบไม่จริงจัง พวกมันก็พยักหน้ากัน )


"นท มานี่หน่อย!"ผมหันไปดู พี่อ๊อฟตะโกนเรียกผม ทำหน้าไม่ค่อยพอใจนัก ผมก็บอกเพื่อนๆว่าเดี๋ยวมา มันก็พยักหน้าแล้วมองผมกันแปลกๆ ผมก็ไม่สนใจอะแล้วก้ลุกเดินตามพี่อ๊อฟไป มันก็เดินนำผมไปให้ห่างๆจากผู้คนหน่อย
แต่ก็อยู่ในบริเวณโดมนะ....
ผม : มีไรอ่า?(ทำหน้าสงสัย)
พี่อ๊อฟ : ได้เอายากันยุงมารึเปล่า?(ถามนิ่งๆ)
ผม : ผมไม่ได้ดูอะ มันอยู่ในกระเป๋าแม่เตรียมไว้ให้แล้วมั้ง(บอกอย่างไม่แน่ใจ)
พี่อ๊อฟ : เดี๋ยวช่วงที่พวกมึงคิดการแสดงกันอะ พวกกูจะออกไปซื้อของตรงหมู่บ้าน มึงก็ไปเช็คดูละกันว่าขาดอะไรมั้ย (บอกนิ่งๆ)
ผม : โอเคๆ งั้นไปเช็คกันเลยดีมั้ย(มัมก็พยักหน้า ผมก็เดินนำไป มันก็ตามมา)


เต๊นท์กับโดมไม่ไกลกันมากครับ พอถึงเต๊นท์นผมก็เข้าไปเช็คพี่อ๊อฟก็มาช่วยดู ช่วยไปช่วยมาเป็นว่ามันได้รื้อของผมออกมาเช็คครับ.....


พี่อ๊อฟ : แม่คงลืมสบู่อะ ใช้กับกูก็ได้นะ(บอกแต่ไม่มองหน้านะ)
ผม : โอเคๆ ซื้อขนมมาให้ผมแอบกินด้วยก็ดีนะ(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : เออๆ ไปกันได้แล้ว(มันดันผมให้ออกจากเต๊นท์ แต่ผมรั้งตัวไว้)
ผม : เดี๋ยวสิ เรามา...(ยื่นหน้าไปใกล้ๆมัน มันก็นิ่งไง ผมก็จูบปากมันเบาๆไม่ได้ลุกล้ำนะ) เราไม่ได้ทำแบบนี้มะ……
พี่อ๊อฟ : กลับจากค่ายค่อยว่ากัน(พูดตัดบทผมนิ่งๆ แล้วก็ออกไปจากเต๊นท์ครับ) อ้อ!(มันก้มหน้ามามองผมที่กำลังจะลุก)
ถึงมึงจะบอกกับพวกมันว่ากูเป็นแค่พี่ชาย(ผมชะงักไปนิด) มึงก็ควรรู้อยู่แก่ใจนะ ว่ากูเป็นอะไรกับมึง ไว้หน้ากูด้วยไม่ใช่ ให้ท่าเค้าไปทั่ว!(พูดแบบไม่พอใจผมเหวอเลยสิครับ ไอนี่มันแรงจริงอะ ผมก็ได้แต่ทำหน้างออะแหละ ถ้าเถียงเดี๋ยวก็ไม่จบอะ)


ผมกับมันก็เดินกลับไปที่โดม ตอนนี้เค้าก็แยกย้ายกันเป็นกลุ่มไปคิดการแสดงแล้ว พวกรุ่นพี่ก็คงไปซื้อของกันแหละครับพวกเพื่อนๆพอเห็นผมมันก็มองผมแปลกๆ....


ผม : มีอะไรอะ?(ถามอย่างสงสัย)
ปลื้ม : ทำไมทำหน้างั้นวะ?(ถามแบบสงสัย)
ผม : ขี้สงสัยจังวะ(ถามแบบไม่พอใจ อารมณ์เสียอยู่นะเนี่ย! พอพวกมันมองแบบอึ้งๆ ผมก็เพิ่งนึกได้ว่าก็ไม่ได้สนิทอะไรขนาดที่จะมาพูดกันแบบนี้ ผมก็ยิ้มแห้งๆให้พวกมันแล้วก็นั่งลง) คือ เราขอโทษอะ พอดีเรามีปัณหานิดหน่อยนะ ขอโทษนะ ที่พูดไม่ดี (บอกอย่างใจเย็น พวกมันก็ดูเข้าใจกันดีนะ)


ก็พูดคุยกันไปทั่ว ผมก็ไม่ค่อยพูดเท่าไหร่อ่ะ คือมผมก็เอาแต่คิดถึงคำพูดพี่อ๊อฟ ผมไปให้ท่าใครตอนไหนวะ แล้วอะไร เดี๋ยวนี้คือพูดด้วยเยอะขึ้น แต่ด่าเหน็บแนมเก่งแบบนี้ก็ไม่เอานะ โว๊ะ! คิดแล้วก็หงุดหงิดครับ พวกเพื่อนๆก็ปรึกษากันเรื่องการแสดงรอบกองไฟคืนนี้ ผมก้นั่งเงียบๆเนี่ยแหละ ให้พวกเพื่อนๆคิดกันไป จนตัดสินใจกันได้ว่า จะแสดงละครสั้นกับเต้น? ผมก็งงนะว่ามันจะออกมาเป็นไง ก็จัดแจงไปครับ ละครก็แนวรักน้ำเน่า พอละครจบ ทุกคนก็ออกมาเต้นกัน? คนไปเบิกชุดก็เป็นพวกผู้หญิงนั่นแหละครับ ผมก็รอรับบทบาท ตอนแรกผมเสนอว่าผมขอเป็น ก้อนหินหรือต้นไม้ก็ได้ แต่คสามเด่นของผมวันนี้มันทำให้ผมนิ่งไม่ได้ไง ให้ผมเป็นตัวนำเต้นเลยงะ แถมในบทละครยังเล่นเป็นคนบ้าอีกครับ ดูพวกมันทำกับผมสิ โถ่! พวกเราก้ซ้อมบทกันไปครับ ผมก็คงไม่มีบทพูดอะไรมาก แค่ทำตัวบ้าๆบอไป ไม่ได้มีแค่ผมคนเดียวนะที่เป็นบ้าอะ คือไอปลื้มก็ได้เป็น ไอปลื้มมันแบบปากเสียอะครับ เค้าหมั่นไส้มันกันก็เลยโยนบทนี้ให้มันไป555แต่คนอื่นเค้าไม่ได้หมั่นไส้ผมน้าา เค้าเห็นว่าผมบ้าอยู่แล้ว เหมาะกับบทพอดี ผมก็มาซ้อมพูดกับไอปลื้มไป หามุกหาไรมาเสริมไปครับ จนได้เวลาลองชุดที่ไปเบิกเค้ามา ผมถึงกับสะอึก ให้วิกผมมากับสไบและเกาะอก กระโปรงขาดๆ ส่วนไอปลื้มได้กางเกงจงกะเบนเน่าๆมา คือ?เค้าบอกว่าจะได้เป็นคู่รักผีบ้า? ผมละโอ้โหอายเหลือเกิน และตอนกลางคืนต้องใส่แบบถอดข้างในออกด้วยนะ แบบผมใส่ได้แค่บอกเซอร์ ไอปลื้มก็ถอดเสื้อโชว์ไป ผมยังดีมีเกาะอก น่าภูมิใจตรงไหน?พวกบทดีๆก็ไปซ้อมกันสะอย่างกะจะไปประกวนกอททาเล้น ผมกับปลื้มก็นั่งคุยกันสะส่วนมากอะ ไม่มีอะไรนิเนอะคนบ้าอะ5555......


ปลื้ม : มึงดูพวกมันทำกับเราดิ มึงยอมหรอวะ?(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : ไม่มีทางเลือกนี่หว่า(พูดห้วนๆไป ผมคุยกับมันจนค่อนข้างจะเป็นกันเองแล้วอะ)
ปลื้ม : มึงมันกล้าอยู่แล้ว ดูกูด้วย หน้าตาดีขนาดนี้มาให้ทำตัวบ้าๆบอๆได้ไง(ผมเบะปากหนักมากให้กับความหลงตัวเองของมัน จริงๆมันก็หล่อนะ ตี๋เลยอะ แต่มันปากเสีย และค่อนข้างจะเอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่มีใครชอบมันเท่าไหร่)
ผม : เบื่อจะคุยกับคนหล่อวะ(พูดประชดไป มันก็หัวเราะ)
น้ำ : ปลื้ม นท บทของแก2คนอ่ะ ดูไปคร่าวๆไม่ต้องพูดนะ เพราะจะให้ทำตามเสียงพากย์เอาอะ ก็ดูบทไปก่อนละกันว่าทำไรบ้างจะได้ไม่งง(ผมก็พยักหน้า)


แล้วรับบทมาดู จริงๆก็อ่านแต่คำพูดนะ พอมาเห็นฉากเอ่อ คนบ้าข่มขืนกันใครคิดวะ อุบาทว์มากเอาจริง ไอปลื้มมันก็มองผมแบบร้ายกาจละครับ.....


ปลื้ม : มึงต้องโดนกูปล้ำสินะ555(ชั่วร้ายมากครับ ผมถึงกับถอยหลังหนีอะ มันก็เดินตามมาทำหน้าโรคจิตด้วย) มาซ้อมบทข่มขืนกันมา(โอ้ย!สยองครับ)
ผม : พอเลยๆ กูจะอ้วก ดูทำหน้าทำตาดิ้!(บอกอย่างไม่จริงจังนักเพื่อให้มันหยุด และมันก้หยุด) ฉากนั้นอะ นายก็แค่.... แค่ เออแค่นอนทับเราแล้วก็เอาผ้าคลุมไง (ผมหยิบผ้าห่ม ซึ่งไม่รุ้มันเอามากันทำไม)และก็ตัดฉากไปที่กองไฟเคมะ5555(เหมือนในละครทีวีไง ฉากนี้ทีไรตัดไปโคมไฟทุกทีเลย แต่ของผมคงตัดไปที่กองไฟอะนะ)
ปลื้ม : ก็มันบอกให้เราสมจริงนะเว้ย อีกอย่างในบทมันมีที่ไหนละ ตัดไปกองไฟของมึงอะ(บอกอย่างงงๆ)
ผม : คือจะให้มันสมจริงไปไหน เต้นอะเราพอยอมนะ แต่เรื่องอุบาทแบบนั้นเราอายวะ(ทำท่าอาย)
ปลื้ม : เอาน่ากูไม่ถือ(ยิ้ม)
ผม : แต่เราถืออะดิ พอเลย เอาผ้าไปคลุมละกัน อายเค้า อีกอย่างเราใส่กระโปรงนะเว้ย เดี๋ยวน้องก็ออกมาดูโลกพอดี(พูดติดตลก แต่ไอปลื้มขำเกินเหตุงะ)
ปลื้ม : 5555 เอาน่าสนุกๆ (ผมว่าไอปลื้มต้องแกล้งผมชัวร์ ปลงเถอะครับ ) เออ ว่าแต่นั่นพี่แท้ๆหรอ?(ถามแล้วชี้ไปทางพี่อ๊อฟ ที่กำลังเดินมาหาผม?)
ผม : อะ เอ่อ...(พี่อ๊อฟเดินมาแล้วไง)
พี่อ๊อฟ : ของเดี๋ยวค่อยเอานะ (เดินมาบอกนิ่งๆแล้วก็เดินไปผมก็พยักหน้าแค่นั้น)
ปลื้ม : พี่มึงนี่ดูเป็นห่วงมึงเนอะ(ยิ้ม)
ผม : อื้ม พี่แถวบ้านหนะ สนิทกันมากกกก(ลากเสียงยาว)
ปลื้ม : มึงไม่มีโทรศัพท์ใช้จริงดิ?(ถามเบาๆ เหมือนไม่ค่อยกล้าถาม)
ผม : อืม บอกแล้วไงว่าบ้านเราจน จะเอาตังไหนมาซื้อ (ยิ้ม จริงๆคือพี่อ๊อฟยังไม่คืนโทรศัพท์ผม มันเอาไปเป็นอาทิตย์ละครับ ผมก็ไม่ใส่ใจอะไรอะ)
ปลื้ม : กูไม่ได้อยากจะตอกย้ำนะเว้ย แต่มันเป็นไปได้หรอวะ ยังมีคนไม่มีโทรศัพท์อะ(พูดอย่างจริงจัง)
ผม : ก็มีดิ เราไง(ยิ้ม แล้วก็ก้มหน้าดูบท)
ปลื้ม : มีเฟสป่ะ?(ผมเงยหน้ามามองมันนิ่งๆ)
ผม : ถามอะไรนักหนาเนี่ย(พูดอย่างไม่จริงจังนัก)
ปลื้้ม : เออๆไม่ถามละ แล้วนี่พี่มึงซื้ออะไรมาให้วะ?(ถามอย่างสงสัย ไหนว่าจะไม่ถามแล้วไง)
ผม : อ่อ เราฝากซื้อขนมอะ แล้วก็ไม่รู้ว่าพี่เค้าซื้ออะไรมาให้เพิ่มเติมรึเปล่า(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
ปลื้ม : มึงจะพูดเพราะทำไมวะ ดูห่างเหินเกินไปป่าว พูดแบบเป็นกันเองดิ(บอกแบบกวนๆ)
ผม : เอางั้นหรอ(มองอย่างกวนๆ)
ปลื้ม : ทำไม? หรือพูดไม่เป็น?(ยักคิ้วกวนๆ)
ผม : เออๆ พูดก็ได้ๆ ก็เพิ่งรู้จักกันนี่หว่า ใครจะไปพูดสนิทขนาดนั้นเหมือนนายอะ(พูดแล้วยักไหล่)
ปลื้ม : เออๆ มึงกูก็ได้ กูไม่ถือ(ยักคิ้ว)
ผม : เออ(พยักหน้ารับอย่างรำคาน)


ผมกับมันก็นั่งคุยกันไป โดยสรรพนามก็เปลี่ยนเป็นกูมึงไปตามระเบียบ ตอนนี้ทุกคนเริ่มซ้อมแล้วครับ ซ้อมรวมเลย เอาจริงๆก็อายกับบทบาทตัวเองนะ คือเดินแหกปากโวยๆ แถมยังโดนพวกเพื่อนคนอื่นรุมตีอีกอ่า ดูไม่ดีเลยครับ แถมฉากข่มขืนไอปลื้มก็เล่นสะสมจริงเกิ้น คืออะไรก็ไม่รู้ ก็จนได้เวลากินข้าวเย็น เราก็ไปรับของมาช่วยกันทำกิน ผมก็ช่วยเค้าก่อไฟอะ ทำไมไม่แจกข้าวกล่องเหมือนตอนกลางวันละ โถ่ ก็คือให้ไปรับของมาทำเองเป็นกลุ่ม พี่ๆก็คอยช่วย ผมก็ไปช่วยเค้าเท่าที่ช่วยได้อะ ทำไรเวร็จก็นั่งรอ พี่อ๊อฟก็เดินมาหา ผมก็ยิ้มบาน....
พี่อ๊อฟ : เหนื่อยป่าว?(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : ไม่ได้ทำอะไรมากจะเหนื่อยได้ไงละ(ยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : อืมๆ (พยักหน้า แล้วก็เอาผ้ามาเช็ดมือให้ผม ผมก็มองแล้วยิ้ม)
ผม : ผมรักพี่ที่สุดเลยอะ(บอกอย่างเขินๆ มันก็นิ่งๆ แต่หูนี่แดงเถือกเลย)
พี่อ๊อฟ : พูดว่ารักกู แต่กูเห็นคุยกับไอพวกนั้นแล้วดี๊ด๊าเหลือเกิน(บอกอย่างประชด ผมกรอกตาหนักมากอะ)
ผม : ก็เพื่อนทั้งนั้นอะ จะไม่ให้พูดกับพวกมันเดี๋ยวก็ไม่มีใครคบหรอก(พูดอย่างจริงจัง มันก็อมยิ้ม)
พี่อ๊อฟ : กูรู้แล้ว แค่พูดไปเท่านั้นแหละ(บอกนิ่งๆ ยังคงเก๊ก!)


ผมก็คุยอะไรกับมันไปนิดหน่อย แล้วก็ไปช่วยเค้าต่อ ทำไรเสร็จก็นั่งกินกันครับ อาหารออกมาคือ เอ่อ ก็พอกินได้อะ แต่ค่อนข้างเค็มไปนิด ผมก็กินๆไปนิ่งๆอะ ดีกว่าไม่มีไรกินอะเนอะ...........


ปลื้ม : เค็มวะ!(ทุกคนหันไปมองมันเลยครับ มันนั่งข้างๆผมด้วย)
ผม : มึงจะพูดทำไมปลื้ม กินๆไปเถอะ!(กระซิปบอกมันเบาๆ)
ปลื้ม : เค็มขนาดนี้กูกินไปไตกูไม่วายเลยหรอวะ(มันจะแหกปากทำไมวะ)
ฟ้า : กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกินนะ ช่วยก็ไม่ช่วย!(พูดขึ้นมาอย่างไม่พอใจ ปลื้มมันลุกขึ้นมองหน้าผู้หญิงคนนั้นอย่างหาเรื่องอะ)
ผม : ปลื้มมึงใจเย็นๆดิ้ นั่งลง! (พูดอย่างเบาๆ มันก็นั่งลงตามแรงดึงของมือผมเนี่ยแหละ) มึงกินไปเถอะน่า เดี๋ยวไม่มีไรกินจะแย่นะเว้ย(บอกมันอย่างจริงจัง)
ปลื้ม : กูไม่กิน กินไม่ลง! เคร้ง! (มันโยนจานของมันไว้แล้วมันก็ลุกไปเลยครับ)


ผมก็ได้แต่นั่งกินเงียบๆแล้วก็ยิ้มแห้งๆให้ทุกคน แล้วทุกคนก็พูดถึงไอปลื้มกันแบบว่า เลวร้ายเว่อ จริงๆผมเห็นแล้วละ มันไม่ใช่ไม่ช่วย มันช่วยอะแต่เหมือนมันทำอะไรไม่เป็นเลยช่วยอะไรเค้าก็พังหมดอะ ช่วยหั่นผักก็หั่นสะชิ้นเบ้อเริ่ม
ช่วยก่อไฟมันก็ไปเอาหญ้าเขียวๆสดๆมาโยนใส่ คือไม่รู้มันกวนตีนรึเปล่า แต่ดูแล้วมันน่าจะทำอะไรไม่เป็นมากกว่านะ อันนี้จากที่ผมเห็นนะ พวกเราก็กินกันไปพูดคุยกันไปกินเสร็จก็ช่วยกันเก็บครับ ทำไรเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำกิจส่วนตัวเค้านัดอีกทีตอน2ทุ่มอะครับ ให้ไปอาบน้ำ?เตรียมตัววอะไรก่อน ผมงงอะครับทำไมไม่ทำกิจกรรมอะไรให้เสร็จแล้วค่อยไปอาบน้ำละ อาบแล้วไปทำกิจกรรมก็สกปรกอยู่ดีอ่า ตอนนี้ผมก็อยู่ที่เต๊นท์ไอปลื้มก็อยู่นี่แหละ ผมกำลังจะเข้าไปหามัน แต่พี่อ๊อฟเรียกผมให้ไปหามันก่อน ผมก็เลยเดินไปหาพี่อ๊อฟก่อนครับ.....


พี่อ๊อฟ : จะอาบน้ำเลยใช่ป่าว?(ถามนิ่งๆ)
ผม : จริงๆผมอยากอาบหลังทำกิจกรรมเสร็จมากกว่า แต่เพื่อนๆมันไปอาบกันตอนนี้อะดิ ก็ต้องไปอ่ะ(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
พี่อ๊อฟ : นี่ของ แล้วก็สบู่ อาบไปก่อนก็ได้ ถ้าหลังเสร็จกิจกรรมมึงไม่สบายตัวก็บอกแล้วกันนะ(บอกนิ่งๆ แล้วยื่นของให้ผม ผมก็รับมาแล้วผมยิ้มบานเลยทีเดียว ทำไมพี่อ๊อฟน่ารักขนาดนี้วะ)
ผม : น่ารักตลอดอ่า ขอบคุณน้า(กำลังจะยื่นหน้าไปหอมแก้มมัน มันเอามือดันไว้ก่อนครับ)
พี่อ๊อฟ : นทคนมองเต็มไปหมดแล้ว!(บอกอย่างอายๆ ผมหันซ้ายขวา คนก็มองอยู่จริงๆอ่า ผมถอยแทบไม่ทัน)


ผมก็คุยกับพี่อ๊อฟนิดหน่อย ผมก็เดินเข้าไปในเต๊นท์ครับ ไปเอาของเพื่อนๆก็นั่งคุยกันอยู่ ผมก็เอาของที่พี่อ๊อฟยื่นให้ออกมาดู โอ้โห ขนมมันจะเยอะไปมั้ยครับ มีโน๊ตด้วยนะ"แบ่งเพื่อนๆกินด้วย" ผมก็ยิ้มครับ มันก็น่ารักเกินไปแล้วนะเนี่ยจะให้ผมมองคนอื่นได้ยังละครับจริงมั้ย......


ป๊อกกี้ : นทพี่ซื้ออะไรมาให้เยอะแยะเลยอะ(ถามอย่างอยากรู้)
ผม : ขนมอ่า พี่เราให้แบ่งพวกนายด้วยนะ(บอกอย่างใจดี พวกมันก็เฮฮากันใหญ่เลยครับ ผมดูแล้วเห็นมีขนมปัง ขนมจุกจิกเต็มไปหมดกับนมน้ำผลไม้ เยอะอะครับ ) อะ กินหน่อยเดี๋ยวปวดท้องนะเว้ย(ยื่นนมกับขนมปังให้ปลื้ม เพื่อนๆก็ถึงกับมองผมนิ่งๆอะ เพราะไม่มีใครคุยกับปลื้มมันไง ผมเข้าใจนะ มันอาจจะแตกต่างแต่มันก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนะ)
ปลื้ม : ไม่เอา!(ปัดมือผมออก ผมก็ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย)
ไอซ์ : เพื่อนให้มึงก็พูดดีๆหน่อยเถอะวะ(บอกอย่างไม่พอใจ)
ปลื้ม : เสือก!(มองอย่างหาเรื่อง)
ผม : อย่าทะเลาะกันเลยน่า(บอกอย่างรำคาน) กินเถอะมึงอะ กูไม่อยากได้ยินเสียงท้องมึงร้อง!(บอกอย่างจริงจัง แล้วก็ยื่นไปให้มันอีกครั้ง มันก็ดูลังเล เหมือนกลัวเสียฟอร์มอะ ผมก็ยัดใส่มือมันนั่นแหละ)กินเถอะ อย่าเก๊กเยอะ ยังไงมึงก็หล่ออยู่ละ ไม่เสียฟอร์มหรอก(พูดกวนๆแล้วยักคิ้วให้มัน มันก็อมยิ้มแล้วก็แกะขนมกิน)
โบลิ่ง : ไปสนิทกับมันตอนไหนอะนท?(ถามอย่างสงสัย ปลื้มก็ไม่สนใจแล้วครับ กินอย่างเดียว มันคงหิวแหละ)
ผม : ตอนซ้อมบทละครแหละมั้ง(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
โอ้ : นทอย่าไปยุ่งกับมันมากนะ มันนิสัยไม่ดีอะ(กระซิปบอกอย่างเป็นห่วง)
ผม : ไม่มีอะไรหรอกน่า เอ้อ แบ่งๆกันกิน หรือจะเอาไว้กินกลางคืนอะ(ถามนิ่งๆขี้เกียจตอบคำถามพวกมันละครับ)


พวกมันก็บอกเอาไว้กินตอนกลางคืน ผมก็คุยอะไรกับพวกมันไป ดูท่าแล้วขนมปังชิ้นเดียวคงไม่อยู่ ผมก็ยื่นขนมไปให้มันเพิ่ม เพราะมันเยอะไง กินคืนนี้คงไม่หมด ยังไงพรุ่งนี้ฝากพี่อ๊อฟไปซื้ออีกก็ได้ จนปลื้มมันกินเสร็จเราก็พากันเตรียมของถอดเสื้อลูกเสื้ออกใส่เสื้อยืดส่วนกางเกงก็ถอดบางคนก็พันผ้าขนหนูไปบางคนก็ใส่บ๊อฟเซอร์ครับแล้วก็พากันออกไปอาบน้ำ มันต้องไปกันเป็นเต๊นท์อะครับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน แต่ก็ช่างเถอะ.....


ปลื้ม : ขอบใจนะ (บอกอย่างอายๆ ขณะกำลังเดินไปห้องน้ำ)
ผม : อื้ม (ยิ้ม) เออ มึงก็เงียบๆบ้างก็ดีนะเว้ย ไม่พอใจไรก็เก็บไว้ไม่ต้องแสดงออกมาขนาดนั้นหรอก(บอกมันเบาๆ)
ปลื้ม : กูช่วยแล้วแม่งบอกไม่ช่วยอะ มึงจะพอใจหรอ(พูดอย่างไม่ยอม)
ผม : กูเห็นแล้วและ แต่มันก็งี้แหละมึง มึงไม่ต้องไปสนใจหรอก คนหมู่มากมันก็งี้แหละ ทำใจน่า(บอกอย่างใจเย็น)
ปลื้ม : เออๆ ยังดีวะที่มึงเข้าใจอะ(ผมก็หันไปมองมัน มันก็ยิ้มให้ผม)
ผม : อืมๆ(ยิ้มแห้งๆ)
พวกเราก็เดินไปห้องน้ำพอถึงก็ห้องน้ำรวมอะ ตอนแรกกะจะแยกไปอาบกับพวกปอ ก็ไม่ได้ไงเค้าให้ไปกันเป็นเต๊นท์ เราเข้ามาก็ถอดเสื้อเหลือแต่บ๊อกเซอร์ไง ก็เริ่มอาบน่ำกัน ผมรู้สึกอายไอโกกิ กับไอไอซ์มากเอาจริง มันใส่กางเกงในอาบไงคือหุ่นดีกันทั้งนั้นอะ ผมต้องเงยหน้าอาบน้ำเลยครับ รู้สึกใจไม่ดี.....


ปลื้ม : หลังมึงเนี๊ยนเนียนวะ (ลูบหลังผม ผมถอยห่างเลยครับ)
โบลิ่ง : มึงอย่ามาหื่นนะเว้ยไอปลื้ม(พูดติดตลก)
ผม : รีบอาบเหอะน่า!(บอกอย่างไม่สนใจแล้วก็อาบๆไปครับ แล้วตาผมก็ไปสะดุดเห็นพี่อ๊อฟที่ยืนดูอยู่หน้าประตู ผมก็ยิ้มให้ไปมันก็มองนิ่งๆ)


ผมก็รีบอาบ พออาบกันเสร็จก็พากันเดินกลับเต๊นท์ พี่อ๊อฟก็เดินกลับไปก่อนแล้ว ผมเตรียมแค่กางเกงบ๊อกเซอร์กับเสื้อยืดไปเปลี่ยนเท่านั้นแหละ พอถึงเต๊นผมก็ไปหยิบกางเกงวอร์มที่เตรียมมาใส่ครับ แล้วก็เดินออกไปหาพี่อ๊อฟ ที่ยืนดูความเรียบร้อยของเต๊นท์อยู่...


ผม : พี่อ๊อฟ (มันก็หันมา) เหนื่อยมั้ย(ถามอย่างเป็นห่วง)
พี่อ๊อฟ : ไม่อ่ะ (บอกนิ่งๆ)
ผม : อย่าเข้าใจอะไรผิดละ ผมไม่ได้คิดอะไรเลยนะ และมันก็ไม่มีอะไรด้วย(บอกอย่างจริงจัง)
พี่อ๊อฟ : เออๆ กูรู้อยู่แล้ว กูไม่ได้โง่กูเห็นอยู่(บอกกอย่างรำคานน)
ผม : เมื่อไหร่พี่อ๊อฟจะหายโกรธอ่า ชอบทำรำคานผมจัง(จับมือมัน)
พี่อ๊อฟ : เฮ้อ! (แล้วมันก็เดินหนีผมไปครับ)


ผมทำอะไรผิดอีกรึเปล่าเนี่ย แย่จริงๆ แล้วผมก็กลับไปที่เต๊นท์เพื่อนๆก้คุยกันดูสนุกสนานดี ผมก็ไปนั่งคุยด้วย จนเค้าเรียกก็พากันไปครับ กลางลานว่าง ไปนั่งล้อมกองไฟกันเป็นกลุ่มๆ แล้วเค้าก็อธิบายอะไรไป ก็นั่งฟังกันไปคุยกันบ้างจนถึงเวลาไปจับฉลากว่าเราจะได้แสดงเป็นกลุ่มที่เท่าไหร่ ได้กลุ่มสุดท้ายอีกแล้วครับ ก็ดีไปจะได้มีเวลาเตรียมตัว กลุ่มแรกก็เตรียมตัวอะไรแล้วครับ พวกเราก็นั่งดูอย่างใจจดใจจ่อ ดูไปพูดคุยกันไปครับ สนุกสนานดี....


โกกิ : นทพี่เรียกอะ(สะกิดบอกผม ผมหันไปพี่อ๊อฟยกโทรศัพท์ให้ผมดูครับ สงสัยป๊าโทรมา)
ผม : อืมขอบใจนะ(ผมหันไปบอกโกกิ)


ผมก็ลุกออกไปหาพี่อ๊อฟ มันก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ป๊าโทรมาจริงๆด้วยครับ ผมยิ้มอย่างดีใจ แล้วก็เอาโทรศัพท์แนบหูครับ....


ผม : ป๊า!(พูดอย่างดีใจ)
ป๊า : ไงตัวแสบ สนุกมั้ย(เสียงร่าเริงเชียว)
ผม : สนุกมากกกก คิดถึงป๊าแม่แล้วก็พี่โน้ตมากกกก(ลากเสียงยาว ป๊าขำใหญ่เลยครับ)


แล้วผมก็คุยกับป๊าไปป๊าก็ยื่นให้แม่ให้พี่โน้ตคุยบ้าง จนวางไปผมก้ยิ้มบานเลยครับ มีความสุขไง ......


พี่อ๊อฟ : ยิ้มบานเลยนะมึง(ยิ้ม)
ผม : ผมชอบยิ้มพี่อ๊อฟจัง ยิ้มให้ผมบ่อยๆนะ(มันหุบยิ้มเลยครับ ไอนี่มันขี้เก๊กจังวะ)
พี่อ๊อฟ : ยังกูยังไม่พอใจเรื่องของมึงนะ อย่ามาเนี่ยน(แล้วมันก็เดินไปครับ ไอนี่มันบ้าไปแล้วครับ ถึงบ้าก็รักแหละวะ5555)


ผมก็เดินกลับไปนั่งในแถว ด้วยอารมณ์ที่ดีสุดๆ ผมก็นั่งดูกลุ่มอื่นมันแสดงไป ดูไปยิ้มไป ที่ยิ้มนี่คือคิดถึงที่พี่อ๊อฟทำเมื่อกี้ไง คืออะไรจะน่ารักขนาดนั้น....


ปลื้ม : เป็นไรของมึง ยิ้มอย่างกะคนเป็นบ้า(หันมาพูดแบบส่งสัย ผมก็มองมันแล้วก็ยักคิ้ว)
ผม : อย่ายุ่งเถอะน่า(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)


ผมก็ดูการแสดงไป ก็มีการพูดคุยกับเพื่อนบ้าง ไอปลื้มก็เจ๊าะแจ๊ะเหลือเกิน ก็ไม่มีใครยุ่งกับมันนิเนอะ จนจะมาถึงกลุ่มเราก็เตรียมตัวเปลี่ยนชุดอะไรกันไปครับ ตื่นเต้นกันทีนี้ รู้สึกอายเลยครับ พวกมันให้ผมถอเสื้อแล้วใส่เกาะอก และถอดกางเกงวอร์มออกใส่แค่บ๊อกเซอร์ มันเอากระโปรงขาดๆมาให้ผมใส่ พร้อมกับวิกและสไบ ผมละขำกับตัวเองในกระจกจริงๆครับ คือมันใช่อะ มันคนบ้าดีๆนี่แหละ ไอปลื้มก็ถอเสื้อผ้าเหลือแต่บ๊อกเซอร์แล้วใส่จงกะเบนเน่าๆ นมมันชมพูนะผมมองตลอดเลยอะ5555 คนอื่นๆก็ใส่ผ้าที่ดูดีเลยละ แล้วทำไมผมกับปลื้มเอ่อ.........


ปลื้ม : กูอายวะ(หน้ามันแดงเชียว)
ผม : เอาน่ามึง ดูสภาพกูสะก่อน จัดเต็มกว่ามึงอีกเนี่ย (ส่องกระจกแล้วหนักใจเหลือเกิน)


และก็ถึงคิวพวกผมไปยืนรอหลังฉากครับ เฮ้อ! ใจก็คิดแล้วครับไม่มีอะไรจะเสียแล้วก็ทำๆไปเถอะ ไอปลื้มนี่หน้าซีดเลยครับ....
ผม : มึงไหวป่าวเนี่ย(ถามอย่างเป็นห่วง)
ปลื้ม : ตื่นเต้นวะ(เหงื่อออกเต็มไปหมดครับ)
ผม : ใจเย็นๆสิมึง มึงไม่ต้องไปมองใครหรอก มึงก็คิดว่ามึงซ้อมกับกูอยู่อะ มึงไม่ต้องไปสนใจคนดูเลย สนใจกูก็พอเคมั้ย(มันก็มองผมนิ่งๆ ที่พูดแบบนั้นเพราะในบทผมก็เล่นกับมันแค่สองคนนั้นแหละ)
ปลื้ม : เออๆ (จับมือผม ผมก็มองมันแปลกๆ)
พี่อ๊อฟ : นท ฉีดยากันยุงหน่อย เด๊่ยวยุงกัด(มันมาจากไหนเนี่ย อยู่ๆโผล่มาครับ)


ปลื้มมันก็ปล่อยมือผมแล้วพี่อ๊อฟก็หมุนตัวผมไปมาเพื่อเอายากันยุงแบบฉีดอะซอฟเฟลอะครับไม่ใช่ไบกอนนะ555 ฉีดเสร็จมันก้คุยอะไรกับผมนิดหน่อยแล้วก้เดินไปรอข้างหน้า ตอนนี้กลุ่มผมก็ได้เวลาออกไปแล้วครับ ออกไปแนะนำตัวและก็แนะนำว่าจะแสดงอะไรบ้าง หลังจากกนั้นก็เริ่มครับ ผมกับไอปลื้มก็ไปนั่งอยู่ใกล้ๆกระถางต้นไม้ครับ มโนว่าเป็นต้นไม้ใหญ่อย่างที่คนพากย์บอก ผมก็นั่งคุยเล่นเหมือนคนบ้ากับปลิ้มอะแหละ....


ผม : ปลื้ม มึงอย่าเงอะงะดิกูตลกอะ55555(มันทำเงอะๆงะๆ เหมือนตื่นคนอะครับ)
ปลื้ม : กูอายอ่า(มันเบะปาก ผมหัวเราะเลยครับ สภาพตัวเองก็ตลกอยู่ละ มาดูหน้าไอปลื้มตอนนี้คือไม่ไหวอะครับ ลั่นเลย แล้วผมก็เพิ่งสังเกตุว่าคนดูก็หัวเราะตามผม?รึเปล่าแต่คือหัวเราะลั่นเลยยครับ)


คนพากย์ก็พากย์ไปครับ ให้ผมลุกขึ้นรำบ้าง ให้ผมทำท่าหมาแล้วให้ไอปลื้มเอาเชือกคล้องคอผมบ้าง ทำไมในบทไม่มีละ ตอนนี้ตัวเด่นไม่ใช่ตัวนางเอกพระเอกละ เป็นผมกับไอปลื้มเนี่ยแหละครับ และมาถึงฉากคนบ้าโดนกระทืบ คือเละครับผมกับไอปลื้มคือคลุกฝุ่นอะ เสื้อผ้าที่ว่าเน่าอยู่แล้วคือเน่ากว่าเดิม หลังจากนั้นก็เป็นฉากคนบ้าข่มขืนกัน คนพากย์ก็จังไรครับบอกให้ไอปลื้มกระชากเกาะอกเสื้อผ้ากระโปรงที่ผมใส่กระจุยกระจาย ผมก็กระโปรงไว้ไอปลื้มก็ดึง คราวนี้คนอื่นก็มารุมแก้ผ้าผมไง หัวเราะกันกระจายครับ สภาพนี่โดนรุมโทรมจริงๆอะ เหลือแต่บอกเซอร์ครับ อายเหลือเกิน มองไปทางพี่อ๊อฟมันก็ยืนขำ ผมเอาหน้ามุดดินดีกว่ามั้ย และการแสดงน่าอายก็ดำเนินไปเรื่อยๆจนจบ ก็ถึงเวลาที่ผมนำเต้น ก็เต้นกันกระเจิงครับ เพลงก็มันส์เหลือเกินแดนซ์กันจนครูฝึกบอกให้พออะครับ เพราะไม่ใช่มีแค่พวกผมนะ คนดูก็ลุกขึ้นแดนซ์กันกระจายพวกครูก็ด้วย พอจบการแสดงเสียงปรบมือก็ดังขึ้นมาครับ พวกผมก็กล่าวขอบคุณแล้วก็กลับไปนั่งที่ เหนื่อยจริงๆครับ ทุกคนก็หันมาพูดกับผมกับไอปลื้มใหญ่เลยครับ สุดอย่างอย่างนั้นอย่างนี้ ผมว่ามันก็ขึ้นอยู่ที่ทุกคนแหละ ถ้าไม่ช่วยมันก็คงออกมาแป๊กอะ อย่างคนพากย์ก็พากย์นอกบทไปสะไกลเชียวครับ555 แต่โดยรวมก็โอเคเลยครับ เพราะทุกคนก็ดูสนุกกับสิ่งที่กลุ่มผมแสดง ตอนนี้ครูก็บรรยายอะไรไปและก็เตรียมประกาศกลุ่มที่ชนะ ง่ายๆก็คือนั่งรอต่อไป555......


โบลิ่ง : นท มึงได้แผลวะ(จับที่หลังผม ตอนนี้ผมใส่แค่บ๊อกเซอร์ไง ผมรู้สึกแสบที่หลังนะ ส่งสัยถลอกตอนโดนข่มขืนอะมั้ง555)
ผม : อืม ถลอกใช่ป่าว เต็มแขนเต็มขาเลยเนี่ย555(พูดอย่างอารมณ์ดี คือมันเป็นพื้นหญ้าแห้งอะ คงโดนบาดแหละมั้ง)
ปลื้ม : ไหวปะมึง?(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : ไม่ได้เป็นไรสักหน่อย แค่ถลอกนิดเดียวเดี๋ยวก็หาย(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)
โกกิ : อะ ใส่เสื้อก่อนนะ(มันถอดเสื้อมาให้ผม คือมันใส่เสื้อสองชั้น เสื้อกล้ามข้างในอะครับ)
ผม : อะ เอ่อ มันจะดีหรอ(ถามอย่างเกรงใจ อีกอย่างผมกลัวว่าพ่อ๊อฟจะเตรียมมาให้อยู่แล้วด้วยละ ผมก็หันมองมันนิดหน่อย เห็นมันกำลังยุ่งกับการเก็บฉาก ผมว่ามันคงไม่ว่างไปเอาให้แล้วละ) ขอบใจนะ(ยิ้มแล้วก็รับเสื้อมันมาใส่)
ปลื้ม : โห ของกูไม่มีใครเอามาให้ใส่เลยวะ(พูดอย่างนอยๆ)
ไอซ์ : มึงไม่ได้มีแผลอะไรเลยไอปลื้ม อย่าสำออย(พูดติดตลก ทุกคนก็ขำกันไปครับ)


แล้วเราก็พูดคุยกันไป จนถึงเวลาครูเค้าประกาศว่ากลุ่มไหนชนะ ปรากฏว่ากลุ่มผมได้ที่1 เพราะเอนเตอเทรนดี ก็เฮฮากันไป รางวันคือ เอ่อ ขนมป๊๊ป อะแล้วก็ส้มถุงใหญ่ ก็โอเคอ่า เอามานอนกินเล่นแล้วกัน555 พอฟังไรจบก็สวดมนต์ขอพร แล้วก็แยกย้ายกันกลับเต้นครับ คนส่วนมากก็พากันไปอาบน้ำอีกรอบ และผมคือหนึ่งในนั้นครับ ผมก็กลับไปที่เต๊นท์ไปเอาของออกมาเตรียมไปอาบน้ำ เพื่อนๆมันก็บ่นเหนียนตัวกันก็ไปอาบกันใหม่ทั้งหมดนั่นแหละ จริงๆอากาศก็หนาวเลยนะครับนี่มันกลางป่ากลางเขาเลยมั้ง แต่ที่เหงื่อออกก็คงเพราะทำกิจกรรมไงละ ผมเนื้อตัวก็มีแต่ฝุ่น พี่อ๊อฟก็ไปช่วยพวกพี่ทหารเค้าเก็บของอยู่ยังมาไม่ได้เลย พวกเราก็พากันไปห้องน้ำครับ แล้วผมก็ต้องตกใจไปอีก เพราะไอสิงโตก็กำลังเดินไปห้องน้ำพอดี และตกใจไปกว่านั้นคือมันหันมาเห็นผมด้วย มันยิ้มให้อย่างดีใจแล้วก็กำลังเดินมาทางผม..............

ต่อแล้วน้าาาผมมีเวลาว่างนิดหน่อย  นานๆมาทีอย่าพึ่งเบื่อกันเด้อทุกคน^^

ssangsak

ขอบคุณครับ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Bumb

GOODD

Julio

ตอนนี้อ่านไปยิ้มไป สนุกๆ รีบๆ มาต่อให้อีกเร็วๆ น๊า ^^

ton_gori

ตายๆๆ นทจะรอดกลับไปได้อย่างปลอดภัยมั้ยเนี่ย สิงโต กะ ปลื้ม จะก่อเรื่องไรหรือเปล่า

มาต่ออีกเยอะๆเลยนะครับ