รุ่นพี่ที่รัก 54 (By P'not) CP

thanong

ต่อนะครับ.....


ผมลงมานั่งดูทีวี แม่ก็เตรียมของว่างเยอะเลย เพราะผมบอกว่ามีเพื่อนๆพี่ๆมาเยี่ยมเยอะ? จริงๆไม่เยอะก็เผื่อๆไว้555 นั่งรอไปสักพักคุณชายทั้งสองก็ลงมาในสภาพที่แบบว่า เอิ่ม......


ผม : ทำอะไรกันเนี่ย!(ถามอย่างไม่พอใจ)
คือสภาพมันสองคนคือเสื้อผ้าหลุดลุ่ย มันตีกัน? ปากไอสิงโตช้ำๆนะ.....
สิงโต : นท ไออ๊อฟมันต่อยกูอะ(ไอสิงโตวิ่งมานั่งข้างๆ)
พี่อ๊อฟ : ไอสิงโตมึงปากเสียเองนะ แถมมันยังมาลามปามดึงคอเสื้อกูอีกอะนท!(พูดอย่างไม่พอใจ)
ผม : เออๆ จะตีกันทำไมวะเนี่ย(หันไปทางไอสิงโตดูแผลมัน) คงจะช้ำวะ(เอามือจับเบาๆ มันสะดุ้งนิดหน่อย)
พี่อ๊อฟ : นท มันโดนแค่นั้นสำออยไปป่าววะ!(พูดแบบไม่พอใจ)


ผมก็ไปหยิบยาทาแก้ฟกช้ำมาทาให้ไอสิงโต พอทาเสร็จผมหันไปดูทางพี่อ๊อฟรายนั้นงอลไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เฮ้อ! คือจริงๆแล้วหลายคนอาจจะคิดว่าผมนั้น เอ่อ ไม่ได้รักพี่อ๊อฟหรอ ถึงให้สิงโตมันเข้ามาป้วนเปี้ยน ผมเคยบอกไปแล้วครับ ไอสิงโตคือคนที่ดี(เพื่อนที่ดีหนะครับ) และดีกับผมมาตลอด จากที่หลายคนเคยอ่านตอนแรกๆ คือมันก็ทำเพื่อผมมาตลอดหลายๆอย่าง ถ้าจะให้ผมผลักไสไล่ส่งมันก็ไม่ใช่รึเปล่าอะครับ เพราะผมยืนยันได้เลยยังไงมันก็คือเพื่อนรัก ส่วนพี่อ๊อฟนั้นผมก็เข้าใจว่ามันก็พยายามจะปรับตัว ทำเหมือนเป็นเล่นกับไอสิงโตนั่นแหละ แต่มันก็คงต้องแอบมีน้อยใจบ้าง และผมบอกได้เลยเต็มปากครับว่า ไม่มีเหตุผลไหนที่จะทำให้ผมไม่รักพี่อ๊อฟ ผมกับพี่อ๊อฟผ่านอะไรหลายๆอย่างมาด้วยกัน มันอาจจะไม่มากมาย แต่นั่นมันทำให้ผมรู้ว่าพี่อ๊อฟ คือคนสำคัญของผม ไม่อย่างนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่ผ่านมาผมคงไม่ทำเพื่อมันหรอก แต่เหมือนมันยังไม่เข้าใจ มันคงน้อยใจมากแหละผมรู้ ตอนนี้ผมก็นั่งดูทีวีไป แม่ก็เอาของว่างมาให้ พี่อ๊อฟก็นั่งนิ่ง ไอสิงโตก็ชวนพูดชนิดที่ว่า มึงไม่เคยพูดรึไง?....


พี่อ๊อฟ : กูกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อนนะ (แล้วมันก็เดินขึ้นบ้านผมไป)


สักพักมันก็ลงมาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้ามัน มันคงเอาไปเปลี่ยน........


ผม : พี่อ๊อฟรีบมานะ(บอกอย่างอารมณ์ดี มันก็แค่หันมามองไม่พูดอะไรแล้วก็เดินออกไปเลย) เฮ้อ!(ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ)
สิงโต : มึงไออ๊อฟมันคงโกรธจริงๆแล้ววะ(พูดอย่างกังวล)
ผม : มึงก็รู้ป่าววะสิงโต พี่อ๊อฟอะแฟนกูนะ(พูดนิ่งๆ)
สิงโต : แล้วกูละนท? มึงไม่แคร์กูเลยหรอ?(เอาแล้ว เริ่มดราม่าแล้ว)
ผม : สิงโต มึงฟังดีๆนะ ถ้ากูไม่แคร์มึง มึงคงไม่ได้มานั่งหน้าสล่อนอยู่ตรงนี้หรอกนะกูจะบอกให้(พูดอย่างใจเย็น)
สิงโต : กูรู้ กูผิดเองแหละ กูห้ามตัวเองไม่ได้วะ มึงจะให้กูทำตัวห่างกับมึงตอนที่มึงอยู่กับไออ๊อฟ กูทำไม่ได้หรอก(ทำหน้าหงอยๆ)
ผม : แต่มึงบอกเองไม่ใช่หรอวะ ว่ามึงรับได้ แล้วก็จะไม่พูดอะไรอะ(ผมละเหนื่อยใจจริงๆ)
สิงโต : มึงไม่อยากให้กูอยู่ใกล้ๆหรอ?(จับมือผม)
ผม : กูก็อยากนะ แล้วพี่อ๊อฟละสิงโต (ถามมันอย่างเหนื่อยใจ)
สิงโต : งั้นเป็นแบบนี้ต่อไปเถอะ กูโอเค (ยิ้ม)
ผม : แต่กูรู้สึกว่า ทำแบบนี้มันดูทำร้ายพี่อ๊อฟเกินไปวะ(บอกมันจริงจัง)
สิงโต : แล้วมึงจะให้กูทำยังไง (กระชับมือผมแน่น)
ผม : มึงไม่ต้องแสดงออกขนาดนั้นหรอกตอนอยู่กับพี่อ๊อฟอะ มึงก็ทำปกติเหมือนกูไปเที่ยวกับมึงอะ เพราะที่มึงทำตอนนี้มันดูเยอะไปวะ มันดูเหมือนมึงจะทำให้พี่อ๊อฟไปจากกูนะสิงโต(พูดอย่างจริงจัง แล้วดึงมือออกจากมือมัน)
สิงโต : แต่กูไม่ได้คิดอย่างนั้นนะเว้ย!(พูดอย่างตกใจ)
ผม : กูรู้ แต่การที่มึงทำแบบนั้นมันเหมือนไง มึงก็ทำตัวปกติสิ ไม่ต้องแสดงออกขนาดนั้น ก็คุยเล่นกันปกติ เพราะถ้าวันไหนกูไปเที่ยวกับมึงแล้วพี่อ๊อฟไม่อยู่ มึงจะทำอะไรก็ได้ โอเคมั้ย?(บอกมันแบบจริงจัง มันยิ้มบานเลยครับ)
สิงโต : จริงนะ!(ดีใจเกินไปมั้ง) โอเคๆ กูจะทำตามที่มึงบอกนะ (ยิ้มบานแล้วจับมือผมอีกครับ) คือ..จริงๆแล้ว....กูก็แอบกลัวว่ามึงจะหายไป(ผมมองมันนิ่งๆ) เพราะการที่ไออ๊อฟกลับมาคบกับมึง นั่นหมายถึง.....มึงจะมาหากูไม่ได้รึเปล่า(โถ่!)
ผม : อย่าบอกนะ ว่าที่มึงแกล้งกวนตีนหาเรื่องพี่อ๊อฟเพราะเรื่องนี้อะ!(ถามอย่างไม่เชื่อ มันพยักหน้าแบบคนสำนึกผิด เอิ่ม) ไหนบอกไม่ได้คิดแบบนั้นไง(ถามมันเสียงแข็ง)
สิงโต : ไม่ได้คิด แต่ตั้งใจไง(ยิ้มแห้งๆ)
ผม : สิงโต มึงกับกูก็คุยกันแล้วนี่หว่า ไม่ว่ายังไงมึงก็จะไม่ทิ้งกู และกูก็จะไม่ทิ้งมึงหนะ มึงเห็นกูเป็นคนผิดสัญญารึไงวะ(ถามมันอย่างเซ็ง)
สิงโต : ปะ ป่าว กะ ก็มึงอ่ะก่อนหน้านี้ก็หายไปตั้ง 3 วันอะ โทรไปก็ไม่รับข้อความอะไรก็ไม่ตอบ พอกูถามไอมิน ไอมินก็บอกมึงเครียดเรื่องไออ๊อฟ เอะอะ อะไรก็ไออ๊อฟ แล้วกูอยู่ตรงไหนวะ(ทำหน้างอ ผมละขำจริงๆ) ขำอะไร มีไรน่าขำวะ!(ทำไม่พอใจ)
ผม : กูคิดไว้แล้ว ตอนแรกกูว่าจะเคลียล์เรื่องพี่อ๊อฟให้จบ แล้วกะจะหาเวลาไปเที่ยวกับมึงอยู่แล้วไอสิงโต แต่ดันเกิดเรื่องนี้สะก่อนเนี่ย มึงมันบ้าวะ!(ยิ้ม มันยิ้มบานเลยครับ)
สิงโต : มึงก็ยังนึกถึงกูตลอดใช่มั้ย(ผมก็พยักหน้า) โอเคๆ กูเข้าใจแล้วๆ(ยิ้มบานแล้วจับมือผมไปลูบแก้มมัน ผมส่ายหัวอย่างตลกกับการกระทำมันอ่ะ)
ผม : มึงอย่าทำอะไรเกินความจำเป็นอีกนะเว้ย ไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน!(บอกมันอย่างออกคำสั่ง)
สิงโต : คร้าบ กูฟังที่มึงพูดเมื่อกี้เข้าใจทุกอย่างแล้ว ต่อจากนี้กูจะฟังที่มึงบอกทุกอย่างโอเคมั้ยครับ!(น่ารักจริงเชียว)


ผมกับมันก็คุยกันไปแหละครับ และก็หวังว่ามันจะเข้าใจในความหมายลึกๆที่ผมต้องการจะสื่อ ว่าผมนั้นแคร์พี่อ๊อฟมาก วันนี้เพื่อนๆผมก็จะมา แต่ผมบอกไม่ต้องหรอกเพราะไม่เป็นไรแล้วส่วนที่มาวันนี้ก็มีแต่พวกที่ยังไม่ได้มาเยี่ยมผมและครับ ก็พวกพี่ตัง นัท พี่ไอซ์พี่อาร์ม แล้วก็แม่สิงโตกับน้องซิน ผมนั่งคุยกับไอสิงโตสักแปปพี่อ๊อฟก็มา มองผมแบบงอนๆแล้วก็เอาของขึ้นไปเก็บ แต่ก็ไม่ยอมลงมา จนพี่โน้ตกลับมา พร้อมกับพี่ตังแล้วก็พี่ตอย แต่ไอพี่เติ้กมาด้วยไง ยิ้มกวนตีนด้วย ผมก็ทักทายนิดหน่อย แล้วก็แยกตัวออกมาคุยกับพี่โน้ตเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากพี่โน้ตกลับไปให้ฟัง พี่โน้ตดูโกรธแค้นมากเลยอะครับ ไอสิงโตก็นั่งคุยกับพวกพี่เค้าไป เพราะพี่เค้าชวนคุยเรื่องรถมอไซค์ มันละชอบนักเชียว ผมเห็นว่าพี่อ๊อฟขึ้นไปข้างบนนานเกิน ก็เลยเดินขึ้นไปตาม พอเข้าห้องก็เห็นมันนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ครับ ผมก็ไปนั่งข้างๆมัน......
ผม : ทำไมไม่ลงไปอะ(ถามนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : ไปอยู่กับสิงโตดิ มาตามกูทำไม(ประชดจนได้)
ผม : โอเคๆ ผมขอโทษโอเคมั้ยพี่อ๊อฟ เราคุยกันรู้เรื่องแล้วนี่(ทำปากยื่น พี่อ๊อฟอมยิ้มเลยทีเดียว)
พี่อ๊อฟ : คุยอะรู้เรื่องแล้ว แต่การกระทำมึงไม่ใช่อะนท แบบนี้มันเกินไปนะ(พูดแบบน้อยใจ)
ผม : แล้วพี่อ๊อฟอยากให้ผมทำยังไงอะ (ล้มตัวนอนข้างๆ แล้วก็แย่งโทรศัพท์พี่อ๊อฟมาดู เล่นเกมส์?)
พี่อ๊อฟ : ไม่ต้องทำไรทั้งนั้นแหละ(กอดผม) กูแม่งงี่เง่าเองวะ มึงไม่เบื่อใช่มั้ย(ผมรู้สึกจุกอยู่ในอกเลยทีเดียว)
ผม : ทำไมถึงคิดแบบนั้น(ถามนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : มึง....ยังรักกูใช่มั้ย(ถามแบบกังวล)
ผม : รัก รักมากด้วย(ตอบอย่างเร็ว แล้วกอดพี่อ๊อฟแน่น)
พี่อ๊อฟ : กูรักมึงนะ ถึงมึงจะรักกูน้อยลงก็เถอะ(พูดเสียงสั่น ผมกระชับกอดพี่อ๊อฟแน่น)
ผม : อย่าพูดแบบนี้ ผมไม่เคยรักพี่น้อยลงเลยนะ!(พูดอย่างไม่พอใจ)
พี่อ๊อฟ : แล้วทำไมต้องแคร์ไอสิงโตละ แล้วทำไมต้องใจดีกับคนอื่นไปทั่ว ใครเข้าหามึงก็เล่นด้วยไปหมด มึงไม่คิดว่ากูจะหวงจะหึงบ้างหรอวะ(พูดอย่างน้อยใจ)
ผม : ผมก็ทำแบบนี้มาตั้งนานแล้วนะพี่อ๊อฟ อีกอย่างถึงผมจะทำแบบนั้น ผมก็ไม่เคยรักใครนอกจากพี่อ๊อฟเลยนะ!(เงยหน้าขึ้นมามองมนแล้วก็หอมแก้มมัน มันก็มองผมนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : ไหนมึงลองพูดมาสิเรื่องที่มึงจะบอกกูอะ ตอนนี้เรื่องของกูกับอิงฟ้าก็จบแล้ว กูพร้อมฟังแล้วนท(มองผมแบบจริงจัง นั่นทำให้ผมชะงักแบบใจกระตุกเลยละครับ)


ผมนิ่งไปนิด ในใจก็กลัวว่าพี่อ๊อฟจะรับไม่ได้ กลัวจะโดนมันทิ้ง กลัวว่ามันจะจากผมไป ความกลัวและความกังวลเริ่มมาจริงๆผมอยากจะแถไปก่อน และที่ผ่านมาสองสามวันนี้จริงๆผมก็เลี่ยงการพูดถึงเรื่องนี้มาแล้ว และถ้าผมจะแถอีกมันก็ไม่มีค่าอะไรอะครับ เพราะยังไงสักวันนึงผมก็ต้องบอกพี่อ๊อฟอยู่ดีอะ......


ผม : พี่จะโกรธผมก็ได้นะ จะตบจะตีก็ได้ แต่อย่าทิ้งผมไปเพราะเรื่องที่ผมจะบอกนะ(ล้มตัวนอนกอดมันแน่น)


บอกตรงๆว่าผมกลัว เพราะตอนนี้พี่อ๊อฟกำลังน้อยใจในหลายๆเรื่อง แล้วยิ่งเรื่องที่มันอยากฟังตอนนี้ มันยิ่งทำให้พี่อ๊อฟเสียใจ ผมกลัวมันจะทิ้งผมไป พี่อ๊อฟเอามือลูบหัวผมเบาๆ......


พี่อ๊อฟ : กูบอกแล้วไง ไม่ว่าอะไรกูทำใจไว้แล้ว ขอแค่มึงไม่ทิ้งกู และ......ยังรักกู(บอกผมด้วยน้ำเสียงสั่น)


ผมกระชับก่อนมันแน่นมากอะ บอกตรงๆว่าไม่มั่นใจเลย ตอนแรกผมคิดว่าพี่อ๊อฟมีอะไรกับอิงฟ้าแล้ว และถ้าผมมีอะไรกับสิงโตมันก็คงจะเจ๊ากัน แต่นี่ไม่ใช่ พี่อ๊อฟไม่ได้ทำอะไรเลย มีแต่ผม ผมเท่านั้นที่ไม่ซื่อตรงกับพี่อ๊อฟ (ผมไม่ได้สติในครั้งแรก ครั้งต่อมาคือความเผลอและหลงผิด)....


พี่อ๊อฟ : บอกมาเถอะ กูไม่ทิ้งมึงหรอก(จับหน้าผมเงยขึ้นมาสบตา)
ผม : ผมขอโทษพี่อ๊อฟ(เอาหน้าซุกกับอก)
พี่อ๊อฟ : มึงมีคนใหม่แล้วใช่มั้ย(ถามเสียงสั่น)
ผม : ไม่ใช่นะ!(ตอบมันทันทีที่มันพูดจบ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองมัน)
พี่อ๊อฟ : แล้วเพราะอะไรละ?(มองผมอย่างหาคำตอบ)
ผม : ผม....ผมมีอะไรกับคนอื่นตอนที่พี่อ๊อฟไปอยู่กับอิงฟ้าอะ(หลับตาแล้วพูดแบบเบาๆ และแน่นอนว่าพี่อ๊อฟต้องได้ยิน เพราะอยู่ใกล้กันแค่นี้)


ผมหรี่ตามอง คือพี่อ๊อฟก็มองผมนิ่งๆครับ....


พี่อ๊อฟ : กับใคร?(ถามนิ่งมาก)
ผม : กับ......สิงโต(หลบตามัน)


พี่อ๊อฟดันผมให้ลุกขึ้นนั่ง และพี่อ๊อฟก็ลุกนั่งตาม แล้วมองมาที่ผมแบบ ด้วยสายตาที่ผมไม่อยากมองมันเลยครับ.....


พี่อ๊อฟ : มึงมีอะไรกับมัน แถมวันนี้มึงยังให้มันมาอยู่ด้วยเนี่ยนะ (มองผมด้วยสายตาที่ผิดหวัง ผมใจสั่น ร้อนผ่าวที่ขอบตาไปหมด) มึงต้องการอะไรวะ? ตอกย้ำกู? หรือ จะทำกับมันให้กูดูวะ?(นิ่งเกินไป)
ผม : พี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟตีผมก็ได้นะ(ผมพุ่งเข้าไปกอดพี่อ๊อฟ น้ำตาก็เริ่มไหล)พี่อ๊อฟบอกว่ารับได้ไง แล้วทำไม...
พี่อ๊อฟ : คือมันไม่มากไปหน่อยหรอนท มึงทำกับมันไม่พอ แถมยังให้มันติดตัวกับมึงขนาดนี้อะ ถ้ามันไม่มาหามึงหรือมันหายไปกูจะไม่โกรธเลยนะนท(พูดแทรกผมแบบเสียงสั่น)
ผม : ผมขอโทษพี่อ๊อฟ!(เสียใจ ผมเสียใจกับการกระทำของตัวเอง น้ำตาผมไหลออกมา แต่มันไม่มีการสะอื้นแต่อย่างใด ผมกอดพี่อ๊อฟไว้แน่นมาก มันก็นั่งเฉยๆให้ผมกอดมันนั่นแหละครับ)
พี่อ๊อฟ : กูรักมึงนะนท แต่กูไม่รู้ว่ะ ว่ามึงยังรักกูจริงรึเปล่าวะ หรือแค่กลัวกูจะผิดหวังบอกกูตรงๆได้นะนท(พี่อ๊อฟบอกเสียงสั่นมาก ผมเงยหน้าขึ้นดู มันร้องไห้)
ผม : ผมรักพี่นะ รักมากด้วย (ผละออกมาแล้วจะเช็ดน้ำตาให้มัน มันหันหน้าหนี ใจผมกรุตุกอย่างแรงอะ)
พี่อ๊อฟ : มึงอยากให้กูทำยังไงนท ทำเป็นไม่รู้หรอ? หรือที่มึงไม่ว่าอะไรตอนมันมาอยู่ใกล้ๆก็เพราะกำลังตัดสินใจว่าจะทิ้งกูดีหรือป่าว งั้นหรอ?(มองผมแบบน้อยใจสุดๆ)
ผม : พี่อ๊อฟ มันไม่ใช่นะ พี่อ๊อฟอย่าคิดแบบนั้นดิ ผมเคลียล์กับไอสิงโตแล้วตังหาก มันคือเพื่อนผมนะพี่!(ผมเช็ดน้ำตาลวกๆ แล้วมองมันอย่างจริงจัง)


พี่อ๊อฟมองผมแบบน้อยใจ ผิดหวัง หลากหลายอารมณ์เหลือเกิน เพราะพี่อ๊อฟมองผมแบบนั้นนั่นแหละครับ มันทำให้ผมไม่อยากจะพูดอะไรต่อนอกจากขอโทษ มันเหมือนว่า ผมยิ่งพูด ก็ยิ่งทำให้ผมดูน่ารังเกียจ พี่อ๊อฟดันผมออกแล้วลุกขึ้นออกจากเตียง แล้วมันก็เดินไปเก็บของของมันแล้วก็เดินออกห้องไป ผมนั่งมองมันนิ่งๆอยู่บนเตียง อยู่กับความคิด อยู่กับน้ำตา ผมไม่โทษพี่อ๊อฟเลยที่ไม่ฟังผม ไม่คิดโทษใครเลย นอกจากตัวผมเอง ผมว่ามันไม่แปลกเลยที่พี่อ๊อฟจะโกรธผมขนาดนี้ จริงๆไม่เคยเตรียมใจเรื่องนี้ เพราะอย่างที่บอก ไม่คิดว่าพี่อ๊อฟจะรับไม่ได้ แต่ผมคงมองโลกในแง่ดีเกินไป ความรู้สึกตอนนี้เหมือนตกเหว เหมือนลอยอยู่ในที่โล่งๆ มันดูไม่มีอะไรอะครับ มันกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว แต่มันมาจบเพราะผมเองเนี่ยนะหรอ? เสียใจ เสียใจมากครับ...
แกร๊ก! ไอสิงโตเดินเข้ามาครับ มันก็มองผมอย่างตกใจ แล้วเข้ามานั่งข้างๆผม.....


สิงโต : เป็นไรวะนท(ถามอย่ากังวล แล้วจับมือผม)
ผม : พี่อ๊อฟรู้เรื่องกูกับมึงแล้วนะ(บอกด้วยน้ำเสียงสั่นๆ น้ำตาก็เริ่มหยุดไหลแล้ว)
สิงโต : เพราะกูใช่มั้ย (ทำหน้าสำนึกผิด)
ผม : ป่าวหรอก กูบอกมันเองแหละ(บอกไอสิงโตเสียงสั่นๆ)
สิงโต : เฮ้อ!...(กอดไหล่ผม) กูขอโทษวะ(กดหัวผมให้ซบไหล่มัน)
ผม : กูต้องทำไงดีวะ(ถามนิ่งๆ)
สิงโต : มึงคงรักมันมากอะดิ(ถามผมนิ่งๆ)
ผม : อืม (บอกเบาๆ)
สิงโต : กูก็รักมึงนะ(กระชับมือที่กอดไหล่ผมแน่น)
ผม : อืม กูรู้ กูไม่ทิ้งมึงหรอก ตามที่เราคุยกันไว้เลย(ผละออกมาแล้วยิ้มให้มัน)
สิงโต : รักมันก็ง้อมันดิว้า เรื่องแค่นี้เอง มันก็ดูรักมึงมากนะนท (ผระคองหน้าผมด้วยมือทั้งสอง แล้วใช้นิ้วโป้งเช็ดคราบน้ำตา) กูว่ามึงทำให้มันเข้าใจได้ (ยิ้ม)
ผม : แต่สายตาที่พี่อ๊อฟมองกูเมื่อกี้ มันทำให้กูหมดคำพูดวะ กูดูเลวใช่มั้ยวะ ที่มีทั้งมึงและพี่อ๊อฟในเวลาเดียวกันอะ(พูดอย่างเครียดๆ)
สิงโต : มึงคิดผิดแล้วนท (ผมมองมันนิ่งๆ) กูอะเป็นเพื่อนรัก ที่รักมึงมาก และมึงก็ชอบกูจริงมั้ย(ผมก็พยักหน้า) แล้วมึงก็รักไออ๊อฟมาก เหมือนที่มันรักมึงจริงมั้ย(ผมก็พยักหน้า) นี่ไง มึงจะคิดมากทำไม มึงมองกูให้เป็นเพื่อนรัก และเป็นปกติสิวะอย่างที่มึงเคยบอกกูอะ กูรู้ว่ายังไงมึงก็รักมันมาก แต่ที่มึงแคร์กูมากเพราะไม่อยากให้กูเสียใจใช่มั้ยละ(ผมก็พยักหน้า) นั่นไง ก็เพราะมึงแม่งเป็นสะแบบนี้แหละ จะไม่ให้กูรักมึงได้ไงวะ(กอดผม) ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีนท มึงไปง้อมันนะ (ผละออกมา)
ผม : ละ แล้วมึง....(พูดเบาๆ)
สิงโต : กูก็จะเป็น....(จับมือผม) เพื่อนรักของมึงต่อไปไงละ (หอมแก้มผม) ทุกอย่างจะเหมือนเดิม อาจจะแค่เวลามึงอยู่กับมันกูก็จะไม่มาเจอ โอเคมั้ย?(ผมก็พยักหน้า) ห้ามให้ตำแหน่งเพื่อนรักกับใครนอกจากกูสัญญานะ (ยกนิ้วก้อยขึ้นมา ผมก็ยกนิ้วก้อยมาคล้องกับมัน ผมยิ้มบานเลยครับ) และกูก็จะเป็นแฟน...จำเป็นของมึงต่อไป โอเคมั้ย(มันยิ้ม)
ผม : ยังจะสานต่ออีกหรอ?(มองมันอย่างอึ้งๆ)
สิงโต : กูตัดใจไม่ได้หรอกนท กูรักมึงนะเว้ย(ยิ้ม ก็ต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปแหละเนอะ)
ผม : เพื่อนรัก (ยิ้ม แล้วเอามือลูบแก้มมัน) มึง...มึงไม่เสียใจใช่มั้ย(ถามมันอย่างเป็นห่วง)
สิงโต : เสียใจอะไรละ กูก็ยังมีมึงอยู่ดี ไม่มีใครต้องเสียใจ มึงเห็นมั้ย อาจจะแค่ ไออ๊อฟมันน้อยใจก็แค่นั้นแหละ(ยักไหล่อย่างมาด ผมก็ยิ้มให้กับท่าทางของมัน)
ผม : เฮ้อ! กูกำลังเครียดเรื่องพี่อ๊อฟนะ แต่ทำไม มึงมาทำให้กูยิ้มได้ในเวลาแบบนี้ละ โถ่!(บ่นอย่างไม่ใส่ใจ)
สิงโต : ก็กูคือเพื่อนรักมึงยังไงละ อย่าคิดมากดิ (จับมือ มันก็ตลอดอะ ขอให้ได้จับ ให้ได้สัมผัสอะ)
ผม : อื้ม พี่อ๊อฟโกรธกูกลับบ้านไปแล้วเนี่ย (พูดอย่างกังวล)
สิงโต : เดี๋ยวกูไปอธิบายให้มันฟัง ที่เหลือมึงก็เคลียกันเอง เคมะ(ยักคิ้ว)
ผม : ไม่ใช่ไปตีกันอีกหรอวะ?(ถามอย่างเป็นห่วง)
สิงโต : ไม่น่า เดี๋ยวโทรไปก็ได้ มึงก็อย่าคิดมากนะรู้ป่าว อย่าร้องไห้ เพราะกูไม่ชอบ ยิ้มให้กูดูบ่อยๆนะ (ยิ้ม)
ผม : อื้ม (ยิ้ม)


ผมกับมันนั่งคุยกันสักพัก แม่ก็ขึ้นมาตามเพราะนัทมาหา และแม่สิงโตกับพี่ไอซ์และพี่อาร์มก็มาติดๆกันเลยครับ จริงๆหลายคนอาจจะสงสัยว่า ทำไมเศร้าแปปเดียว จริงๆมีอยู่เรื่องนึงที่ผมมั่นใจ คือพี่อ๊อฟไม่ได้บอกเลิกผม และที่มั่นใจสุดๆคือพี่อ๊อฟคงงอลผมระดับสูงสุด(งอนหรือโกรธ?55) และผมก็ไม่ยอมให้พี่อ๊อฟเลิกกับผมแน่ ผมจะตามไปง้อพี่อ๊อฟแน่นอน ส่วนสิงโต ก็อย่างที่ผมพูดกับมัน ยังไงมันก็คือเพื่อนรัก ส่วนมันจะมาเป็น เอ่อ แฟนจำเป็นของผมบางเวลา นั่นก็อีกเรื่องเนอะ เพราะยังไงแล้ว ผมก็ยังไม่เสียเพื่อนดีๆอย่างมันไป หลายคนอาจจะมองดูเหมือนผมสวมเขาพี่อ๊อฟรึเปล่า บอกเลยว่าการกระทำผมอาจจะใช่ แต่ในใจผมบอกได้เลยว่าไม่ มันมีเหตุผลหลายอย่าง ถ้าลองไล่จากเหตุผลและสถานการณ์ดูก็จะรู้ ว่าผมนั้น แคร์ทุกคนจริงๆ


และตอนนี้ผมก็นั่งคุยกันอยู่ข้างล่างแม่ไอสิงโตกับน้องซินถามผมใหญ่เลยครับ ไอสิงโตก็โม้เต็มที่ ไอนัทก็ถามผมอย่างเป็นห่วงพี่ไอซ์กับพี่อาร์มก็ด้วย ส่วนพี่ตัง พี่เติ้กก็แกล้งผมไง เอามือมาจิ้มแผล แซวผมบ้างก็ปล่อยไปครับ พี่ตอยกับพี่โน้ตก็ดูเป็นห่วงเป็นใยผมเกินความจำเป็นประคบประหงมจนโอเว่ออะ และพี่โน้ตดูจะไม่พอใจที่พี่อาร์มมานะครับ เพราะมองค้อนตลอดเวลาอะ พี่ตอยก็คอยห้ามอะ ป๊ากับพ่อไอสิงโตก็คุยงานกัน แม่ก็มาชวนแม่สิงโตคุยด้วยดูสนุกดีนะครับ สักพักไอสิงโต ก็โทรไปหาพี่อ๊อฟพอพี่อ๊อฟรับสายมันก็เดินออกไปคุยข้างนอก ไม่ยอมให้ผมได้ยิน ผมก็ปล่อยมันไปเถอะ ผมก็ยืนพูดคุยกับน้องซินไป ดูน้องซินจะพูดเป็นต่อยหอยเลยละครับ ย่อยเชียว นัทกับพี่ไอซ์และพี่อาร์มที่ยืนข้างผมยังยิ้มขำอะครับ55 พอไอสิงโตเข้ามาก็บอกผมว่าทุกอย่างจะโอเค? ผมก็เอออไป ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร แต่ก็เอาไว้ก่อนแล้วกัน ป๊าชวนทุกคนอยู่กินข้าวที่บ้าน เพราะจะได้คุยกันนานๆ? ป๊าก็ต้องสั่งจากข้างนอกมาอะครับ เพราะไม่คิดว่าคนจะเยอะ พออาหารมาถึงก็ช่วยกันจัดแจง และก็นั่งกินกัน นั่งพูดคุยกันไปป๊าก็ถามหาพี่อ๊อฟนะ แต่ไอสิงโตก็ช่วยพูดประมานว่าพี่อ๊อฟรีบกลับไปทำธุระ ไรทำนองนั้นแหละครับ ผมก็ได้แต่นั่งอึนๆ ป๊าก็ดูไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่กับพี่ไอซ์ แต่ดูเหมือนว่าป๊าจะโตพอที่จะแยกแยะเรื่องของเด็กๆได้อะครับ นัทก็ชวนคุยบ้างพี่ไอซ์กับพี่อาร์มก็ด้วย ดูท่าไอสิงโตจะไม่ค่อยชอบทั้งสามคนนี้นะครับ มันดู เอ่อ ชอบพูดกระแทกกระทั้นเค้าทั้งสามคนเหลือเกินอะ ผมก็ไม่คิดไรครับ ไอสิงโตมันก็กวนตีนเค้าไปทั่วอะแหละ จนได้เวลากลับ ผมก็ขอบคุณทุกคนยกใหญ่เลยครับ เพราะทุกคนก็มีของมาเยี่ยมผมกันทั้งนั้น ผมก็ฝากพี่อาร์มไปส่งนัทด้วย ตอนแรกนัทมันก็ดูเหมือนจะเกรงใจแหละ แต่พอผมพูดแนวบังคับหน่อยมันก็ยอมไปครับ พี่ไอซ์ก็คงยังทวงสัญญาการไปกินข้าวที่บ้านมัน ผมก็รับปากไปก่อน รำคานมันเซ้าซี้มันนี่ดี๊ด๊าเกินไปครับ น้องซินก็คะยั้นคะยอให้ผมไปเล่นที่บ้านน้องเค้าบ้าง ผมก็รับปากไปหนะครับ เพราะยังไงก็คงได้ไปอยู่แล้วละ


พอแยกย้ายกันกลับหมด ผมก็ไปขอให้พี่โน้ต ไปส่งผมไปนอนกับพี่อ๊อฟ ตอนแรกป๊ากับแม่และพี่โน้ตไม่ยอมไงเพราะผมยังไม่หายเจ็บดี แต่ผมก็แถจนได้ไปอะครับ ผมก็ขึ้นไปเก็บของ แล้วก็ลงมา พี่โน้ตยืนทำหน้างอ อยู่ครับ พอถามแกก็บอกว่าอยากนอนกับผม? เพราะพี่อ๊อฟนอนกับผม3วันแล้ว? ผมก็บอกไปครับว่าพรุ่งนี้แล้วกันบลาๆๆๆ พี่โน้ตก็ยอมไปตามสเต็บ 555 พี่โน้ตขี่มอไซค์มาส่งผม บ้านผมก็มีมอไซค์นะครับแต่ไม่มีใครใช้นอกจากพี่โน้ต เพราะผมกับแม่ขับรถมอไซค์ไม่เป็น55จอดทิ้งไว้นั้นแหละ พอถึงบ้านพี่อ๊อฟผมกดกริ่ง พ่อพี่อ๊อฟก็เดินมาเปิดให้ครับ ถามผมใหญ่เลยครับว่าเป็นยังไงบ้าง พอเข้าบ้านไปก็มีทั้งแม่พี่อ๊อฟและพี่อิฐรุมถามอย่างเป็นห่วง พี่โน้ตเห็นอย่างนั้นคุยด้วยนิดหน่อยแล้วก็กลับไป ผมก็เดินขึ้นไปหาพี่อ๊อฟ จริงๆก็ไม่มั่นใจว่าพี่อ๊อฟจะให้นอนด้วยมั้ย5555 ก็หน้าด้านแบกหน้ามาแล้วนิเนอะ ทำไงได้ พอผมเปิดประตูเข้าไป ก็เห็น เอ่อ กระเป๋าที่มันเอามาจากบ้านผม กองอยู่กลางห้อง และตัวมันก็นอนคดอยู่ในผ้าห่ม ผมก็เอากระเป๋ามันไปเก็บของให้ และก็เก็บของตัวเอง พอเสร็จก็ไปหามันที่เตียงนั่งข้างๆแล้วเอามือลูบตัวมันครับ....
พี่อ๊อฟ : พี่อิฐ ออกไปอย่าเข้ามาในห้องอ๊อฟ!(พูดเสียงสั่นอย่างไม่พอใจ)
ผม : พี่อ๊อฟ(เรียกอย่างอ่อนโยน มันนิ่งไปครับ) ผมมานอนกับพี่นะวันนี้ อ่า นี่ขนาดผมเจ็บผมยังตามมาง้อพี่เลยน้า(พูดอย่างอารมณ์ดี จริงๆแผลก็ไม่ได้เจ็บไรมากแล้ว อาจมีปวดบ้างนิดหน่อยก็ทนไปครับ ไม่สำออยขนาดนั้น555)


พี่อ๊อฟไม่ตอบผมแต่อย่างใด แต่มันเอาผ้าห่มออกแล้วลุกขึ้นจากเตียง ไปค้นในกระเป๋าที่ผมเตรียมมา? แล้วหยิบถุงยามานั่งข้างๆผม....


พี่อ๊อฟ : อาบน้ำรึยัง(ถามนิ่งๆ)
ผม : ยังครับ(ยิ้มบานเลยครับ)


พี่อ๊อฟไม่ตอบอะไรก็จับแขนผมให้ลุกขึ้นพาผมไปอาบน้ำ แต่หน้ามันนิ่งเกิน ยังทำเข้มไง มันก็ช่วยผมถอดเสื้อผ้าและพันผ้าก๊อตสำหรับอาบน้ำให้ผมและมันก็ถอดด้วย เราก็อาบน้ำด้วยกัน มันก็ถูหลังสระผมให้ผม แต่พอผมจะทำให้มันบ้างมันก้ไม่ยอม ผมก็ยิ้มแห้งๆไป ระหว่างอาบน้ำผมก็พูดไปครับ คือพูดคนเดียวอะ เพราะมันไม่ยอมพูดอะไรกับผมเลยอะToT พออาบน้ำอะไรเสร็จก็ออกมาแต่งตัว แล้วผมก็ไปนั่งบนเตียง มันก็เดินมานั่งข้างๆผมพร้อมถุงยาอีกครั้ง มันก็เอายาทา มาทาตามแผลฟกช้ำให้ผม และก็พันผ้าก๊อซตรงเข่าให้ด้วย ผมก็นั่งมองมันด้วยรอยยิ้ม พี่อ๊อฟก็ยังเป็นพี่อ๊อฟ ที่ถึงจะโกรธผมยังไง ก็ไม่เคยเลยที่จะไม่ใส่ใจผม พอมันเงยหน้ามามองผม มันก็ทำหน้ายักษ์ใส่ผมอะครับ ประมาณว่า มึงยิ้มทำไม?! ผมถึงกับหุบยิ้มเลยทีเดียวครับ พอทำไรเสร็จ มันก็เดินไปปิดไฟ แล้วก็ขึ้นนอน ผมก็ล้มตัวนอนข้างๆมัน แต่ เอ่อคือ นอนห่างกับผมเกินไปป่าวเนี่ย ผมก็เขยิบตัวไปใกล้ๆมัน แล้วก็เอื้อมมือไปจับมือมัน มันก็นิ่งให้ผมจับ......


ผม : ผมขอโทษ (พูดอย่างจริงจัง)
พี่อ๊อฟ : .......(เงียบ)
ผม : จะไม่คุยกับผมจริงๆหรอ?(ถามเสียงหงอยๆแล้วก็ค่อยๆตะแคงตัวหันไปมองทางมัน)
พี่อ๊อฟ : เดี๋ยวก็เจ็บแผลหรอก นอนดีๆ!(บอกเสียงดุ แล้วดันตัวผมให้นอนหงาย แต่นั้นมันทำให้ผมยิ้มไม่หยุด)
ผม : ก็พี่อ๊อฟไม่คุยกับผมอ่า(ทำเสียงนอยๆ แล้วหันหัวไปทางมัน มันก็มองผมอยู่แล้ว)
พี่อ๊อฟ : ..........(เงียบ มองผมนิ่งๆ)
ผม : เฮ้อ!(ผมก็ขยับตัวเข้าไปจนชิดมันเลยครับ ตัวติดกันเลยทีเดียว) พี่อ๊อฟ ผมขอโทษ(หันตะแคงตัวนิดหน่อยแล้วหอมแก้มมัน)


พี่อ๊อฟก็ไม่ตอบ แถมยังหันหน้าหนีผมอีกนะ ผมใช้มือข้างนึงรั้งหน้ามันมาทางผม.......


ผม : ผมสำนึกผิดแล้วพี่อ๊อฟ อยากให้ผมทำไรผมยอมทำทุกอย่างแล้ว น้าๆๆๆ ฟอด! จุ้บๆๆ! (ทั้งหอมแก้ม ทั้งจุ้บปากมันก็ยังนิ่งอะ)
พี่อ๊อฟ : เลิกยุ่งกับไอสิงโตสิ เลิกคบกับมันไป แม้แต่เพื่อนก็ห้ามเป็น(หันมาบอกเสียงนิ่งๆ หน้านิ่งๆ ทำให้ผมชะงักไปนิด)
ผม : พี่อ๊อฟอ่า(ตะแคงตัวกอดมันแล้วเอาหน้าซุกตรงคอมัน ผมชอบกลิ่นพี่อ๊อฟจัง มันทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย555 แอบโรคจิตไปนิดนะ ไม่ได้ดูเวลาและสถานะการณ์เลยเอาจริง555)
พี่อ๊อฟ : ทำไม่ได้ใช่มั้ย(ถามผมเสียงนิ่งๆ)
ผม : มันเป็นเพื่อนผม ผมตัดเพื่อนกับมันไม่ได้นะพี่ อีกอย่างผมเคลียล์กับมันแล้วด้วย(พูดทั้งๆที่หัวก็ยังคงซุกอยู่ที่คอมันนั่นแหละ)
พี่อ๊อฟ : แล้วกูละ กูเป็นอะไรสำหรับมึง(ถามนิ่งๆ)
ผม : คนที่ผมรัก รักที่สุด รักมากๆ รัก รัก รักๆๆๆ และขอโทษ ขอโทษ ขอโทษๆๆๆ(พูดแล้วก็กระชับกอดมันแน่น)
พี่อ๊อฟ : ไม่เจ็บแผลหรอวะ(พูดเสียงดุ แล้วพยายามดันผมออก ผมก็แน่นเลยครับ)
ผม : ปล่อยให้มันเจ็บไป ผมขอโทษนะ พี่อ๊อฟ นะๆๆๆ ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (ก็ไม่ยอมปล่อยและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาดู)
พี่อ๊อฟ : ง่วงแล้ว ถอยไปจะนอน(พูดแบบรำคาน)


ผมก็ผละตัวออกมา มันก็นอนหันหลังให้ผมเลยครับ โถ่! พี่อ๊อฟอ่า ผมก็กระเถิบเข้าไปนอนกอดมันนั่นแหละ งานนี้ง้อยาวครับดูจากสภาพ เฮ้อ!....


พอมาอีกวัน ผมสะดุ้งตื่นเพราะเสียงนาฬิกาปลุกยังไงละ?! ลืมตาขึ้นมาก็เห็น เอ่อ...พี่อ๊อฟมันนอนกอดผม? ผมจำได้ว่าผมนอนกอดมันนิ? ยังไงก็ช่างมันเถอะ ผมก็นอนยิ้มอยู่อย่างนั้นแหละครับ >.< แล้วสักพักมันก็ตื่น ผมก็แกล้งหลับตา.......


พี่อ๊อฟ : หึ! (เสียงแข็งแล้วลุกขึ้น ผมก็ลืมตามองแบบเซ็งๆ มันก็รู้ทันตลอดอะ)
ผม : มอนิ่งคิสอะ? (ถามในสิ่งที่มันชอบทำ มันก็มองผมนิ่งๆ)


มันไม่พูดอะไร มันลุกไปเลยครับ ผมนั่งหน้าเหวอเลยทีเดียว ผมก็ลุกตามมันไปอาบน้ำ มันก็คอยช่วยตลอดอะครับ แต่ก็ไม่พูดกับผมเหมือนเดิมอะ คืออะไร? พอทำไรเสร็จก็ออกมาแต่งตัว พี่อ๊อฟก็ทายาให้เหมือนเดิม แล้วก็พากันลงไปกินข้าว พี่อ๊อฟก็จัดยาให้ผมพร้อม ผมก็ยิ้มบานอย่างเดียวเลยสิ แล้วเราก็พากันไปโรงเรียนระหว่างทางผมก็พูดคนเดียวเหมือนเดิม มันก็เงียบเหมือนเอาปากหย่อนลงไปในชักโครกแล้วอะ พอถึงพี่อ๊อฟไปส่งผมหาเพื่อนๆด้วยนะไม่เชิงไปส่งหรอก มันก็ประมานว่าเดินตามมาอะ จะยังไงผมก็ยิ้มบานเลยครับ พอถึงโต้ะเพื่อนๆผม มันก็เดินไปเลย ไปโดยไม่มีคำพูดอะไรใดๆหลุดออกจากปากมันเลยอะ ผมละนอยจริงๆ แต่ก็ยังไงผมก็เป็นคนผิดอยู่นิเนอะ ทำไงได้อะ แรดเอง555 เพื่อนๆก็ถามอาการผมอย่างเป็นห่วง ผมก็ตอบบ้าง เงียบบ้างก็มัวแต่คิดเรื่องพี่อ๊อฟนี่เนอะ เฮ้อ!....


ปอ : ทำไมทำหน้าแบบนั้นวะ?(ถามผมนิ่งๆ)
ผม : ทำหน้ายังไงวะ?(ถามมันแบบงงๆ)
วิว : เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวทำหน้าหงอย เป็นบ้านะมึงหนะ(ไอนี่นิ ผมมองค้อนมันเลยอะ)
นัท : นท วันนี้ว่างปะ(หันมากระซิป ผมนั่งข้างมัน อีกข้างก็ไอมิน)
ผม : ทำไมวะ? (หันไปถามอย่างสงสัย)
นัท : ก็กู....นัดกับคนที่มึงไปขอเบอร์ให้ไปเดทอะดิ ไม่กล้าไปคนเดียววะ กูอาย(กระซิปบอกผมด้วยท่าทางเขินอาย)
ผม : มึงชวนคนอื่นได้ป่าวอ่า พอดีกูต้องง้อพี่อ๊อฟอีกอะ เค้าโกรธกูอยู่อะมึง(บอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง)
นัท : มึงจะให้กูชวนใคร ดูแต่ละคนด้วย ทำเดทแรกกูพังพอดี(บอกอย่างไม่พอใจ)
ผม : ก็เดทแรกมึงไม่จำเป็นต้องเอาเพื่อนไปหรอก(พูดอย่างไม่ใส่ใจ)
นัท : อ่อ คือได้แฟนคืนมาแล้วก็จะไม่เห็นหัวเพื่อนใช่มะ(ทำท่างอน ผมละอยากตายจริงๆ)
ผม : ไอนัท เดทแรกนะไอเวร จำเป็นต้องเอาเพื่อนไปเกะกะมั้ย!(บอกอย่างหงุดหงิด)
มิน : มึงสองคนคุยอะไรกันวะ(ถามอย่างสงสัย)
วิว : เออ งุ้งงิ้งๆ อย่าบอกนะมึงสองคนจีบกันอะ(ผมกรอกตาหนักมากเอาจริง)
ผม : ปากมึงนี่นะไอวิว!(มองไอวิวตาขวางเลยทีเดียว)
ปอ : แล้วมึงคุยอะไรกันวะ?(ถามอย่างสงสัย)
ผม : ก็ไอนัทมัน....(ไอนัทมองผมตาขวางเลยทีเดียว) เอ่อ คือมันคุยกับกูเรื่องการ์ตูนหนะ แหะๆ(แถไปสิ)
ปอ : หรอวะ ทำไมต้องกระซิปกระซาบกัน?(มองอย่างจับผิด)


แล้วผมก็แก้ๆตัวไป ไอนัทมันไม่อยากให้ใครรู้นี่ แล้วนี่ผมต้องทำยังไงละ? พี่อ๊อฟก็ต้องง้อ ไอนัทก็ต้องไปส่ง โว้ะ อะไรกันนักหนาก็ไม่รู้ นั่งคุยกันสักพักก็พากันขึ้นห้องเรียน เพื่อนๆคนอื่นก็มาถามไถ่ว่าผมเป็นไงบ้าง ผมก็ตอบๆไปครับ พอพักเที่ยงก็ลงไปหาไรกินกับเพื่อนๆ พี่อ๊อฟก็ไม่มาหาเลยงะ ไปกินข้าวกับเพื่อนตั้งไกล โถ่! ใจร้ายกับผมเกินไปมั้ง ผมก็ชะเง้อมองแล้วมองอีกอะ.....
ปอ : มองขนาดนั้นก็เดินไปหาเถอะ(พูดนิ่ง)
ผม : เออๆ งั้นแปปนะเดี๋ยวมา(ผมก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินตรงไปหาพี่อ๊อฟเลยครับ)


เพื่อนๆก็งงๆกัน มันคงงงว่าปอพูดประชดแล้วผมไปจริง? ผมก็ไม่สน เพราะจริงๆก็อยากไปอยู่แล้วไง55 แต่พี่อ๊อฟมันนั่งหลังโรงอาหารเลยไงไกลเกิน พอไปถึงเพื่อนๆมันก็ยิ้มให้ผม พี่อ๊อฟมันก็นั่งกินข้าวนิ่งๆ ผมก็นั่งเบียดมันเลย เพราะมันนั่งมุมโต๊ะ มันก็หันมามองผมนิ่งๆ แล้วก็กินข้างต่อไป ไม่สนใจผม?......


พี่กร : ไงมึง ได้ข่าวว่าไปมีเรื่องมาหรอ?(ถามอย่างเป็นห่วง)
ผม : นิดหน่อยอ่าพี่ (ยิ้มบาน)
พี่กฤษ : แหนะๆ จะมาอ้อนอะไรไออ๊อฟอีกละ!(พูดกวนๆ ผมก็ยิ้มเขินๆ)
พี่โอม : แล้วนี่มึงหายดียัง(ถามอย่างสงสัย)
ผม : หายดีแล้ว ได้คนดูแลดี (ยิ้ม)


ผมก็พูดคุยกับพวกพี่ๆเค้าไปสักพัก พี่อ๊อฟก็ลุกเดินเอาจานไปเก็บ คืออะไร? ไม่สนใจผมเลยอะ ผมก็มองตามหงอยๆเลย....


พี่โอม : มันโกรธมึงหรอ?(ถามอย่างอยากรู้)
ผม : อืม ไม่ยอมคุยกับผมเลยอ่า(ทำหน้างอ)
พี่กร : เอาน่า ง้อมันบ่อยๆเดี๋ยวมันก็หายเองแหละ(ยิ้ม)


พวกพี่เค้าก็ปลอบและแนะนำผมไปด้วยผมก็รับฟังอย่างไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ชะเง้อหาพี่อ๊อฟแหละ โถ่ นึกว่าจะดีแล้วซะอีกอ่า ผมก็เดินกลับไปหาเพื่อนๆ มันก็นั่งเม้ากันอยู่....


วิว : ไงมึง คอตกเลยนะ (พูดแซว)
ผม : เฮ้อ!(ถอนหายใจอย่างเซ็ง)
ปอ : พี่อ๊อฟโกรธมึงหรอวะ?(ถามอย่างสงสัย ผมก็พยักหน้าด้วยหน้าหงอยๆ)
นัท : ไปก่อเรื่องอะไรไว้อีกละมึง(ถามนิ่งๆ)


ผมก็นั่งเซ็งๆ ข้าวก็กินไปได้นิดเดียวเอง โถ่......


“นท มีคนบอกให้เอายามาให้มึงวะ” ผมหันไปมองตามเสียง พี่โอม? ผมหันมองซ้ายขวามันมาคนเดียวด้วย


ผม : แล้วพี่อ๊อฟละ(ถามแล้วมองหา)
พี่โอม : มันให้กูเอายามาให้ อะกินเลยนะ มันบอก(ผมก็รับยามากินแบบงงๆ ผมลืมเอายามานิ! เพราะเมื่อเช้ามัวแต่พูดคนเดียวและก็กลุ้มที่พี่อ๊อฟไม่พูดด้วยอ่า)
ปอ : แล้วทำไมพี่อ๊อฟไม่เอามาให้เองอะ(ผมก็มองพี่โอมอย่างอยากรู้)
พี่โอม : มันโกรธไอนทอยู่แหละมั้ง (ยิ้ม ผมซึมเลยทีเดียว) เอาน่า มันยังเป็นห่วงมึงนะ(ตบไหล่ผม) งั้นกูไปก่อนนะ(โบกไม้โบกมือแล้วก็เดินไป)
นัท : คงเรื่องใหญ่แน่ๆเลยใช่มะ(ถามผม)


ผมก็ไม่ตอบอะไร จนพวกมันเปลี่ยนเรื่องคุยกันนั่นแหละ เราก็พากันขึ้นห้องไปเรียน เรียนไปแบบไม่รู้เรื่อง เพราะรู้ตัวเองเลยว่าเหม่อ ตลอดเวลา....


ปอ : นท พี่อ๊อฟโกรธมึงเรื่องอะไรวะ?(อยู่ๆหันมาถามขณะเรียนกันอยู่)
ผม : เค้ารู้แล้วว่ากูกับไอสิงโต(มันตาโตเลยครับ)
ปอ : รู้ได้ไง แล้วยังไงวะ? เค้าเลิกกับมึงหรอ?(ถามอย่างตกใจ)
ผม : ไม่พูดอะไร พอรู้กูก็อธิบายนะ มันก็ดูเสียใจอะมึง แต่มันก็ไม่ได้บอกเลิกหรืออะไรอะ กูก็พยายามตามง้อนะ มันไม่คุยกับกูด้วยเนี่ย(พูดอย่างหัวเสีย)
ปอ : เอาน่า กูว่ายังไงๆ มันก็รักมึงแหละ ขนาดตอนเที่ยงมันยังให้เพื่อนมันเอายามาให้เลยนะเว้ย(พูดปลอบใจ?)


แล้วมันก็พูดๆมา ผมก็พยักหน้าอย่างรับรู้? จนเลิกเรียนผมก็เก็บของอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้สิครับ สำนึกผิดจริงๆอะ ไม่รู้จะทำไง เฮ้อ......


นัท : นท ไปส่งกูนะ(ทำหน้าอ้อนวอน)
ผม : มึงก็เห็นอ่า ว่ากูกับพี่อ๊อฟ อื้อ!(มันเอามือมาปิดปากผม ตอนนี้ปอมินวิว มันเดินออกไปรอนอกห้องแล้ว)
นัท : อย่าเครียดดิ กูจะพามึงไปคลายเครียดนะเนี่ย เดี๋ยวไปขอไออ๊อฟให้ เคมะ(ผมก็มองมันงงๆ) งั้นตามนี้ (แล้วก็ลากผมออกไปเลยครับ) พวกมึงกูไปก่อนนะ (บอกพวกปอ และลากผมไปครับ พวกมันก็มองงงๆ)


มันก็พาผมวิ่งไป ชมรมพี่อ๊อฟ พี่อ๊อฟก็นั่งวาดรูปหน้านิ่งๆอยู่คนเดียว ใต้ต้นไม้หน้าชมรม พอมันเห็นผมกับนัท มันก็เงยมามองนิ่งๆ แล้วก้มหน้าวาดรูปต่อ....


นัท : พี่อ๊อฟ ผมขอพานทไปซื้อของงเป็นเพื่อนหน่อยนะ(อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ผมนี่ทำหน้าไม่ถูกเลยครับ พี่อ๊อฟก็เงยขึ้นมามองนิ่งๆ)
พี่อ๊อฟ : ไปที่ไหน?(ถามนิ่งมาก คือนิ่งเกิ้น)
นัท : กะ ก็ที่ห้างหนะพี่ (ยิ้มแห้งๆ ถึงกับไปไม่ถูก)
พี่อ๊อฟ : งั้นรอแปป (แล้วมันก็ลุกขึ้นแล้วก็เดินเข้าไปในชมรม)
นัท : จะให้ไปป่าววะ?(ถามผมอย่างกังวล)
ผม : กูจะไปรู้หรอ กูบอกแล้วว่ามันโกรธกูอยู่อะ(พูดอย่างไม่พอใจ)


ผมก็ยืนเถียงกับไอนัทอยู่นั่นแหละครับ จนพี่อ๊อฟเดินออกมา พร้อมกับกระเป๋า?.....


นัท : ยังไงพี่(ถามอย่างสงสัย)
พี่อ๊อฟ : กูจะไปด้วย(บอกนิ่งๆ แล้วก็เดินนำไป)
นัท : แล้วกูจะไปยังไง ซ้อนสาม?(ถามผม)
ผม : ไอนัท พี่อ๊อฟมันยังไม่คุยกับกูเลย มึงก็ถามกูอยู่ได้ ไอห่า!(แล้วผมก็เดินตามพี่อ๊อฟไปอย่างหัวเสีย ไอนัทก็วิ่งตามา)


มันก็ถามผมอยู่นั้นแหละ คือผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นไง เพราะพี่อ๊อฟหน้าผมมันยังไม่อยากมองเลยมั้ง โถ่ ชีวิต พอเดินไปถึงลานจอดรถ พี่อ๊อฟก็ถอยรถออกมา.....


นัท : อะ เอ่อ(ทำเงอะงะ ไง)
พี่อ๊อฟ : ขึ้นมาเถอะ ซ้อนสามไปเนี่ยแหละ!(บอกอย่างรำคาน)


ไอนัทก็ให้ผมขึ้นก่อนแล้วมันก็ขึ้นตาม พี่อ๊อฟก็ถามมันห้างไหน ไอนัทก็บอกไปพี่อ๊อฟก็ขับนรถไปเงียบๆ ผมก็เนียนไง เอามือกอดเอวพี่อ๊อฟเลยครับ555 ไอนัทก็ชวนพูดนู่นพูดนี่ไป ผมก็เอามือลูบท้องพี่อ๊อฟเบาๆ มันก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด นิ่งๆให้ผมทำ ไอนัทก็พูดมากเหลือเกิน พอถึงก็พากันไปจอดรถแล้วก็เดินเข้าห้าง.....


ผม : นัท ร้านไหนวะ?(ถามอย่างสงสัย)
นัท : สตาร์บัคเว้ย (บอกผมอย่างมาด ผมมองอย่างหมั่นไส้)
ผม : จ้าๆ รวยนะมึงหนะ เกินไปป่ะ นัดสาวเข้าสตาร์บัคเนี่ยนะ(ถามมันอย่างไม่พอใจ)
นัท : ก็เค้าเป็นฝ่ายเลือกร้านนี่หว่า มึงจะให้กูทำไงวะ(พูดอย่างกังวล)
ผม : ไม่ใช่เค้ามาหลอกแดก หลอกให้มึงเลี้ยงกูไม่ยอมแน่ไอนัท!(ชี้หน้ามันอย่างหาเรื่อง)
นัท : เออๆน่า ที่ให้มึงมาก็จะให้มึงช่วยดูด้วยนี่ไงละ(บอกผมอย่างยอมๆ)
ผม : จะเข้าไปพร้อมกันหมดเลยหรอ?(ถามอย่างสงสัย)
นัท : อืม เค้าก็เอาเพื่อนมาด้วยอะ(บอกอย่างไม่ใส่ใจ)


แล้วพวกเราก็เดินไปร้านนั่น คือเอาจริงๆทุกคนคงรู้ราคาของกินแต่ละอย่างในสตาร์บัคนะครับ มันแพง และแน่นอนถ้าเราซื้อกินกันเองอะไหวนะ แต่นี่ซื้อกินเองไม่พอต้องเลี้ยงสาวอีกก็ไม่ไหวมั้ย ผมเป็นห่วงไอนัทอะครับกลัวมันจะโดนหลอกให้เลี้ยงของพวกนี้ พอเข้าไป พวกนั้นผมจำได้เพราะผมไปขอเบอร์ให้ไอนัทไง นั่งกัน คนมีพี่ชายเค้าคนนึง ไอนัทก็เขินอายเหลือเกินครับ จนผมได้ลากมันเดินไปอะ มันบิดจนตัวจะเป็นเกลียวแล้วครับ5555 เราก็ทักทายกันนิดหน่อย พี่อ๊อฟก็ยิ้มอ่อนๆ มันก็นิ่งและเงียบเหลือเกินนะครับ เฮ้อ....


นัท : อ้อ นี่นท และก็พี่อ๊อฟ เพื่อนและพี่ผมครับ นทพี่อ๊อฟ นี่พี่ฮอน พี่ฮัน (พูดอย่างเก้ๆกัง ผมก็ยิ้มทักทายนิดหน่อย)
พี่ฮอน : เอ๊ะ น้องหน้าคุ้นๆนะ(มองผมแล้วยิ้ม)
ผม : ก็ผมเป็นคนไปขอเบอร์พี่ให้นัทอะครับ แหะๆ(เกาหัวแก้เขิน)
พี่ฮอน : ฮ่าๆ นึกว่าจะจำกันไม่ได้สะแล้ว(ยิ้มแซว ดูเป็นกันเองเนอะ)
พี่ฮัน : สั่งไรมั้ย? (ถามนิ่งๆ)
ผม : เดี๋ยวผมไปสั่งนะครับ นัทปะ (ยิ้มแล้วก็กระตุกแขนนัทให้ลุก)


ผมก็ลุกขึ้นไปสั่งชาเขียวให้พี่อ๊อฟแล้วก็ช๊อกโกแลตให้ผมไอนัทก็สั่งของมันไป พอได้ก็กลับไปนั่งที่โต๊ะ ยื่นชาเขียวให้พี่อ๊อฟ มันก็รับไปนิ่งๆ แถมอมยิ้มด้วยนะ ทำเป็นมาดเข้มไง แล้วเราก็นั่งคุยกันไป ดูเหมือนว่าไอนัทจะชอบพี่ฮอนจริงๆนะ ดูมันจะเขินอายเป็นอย่างมาก พี่ฮอนแกก็ดูชอบแซวเหลือเกิน พี่ฮันนี่อยู่กับน้องสาวอย่างพี่ฮอนตลอดเวลาเลยหรอ? เจอทีไรก็เห็นอยู่ด้วยกัน ช่างเถอะ เราก็คุยกันไปครับ พวกพี่เค้าก็คุยกันสนุกดีเนอะ พี่อ๊อฟก็นั่งนิ่งๆ พอจะแยกย้ายก็ร่ำรากันสะนานเลยครับ ไอนัทมีการขอคุยกับพี่ฮอนส่วนตัวด้วยนะ มันร้ายมากเอาจริง ผมก็ยืนยิ้ม.....


พี่ฮัน : นัทมันดูจะขี้อายเนอะ(พูดขึ้นมา)
ผม : ไม่หรอกครับ มันคงเขินพี่ฮอนแหละ(ยิ้ม)
ผมก็ยืนคุยกันไป จนมันคุยกับพี่ฮอนเสร็จก็เดินกลับมา เราก็แยกย้ายกันครับ ไอนัทยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว......
ผม : มึงไปคุยอะไรกับพี่เค้าอะ(ถามอย่างสงสัย)
นัท : กูชวนพี่เค้าเที่ยว2ต่อสองวะ(ดูท่ามันนะครับ บิดไปบิดมา โว๊ะ ไม่ไหวแล้วมั้ง)
ผม : เป็นเอามากนะ แล้วนี่ยังไง คือจริงจัง?(ถามมันนิ่งๆ มันก็พยักหน้าอย่างเขินอาย) กูว่าคนนี้น่ารักเลยนะ เค้าก็ดูชอบพูดชอบแซวดีอ่ะ แล้วอีกอย่างก็ดีแล้วที่มึงไม่ได้เลี้ยงอะไรแพงๆเค้า(พูดอย่างจริงจัง)
นัท : ไม่หรอกน่า กูเด็กกว่าเค้านะเว้ย ถ้าเค้าจะหลอกแดกกูก็เกินไปมั้ง(พูดอย่างอารมณ์ดี)


ผมก็แซวมันไป เราก็เดินไปที่จอดรถกันครับ นี่ก็เย็นมากละ ตอนแรกไอนัทจะแยกไปขึ้นรถ แต่พี่อ๊อฟอาสาไปส่ง ก็ไปส่งมันที่บ้านกันอะครับ ระหว่างทางก็คุยกันไปผมก็เหมือนเดิม กอดเอวพี่อ๊อฟไง55 พอถึงบ้านไอนัทผมก็ลงไปทักทายพ่อแม่พี่มันสะหน่อยครับ ไม่ได้เจอกันนาน พอทักทายอะไรเสร็จ ผมก็กลับครับ ระหว่างทางผมก็ชวนพี่อ๊อฟคุยเยอะแยะ แต่ก็เหมือนเดิม ไม่มีสัญญานตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก? มันก็ขับไปพอถึงมันก็จอดหน้าบ้านผมครับ....
ผม : อยากนอนกับพี่อ๊อฟอีกอ่า(กอดมันแน่นไม่ยอมลงรถ)


พี่อ๊อฟมันก็แกะมือผมออกครับแล้วก็ดันผมลงรถ ผมก็หน้ามุ่ยลงรถสิ มันนี่ไม่มองหน้าผมเลยอะ พอผมลงแล้วมันก็บิดรถไปเลยครับ โว๊ะ ใจแข็งจังวะ! ผมก็เดินเข้าบ้านในสภาพเซ็งๆ พี่โน้ตกลับมาแล้วผมก็ทักทายแม่กับพี่โน้ตคุยกันนิดหน่อยผมก็ขึ้นบ้านไปทำการบ้านครับ พอถึงเวลาลงไปกินข้าว แม่ก็จัดยามารอไว้ให้ผม? ผมจำได้ว่าถุงยาอยู่ที่พี่อ๊อฟ พอถามแม่ แม่ก็บอกว่าพี่อ๊อฟเอามาให้ มันทำให้ผมยิ้มบานเลยครับ ทำไรเสร็จจนเวลาเข้านอนอะ พี่โน้ตก็ให้ไปนอนด้วย ก็นอนคุยกันไปจนหลับแหละครับ


พอมาอีกวัน พี่อ๊อฟก็มารับผมที่บ้านครับ ผมก็ไปกับมัน แต่วันนี้ผมเบื่อจะพูดละครับ พูดไปมันก็ไม่ตอบ ไม่รู้จะพูดให้ได้อะไร ผมก็เอาหน้าซบหลังมันจนถึงโรงเรียนนั้นแหละ มันก็เดินตามผมมาที่โต๊ะที่เพื่อนๆผมนั่ง แล้วมันก็เดินเลยไปครับ ผมก็มองมันอย่างเศร้าๆ มันจะนานแค่ไหนนะที่เป็นแบบนี้อะ โถ่ ผมไม่ชอบเลยเป็นแบบนี้อะ..........


ขอโทษด้วยนะครับที่หายไปหลายวัน ช่วงนี้ยุ่งจริงๆครับ อาทิตย์หน้าทั้งทั้งอาทิตย์อาจจะไม่ได้มาต่อเลยเพราะต้องสอบ แต่พอพ้นสอบไปก็ว่างยาววววววเพราะปิดเทอม555 ยังไงก็...อย่าพึ่งเบื่อหน่ายกันนะครับ^^

dache112

สงสารพี่อ๊อฟอนอะ 555 ก็ยังดีที่ไม่เลิกกัน ส่วนเรื่องเฮียสิงก็ควรวางตัวให้ดีนะครับเพราะ ถึงพี่อ๊อฟจะรักมากยังไงก็คงต้องปล่อย ไม่มีใครรับได้กับสถานการณ์แบบนี้หรอกครับ เพราะมันก็ไม่ต่างอะไรกับเล่นชู้ เพราะฉะนั้นทางที่ดีควรวางตัวให้อยู่ในถานะเพื่อนดีกว่าครับ อย่าทำอะไรให้มันเกินเลยไปมากกว่านี้ สงสารเฮียอ๊อฟ

jumboa

ขอบคุณ​ครับ.

Leatherk13

ขอบคุณคับ

ton_gori

สงสัยต้องหาวิธีให้พี่อ๊อฟกะสิงโตเข้ากันให้ได้ คราวนี้แหละ นทได้ปวดหัวแน่

ssangsak

ขอบคุณครับ