|
หลอกเย็ดเพื่อนร่วมหอ 97 ตอนช่วยรุ่นพี่ฝึกงาน 1 โดย Orama ผมได้รับการติดต่อจากอาจารย์ว่ามีรุ่นพี่คนนึงเคยเรียน ปวช.ไฟฟ้าที่นี่จบแล้วไม่เรียนต่อสายช่าง แต่ไปเรียนต่อระดับปริญญาตรีคณะศิลปศาสตร์ เอกการพัฒนาชุมชน ที่วิทยาลัยครูนครราชสีมา พอเรียนปี 4 เขาให้ลงชุมชนเพื่อฝึกงานเป็นเวลา 1 เทอม แล้วรุ่นพี่เลือกได้หมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างไกลของจังหวัดนครราชสีมา ประมาณ 50-70 กิโลเมตร โดยรุ่นพี่จะฝึกงานกันเป็นกลุ่ม ๆ ละ 10 คน มีทั้งชายทั้งหญิง ถ้าสมัยนี้ก็คงเรียกว่าเข้าค่ายอาสา พี่ ๆ เลือกที่จะดูแลด้านความปลอดภัยเกี่ยวกับไฟฟ้าในหมู่บ้านดังกล่าว โดยจะเป็นการอบรมให้ความรู้ และรณรงค์หาทุนเพื่อซ่อมแซมอุปกรณ์ไฟฟ้าให้โรงเรียน และวัด รุ่นพี่เลยมาติดต่ออาจารย์เพื่อขอให้น้อง ๆ ไปช่วยสัก 3-5 คน “ต๊ะ มานี่หน่อย” “ครับอาจารย์” “นี่พี่วุธ รุ่นพี่เรา จบไปหลายปีแล้ว” “หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้รุ่นพี่ “พี่เขาไปเรียนต่อศิลปศาสตร์ที่โคราช เอกพัฒนาชุมชน วุธเล่าให้น้องเขาฟังเองดีกว่า เดี๋ยวจารย์ขอตัว” “ครับอาจารย์” อาจารย์พูดเสร็จก็เดินออกไปปล่อยให้ผมนั่งที่โต๊ะฝึกไฟฟ้ากับพี่วุธสองคน พี่วุธสูงพอ ๆ กับผม หน้าตาก็ธรรมดาเหมือนคนอีสานทั่วไป ผิวออกขาว ๆ เหลือง ๆ รูปร่างออกจะเจ้าเนื้อนิดนึงแต่ไม่ถึงกับอ้วน “เราชื่อต๊ะใช่มั้ย” “ใช่ครับ” “คือพี่ลงเรียนศิลปศาสตร์ที่โคราช เอกพัฒนาชุมชน ตอนนี้ปีสุดท้ายพี่ต้องลงฝึกงานในชุมชน” “ครับ” ผมตั้งใจว่าพี่เขาจะพูดอะไรต่อ “พอดีพี่กับเพื่อน ๆ ประมาณ 10 คนคิดจะรณรงค์เกี่ยวกับการใช้ไฟฟ้าอย่างปลอดภัยในหมู่บ้าน เพราะหมู่บ้านที่พี่จะไปนี้ไฟฟ้าเพิ่งเข้าถึงได้ปีกว่า ๆ หลายคนยังใช้ไม่ถูกต้อง” “ครับ” “เพื่อน ๆ พี่ก็เห็นด้วย แต่ทุกคนไม่มีความรู้เรื่องไฟฟ้าเลย ส่วนพี่เองก็ลืมไปหมดแล้ว เลยมาปรึกษาอาจารย์ แกแนะนำให้ชวนน้อง ๆ ไปช่วยเทรน ช่วยสอน” “ครับ” “อาจารย์ก็เลยแนะนำต๊ะ ให้ต๊ะช่วยสอบถามเพื่อน ๆ ดูว่าใครพอจะไปช่วยพี่ได้บ้าง พี่ขอสัก 3-5 คน” “ไปกี่วันครับ” “ไปเฉพาะศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ประมาณสัก 3 อาทิตย์” “แล้วจะให้ไปเมื่อไหร่ครับพี่” “ประมาณปลายเดือนนี้ พอจะแนะนำใครได้บ้าง” ผมนั่งใช้ความคิดว่าจะแนะนำใคร เพราะเสาร์อาทิตย์ ทุกคนก็ต้องกลับบ้านเพื่อไปขอเงินเป็นค่าอยู่ค่ากินกับครอบครัวประจำสัปดาห์ “ผมพอไปได้ครับ แต่คนอื่นต้องถามดูก่อน เพราะเพื่อนผมส่วนใหญ่ต้องกลับบ้านต่างอำเภอทุกเสาร์ อาทิตย์” “ได้ต๊ะช่วยพี่ก็สบายใจ ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ขอสัก 2-3 คนก็ได้” “ได้ครับ” “เฮ้ยต๊ะ ต๊ะ” ผมหันไปตามเสียงเป็นไอ้นะ กับไอ้วิท เดินกอดคอกันมาแต่ไกล “นะ วิท นี่พี่วุธ รุ่นพี่พวกเรา” ไอ้นะกับไอ้วิท ยกมือไหว้แบบงง ๆ ผมเล่าเรื่องที่พี่วุธมาขอความร่วมมือให้พวกเราไปช่วย โดยมีพี่วุธคอยเสริม “กูไปได้ แต่แค่อาทิตย์เดียวว่ะ” ไอ้วิทพูดขึ้นมาก่อน “กูต้องไปถามแม่ดูก่อนว่าจะให้กูพาไปไหนมั้ย แต่พอช่วยได้สักอาทิตย์ “เออ..พี่วุธ จำเป็นต้องเป็นคนเดิมมั้ยครับ หรือสลับกันได้” “ไม่จำเป็น สลับกันไปได้” “งั้นก็ไม่น่ามีปัญหานะครับ เดี๋ยวผมให้รายชื่อพี่วันหลังได้มั้ยครับ ขอถามเพื่อน ๆ ดูก่อนว่าใครพอจะไปอาทิตย์ไหนได้บ้าง” “เออ แล้วพวกผมไปกันยังไงครับ” ไอ้นะถามได้ตรงใจผมจริง ๆ “ถ้าจะไม่รบกวนเกินไปพี่อยากให้เราขึ้นรถประจำทางไปลงที่โคราช แล้วพี่จะเอารถมารับที่ บขส.พาเข้าหมู่บ้าน ตอนกลับถ้าไม่ติดอะไรพี่จะมาส่งถึงนี่” “ได้ครับ” พวกผมรับคำเสร็จก็ขอตัวไปเรียนต่อ เห็นพี่วุธเดินเข้าไปในห้องพักอาจารย์ ตอนเลิกเรียนผมสอบถามเพื่อน ๆ หลายคนบ่นเสียดายว่าอยากจะไป พร้อม ๆ กัน แต่ว่างไม่ตรงกัน เลยจัดคิวออกมาได้เป็น 3 ชุด ชุดที่ 1 มีผม ไอ้นะ ไอ้อ้อม ไอ้รม และไอ้ยัน ชุดที่ 2 มีผม ไอ้เจต ไอ้ชัย และไอ้ตุ้ย ชุดที่ 3 มีผม ไอ้วิท ไอ้เกียรติ และไอ้วัน ผมให้รายชื่อพี่วุธไปก่อน ถึงวันจริงอาจมีการเปลี่ยนแปลง แต่จะพยายามหาคนให้ได้ตามจำนวนที่พี่เขาต้องการ ********************** วันศุกร์สิ้นเดือนอาจารย์อนุญาตให้ผมเดินทางไปช่วยพี่วุธที่โคราช ตั้งแต่ แปดโมงเช้า พวกเราชุดแรก มีผม ไอ้นะ ไอ้อ้อม ไอ้รม และไอ้ยัน พร้อมเป้สะพายหลังคนละใบ นั่งยิ้มแป้นบนรถประจำทางเพื่อมุ่งหน้าไปจังหวัดนครราชสีมา รถประจำทางพาเรามาถึง บขส. เกือบเที่ยง ระยะทาง 120 กว่าโล แต่ใช้เวลาวิ่งสองชั่วโมงกว่า พี่วุธเอารถกระบะติดแครี่บอยมารับพวกเราที่ บขส.ในรถเห็นมีเสบียงเต็มรถไปหมด ก่อนออกจากตัวเมืองพี่วุธพาไปกินข้าวเที่ยง เป็นอาหารตามสั่งข้างทาง พอกินเสร็จก็รีบบึ่งไปหมู่บ้านทันที รถวิ่งออกจากตัวเมืองได้ 40 กิโลเมตรก็เลี้ยวเข้าหมู่บ้านเจอแต่ถนนลูกรัง ฝุ่นแดงตลบอบอวน ถึงหมู่บ้านประมาณ บ่าย 2 เราวางแผนงานเพื่อจัดคน หมู่บ้านนี้มีอยู่ประมาณ 100 กว่าหลังคาเรือน มีชุมชนกลางบ้านประมาณ 50 กว่าหลังคาเรือน ที่เหลือก็กระจายกันอยู่โดยรอบ มีผู้ใหญ่บ้านเป็นผู้นำชุมชน และจุดศูนย์กลางชุมชนคือหลวงพ่อซึ่งเป็นพี่ชายแท้ ๆ ของผู้ใหญ่บ้าน พวกเราพักที่บ้านผู้ใหญ่บ้าน แกมีเรือนอยู่ 4 หลังที่ปลูกไว้ในบริเวณใกล้กัน แกบอกว่าไม้เยอะเลยปลูกไว้เพื่อลูก ๆ แกมีลูก 8 คน เป็นชาย 5 ผู้หญิง 3 คน คนโตเป็นหญิงออกเรือนแล้ว อยู่เรือนด้านหลัง ลูกชายคนที่ 2 และ 3 ก็มีเมียมีลูกแต่ไปทำงานที่อื่น ลูกสาว 2 คน เรียนในตัวเมืองที่โคราช กลับบ้านทุกเดือน ลูกชายอีก 3 คน เรียน ป.3 ป.5 และ ม.1 พี่วุธวางแผนอบรมให้ความรู้เรื่องเกี่ยวกับการใช้ไฟฟ้าอย่างปลอดภัย ส่วนพวกผมคอยสนับสนุน มีบางครั้งให้พวกผมช่วยให้ความรู้ กึ่งสาธิต รวมทั้งซ่อมแซมอุปกรณ์ สายไฟฟ้าอันไหนที่ชำรุดตามบ้าน ตามที่ชุมชน โรงเรียน หรือในวัด พี่ ๆ บางส่วนก็เดินตามบ้านเพื่อสอบถามข้อมูลพื้นฐานครัวเรือน ทั้งรายรับ รายจ่าย ความต้องการ พี่ ๆ บางคนก็ต้องลงไปในนา ในสวนทั้งช่วยทำนา ทำสวน แล้วอาศัยพูดคุยกันเพื่อเก็บข้อมูลไปด้วย บางบ้านก็ขอให้ไปช่วยดูเป็นการส่วนตัว พอแก้ไขปรับปรุงให้เสร็จก็ทำอาหารเลี้ยง กินกันอิ่มหนำสำราญ ที่นี่ถึงแม้จะห่างไกลความเจริญ แต่จิตใจแต่ละคนถือว่าเจริญมาก เพราะอยู่กันอย่างพี่อย่างน้อง ให้ความร่วมมือ และมีน้ำใจเอื้อเฟื้อต่อกัน ตอนอบรมที่ศาลากลางบ้าน ชาวบ้านก็ช่วยทำกับข้าว น้ำหวาน มาเลี้ยง เหมือนงามบุญย่อม ๆ วันแรกที่มาถึงเราวางแผนงานว่าจะไปตรงไหนบ้าง ซึ่งจริง ๆ แล้วพี่ ๆ เขามาติดต่อผู้ใหญ่บ้านไว้เป็นเดือนแล้ว ว่าจะมาทำอะไร พอเช้าวันเสาร์เราเตรียมเปิดตัวอย่างเป็นทางการโดยอาศัยศาลาวัด ซึ่งเป็นศูนย์กลางของชาวบ้าน ผมทำธุระส่วนตัวเสร็จกำลังจะเดินไปสมทบที่วัด “พี่ต๊ะ พี่ต๊ะ” “ว่าไงก้อง” ไอ้ก้องคือลูกคนที่ 6 ของผู้ใหญ่บ้าน เรียน ม.1 วัยกำลังตื่นหมอยเลย หลังจากสร้างความรู้จักกันมา 1 วันเต็ม ความคุ้นเคยก็เกิดขึ้น “ไฟฟ้าเรียนยากมั้ย” “ก็ไม่ยากนะ” “แต่ผมเห็นมีแต่คำนวน อยากเรียน แต่ผมอยากเรียนช่างยนต์มากกว่า” “อ้าว...อยากเรียนช่างยนต์ก็เรียน แล้วมาถามไฟฟ้าทำไม” “คือผมเห็นพี่ไอ้หนุ่ยมันก็จบช่างยนต์มา แล้วมาซ่อมรถมอไซต์วัน ๆ เปื้อนแต่น้ำมันเครื่อง” ในหมู่บ้านมีร้านซ่อมมอไซต์อยู่ที่นึงคือพี่ไอ้หนุ่ยนี่เอง “มันก็ไม่เสมอไปหรอก บางคนเรียนไปเรื่อย ๆ จนถึงระดับวิศวกร ก็จะทำงานเรื่องออกแบบ บางคนก็เรียนมาเพื่อประกอบอาชีพเป็นช่างซ่อม อย่างพี่ชายไอ้หนุ่ยเพื่อนเรา” “แล้วทำไมมันไม่เรียนต่อให้สูง ๆ ละพี่” “อันนี้พี่ก็ไม่รู้นะ อาจจะฐานะทางบ้านไม่ดี หรือไม่ชอบเรียนมั้ง” “คงอันหลังมากกว่า เพราะบ้านมันก็รวยนะ” ผมอมยิ้มกับความไร้เดียงสาของไอ้ก้อง “ว่าแต่วันนี้มีไรกับพี่ปะ หรือมาถามแค่นี้” ผมกำลังจะไปวัดเพื่อไปสมทบกับพี่ ๆ เพราะวันนี้เราแบ่งกันเป็นทีม เพื่อสำรวจข้อมูลเบื้องต้นก่อน ๆ ที่จะลงมือทำจริง “ไม่มีไรพี่ วันหยุดไม่รู้จะไปไหน ผมไปดูพวกพี่ ๆ ด้วยได้ปะ” “ได้ งั้นเดี๋ยวเราไปวัดกัน” ผมกับไอ้ก้องเดินไปคุยกันไป ระยะทางระหว่างบ้านกับวัดไม่ไกลกันมาก แต่ไอ้ก้องมันพาผมเดินเข้าซอยนี้ออกซอยนั้น ทักทายคนทั้งหมู่บ้าน ผมก็เดินตามมันไปเรื่อย ๆ ว่ามันจะพาผมไปไหน พอพ้นซอยก็เจอรั้ววัด เจอพี่คมสันเดินสวนออกมาจากในวัด “อ้าวเพิ่งมาถึงหรอต๊ะ” “ครับ พี่จะไหนครับ” “พี่จะไปเอากระดาษช๊าตที่บ้าน” “แล้วทุกคนมาถึงหรือยัง” “นั่งรออยู่บนศาลาโน่น รอหลวงพ่อฉันท์เช้าก่อน” “ครับ” เราสองคนเดินเข้าไปในวัด บรรยากาศวัดต่างจังหวัดจะเต็มไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ โดยเฉพาะต้นโพธิ์ โบสขนาดกระทัดรัด มีศาลาหลังเล็ก ๆ ยกพื้นสูงประมาณเมตรกว่า ๆ มุงด้วยสังกะสี มีกุฏิอยู่ 3 หลัง เป็นของเจ้าอาวาส และของพระลูกวัดอีก 2 หลัง ปลูกแบบชาวบ้านปลูกกันเอง ผมมองขึ้นไปบนศาลายังไม่มีชาวบ้าน เห็นแต่พี่ ๆ สามสี่คน กางกระดาษแผ่นใหญ่เพื่อวางแผนงาน ไอ้ก้องเลยชวนผมเดินไปหลังวัด “พี่ต๊ะไปหลังวัดกัน” “มีไร” “มีสระน้ำ ไปดูกัน” ผมเดินออกไปทางหลังวัด ห่างจากวัดประมาณ 300 เมตร เป็นสระน้ำขนาดใหญ่ มีบัวขึ้นเต็มสระ มีสาว ๆ เอารถเข็นน้ำไปใช้ในครัวเรือนสามสี่คน “ชาวบ้านเขาเอาน้ำที่นี่ไปใช้หรอ” “ใช่ครับ บ้านผมก็มาเอาจากที่นี่” “อ้าว....แล้วใครมาเข็นน้ำ” “บ้านผมใช้รถมาสูบใส่ถัง แล้วเอาไปใส่แท้งไว้ใช้” อ๋อ บ้านผู้ใหญ่ต้องพิเศษกว่าคนอื่น 555555555555555555 ****************** พอพระฉันเช้าเสร็จหลวงพ่อก็แนะนำให้ทุกคนรู้จัก ผู้ใหญ่บ้านก็เสริมว่าเรามาที่นี่ด้วยวัตถุประสงค์อะไร พอพูดคุยกับชาวบ้านเสร็จทุกคนก็ไปประกอบอาชีพของตนเอง เพราะชาวบ้านแต่ละคนเขาไม่มีเวลามานั่งฟังทั้งวัน ทุกคนต้องลงไร่ ลงนา พอชาวบ้านไปกันหมดพวกเราก็วางแผนกันต่อ ตอนเย็นพี่ ๆ แบ่งคนออกเป็นสี่กลุ่มเพื่อไปพูดคุยกับชาวบ้านหลังเลิกงาน เพราะงานพัฒนาชุมชนเป็นงานที่สร้างความเข้าใจกับชาวบ้าน ทั้งอบรม และส่งเสริมความรู้ แต่ถ้าจะให้ชาวบ้านมารวมตัวกันในห้องประชุมคงยาก เพราะทุกคนต้องลงไร่ ลงนาประกอบอาชีพ ดังนั้นพวกพัฒนากรจึงต้องออกไปทำงานตอนที่ชาวบ้านเลิกงาน หรือไปตอนที่ชาวบ้านกำลังทำงาน บางคนก็ช่วยทำด้วยเพื่อแลกเปลี่ยนกับข้อมูลที่ต้องการ พอแบ่งกลุ่มเสร็จแล้วให้พวกผมไปกับพี่ ๆ กลุ่มละคน ผมได้ไปกับพี่คมสันและพี่กุ้งนาง ลงไปในชุมชนหลังวัด มีบ้านอยู่ประมาณ 10 กว่าหลัง จริง ๆ แล้วเหมือนเครือญาตกันมากกว่า พอแต่งงานไปก็มาปลูกบ้านอยู่ใกล้ ๆ กัน จนเกิดเป็นชุมชน “ผมไปด้วยได้มั้ยพี่ต๊ะ” ไอ้ก้องหันมาถามผม ผมหันหน้าไปทางพี่คมสันเพื่อขอความเห็น “ไปได้ ไปหลาย ๆ คนสนุกดี ต๊ะจะได้มีเพื่อนคุย” พี่คมสันพูดเหมือนมีเลสนัยแอบแฝง เราสี่คนเดินไปในชุมชนหลังวัด แทบไม่ต้องเดินไปตามครัวเรือนเลย เพราะไปเรือนลุงผันคนเดียวก็ได้ข้อมูลหมดทุกบ้าน เพราะ 10 กว่าหลังนี้แกเป็นคนปลูกเองกับมือ นั่นก็บ้านลูกสาว นั่นก็บ้านลูกชาย ลุง ป้า น้าอา เต็มไปหมด ชุมชนหลังวัดเราวางแผนคุยประมาณ 2 - 3 ชั่วโมง แต่เอาเข้าจริงไม่ถึงชั่วโมงพี่คมสันกับพี่กุ้งนางก็ได้ข้อมูลครบถ้วนแบบเกินความคาดหมาย จริง ๆ แล้วลุงผันก็เป็นญาตห่าง ๆ กับผู้ใหญ่บ้าน เป็นญาตผู้พี่ของย่าผู้ใหญ่บ้าน แกชวนกินข้าวเย็นด้วยกันแต่พี่กุ้งนางกับพี่คมสันบอกจะไปขอข้อมูลต่อ เอาไว้วันหลังจะแวะมากิน พอพ้นเรือนลุงผันพี่คมสันบอกจะไปเก็บข้อมูล แต่ให้ผมกลับบ้านก่อน “ต๊ะ เดี๋ยวพี่กับพี่กุ้งนางจะไปเก็บข้อมูลต่อ” “งั้นเดี๋ยวผมไปด้วย” “เฮ้ย...ไม่ต้องหรอก แกกับไอ้ก้องกลับบ้านเลยไม่ต้องรอ” “ได้ครับ” พอผมกำลังหันหลังจะเดินกลับบ้านผู้ใหญ่ “เฮ้ยต๊ะ” พี่คมสันเข้ามากระซิบ “แกกับไอ้ก้องไปเล่นที่ไหนก่อนก็ได้นะ อย่าเพิ่งเข้าบ้าน แล้วอีกชั่วโมงไปเจอกันทางเข้าหมู่บ้าน..เดี๋ยวพี่กับพี่กุ้งนางไปธุระแปบนึง” ผมส่งสายตาจับพิรุธพี่คมสันได้ทันที แกเองก็คงรู้ว่าผมจับทางแกถูก แกเอามือบีบบ่าผมเบา ๆ “ตามนั้นนะ” พี่คมสันย้ำอีกทีก่อนที่จะเดินพาพี่กุ้งนางเดินลับตาไป ตอนนี้เวลาเกือบ 6 โมงเย็นตะวันตกดินไปแล้วแต่ยังมีแสงสว่าง เรียกว่าโพ้เพล้เป็นช่วงเวลาผีตากผ้าอ้อม ขอบฟ้าจะมีสีแดง เหลือง “พี่ต๊ะกลับบ้านเถอะ” ผมจะบอกไอ้ก้องตรง ๆ ก็กระไรอยู่เลยต้องวางแผนให้พี่คมสันกับพี่กุ้งนางมีเวลาอยู่ด้วยกัน ขืนไปตอนนี้เกิดมีคนถามว่าพี่คมสันกับพี่กุ้งนางไปไหน ทำไมไม่มาด้วย รับรองโดนทั้งกลุ่มรุมแซวแน่ ๆ “อย่าเพิ่งกลับได้มั้ย พี่อยากเดินเล่นก่อน อากาศกำลังสบาย ไปสระน้ำกันมั้ย” จริง ๆ แล้วถ้าจะเดินออกจากชุมชนหลังวัดไปที่บ้านผู้ใหญ่เลยก็ได้ แต่ผมอยากถ่วงเวลาโดยอ้อมไปทางสระน้ำก่อน แล้วค่อยวกเข้าหมู่บ้านอีกทีน่าจะพอถ่วงเวลาได้บ้าง “ได้เลยพี่ต๊ะ” ไอ้ก้องพาผมเดินไปยังสระน้ำ กว่าจะถึงเล่นเอาเหงื่อชุ่มตัวไปเหมือนกัน สระจะมีทางลงหลายทางและสะพานไม้ยื่นไปในสระสำหรับตักน้ำ แต่ก่อนมีคนลงไปอาบน้ำแต่หลวงพ่อขอไว้ ให้ตักขึ้นมาอาบบนฝั่งแทน เผื่อคนอื่นเอาไปกินจะได้ไม่สกปรก ซึ่งทุกคนในหมู่บ้านก็เชื่อและทำตาม เรามาถึงสระน้ำเห็นเงาชาวบ้านตักน้ำขึ้นมาอาบใต้ต้นไม้ใหญ่กันหลายจุด ส่วนใหญ่จะเป็นหนุ่มสาว มีเสียงคุยกันแซวกันอย่างสนุกสนาน ส่วนใหญ่จุดอาบน้ำจะเป็นใต้ต้นไม้ใหญ่ซึ่งห่างจากสระหลายจุด เราไปนั่งพักเหนื่อยใต้ต้นไม้ใหญ่ริมสระต้นหนึ่งที่ไม่มีคนเหลือแต่ร่องรอยน้ำแสดงว่าคนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มีกระดานปูพื้นสงสัยเป็นที่อาบน้ำเหมือนกัน เพราะมีลอยน้ำแฉะ ผมนั่งพักเหนื่อยข้างต้นไม้ ไอ้ก้องคงร้อนเลยวิ่งลงไปที่สะพานเพื่อจะเอาน้ำล้างหน้า ลูบตัว “ตู้ม.......” “เฮ้ย...............” ผมรีบลุกขึ้นเดินไปที่สระน้ำ “ไหนหลวงพ่อบอกไม่ให้ลงไปอาบไงก้อง” ตอนแรกผมคิดว่าไอ้ก้องโดดลงไปเล่นน้ำ “ผมลื่นนะพี่ สะพานมันเปียก” “555555555555555555555” “พี่ดึงผมขึ้นไปก่อน” สะพานสูงกว่าระดับน้ำประมาณ ฟุตเศษ ๆ ทำให้ไอ้ก้องพยุงตัวขึ้นไม่ได้ ประกอบกับ เสื้อผ้าเปียกทั้งชุดทำให้แนบกับลำตัวกางขาไม่ขึ้น “ยื่นมือมา” ผมค่อย ๆ ดึงไอ้ก้องขึ้นจากน้ำ พอขึ้นมาได้มันถึงกับเซจะล้มล้มเลยกอดผมแน่น “เฮ้ย...เปียกหมด” ผมสองคนเดินขึ้นมาจากสะพาน น้ำไหลเป็นทาง ผมเดินไปถอดเสื้อผ้าบิดให้หมาด ๆ ใต้ต้นไม้ “เสื้อผ้าเปียกหมดแล้ว” ผมหันไปทางไอ้ก้อง มันแก้ผ้าหมดแล้วบิดน้ำออกมาสะบัด ๆ ผมเองก็ไม่ต่างจากมันเลยแก้ผ้าออกหมดเพื่อจะบิดผ้าให้แห้ง แสงจันทร์ที่เริ่มสว่างทำให้ไอ้ก้องเห็นควยผมห้อยเป็นพวง มันยืนจ้องตาค้าง แต่เพราะอยู่ใต้ต้นไม้และสูงกว่ามัน มันเลยมองไม่เห็นว่าผมจ้องมัน ผมก้มมองดูควยไอ้ก้องหดเป็นปลายแหลม ๆ แทบมองไม่เห็น กระโปกมันหดกลมเป็นก้อนสงสัยหนาวจนหด ผมเลยแกล้งแอ่นสะโพกสะบัดผ้าให้มันดูให้ชัด ควยผมแกว่งไปมาอย่างท้าทาย ถึงแม่จะเห็นเป็นเงา ๆ ก็พอจะเดาออกว่านั่นคือควย ผมสะบัดผ้าจนหมาดแล้วเอามาใส่ จนเรียบร้อย “อ้าว...ไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ” “เออ......” ไอ้ก้องตื่นจากภวังค์ “เสื้อผ้ายังเปียกอยู่เลย” ผมดึงเสื้อผ้าไอ้ก้องมาบิดเอาน้ำออกแล้วสะบัดจนหมาด แล้วจะเอาไปใส่ให้ไอ้ก้อง “เอายกขาขึ้น” ผมย่อตัวลงจะใส่กางเกงให้ไอ้ก้อง มันจับบ่าผมแน่น ปลายควยน้อย ๆ ของมันชี้ตรงหน้าผมพอดี “ทำไมมันเล็กจังว๊ะ” ผมเอาปลายนิ้วเขี่ยปลายควยไอ้ก้อง “บ้าพี่ต๊ะ” ไอ้ก้องตกใจเอามือกุมควย ขามันที่มีกางเกงติดอยู่ทำให้มัน หงายหลังลงไป แต่ก่อนที่ก้นมันจะถึงพื้น มือผมรีบเข้าประคองได้ทันที ผมพยุงให้มันยืนขึ้น ควยไอ้ก้องเริ่มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ “เจอนิ้วมือแค่นี้ถึงกับสู้เลยนะ 5555555555” ไอ้ก้องคงอายมันรีบเอากางเกงไปใส่เองอย่างรวดเร็ว แต่เสื้อเราไม่ใส่ ทั้งสองคน เราเดินเปลือยอกออกจากบริเวณสระเพื่อกลับเข้าบ้าน “พี่ต๊ะ” ไอ้ก้องเรียกผมขณะที่เดินมาได้ครึ่งทาง “มีไร” “เออ...............” “มีไรว่ามาเถอะ” “คือ.......ทำไงควยผมถึงจะใหญ่เหมือนพี่” เอาแล้วไงกู “เดี๋ยวอายุเท่าพี่ หรืออายุมากขึ้นมันก็ใหญ่เองตามตัวแหละ” “พี่ชายผมก็อายุมากแล้ว เท่าพี่ได้มั้งแต่ยังใหญ่ไม่เท่าของพี่เลย” “ก็นวดบ้าง คลึงบ้าง ทำไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวมันก็ใหญ่” “ทำแบบไหนหรอพี่ สอนผมมั่ง” เอาแล้วไงกู งานนี้ประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยอีกเสียแล้วละมั้ง “เอาไว้ว่าง ๆ เดี๋ยวพี่สอนให้ แต่อย่าไปบอกใครนะเดี๋ยวมันไม่ขลัง” “สาบานเลยพี่” พอใส่เสื้อผ้าเสร็จเราสองคนเดินมาถึงบ้านเห็นพี่คมสันกับพี่กุ้งนางนั่งอยู่บนเรือนแล้ว พอเดินขึ้นเรือนทุกคนหันมามองเราสองคนเป็นตาเดียวกัน “มึงไปไหนมาไอ้ต๊ะ” ไอ้อ้อมเปิดฉากก่อน “ไปเล่นน้ำมาละซิ” พี่คมสันตาไวรีบออกตัวแทนก่อน แล้วยักคิ้วให้ผมอย่างมีเลสนัย “ไม่ได้เล่นเลย ผมจะลงไปล้างหน้า สะพานมันลื่นเลยตกลงไปในน้ำ พี่ต๊ะช่วยดึงขึ้นมาเลยเปียกไปด้วย” “มึงก็ซนเหลือเกินไอ้ก้อง” “ซนที่ไหนพ่อ ไม่เชื่อถามพี่ต๊ะดูซิ” “เออ ๆ ไปอาบน้ำ มึงก็เถียงพ่อจัง” แม่ไอ้ก้องมาพาไอ้ก้องไปอาบน้ำ “ต๊ะก็ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเป็นหวัด” แม่ไอ้ก้องบอกให้ผมไปอาบด้วย “ต๊ะ” “ว่าไงอ้อม” “กูไปอาบด้วย” “ไปดิ” ผมกับไอ้อ้อมลงไปอาบน้ำโอ่งข้างล่าง เห็นไอ้นะ ไอ้รม และไอ้ยัน กำลังอาบอยู่ก่อนแล้ว “เฮ้ยมาเลย เดินร้อนมากได้อาบน้ำแล้วสดชื่นว่ะ” ไอ้รมตะโกนเรียกผมกับไอ้อ้อม “กูไปเห็นสระหลังวัดมาแม่งโคตรน่าโดดซิบหาย” ไอ้นะพูดด้วยความเสียดาย “หลวงพ่อห้ามลงไปอาบนี่” “ก็นั่นแหละ ถึงทำให้กูเสียดายอยู่นี่ไง” เรา 5 คนอาบน้ำด้วยความสดชื่น ขึ้นมาบนเรือนเห็นเมียผู้ใหญ่หาข้าวหาน้ำรอเรียบร้อย “มาหนุ่ม ๆ มากินข้าวกัน” กินข้าวเสร็จต่างคนต่างแยกย้ายไปนอนในที่จัดให้ ผมได้นอนมุ้งเดียวกับไอ้นะ ส่วนไอ้อ้อม ไอ้ยัน และไอ้รมนอนมุ้งเดียวกัน หัวถึงหมอน ไอ้นะก็กรนสนั่น ผมนอนคิดอะไรเพลิน ๆ อยู่ ๆ ไอ้ก้องก็มุดมุ้งเข้ามา “พี่ต๊ะ พี่ต๊ะ” “มีอะไรก้อง” “เบา ๆ พี่ เดี๋ยวพี่นะตื่น” อ้าวไอ้นี่มีแผนอะไรหว่า “พรุ่งนี้พี่กลับแล้วใช่ปะ” “ใช่ ...แต่พวกพี่วุธเขายังอยู่ต่อนะ พวกพี่ต้องไปเรียน อาทิตย์หน้ามาอีก” “แล้วพี่จะมาอีกหรือเปล่า” “พี่ยังไม่รู้เลย แต่เพื่อน ๆ พี่สลับกันมา” “อ้าว.....แล้วเรื่องที่คุยกันไว้ล่ะ” “เรื่องอะไร” ผมงงว่าเรื่องอะไร ไอ้ก้องอ้ำอึ้งอยู่นิดนึงก่อนที่จะกระซิบเบา ๆ “ก็เรื่องทำให้ควยใหญ่ไง” “อ๋อ.....เดี่ยวถ้าพี่กลับมาอีกพี่จะสอนให้” “แล้วถ้าพี่ไม่ได้มาล่ะ” เออ...แล้วถ้าเราไม่ได้มาล่ะ “ไม่รู้ดิ” “นั่นไง พี่สอนผมวันนี้ได้ปะ” “เดี๋ยวเพื่อนพี่ตื่น” “เสียงดังหรอพี่” “ก็ไม่เชิงหรอก” “งั้นไปข้างล่างกัน” ผมลังเลอยู่สักครู่ ว่าจะไปดีหรือเปล่า แต่ถ้าไม่ไปรับรองคืนนี้ไม่ต้องได้นอนกัน ผมค่อย ๆ มุดออกจากมุ้ง แล้วคลานตามไอ้ก้องออกมา แต่ละมุ้งแข่งกันกรนสนั่น ผู้หญิงนอนบนเรือนผู้ใหญ่บ้าน พวกผมกับเพื่อนพี่วุธสองคนนอนบนเรือนนี้ ที่เหลือนอนบนเรือนอีกหลังนึงถัดออกไปทางปีกซ้าย เรือนแต่ละหลังเป็นเรือนไม้ยกพื้นสูงมีใต้ถุนบ้านมุงสังกะสี จะยกพื้นสูงประมาณเมตรกว่า ๆ ข้างบนมี 1 ห้อง และห้องโถง แล้วมีนอกชาน โดยแต่ละเรือนจะมีห้องน้ำปลูกอยู่ด้านล่างของเรือน ห่างจากเรือนประมาณ 10 กว่าเมตร บันไดขึ้นลงเป็นบันไดพาด เรือนหลังนี้ผู้ใหญ่ตั้งใจจะปลูกให้ลูกชายคนกลางอยู่กับเมีย แต่ลูกชายไปอยู่บ้านเมียเป็นส่วนใหญ่ แกเลยปลูกไม่เสร็จ ไอ้ก้องค่อย ๆ พาผมไปด้านหลังห้องส้วม แล้วพาเดินออกไปอีกนิด ถึงต้นไม้ใหญ่สี่ห้าต้นปลูกติดกัน กลางคืนแบบนี้ถ้าเข้าไปอยู่ใต้ต้นไม้รับรองไม่มีใครมองเห็น แต่สามารถมองเห็นคนข้างนอกได้อย่างชัดเจน “ต้องทำไงบ้างพี่ต๊ะ” “เออ......สัญญาก่อนว่าเรื่องนี้ห้ามบอกใคร” “ผมสาบานเลยพี่ ต่อหน้าแสงจันทร์” “พอ ๆ แค่สัญญาเท่านั้นอย่าถึงกับต้องสาบานเลย” ผมเองก็เกิดอาการกลัว ๆ กล้า ๆ เหมือนกัน แต่เผลอรับปากแล้วก็เลยตกกระไดพลอยโจน “เอาถอดเกงดิ” ไอ้ก้องถอดเองออกอย่างรวดเร็ว ควยน้อย ๆ มันโผล่ออกมาท้าทาย ผมเอาปลายนิ้วชี้กับหัวแม่มือ ไปบีบปลายควยไอ้ก้อง มันถึงกับสดุ้ง “จะถอยหนีทำไม” “มันจักกะจี้” ผมจับตูดมันไว้แน่น แล้วใช้นิ้วชี้กับนิ้วหัวแม่มือคลึงปลายควยไอ้ก้อง ควยมันเริ่มแข็งขึ้นเรื่อย ๆ หัวควยมันใหญ่ขึ้นมาก แสดงว่ามีแววใหญ่เหมือนกัน หนังหุ้มปลายมันแหลมปิดสนิท ผมร่นหนังปลายควยเพื่อถอกควย “เจ็บพี่” ไอ้ก้องถึงกับขาสั่นเพราะเกิดอาการเจ็บที่ปลายควย แวดงว่ามันยังไม่เคยชักว่าวแน่ ๆ ผมคลึงหนังหุ้มเมื่อให้มันเสียดสีกับปลายควยด้านใน ไม่ถึงสองนาทีไอ้ก้องเกร็งกระตุก มีน้ำซึมออกมาจากปลายควย “อ้า..............” เสียงไอ้ก้องครางเบา ๆ คงเสียวครั้งแรก ผมสันนิฐานว่าไอ้ก้องเสียวจนน้ำแตก พอน้ำแตกควยไอ้ก้องก็หดตัวอย่างรวดเร็ว น้ำควยมันที่น้อยนิดขังอยู่ข้างใน ผมเลยร่นปลายควยมันทำให้ปลายควยมันโผล่ออกมาได้ครึ่งหนึ่ง “เจ็บพี่” ไอ้ก้องบีบบ่าผมแน่นขึ้น “ทำแบบนี้บ่อย ๆ เดี๋ยวควยก็ใหญ่เอง แต่อย่าน้ำแตกไวนัก ต้องกลั้นไว้ให้นานที่สุด” “มันกลั้นไม่ไหวพี่ คันจนเยี่ยวแตก” “เขาไม่เรียกว่าคัน เขาเรียกว่าเสียว อีกอย่างไม่ใช่เยี่ยว มันคือน้ำว่าว” “อ๋อ.....แบบนี้หรอที่เรียกว่าชักว่าว” “ก็ประมานนี้แหละ” “ทำแค่นี้ควยก็ใหญ่หรือพี่” “นี่มันแค่ขั้นตอนแรก” “งั้นทำขั้นตอนที่สองเลยพี่” “ไม่ได้ แกต้องทำขั้นตอนแรกนี้ให้เกิดความชำนาญก่อน ถึงจะเริ่มขั้นตอนที่สองได้” “แล้วเมื่อไหร่ละพี่” “ก็ประมาณอาทิยย์นึง” “แล้วอาทิตย์หน้าพี่จะได้มาหรือเปล่า” “พี่จะพยายามมาให้ได้เพื่อแก” “โอ้ยยยยย...ขอบคุณครับพี่” ไอ้ก้องเผลอเข้ากอดผม ผมรีบดันมันไว้ เพราะน้ำควยมันยังซึมออกมา “ไปล้าง แล้วขึ้นไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวคนอื่นสงสัย” ไอ้ก้องล้างควยเสร็จก็แยกเดินไปนอนที่เรือนผู้ใหญ่ ผมแกล้งเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างมือเสร็จก็ย่องขึ้นมานอนบนเรือน ตื่นเช้ามาไม่เห็นไอ้ก้อง ผู้ใหญ่บอกว่ามันออกไปไหนแต่เช้าไม่รู้กินข้าวกินน้ำเสร็จ พี่วุธเอารถจะไปส่งผมที่ตัวเมืองโคราชเพื่อให้ผมเดินทางกลับ กำลังขนกระเป๋าขึ้นรถไอ้ก้องเดินมาแอบข้างหลัง “พี่ต๊ะมาอีกนะ” “จะพยายาม แล้วนี่ไปไหนมา” “ผมแอบไปทำอย่างเมื่อคืน” “จริงง่ะ” “จริง...ทำได้ตั้ง สามครั้งแนะ” “เฮ้ย...ทำวันละครั้งก็พอมั้ง” ผมตกใจที่มันบอกว่าทำถึง 3 ครั้ง แสดงว่าเช้านี้ไอ้ก้องมันน้ำแตกไป 3 ครั้ง มันไปเอาน้ำมาจากไหน หรือมันเข้าใจอะไรผิด “ไม่ได้พี่ เดี๋ยวไม่ทันตอนที่พี่มา” “อืม....ก็อย่าหมกมุ่นมากนะ เดี๋ยวนอนไม่หลับ” “ไป ๆ ขึ้นรถเดี๋ยวอาทิตหน้าก็ได้มาอีก” ไอ้อ้อมไล่ผมขึ้นรถ “มึงไปอ้อนขออะไรพี่เขาอีกไอ้ก้อง” เสียงพ่อไอ้ก้องตะโกนมาแต่ไกล “ผมเปล่าพ่อ....ไปล่ะ” ไอ้ก้องพูดจบก็วิ่งจูดหายไปบนเรือนอย่างรวดเร็ว วันนี้มีวุธขับรถพาเราไปส่งที่ตัวเมืองโดยมีพี่จิตรนั่งคู่มาด้วย ส่วนผมกับเพื่อนและพี่คมสันนั่งกระบะหลังที่มีหลังคาแครี่บอยเตี้ยๆ เพื่อนผมไอ้สี่ตัวพอออกมาพ้นหมู่บ้านแม่งก็พากันหลับเป็นตายนอนกองทับกันอยู่ ผมนั่งอยู่ปลายกระบะกับพี่คมสัน “ต๊ะ” “ครับพี่” “มึงอย่าเอาเรื่องพี่ไปพูดนะ พี่ขอร้อง” “เรื่องอะไรพี่” “ก็เรื่องเมื่อวานที่พี่กับพี่กุ้งนาง....เออ” “โอ้ย...ไว้ใจได้พี่” “เบา ๆ ดิว๊ะ” “พี่สบายใจได้ กลัวแต่เพื่อน ๆ พี่เถอะ ขนาดผมยังดูออก แล้วเพื่อน ๆ พี่จะดูไม่ออกหรอ” “ก็ไม่รู้ดิ คิดว่าไม่น่าดูออกนะ แต่มันรู้แต่ว่าพี่สองคนจีบกัน” “แหมพี่ พี่เล่นหายไปสองต่อสองแบบนั้นหลายครั้งแล้วนะ ทุกวันนี้คนไม่ใช่แฟนกันยังเอากันง่ายจะตาย” “เชี้ย...แม่งพูดซ๊ะกูรู้สึกผิดเลย” “แล้วในกลุ่มพี่มีใครแบบพี่อีกมั้ย” “มี” “ใครพี่” “ข้างหน้ารถไง” “หา....พี่วุธกับพี่จิตรนะหรอ ดูไม่ออกเลย” “จะดูออกยังไง พี่จิตรหวงตัวจะตาย มึงดูพี่จิตรนั่งดิ ถอยห่างเบียดประตูแทบจะตกรถ” “ไม่เหมือนพี่เนาะ เดี๋ยวแว็บ เดี๋ยวแว็บ” “ไอ้นี่ลามปาม เดี๋ยวกูถีบไปโน่น” ผมรีบจับขาแกไว้อย่างรวดเร็ว “55555555555 ถามจริงพี่ ตั้งแต่มาถึงนี่จัดไปกี่ดอกแล้ว” “ไอ้บ้า ดอกเดิกอะไร กูสองคนแค่ไปคุยกันเฉย ๆ” “อมพระมาพูดก็ไม่เชื่อว่าคุยกันเฉย ๆ” “จริง” “สาธุใครโกหกขอให้นกเขาไม่ขัน” “ไอ้เหี้ยนี่มาแช่งกู....เดี๋ยวกูถีบไปโน่น “ไม่จริงพี่จะกลัวไปทำไม” “ไอ้ต๊ะ.......” พี่คมสันตะโกนเสียงดัง พร้อมกับดึงเอาหัวผมไปขยี้อย่างแรง “มีไรกันพี่” ไอ้อ้อมตื่นเงยหน้ามาดู “มึงนอนไปเถอะไอ้อ้อม” พี่คมสันบอกให้ไอ้อ้อมหลับต่อไป ซึ่งมันก็ว่าง่าย มันล้มตัวลงไปนอนทับไอ้ยันต่อ มาถึงตัวเมืองพี่วุธซื้อตั๋วให้เสร็จ พวกผมพอขึ้นรถได้ก็ตีตั๋วนอนหลับยาวววววววววววววววววววววววว | 
Orama [img]http://www.g4guy
Every cloud has a silver l
ค้นหาสมาชิก
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
การ์ดสีสัน
ขอบคุณคนับ