แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย orama เมื่อ 2018-11-7 19:33
บทหนึ่งของชีวิต ตอนนักศึกษาฝึกงาน 1 แกล้งน้องจนร้องไห้ โดย orama ผมไปราชการที่สงขลา 2 สัปดาห์ กลับมาทำงานวันแรกของวันจันทร์ ทุกคนใส่ชุดข้าราชการหมดยกเว้นผม เพราะไม่ได้รีดเลยใส่ชุดธรรมดามาทำงาน พอขึ้นไปที่ชั้น 3 เห็นมีเด็กหนุ่มหน้าตาดีใส่ชุดนักศึกษานั่งที่โต๊ะทำงานผม ผมหันซ้ายหันขวาว่าน้องใคร “มาหาใครครับ” น้องที่นั่งโต๊ะทำงานผมหันมาถามผม “มาหาเจ้าของโต๊ะนะครับ” ผมชี้ไปที่โต๊ะน้องเขานั่ง “อ๋อ พี่ต๊ะไปราชการที่สงขลาครับ” อ้าวไอ้น้องคนนี่รู้จักชื่อกูด้วย ...ใครหว่า ไหน ๆ ก็มีคนรู้จักแล้วก็เลยคิดจะแกล้งน้องมันเล่น ๆ “แล้วเมื่อไหร่พี่ต๊ะจะกลับครับ” “เห็นบอกว่าไปสองอาทิตย์ครับ” “งั้นผมนั่งรอตรงนี้ได้มั้ย” ผมชี้ไปที่โต๊ะกลาง มีเก้าอี้อยู่สองสามตัว “เออ......จะรอถึงวันที่พี่ต๊ะกลับหรอครับ” น้องเขาจ้องหน้าผมนิ่ง น้องคงเป็นนักศึกษาฝึกงานแน่ ๆ เพราะที่ทำงานผมมีน้องนักศึกษาฝึกงานพวกพานิชย์มาฝึกงานบ่อย แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ที่งานบริหาร ไม่ค่อยส่งมาตามฝ่ายต่าง ๆ หน้าตาน้องสดใส ผิวขาว ความสูงน่าจะประมาณ 170 รูปร่างผอมบาง “อืม.......นั่งรอจนกว่าพี่ต๊ะจะมาครับ” น้องมองหน้าผมนิ่ง แล้วเกาหัวแกรก ๆ พร้อมกับหันซ้าย หันขวา หาคนช่วย ผมดูนาฬิกาเพิ่งแปดโมงนิด ๆ คงยังไม่มีใครมา ผมเอาของฝากวางไว้บนโต๊ะกลาง แล้วไปชงกาแฟ “เออ...พี่ครับ กาแฟนั่นสำหรับเจ้าหน้าที่ครับ” ผมหันไปตามเสียง เห็นน้องยืนขึ้นพร้อมทำสีหน้าตกใจที่ผมถือวิสาสะชงกาแฟของเจ้าหน้าที่กิน “อ้าวหรอครับ งั้นผมขอกาแฟกินแก้วนึงนะครับ...หิวมากเลย” “เออ.......................” น้องคงหมดทางพูดเพราะผมเทน้ำร้อนใส่กาแฟเรียบร้อย แล้วมานั่งจิบกาแฟที่โต๊ะกลางแบบสบายใจ โดยมีน้องนักศึกษาฝึกงานนั่งตัวตรง หน้าซีด หันหน้าไปมา เหมือนจะร้องไห้ หรือกำลังมองหาพี่ๆมาช่วย คงนึกว่าไอ้นี่ต้องมาร้ายแน่ ๆ ผมนั่งจิบกาแฟไปเรื่อย ๆ แอร์ยังไม่ทันเปิดเพราะเพิ่งจะแปดโมงกว่า ๆ เพราะที่นี่จะให้เปิดแอร์ได้ตอนเก้าโมงเช้า และปิดสี่โมงเย็น ผมหันไปมองน้องนักศึกษาฝึกงานนั่งเหงื่อซึมเต็มหน้า นั่งกำมือแน่นที่โต๊ะผม ผมแอบชำเรืองพร้อมกับอมยิ้ม จิบกาแฟอย่างใจเย็น “มาถึงตอนไหนพี่ ไหนของฝากแนน” ผมหันไปตามเสียงเป็นน้องแนนยืนเกาะประตูทางเข้า “มาถึงก็ถามหาแต่ของฝาก ไม่ถามหรอว่าพี่หิ้วมาลำบากแค่ไหน” “อันนั้นเป็นเรื่องของพี่ค่ะ แต่ของฝากเป็นเรื่องของแนน” “โน่นไปเลือกเอา” ผมชี้ไปที่กองถุงหลายถุงบนโต๊ะกลาง “โห...ของใครบ้างนี่พี่ซื้อมาฝากเยอะจัง” “ฝากซื้อครับ ไม่ใช่ซื้อมาฝาก พูดผิดพูดใหม่ด้วย” “แหม.......” น้องแนนรีบเข้าไปรื้อของอย่างรวดเร็ว รื้อถุงนั้นถุงนี่เต็มไปหมด ผมยืนดูน้องแนนรื้อของพร้อมชำเรืองไปที่นักศึกษาฝึกงานเห็นนั่งอ้าปากตาค้างเหงื่อแตกไหลเป็นทาง “ยุทธ ๆ มาช่วยพี่รื้อของหน่อย” น้องแนนหันไปทางนักศึกษาฝึกงาน “อ้าวเป็นไรยุทธ หน้าตาทำไมซีดจัง เหงื่อออกท่วมเลย ไม่สบายหรือเปล่า” แนนรีบวิ่งไปดูน้องนักศึกษาฝึกงาน พร้อมกับเขย่ามือน้องอย่างแรง “พี่ต๊ะ มาดูน้องเร็วน้องเป็นอะไรไม่รู้” “พี่ต๊ะ” เสียงน้องยุทธเรียกชื่อผม “ใช่...นี่ไงพี่ต๊ะ ที่พี่บอกว่าเป็นเจ้าของโต๊ะที่ยุทธนั่ง” ยุทธยืนมองหน้าผมนิ่งแล้วก็รีบวิ่งออกไปจากห้องทันที “อ้าว...จะไปไหนยุทธ” แนนตะโกนตามหลังพร้อมกับหันหน้ามามองผมอย่าง งงๆ แนนหันมาเลือกของต่อ ผมเอาแก้วกาแฟไปล้างในห้องน้ำชาย พอเข้าไปในห้องน้ำเห็นน้องยุทธยืนหน้าเครียดหน้ากระจกตรงอ่างล้างหน้า “พี่ทำไมไม่บอกผม พี่โกหกผมทำไม” น้องยุทธหันมามองหน้าผมนิ่ง “พี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่ขอโทษ” ผมรู้สึกผิดขึ้นมาทันที “พี่ทำให้ผมอายมากเลยรู้มั้ย” “ไม่มีใครรู้จะไปอายทำไม มีเรารู้กันแค่สองคน” “พี่นี่มันน่า..................จริง ๆ เลย” “น่าเตะ น่ากระทืบ หรือน่ารักล่ะ” “ยังจะมากวนผมอีก” “แหม....ก็เห็นเรียกชื่อพี่ต๊ะซ๊ะเหมือนกับรู้จักกันมาเป็นแรมปี” “ก็พี่แนนเล่าเรื่องพี่ต๊ะให้ฟังทุกวัน” “เล่าเรื่องร้ายหรือเรื่องดีล่ะ” “ก็มีแต่เรื่องดี ๆ ผมเลยนึกหน้าพี่ต้องเป็นคนใจดี” “พอเจอตัวจริงกับตรงกันข้าม เลยคิดว่าเป็นโจรว่างั้นเถอะ” “ไม่ใช่สักหน่อย...เออ.......พี่หล่อกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ” “หือ...................” ผมชำเรืองไปทางน้องยุทธ ก้มหน้าหลบตาผมนิ่ง “แล้วจะอยู่ในห้องน้ำนี่ทั้งวันหรอ” “คือผมไม่มีโต๊ะนั่งนะครับ” “55555555555555 ก็นั่งโต๊ะทำงานพี่ไปก่อนก็ได้” “แล้วพี่ต๊ะจะนั่งตรงไหน” “ไม่ต้องห่วงหรอก ไปๆกลับไปห้องได้แล้ว” น้องยุทธค่อย ๆ เดินออกไปจากห้องน้ำ ผมล้างแก้วเสร็จก็ฉี่ต่อ พอออกมาจากห้องน้ำกองของฝากซื้อทั้งกองก็กระจายเต็มโต๊ะ “ใครฝากซื้อก็จ่ายตังด้วยนะโว้ย ราคาตามป้าย” “ผ่อนไม่ได้หรอพี่ต๊ะ” น้องแนนหันมายิ้มตาหวาน “โน.......................งดเชื่อเบื่อทวง หิ้วขึ้นรถทัวร์มาให้ก็บุญแล้ว รถก็ไม่ได้เอาไป” การไปราชการที่สงขลาครั้งนี้เราไปกัน 6 คน เดินทางโดยรถตู้ แต่ทุกคนกลับก่อนตั้งแต่อาทิตย์แรก ผมเลยต้องอยู่คนเดียว ของฝากชุดแรกเป็นของกินมากับรถตู้ แต่ของฝากซื้อชุดที่สองส่วนใหญ่เป็นเครื่องใช้ไฟฟ้าเล็ก ๆ แต่หลายคนฝากรวมกันแล้วก็หลายชิ้นเหมือนกัน ใครนึกอะไรได้ก็สั่งเพิ่ม “พี่ต๊ะเกมส์บอยนี่ของใคร” น้องแนนชูเกมส์บอยขึ้นเพราะมันเป็นรุ่นใหม่ แต่เชื่อว่าต้องเป็นของก๊อปปี้แน่นอนเพราะราคาไม่แพง ผมตั้งใจซื้อมาฝากน้องกานต์เห็นมันบ่นว่าอยากได้ พูดถึงน้องกานต์ตอนนี้ก็ไม่ค่อยได้เย็ดกันได้ข่าวว่าติดสาวฝึกงานที่เคยมาฝึกที่งานบริหาร ตามจีบตามตื้อ วันไหนเอาเงินมาใช้หนี้ก็ได้เย็ดมัน หรือบางทีไม่ได้เย็ดก็เสียเงินค่าข้าวให้มันอีก ทำให้ระยะหลัง ๆ ผมกับน้องกานต์เลยห่าง ๆ กันอีกอย่างมันก็ใช้หนี้หมดแล้ว หลัง ๆ เวลาเย็ดกันดูมันไม่ค่อยมีความสุขเหมือนระแวง ๆ ผวง ๆ คงเพราะมีแฟนผมก็เลยห่าง ๆ ถ้ามันไม่เริ่มก่อนผมก็เฉย ๆ “อ๋อ...ของไอ้กานต์มัน” “โห......ไอ้นี่เล่นของทันสมัยด้วย” “หวัดดีพี่ต๊ะ” พูดยังไม่ทันขาดคำไอ้น้องกานต์ก็พุ่งพรวดเข้ามากลางวง “ไหนของฝากผม” “ของแกอยู่นี่กานต์” น้องแนนชูเกมส์บอย “เฮ้ย.....เกมส์บอย กำลังอยากได้พอดี” ไอ้น้องกานต์รีบคว้าเกมส์บอย แล้วมากอดผม “ขอบคุณครับพี่ต๊ะ” แล้วมันก็วิ่งลงไปชั้นสองห้องทำงานมันทันที “ไหนพี่ต๊ะบอกว่ามันฝากซื้อไง” น้องแนนมองหน้าผมด้วยความสงสัย “ก็ฝากซื้อไง มีไรหรอ” “เมื่อกี้อาการมันเหมือนมันไม่ได้ฝากซื้อนะ” “เออน่า แล้วแนนเองดีใจมั้ยล่ะที่เห็นของที่ฝากซื้อ” “ดีใจดิ..............ไม่งั้นจะฝากซื้อทำไม” “งั้นมันต่างกันกับไอ้กานต์ตรงไหน” “เออ...........................” น้องแนนเกาหัวแกรก ๆ อย่าง งง ๆ เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงทุกคนรื้อของฝากซื้ออย่างรวดเร็ว ได้ของฝากซื้อกันครบถ้วน ส่วนเงินเชื่อว่าคงได้ไม่ครบตามเคย 555555555555 ผมหยิบรถบังคับวิทยุขนาดเล็กออกมาจากกระเป๋า ไปวางไว้บนโต๊ะหน้าน้องยุทธ “อะไรครับ” “ของฝากเรา” “ผมไม่ได้ฝากซื้อนี่ครับ” “อันนี้ซื้อมาฝาก เพื่อเป็นการขอโทษด้วย” “เออ.....พี่รู้ได้ไงว่าผมชอบรถบังคับวิทยุ” น้องยุทธหยิบกล่องรถบังคับวิทยุขึ้นไปดูด้วยแววตาที่เป็นประกายแห่งความสุข” “ฝันเอามั้ง 555555” จริง ๆ แล้วน้องแนนเล่าให้ฟังแล้วว่ามีนักศึกษาฝึกงานมาฝึกงานที่ฝ่ายผมและขออนุญาตให้น้องเขานั่งที่โต๊ะผมไปก่อน ผมถามว่าน้องเขาเรียนอะไรทำไมถึงมาฝึกงานที่ฝ่ายผม แนนบอกว่าเรียนไฟฟ้ากำลัง ปวส. 2 เพราะปกติแล้วที่ทำงานผมจะรับนักเรียน นักศึกษามาฝึกงานส่วนใหญ่จะเรียนสายพานิชย์ เพราะงานราชการมีแต่พิมพ์หนังสือ เดินหนังสือ จึงไม่ค่อยมีสาขาอื่นมาฝึกงานโดยเฉพาะสายช่าง และส่วนใหญ่ก็จะลงฝึกที่งานบริหารทั่วไป หรืองานพัสดุ ที่ทำงานผมจะมีฝ่ายหลักๆ อยู่ 4 ฝ่าย คือฝ่ายผมไฟฟ้า ฝ่ายพี่ศรชัยเครื่องกล ฝ่ายพี่อำนาจก่อสร้าง และฝ่ายพี่อรสารเคมี นอกนั้นก็ฝ่ายบริหารเพื่อนสนับสนุนการทำงานแต่ละฝ่าย ฯลฯ ผมถามน้องแนนว่ามีงานอะไรให้น้องเขาทำ น้องแนนบอกว่าไม่มีให้รอผม เลยถามว่าแล้วตอนนี้น้องเขาทำอะไร น้องแนนบอกว่าเห็นนั่งดูหนังสือรถบังคับวิทยุ ผมก็เลยเดาเอาว่าคงชอบ แล้วซื้อมาเป็นของฝาก เพราะน้องเขาต้องอยู่ฝึกงานร่วมกันถึง 3 เดือน “เออ....พี่ต๊ะวันนี้วันจันทร์ทำไมไม่เห็นแต่งเครื่องแบบเหมือนพี่ ๆ คนอื่นละครับ”น้องยุทธเข้ามาคุยหลังจากทุกคนกลับไปทำงานปกติ “พี่เพิ่งกลับมาเมื่อวาน เหนื่อยเลยไม่ได้รีด” “ผมไม่เห็นพี่ใส่เครื่องแบบ เลยทำให้ผมเข้าใจผิดคิดว่าพี่มาติดต่อราชการ” “อ๋อ........ถึงว่า แล้วคนอื่นอีกหลายคนไม่ใส่นี่” “ก็พี่แนนบอกว่าพี่ต๊ะไปราชการสองอาทิตย์ นี่เพิ่งผ่านไปอาทิตย์เดียว คิดว่าพี่คงกลับอาทิตย์หน้าโน่น....ใครจะไปรู้ว่าพี่จะมาวันนี้” น้องยุทธเพิ่งมาอาทิตเดียวเลยเข้าใจว่าสองอาทิตย์ถัดไป 55555555555555 “ชอบมั้ยของฝาก” “ถูกใจมากเลยครับ แต่พี่ไม่น่าสิ้นเปลืองเลยครับ” “แค่ถูกใจก็พอ” ผมหันไปยักคิ้วให้น้องยุทธ “ผมนั่งที่โต๊ะกลาง แล้วพี่ต๊ะนั่งที่โต๊ะพี่ต๊ะเลยครับ” “ขอบใจ” น้องแนนคงบอกแล้วว่าถ้าผมมาให้น้องยุทธมานั่งที่โต๊ะกลาง จริง ๆ แล้วโต๊ะกลางเป็นโต๊ะทำงานของพี่คนนึงเกษียณอายุราชการออกไป แล้วไม่มีการเรียกบรรจุใหม่ เราเลยใช้เป็นโต๊ะกลางอเนกประสงค์ กินข้าว นั่งประชุม หรือนั่งทำงาน หรือนั่งจิบกาแฟ จะมีอุปกรณ์สำนักงานเต็มโต๊ะไปหมด ตอนนี้เลยต้องเครียพื้นที่เป็นโต๊ะทำงานชั่วคราวให้น้องยุทธไป “พี่ต๊ะ วันนี้บ่ายพี่มีประชุมที่นี่นะ เอกสารเตรียมไว้ให้แล้ว” น้องกิ๊บข้าราชการซี 2 แจงกำหนดการทำงานวันนี้ให้ผม น้องกิ๊บซึ่งทำหน้าที่ประสาน งานธุรการ งานสารบันประจำฝ่าย อายุน้อย แต่หน้าแก่เพราะเอาผัวแต่เด็ก ใครเจอหน้าก็คงเรียกพี่ จบ ปวช. อายุ 18 สอบเข้าราชการได้ตอนอายุ 19 ทำงานได้ไม่กี่เดือนไปฉลองวันเกิดที่ไหนไม่รู้ดันได้ผัวมาด้วย อยู่ 3 ปีในอาชีพราชการมีลูก 2 คน เลยปล่อยตัวโทรม เครื่องสำอางค์ไม่เคยกระทบหนังหน้า กลับถึงบ้านก็วุ่นวายอยู่แต่กับลูก ๆ บางวันต้องเอามาเลี้ยงที่ทำงานด้วย ซึ่งพี่ ๆ ที่ทำงานก็พากันช่วยเลี้ยง บางคนก็เอาไปเล่นเป็นตุ๊กตา ซื้อเสื้อผ้าให้ใส่ ซื้อของเล่นให้เล่น “ยุทธเดี๋ยวไปกับพี่ต๊ะนะ นี่เอกสาร” “อ้าว แล้วกิ๊บไปไหน” “หนูต้องไปเดินหนังสือที่กรม” “’งั้นพี่ไปเองก็ได้” “ใครจะช่วยพี่ถือของ เอกสารเยอะขนาดนี้ ยุทธมันอยู่เฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร ไปเป็นเพื่อนพี่นะดีแล้ว หนูเบิกรถไว้ให้เรียบร้อย” ผมหันไปทางน้องยุทธ “ผมไปได้ครับพี่ต๊ะ” “เออพี่ต๊ะวาระการประชุมของเราพิจารณาเป็นวาระแรกก่อนเพื่อนนะ พี่ไปก่อนเวลานิดนึงก็ดีพี่จะได้เตรียมเอกสารทัน” “อ้าวหรอ แล้วนี่กี่โมงแล้ว” “อีก 30 นาทีเที่ยงค่ะ พี่ไปตอนนี้เลย หาข้าวกินระหว่างทางเสร็จ ก็น่าจะถึงประมาณ เที่ยงครึ่ง” “งั้นพี่ไปเลยดีกว่า รถพร้อมใช่มั้ย” “พร้อมค่ะ” “ไปยุทธ เอาเอกสารแล้วตามพี่ไปที่รถ” “ครับ” ผมหาข้าวกินระหว่างทางประมาณ 20 นาที แล้วไปยังที่ประชุม ผมให้น้องยุทธไปนั่งข้างหลังคอยยื่นเอกสาร ดูน้องยุทธคล่องแคล่วมาก มีสมาธิดีไม่วอกแวก มีแอบจดประเด็นด้วย ถือว่าใช้ได้ ผมใช้เวลาประชุมประมาณ 3 ชั่วโมงกว่า ๆ พอเสร็จก็พากันกลับมาที่สำนักงาน ถึงสำนักงานเกือบห้าโมงเย็น ทุกคนกลับบ้านหมดแล้ว ผมเอาเอกสารขึ้นไปเก็บ “ยุทธพักที่ไหน กลับยังไง” “ผมพักแถวบางบัวทองครับ” “แล้วกลับยังไง” “กลับรถเมย์ครับ” “งั้นเดี๋ยวไปหาไรกินก่อนนะเดี๋ยวค่อยกลับ” จริง ๆ กะจะเลี้ยงขอบคุณน้องยุทธที่วันนี้ช่วยได้มาก ส่งเอกสารไม่มีผิดพลาด รวดเร็ว “ครับ” ผมพาน้องยุทธไปหาอะไรกินแถวถนนวงแหวน พอดีเจอร้านคาราโอเกะเปิดใหม่เลยไปลองชิมอาหาร “โหพี่ต๊ะ เข้าคาราโอเกะเลยหรอครับ” “ชอบหรอ” “เห็นแต่เพื่อน ๆ คุยกัน แต่ก็ยังไม่เคยเข้าสักครั้งเลยครับ” “งั้นลองซ๊ะ” เราได้ห้องวีไอพี วันนี้วันจันทร์คนจึงเงียบเป็นพิเศษ ผมสั่งอาหารสองสามอย่างพร้อมสั่งเบียร์มาจิบ “อยากร้องเพลงอะไร ตามสบายเลย” น้องยุทธเลือกเพลงร้องอย่างสนุกสนาน พร้อมกับจิบเบียร์ไปด้วย แก้วเดียวจิ๊บทั้งคืน ผิดกับผมที่หมดไปแล้ว 3 ขวด ประมาณ 4 ทุ่มกว่า ๆ เราออกจากร้านคาราโอเกะ “แล้วเรากลับยังไง ร้องกันซ๊ะเพลินเลย” “เดี๋ยวผมหารถเมย์กลับครับ หรือไม่ก็กลับแท็กซี่” “งั้นไปนอนอพาร์ทเม้นพี่ ทางบ้านจะว่าอะไรมั้ย” “รบกวนพี่ต๊ะเปล่า ๆ “ “ไม่หรอกว่าแต่ทางบ้านจะว่าอะไรหรือเปล่า” “เดี๋ยวผมโทรบอกทางบ้านก็ได้ครับว่าที่ทำงานทำโอที” “ตามใจ” ผมให้น้องยุทธโทรบอกทางบ้านแล้วขับรถพามาที่อพาร์ทเม้น หาชุดนอนให้น้องยุทธเสร็จ ผมก็ให้น้องยุทธเข้าไปอาบน้ำก่อน โดยผมนั่งดูทีวีเพลิน ๆ ตรงโซฟา รอน้องยุทธอาบน้ำ | 
[คัดลอกลิงก์]
Orama [img]http://www.g4guy
Every cloud has a silver l
ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ 
ค้นหาสมาชิก
โพสต์ 2018-11-7 18:58:36
บุ๊คมาร์ก
แชร์
Twitter
แชร์
แจ้งลบโพสนี้
ดันกระทู้
ปักหมุดกระทู้
ล๊อคกระทู้
เน้นสีกระทู้
โพสต์ 2018-11-7 19:53:05
โพสต์ 2018-11-7 20:14:00
โพสต์ 2018-11-7 21:33:40