เริ่มด้วยใคร่ ลงท้ายด้วย..? 19 (100%)

hate

คงไม่ใช่หรอกมั้ง.....


           แต่ว่านะ


           เอ็กซ์เป็นบ้าเลย ให้ตาย!


           “อื้ออ ..น้ำ เรา ..อ้ะ คิดถึงน้ำ”


           โตยธารมองร่างเล็กที่กำลังโยกตัวช้าๆบนกายของเขาด้วยความสับสน สายตาพยายามจดจ้องอยู่แต่กับใบหน้าหวานสวย พยายาม.... ที่จะไม่โฟกัสให้ต่ำลงไปมากกว่านั้น

           พยายามจะไม่มองนิ้วเล็กๆที่ผลุบเข้าผลุบออกช่องทางด้านหลัง

           พยายามจะ......


           “ทำให้เราเหนื่อยได้ แต่ อ๊ะ...อ้ะ  ........แต่อย่าเหนื่อยกับเราเลยนะ”


           คำพูดสองแง่สองง่ามแบบนั้นก็จะพยายามไม่คิดลึกไปไกล

           พยายามจะ.....


           “อื้ออ......ขอโทษนะ อ๊ะ ...ที่หายไป จะไม่ทำ... อ๊ะ อีกแล้ว”


           เขาเข้าใจแล้วล่ะ

           ตอนนี้เขากำลังถูกคนตัวเล็กยั่ว ก็ไม่รู้หรอกว่าไปฝึกปรือความร้ายกาจแบบนี้มาจากไหนแต่ว่า .....มันได้ผลชะงัดนัก
หากตอนนี้เขาไม่ได้ถูกมัดข้อมืออยู่ล่ะก็.... “ว วิว ...แก้มัดที น้ำ .....ไม่ไหวแล้ว” โตยธารเอ่ยเสียงแผ่ว ถึงจะต้องการอีกคนแค่ไหนแต่ก็อดที่จะรู้สึกกระดากอายไม่ได้ ใบหน้าน่ารักแดงซ่านไปหมดหลังจากพูดประโยคนั้นออกไป


           “อ๊ะ ....อื้ออ”


           เสียงชื้นแฉะกับเสียงครางหวานหูยังคงยั่วเย้ากันไม่เลิกคล้ายว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้ยินคำร้องขอนั้นของเขา ...ไม่ได้ยินจริงๆหรือกำลังแกล้งกันอยู่แน่?


           “วิว ..”


           ร่างบางเอ่ยเรียกเสียงแผ่ว คนตัวเล็กทำเพียงปรือตาฉ่ำหวานปรอยมองเท่านั้น หากแต่นิ้วที่ส่งเข้าไปในกายของตัวเองนั้นยังคงไม่หยุด จากสองนิ้วกลับกลายเป็นสามนิ้วแล้ว ...เสียงชื้นแฉะหยาบโลนชวนให้รู้สึกวาบหวามอย่างยากจะทานทน


           “แก้มัดให้น้ำ ...น้ำอยากเข้าไปอยู่ในตัววิวจะแย่อยู่แล้ว อ๊ะ”


           แท่งเนื้อแข็งขึงถูกโอบรัดด้วยร่องทางคับแน่น ความระอุร้อนที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาเข้าไปช้าๆให้ความรู้สึกดีจนแทบคลั่ง ใช่ว่านี่จะเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าไปอยู่ในตัวของอีกฝ่าย แต่มันเป็นครั้งแรก ....ที่เขารู้สึกต้องการอีกฝ่ายมากเสียจนแทบจะเสร็จสมเพียงแค่ถูกความคับแน่นนั้นกลืนกิน

           ความร้อนเร่าถูกควบคุมโดยคนตัวเล็กทั้งหมด ในขณะที่ร่างบางทำให้ได้นอนนิ่งๆ ...ก็ไม่ได้นิ่งเสียทีเดียวเพราะช่วงล่างของเขาก็ขยับสวนแรงขย่มกายของคนรักในจังหวะเดียวกัน เสียงหอบครางผสานไปกับเสียงแฉะฉะจากส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่เร่งให้อารมณ์หวามทะยานขึ้นสูง


           “อ๊ะ ....อ๊ะ น้ำ ...”

           “วิว ...ซี๊ดด ..อื้อออ ไม่ไหว....”


           คนตัวเล็กมอบรสจูบอันดูดดื่มให้กับคนตัวบางพร้อมกับขยับโยกสะโพกกลมกลึงไม่เป็นจังหวะทว่าความถี่กลับเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ...ไต่ระดับไปพร้อมกับความเสียวกระสันยามถูกความแข็งขืงสอดใส่ เพียงไม่นานกายเล็กก็กระตุกเกร็งช่องทางที่โอบรัดแท่งเนื้อร้อนของอีกฝ่ายตอดรัดแน่น รีดเร้นเอาหยาดน้ำอุ่นร้อนที่กำลังฉีดเข้าร่องทางสีหวานทุกหยาดหยด

           มันเยอะถึงขนาดที่ไหลย้อนออกมาจนอาบขาขาว ทั้งที่ก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมงอีกฝ่ายได้ปลดปล่อยออกมาบ้างแล้ว....


           จะอีกกี่ครั้ง....... ก็ไม่เคยพอ

           ข้อมือถูกปลดออกจากพันธนาการพร้อมกับกายบางที่พลิกคร่อมกายเล็กเอาไว้ในขณะที่ส่วนที่เชื่อมต่อกันอยู่ยังคงไม่หลุดออกจากกัน ร่างบางขยับโยกเข้าออกช้าๆไม่นานความปรารถนาของเขาก็ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


           ใบหน้าหวานสวยของคนตัวเล็กเชิดคราง ความสุขสมระบายไปทั่วดวงหน้าชื้นเหงื่อ สองแขนเล็กยกขึ้นโอบรอบลำตัวบางสองขาเรียวยกขึ้นเกี่ยวเอวคอดไว้ปล่อยให้อีกฝ่ายตักตวงความกระสันจากร่องทางหวานต่ออย่างไม่มีอิดออด ดวงตาสองคู่มองสบกันถ่ายทอดทุกความรู้สึกผ่านสายตา ...ราวกับถูกดึงดูด


           ดวงหน้าของคนทั้งคู่เคลื่อนใกล้แนบจูบร้อนแรงแลกความหวานในโพลงปากของกันและกันแทนทดความโหยหาที่ต้องห่างกันไกลในช่วงเวลาที่ผ่านมา .....ราวกับจะไม่แยกจาก


           กระซิบรักเสียงแผ่วแว่วหวานผสานไปกับเสียงครางอย่างสุขสม

           ก่อนที่พายุอารมณ์จะนำพาคนทั้งคู่ไปแตะประตูสวรรค์ครั้งแล้ว .....ครั้งเล่า

           ในค่ำคืนนั้นจวบจนรุ่งสางของวันถัดมา


           .

           .


           ยามสายของวันถัดมา

           มีเพียงเพราตาที่ยังตื่นในขณะที่คนร่างบางในอ้อมแขนเล็กหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องราว ใบหน้าน่ารักระบายรอยยิ้ม ..คงจะกำลังฝันดี และคนตัวเล็กก็ไม่อยากทำให้คนรักของตัวเองที่เพิ่งได้นอนพักต้องตื่นขึ้นจากฝันหวานเร็วกว่ากำหนด ร่างเล็กค่อยๆขยับกายอย่างเชื่องช้าระวังที่จะไม่ให้สะเทือนถึงอีกคนจนลุกลงจากเตียงได้ในที่สุด

           เพราตาใช้เวลาชำระล้างร่างกายไม่นาน ถึงจะยังอ่อนเพลียและร่างกายจะต้องการการพักผ่อนขนาดไหนก็ตาม แต่เขาก็ไม่อาจเพิกเฉยต่อเวลานัดหมายกับใครบางคนได้ ...อืม ก็อยากจะทำเมินแล้วนอนกกคนรักต่ออยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าลงไปเคลียร์กับคนที่ตอนนี้คงบุกรุกเข้ามาในเรือนเล็กของเขาแล้วแน่นอนน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีกว่า

           ร่างเล็กที่แต่งตัวเรียบร้อยนั่งลงบนขอบเตียง มือนุ่มลูบปรอยผมที่โปะอยู่บนหน้าผากของอีกฝ่ายขึ้นก่อนจะโน้มใบหน้าลงแตะริมฝีปากอิ่มลงบนหน้าผากเกลี้ยงเกลาแผ่วเบา “ฝันดีครับน้ำ เดี๋ยววิวมานะ”


           ......


           “อรุณสวัสดิ์ครับ ท่านหวงยี่”

           อันอวิ๋นที่ถูกคนตัวเล็กเมินเดินผ่านไปราวกับเขาเป็นธาตุอากาศไม่มีตัวตนไม่ได้ใจเสียแต่อย่างใด เขาหมุนกายเดินออกจากห้องนั่งเล่นไปเหลือไว้เพียงผู้เป็นเจ้านายกับคนตัวเล็กเท่านั้น

           สองลุงหลานมองสบสายตากันสักพักก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะลุกขึ้นยืนจากโซฟาที่นุ่มเกินไปสำหรับคนหลังแข็งเช่นเขา ปากหยักยกยิ้มบางเบา


           “เสร็จแล้วหรือ?”

           “กลับไปซะ”


           ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาไม่สมกับอายุที่ก็ปาเข้าไปวัยกลางคนแล้วตึงเล็กน้อย รอยยิ้มบางเบาค่อยๆจางหายไปหลงเหลือไว้แต่เพียงใบหน้าเคร่งขรึมและความกดดันในชั้นบรรยากาศ

           “คิดว่าเราตกลงกัน รู้เรื่องทั้งสองฝ่ายแล้วเสียอีก”แม้แต่น้ำเสียงก็แฝงไปด้วยความกดดันไม่น้อยไปกว่ารังสีที่แผ่ออกมาจากร่างกาย..... นั่นคือมโนภาพที่เพราตาสร้างขึ้นมาในหัวสมอง หากแต่ความเป็นจริงแล้วก็ไม่ได้แตกต่างจากสิ่งที่คิดไว้


           เขารู้สึกหายใจไม่ออก อึดอัดจนไม่อยากอยู่ใกล้คนคนนี้

           หากแต่มีเรื่องที่จะต้องเคลียร์กันให้รู้ความ เพราะฉะนั้น.... เขาจะไม่ถอยและอ่อนข้อให้เด็ดขาด


           “ปะป๊าหวังดีเรารับรู้ ลุงใหญ่หวังดีเรารับรู้ เราเองก็ขอรับความหวังดีเหล่านั้นเอาไว้หากนั่นคือความหวังดีจริงๆที่ไม่ใช่ความต้องการที่จะบงการชีวิตกัน”


           ดวงตากลมโตสีอัลมอนด์มั่นคงแน่วแน่ในสิ่งที่ตนเองพูดออกมา ทุกคำพูดล้วนแต่ผ่านการกลั่นกรองแล้วทั้งนั้นไม่ใช่ใคร่พูดด้วยอารมณ์อยากเอาชนะหรือเพราะความเดียงสาอวดดีของคนหนุ่มที่ไม่นึกเคารพผู้อาวุโสกว่าแต่อย่างใด เพราตามีจุดยืนเป็นของตนเองเสมอไม่ว่าจะยามก่อนเดินทางไปจีนหรือหลังจากกลับมาแล้วก็ตาม


           สิ่งที่ได้ตัดสินใจไปแล้วย่อมไม่คิดกลับกลอกเปลี่ยนไปมาตามคำยั่วยุของใคร


           ตรงจุดนี้เองที่ทำให้หวงเจี่ยหลุนนึกชอบใจในตัวของเด็กน้อยคนนี้นัก หนุ่มใหญ่กระตุกยิ้มในขณะที่ดวงตาคู่คมกลับไม่สะท้อนสิ่งใดออกมานอกจากความว่างเปล่า บรรยากาศกดดันยังไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้น น่าชื่นชมที่เด็กน้อยของเขาสามารถทนต่อความกดดันของเขามาได้นานขนาดนี้

           ต้องยอมรับว่าสายเลือดตระกูลหวงในตัวของเด็กคนนี้เข้มข้นจริงๆ สมกับที่บิดาของเขาคาดหวังเอาไว้และก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อยที่มังกรน้อยตัวนี้อยากเหินฟ้าหาอิสระมากกว่าจะอยากมีอำนาจเหนือผู้คนแล้วนั่งอยู่บนบัลลังก์ทองคำอย่างเช่นเขา

           อีกส่วนผู้มีความอาวุโสกว่ากลับนึกริษยาในตัวเด็กน้อยคนนี้เหลือเกิน

           เขาเองใช่ว่าไม่มีจุดยืนเป็นของตนเอง เพียงแต่จุดยืนของเขานั้นมีแต่ความทะเยอทะยานแสวงหาในอำนาจ หากจำเป็นต้องตัด ต่อให้สิ่งนั้นจะเป็นของรักของหวงขนาดไหน ...หวงเจี่ยหลุนไม่เคยคิดที่จะลังเล


           เพราะฉะนั้นเขาจึงอิจฉาหลานชายตัวเล็กแต่จิตใจแข็งแกร่งดั่งหินผาคนนี้ไม่น้อย

           ชั่วขณะหนึ่งที่ใบหน้าสวยของหลานชายถูกแทนทับด้วยใบหน้าของใครคนหนึ่งที่เขาเคยรู้จักครั้งเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว


           ความแข็งแกร่งนั้นช่างเหมือนกันจริงๆ


           “ชีวิตของเราเราจะเลือกและกำหนดทางเดินด้วยตัวเอง ถึงหลังจากนี้จะกลายเป็นสมหวังหรือความผิดพลาดก็ให้เป็นเพราะเราพลาดด้วยทางเดินที่เราเลือกเอง ไม่ใช่พลาด... เพราะ‘คนอื่น’เป็นคนเลือกให้”


           เยี่ยม!


           ผู้อาวุโสกว่าหยัดยิ้มอย่างพึงพอใจ หลานชายคนนี้เป็นสิ่งบันเทิงใจของเขาโดยแท้จริง น่าเสียดาย...หากต้องปล่อยมือให้อีกฝ่ายโจนทะยานไปสู่สิ่งที่เรียกว่า ‘อิสระ’ เร็วนัก

           กายสูงใหญ่ก้าวเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กกว่า บรรยากาศกดดันพลันมลายหายไปเมื่อดวงตาคู่คมไม่ได้มีเพียงความว่างเปล่าอีกต่อไป คนตัวเล็กยังคงยืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่ได้ก้าวถอยหรือขยับหนีฝ่ามือกว้างที่ยกขึ้นวางลงบนศีรษะทุยพร้อมกับใบหน้าคมเข้มที่โน้มลงใกล้จนสัมผัสได้ถึงลมหายอุ่นเจือไปด้วยกลิ่นนิโคตินอ่อนๆจากร่างสูง


           “ลุงใหญ่อยากให้หลานรักจดจำเอาไว้ ...สิ่งที่ไม่ยุติธรรมที่สุดในโลกใบนี้ก็คือ‘ความรัก’ ................”

           “.....”

           “แต่ถึงอย่างนั้นก็จงเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองเป็นคนเลือก จงเรียนรู้ ....และเป็น‘อิสระ’ ”


           “วิว........”


           ยังไม่ทันที่ผู้เป็นหลานจะได้ตีความคำพูดแฝงนัยยะของผู้เป็นลุง

           .

           .


           คนร่างเล็กรู้ถึงเจตนารมณ์ของผู้เป็นลุงที่ทำตัวรุ่มร่ามผิดจากปกติ(ที่ก็รุ่มร่ามอยู่แล้ว)ทันที เมื่อสิ้นเสียงเรียกแผ่วหวิวดังขึ้นจากข้างหลัง ใบหน้าสวยจัดเชิดขึ้นมองใบหน้าคมเข้มของคนร่างสูงที่บัดนี้หยัดยิ้มร้ายแฝงความเจ้าเล่ห์ออกมาด้วยความเคืองขุ่น ส่วนคนถูกหลานเคืองเพียงไหวไหล่น้อยๆ ไม่ยอมถอยห่างไม่พอหากกลับเพิ่มเชื้อไฟด้วยการยกแขนแกร่งขึ้นโอบรอบเอวเล็กอีกคำรบ



           เป็นการจัดมุมกล้องที่ยอดเยี่ยม!



           ร่างสูงใหญ่ยืดกายขึ้นเต็มความสูง เรียวลิ้นเกลี่ยเลียริมฝีปากหยักได้รูปของตัวเองพร้อมดวงตาคู่คมที่ทอประกายวาบหวามราวกับติดอกติดใจนักหนากับสิ่งที่เพิ่งได้สัมผัสไปเมื่อครู่....



           แอคติ้งก็เยี่ยมยอดจนน่าจะไปเป็นนักแสดงอยู่ในวงการบันเทิงมากกว่าเป็นมาเฟียที่อยู่ในโลกมืด!



           “หืม คนนี้น่ะหรือที่เด็กน้อยน่ารักของฉันกำลังติดพันอยู่”ภาษาไทยชัดเจนราวกับเป็นเจ้าของภาษา ดวงตาคมปลาบปรายมองร่างบางที่ยืนนิ่งงันอยู่เบื้องหลังห่างไปอยู่หลายก้าวอย่างดูแคลน


           แขนแกร่งรั้งโอบเอวเล็กของคนข้างกายแนบแน่นยิ่งกว่าเดิม

           ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มเยือกเย็นให้กับคนมาใหม่ คนสายตาดีเห็นดวงตาคู่กลมสีอ่อนแดงก่ำไหวระริกก็ให้นึกสมเพชในใจ



           “ไม่ได้เรื่อง”


           .

           .


           ตุบ!




           “น้ำ?!”

topto

ต่อๆชอบมากขอบคุณจากใจที่แบ่งปัน

Gaydarsalon

ขอบคุน

Sinserer

ขอบคุณมากๆครับ สนุกมาก

waroot2

ขอบคุณครับ

Tedap

ขอบคุณครับ