ปีใหม่.. เพื่อนใหม่.. และจิตใจของผมที่เปลี่ยน (ep.3)

iamnothuman

19 ธันวาคม พ.ศ.2560     00.12นาฬิกา
     "เอ้า เชียร์สสสส.." ทุกคนยกแก้วที่เต็มไปด้วยเบียร์สีเหลืองสดฟองฟ้อดขึ้นมาชนกันเบาๆ ทำให้เกิดเสียงเพ้ง..เป็นจังหวะเดียวกัน
     ติ้ง.. ติ้ง.. เสียงกริ่งหน้าบ้านของไอ้ดอลดังขึ้นในเวลาที่น่าประหลาดใจ ในเวลาที่ไม่มีใครคิดว่าจะมีแขกมาเพิ่มแล้ว แม้แต่ตัวเจ้าของบ้านอย่างดอลลาร์เอง
     แม็กซิมวางแก้วเบียร์ของมันลงที่โต๊ะแล้วทำทีทำท่าว่าจะเดินไปดูที่ประตูหน้าบ้าน
     "สงสัยข้างบ้านอารวาทแน่ๆ" เกลกระซิบบอกผม แต่สีหน้าของเธอดูไม่เป็นกังวลอะไรกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นเลย "ไอ้โชน.. มึงไปปิดเพลงก่อนดิ"
     "ไอ้ท็อป มึงเป็นไรว้ะ.. ทำไมวันนี้มึงดูไม่ค่อยเอนจอยเลย" ดอลลาร์เอ่ยถามท่ามกลางความตึงเครียดที่เข้าครอบงำโต๊ะอาหาร
     "ป่าวหรอก กูแค่เหนื่อยๆน่ะ" ผมตอบ ทั้งที่ผมรู้ตัวว่าผมไม่ได้กำลังพูดความจริง แต่บางครั้งการโกหกก็เป็นการทำให้ความรู้สึกของคนอื่นไม่บาดเจ็บเสียหาย
     "เออ ดีแล้ว.." ดอลลาร์เอ่ย "ปีนึงกูเกิดแค่ครั้งเดียว อยากให้เพื่อนมีความสุขนะเว้ยเฮ้ย"
     "ปกติกูเห็นมึงเก็ตไฮด์ตลอดเลยไม่ใช่หรอว้ะ" โชนเอ่ยขึ้น
     "สัส" ผมอุทาน
     "แต่ถ้ามึงมีอะไรไม่สบายใจอ่ะ มึงบอกพวกกูได้นะเว้ย.." คำพูดนั้นของเกลทำให้ผมรู้สึกใจชื้นขึ้นมามากๆ "ถึงมันจะเป็นงานปาร์ตี้ แต่นานพวกเราจะเจอกันครบๆ มีไรไม่สบายใจก็เล่าออกมา ปรึกษาพวกกูได้เสมอนะ" เกลฉีกยิ้มให้ผมเป็นการส่งท้าย
     "แต้งกิ้วมากๆนะมึง กูรักพวกมึงนะเว้ย"
     "กูก้รักมึงเหมือนกันว่ะ" ดอลลาร์ขานตอบ

19 ธันวาคม พ.ศ.2560     00.45นาฬิกา
     "พวกมึง ทำไมไอ้แม็กมันหายไปนานจังเลยว้ะ" เกลเอ่ย
     "เหี้ย แม่งชักจะนานไปแล้วนะ" โชนเสริม "เดี๋ยวกูเดินไปดูหน่อยล่ะกัน" ว่าแล้วโชนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมอีกฝั่งนึงของโต๊ะกินข้าว
     "โชน เดี๋ยวกูไปด้วย" ว่าแล้วเกลก็ลุกตามโชนไป เหลือเพียงแค่ผมที่นั่งก้มหน้าจับแก้วเบียร์ที่ผมแทบไม่ได้จิบเลยด้วยซ้ำ กับไอ้ดอลที่นั่งอยู่หัวโต๊ะที่ประจำของมัน
     เมื่อความเงียบเริ่มเข้าครอบงำ สถานการณ์ตึงเครียดจึงตกลงที่ผมกับไอ้ดอล ไอ้ดอลลุกขึ้นจากเก้าอี้หัวโต๊ะแล้วเดินตรงมาที่ผมที่นั่งคอตกอยู่ที่เกือบสุดปลายโต๊ะ มันแตะไหล่ผมข้างหนึ่งตามด้วยอีกข้าง
     "มีไรอยากพูดกับกูป่าวว้ะ ไอ้ท็อป" นั่นคือสิ่งที่ทำลายความเงียบในหัวของผม "กูพร้อมรับฟังเสมอนะเว้ย" ไอ้ดอลเสริม
     "กูรู้สึกไม่ค่อยสบายว่ะ" ผมตอบ
     "มึงยังคิดถึงวีอยู่ใช่มั้ย" ผมฉุนขาด ผมเข้าใจว่าเพื่อนๆทุกคนเป็นห่วงผมแต่บางครั้งการที่คนๆนึงที่กำลังเจ็บช้ำอย่างหนักถูกคำถามที่เขาไม่อยากตอบซ้ำๆจากคนหลายๆคนที่คาดหวังคำตอบในใจเขาไว้อยู่ตั้งแต่ยังไม่ได้ถามคำถามนั้นแล้ว มันก็ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึกของคนที่ต้องตอบคำถามนั้นดีขึ้นเลย ไม่แม้แต่จะช่วยให้ผมเลิกนึกถึงวีได้ซักที
     "ไอ้สัส" ผมอุทานพร้อมกับวางแก้วเบียร์ในมือลงที่โต๊ะอย่างเบามือ "พวกมึงอยากรู้เหี้ยไรนักหนาว้ะ เออ ใช่ กูคิดถึงวีแล้วมึงจะให้กูทำไงห้ะ ถามเหี้ยถามหีไรกูนักหนา กูเข้าใจความรู้สึกตัวเองดีเว้ย พวกมึงอ่ะไม่เข้าใจหรอก พวกมึงช่วยกูไม่ได้หรอกไอควาย"
     "มึงเป็นเหี้ยไรว้ะ" ดอลลาร์เองก็เริ่มขึ้นเสียงกับผมเช่นกัน
     "เออ กูเป็นเหี้ยแล้วมันจะเป็นไรล่ะ" ผมปัดมือของดอลลาร์ที่พาดอยู่บนไหล่ทั้ง 2 ข้างของผมออกแล้วลุกจากเก้าอี้นั้นไป "พวกมึงไม่ต้องรักกูกันขนาดนั้นก็ได้นะเว้ย เหี้ย" ผมตะโกนสุดเสียง
     "เดี๋ยวก่อนมึง.." ดอลลาร์ดึงมือผมไว้ทำให้ผมต้องหยุดเดิน น้ำตากำลังไหลออกมาจากเบ้าตาทั้ง 2 ข้างของผม เข่าของผมเหมือนจะไม่มีแรง ตัวของผมทรุดลงอยู่ที่ข้างขอบสระ เหลือเพียงแต่มือของผมข้างหนึ่งที่ถูกดอลลาร์รั้งไว้ด้านหลัง
     "ถึงมึงจะคิดอย่างงั้น แต่กูก็.." ดอลลาร์เดินเข้ามาใกล้ตัวผมที่นั่งคุกเข่าในคราบน้ำตา มันกอดตัวผมไว้แน่นเหมือนกับว่ามันจะไม่ได้เจอผมอีก "กูรักมึงนะเว้ย ท็อป" ทันทีที่มันพูดจบ ดอลลาร์ที่เอาปากกับมาคอบริมฝีปากของผมไว้ มันค่อยๆใช้ลิ้นของมันดันเข้ามาในปากผม ขยะแขยงชิบหาย.. ผมคิดแต่น่าแปลกที่ร่างกายผมกลับไม่ฝ่าฝืนเลยแม้แต่น้อย ผมค่อยๆเปิดปากให้กว้างขึ้นทำให้ลิ้นของดอลลาร์เข้ามาสัมผัสกับลิ้นของผมได้อย่างแนบสนิท
     ดอลลาร์ค่อยพลิกตัวผมให้มานอนหงายประจันหน้ามันอย่างเบามือ ร่างกายผมทั้งๆที่ยังคงรู้สึกอยู่แต่กลับไม่ฝ่าฝืนเลยแม้แต่น้อยในขณะที่จิตใจของผมนั้นอยากจะตัดเพื่อนกลับมันในวินาทีนั้นเสียเลย
     "ท็อป.. มึงอย่าโกรธกูเลยนะ" ดอลลาร์เอ่ย มันค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของผมออกทีละเม็ดในขณะที่น้ำตาของผมยังคงไหลออกจากดวงตา หากราวกับว่าการแก้ผ้าให้ผมอย่างปราณีตบรรจงนั้นจะขัดใจมัน มันเลยกระชากเสื้อเชิ้ตออกจากอกผมแล้วโยนมันทิ้งลงไปในสระน้ำ
     "กูรักมึงนะท็อป กูรักมึงมาก กูรักมึงจริงๆนะไอ้ท็อป ไอ้เหี้ยท็อป มึงแม่ง.." ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรแต่จากนั้นอีก ผมรู้สึกได้เพียงแค่สัมผัสของลิ้นไอ้ดอลที่กำลังเลียหน้าอกของผมอยู่
     "หยุด ไอ้ดอล กูขอ..ร้อง.." ผมพยายามพูดแต่เหมือนไอ้ดอลมันจะไม่ได้สนใจ
     "กูขอโทษนะมึง แต่มึงมันน่าเองว่ะ" ดอลลาร์กล่าวขณะที่มันทิ้งตัวผมลงที่ข้างขอบสระ แขนของผมข้างหนึ่งจมลงไปในน้ำในสระว่ายน้ำ ใบหน้าของผมนอนทาบอยู่กับขอบหินหยาบของสระว่ายน้ำ สายน้ำที่ซัดเข้ามาที่ขอบสระและที่ใบหน้าของผมทำให้ผมหายใจไม่ออก ทันใดนั้นไอ้ดอลลาร์ก็ดึงหัวของผมขึ้นมาแล้วเอาสิ่งที่คล้ายยายัดใส่ปากผมซึ่งแน่นอนว่าผมพยายามที่จะขัดขืนแต่มันกลับไร้ประโยชน์ มันกรอกน้ำในสระน้ำเข้าปากผมทำให้ผมต้องจำใจกลืนยานั้นลงคอไป
     กางเกงผมกำลังถูกดึงลงไปถึงตะตุ่ม แล้วตามด้วยกางเกงใน ผมถูกจับนอนคว่ำหน้าทำให้ผมหายใจไม่ออก มือทั้ง 2 ข้างของผมถูกมัดไว้ด้วยกันที่ข้อมือด้วยเชือกหรืออะไรซักอย่างที่แน่นมากๆ
     "ขอบคุณนะเว้ยที่มึงยอมรับกู" ดอลลาร์โน้มตัวลงมาเอาแผ่นอกที่เปลือยเปล่าของมันแนบกับแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าเช่นกันของผม มันกระซิบเข้าที่หูผม
     ใครยอมมึงกันเล่าอีตุ้ด.. ผมทำได้เพียงแค่คิด วินาทีต่อมา ร่างกายของผมก็กลายเป็นเพียงแค่ก้อนกลมๆที่ไร้ความรู้สึก ดอลลาร์เอาลำค*ยของมันแทงเข้ามาในรูทว*รของผม ผมไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป ไม่รู้สึกจุกเพราะมันจุกมากๆจนไร้ความรู้สึก ไม่รู้สึกเจ็บเพราะใจผมมันเจ็บยิ่งกว่าบาดแผลและเลือดที่กำลังไหลออกจากรูทว*รของผมในตอนนี้ ดอลลาร์ซอยเข้าออกๆหลายสิบล้านครั้ง ผมเองก็ไม่อยากนับแต่มันเป็นเวลานานมากๆที่ผมต้องทนอยู่ในสภาพอันน่าขยะแขยงนั้น ดวงตาผมที่เคยเปิดกว้างก็กำลังหลับลงอีกครั้ง จิตใจผมไม่รังเกียจเพื่อนคนนี้อีกต่อไปเพราะนอกเสียจากมันจะไม่ใช่เพื่อนของผมอีกต่อไปแล้ว มันยังทำลายจิตใจและศักดิ์ศรีความเป็นชายของผมอย่างหมดสิ้น สิ่งที่ชีวิตของผู้ชายที่เคยมีความฝันอยากจะสร้างครอบครัวของตัวเองร่วมกับเพื่อนผู้หญิงคนนึงเมื่อเราทั้ง 2 เรียนจบ ความรู้สึกนั้นของผมถูกย่ำยีราวกับทาสที่เป็นเพียงเครื่องระบายอารมณ์ไร้ความหมายเพียงด้วยคำว่า "สัสโอ้ยยยยยย.." ที่ผมได้ยินเป็นคำสุดท้ายก่อนจะหมดสติไป

19 ธันวาคม พ.ศ.2560      3.00นาฬิกา
     "ลงมาาา" ร่างกายที่ไร้สติของผมถูกฉุดอย่างแรงลงจากเบาะหลังของรถ ร่างกายของผมกระทบกับพื้นดินอย่างจัง มือทั้ง 2 ข้างของผมยังคงถูกมัดประสานกันไว้แน่นด้านหลังผม ที่ปากของผมมีเทปผ้าติดแน่นอยู่ทำให้ผมไม่สามารถพูดหรือส่งเสียงใดๆออกไปได้ ผู้ชายคนขับรถลากผมไปบนพื้นดินแฉะๆราวกับผมเป็นเพียงสิ่งของหนักๆที่ไร้ความรู้สึก ร่างกายทุกส่วนของผมเปลือยเปล่า ปราศจากเครื่องนุ่งห่มใดๆ      ผมพยายามเหลือบมองไปรอบๆตัว แต่ผมก้ทำได้มากที่สุดเพียงแหงนหน้ามอง ผมเห็นรองเท้าบูทส้นตึกสีดำทมิฬ รสนิยมการแต่งตัวและจังหวะการก้าวเดินทุกอย่างบ่งชี้ว่าผู้หญิงคนนี้คือวีอย่างแน่นอน ผมจำได้ไม่ผิด

     น้ำตาของผมเริ่มไหลออกมาอีกครั้ง ผมจ้องมองที่ร้องเท้าส้นตึกคู่นั้นอย่างใจจดใจจ่อขณะที่พยายามสุดแรงเกิดที่จะแหงนหน้าขึ้นไปมองหน้าเจ้าของรองเท้าด้วยความหวังที่ว่าคำตอบของคำถามนั้นจะเป็นวีที่เคยจากผมไป
     ผัวะ.. รองเท้าส้นตึกสีดำข้างหนึ่งกระแทกเข้าที่หน้าผมอย่างจัง ทำให้ผมมึนงงและสลบไป

19 ธันวาคม พ.ศ.2560     4.09นาฬิกา
     ฉ่าาา..
     ผมสำลึกและสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะถูกน้ำที่เย็นจัดสาดใส่ ร่างกายผมกำลังนอนราบอยู่บนเบาะยางนุ่มๆในสถานที่ที่ผมไม่รู้จัก แสงไฟจ้าจากด้านบนแยงเข้าไปในดวงตาของผมทำให้ผมต้องยกมือขึ้นมาปิดตาไว้ แต่ทำไม่ได้เพราะมือของผมถูกมัดไว้ด้วยกัน ผมพยายามมองไปรอบข้าง.. มีคน มีคนอยู่เยอะมากๆ พวกเขาทุกคนแต่งตัวในชุดดำทมิฬ บางคนก็ใส่แว่นกันแดดและหมวกแก้ปอาจเพื่อปิดบังตัวตนของตัวเองจากอะไรซักอย่างหรือใครซักคน หัวใจของผมเต้นรัวด้วยความกลัว ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมผ่านอะไรมาเมื่อวาน ไม่รู้ว่าพวกคนเหล่านี้เป็นใคร และเขาตั้งใจจะทำอะไรกับผม
     ชายคนหนึ่งในชุดสีดำเดินตรงมา ใบหน้าของเขาถูกปิดบังด้วยหน้ากากอนามัยสีดำสนิท ผมไม่รู้ว่าเค้าหน้าตาเป็นยังไงหรืออายุเท่าไหร่ แต่ดูจากลักษณะภูมิฐานแล้วเขาน่าจะเป็นคนที่พละกำลังมาก ทั้งไหล่ที่กว้างและกล้ามแขนกล้ามขาที่ดูแล้วบึกบึนน่าเกรงขาม ด้านหลังเขามีชายในชุดสีดำอีก 2 คนเดินตามมาติดๆ ทั้งคู่เข็นรถเข็นเหล็กเงาวับมุ่งตรงมาที่ผม ในรถเข็นมีอุปกรณ์ต่างๆมากมายที่ผมไม่สามารถรู้ได้ว่ามันคืออะไรบ้าง
     ชาย 3 คนเดินเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น คนที่ดูบึกบึนที่สุดหยุดยืนอยู่ด้านหน้าผม ผมแหงนหน้าขึ้นมองเขา เขาเองก็ยืนก้มลงมองที่ผมเช่นกัน วินาทีนั้นผมสัมผัสได้ว่านัยน์ตาที่เค้าจ้องลงมาที่ผมนั้นดูไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
     "สวัสดีครับ คุณลูกค้า" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงบึกบึนซึ่งขัดแย้งกับประโยคที่ควรจะฟังดูน่าเชิญชวน แต่ในสถานการณ์แบบนี้ผมจะไม่รับคำเชิญชวนอะไรจากคนแปลกหน้านี้
     "ผมชื่อดีล จะมาทำหน้าที่ดูแลคุณในวันนี้นะครับ.." ชายคนนั้นนั่งๆยองลงมาในระดับที่ผมสามารถมองเห็นใบหน้าของเขาได้
     โอ้ยยยย.. เขากระชากเทปกาวที่ปิดปากของผมไว้อยู่ออกอย่างแรง
     "ปล่อยกูไปไอ้สัส" ผมตะโกนใส่หน้ามัน แต่เหมือนมันจะไม่รู้สึกรู้สนอะไรในคำพูดของผม ชายที่บอกว่าเขาชื่อดีลใช้ขาอันบึกบึนของเขาเตะเข้าที่ท่อนค*ยของผมอย่างจังครั้งหนึ่ง ผมจุกไม่หมดทั้งตัว อยากจะเอามือทั้ง 2 ข้างไปกำค*ยไว้แต่ผมก็ทำไม่ได้ ความจุกนั้นพึ่งตรงมาที่ใบหน้าของผม ผมอยากจะร้องครวญครางเพื่อระบายความเจ็็บปวดแต่ก็ทำได้เพียงแค่อ้าปากค้างเพราะไม่มีเสียงใดๆออกมาจากลำคอ ผมหลับตาปี๋หากเพราะทนความเจ็บปวดนั้นไม่ไหว จุดอ่อนของลูกผู้ชายเวลาโดนทำลายมันเหมือนโลกทั้งใบจบลง
     ชาย 2 คนหลังที่ดูเหมือนลูกน้องของดีลเดินอ้อมตัวผมไป คนหนึ่งหยุดอยู่เหนือหัวผมส่วนอีกอยู่ที่ปลายเท้า ชายคนหนึ่งจับมือผมดันไว้เหนือหัวส่วนอีกคนก็กุมข้อเท้าผมไว้แน่นทำให้ผมขยับร่างกายพลิกไปมาแทบไม่ได้ ผมดิ้นสุดฤทธิ์เพียงเพราะต้องการให้หลุดไปจากการถูกจับกุมของชาย 2 คนนั้น
     ดีลเขยิบเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
     "อย่าฝืนเลยครับ ถ้าคุณฝืนคุณก็จะยิ่งเจ็บ" ดีลเอ่ยด้วยน้ำเสียงใจเย็น ซึ่งฟังดูกวนตีนสำหรับผม
     "ฝืนหรอ.. มึงลองทำอะไรกูอีกซิไอ้ตุ้ด มึงได้เจอดีแน่" ผมตะโกนใส่ดีลอีกครั้ง
     ดีลไม่สนใจเช่นเคย มันใช้มือข้างหนึ่งกำลำค*ยผมเอาไว้แน่นจนผมเจ็บ เขาค่อยๆใช้นิ้วใหญ่ๆของเขารูดหนังหุ้มอวัยวะเพศของผมลงมาช้าๆ ผมพยายามดิ้นขัดขืนแต่ก็ไม่สำเร็จ ดีลรูดหนังของผมลงมาจนสุดเผยให้เห็นหัวค*ยสีชมพูของผม ในมืออีกข้างของดีลคือเข็มฉีดยาที่ภายในหลอดมีของเหลวสีฟ้าใสอยู่ ผมไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรหากผมรู้ว่ามันต้องทำให้ผมเจ็บปวดและตกอยู่ในอันตรายเป็นที่สุด
     ดีลพลิกท่อนค*ยของผมให้หงายไปข้างหลังทำให้เส้นเลือดที่ค*ยของผมปูดโปนขึ้นมา จากนั้นดีลก็นำเข็มฉีดยานั้นฉีดเข้าไปที่เส้นเลือดระหว่างลำค*ยและถุงไข่ของผม เขาแทงเข็มลงไปลึกมากๆและแรงมาก ผมแหกปากร้องลั่นด้วยความเจ็บ
     "เก็บเสียงร้องไว้เถอะครับ สิ่งที่ดีลทำกับคุณตอนนี้อ่ะ มันยังแค่เริ่มต้น" ชายที่กุมมือผมไว้เหนือหัวเอ่ย "หลังจากนี้จะเจ็บกว่าอีกหลายล้านเท่า"
     น้ำตาของผมไหลคลออีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ใช่ด้วยเหตุผลที่ผมคิดถึงวีแต่เป็นเพราะความเจ็บปวดที่อาจเกิดจากความคิดของวี..
     ดีลนำสำลีมาวางทาบไว้ยังจุดที่เขาแทงเข็มฉีดยาลงไปที่ค*ยของผมเพื่อห้ามเลือดเอาไว้ชั่วคราว ในไม่ช้าลำค*ยของผมก็แข็งเกร็งตั้งตรงสง่าทั้งๆที่ผมไม่ได้เกิดอารมณ์ทางเพศด้วยซ้ำ ขนาดของมันใหญ่ขึ้นมากกว่าปกติและมันกำลังขยายใหญ่ขึ้นๆ หนังหุ้มอวัยวะของผมเริ่มฉีกขาดเพราะมันไม่สามารถยืดรับขนาดท่อนค*ยของผมที่ขยายใหญ่ขึ้นได้ มันทำให้ผมเจ็บปวดที่สุด
     "12.5 นิ้วแล้วครับ" ชายผู้กุมข้อเท้าของผมเอ่ยพร้อมกับหันไปทางดีล
     "13 นิ้ว เต็มที่แล้วครับ" เขาเอ่ยในเวลาต่อมา เลือดสีแดงสดไหลซึมออกมาจากรอยฉีกขาดที่บริเวณหนังหุ้มอวัยวะเพศของผม
     "หยุด.. ไอ้สัส หยุด" ผมเอ่ยเบาแต่ก็โดนชายที่กุมมือผมไว้นั้นชกเข้าที่ใบหน้าอย่างแรงถึง 2 ครั้งติดกัน
     "ไปเอาอิเล็กโทรมา" ดีลสั่ง ฉับพลันชายที่กุมข้อเท้าของผมอยู่ก็วิ่งไปที่รถเข็นเหล็ก เขาหยิบสายอะไรซักอย่างสีดำขึ้นมาต่อเข้ามากล่องลูกบาศก์สีดำสนิท ชายคนนั้นทิ้งสายนั้นลงกับพื้นโดยจับไว้เพียงปลายสาย เขาลากมันมาพร้อมกับรถเข็นตรงมาที่ผมอย่างใจเย็น ชายคนนั้นส่งปลายสายไปให้ดีล ผมสังเกตได้ในตอนนั้นว่าสายนั้นเป็นสายไฟฟ้าที่หัวถูกออกแบบมาเป็นพิเศษ ผมไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน
     "มึงอย่าคิดนะเว้ย.. มึงลองช็อตกูดิ กูจะเอาเรื่องมึงถึงที่สุด" ผมตะโกนอีกครั้งด้วยน้ำเสียงสั่นๆ
     "เอาเรื่องหรอครับ.." ดีลเอ่ยพร้อมกับหันไปส่งสัญญาณชายในชุดดำกลุ่มใหญ่ที่เหลือให้เดินตรงเข้ามาหาผม "ผู้ว่าจ้างที่จ้างผมให้มาทำแบบนี้กับคุณนี่แหละครับที่เอาเรื่อง.. ดูจากสภาพของคุณตอนนี้แล้วคุณคงจะทำอะไรผมไม่ได้แน่ๆ อย่าคิดแม้แต่จะถุยน้ำลายใส่หน้าผมเลย ทำแค่นั้นยังไม่มีโอกาส.." ชายชุดดำคนหนึ่งสั่งขวดพลาสติกสีม่วงใสให้ดีลจากข้างหลัง เขารับมันมาแล้วเปิดขวดอย่างใจเย็น สิ่งที่อยู่ข้างในคือของเหลวปราศจากสี มันคือเจลหล่อลื่น.. เขาใช้มันชโลมที่ท่อนค*ยของผม ทุกอย่างที่มือของดีลสัมผัสกับรอยแผลที่หนังหุ้มอวัยวะเพศนั้นผมบรรยายความเจ็บปวดไม่ถูกเสียจริงๆ ดีลชโลมเจลหล่อลื่นนั้นเป็นพิเศษที่บริเวณหัวค*ยขนาดใหญ่เป้ง ผมดิ้นอย่างรุนแรงด้วยความเสียวซ่านสุดชีวิต เขาใช้นิ้วเขี่ยเล่นที่ร่องหัวค*ยของผม ใบหน้าของผมเหยเกด้วยความเสียว "อ้าาา.." ผมเผลอครางออกมาดังๆ
     แต่ทว่าความเจ็บก็ได้เข้ามาครอบครองความเสียวซ่านนั้นอีกครั้ง ดีลบีบที่หัวค*ยของผมทำให้ผมขยับท่อนค*ยของผมไม่ได้ ชายคนที่เคยกุมข้อเท้าของผมไว้นั้นใช้มีดที่แหลมคมกรีดเอาหนังหุ้มอวัยวะเพศของผมที่ฉีกขาดจนถึงโคนออก ผมดิ้นพร่านด้วยความรู้สึกเจ็บปวดทรมานราวกับร่างกายถูกแยกออกเป็นส่วนๆ หนังหุ้มอวัยวะเพศทั้งหมดของผมถูกนำออกไป เหลือเพียงแค่เนื้อท่อนค*ยที่อาบไปด้วยเลือด ผมรู้สึกเจ็บปวดเป็นทวีคูณเมื่อเจลหล่อลื่นไหลลงมาโดนส่วนล่างของท่อนค*ยของผม
     ชายอีก 3 คนเดินตามเข้ามาจากด้านหลังของดีล 2 คนถือมีดโกนหนวดส่วนอีกคนก็ถือขวดครีมโกนหนวดไว้ เขาบีมครีมนั้นลงไปที่หม*ยและขนรักแร้ของผม ชายอีก 2 คนโกนมันด้วยความรีบร้อน ปราศจากความปราณีต บางครั้งมีดโกนนั้นก็บาดเนื้อของผมไปด้วยแต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้สนใจอะไร หม*ยและขนรักแร้ของผมหายไปในความรวดเร็ว เขายังคงโกนขนบนร่างกายของผมต่อ ทั้งขนหน้าแข้ง ขนคิ้ว ขนแขน รวมทั้งผม ดีลยกขาของผมทั้ง 2 ข้างขึ้นและทันทีทันใดก็มีชายอีก 2 คนมาจับขาทั้ง 2 ข้างของผมให้ลอยอยู่เหนือหัว ในไม่ช้าเส้นขนบริเวณรอบๆรูทวารของผมก็ถูกโกนไปจนเกลี้ยงเกลา
     "มึงทำแบบนี้กับกูทำไม.." ผมเอ่ยด้วยความเจ็บปวดทั้งทางกายและทางใจ
     "ผมไม่ได้อยากทำครับ" ดีลตอบ "แต่มันเป็นหน้าที่.." เขาหยุดกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ "สิ่งเดียวที่ผมได้รับเป็นการตอบแทนคือเงิน ผมเองก็มีลูกเมีย มีครอบครัวของตัวเอง ผมก็ต้องการเงินไปใช้เลี้ยงดูครอบครัวของผมเหมือนกันครับ"
     "สัสเอ้ย" ผมด่าดีลอย่างไม่รู้สึกเขมใจแต่อย่างใด
     "ผู้ว่าจ้างเขาบอกผมมาครับว่าเขาต้องการทำให้คุณดูเหมือนเด็กน้อยที่สุด.. เขาจึงจำเป็นต้องโกนขนทุกส่วนบนตัวคุณออกให้หมดครับ" ดีลว่าต่อ "แล้วก็อีกอย่างนะครับ สายไฟเนี่ยผมไม่ได้จะเอามาช็อตคุณที่ผิวหนัง ที่ร่างกายภายนอกหรอกนะครับ.. สิ่งที่ผมจะทำเลวร้ายกว่านั้นเยอะ.. ครับ.."
     ดีลกำท่อนค*ยของผมไว้แน่นเท่าที่แรงมนุษย์จะทำได้ เขาใช้นิ้วค่อยๆเปิดร่องที่หัวค*ยของผมออกอย่างช้าๆในขณะที่อีกหนึ่งก็ถือปลายสายไฟไว้อย่างกระชับ
     ชายในชุดดำคนหนึ่งเดินตรงไปที่กล่องสี่เหลี่ยมที่สายไฟนั้นเชื่อมต่ออยู่ "ได้ว่ารีดน้ำเจ้าเด็กน้อยแล้ว555" เขาเอ่ย ชายในชุดดำทุกคนที่เหลือหัวเราะกันโปกฮาด้วยความสะใจ ดีลยังคงกำลำค*ยของผมไว้แน่นและแน่นยิ่งกว่าเดิม ใบหน้าของดีลดูมีสติและสมาธิจนจ่อไม่สนใจสิ่งเร้ารอบข้างใดๆ เหลือเพียงแค่ผมที่นอนจมอยู่กับคราบเลือดและความสิ้นหวัง
     ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้ ผมมั่นใจว่าผมเห็นวีแต่ตอนนี้วีหายไป ผมหวังว่าวีจะปลอดภัย
     อ้าาาาาาาาาาาา.. ผมร้องลั่นสุดเสียง ความเจ็บปวดนั้นส่งผ่านท่อนค*ยของผมลึกลงไปที่ท้องน้อย พุ่งตรงเข้าสู่หัวใจที่แทบสิ้นหวังของผม

mm2013

ขอบคุณมากครับ

pdingdong

ขอบคุณครับ

ton_gori

ขอบคุณคับ ว่าแต่ท็อปไปทำอะไรวีเข้าล่ะคับเนี่ย

chokond

อื้อหือ ตอนแรกเปิดมานึกว่าใสๆ แต่เริ่มมันส์แล้วครับ รอติดตาม

peemzaza

จินตนาการอย่างโหดเลย..อิอิ

tjkung

ข อ บ คุ ณ ค รั บ

gop4232

ขอบคุณนะ

bimai0257

สนุกครับ..  ขอบคุณครับ

Neabeam

โหดจังครับ ขอบคุณครับ

joryu

ขอบคุณครับ

MINN2

ขอบคุณคัฟ

MINN2