ผลงานเรื่องนี้เป็นต้นฉบับของผมเอง ฉากโลดโผนคงจะไม่มี แต่หวังว่าทุกท่านจะอ่านไปยิ้มไปครับ

ฝากติดตาม นิยายแนว ASFR ด้วยนะคร้าบ จะขอบพระคุณยิ่งหากท่านระบุด้วยว่าชอบ ช่วงไหน เพราะอะไรครับ

“ฝากติดตามผลงานด้วยนะครับ”

ผมกดส่งข้อความเพิ่มเพื่อน ถึงแอคเคาท์หนึ่งที่สะดุดตาผม

รูปโปรไฟล์ของแอคเคาท์เป็นรูปเด็กหนุ่มผิวขาว หน้าตาหล่อเหลา หุ่นดี กล้ามพองาม

ซึ่งผมคิดว่า รูปโปรไฟล์ที่ใช้สำหรับแอคเคาท์นี้ ไม่น่าจะใช่ตัวจริง

อย่างไรก็ดี ผมแค่หวังให้มีคนติดตามนิยายของผมเพิ่มเท่านั้น

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์ (1)

เย็นวันนั้น ผมเห็นข้อความแจ้งเตือนปกติ ผมคลิกดูที่ปฏิสัมพันธ์ก่อน

พอคลิกเข้าไปเท่านั้นแหละ แอคเคาท์ที่ผมพึ่งขอเพิ่มเพื่อนตอบรับกลับมา

ผมดีใจมาก ลองคลิกไปดูหน้าสเปซของสมาชิกท่านนี้ทันที

สมาชิกท่านนี้ มีอายุน้อยกว่าผมหลายปีเห็นจะได้ บันทึกกิจกรรมที่มีอยู่

ก็ไม่มีอะไรมากมาย นอกจากข้อความที่สมาชิกท่านอื่นๆ พูดคุยกับน้องคนนี้

ผมเลื่อนไปดูอัลบั้มของน้องเขา น่าเสียดายที่รูปสุดท้ายอัพเดทล่าสุดเมื่อสองปีก่อน

ซึ่งแน่นอน ตอนนี้น้องเขาน่าจะอยู่ในวัยที่ต้องเข้าเรียนต่อในระดับอุดมศึกษา

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์

ผมย้อนกลับไปดูที่ ข้อความส่วนตัว

“สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ อู๋ครับ”

อู๋ฝากข้อความไว้ ทำให้ผมดีใจไม่น้อย ที่ได้รู้จักเพื่อนเพิ่ม

“สวัสดีครับ ทิมครับ หุ่นดีจังครับ อย่าลืมติดตามผลงานนะครับ”

ผมส่งข้อความแล้ว ปิดคอมพิวเตอร์ก่อนไปอาบน้ำนอน

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์ (8)

บ่ายแก่ๆ ก่อนเข้างาน ผมอ่านข้อความแจ้งเตือน ปฏิสัมพันธ์ทั้งหมดเป็นอู๋นั่นเอง

ที่แสดงความรู้สึกและความคิดเห็นในบล๊อก

“ชอบมากครับ สนุกจัง”

“อยากเป็นหุ่นบ้างจัง”

“เสียวจังครับ”

…

ผมดีใจที่อู๋รู้สึกดีกับนิยายแนว ASFR ของผม ผมเปิดข้อความส่วนตัวอ่าน

“พี่ทำให้ผมเป็นรูปปั้นได้หรือเปล่าครับ”

?! ผมค่อนข้างงุนงงและสนใจกับข้อความของอู๋ แต่ไม่รู้ว่าอู๋หมายความในแง่ไหน

“ถ้าจริงๆ พี่คงทำไม่ได้ครับ แต่ถ้าเป็นนิยาย หรือเล่น Roleplay น่าจะได้ครับ”

ผมส่งข้อความ แล้วลองหานิยายในเว็บอ่าน

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์

วันรุ่งขึ้น ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ได้รับข้อความตอบกลับของอู๋อีกข้อความ

“ยังไงก็ได้ครับพี่ ขอผมเจอพี่วันหยุดนี้ได้ไหมครับ”

ผมช่างใจเล็กน้อย จริงๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยกล้าเปิดเผยตัวเท่าไหร่

แต่ด้วยความอยากเห็นว่าน้องอู๋รูปร่างหน้าตาเหมือนกับรูปโปรไฟล์หรือเปล่า

ผมจึงตอบข้อความว่าได้ และถามว่าอู๋อยู่แถวไหนจะได้นัดเจอกัน

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์

อู๋ตอบกลับในช่วงบ่าย ปรากฏว่าที่พักของพวกเราอยู่ใกล้ๆ กัน

วันหยุดนี้ผมจึงนัดอู๋เจอกันที่ร้านฟาสต์ฟู้ดแห่งหนึ่งในย่านศูนย์การค้าแถวบ้าน

...

วันเสาร์ 11.00 น.

ผมมาถึงร้านที่นัดกับอู๋ไว้ ช้ากว่ากำหนดนิดนึง

“อู๋ ใช่ไหมครับ”

“ใช่ครับ พี่”

ผมเดินไปที่โต๊ะที่มีชายหนุ่มคนหนึ่ง ที่คลับคล้ายคลับคลากับรูปในโปรไฟล์

จะว่าไป ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผมคนนี้ ก็ไม่เหมือนกับรูปโปรไฟล์ซะทีเดียว

เด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ตัวสูงกว่า ทั้งยังหล่อเข้ม

หน้าใส และดูล่ำกว่าเมื่อ 2 ปีก่อน

อู๋ในเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงขาสั้น สีเรียบง่ายเข้าชุดกัน  ขนาดเสื้อและกางเกง

พอดีตัว ช่วยขับให้เรือนร่างของอู๋ที่กำยำล่ำสันอยู่แล้วยิ่งดูโดดเด่นขึ้น

อู๋มีดวงตากลมโตรับกับคิ้วและผมดำเงา โครงหน้าที่ได้รูป พร้อมกับลักยิ้มและเขี้ยว

ยิ่งทำให้อู๋เป็นชายที่ดูมีเสน่ห์

อู๋ในรูปโปรไฟล์ที่เคยเป็นหนุ่มน้อย มีกล้ามพองามคนนั้น ตอนนี้กลับกลายเป็นชายหนุ่ม

ไหล่กว้าง แผงอกหนา ทั้งแขนและขาแน่น อุดมไปด้วยมัดกล้าม

เกินกว่าเด็กคนอื่นในวัยเดียวกัน

“พี่ทานอะไรมาหรือยังครับ” อู๋ถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ สดใส

ผมนั่งลง แล้วบอกว่ายังไม่ได้ทาน เราจึงสั่งชุดอาหารมานั่งทานกัน

ในระหว่างนั้น เราก็เริ่มแลกเปลี่ยนความคิดเห็นเกี่ยวกับนิยายที่ผมโพสต์และความสนใจของเรา

อู๋เล่าให้ฟังว่า ในตอนเด็กๆ เขาชอบดูพวกยอดมนุษย์สู้กัน ยิ่งยอดมนุษย์ที่หุ่นดีในชุดรัดรูป

โชว์สรีระอู๋ยิ่งชอบ นั่นทำให้อู๋เริ่มสนใจออกกำลังกาย เพื่อจะได้ดูดีอย่างนั้น

อู๋เล่าอีกว่า เขาชอบตอนที่พวกยอดมนุษย์เพลี่ยงพล้ำ โดนกับดัก

ทำให้กลายเป็นหินหรือถูกแช่แข็ง ขยับไม่ได้ แล้วเหล่าร้าย ก็หัวเราะเยาะใส่

ตอนเด็กนั้นยังไม่เท่าไหร่ แต่อู๋แปลกใจ เมื่อเขาก้าวเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น

ทุกครั้งที่ถูกกระตุ้นด้วยเรื่องพวกนี้ กลับทำให้อู๋รู้สึกถึงแรงกระตุ้นบางอย่างที่รุนแรง ทำให้เขาแข็งทุกครั้ง

เรานั่งพูดคุยกันเกือบ 3 ชั่วโมง แลกเปลี่ยนเรื่องพวกนี้ ผมสังเกตอู๋ดูร้อนรน

และมีเหงื่อออก ผมสังเกตเป้าของอู๋ มันดูอวบอูมเกือบจะระเบิดออกมา

ดูเหมือนเรื่องที่อู๋เล่าให้ผมฟัง คงจะเป็นความจริง

…

“หลังจากนี้ พี่จะทำอะไรครับ”

ผมนิ่งไปสักครู่ จริงก็ยังไม่ได้คิดว่าจะทำอะไรต่อ

“อู๋ อยากทำอะไรล่ะ?”

“พี่เล่น Roleplay กับผมหน่อยได้ไหม ผมอยากเป็นยอดมนุษย์

ที่ถูกวายร้ายจับตัวแล้วทำให้กลายเป็นรูปปั้น”

ในความเป็นจริง เรื่องนี้อาจเป็นเรื่องที่ดูตลกในสายตาผม ที่ให้คนอายุขนาดผม มาเล่นอะไรแบบนี้

แต่ด้วยสายตาเว้าวอนของหนุ่มวัยขบเผาะที่อยู่ตรงหน้า และความรู้สึกอยากในตัวน้องอู๋

“งั้น มาที่ห้องพี่สิ”

…

พวกเรานั่งแท๊กซี่มาที่พักของผมที่อยู่ไม่ไกล ระหว่างเดินไปห้องก็นัดแนะกัน

“เราจะเล่นพล๊อตเรื่องกันแบบไหนล่ะ”

“เอาเป็นยอดมนุษย์อย่างผมบุกมาฐานทัพของพี่ แล้วพี่ใช้พลังอะไรบางอย่างทำให้ผมขยับไม่ได้”

“อย่างพอพี่จับตัวอู๋ แล้วแต่ละส่วนของร่างกายอู๋จะแข็งเป็นหิน”

“ใช่ครับ เอาแบบนั้นก็ได้!”

“แล้วยอดมนุษย์มีชื่อว่าอะไร ตัวร้ายอย่างพี่ล่ะ และชื่อฐานทัพขององค์กรกับวัตถุประสงค์”

“อืม เดี๋ยวเอาไว้คิดตอนนั้นก็ได้ครับ”

…

โชคดีที่ห้องนอนผมค่อนข้างกว้าง หากจะเล่นบทบู๊หรือใช้พื้นที่ในการต่อสู้ ก็พอรับไหว

ผมให้อู๋รอนอกห้องประมาณ 5 นาที หลังจากนั้นให้เปิดประตูบุกเข้ามาได้เลย

ปัง…! ประตูเปิดออก

“ในที่สุด ก็มาจนได้นะ Hard Guy” ผมโพล่งออกไปด้วยความตกใจ

“แกสินะ Gorgon Curse หัวหน้าของฐานทัพนี้”

เชี้ย! ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพน้องอู๋ โพสต์ท่าอย่างกะยอดมนุษย์ ท่าตั้งการ์ดที่ดูยิ่งกว่าเป็นมืออาชีพ

น้องเขาน่าจะเรียนศิลปะการต่อสู้มาบ้าง แถมเซ็กซี่เล็กๆ เพราะเสื้อยืดสีขาวที่เปียกชุ่ม

ไปด้วยเหงื่อ ตอนที่รออยู่ข้างนอก อู๋คงร้อนพอสมควร เสื้อเปียกทำให้ผมเห็นกล้ามหน้าอกฟู

หน้าท้องเป็นลอนของอู๋ รับกับกล้ามต้นแขนต้นขาได้ส่วน สมแล้วที่เขาพยายามฟิตหุ่นเป็นยอดมนุษย์

“ถูกต้อง! ข้าคือ Gorgon Curse” ผมยกมือสองข้างมาข้างหน้ากางฝ่ามือไว้

“เจ้ากล้ามากที่บุกถึงรังของข้า แต่อย่าคิดที่จะรอดกลับไปได้”

“ไม่มีทางแน่นอน วันนี้ เราจะทำลายที่นี่ให้สิ้นซาก แกจะได้ไม่ทำชั่วได้อีก”

“เจ้าไม่มีทางขัดขวางข้าได้หรอก ข้าจะลักพาตัวมนุษย์มาเปลี่ยนเป็นมอนสเตอร์เพื่อรุกรานโลก

หรือจับมาทำงานศิลปะอย่างรูปปั้น หรือเฟอร์นิเจอร์”

กูก็คิดไปได้นะ ตัวร้ายแบบนี้ -_-’

“ถ้างั้น เตรียมตัวตาย!”

“คำพูดนั้น ข้าขอ… เว่อออออ!!!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลง น้องอู๋ฟาดขามาทางผม ดูเหมือนมันน่าจะเป็นเทควันโดแน่ๆ

ผมไม่รอให้พูดจบก้มหลบโดยพลัน

ไอ้น้องอู๋เริ่มของขึ้น รัวกระบวนท่าต่อสู้ใส่ผมใหญ่

มีเหรอที่ผมจะสู้แรงหนุ่มกลัดมันได้ คงต้องใช้หัวคิดซะล่ะ

ผมรับขาน้องอู๋ได้

“Gorgon Curse ขาแกจงกลายเป็นหินซะ!”

แน่นอนครับ ตามที่ตกลงกันไว้ พอผมปล่อยมือ น้องอู๋ก็แกล้งเกร็งขาขวา

“โอ๊ย…! นี่มันอะไรกัน”

ตาผมล่ะ “ฮาฮาฮ่า นี่คือความสามารถของข้า เมื่อข้าแตะอวัยวะส่วนใด ส่วนนั้นจะแข็งแกร็งกลายเป็นหิน”

“แก…!” ไอ้น้องอู๋พุ่งหมัดขวามา ผมจับไว้ทันที

“Gorgon Curse แขนแกจงกลายเป็นหิน!”

“อ๊าก...!” แขนข้างขวาน้องอู๋เกร็งแข็งค้างกับที่ ผมไม่รอช้าจับขาและแขนด้านซ้าย

“เสร็จข้าล่ะ ”

“Gorgon Curse แขนและขาด้านซ้ายของแกจงกลายเป็นหิน!”

“อ้าาา...!” ไอ้น้องอู๋ เกร็งขาและแขนค้างไว้ มันขยับหนีไม่ได้แล้ว

“เป็นไงล่ะ Hard Guy ความสามารถของข้า ต่อไปข้าจะทำให้แกกลายเป็นหิน”

ผมตะปบไปที่เป้าน้องอู๋ อย่างรวดเร็ว ไม่น่าเชื่อ ผมยังไม่ทันพูดอะไรมันก็แข็งเป็นหินเสียแล้ว

“แก… แก…!” อู๋พูดเสียงเค้นๆ ถ้าได้เรียนการแสดงอีกสักหน่อย ผมคิดว่าแกน่าจะเอาดีทางนี้ได้เลย

“ว่าไง Hard Guy” ผมเริ่มลูบเป้าอันอวบอูมของอู๋ อู๋ยิ่งทำหน้าเสียว บิดเอวไปบิดเอวมา

ผมอ้าเสื้อล้วงเข้าไปลูบไล้กล้ามท้องของอู๋

“Gorgon Curse ท้องแกจงกลายเป็นหิน!”

“อ้าาา...!” อู๋เกร็งกล้ามท้อง เชี้ยทั้งแข็ง ทั้งเนียน อย่างกับมันกลายเป็นหินอ่อนไปจริงๆ

ผมค่อยถอดกางเกงของอู๋ลง อู๋ใส่ชั้นในแบบขาเว้าสั้น ดูเซ็กซี่ หัวกำลังจะโผล่จากขอบชั้นใน

ผมคลึงหัวนั้น เบาๆ อู๋เริ่มครางด้านความเสียว ผมค่อยๆ เลื่อนชั้นในลง

แน่นอนท่อนหินก็เด้ง ผงก อยู่สองสามที

“มึงจะทำอะไรกู…!” โห อินจัด เริ่มขึ้นกูขึ้นมึง

“ถ้ายอดมนุษย์อย่างมึงกลายเป็นหินไปเฉยๆ มันคงไม่สนุกแน่ ขอกูทำให้มึงเสียวสุดทนตอนเป็นหินแล้วกัน”

ผมเริ่มอินไปกับบทตัวร้ายไปจริงๆ ผมจับตัวน้องอู๋วางนอนบนเตียง

ค่อยๆ ลอกคราบกางเกงกับชั้นในออก

น้องอู๋ก็ทำตามที่บอก คือแขนขาไม่ขยับ เหมือนเป็นหินไปจริงๆ

ท่อนหินของอู๋ผงาด ผมเลยแกล้งดึงลงในทิศทางตรงข้าม อู๋มันก็ได้แต่ร้องครางเบาๆ

ผมเลยเริ่มควงท่อนหินเป็นวงกลม ไอ้อู๋ก็ได้แต่ซู้ดปาก ซู้ดปาก ดูเหมือนมันยังไม่อยากแตกตอนนี้

ผมคิดอะไรได้อีกอย่าง

“ความสามารถของกูอีกอย่างคือส่วนที่เป็นหินของมึงจะขยับตามคำสั่งของกู”

ผมหยุดพูดครู่หนึ่ง

“จงยกแขนขึ้นเหนือหัว!”

อู๋ทำตามอย่างว่าง่าย ผมยกตัวอู๋ขึ้นยืนแล้วค่อยดึงเสื้อขาวออก

เผยให้เห็นผิวของนักกล้ามวัยเยาว์ ที่ทั้งแน่น ทั้งแข็งแกร่ง

“ต่อไปยืนเตรียมพร้อมแบบนักกล้าม”

ไอ้อู๋ยืนแยกขาเล็กน้อย มือกำมัดกางแขนข้างลำตัวพองาม

“ยืดอกขึ้น”

อู๋ยืดอกโชว์ท่อนบนที่หนาใหญ่ ลำตัวมันเป็นรูปตัววีอย่างเห็นได้ชัด

ผมเริ่มเขี่ยหัวนมอู๋

“อืม…!” อู๋ทำหน้าเหยเก มันคงรู้สึกเสียว ปนหงุดหงิดที่ทำอะไรไม่ได้

ผมเริ่มนวดช่วงอกของอู๋ มันช่างแน่นและแข็งแกร่ง เสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะรัวๆ

เพราะความอยากสุดทน

“Gorgon Curse อกแกจงกลายเป็นหิน!”

“อืม…!” อู๋เกร็งกล้ามเนื้อทั้งร่างไว้ ดูเหมือนมันใกล้จะกลายเป็นรูปปั้นไปจริงๆ

ผมนวดหัวไหล่และต้นคอก่อนกระซิบบอกอู๋ที่ข้างหูเบาๆ

“Gorgon Curse ต้นคอของแกก็จงกลายเป็นหิน!”

“...!” อู๋คงใช้พลังทั้งหมดไปกับการเกร็งกล้าม เขาครางแบบไม่ได้ยินเสียงร้อง

ผมคิดอะไรได้ เอามือถือของอู๋เอง ถ่ายท่าโพสต์ต่างๆ ของอู๋เก็บไว้ให้

ผมจับอู๋โพสต์หลายๆ ท่า แต่ละท่าผมก็เล่นท่อนหินของอู๋ไปด้วย

อู๋ไม่แม้แต่จะร้อง มันได้แต่เสียว และดูเหมือนมันจะชอบที่ผมทำแบบนั้นกับมัน

ผมเห็นว่าเวลาล่วงเลยมานานแล้ว มันน่าจะอัดอั้นเต็มที

“Hard Guy ได้เวลาที่แกจะกลายเป็นหินไปตลอดกาลแล้ว”

อู๋ขยับดวงตารับรู้ ผมสั่งมันยืนกางขาเอามือเท้าเอวแบบฮีโร่ยอดมนุษย์

“Hard Guy ทุกครั้งที่ข้าพูดว่าเกร็ง เจ้าจะเกร็งกล้ามเนื้อทุกส่วน และหากข้าพูดว่าเป็นหินตลอดกาล

เจ้าจะเกร็งและแตก และจากนั้นเจ้าจะกลับไปเป็นมนุษย์ไม่ได้อีกตลอดกาล”

ผมพูดจบแล้วเดินไปกระซิบข้างหูอู๋

“เป็นหินแล้วยืนแข็งให้พี่อีก 15 นาทีนะ”

อู๋กระพริบตารับรู้ ผมเริ่มพูดต่อ

“เอาล่ะ ได้เวลาแล้ว Hard Guy กล้ามเนื้อทุกส่วนของเจ้า จงแข็งเกร็ง”

อู๋ เกร็งกล้ามทุกส่วน

“เกร็ง…!”

อู๋ยิ่งเกร็ง เหงื่อยิ่งไหลตามกล้ามทั่วตัวยิ่งดูเซ็กซี่

“เกร็ง...!”

ผมช่วยชัก อู๋ยิ่งทำหน้าเสียว

“เกร็ง...!”

อู๋ทำท่าจะร้องออกมาสุดเสียง

“เกร็ง…! จงเป็นหินตลอดกาลลลลลลล Hard Guyyyyyy!”

“...!” อู๋ยืนแข็งค้างท่านั้น น้ำกระฉอกแตกออกมาระลอกใหญ่ ท่อนหินผงก ผงก แล้วก็ผงก

ก่อนสงบนิ่งเหมือนมันกลายเป็นหินไปจริงๆ

อู๋ยืนนิ่งเหมือนกลายเป็นรูปปั้นไปจริงๆ ผมลูบไล้เรือนร่างของอู๋ ไม่รู้อู๋ยังรับรู้

หรือรู้สึกมีความสุข กับการได้ปลดปล่อย และยืนเป็นรูปปั้นให้ผมหรือเปล่า

ผมนั่งชื่นชมรูปปั้นอยู่สักพัก 15 นาทีผ่านไป อู๋เกือบขยับไม่ได้ เพราะเพลิดเพลินไปกับการเป็นรูปปั้นยอดมนุษย์จริงๆ

ผมก็ไม่อาจรู้ได้ อู๋บอกว่ารู้สึกดีเหมือนได้เข้ายิม และเอาน้ำออก มันรู้สึกโล่งไปหมด

ผมให้ผ้าขนหนูอู๋ไปอาบน้ำ ส่วนผมก็ทำความสะอาดคราบน้ำของอู๋ในห้องนอน

จากนั้นผมก็อาบน้ำ ระหว่างนั้นอู๋ก็นั่งลงดูรูปที่ผมถ่ายแบบของยอดมนุษย์เก็บไว้ให้

ตอนเย็นเรามาทานอะไรด้วยกัน ก่อนแยกย้าย

“ขอบคุณนะครับพี่ วันนี้ผมรู้สึกดีที่สุดเลย” อู๋ยิ้ม ทำให้ผมแทบละลาย

“ครับ พี่ก็ขอบคุณเหมือนกันที่ทำให้พี่ได้เติมเต็มจินตนาการแบบนี้”

“ครับ งั้นไว้คุยกันครับพี่ หวัดดีครับ” อู๋ยกมือไหว้แล้วเดินจากไป

ผมไม่รู้จะพูดอะไร แค่รู้สึกอ่อนไหวนิดนิดที่ต้องจากกันวันนี้

“พี่ทิมครับ ไว้เล่นกันอีกวันหลังนะครับ” ผมหันหลังตามเสียง น้องอู๋ยืนตะโกนส่งยิ้มให้ก่อนขึ้นเท็กซี่กลับบ้าน

...

ข้อความส่วนตัว (1)

ปฏิสัมพันธ์ (1)

นิยายเรื่องล่าสุดที่ผมพึ่งลงคืนนี้ มีแฟนคลับเจ้าเก่าแสดงความรู้สึก ส่วนข้อความน่ะเหรอ

“พี่ว่างอีกวันไหนครับ ช่วยทำให้ผมแข็งเป็นหินอีกได้ไหม :D ”

ฝากติดตาม นิยายแนว ASFR ด้วยนะคร้าบ จะขอบพระคุณยิ่งหากท่านระบุด้วยว่าชอบ ช่วงไหน เพราะอะไรครับ